الحجة

بنده به ذکر واقعه ای که مرحوم ملا احمد نراقی (رضوان الله علیه) در خزائن آورده بسنده می کنم (نقل به مضمون و با توضیح):

شخصی مشغول مناجات و راز و نیاز با پروردگار بود و با چه تضرّعی می گفت:

إلهی، أ قریبٌ أنتَ فأنا جیک ، أم بعیدٌ أنتَ فأنا دیک

شخصی دیگر که این دعا را شنید، گفت: این عبارت را چه معنایی است؟! دعاخوان گفت: معنایش این است که ای پروردگار من! آیا تو به من نزدیکی تا من (= أنا) جیک جیک کنم (یعنی با آواز کوتاه صدایت زنم) یا آنکه از من دوری تا من (= أنا) خروس (= دیک) شوم و با صدای بلند تو را بخوانم.

حالا اصل دعا این بود: إلهی، أ قریبٌ أنتَ فاُناجیک ، أم بعیدٌ أنتَ فاُنادیک (اُنادي و اُناجي، أفعالِ مضارع به صیغۀ متکلّم وحده از باب مُفاعَلَة هستند)
یعنی: ای پروردگار من! آیا تو به من نزدیکی تا با تو مناجات کنم (و به آواز کوتاه بخوانَمَت) یا آنکه از من دوری تا نِداء کنم و تو را به آواز بلند بخوانم.

جرعه ای از جام سحر

13) سحرگاه سیزدهم

خدایا...
آنان که از تو منحرف شدند، دروغ گفتند
در گمراهی دوری، گرفتار آمدند
و به زیانی آشکار خسارت دیدند

خدایا بر محمد و خاندانش عنایت کن
و مرا فرجامی نیکو ده
و در آن چه از کار دنیا و آخرت برایم مهم است، کفایتم کن

بر من کسی را چیره مساز که بر من رحم نمیکند
محافظی پایدار از سوی خودت بر من بگمار

و شایستگی آن چه را که بدان نعمتم داده ای، از من نگیر
از زیاده بخشی ات رزقی گسترده و حلال و پاکیزه روزی ام کن

خدایا...
به پاسداری ات مرا حفظ کن
و به محافظت خودت نگهدارم باش

و به امان خودت امانم بخش
و حج خانه ی محترمت را در این سال و هر سال روزی ام کن

و زیارت مزار پیامبرت و امامان را

پروردگارا...
از این شهادتگاه های ارجمند
و ایستگاه های با کرامت، برکنارم مکن

خدایا...
توبه ام ده تا سرکشی ات نکنم
و تا زنده ام، شب و روز، نیکی و عمل به آن را
و حساب بردن از تو را به من الهام کن
ای پروردگار جهانیان...



ترجمه ی آزاد فرازی از دعای ابوحمزه

جرعه ای از جام سحر

24) سحرگاه بیست و چهارم

خدایا...
آن چه را از کرده هایم که بر مردمان پوشیده مانده، بر من بیامرز
و همچنان پوشیده داشتنت را از من تداوم بخش

و آن هنگام که در بستر خواهم افتاد
و دستان عزیزانم مرا این سو و آن سو می کنند
با من مهربان باش...

و آن گاه که بر سنگ غسالخانه درازم می کنند، بر من ببخش

و نیز آن گاه که
بر دوش همسایگان نیکوکار و دلسوزم گردانده می شوم
و خویشان اطراف جنازه ام را گرفته اند

و آن گاه که تنهای تنها برده می شوم
تا در گودی قبرم بر تو فرود آیم...

در آن خانه ی جدید به غریبی من رحم کن!
تا ای سرور من... جز با تو به کسی انس نگیرم

که اگر مرا به خودم واگذار کنی، هلاک می شوم
سرورا... اگر تو از لغزشم درنگذری به چه کسی استغاثه کنم؟!

و اگر توجه تو را در آرامگاهم را از دست بدهم،
به چه کسی شیون کنم؟!

و اگر تو گرفتاری ام را برطرف نکنی، به چه کسی پناه ببرم؟!

سرور من...
من که را دارم، که اگر تو به من رحم نکنی، با من مهربان باشد؟!

و اگر در روز گرفتاری ام، بخشش تو را از دست بدهم
بخشش چه کسی را آرزو کنم؟!

و چون مرگم فرا رسد، از گناهان به سوی چه کسی فرار کنم؟!




ترجمه ی آزاد فرازهای پایانی دعای ابوحمزه

🌷🌷

5 نکته مهم در این حدیث شریف قابل توجه هست:

1- این حدیث شریف و اتفاقات ذکر شده در آن، در حال اعتکاف بیست و یکم ماه مبارک رمضان به نقل شریف از امیر المومنین علی علیه السلام، از لسان مبارک رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم ذکر شده است! چرا جناب امیر المومنین مکان و حال بیان حدیث را ذکر فرمودند! چه اتفاقی در حال اعتکاف از آسمان و زمین برای معتکف مخصوصا آن دو معتکف مطهر و برگزیده ی الهی رخ می دهد ... پاسخ این پرسشها مهم است تا اعتکاف را خیلی حیاتی بدانیم ...

2- از ملائکه الهی و سربازان ربانی جز الله تعالی کسی با خبر نیست حتی انبیاء و اولیاء مگر آنکه خدای علیم خودش خبر وجود و حضور و نقش شان را بیان فرماید ....

3- رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند جز من کسی آنها را ندید حتی اولیا و انبیاء الهی؛ و این خیلی مهم است از این جهت که بعضی از علوم غیبی و شهودی مختص به جناب رسول الله محمد صلی الله علیه و آله و سلم است مانند قرآن مانند وجود چنان اهلبیتی مطهر و برگزیده! و اینکه چرا خدای مهربان به ایشان چنین نعمت رویت را داد چه تاثیری این رویت، در تربیت و هدایت و رسالت ایشان داشت و اینکه چرا جناب رسول الله این مطلب را ذکر فرمودند و اینکه به مولا امیر المومنین علی و البته به ما مخاطبان حدیث، دارند این گوشزد را می فرمایند که برای دستیابی به علم، علم خاص، علم سِر فقط به نزد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم بایستی رفت یا رسول الله ....

4- امیرالمومنین علی صلوات الله و سلام الله علیه می فرمایند که یا رسول الله، من شب و روز (یعنی همیشه همیشه) میل این را دارم و درخواست از شما که تبیین فرمائید (روشن و قابل فهم فرمائید) برایم از مبدء خلق و انتهای آن و از برتری و پستی های آن (بالا و پائین آن)، از همان چیزهایی که خدای متعال علم اش را به شما داد و به غیر شما از آن هیچ نداد! لذا می بینیم که مولا چه چیزی درخواست دارند چه میل و تقاضایی دارند دنبال چه چیزی هستند و این تاسف برای من که دنبال چه ام ....

5- رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم برای مولا امیر المومنین علی تبیین فرمودند (نفرمود تعلیم) زیرا تبیین یعنی روشنگری یعنی بینائی دادن یعنی راهنمایی یعنی این که این علوم آیاتی هستند از آیات الهی! با نگاه آیاتی نگاهشان کنیم. یعنی این علوم پله اند برای شناخت، برای سیر و سلوک الی الله تعالی! لذا علم از الاهیات و کاینات و محلوفات از اول تا آخر را برای مولا علی روشن فرمودند یعنی مولا علی آنها را دیدند و با جان و دل، درک و پذیرش فرمودند! حالا چه اتفاقی از آن لحظه به بعد برای سیر و سلوکشان افتاد خدا می داند و بس! این یعنی اعتکاف! خوشا بحالشان خوشا بحال کسانی که علمشان از مولا علی هست خوشا بحال کسانی که مولا علی برایشان علم الهی را تبیین فرمودند خدایا به رسول الله محمد و مولا امیرالمومنین علی و فاطمه و حسنین صلوات الله و سلام الله علیم این علوم را برای من و هر کس دوست دارد تبیین فرما! خدایا میل مان را مانند میل مولایمان امیر المومنین علی قرار بده آمین...

منبع این حدیث شریف: نسخه خطی کتاب بحار العلوم منسوب به امام جعفر صادق صلوات الله و سلام الله علیه!


🌷🌷🌷

در این دعای شریف، یکی از فراز های مهمش این عبارت است:
«غیبة نبینا»
خدایا نبی تو نیست ما چه بایستی بکنیم؟!!
راهنمای تو نیست ما چه بایستی بکنیم؟!!
خبر آور از تو برای ما نیست ما چه بایستی بکنیم؟!!
البته
الان درد ما بیشتر است: هم نبی غیبت دارد و هم امام!!!
خدایا الان ما چه بایستی بکنیم؟!!!

رحمة الله علی الشهید

🌻🌻🌻 از وصیت حضرت خواجه عبيدالله احرار ـ قدس الله سره ـ

غير حق هر ذرّه کان مقصود توست
تيغ لا بر کش که آن معبود توست

اي فرزند عزيز و اي نور ديده!
همه ي همّت خود را بر آن دار که هيچ چيز در دل تو جز حق ـ سبحانه و تعالی ـ نباشد.
هر چه غير حق ـ سبحانه و تعالی ـ تو را به خود مشغول دارد ، با گفتن کلمه ي «لا اله» آن چيز را بر خود دشمن دان.
هميشه از حق ـ سبحانه و تعالی ـ با زاري و نياز تمام بخواه که به غير حق هيچ چيز تو را گرفتار نگرداند.
طهارت ساز و در خلوتي نماز گزار.
سر بر زمين نهاده از حق ـ سبحانه و تعالی ـ طلب کن که تو را در دل بندگان خاص راه دهد.

سعادت جز اين مدان که بندگان خاص حق ـ سبحانه و تعالی ـ تو را در دل خود جاي دهند و از حق ـ سبحانه و تعالی ـ بطلبند که محبّت خداوند در دل تو جمع شود.

تو را يک پند بس در هر دو عالم
که برنايد ز جانت بي خدا دم

اگر تو پاس داري پاس انفاس
به سلطاني نشانندت ازين پاس
🌻🌻🌻

مکتب العرفان عرفا

🍀⭕️🍀⭕️🍀⭕️🍀⭕️🍀⭕️🍀⭕️🍀



@yortchi_bosjin_pdf

نیمۀ شب شده و خواب پریشان دارم
گوشۀ لعل لبم ذکر پدر جان دارم
بی جهت نیست که اندوه فراوان دارم
خواب دیدم که سری را روی دامان دارم
دیدم آن سر، سر باباست خدا رحم کند
عمّه ام گرم تماشاست خدا رحم کند
تا که از خواب پریدم همه جا روشن بود
طبق نور روی گوشه ای از دامن بود
کنج ویرانه پر از عطر و بوی گلشن بود
چشم های پدرم خیره به سوی من بود
تا که چشمم به سر افتاد زبانم وا شد
لیلۀ قدر من امشب چقدر زیبا شد
آمدی یوسف کنعان، چه عجب بابا جان
شده ویرانه گلستان، چه عجب بابا جان
به سر آمد غم هجران، چه عجب بابا جان
آمده بر تن من جان، چه عجب بابا جان
چند روزی است که از هجر تو بی تاب شدم
مثل شمعی زغم دوری تو آب شدم
کمی آغوش بگیر این بدن لاغر را
تا که احساس کنی لاغری پیکر را
می تکانم ز سر سوخته خاکستر را
از چه با خویش نیاورده ای انگشتر را؟
چقدر روی کبود تو به زهرا رفته
بس که چوب از لب و دندان تو بالا رفته
تا که با عمۀ خود راهی بازار شدم
مورد مرحمت خندۀ اغیار شدم
تا که در بزم شراب تو گرفتار شدم
خالصانه متوسّل به علمدار شدم
من نگویم چه به روز سر من آوردند
چادری را که برایم تو خریدی بردند

شد شراب از لب تو تر دامن
باده آلوده‌تر بوَد یا من؟
پس به من نیز بوسه ده تا من
بشوَم مست و عالمی با من
جای "یا ربّ" صدا کند "یا لب"
.
بر جگر می‌نَهم چو دندان را
نخورم جز به خون دل نان را
مَشِکن چون دلم تو پیمان را
یا به تیغت ببند افغان را
یا بزن مُهر بر لبم با لب
.
ذوالفقارت فرات بی بَدَل است
ضرب شمشیر تو علی، مَثَل است
مستِ نامِ تو شیشه در بغل است
اصلاً اصلِ اصولِ ما عسل است
که چنین گشته‌ای سراپا لب
.
هر شبِ تو هزار رکعت داشت
ضبط این کارها چه زحمت داشت
مَلَکِ دوش تو چه همّت داشت
چاه کوفه مگر چه نیّت داشت؟
که گرفت از لب تو آقا لب

قرص خورشید، تب اضافه کند
قرص رویت طَرَب اضافه کند
واجب و مستحب اضافه کند
کُفر چیزی به رَبّ اضافه کند
وقف "الّا"ست بعد هر لا لب
(محمّد سهرابی)

...رهسپار قم

🔸آیت الله العظمی میرزای قمی بعد از فراغت از تحصیل به یکی از روستاهای چاپلق تشریف برد و مدتی در آنجا بود؛ اهالی آن روستا، قدر ایشان را ندانستند؛ ملای آن قریه در مقام تحقیر میرزا برآمد تا روزی در مجمعی که میرزا را هم به آن مجمع دعوت کرده بودند.
.
🔸به اهالی گفت به میرزا بگویید، ماری بنویسد، اهالی به میرزا تکلیف کردند، میرزا نوشت «مار» (میم و الف و راء) سپس ملای ده، شکل مار را کشید و به اهل قريه نشان داد و گفت: شما ببینید، مار این است یا آن که میرزا نوشته، اهالی همگی گفتند، مار این است که شما نوشته اید، میرزا شخصی بی سواد است، میرزا خیلی متأثر شد.
.
🔸تا آنکه توهین اهالی به جایی رسید که دو نفر آمدند خدمتش گفتند: ما با یکدیگر مرافعه داریم، من به این میگویم از تو حدث صادر شد، او به من می گوید از تو، میرزا چون این توهین را دید، گریه اش گرفت و دست به دعا بلند کرد و عرض کرد: «خداوندا! بیش از این ذلت مرا مخواه، که طاقت آن را ندارم» این بود که از آن قریه بیرون آمد و رهسپار قم شد.

کانال سیره علما @sireolama