الحجة

با سپاس استفاده کردیم ممنون، یک نکته ای که مطرح هست و باید توجه شود، اینکه میراث علمی یونان باستان، عمدتاً به وساطت و از طریق زبان سُریانی وارد جهان اسلام شده است و به دگر تعبیر آنچه در نهضت ترجمه نخست صورت گرفته، بیشتر آثار فلسفی، ریاضی، طبی، نجومی و.. از سُریانی به عربی ترجمه شده اند البته همانطور که برخی اساتید معزز اذعان داشته اند، نفی نمیکنیم مستقیماً از زبان یونانی هیچ اثری به عربی برگردانده نشده، اما اگر بوده چندان گسترده نبوده است، توجه داشته باشیم، بیشتر ترجمه ها توسط خاندانهای مسیحی انجام پذیرفته است، میدانیم عربهای مسیحی که پیرو اردتودکس شرق در جاهایی همچون روم (ترکیه امروزی)، اردن، سوریه، لبنان و عراق، عمدتاً نسطوری و یعقوبی بودند و زبان علمی - مذهبی آنها سُریانی بوده است و به این زبان تسلط کامل داشتند، و از آنجا که پس از مهاجرت ارسطو به مقدونیه و پس از حمله اسکندر مقدونی به یونان در حدود سالهای 320 قبل میلاد و.. دیگر دوره افول علمی یونانیان را به تدریج شاهدیم، هر چند تا حوالی قرن پنجم میلادی در مناطقی مانند الجزائر و اینها هنوز امتداد میراث علمی یونان را شاهدیم ولی دیگر در این دوره ها از آن شکوه علمی یونان و مدارسی مانند. مدارس دوره حضور سقراط و اقلیدس و افلاطون و ارسطو و.. در یونان خبری نیست، بعد از آن از قرن پنجم میلادی هزار سالی هم قرون وسطی را داریم که علم و کتابت و تدریس و تدرّس همه فروکش میکند و. در خدمت کلیسا درمیآید..
غرض اینکه، به نظر میرسد ادامه استنساخ میراث علمی یونان، به زبان و خط و الفبای یونانی به تدریج فرو کش کرده باشد و از قرن پنجم میلادی به بعد تا ظهور اسلام در اواخر قرن 6 و اوایل 7 میلادی، آنچه بیشتر رایج بود (البته زبان عربی و عبری و.. اینها بودند) از استنساخات آثار، بیشتر به زبان و خط سُریانی بوده است تا یونانی، لذا لاجرم باید پذیرفت آنچه از تولیدات علمی یونان باستان از قرون 8-9م (2-3ق) به عربی ترجمه گردید در نهضت ترجمه، بیشتر از زبان سُریانی بوده است تا یونانی، البته کسانی همچون ابن ندیم نیز گویا در الفهرست بدان اشاره نموده اند، با پوزش از تطویل??

نامه ناصرالدین شاه به صدر اعظم بابت کم شدن نان و گوشت در بازار:
هو
جناب اشرف صدراعظم
ان شاء الله احوال جناب شما خوب است. از قراری که امروز شنیدم نان و گوشت قدری کم است. علت چه بوده است شما اطلاع دارید یا خیر ... تفصیل را عرض بکنید.

یونان الالهی
رساله ای عرفانی ـ تفسیری در باره مفهوم «ذکر» با عنوان یونان الاهی. از سال 1275. بحث در باره آیت قرآنی «فاذکرونی اذکرکم» و شرح مفصل آن. اما این که چرا نام این رساله یونان الهی است؟ خودش می گوید:
سر نامیدن این کتاب را که مبتنی بر تحقیق ذکر است به یونان الاهی، زیرا که اهل یونان آنچه را که از خاطر ایشان محو می شد، چنانچه داخل یونان می شدند به یاد ایشان می آمد. هر آینه باید در بساط محمدی صلی الله علیه و آله و امت آن، اینچنین مقامی به نحو اشرف و اکمل بوده باشد به حکم وجوب مقام جمع الجمع از برای اول الخلق و مبدأ ایشان به نحو اشرف و اکمل عقلا.... و یونان امت محمدی ص که سبب یادآمدن ایشان است مر آنچه را که فراموش شده ایشان را چه دردنیا و چه در عالم زر بیوت و خلوت ایشان ذکر است ....

مقصودم استفاده از تعبیر یونان الاهی و تصوری است که در ذهن ایرانی در باره یونان بوده و این که چطور از این مفهوم در باره یک متن عرفانی ـ تفسیری استفاده می شود.
@jafarian1964

حکایت ابن بسطام، مادرش و گرده نان
در فرج بعد از شدّت وارد است که ابن الفرات در ایّام وزارت خود پیوسته قصد ابوجعفر ابن بسطام می‌کرد، و او را در ممالک و ورطه ها می‌افکند، و عزم استیصال او داشت، و مادر ابوجعفر را عادت آن بود که از ابتدای سنّ او، هر شب یک گِرده نان در زیر بالش او گذاشتی، و بامداد به فقرا دادی. روزی ابوجعفر بعد از آن که چندین نوبت از ابن الفرات ضرر کشیده بود، به نزد او درآمد. ابن الفرات گفت: حکایت قرص نان و مادر تو چگونه است؟ ابوجعفر گفت: نمی‌دانم. ابن الفرات الحاح کرد. ابوجعفر صورت حال را باز گفت. ابن الفرات گفت: دوش در تدبیر کاری بودم که اگر آن کار به اتمام می‌رسید باعث هلاک تو می‌گردید. شب در خواب دیدم که تیغی برداشته، قصد تو دارم، و مادر تو قرص نانی در دست گرفته، سپر کرده بود. من هر چند خواستم تیغ بر تو زنم، میسّر نشد. لهذا صورت این قصّه را از تو پرسیدم، و به سبب این خواب، کدورت ابوجعفر را از دل بیرون کرده معذرت طلبید.
@jafarian1964

@litera9
دیدگاههای نقد ادبی
ولبور اسکات و چند مقاله از تی‌اس الیوت
برگردان : فریبرز سعادت

نقد ادبی ، این پیچیده ترین و دشوارترین شاخهٔ ادبیات ، از فرهنگ یونان باستان نشأت گرفت. افلاطون و ارسطو منشاء پدیده های هنری را «حس تقلید» می دانستند. در روم باستان، سیسرون بر اهمیت نطق و خطابه تأکید می ورزید و نظرات او متأثر از اندیشه های ارسطو بود. در قرون وسطی نقد ادبی با ارزشهای مسیحیت در آمیخت و به خدمت «الهیات» در آمد. در دوران نوزایی (رنسانس) آثار نقد ادبی یونان و روم باستان، به ویژه «فن شعر» ارسطو، بار دیگر مورد نظر قرار گرفت و قالبهای متروک ادبی چون نمایشنامه و حماسه ، حیات تازهای یافت . در قرن هجدهم، نقد ادبی بادانش زیبایی شناسی پیوند یافت و منتقدانی چون لسیناک و کالریج نظریه ی هنر ارشادی قرون وسطی را به دور افکندند و بر اهمیت «تخیل» در هنر تأکید ورزیدند. در اوایل قرن بیستم منتقدان کوشیدند که با استفاده از علوم انسانی چون روانشناسی، جامعه شناسی، انسانشناسی و حتی علم سیاست مبانی تازه ای برای موضع فکری خود بیابند. در نتیجه مکاتب پنجگانه ی نقد ادبی پدید آمد که هریک از آنها متکی به زیربنای علمی و فلسفی جداگانه ای است و بترتیب عبارتنداز :
۱- نقد ادبی برمبنای اخلاق .
۲- نقد ادبی بر مبنای روانشناسی.
۳- نقد ادبی بر مبنای جامعه شناسی .
۴- نقد ادبی برمبنای زیبایی شناسی.
۵ - نقد ادبی برمبنای افسانه شناسی .

زمانی که بنده ی خدا در آسایش و آرامش به سر می برد و به یاد خداست در مواقع خطر و بلا هم خدا با اوست .برای آن که از فتنه ی آخر الزمان در امان بمانیم قطعا به دستگیره و عروه الوثقایی نیاز است که رشته ی اتصال ما را از او جدا نکند.بهترین وسیله ی محکم و قوی ارتباط با قرآن و کلام وحی و توسل به دامان اهل بیت علیهم السلام است.مطالعه ی روزانه و پیوسته ی آیات قرآن و تدبر در آن ،همچنین دعا و مناجات،حصن حصین و سنگر محکمی برای دوری از بلایا و غرق شدن در آفات است.

به عنوان مثال برای حفظ شدن از بلایای آسمانی (صاعقه)و زمینی(زلزله) قرائت سوره ی شریفه ی زلزال توصیه شده است .خوب است از این لحظه هر شب که به جامه ی خوایب می رویم آن را تلاوت کنیم و ثواب این سوره ی مبارکه را به ارواح انبیا و ائمه ی بزرگوار هدیه کنیم.



خواص قرائت سوره ی زلزله

به سند معتبر از حضرت صادق علیه السلام منقولست که ملال به هم مرسانید از خواندن اذا زلزلت الارض زلزالها. به درستی که هر که در نمازهای نافله این سوره را بخواند هرگز خدا او را به زلزله و به صاعقه و آفتهای عظیم دنیا نمیراند و در وقت جان کندن ملک بزرگواری از جانب پروردگارش بیاید به نزد او و بالای سرش بنشیند و به ملک موت از جانب حق تعالی بگوید به رفق و مدارا سر کن با دوست خدا که خدا به خواندن سوره ی اذا زلزلت بسیار یاد می کرد و آن سوره نیز به ملک موت سفارش کند.پس ملک موت گوید حق تعالی مرا امر کرده است که سخن او را بشنوم و اطاعت او بکنم و تا مرا امر نکند قبض روحش ننمایم .پس ملک موت نزد او باشد تا پرده ای از پیش دیده ی آن مومن برگیرند وجای خود را در بهشت ببیند و بعد از دیدن او را امر نماید که قبض روحم بکن.پس ملک موت در نهایت ملایمت و آسانی قبض روح او را بکند و هفتاد هزار ملک روح او را مشایعت کنند و به زودی به بهشت رسانند.

و به سند معتبر از حضرت امام رضا علیه السلام منقول است که:حضرت رسول صلوات الله علیه وآله فرمود: هرکه چهار مرتبه سوره ی اذا زلزلت بخواند چنان است که تمام قرآن را خوانده است.



آیه ی محفوظ ماندن از تخریب خانه :

به سند معتبر از حضرت امام موسی علیه السلام منقول است که: هر که در وقت خواب این آیه را بخواند خانه بر سرش خراب نشود:



" إِنَّ اللَّهَ یُمْسِکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ أَنْ تَزُولا وَلَئِنْ زَالَتَا إِنْ أَمْسَکَهُمَا مِنْ أَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ إِنَّهُ کَانَ حَلِیمًا غَفُورًا "

(سوره ی فاطر:41)


ترجمه:

محققا خدا آسمانها و زمین را از این که نابود شوند، نگه می داردو اگر رو به زوال نهند گذشته از او هیچ کس آن ها را محفوظ نتواند داشت(وبدانید) که خدا بسیار بردبار و آمرزنده است.

لحظه های پایانی عمر مبارک
مرحوم آیت الله سيدمحمد حجت کوه کمری



وصیت کرده بود که آنچه در نزد وکلای ایشان است، همه سهم مبارک امام است و زمینی که بعداً قسمت عظیمی از مسجد اعظم شد، اگر آقای بروجردی خواستند به ایشان برای توسعه مسجد بدهند.
وکیل خود در تهران را خواست و موجودی خود از وجوهات شرعی را به او حواله نمود و گفت این وجوهات را به طلاب تبریز و نجف و نیز مبلغ دو هزار تومان را برای کمک به چاپ کتاب الغدیر علامه امینی بدهد و فرمود : تا آخر ماه اگر زنده باشم کمک بیشتری به طلاب و محصلین خواهم نمود. تقسیم کننده نان طلاب را طلبید و دستور تقسیم نان را داد و پس از آن فرمود: الحمد لله که نزد تو رو سفیدم. در لحظات پایانی عمر مکرر می فرمود: الله اوزوم آغدی (خدا رو سفیدم)!
لحظاتی قبل از وفات و در حال اقرار به عقاید وقتی به شهادت به ولایت امیرالمومنین ع می رسد می گوید: بلا فصلیدی! هچ فصلی یوخدی لاپ بلافصلیدی لاپ بلافصلیدی!

*به نقل از کانال مزار علما

@Safinehyetabriz

📝مردی از دیوانه ای پرسید:
اسم اعظم خدا را می دانی؟
دیوانه گفت:
نام اعظم خدا «نان» است
اما این را جایی نمی توان گفت...
مرد گفت:

نادان شرم کن،

چگونه نام اعظم خدا نان است؟
دیوانه گفت:در مدتی که قحطی نیشابور
چهل شبانه روز طول کشید،
من می گشتم، دیگر نه هیچ جایی
صدای اذان شنیدم،
و نه درب هیچ مسجدی را باز دیدم،
از آنجا بود که دانستم ،
نام اعظم خدا و بنیاد دین
و مایه اتحاد مردم نان است...

حماسه حسینی در بیان شهید مطهری(13)
مجموعه‏آثاراستادشهيدمطهرى، ج‏17، ص: 424
جبرگرایی اموی!
در جوامعى كه مردم افكار مذهبى دارند، وقتى حکومت جبّار مى‏خواهد خودش را توجيه كند، جبرگرا مى‏شود يعنى همه چيز را مستند به خدا مى‏كند: "كار خدا بود كه اين‏جور شد، اگر مصلحت نبود كه اين‏جور نمى‏شد، خدا خودش نمى‏گذاشت كه اين‏جور بشود". منطق جبرگرايى؛ منطق ابن زياد است كه وقتى با زينب (سلام اللَّه عليها) مواجه مى‏شود فوراً مسأله خدا را طرح مى‏كند كه: «الْحَمْدُ للَّهِ الَّذى فَضَحَكُمْ وَ قَتَلَكُمْ وَ اكْذَبَ احْدو ثَتَكُمْ= خدا را شكر، اين خدا بود كه شما را كشت، عجب فتنه‏اى براى مسلمين درست كرده بوديد، شكر خدا را كه شما را كشت، شكر خدا را كه شما را رسوا كرد».
در منطق او هركس كبه ظاهر شكست بخورد، رسوا است؛ اگر به حق ‏بود كه غالب مى‏شد. «وَ اكْذَبَ احْدو ثَتَكُمْ» مغلوب شدن شما دليل دروغ بودن حرفتان است.
زينب چه گفت؟ گفت: «الْحَمْدُ للَّهِ الَّذى اكْرَمَنا بِنَبِيِّهِ= خدا را شكر كه ما را گرامى داشت كه پيغمبر را از ميان ما قرار داد و ما از خاندان پيغمبر هستيم»، «انَّما يَفْضَحُ الْفاسِقُ وَ يَكْذِبُ الْفاجِرُ وَ هُوَ غَيْرُنا وَ الْحَمْدُ للَّهِ= معيار رسوايى نه شکست ظاهری و مغلوبیت که چيز ديگرى است. رسوا آن كسى است كه ظلم و ستم مى‏كند؛ رسوا آن كسى است كه از حق منحرف مى‏شود. اين‏طور نيست كه اگر كسى كشته شد، پس حرفش دروغ بوده است. معيار دروغ و راست بودن، خود انسان است، ايده انسان است، حرف و عمل انسان است. حسينِ من كشته هم بشود راست گفته، زنده هم بماند راست گفته. تو كشته هم بشوى دروغگو هستى، زنده هم بمانى دروغگو هستى.
بعد به شدت به او حمله کرد. جمله‏اى گفت كه جگر ابن زياد آتش گرفت، گفت: «... يَابْنَ مَرْجانَة!» (مرجانه مادر ابن زياد بود. نمى‏خواهد كسى اسم مادرش را بياورد، چون مادرش زن بدنامى بود) اى پسر مرجانه، آن زن بدنام! رسوايى بايد از پسر مرجانه باشد. اينجا بود كه ابن زياد درماند و چنان مملوّ از خشم شد كه گفت جلّاد را بگوييد بيايد گردن اين زن را بزند...
بعد على بن حسين را بر او عرضه كردند. فرعون وار صدا زد: «مَنْ انْتَ؟» (باز منطق جبرگرايى را ببينيد) تو كى هستى؟ فرمود: «ا نَا عَلِىُّ بْنُ الْحُسَيْنِ= من على بن حسين هستم». گفت: «ا لَيْسَ قَدْ قَتَلَ اللَّهُ عَلِىَّ بْنَ الْحُسَيْنِ؟= مگر على بن حسين را خدا در كربلا نكشت؟» فرمود: من برادرى داشتم، نام او هم على بود و مردم در كربلا او را كشتند. گفت: خير، خدا كشت. فرمود: البته كه قبض روح همه مردم به دست خداست، اما او را مردم كشتند. ابن زیاد گفت: «عَلىٌّ وَ عَلىٌّ» يعنى چه؟! پدر تو اسم همه بچه هايش را على گذاشته بود، اسم تو را هم على گذاشته، اسم ديگرى نبود كه بگذارد؟ فرمود: پدر من به پدرش ارادت داشت؛ او دوست داشت كه اسم پسرانش را به نام پدرش بگذارد. يعنى اين تو هستى كه بايد از پدرت «زياد» ننگ داشته باشى.
ابن زياد انتظار داشت كه على بن حسين عليه السلام اصلًا حرف نزند. از نظر او يك اسير بايد حرف نزند و وقتى به او مى‏گويد اين كار خدا بود، بايد بگويد بله كار خدا بود، مقدّر چنين بود، نمى‏شد كه اين‏طور نشود، و اين طور حرفها. وقتى ديد كه على بن حسين عليه السلام، يك اسير، اينچنين حرف مى‏زند، گفت: «وَ لَكَ جُرْأَةٌ لِجَوابى= شما هنوز جان داريد، هنوز نفس داريد، هنوز در مقابل من حرف مى‏زنيد؛ جلّاد بيا گردن اين را بزن». [گردن زدن، حبس، حصر، لب دوختن و نان بریدن؛ شیوه ثابت جبّاریّت]

مردی از ديوانه ای پرسيد :
نام اعظم خدا را ميدانی ؟
ديوانه گفت نام اعظم خدا " نان " است،
اما اين را جايی نمی توان گفت...!!

مرد گفت : نادان شَرم كن ،
چگونه نام اعظم خدا نان است؟؟
ديوانه گفت:
در قحطی نيشابور، چهل شبانه روز ميگشتم، نه در هيچ مكانی صدای اذانی شنيدم و نه هيچ مسجدی را گشاده يافتم!
آنجا بود كه دانستم نام اعظمِ خدا و بنيادِ دين و مايه اتحادِ مردم فقط " نان " است.

مصیبت نامه (عطار نیشابوری)