الحجة
alhojjahالحجة
alhojjahالحجة
alhojjahالحجة
alhojjahالحجة
alhojjahو المرض هو ضرر هذه الافعال و ضعفها.
تندرستی، نتیجه درست فعالیت طبیعی بدن؛
و بیماری، نتیجه افراط و تفریط آن فعالیتهاست!
این اصل موضوعه مهم طبی است!
الحجة
alhojjahقاعده و اصل موضوعه مهم طبی!
الحجة
alhojjahالحجة
alhojjah#کاشی
#تکیه #معاون_الملک
شرحی از آن رساله: تنکسوق نامه، طب اهل ختا کتابی است که به دستور وزیر ایلخانی، خواجه رشیدالدین فضل الله همدانی در سال 713 هجری از چند اثر علوم پزشکی معروف چینی به زبان فارسی ترجمه گردیده است. امروز تنها نسخه خطی این کتاب در کتابخانه ی آیا صوفیه، استانبول، ترکیه نگهداری می شود. در سال 1350 شمسی عکس های نخسه خطی تنکسوق نامه در ایران با مقدمه ی مجتبی مینوی به چاپ رسید. نگارنده این رساله در بخش اوّل، اطلاعات این نسخه و اقدامات رشید الدین برای ترویج علوم پزشکی را شرح داده است. کتاب تنکسوق نامه دارای چهار جلد است، امّا امروز تنها کتاب اوّل که موضوع آن در باره ی طبّ نبض است، در دست ما ست. در این بخش مطالعات و تحقیقاتی که تابحال در کشورهای مختلف جهان انجام شده است، فهرست کتاب جلد اوّل تنگسوق نامه، به طور کامل معرفی گردیده است. سال ها بود دانشمندان چینی اعتقاد داشتند که نویسنده ی کتاب نبض شناسی چینی — " مَی کوه " ( قسمت اصلی کتاب اوّل تنکسق نامه ) وانگ شو خو، طبیب معروف قرن سوّم و چهارم میلادی بود، امّا مؤلف این رساله اشاره کرده است نویسنده ی کتاب " مَی کوه " در واقع گاو یانگ شِنگ بود. در آخر این بخش، نام تمامی اطباء نامدار چینی و آثار معروف علوم پزشکی چین که در متن تنکسوق نامه آمد ند، بطور مختصر شرح داد شده است. بخش دوّم این رساله روش تصحیح و ویرایش متن تنکسوق نامه است که نگارنده این رساله توضیح داده است با منابع آثار چینی، واژه ها، اصطلاحات، اشعار زبان چینی موجود در متن تنکسوق نامه که با حروف فارسی و خاصّ آمده، چگونه و به چه شیوه ای با حروف الفبای لاتین، تلفظات و خطوط چینی امروز آوا نویسی نموده است. بخش سوّم تحصیح و ویرایش متن کامل نسخه خطی تنکسوق نامه است (519 صفحه). بخش چهارم یک واژه نامه است که تقریباً تمام واژگان زبان چینی که در متن تنکسوق نامه آمده است، با تلفظات امروز و معنی مختصر جمع شده است.
ان الصحت هی جودت الافعال الطبیعیة و قوتها
و المرض هو ضرر هذه الافعال و ضعفها.
تندرستی، نتیجه درست فعالیت طبیعی بدن؛
و بیماری، نتیجه افراط و تفریط آن فعالیتهاست!
این اصل موضوعه مهم طبی است!?چکیده
نسخههای خطی ایران بعد از اسلام به زبانها و خطوط گوناگونی از جمله فارسی، عربی، ترکی، اردو و غیره کتابت شدهاند. بنابر بررسیهای انجام شده دوران متفاوتی در کتابت ایران دیده میشود، که این دوران گاهی با تمایز آشکار و گاهی با اندکی تمایز قابل مشاهده است.این رساله با بررسی بر روی ویژگیهای کتابتی آثار مکتوب در شش قرن نخست اسلام، سعی دارد تا ویژگیهای مشترک و متفاوت کاتبان را مشخص نماید. ویژگیهایی که بیانگر خصوصیات کتابت در این دوره است. ویژگیهای کتابتی مورد پژوهش در این رساله عبارتند از : املا و نگارش تعدادی از حروف مانند (الف، پ، ژ، گ، س، چ، ذ، ر، ج، ی، فا اعجمی و...)، فصل و وصل کلمات (پسوندها، پیشوندها و ...)، نگارش کلمات (مرکب، مشکول و...)، تاثیر تلفظ در کتابت، نگارش افعال، جمله و ...
بررسی بر روی انواع متون فارسی ایران با موضوعات متفاوت صورت گرفته است. کتابت این متون تا ابدای قرن هفتم است. پژوهش حاضر با استفاده از روشهای توصیفی تحلیلی، با تکیه بر اسناد و منابع خطی و کتابخانهها(آثار منتشر شده) صورت گرفته است.
نتیجه پژوهش نشان از قدمت دیرینهی علوم و واژههای علمی در این سرزمین کهن دارد. همچنین مشخص گردید که خراسان بزرگ در آن زمان از بزرگترین کانونهای کتابت بوده است. کاتبان ایرانی با بهره گرفتن از الفبای عربی، با حفظ و انتقال اصول مشترک کتابتی، سنت کتابت پیش از اسلام را حفظ کردهاند.
? کلید واژه
نسخه خطی، نسخه خطی فارسی، ویژگیهای کتابت، تفاوتهای کتابت، قرن اول تا هفتم، کتابت در ایران
#معرفی_پایاننامه
@universitycalligraphy ✅ انتشارِ جلدِ اوّل و دوّمِ «فرهنگِ تحفه السّعادت» در هندوستان
«فرهنگِ تحفه السّعادت» چند زبانه (فارسی، عربی، ترکی و هندی) تالیفِ مولانا محمود بن شیخ ضیاء الدین محمد است که در سال 916 هجری نوشته شده است. این نویسنده در زمان اسکندر شاه بن بهلول لودی پادشاه دهلی زندگی می کرده است. مولف این اثر با ذکر لغتها با ترتیب الفبایی و ذکرِ شواهدی از شاعرانِ سدههایِ ششم، هفتم و هشتم هجری به شرح وتفسیر آنها میپردازد و در بیشتر مدخل ها، معادل هندی، ترکی یا عربی واژه را ذکر میکند. در ایران دکتر حمیدرضا قانونی به عنوانِ رساله دکتری «فرهنگ تحفه السّعادت» را تصحیح کرده است در دانشگاهِ نجفآباد، اصفهان، سالِ دفاع: 1395.
در هندوستان، جلد اوّل و دوّمِ «فرهنگِ تحفه السّعادت» به تصحیحِ دکتر ریحانه خاتون براساسِ سه نسخه در هندوستان: نسخه رامپور (نسخه اساس، کتابخانه رضا رامپور)، نسخه تونک (موسسه تحقیقاتِ عربی و فارسی مولانا آزاد در تونک، ایالتِ راجستان) و نسخه سلطانیه (کتابخانه سلطانیه، لَکنو) منتشر شده است:
- جلدِ اوّل: از حرفِ «آ» تا حرفِ «ح» ؛علائم اختصاری؛ پیشگفتار؛ بسمالله الرّحمن الرّحیم (متن)؛ فی نعت النّبی صلّی الله علیه و آله و سلّم؛ در مدحِ سلطان سکندر خلّدالله مُلکه و سُلطانه؛ در مدحِ بندگیِ حضرتِ خواجگی شیخ سعید مدّالله تعالی بقاوه و اعلی درجاته؛ اعلام (فهرستِ اشخاص، فهرستِ اماکن، فهرستِ رودخانهها، فهرستِ کوهها، فهرستِ کتابها، فهرستِ جانوران، فهرستِ پرندگان، فهرستِ درختان، فهرستِ گیاهان، فهرستِ گُلا، فهرستِ خوردنیها و آشامیدنیها، فهرستِ میوهها، فهرستِ داروها، فهرستِ آلات، معادلِ هندیِ بعضی از واژههایِ مهمِ فارسی، فهرستِ واژههایِ تُرکی، فهرستِ اشعار، فهرستِ اشعارِ شاعرانِ ناشناس)، کتابنامه.
- جلدِ دوّم: از حرفِ «خ» تا حرفِ «غ»؛ اعلام (فهرستِ اشخاص، فهرستِ اماکن، فهرستِ چشمه/ جوی/ رودخانه/ دریاها، فهرستِ کوهها، فهرستِ کتابها، فهرستِ جانوران، فهرستِ خزندهها، فهرستِ پرندهها، فهرستِ درختان).
شایانِ ذکر است که دو جلدِ دیگر «فرهنگِ تحفة السعادت» زیر چاپ است و در مجموع این فرهنگ در 4 جلد خواهد بود.
«فرهنگِ تحفهالسّعادت»، تالیف: شیخ محمود بن شیخ ضیاءالدّین، تدوین و تصحیح: دکتر ریحانه خاتون، دهلینو، جلدِ اوّل: 2018؛ جلدِ دوّم: 2019
http://yon.ir/SDJnA
🆔 @manuscript✅ نخستین کنگره بین المللی انجمن اوراسیایی ایران شناسان
«نخستین کنگره بین المللیِ انجمنِ اوراسیاییِ ایران شناسان» با همکاریِ «موسسه نسخه هایِ شرقیِ فرهنگستان علوم روسیه»، «موزه دولتی آرمیتاژ» و «موسسه شرق شناسیِ فرهنگستان علوم روسیه» در شهر سنت پترزبورگ در روسیه در روزهایِ اول و دوم اسفند 1397 برگزار شد.
فهرستِ مقاله های ارائه شده درباره نسخ خطّی:
- «نسخ خطیِ رسائلِ موسیقی دورانِ اسلامی به فارسی محفوظ در موسسه نسخه های شرقیِ سنت پترزبورگ» // آ.ب.جومایف
- «نقشِ مراکزِ صوفیان در تولید و انتشار علم با استناد به نسخ خطی کتابت شده در آن مراکز» // حبیب الله عظیمی
- «شناسایی، بررسی و معرّفیِ دست خط هایِ مولفانِ نسخه هایِ خطی در موسسه کتاب خانه و موزة ملی مَلِک» // مجتبی عباس نژاد متانکلایی- عصمت مومنی- محمد وفادار مرادی
- «24 دروازه- براساسِ یک نسخه گرشونی تُرکی از دیار بکر» // پتر تسیمه
- «نسخه خطیِ مصوّرِ سبحة الاحرار جامی از کتاب خانه شاهزاده بهرام میرزا» // گ.و.لاسیکوا
- «نسخ خطیِ کُردی در کتاب خانه ملیِ روسیه- پایگاهِ الکترونیکیِ تازه بخشِ نسخه هایِ خطی» // اُ.و.واسیلیوا
- «دو صفحه از مجموعه مرقّعاتِ موزه تاریخ ادیان» // ای.آ.عثمانوا
- «نسخ خطی به مثابه منابعی مهم برای پژوهشِ موعودباوریِ اسلامی» // احمد رنجبری حیدرباغی
- «دشتِ قبچاق و دست نویس هایِ فارسی» // سید محمدباقر کمال الدینی – سید شهاب الدین کمال الدینی
🆔 @iranistika✅ نسخه هایِ خطی تصحیح شده در هندوستان و پاکستان (22)
# «کلیات طغرایی»، تالیف: حکیم فیروزالدین طغرایی، زبان فارسی، تصحیح به همراه ترجمه اردو: صوفی غلام مصطفی تبسم، شیخ مبارک علی بک سیلرز، لاهور، پاکستان، 1933.
# «واقعاتِ عالَمگیری»- زبان: فارسی، تألیف: عاقل خان رازی، تصحیح: خان بهادر مولوی حاجی ظفر حسن، موسسه تحقیقات تاریخ، عَلیگَر، هندوستان، 1946.
# «تاریخ مهابت جنگ (یا احوال الله وردی خان)»، زبان : فارسی، تصحیح، با ترجمه انگلیسی و مقدمه: ابوالسبحان خان، کلکته، هندوستان، 1965.
# «مآثر اصفیه، تاریخ نظام دکن»، زبان: فارسی، تالیف: لچمن نرائن شفق، یوسف علی خان، [دانشگاه] عثمانیه، هندوستان، 1966.
# «رساله جودیه»- تالیف: ابن سینا- تصحیح متن فارسی به همراه ترجمه اردو و مقدمه: حکیم سید ظل الرحمان، بخش پژوهش اجمل خان طبیه کالج، دانشگاه اسلامی علیگر، علیگر، هندوستان، 1971. (در مقدمه این دو مقاله هم آمده است: نسخه های خطی طبی ابن سینا در هندوستان- نسخه های خطی نادر ابن سینا در هندوستان- کشف سه کتاب طبی)
# «تصحیح انتقادی دیوان سراج الدین علیخان آرزو»، زبان: فارسی، تصحیح: ان.جی. صدیقی، دهلی، هندوستان، 1987.
# «قوام العقاید»، زبان: فارسی، تالیف:محمد جمال قوام (نبیره شمس العارفین قوام الدین، خلیفه خواجه نظام الدین اولیا)، تصحیح: نثار احمد فاروقی، دانشگاه دهلی، هندوستان، 1994.
# «دیوان سراجالدین علیخان آرزو بجواب دیوان بابا فغانی شیرازی»، زبان: فارسی، تصحیح: نورالاسلام صدیقی،شاد پَبلیکیشنز، دهلی، هندوستان، 2007.
# «تحفة نصائح»، زبان: فارسی، تالیف: مولانا محمد یوسف، حاشیه به زبان اردو از: مولانا محمد احمد سعیدی- تجدید نظر: مولانا محمد کلیم اللهنوری رضوی، ناشر:عبدالتّواب آکادمی،مُلتان، پاکستان، تاریخ چاپ ندارد.
# «تحفة نصائحِ فارسی»، زبان: فارسی، تالیف: سید یوسف حسینی راجا، ترجمه به زبان اردو:مولانا محمد عطاءالرسول اویسی، مکتبة فیضان رسول، بَهاوَلپور، پاکستان، سال چاپ اول: 2000، سال چاپ دوم: 2012.
# «روضة المحبین»- زبان:فارسی، تالیف: علاءالدین محمد بن عمادالدین ملقب به ابن عماد خراسانی شیرازی- تصحیح: مرتضی چُرمَگی عمرانی- حسین سعدآبادی- دانشگاه پَنجاب، لاهور، پاکستان، 2018.
➖➖➖➖➖➖➖
برای دیدن بخشهای «1» تا «21» ⬅️
https://b2n.ir/n94164
تهیه و تنظیم: لیلا عبدی خجسته
🆔 @manuscript✅ مجله «قندیل سلیمان» از مَکَد شریف واقع در شهر اَتَک، پاکستان به زبان اردو منتشر میشود. در شماره ۱۹ (ژوییه دسامبر ۲۰۱۸) + شماره ۲۰ (ژانویه- ژوئن ۲۰۱۹)+ شماره ۲۱ (ژوییه- دسامبر ۲۰۱۹) مقاله ای از دکتر عارف نوشاهی چاپ شده است با عنوانِ: «مخطوطات فارسی کتابخانه مولانا محمد علی مکهڈی(ذخیره مولانا احمدالدین مکهڈی)، مکھڈ، ضلع اٹک» که در اینجا خلاصه آن به فارسی ترجمه شده است: 🔽
قصبه "مَکَد شریف" در شهرستان اَتَک، پاکستان قرار دارد. مولانا محمد علی مَکَدی چشتی (1162- 1253هجری) خانقاهی بنیان نهاد که بعدها کتابخانه هم در آن تاسیس شد (همچنین نگاه کنید ⬅️
(https://b2n.ir/z80947
در این کتابخانه تعداد 1200 نسخهخطی به زبانهایِ: عربی، فارسی و پنجابی است. فهرستِ ناقصی از نسخههایِ خطی ابتداییِ این کتابخانه در دفتری ثبت شده است. مرحوم نذر صابری (1923-2013م) کار فهرستنویسیِ روشمندِ این کتابخانه را در سال 1966م آغاز نمود که در دفترِ مخصوصی از شماره 3584 تا 3896 ثبت است. فهرستِ مختصرِ نسخههای خطی کتابخانه در سال 1973 از "مجلس نوادراتِ علمیه"، اَتَک (پاکستان) منتشر شد. این فهرست در 16 صفحه و شامل 234 نسخه خطی فارسی است.
در سال 1975م یکی از کارکنانِ «اداره تحقیقات اسلامی»(اسلام آباد پاکستان) به نام آقای خطیب رحمانی برای پروژهای 631 نسخههای خطیِ عربی، فارسی و پَنجابیِ "کتابخانه مَکَد شریف" را فهرستنویسی نمود.
دکتر محمد حسین تسبیحی – کتابدار وقتِ «کتابخانه گنج بخش مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان»(اسلام آباد) وقتی به مَکَد شریف سفر کرده بود از این کتابخانه، خانقاه و مدرسه دینی را هم بازدید کرده بود. دکتر تسبیحی در «کتابخانههایِ پاکستان» (جلد اول، سال چاپ: 1977م، صفحات: 67-73) درباره 42 نسخه خطی مهم و کتیبههای فارسیِ اینجا نوشته بود.
مرحوم محمد اقبال (استاد تعلیمات دینی دانشکده دولتی در راوَلپندی، پاکستان) برای «فهرست مشترکِ نسخههای خطیِ فارسیِ پاکستان» (اثر جامعِ مرحوم احمد منزوی ) فهرست نسخههای خطیِ کتابخانه مَکد شریف را آماده کرد که در چهارده جلد دیده میشود.
دکتر احمد خان در «فهرس المخطوطات العربیة الاسلامة فی باکستان، جزء الاول، سال 1977م) تعداد 56 نسخههای خطیِ عربی این کتابخانه را معرفی کرده است.
فهرست 27 نسخه به زبانِ پنجابی این کتابخانه را دکتر ارشد محمود ناشاد چاپ نمود: مجله «تحقیقی زاویه»، شماره 4، ژوییه دسامبر 2014، «دانشگاه الخیر»، بیمبّر، کشمیر، پاکستان.
مرحوم آقای نذر صابری دو نسخه خطیِ فارسیِ مهم این کتابخانه را تصحیح کرد: «غایة الامکان فی معرفة الزمان و المکان-تالیف: شیخ تاج الدین محمود بن خداداد اُشنوی» (سال چاپ: 1978)؛ «منهج الرشاد لنفع العباد – تالیف: شیخ زین الدین الخوافی هروی سهروردی» (سال چاپ: 2012)
دکتر عارف نوشاهی نسخه های خطیِ این کتابخانه را فهرست نویسی مختصر نموده است که در کتابخانه قدیمی و ساختمان مرکزی محفوظ هستند و پیشتر در ملکیتِ مولانا محمد احمد الدین مَکدی و اکنون نزدِ دکتر محمد ساجد نظامی است.
➖➖➖➖➖➖➖
ترجمه مقاله از اردو به فارسی: لیلا عبدی خجسته
پی دی اف ِ فهرست نسخه هایِ خطیِ فارسیِ "کتابخانه مولانا محمد علی مَکَدی" در فرسته بعدی پیوست شده است 🔽 🔽 🔽✔️بزنگاههای نسخهشناسی
🔻تحلیل فهرستِ یک مجموعهخطی در کتابخانه دانشگاه تهران با عنوان «امالی و دروس شیخ احمد احسائی»
یکی از اصول فهرستنگاری تسلط بر موضوع و محتوای نسخه خطی است. اگر فهرستنویس فاقد این شرط باشد آنگونه که باید و شاید، نسخه معرفی نمیگردد. اما همین شرط و اصل، خود چند مرحله است.
مرحله نخستِ تسلط بر موضوع و محتوا، آشنایی به زبان مجموعه خطی است. مرحله بعد آشنایی با علمی است که در آن مجموعه بحث شده است. مرحله بعد آشنایی با اصطلاحات و دقایق و نِکاتی است که مؤلف یا کاتب، در نسخه خطی استفاده کرده است. این دقایق و نکات اعم از مباحث لغوی و اصطلاحی و حتی تاریخ قمری و شمسی و ... است.
این نکته در معرفی مواریث مکتبی پررنگتر میشود؛ چراکه مستلزم آشنایی نسخهشناس با اثرها و شخصیتها و ریزموضوعات مطرح در آن مکتب فکری است.
برای نمونه به فهرستنویسیِ نسخهای خطی در کتابخانه دانشگاه تهران اشاره میکنیم.
فهرستنویس در صفحه نخست این نسخه نوشته است:
«نسخه نفیس و گنجینه جواهر معانی دروس شیخ احمد احسائی که در مواضیع مختلفه و علوم متنوعه مخصوصاً در علم اکسیر و کیمیا افادات گرانبهائی فرموده و یکی از شاگردان فاضل و خوشقریحهاش آن بیانات را درس به درس و روز به روز نوشته... .»
همین مضمون در مجلد ١١ از فهرست کتابخانه دانشگاه تهران، در صفحه ٢٣٩١ چنین آمده است:
«درسهای شیخ احمد احسایی است بهعربی جز یکی که به فارسی است و بندها با بسمله آغاز میشود و برخی عنوان فصل هم دارد.»
شخص متتبع، در بادیِ نظر، با دیدن این معرفی اجمالی به شگفت آمده و مشتاق میشود؛ چراکه اگر اینگونه باشد بهواقع گنجینهای نفیس و نسخهای فرید است. میدانیم عالم ربانی مرحوم شیخ احمد اَحسائی اعلیاللهمقامه در کربلاء معلی دروسی داشتهاند و متأسفانه متنی از آن در دست نیست. این معرفی، نوید یافتن گمشدهای است.
اما وقتی نسخه را تورق میکنیم، مییابیم این معرفی ناصحیح است و خطا؛ چراکه در نوشتن این معرفینامه، مرحله آخرِ تسلط بر موضوع و محتوا رعایت نشده است.
مدرّسِ این دروس بهطور مکرر از کلمه «مشایخنا» استفاده کرده است و این اصطلاح در شیخیه، بر عالمان ربانی مرحوم شیخ احمد اَحسائی و مرحوم حاج سید محمدکاظم رشتی و مرحوم حاج محمدکریم کرمانی و بعد از ایشان به مرحوم حاج میرزا محمدباقر شریف طباطبائی اعلی الله مقامهم اطلاق میشود. این تعبیر اصطلاحی مکتبی است. شیخ مرحوم اعلیاللهمقامه در این سیاق، این تعبیر را بهکار نبردهاند.
قرینه دیگر موضوع این دروس است. دروسی که از مرحوم شیخ احمد اَحسائی اعلیاللهمقامه که گزارش شده، دروسی است در شرح احادیث و روایات اهلالبیت علیهمالسلام و به مباحث علم فلسفی (کیمیا و اکسیر) بهطور گسترده نپرداختند و تدریسی گزارش نشده است.
قرینه دیگر سالهایی است که در صفحات مختلف این مجموعه خطی نگاشته شده. این سالها (١٢٩٣ و ١٢٩۴ق و...) بعد از رحلت شیخمرحوم است و امکان ندارد محرّر، در مَدرس شیخ اعلیاللهمقامه بوده باشد.
با تورق بیشتر مییابیم این مجموعه ٣۶٠ صفحهای صرفاً دروس نیست؛ بلکه جُنگی است مشتمل بر درسهایی و خاطراتی و رؤیاهایی و اشعار. و کاتب و مؤلف، شخصی است از اتجاه شیخیه کرمان و اصولاً، هم مطالب و هم کتابت، به سالها بعد از رحلت مرحوم شیخ احمد اُحسائی مربوط است.
آنچه اشاره شد، نمونهای باشد برای لزوم توجه فهرستنگارِ نسخه خطی به اصطلاحات و دقتهایی که در مکاتب مختلفِ فکری وجود دارد. مرحلهای از دقت که شاید در افراد محدودی از نسخهشناسان دیده شود؛ آنانی که آکُفتِ تعمق در لایههای پنهان نسخ خطی را چشیده و ژرفاندیشانه قلم میزنند.
🔸این یادداشت در سایت عقاید:
🔻🔻🔻
http://www.aghayed.net/tehran/✅ چاپ عکسیِ "هفت بندِ فارسیِ حسن کاشی" از روی نسخه خطیِ نفیسِ 《کتابخانه مولانا محمد علی مَکَدی》، شهر اَتَک، پاکستان، سال چاپ: 2021.
ملا حسن کاشی که امروزه در سلطانیه نزدیکِ شهر زنجان آرمیده است، «هفت بند» جاودان شده ای به فارسی دارد که در شبه قاره با استقبال ویژه ای روبه رو بوده است. شاعری به نام محمد عبدالرزاق بیکس در جوابِ هفتِ بندِ محتشم کاشی، «فتوح الآخرت معروف به هفت بندِ منقبت» را سرود که در 1331 هجری در شهر گورکپور هندوستان منتشر شد و چند تن از علمایِ حنفی بر آن تقریظ نوشتند. شاعران فارسی گوی به تقلید آن ترکیب بند سروده اند، شرح هایی بر «هفتِ بندِ حسن کاشی» نوشته اند؛ در جواب آن نظیره سروده اند؛ مخمس و تضمین نوشته اند. کاپیتان ظفرالدوله معظم الملک فتح علی خان بهادر هیبت جنگ در سال 1258 هجری مجموعه ای از هفت بند را منتشر کرد به ترتیب: هفتِ بندِ کاشی؛ 13 عدد «هفت بند»؛ 1 عدد «دوازده بند»؛ 2 عدد «مخمّس بر هفت بندِ کاشی»؛ شاعرانی به پیروی از آن هفت بند درمدحِ امام حسین علیه‌السلام سروده‌اند. شاعر دیگری به نام خواجه عزیزالدین عزیز لکنوی (1236-1333هجری) هفت بند در نعتِ پیامبر اکرم ص سرود. همچنین شاعرانِ اردو زبان «هفتِ بندِ حسن کاشی» را به اردوی منظوم ترجمه نموده اند.
یکی از خوشنویسان هندوستان به نام آغا میرزا دهلوی (درگذشت: 1274هجری) شاگرد شاگردِ سید امیر رضوی پنجه کش (درگذشت: 1857م) بود. وی به سال 1235هجری "هفت بندِ حسن کاشی" را با خط بسیار زیبایی کتابت نمود.
آغا میرزا بعدها از دهلی به اَلوَر (جنوب هندوستان) رفته به دربار راجا بنی سینگ راه یافت. ازین رو، وصله هایی به خوشنویسیِ آغا میرزا دهلوی در موزه اَلوَر هنوز موجود هستند.
مشخصات ظاهری نسخه خطی "هفت بند" مخزونه کتابخانه مولانا محمد علی مَکدی در پاکستان:
شامل 13 ورق، تاریخ کتابت: 1235 هجری؛ به خط نستعلیق و مذهب،سرلوحه با آب طلا؛ در پایانِ نسخه لوح طلایی مستطیل شکل عنوان کتاب آمده است؛ زمینة تمام اوراق طلایی و برای نوشتن قسمت‌هایی سفید گذاشته شده برای خطاطی؛ در راست و چپِ هر مصرع، لوحه‌هایِ کوچک طلایی رنگ گه حاشیه‌هایِ آنها سبز و فیروزه ای رنگ است. در چهار طرف هر ورق حاشیه شش رنگی است. بسم الله با جوهر سفید؛ هر بند 13 بیت دارد که دوازده بیتِ اولِ هر بند با جوهر سیاه و بیتِ سوم با جوهر سرخ است. تاریخ کتابت هم با جوهر سرخ است.
این نسخه خطی با "هفت بند چاپ شده در دیوان حسن کاشی" (چاپ تهران) مقایسه شد که از نظر ترتیب اشعار و واژگان اندکی فرق دارند.
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
♦️بر این چاپ عکسی، دکتر عارف نوشاهی مقدمه ای به زبان اردو نوشته است که این نوشته خلاصه و ترجمهء آن به فارسی است.
مقدمه شامل:
پیشگفتار (به فارسی و اردو)؛ معرفیِ حسن کاشی و هفت بندِ فارسیِ او؛ چاپِ هفت بند در شبه قاره؛ شرح و مخمس و تضمین های چاپ شده بر آن؛ ترجمهء هفت بند به زبان اردو؛ نقدِ هفت بند؛ نظیره و تقلید از هفت بندِ حسن کاشی؛ معرفی نسخه خطیِ کتابخانه مولانا محمد علی مَکدی؛ معرفیِ آغا میرزا دهلوی (خوشنویس این نسخه) و آغا میرزای دیگر؛ نمونه های دیگری از خوشنویسی های آغا میرزا؛ تصویر آغا میرزا؛ منابع برای مطالعه بیشتر.
ترجمه و تنظیم: لیلا عبدی خجسته
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
🟣 به سخاوت ِ علمیِ ناشر کتاب و لطف دکتر عارف نوشاهی، پی دی اف متن کامل کتاب تقدیم می شود. با سپاس فراوان از هر دو بزرگوار. عطاهای الهی روزیشان باد. آمین. 🔽 🔽 🔽
🆔 @manuscript✅ رساله دکتری در سال 2021 میلادی، گروه فارسی، دانشگاه لَکنو، هندوستان:
"سفینه هندی؛ تنقیدی متن مع تعلیقات و توضیحات، تالیف ِ بَگوان داس هندی" (براساس نسخه خطیِ فارسی در کتابخانه خدابخش در شهر پَتنا، هندوستان و تصحیحِ مرحوم سید شاه محمد عطاالرحمان عطا کاکوی که از اداره تحقیقات عربی و فارسی، شهر پَتنا در سال 1958 منتشر شده بود)
نام پژوهشگر: (آقای) مِنّت الله صدیقی
استاد راهنما: پروفسور عمر کمال الدین
این رساله دکتری در ۷ باب است:
- مقدمه / مفهوم "تذکره" در قرآن
- باب اول درباره تعریف "تذکره" و تذکره نویسیِ فارسی در هندوستان
- باب دوم درباره علم دوستیِ سلاطین هند و گرایش مردم هندوستان به تذکره نویسی به ترتیب سال
- باب سوم: معرفیِ سرزمین اَوَد در هندوستان، علم نوازی نوابان اَوَد و تذکره نویسیِ فارسی در اَوَد
- باب چهارم: زندگی نامه و آثار بَگوان داس هندی
- باب پنجم: نام شاعرانِ تذکره "سفینه هندی" به ترتیب حروف الفبا
- باب ششم: تصحیح تذکره "سفینه هندی" با تعلیقات
- باب هفتم: خاتمه و تشکر
♦️در این رساله دکتری، باب ششم تصحیح "سفینه هندی" است، به فارسی و بقیه باب ها به اردو است.
🆔 @manuscriptدستنویسی تقدیم می شود که نامش مجمع البدایع است و در موضوع بدیع نگاشته شده است.
این رساله را که لطف الله مهندس بن استاد معمار احمد لاهوری از روی اثری دیگری با نام مجمع الصنایع اثر نظام الدین احمد حسینی صدیقی برساخته مشتمل است بر یك مقدمه و ۲ باب ، مقدمه در تقسیم كلام . باب اول در بدایع لفظی و باب دوم در بدایع معنوی. مولف در این كتاب نام اشخاص و كتابهایی را یاد می كند و نمونه هایی از اشعار خویش و دیگران را می آورد از آن جمله از شیخ فیضی و كتاب سواطع الالهام و مواد الكلام او و سحر حلال خویش كه مشتمل بر نظم و نثر است و همچنین از صاحب استرآبادی.
گویا از این رساله تنها همین یک نسخه باقی مانده که آن را سید رضا حسین ذاکر در سده 12-13ق کتابت کرده است.
اثر خوبی برای تحقیق و پژوهش است.
@aaadab1397farhang
#نسخه_خطی #مجمع_البدایع #مجمع_الصنایع #بدیع #معانی_و_بیان #ادبیات_فارسی #تصحیح_نسخه #پایان_نامه #دستنویس #لطف_الله_لاهوری #بلاغت #شعر_فارسیان الصحت هی جودت الافعال الطبیعیة و قوتها
و المرض هو ضرر هذه الافعال و ضعفها.
تندرستی، نتیجه درست فعالیت طبیعی بدن؛
و بیماری، نتیجه افراط و تفریط آن فعالیتهاست!
این اصل موضوعه مهم طبی است!ان الصحت هی جودت الافعال الطبیعیة و قوتها
و المرض هو ضرر هذه الافعال و ضعفها.
تندرستی، نتیجه درست فعالیت طبیعی بدن؛
و بیماری، نتیجه افراط و تفریط آن فعالیتهاست!
این اصل موضوعه مهم طبی است!(نکته ای در فهرست نگاری نسخه های خطی):
تنها تصحیحی که از کتاب «الخرائج و الجرائح» قطب الدین راوندی (573 ق) صورت گرفته توسط مرحوم علامه سید محمد باقر ابطحی اصفهانی در مؤسسۀ امام مهدی (عج) در قم است. کهن ترین نسخه ای که در این چاپ مورد استفاده قرار گرفته کپی ای از تصویر نسخه ای است که در تملّک مرحوم علامه شیخ محی الدین مامقانی فرزند رجالی مشهور شیخ عبد الله مامقانی صاحب «تنقیح المقال فی علم الرجال» بوده. و به تصریح این مقدمه اصل این نسخه معلوم نیست در کجا نگهداری می شود.
در همان جا آمده کاتب و تاریخ کتابت تصویر نسخۀ مرحوم مامقانی، سيد كمال الدين حسن بن محمد بن عماد حسيني استرآبادی، در 15 جمادى الآخر سال 958 ق است. بنده سالها قبل در زمان حیات مرحوم آقای مامقانی تصویر این نسخه را از ایشان گرفته بودم، چندی قبل به مناسبتی به آن مراجعه ای داشتم که متوجه اشتباهی در معرفی دقیق این نسخه در مقدمۀ تحقیق مزبور شدم. از آنجا که اصلِ نسخۀ مرحوم مامقانی، متعلق به قرن هفتم بوده و کمال الدین استرآبادی فقط اوراق ناقص اول و آخر نسخه را تکمیل کرده و در پایان نسخه تاریخ تکمیل نقص را نوشته است نه تاریخ کتابت کل نسخه را. گواهی این اشتباه یکی تصریح خود استرآبادی به تکمیل کردن نقص نسخه، و دیگر تفاوت خط اصل نسخه با چند صفحۀ اول و آخر نسخه که توسط استرآبادی کتابت شده بوده.
به یاد دارم مرحوم علامه مامقانی نیز در همان زمان به بنده فرمودند که این نسخه کهن و قدیمی و متعلق به قرن ششم و هفتم است و فرمودند که آن را از زنجان آورده اند. شاید این نسخه از کتابخانۀ امام جمۀ زنجان باشد.. والله اعلم.
اشاره به این نکته لازم است که در فهرست نگاری نسخه های خطی به خاطر عدم شناخت کافی برخی از فهرستنگاران چه بسیار اشتباهات این چنینی در معرفی بعضی از نسخه های کهن صورت پذیرفته و بدون توجه به کل نسخه تاریخ اکمال نقص را به عنوان تاریخ اصل نسخه آورده اند. بنده به شخصه تا به حال نمونه های متعدد این دست اشتباهات را در فهرست نگاری نسخه های خطی دیده ام.
@majlesilib✅ چاپ عکسیِ "هفت بندِ فارسیِ حسن کاشی" از روی نسخه خطیِ نفیسِ 《کتابخانه مولانا محمد علی مَکَدی》، شهر اَتَک، پاکستان، سال چاپ: 2021.
ملا حسن کاشی که امروزه در سلطانیه نزدیکِ شهر زنجان آرمیده است، «هفت بند» جاودان شده ای به فارسی دارد که در شبه قاره با استقبال ویژه ای روبه رو بوده است. شاعری به نام محمد عبدالرزاق بیکس در جوابِ هفتِ بندِ محتشم کاشی، «فتوح الآخرت معروف به هفت بندِ منقبت» را سرود که در 1331 هجری در شهر گورکپور هندوستان منتشر شد و چند تن از علمایِ حنفی بر آن تقریظ نوشتند. شاعران فارسی گوی به تقلید آن ترکیب بند سروده اند، شرح هایی بر «هفتِ بندِ حسن کاشی» نوشته اند؛ در جواب آن نظیره سروده اند؛ مخمس و تضمین نوشته اند. کاپیتان ظفرالدوله معظم الملک فتح علی خان بهادر هیبت جنگ در سال 1258 هجری مجموعه ای از هفت بند را منتشر کرد به ترتیب: هفتِ بندِ کاشی؛ 13 عدد «هفت بند»؛ 1 عدد «دوازده بند»؛ 2 عدد «مخمّس بر هفت بندِ کاشی»؛ شاعرانی به پیروی از آن هفت بند درمدحِ امام حسین علیه‌السلام سروده‌اند. شاعر دیگری به نام خواجه عزیزالدین عزیز لکنوی (1236-1333هجری) هفت بند در نعتِ پیامبر اکرم ص سرود. همچنین شاعرانِ اردو زبان «هفتِ بندِ حسن کاشی» را به اردوی منظوم ترجمه نموده اند.
یکی از خوشنویسان هندوستان به نام آغا میرزا دهلوی (درگذشت: 1274هجری) شاگرد شاگردِ سید امیر رضوی پنجه کش (درگذشت: 1857م) بود. وی به سال 1235هجری "هفت بندِ حسن کاشی" را با خط بسیار زیبایی کتابت نمود.
آغا میرزا بعدها از دهلی به اَلوَر (جنوب هندوستان) رفته به دربار راجا بنی سینگ راه یافت. ازین رو، وصله هایی به خوشنویسیِ آغا میرزا دهلوی در موزه اَلوَر هنوز موجود هستند.
مشخصات ظاهری نسخه خطی "هفت بند" مخزونه کتابخانه مولانا محمد علی مَکدی در پاکستان:
شامل 13 ورق، تاریخ کتابت: 1235 هجری؛ به خط نستعلیق و مذهب،سرلوحه با آب طلا؛ در پایانِ نسخه لوح طلایی مستطیل شکل عنوان کتاب آمده است؛ زمینة تمام اوراق طلایی و برای نوشتن قسمت‌هایی سفید گذاشته شده برای خطاطی؛ در راست و چپِ هر مصرع، لوحه‌هایِ کوچک طلایی رنگ گه حاشیه‌هایِ آنها سبز و فیروزه ای رنگ است. در چهار طرف هر ورق حاشیه شش رنگی است. بسم الله با جوهر سفید؛ هر بند 13 بیت دارد که دوازده بیتِ اولِ هر بند با جوهر سیاه و بیتِ سوم با جوهر سرخ است. تاریخ کتابت هم با جوهر سرخ است.
این نسخه خطی با "هفت بند چاپ شده در دیوان حسن کاشی" (چاپ تهران) مقایسه شد که از نظر ترتیب اشعار و واژگان اندکی فرق دارند.
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
♦️بر این چاپ عکسی، دکتر عارف نوشاهی مقدمه ای به زبان اردو نوشته است که این نوشته خلاصه و ترجمهء آن به فارسی است.
مقدمه شامل:
پیشگفتار (به فارسی و اردو)؛ معرفیِ حسن کاشی و هفت بندِ فارسیِ او؛ چاپِ هفت بند در شبه قاره؛ شرح و مخمس و تضمین های چاپ شده بر آن؛ ترجمهء هفت بند به زبان اردو؛ نقدِ هفت بند؛ نظیره و تقلید از هفت بندِ حسن کاشی؛ معرفی نسخه خطیِ کتابخانه مولانا محمد علی مَکدی؛ معرفیِ آغا میرزا دهلوی (خوشنویس این نسخه) و آغا میرزای دیگر؛ نمونه های دیگری از خوشنویسی های آغا میرزا؛ تصویر آغا میرزا؛ منابع برای مطالعه بیشتر.
ترجمه و تنظیم: لیلا عبدی خجسته
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
🟣 به سخاوت ِ علمیِ ناشر کتاب و لطف دکتر عارف نوشاهی، پی دی اف متن کامل کتاب تقدیم می شود. با سپاس فراوان از هر دو بزرگوار. عطاهای الهی روزیشان باد. آمین. 🔽 🔽 🔽
🆔 @manuscript(نکته ای در فهرست نگاری نسخه های خطی):
تنها تصحیحی که از کتاب «الخرائج و الجرائح» قطب الدین راوندی (573 ق) صورت گرفته توسط مرحوم علامه سید محمد باقر ابطحی اصفهانی در مؤسسۀ امام مهدی (عج) در قم است. کهن ترین نسخه ای که در این چاپ مورد استفاده قرار گرفته کپی ای از تصویر نسخه ای است که در تملّک مرحوم علامه شیخ محی الدین مامقانی فرزند رجالی مشهور شیخ عبد الله مامقانی صاحب «تنقیح المقال فی علم الرجال» بوده. و به تصریح این مقدمه اصل این نسخه معلوم نیست در کجا نگهداری می شود.
در همان جا آمده کاتب و تاریخ کتابت تصویر نسخۀ مرحوم مامقانی، سيد كمال الدين حسن بن محمد بن عماد حسيني استرآبادی، در 15 جمادى الآخر سال 958 ق است. بنده سالها قبل در زمان حیات مرحوم آقای مامقانی تصویر این نسخه را از ایشان گرفته بودم، چندی قبل به مناسبتی به آن مراجعه ای داشتم که متوجه اشتباهی در معرفی دقیق این نسخه در مقدمۀ تحقیق مزبور شدم. از آنجا که اصلِ نسخۀ مرحوم مامقانی، متعلق به قرن هفتم بوده و کمال الدین استرآبادی فقط اوراق ناقص اول و آخر نسخه را تکمیل کرده و در پایان نسخه تاریخ تکمیل نقص را نوشته است نه تاریخ کتابت کل نسخه را. گواهی این اشتباه یکی تصریح خود استرآبادی به تکمیل کردن نقص نسخه، و دیگر تفاوت خط اصل نسخه با چند صفحۀ اول و آخر نسخه که توسط استرآبادی کتابت شده بوده.
به یاد دارم مرحوم علامه مامقانی نیز در همان زمان به بنده فرمودند که این نسخه کهن و قدیمی و متعلق به قرن ششم و هفتم است و فرمودند که آن را از زنجان آورده اند. شاید این نسخه از کتابخانۀ امام جمۀ زنجان باشد.. والله اعلم.
اشاره به این نکته لازم است که در فهرست نگاری نسخه های خطی به خاطر عدم شناخت کافی برخی از فهرستنگاران چه بسیار اشتباهات این چنینی در معرفی بعضی از نسخه های کهن صورت پذیرفته و بدون توجه به کل نسخه تاریخ اکمال نقص را به عنوان تاریخ اصل نسخه آورده اند. بنده به شخصه تا به حال نمونه های متعدد این دست اشتباهات را در فهرست نگاری نسخه های خطی دیده ام.
@majlesilib✔️بزنگاههای نسخهشناسی
🔻تحلیل فهرستِ یک مجموعهخطی در کتابخانه دانشگاه تهران با عنوان «امالی و دروس شیخ احمد احسائی»
یکی از اصول فهرستنگاری تسلط بر موضوع و محتوای نسخه خطی است. اگر فهرستنویس فاقد این شرط باشد آنگونه که باید و شاید، نسخه معرفی نمیگردد. اما همین شرط و اصل، خود چند مرحله است.
مرحله نخستِ تسلط بر موضوع و محتوا، آشنایی به زبان مجموعه خطی است. مرحله بعد آشنایی با علمی است که در آن مجموعه بحث شده است. مرحله بعد آشنایی با اصطلاحات و دقایق و نِکاتی است که مؤلف یا کاتب، در نسخه خطی استفاده کرده است. این دقایق و نکات اعم از مباحث لغوی و اصطلاحی و حتی تاریخ قمری و شمسی و ... است.
این نکته در معرفی مواریث مکتبی پررنگتر میشود؛ چراکه مستلزم آشنایی نسخهشناس با اثرها و شخصیتها و ریزموضوعات مطرح در آن مکتب فکری است.
برای نمونه به فهرستنویسیِ نسخهای خطی در کتابخانه دانشگاه تهران اشاره میکنیم.
فهرستنویس در صفحه نخست این نسخه نوشته است:
«نسخه نفیس و گنجینه جواهر معانی دروس شیخ احمد احسائی که در مواضیع مختلفه و علوم متنوعه مخصوصاً در علم اکسیر و کیمیا افادات گرانبهائی فرموده و یکی از شاگردان فاضل و خوشقریحهاش آن بیانات را درس به درس و روز به روز نوشته... .»
همین مضمون در مجلد ١١ از فهرست کتابخانه دانشگاه تهران، در صفحه ٢٣٩١ چنین آمده است:
«درسهای شیخ احمد احسایی است بهعربی جز یکی که به فارسی است و بندها با بسمله آغاز میشود و برخی عنوان فصل هم دارد.»
شخص متتبع، در بادیِ نظر، با دیدن این معرفی اجمالی به شگفت آمده و مشتاق میشود؛ چراکه اگر اینگونه باشد بهواقع گنجینهای نفیس و نسخهای فرید است. میدانیم عالم ربانی مرحوم شیخ احمد اَحسائی اعلیاللهمقامه در کربلاء معلی دروسی داشتهاند و متأسفانه متنی از آن در دست نیست. این معرفی، نوید یافتن گمشدهای است.
اما وقتی نسخه را تورق میکنیم، مییابیم این معرفی ناصحیح است و خطا؛ چراکه در نوشتن این معرفینامه، مرحله آخرِ تسلط بر موضوع و محتوا رعایت نشده است.
مدرّسِ این دروس بهطور مکرر از کلمه «مشایخنا» استفاده کرده است و این اصطلاح در شیخیه، بر عالمان ربانی مرحوم شیخ احمد اَحسائی و مرحوم حاج سید محمدکاظم رشتی و مرحوم حاج محمدکریم کرمانی و بعد از ایشان به مرحوم حاج میرزا محمدباقر شریف طباطبائی اعلی الله مقامهم اطلاق میشود. این تعبیر اصطلاحی مکتبی است. شیخ مرحوم اعلیاللهمقامه در این سیاق، این تعبیر را بهکار نبردهاند.
قرینه دیگر موضوع این دروس است. دروسی که از مرحوم شیخ احمد اَحسائی اعلیاللهمقامه که گزارش شده، دروسی است در شرح احادیث و روایات اهلالبیت علیهمالسلام و به مباحث علم فلسفی (کیمیا و اکسیر) بهطور گسترده نپرداختند و تدریسی گزارش نشده است.
قرینه دیگر سالهایی است که در صفحات مختلف این مجموعه خطی نگاشته شده. این سالها (١٢٩٣ و ١٢٩۴ق و...) بعد از رحلت شیخمرحوم است و امکان ندارد محرّر، در مَدرس شیخ اعلیاللهمقامه بوده باشد.
با تورق بیشتر مییابیم این مجموعه ٣۶٠ صفحهای صرفاً دروس نیست؛ بلکه جُنگی است مشتمل بر درسهایی و خاطراتی و رؤیاهایی و اشعار. و کاتب و مؤلف، شخصی است از اتجاه شیخیه کرمان و اصولاً، هم مطالب و هم کتابت، به سالها بعد از رحلت مرحوم شیخ احمد اُحسائی مربوط است.
آنچه اشاره شد، نمونهای باشد برای لزوم توجه فهرستنگارِ نسخه خطی به اصطلاحات و دقتهایی که در مکاتب مختلفِ فکری وجود دارد. مرحلهای از دقت که شاید در افراد محدودی از نسخهشناسان دیده شود؛ آنانی که آکُفتِ تعمق در لایههای پنهان نسخ خطی را چشیده و ژرفاندیشانه قلم میزنند.
🔸این یادداشت در سایت عقاید:
🔻🔻🔻
http://www.aghayed.net/tehran/ان الصحت هی جودت الافعال الطبیعیة و قوتها
و المرض هو ضرر هذه الافعال و ضعفها.
تندرستی، نتیجه درست فعالیت طبیعی بدن؛
و بیماری، نتیجه افراط و تفریط آن فعالیتهاست!
این اصل موضوعه مهم طبی است!🅾عدم انتساب كتاب تشويق السالكين به مرحوم علامه محمد تقى مجلسى (الاول)
⭕️يكى ديگر از تناقضاتى كه در كتاب تشويق السالكين موجود ميباشد اين است كه نويسنده ابن عربى را از پيروان طريقت مرتضوى علیه السلام (يعنى شيعه) ميداند و ميگويد از كاملان و يگانه بوده ... و اين با سخن شيخ كاملاً متضاد ميباشد چرا كه شيخ در لوامع تصريح بر سنى بودن او ميكند
◀️در صفحه ۹ تشويق السالكين به نقل از سيد حيدر آملى ميگويد كه تصوف طريقه مرتضوى است و تصوف و تشيع يك معنى دارد...الخ
🔸اين سخن در مطلب اسبق ارائه داده شده بود🔻
🆔https://t.me/Arshvetashih/8866
🔴اما متن مورد نظر دركتاب تشويق السالكين:
🖍بلكه از مشايخ اين طايفه (شيعه) كسانى بوده اند كه از علوم ظاهرى نيز هر يك سر آمدِ زمان خود بودند چنانكه از تصانيف ايشان معلوم است مثلا: مولاناى روم و شيخ علاءالدوله سمنانى و شيخ شهاب الدين سهروردى صاحب حكمت اشراق و ◀️شيخ محيى الدين عربى صاحب فتوحات و شيخ عبدالرزاق كاشى صاحب تأويلات و شيخ ابو حامد غزالى و شيخ روزبهان صاحب تفسير عرايس و شيخ عطار و غيرهم همه اتفاق دارند كه علم شريعت بقدر واجب شرط اول راه است و كمال ، در علم شريعت شرط كاملان اين راه است چون تواند بود كه كاملان اين طريقه كه در علم ظاهر و باطن يگانه بوده اند...
📚كتاب:(نسخه خطى)رسائل تشويق السالكين تأليف:شيخ محمد تقى مجلسى
نسخه كتابخانه مجلس - شماره دفتر : 13737صفحه : 18
💢اما كلام شيخ در لوامع كه كاملا در تضاد با سخنان بالا ميباشد
🖍و شيخ محيى الدين عربى در رساله انشاء الدوائر نقل كرده است كه مرا به بركت متابعت آن حضرت معراج روحانى شد و در بيت المعمور بلكه در جميع سماوات و بر كرسى و عرش ديدم كه نوشته بود اسامى چهارده معصوم و همه را نام برده است و در چند جا از فتوحات مكى نيز اشاره به آن كرده است با آن كه از 📌رؤساى علماى اهل سنّت است بحسب ظاهر و سابقا مذكور شد كه در صحاح سته خصوصا در صحيحين عامه مصرح است ائمه اثنى عشر و آن كه ايشان خليفه سيّد المرسلين اند و فاطمه سيّده نساءعالميان است
📚نام کتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) نویسنده : محمد تقي المجلسي ( الأول ) جلد : 3 صفحه : 523
🆔http://ito.lib.eshia.ir/81137/3/523
اينهم يكى ديگر از اسنادى كه جعلى بودن و عدم انتساب اين كتاب را به علامه محمد تقى مجلسى رحمه الله اثبات ميكند.دستنویسی تقدیم می شود که نامش مجمع البدایع است و در موضوع بدیع نگاشته شده است.
این رساله را که لطف الله مهندس بن استاد معمار احمد لاهوری از روی اثری دیگری با نام مجمع الصنایع اثر نظام الدین احمد حسینی صدیقی برساخته مشتمل است بر یك مقدمه و ۲ باب ، مقدمه در تقسیم كلام . باب اول در بدایع لفظی و باب دوم در بدایع معنوی. مولف در این كتاب نام اشخاص و كتابهایی را یاد می كند و نمونه هایی از اشعار خویش و دیگران را می آورد از آن جمله از شیخ فیضی و كتاب سواطع الالهام و مواد الكلام او و سحر حلال خویش كه مشتمل بر نظم و نثر است و همچنین از صاحب استرآبادی.
گویا از این رساله تنها همین یک نسخه باقی مانده که آن را سید رضا حسین ذاکر در سده 12-13ق کتابت کرده است.
اثر خوبی برای تحقیق و پژوهش است.
@aaadab1397farhang
#نسخه_خطی #مجمع_البدایع #مجمع_الصنایع #بدیع #معانی_و_بیان #ادبیات_فارسی #تصحیح_نسخه #پایان_نامه #دستنویس #لطف_الله_لاهوری #بلاغت #شعر_فارسی
الكتب والمواضيع والآراء فيها لا تعبر عن رأي الموقع
تنبيه: جميع المحتويات والكتب في هذا الموقع جمعت من القنوات والمجموعات بواسطة بوتات في تطبيق تلغرام (برنامج Telegram) تلقائيا، فإذا شاهدت مادة مخالفة للعرف أو لقوانين النشر وحقوق المؤلفين فالرجاء إرسال المادة عبر هذا الإيميل حتى يحذف فورا:
alkhazanah.com@gmail.com
All contents and books on this website are collected from Telegram channels and groups by bots automatically. if you detect a post that is culturally inappropriate or violates publishing law or copyright, please send the permanent link of the post to the email below so the message will be deleted immediately:
alkhazanah.com@gmail.com