مكتبة المجلسي ودارالتراث

🌟نکات و اشارات🌟

⏺ کرامت امام رضا علیه‌السلام و استدلال به نقل ناصبی

آیت‌الله العظمی شبیری زنجانی:
👈 استدلال به نقل اهل سنّت در اثبات فضائل اهل بیت علیهم‌السلام و حقانیت آنان استدلال جدلی نیست بلکه استدلال برهانی است، چون مخالف داعی ندارد به مطلب مضادّ با عقیده خود اعتراف کند. معروف است اگر زنی به فضیلت هوو خودش اعتراف کند، نشانه فضیلت واقعی آن هوو است.

کسانی که می‌گویند مشائخ صدوق معتبر و ثقه‌اند، منظور شان کسانی است که صدوق برای نقل کتب به آنها اعتماد کرده و به عنوان شیخ خود در نقل کتاب از آنها اجازه گرفته است نه هر کسی که از او حدیث نقل کند.

🔸 آقای خویی مطلبی را ادّعا می‌کند که به نظر من قابل مناقشه است. ایشان می‌فرماید: بعضی‌ها نخواسته‌اند مشایخ صدوق را جزو ثقات بدانند، در حالی که ایشان در جایی از أبو نصر أحمد بن حسین ضبّی نقل می‌کند و در وصف او می‌گوید: «کسی اصبی تر از او ندیدم و نصب او تا آن حدّ بود که وقتی بر پیامبر ص صلوات می‌فرستاد، از صلوات بر آل او امتناع می‌ورزید».

🔹 این فرمایش آقای خویی قابل مناقشه است، چون صدوق در مقام نقل کرامتی از حضرت رضا علیه‌السلام از این شخص ناصبی است. برای نقل کرامت حضرت رضا علیه‌السلام هرچه شخص مخالف‌تر باشد، اعتبار حرفش بیشتر است. چون ناصبی داعی ندارد که مطلبی را در حقانیت اهل بیت علیهم‌السلام جعل کند. امکان دارد که علاقه شدید موجب خطای انسان شود، ولی کسی که صدوق انصب از او ندیده، «مالقیتُ أنصب منه»، حاضر نمی‌شود در مدح اهل بیت علیهم‌السلام مطلبی جعل کند.

◀️ صدوق آن ناصبی را به عنوان شیخ خود اتّخاذ نکرده است تا به او اشکال شود، بلکه تنها روایتی که مخالف‌ترین افراد با اهل بیت آن را قبول کرده است، نقل می‌کند. اگر صدّام و یا رئیس دولت امریکا و اسرائیل که دشمنان ایرانند به مطلبی به نفع ایران اعتراف کنند، متّبع خواهد بود؛ چون حرف دشمنی که حاضر نیست به نفع صحبت کند، از حرف دوست معتبرتر است.

📌 مطلبی که صدوق از آن شخص ناصبی در کرامت حضرت رضا ع نقل می‌کند، این است:
احمد بن حسین از ابو بکر حمامی فرّاء نقل می‌کند: شخصی ودیعه‌ای به من داد و من آن را در زمین دفن کردم ولی جای آن را فراموش کردم. مدّتی گذشت صاحب ودیعه برای گرفتن آن نزد من آمد. من متحیر بودم که چه کنم. در آن حال گروهی از مردم را دیدم که به زیارت قبر حضرت رضا علیه‌السلام می‌روند. با آنها به زیارت قبر حضرت رضا رفتم و در آنجا از خداوند خواستم که جای ودیعه را به من نشان دهد. در آن جا در حالتی بین خواب و بیداری دیدم کسی آمد و به من گفت: ودیعه را در فلان جا دفن کرده‌ای. من به صاحب ودیعه مراجعه کردم و با تردید گفتم که ودیعه در فلان جا دفن شده است. آن شخص هم به همان جا رفت و زمین را کند و ودیعه را به همان صورت اول در همان جا یافت!

📣 از آن به بعد آن شخص این جریان را برای مردم نقل و به زیارت قبر حضرت رضا علیه‌السلام تشویق می‌کرد.

▪️ جرعه‌ای از دریا، ج3، ص 234
#نکات_اشارات
—------—

🔍 کانال «مرکز فقهی امام محمد باقر(ع)»：
👉@mfeqhi