مكتبة المجلسي ودارالتراث

باز هم بیشتر در باره تولید محتوا برای کاربران اینترنتی

1 - در باره تولید محتوا، این را هم باید دانست که اطلاعات پراکنده زیادی در جاهای مختلف هست که با توجه دشواری های سرچ از یک طرف و عدم مهارت دانشجویان از طرف دیگر، بسیاری از اوقات امکان دسترسی به آنها نیست. در این باره گوگل زحمت زیادی کشیده است تا در امر سرچ، ابزارهای لازم را برای رسیدن به آن چه کاربر نیاز دارد فراهم کند و الکی وقت او تلف نشود، اما این مقدار کافی نیست و با بی حوصلی بسیاری از کاربران هم سازگاری ندارد. بنابرین باید به فکر راه های دیگری بود. یعنی علاوه بر آن که متن هست، باید نوعی طبقه بندی اطلاعات کرد و از لحاظ موضوعی راههایی را فراهم کرد تا رسیدن به مطلب آسان تر باشد.
2 - جستجو در وبسایت های سازمان های فرهنگی مانند وزارت آموزش و پرورش که لازم است تمام متون درسی تولید شده خود را به صورت آنلاین منتشر کند، نشان می دهد که متن های منتشر شده، تنها به صورت پی دی اف است و بنابرین امکان سرچ لفظی را ندارد. به این ترتیب شما به محتوای کتاب دسترسی محدود دارید و فقط از طریق عناوین آن امکان سرچ کلی در خود وبسایت و احیانا گوگل را دارید. ما باید بدانیم انتشار فایل پی دی اف گرچه بسیار خوب است، اما راه حل اصلی این نیست. باید فکری کرد تا امکان جستجوی کلمه به کلمه آن هم به صورت پیشرفته باشد.
3 - بحث دیگر مسائل حقوقی کارهای تولید شده به صورت کتاب است که وقتی تبدیل به فایل دیجیتالی می شود عملا پولی نصیب مصحح نمی شود. به نظرم هیچ چاره ای جز رعایت حقوق این افراد نیست و این کاری است که باید با یک بودجه دولتی یا موسسات وقفی انجام شود. مگر انتخاب هزار یا حتی پنج هزار کتاب و پرداخت مبلغی بابت آنها پول زیادی است؟ پول یک سفر خارجی یا حتی استانی برخی از مسوولان نخواهد بود. چشم هزینه کردن برای کارهای فرهنگی را ندارند و الا این کمترین پول است. برای مولفان هم همین طور. و تازه در زبان فارسی مگر چند اثر ناب قابل گذاشتن در برنامه های رایانه ای منتشر می شود که نشود هزینه آنها را پرداخت؟ به علاوه، همین کار باعث تشویق عده ای برای تالیف جدید می شود. مهم این است که عقل این در سیستم دولتی ما وجود ندارد که ندارد. غالب آنها افراد اجرایی هستند که بیست سال انتظار وزارت داشته اند و حالا به حالا و هوایی رسیده اند و اساسا هیچ گاه به درستی اهل کتاب نبوده اند. اما به طور کلی باید عرض کنم که حقوق افراد باید حفظ شود تا اجر و پاداش کارشان را آن هم پولی و مادی دریافت کنند. این امر سبب پیشرفت علم می شود در حالی که حق کشی، راه علم را سد می کند.
4 - موسسات دولتی و ملی بزرگ وضعیت دیگری دارند. به نظرم باید مجلس قانونی بگذارند که تمام موسسات دولتی که با پول بیت المال کار می کنند، موظف هستند هر متنی را که تولید می کنند، به صورت آنلاین هم منتشر کنند. همین طور باید به موسساتی که به نوعی از بیت المال ارتزاق می کنند و بانی نشر دایره المعارف های بزرگ هستند، یا همایش هایی که آثار متنوع چاپ می کنند، تکلیف شود که همزمان باید به صورت آنلاین منتشر کنند. این کار الان در حد محدودی انجام می شود اما گاه انحصارش دست موسسه خاصی است آن هم در قالب سی دی. نه به صورت آنلاین و متن کامل.
@jafarian1964

کار ، کار انگلیساست!


امروزه بیماری های روانی جامعه رو تهدید می کنه اما اشتباه نکنید منظورم افزایش تعداد بیماران روانی نیست حتما همه شما فیلم ذهن زیبا یا فیلم های دیگه ای درباره بیماران شیزوفرنی رو دیدید و شگفتی شما از این فیلم ها به این خاطره که شما در 60 دقیقه اول با یک روند عجیب ولی منطقی روبرو هستید اما در 30 دقیقه بعد همه چیز تغییر می کند شما شخصیت اول داستان رو که به عنوان قهرمان می شناختید و از هوش و مهارتش شگفت زده بودید الان در قالب یک بیمار می بینید! اما در جامعه این موضوع یه کم پیچیده است یعنی افراد شیزوفرن می توانند عده ای را با توهمات خویش گرفتار کرده و به دنبال خویش به ناکجا برند نمونه این توهمات افکار رائفی پور درباره فراماسونری و نیز دکتر روازاده درباره طب مدرن و تغذیه است که با استفاده از رمل و اسطرلاب و دعا و جادو جمبل نتایجی را به دست آورده اند که از شنیدن آن روی سر آدمیزاد آووکادو سبز می شودمثلا اسکناس ها را بررسی می کنند و 11 سپتامبر را پیشگوئی می کنند یا در فیلم ها دنبال اعداد و نشانه های یهودیت می گردند و ملت ما هم انگشت بر دهان می گویند عجب! اجنه دارند حمله می کنند! و هیچ ذهن پرسشگری نیست که بگوید خوب مگر شما ایرانیان جنون عددی ندارید؟ مگر 110 نشانه علی نیست؟ مگر جفر جزو علوم غریبه نیست که همه اش راجع به اعداد و خواص آن است مگر روز سعد و نحس در تقویم نجومی ما نیست مگر سردر همه خانه ها و گرمابه های این شهر وان یکاد نیست؟ خوب این چه چیز را ثابت می کند؟ که در سال 2050 ما قرار است از طریق چاه های نفت آمریکا را تسخیر کنیم؟
شما اگر نشانه شناسید و این قدر باهوشید چرا بقیه اتفاقاتی را که قرار است رخ دهد پیش بینی نمی کنید؟طبیعیست که مذهب در ادبیات و فلسفه و هنر نفوذ دارد همان طور که در فیلم های ترسناک هالیوود راه مبارزه با خونخواران و اجنه صلیب است در فرهنگ ما هم برای دفع جن بسم الله می گویند مگر شما سالی صدها فیلم و سریال مذهبی نمی سازید؟ چرا هالیوود حق ندارد نشانه های مذهب ملتش را در خود داشته باشد؟! آقا اگر مسئله ای شما را به حیرت وا می دارد تحقیق کنید چرا این اراجیف را دربست می پذیریم ؟ اگر این آقایان کرامت و هوشی دارند چرا برای ملت فرورفته در خرافات کاری نمی کنند؟ چرا نمی توانند فیلمی بسازند که برای اکران آن در صف بایستیم؟ مسائل بزرگتر پیشکش

محسن الوان ساز

@absurdcall


@absurdmindsmedia

باز هم بیشتر در باره تولید محتوا برای کاربران اینترنتی

1 - در باره تولید محتوا، این را هم باید دانست که اطلاعات پراکنده زیادی در جاهای مختلف هست که با توجه دشواری های سرچ از یک طرف و عدم مهارت دانشجویان از طرف دیگر، بسیاری از اوقات امکان دسترسی به آنها نیست. در این باره گوگل زحمت زیادی کشیده است تا در امر سرچ، ابزارهای لازم را برای رسیدن به آن چه کاربر نیاز دارد فراهم کند و الکی وقت او تلف نشود، اما این مقدار کافی نیست و با بی حوصلی بسیاری از کاربران هم سازگاری ندارد. بنابرین باید به فکر راه های دیگری بود. یعنی علاوه بر آن که متن هست، باید نوعی طبقه بندی اطلاعات کرد و از لحاظ موضوعی راههایی را فراهم کرد تا رسیدن به مطلب آسان تر باشد.
2 - جستجو در وبسایت های سازمان های فرهنگی مانند وزارت آموزش و پرورش که لازم است تمام متون درسی تولید شده خود را به صورت آنلاین منتشر کند، نشان می دهد که متن های منتشر شده، تنها به صورت پی دی اف است و بنابرین امکان سرچ لفظی را ندارد. به این ترتیب شما به محتوای کتاب دسترسی محدود دارید و فقط از طریق عناوین آن امکان سرچ کلی در خود وبسایت و احیانا گوگل را دارید. ما باید بدانیم انتشار فایل پی دی اف گرچه بسیار خوب است، اما راه حل اصلی این نیست. باید فکری کرد تا امکان جستجوی کلمه به کلمه آن هم به صورت پیشرفته باشد.
3 - بحث دیگر مسائل حقوقی کارهای تولید شده به صورت کتاب است که وقتی تبدیل به فایل دیجیتالی می شود عملا پولی نصیب مصحح نمی شود. به نظرم هیچ چاره ای جز رعایت حقوق این افراد نیست و این کاری است که باید با یک بودجه دولتی یا موسسات وقفی انجام شود. مگر انتخاب هزار یا حتی پنج هزار کتاب و پرداخت مبلغی بابت آنها پول زیادی است؟ پول یک سفر خارجی یا حتی استانی برخی از مسوولان نخواهد بود. چشم هزینه کردن برای کارهای فرهنگی را ندارند و الا این کمترین پول است. برای مولفان هم همین طور. و تازه در زبان فارسی مگر چند اثر ناب قابل گذاشتن در برنامه های رایانه ای منتشر می شود که نشود هزینه آنها را پرداخت؟ به علاوه، همین کار باعث تشویق عده ای برای تالیف جدید می شود. مهم این است که عقل این در سیستم دولتی ما وجود ندارد که ندارد. غالب آنها افراد اجرایی هستند که بیست سال انتظار وزارت داشته اند و حالا به حالا و هوایی رسیده اند و اساسا هیچ گاه به درستی اهل کتاب نبوده اند. اما به طور کلی باید عرض کنم که حقوق افراد باید حفظ شود تا اجر و پاداش کارشان را آن هم پولی و مادی دریافت کنند. این امر سبب پیشرفت علم می شود در حالی که حق کشی، راه علم را سد می کند.
4 - موسسات دولتی و ملی بزرگ وضعیت دیگری دارند. به نظرم باید مجلس قانونی بگذارند که تمام موسسات دولتی که با پول بیت المال کار می کنند، موظف هستند هر متنی را که تولید می کنند، به صورت آنلاین هم منتشر کنند. همین طور باید به موسساتی که به نوعی از بیت المال ارتزاق می کنند و بانی نشر دایره المعارف های بزرگ هستند، یا همایش هایی که آثار متنوع چاپ می کنند، تکلیف شود که همزمان باید به صورت آنلاین منتشر کنند. این کار الان در حد محدودی انجام می شود اما گاه انحصارش دست موسسه خاصی است آن هم در قالب سی دی. نه به صورت آنلاین و متن کامل.
@jafarian1964

تخریب دانش تجربی در کتاب جامعه شناسی 2 آموزش و پرورش برای کلاس یازدهم

آموزش و پرورش چه قدر کار خوبی کرده است. کتابهای درسی خود را به صورت پی دی اف روی وبسایت Talif.sch.ir گذاشته و شما می توانید آنها را دانلود کرده و مطالعه کنید. هوس کردم، جامعه شناسی 2 را که مربوط به پایه یازدهم، دوره متوسطه و چاپ سال 1396 است ملاحظه کنم. فصل های متنوعی داشت. فصل دوم آن فرهنگ معاصر غرب و نظام نوین جهانی بود. صفحات 36 ـ 43. اول فکر کردم این بخش را مرحوم فردید نوشته است. از قدیم با این مبانی آشنا بودم. همانها که از سی سال پیش هم در آموزش پرورش با حضور دو دهه ای بلکه بیشتر آن استاد عزیز در سازمان پژوهش و تدوین کتابهای درسی بود. بعد که اسامی مولفین را دیدم، آن مقدار که شناختم، متوجه شدم که دقیقا همان خط است. معلوم است این دولت جدید، حتی به اندازه سر سوزنی در این چهار سال، بر این امور نظارتی ندارد. آنچه به آن علاقه داشتم این بود که در تعریفی که از غرب شده، از دانش جدید چه گفته شده است. جملات کوتاه، کوبنده و از سر تا ته غرب را نجس وبحران زده، دنیاگرا و ضد ارزشهای انسانی معرفی کرده است. حتی علم جدید هم که تیتر یکی از بخشهاست، البته با عنوان «روشنگری و علم جدید» و دقیقا همان مبانی فردیدی، یک کلمه از «علم جدید» و ستایش آن، در آن نیست که به عکس است. البته انبیاء هم روشنگرند، این را گفته تا شما تصور نکنید با کلمه روشنگری دشمن هستید. اما بلافاصله با همان گفتمان پیش از آن در این که غرب همه اش بی دینی است، نفی وحی است، رویکرد دنیوی است، و... یک سره این عبارات تکرار شده است. پس علم جدید کجاست؟ ما چطور به بچه هایمان لااقل همان مبانی صد و پنجاه سال قبل سید جمال را بگوییم که علم چیز خوبی است؟ این هم نیست، به عکس، علم تجربی جدید، «علم تجربی سکولار» است. یعنی دانش فیزیک و شیمی هم سکولار می شود. جای مرحوم سید منیرالدین و اخیرا آقای میرباقری خالی که بحث تراکتور سازی اسلامی هم به میان آید. در باره علم تجربی می گوید: «این نوع علم، توان داوری در باره ارزشها و آرمانهای انسانی را ندارد» بنابر این باید علمی را یعنی نوعی فیزیک و شیمی درست کنیم، که بتواند ارزشهای انسانی و الهی را نشان دهد. وقتی این تعریف از علم در ذهن صدها هزار دانش آموز بیاید، چه رغبتی به علم جدید خواهد بود؟ آیا شما دانشی در حوزه علوم تجربی دارید که به قول خودتان سکولار نباشد، یا در دانشگاه همه اش باید علم و دانش جدید آمده از آن طرف آب را تدریس کنید. به نظرم این کتاب، و این بخش آن، نوعی نفرت پراکنی علیه دانش جدید است، و اگر کسی در هر مقامی در مملکت از علم و ا همیت آن می گوید، بداند که با این روشها، هیچ گاه علم ترقی نخواهد کرد. فرهنگستان علوم و ریاست محترم آن هم بداند که با این رویه، ول معطل است و بهتر است فرهنگستان را هم به محلی برای تبدیل علوم تجربی سکولار به علوم تجربی ارزشی تبدیل کند. البته من هم با این شعارها آشنا هستم. ما می خواهیم علومی داشته باشیم که الهی باشد .... مگر ما نمی خواهیم؟ اما اینها چه ربطی به دانش تجربی جاری در دنیا دارد که یک جوی آن از ما نیست و همه ما مجبوریم بخوانیم. لااقل آن را تحریف نکنیم و دست بچه هایمان بدهیم. رئیس جمهور که روز اول مهر آن سخنرانی می کند، بهتر است بنگرد که زیردستان آو چگونه با عقل و روح و تربیت علمی بچه های ما بازی می کنند. بنده کاری به دین و اخلاق در غرب ندارم، مقصودم علوم تجربی است که نباید این طور زیر دست و پای این عبارات نفرت پراکن نسبت به علم، له شود.
@jafarian1964

[ادامه بالا] ☝️☝️
آنچه پیش آمد این بود که این سیاست زمینه اجرا نیافت و امام به یک نبرد تحمیل شده از طرف دشمن مستبدی مثل ابن زیاد با عواملی مثل شمر، تن داده و مردانه ایستاد تا شهید شد. به هر حال یادمان باشد که امام وظیفه اش حرکت در مسیر دینی بوده است، اما این مسیر، گاهی با جنگ است؛ گاهی با صلح، گاهی با تقیه. اینکه همه اینها با توجه با تلاش و نگاه دشمن به نتیجه رسیده باشد، همین است که در تاریخ آمده است. این راهی است که امامان ما همه مواردش را تجربه کرده اند.

*گفته می‌شود اگر جامعه معروف و منکر را فهم نکند، امر به این دو بی فایده است، حال شرایط آن دوران چگونه بوده است؟ آیا مردم معروف و منکر را می‌شناختند؟ آیا امام برای اقامه امر به معروف و نهی از منکر قیام کرد و یا خود قصد امر به معروف و نهی از منکر داشت؟ اگر امام برای امر به معروف و نهی از منکر قیام کرد، هدف امام کدام معروف و کدام منکر است؟

بنده عرض کردم، طرح مسأله امر به معروف و نهی از منکر، کلیت ماجرای کربلا را توضیح نمی‌دهد. به فرض که امام حسین (ع) در مراحل اول را این فرموده باشد، در ادامه، این بحث نبوده است، اما این‌که معروف به معنای این است که باید امر به دستوری شرعی داد که معروف یعنی میان اکثریت مردم کاملاً مقبول باشد، فکر می‌کنم، محل تأمل باشد. باید متخصصان و مجتهدان درباره اش بحث کنند.

معروف در اینجا، همان امر و حکم شرعی مقبول و پذیرفته شده است، البته این را می‌شود با شرایط امر به معروف که یکی از آنها احتمال تأثیر و دیگری نبودن خطر جانی و مالی است، درست کرد، یعنی این‌که نباید بی‌گدار به آب زد و هر توصیه‌ای را به هر کسی به عنوان امر به معروف یا نهی از منکر کرد، مخصوصاً اگر خطر دارد. به هر حال، ماجرای کربلا صرفاً در این چارچوب که آقای مطهری هم بر آن تأکید دارد، قابل تفسیر نیست.

چنان که در قالب تفسیر کسانی هم که هدف را تصرف حکومت می‌دانند، هم به صورت نهایی قابل تفسیر نیست. این یک موردی است که باید بر اساس منابع تاریخی، مرحله به مرحله اش را متفاوت دانست، البته تحلیل مذهبی و دینی از آن و تأکید روی جنبه الهی بودن آن هم، امری گرچه فراتاریخی است، اما از نظر متدینین، قابل قبول و استناد است و بر این اساس، شاید اساساً همه این تفسیرها تغییر کند. طبعاً یک مورخی که به این دین یا این اصول مذهبی باور ندارد، این راه را نمی‌رود. اشکالی هم ندارد.

*پیشنهادهای سه گانه ای که عمر سعد در نامه‌ای از قول امام حسین (ع) به عبیدالله می‌نویسد چقدر قابل اعتناست؟ آیا این واقعاً حرف امام بوده یا اینکه عمرسعد برای اینکه کار به جنگ نکشد و خون امام به گردن او نیفتد؛ این پیشنهادات را از دروغ از جانب خود به عبیدالله داده است؟

در سیاست، همه چیز امکان دارد. بنده کاری به اخبار مورد اشاره شما در اینجا ندارم و موردی که شما گفتید، در تاریخ سیاسی اسلام و کتاب تأملی در نهضت عاشورا از لحاظ سندی بحث کرده ام. واقدی از قدیم، روی آن تردید و حتی انکار داشت که امام مثلاً پیشنهاد رفتن نزد یزید و دست گذاشتن در دست او را داشته باشد. اما شما برای مردان سیاست، باید این احتمال را بدهید. وقتی پیامبر (ص) در حدیبیه می‌خواست صلح کند، بسیاری از اصحاب با کار ایشان مخالف بودند، چون تصور می‌کردند همه اش باید جنگ کرد، اما حضرت صلح کرد، آن هم برای ۱۰ سال؛ عنوان «رسول الله» را هم حذف کرد. شاید اگر لازم بود برای زمان بیشتر تا کمتر هم این کار را می‌کرد. اگر پیامبر (ص) این کار را کرده باشد، امام حسین (ع) که نواده اوست هم ممکن است این پیشنهاد را داده باشد. ما نباید جوّزده شویم. سیاست، راه حل‌های خاص خود را دارد، البته برای هر رفتاری هم، نباید استناد تاریخی و دینی درست کرد و دست سیاست‌مداران را در تصمیم گیری بست. رهبر و همراهانش که مقبول مردم باشند و مشروعیت داشته باشند، می‌توانند براساس مصالح امت اسلامی، عمل کنند و هیچ گاه نباید صرفاً نوعی خاص از برداشت عاشورایی ملاک باشد.

اگر این طور است، پس از سایر ائمه (ع) چه باید بگیریم؟ لابد خواهند گفت آنها تقیه کرده اند و تا حدودی هم درست است، البته اگر زمان، زمان تقیه باشد، باید همان را که رهبران امت می‌گویند، پذیرفت. ممکن است کشور بزرگی مثل ایران در اختیار شما باشد، اما خطر آن چنان باشد، که لازم باشد تقیه کرد. برخی دوست دارند، رهبران را وادار کنند که حتماً و فقط به جنگ فکر کنند. این نه با فرهنگ سیاسی امامان سازگار است و نه با فقه و نظام حقوقی فقهای بزرگ ما.
@jafarian1964

امام سجاد علیه السلام می فرمایند: شرافت و برتری برای قریش و عرب وجود ندارد مگر با فروتنی و کرامت و بزرگواری برای ایشان نیست مگر به تقوا و عمل ارزشمند و مورد قبول نیست مگر آن که با نیت باشد و عبادت ارزش ندارد و قبول نمی گردد مگر با تفقُّه و مبغوض ترین مردم در نزد خداوند کسی است که خود را پیرو امامی بداند اما اعمال و رفتار او را نداشته باشد.

join: @jalebas

👈شبهات ذبح برای أئمه علیهم السلام:

🔵شبهه دوّم:

اینکه شخصی بر ذبیحه «بسم الله» بگوید و رو به قبله باشد، برای حلال بودن ذبیحه کافی نیست!!!
بلکه باید نیتش نیز برای خدا باشد.
کما اینکه خداوند فرمود{إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِيرِ وَمَا أُهِلَّ بِهِ لِغَيْرِ اللَّه...}(بقره/173).

یعنی: جز اين نيست كه مردار و خون و گوشت خوك و آنچه كه به هنگام ذبح برای غیر خدا إهلال شده، را بر شما حرام كرد.

🔸همانطور که معلوم است، این آیه حرفی از بسم الله نزده و منظور از آن نیت است که باید برای خدا باشد.

⚪️پاسخ به شبهه:
1. اینکه کسی هنگام ذبح بر حیوان نام خدا را ببرد، یعنی نیت او نیز برای خداست و معنی ندارد که گفته شود:
بسم الله مساوی با نیت نیست!!!

🔹چون هر کس بر ذبیحه نام الله را ببرد و نام کس دیگری را نبرد، یعنی اینکه در نیت او این است که این ذبیحه مخلوق خداست و با اذن خدا ذبح می شود و این همان نیت است که وهابی به غلط آن را از نیت جدا کرده!!!

◼️بنابراین بسم الله مساوی با نیت است و هیچ یک از آیات قرآن، چیزی جز «بسم الله» را شرط نکرده اند و این یعنی بسم الله و نیت از هم جدا نیستند.

زندگی در محضر ائمه منافاتی با عزاداری ندارد . ربط دادن این دو موضوع به هم از مغالطاتی است که بسیار رائج شده .

در بارهء دهه های عزای صدیقهء کبری سلام الله علیها هیچ جبری در کار نیست
و چون جبری نیست پس معنا ندارد مایهء انزجار باشد . و حتی فضای عمومی هم عزاگونه نیست (مگر در یک روایت آن و به مدت محدود)

⚡️موی سرتان را با یک دستمال بپوشانید و پوشیدن یک پیراهن و شلوار کافی است

✔️آیت‌الله فیاض از مراجع تقلید ساکن عراق به پرسشی درباره حجاب پاسخ گفته است. به گزارش شفقنا متن پرسش مطرح شده وپاسخ این مرجع تقلید شیعیان بدین شرح است🔻

🔸سوال: من دانشجو هستم و چند سالی است که در اتریش زندگی می کنم، اما مشکلاتی در رابطه با حجاب دارم. داشتن حجاب حتی مرا دچار افسردگی کرده است. چون با داشتن حجاب، پیدا کردن کار محال است، زندگی سختی داریم، پدرم و برادرانم هم با ما نیستند. با داشتن حجاب خود را خیلی تحقیر شده احساس می کنم، موجب شده است که نتوانم با این مردم در ارتباط باشم، برای همین در این مدت زیادی که این جا بوده ام، نتوانسته ام در یادگیری زبان این جا موفق باشم. خود را خیلی گوشه گیر و تنها احساس می کنم، در اماکن عمومی بارها و بارها به خاطر داشتن حجاب فحش شنیده ام. منظورم از حجاب، چادر و پوشاندن موی سر است. در این کشورها داشتن حجاب خیلی بیشتر موجب جلب توجه می شود که خود کاملاً شاهد بوده ام. پس آیا اگر موی سر را نپوشانم، اشکالی دارد؟ واقعاً از لحاظ روحی خسته ام کرده است و آن قدر روی روحیه ام تأثیر گذاشته که از خانه بیرون رفتن برایم سخت شده است. خودم اعتقادم بر این شده که اگر در یک کشور اسلامی باشم و حجاب همگانی باشد، پوشاندن موی سر واجب است. اما در این کشورهایی که پوشاندن موی سر خیلی خیلی بیش تر از نپوشاندنش موجب جلب توجه می شود، نباید اشکالی داشته باشد. آخر خداوند حجاب را برای حس راحتی زن ها وضع کرده است که خود را ایمن و راحت احساس کنند. با وجود این که خود را این قدر در قید احساس می کنم، مشکل روحی برایم به وجود آورده است، کار نمی توانم پیدا کنم، بیش تر از نپوشیدن چادر خود را مورد توجه احساس می کنم، فحش ها به خاطرش می شنوم، به خاطرش تحقیر می شوم، از مردم و جامعه جدایم کرده است و …، آیا باز هم پوشاندن موی سر واجب است؟ اگر در بین مردم خودمان بروم، با کمال میل چادر بر سر می کنم، منظورم فقط در کلاس درس، در بین مردم خود این کشور، موقع کار است. از سؤال شما اطلاع پیدا کردم و بسیار در حق شما دعا کردم. آفرین بر این دین و ایمانی که دارید و خداوند بر توفیقات شما بیفزاید. همین حفظ دین و غیرت اسلامی در آخرت به دردتان خواهد خورد. از ایمان قوی شما بسیار مسرور و خوشحال شدم.

🔹جواب سؤال: شما با یک دستمال می توانید موی سرتان را بپوشانید که دیده نشود و صورت شما باز باشد. لازم نیست چادر سر کنید. یک پیراهن و یک شلوار که بدن تان را بپوشاند، کافی است.

@shafaqna_farsi

شما تنها با استناد به یک روایت می خواهید همه را زیر سوال ببرید که این درست نیست
بوسیدن دست پدر مادر از باب احترام ایرادی ندارد چون عمل به همان مصادیق و مفاهیم قران است.
قضیه سجده ارتباطی به مساله ما ندارد چون سجده تنها بر خدا درست است و حتی بر معصومان هم محل اشکال جدی است
چزی که فقط یک مصداق دارد ربطی به ما نحن فیه ندارد و مثالتان فرار از محل بحث است

به نظر بنده و با مبنایی که پذیرفته ام، زیارت هیچ منافاتی با این گزارشات ندارد.


پرسش بنده این است که شما برای آنان که طهارت کلیه از جهت پدر و مادر را شرط میدانند، چه پاسخی دارید؟

بهتر بود این ابیات را با این شرح و تفصیل همان پیش از ظهر که پرسش را مطرح ساختید ارسال می‌کردید. ابیات پیشین و پسین روی بازخوانی بخش‌های دیگر یک شعر تأثیر بسزایی دارد و این نکته را حتماً می‌دانید.

نمی‌توان از پرسشی که به‌درستی مطرح نمی‌شود انتظار پاسخ درست داشت.

ارسال بخشی تقطیع‌شده از شعر و پرسش تأییدی شما که انتظار می‌رود به ادبیات متنی که کار می‌کنید آگاهتر باشید، واقعاً جای تعجب دارد.
واکنش شما به پاسخ نباید این باشد که آیا «تهو» مخفف تیهو است و آن مدنظر است؛ بلکه باید این باشد که:
«تیهو» در این شعر سابقهٔ پیشینی نداشته، پس تیهو نیست.
و
چون پیش‌تر طوطی با قرینهٔ «سررشته» آمده پس اینجا هر چه باشد باتوجه به گسسته شدن همان رشته، به طوطی باز می‌گردد.

یا اینکه دست‌کم بفرمایید:
تمام شعر اینی نیست که فرستادم و اگر نیاز است بخش‌های دیگر را خواهم فرستاد.

«کم‌لطفی» برخی دوستان در نداشتن بازخورد برای سؤالی که مطرح می‌سازند واقعاً عجیب است همچنین ارزش قائل نشدن برای وقتی که دیگران برای پاسخ به پرسش ایشان می‌گذارند گذشته از این که نوعی بی‌احترامی به پاسخ‌دهنده است ذوق و انگیزهٔ لازم برای پاسخگویی را از دیگران می‌ستاند و از روحیهٔ مشارکتی گروه می‌کاهد.

به‌عنوان ادمین گروه موظفم به شما تذکر دهم:
لطفاً در روش پرسش خود تجدیدنظر بفرمایید و با نشان دادن بازخورد صحیح، قدردان وقت و زحمت دیگران باشید.

جناب هویدای عزیز، با سلام، بسیار سپاس بابت به اشتراک‌گذاری این قطعات زیبا، با توجه به ممارست و تخصص شما در این حوزه، سوالی از محضرتان داشتم، اینکه این مرقعات ارسالی، نسبت به زمان خطاط (برای مثال در مانحن فیه، میرعلی هروی درگذشته ۹۵۱ق، و قاعدتا این فرسته می‌تواند کهن‌تر از این تاریخ ۹۵۱ق هم بوده باشد) با توجه به نونما بودن مرقع (شاید هم تازه مانده‌اند)، در نگاه نخست، به نظر قاصر و فاتر حقیر، متاخرتر می‌نمایند، برای نمونه، به لحاظ مرکب نهایتاً به قرن ۱۱ هجری مشابهت دارد (البته تذهیب می‌تواند متاخرتر از خط باشد، استبعادی ندارد)، خواستم از جنابعالی بپرسم، چقدر از این مرقعات اصالت دارند، به دگر تعبیر، شما چه سنجه و معیاری برای اثبات اصالت این قطعات در نظر خود دارید، برای نمونه، همین مرقع، اینکه از نیمه نخست قرن دهم هجری بوده باشد یا اینکه شما نیز این تردید را دارید که بعدها کسانی، به تقلید از شیوه خط خوشنویسان به نام، قطعاتی را به نام آنها ساخته و منتشر ساخته‌اند؟ بسیار سپاسگزارم💐

✅ روش صحیح گفتگو با دیگران!

رفتار‌های رایجی که هنگام مکالمه بی‌ادبی است!
در این مطلب رفتار‌های رایجی را که در مکالمه بی‎ادبی به حساب می‎آید، برایتان آورده‎ایم.

 به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان،  برقراری ارتباط با دیگران و حرف زدن در جمع قوانینی دارد که اگر آن‌ها را رعایت نکنیم، از نظر دیگران فردی بی‌ادب به حساب می‌آییم.
اما این رفتار‌ها کدامند؟ مطمئنا ما به طور خودآگاه رفتار‌های آزاردهنده از خود نشان نمی‌دهیم.
اما این که بدانیم چه رفتار‌هایی در مکالمه‌های روزمره بی‎ادبی محسوب می‌شوند، ما را نسبت به رفتارهایمان آگاه‎تر کرده و مانع از انجام آن‌ها می‎شود.
در ادامه رفتار‌های رایجی را که در مکالمه بی‎ادبی به حساب می‎آید، برایتان آورده‎ایم.

الف) صحبت‌های دیگران را قطع می‌کنید
حتما این موضوع برای شما هم اتفاق افتاده که در حال حرف زدن باشید و ناگهان شخصی وسط حرفتان بپرد و حرف‌های شما را نیمه‎تمام بگذارد.
اگرچه این موضوع خودآگاه اتفاق نمی‌افتد، اما از نظر دیگران بی‎ادبی محسوب می‌شود.
روانشناسان قطع کردن صحبت‌های دیگران را یکی از رایج‌ترین و در عین حال آزاردهنده رفتار‌ها در مکالمات می‌دانند.
این رفتار بدین معنی است که صحبت‌های طرف مقابل برایتان اهمیتی ندارد و شما علاقه‌ای به شنیدن آن‌ها ندارید.
از این رو، اگر می‌خواهید که مکالمه‎تان به درستی پیش برود، این فرصت را به طرف مقابل بدهید تا تمام حرف‎هایش را به اتمام برساند، سپس نظر خودتان را بیان کنید.

ب) تنها در مورد خودتان حرف می‌زنید
اگر در یک مکالمه شما تنها در مورد خودتان صحبت کنید، از نظر دیگران فردی خودشیفته به نطر می‌آیید.
درست است که شما به خودتان بیش از همه اهمیت می‌دهید.
اما دیگران هم همین احساس را نسبت به خودشان دارند، ولی این دلیل نمی‌شود که هر کس تنها در مورد خودش صحبت کند.
اگر چنین اتفاقی بیفتد، مکالمه برای طرف مقابل کسل کننده و آزار دهنده می‌شود.
بنابراین سعی کنید همان‌قدر که در مورد خودتان صحبت می‌کنید، از دیگران هم در مورد نظرات و تجربیاتشان سوال بپرسید تا تعادل در مکالمه برقرار شود.

ج) در حین صحبت به موبایلتان نگاه می‎کنید
یکی از عادت‌هایی که این روز‌ها دامن‎گیر اکثر آدم‌ها شده، کار با موبایل است.
این عادت آنقدر شدید است که بعضی‌ها حتی هنگام حرف زدن با طرف مقابل، چشمشان را از گوشی‎ بلند نمی‌کنند.
ما از گوشی برای تماس با افرادی که از ما دور هستند استفاده می‌کنیم، بنابراین لزومی ندارد زمانی که در کنار دیگران هستیم، مدام تمرکزمان روی گوشی‌مان باشد.
اگر شما وسط مکالمه با دیگران گوشی‎تان را چک کنید، بدین معنی است که حواستان جای دیگری است یا این که خبر‌های گوشی‎تان مهم‌تر از صحبت‌های طرف مقابل است.
بنابراین بهتر است هنگام مکالمه با دیگران گوشی را از خود دور کنید، در غیر این صورت رفتار شما بی‎ادبی محسوب می‌شود.

د) حرف باید حرف شما باشد
اگر مکالمه شما به سمت بحث و مناظره پیش رفت، بهتر است که خودتان را کنترل کنید.
بسیار از افراد در این شرایط تمام تلاش خود را می‌کنند تا حرف خودشان را به کرسی بنشانند؛ و ثابت کنند که آن‌ها حرف درست را می‌زنند، اما بدانید که یک مکالمه برد و باخت ندارد.
به جای تلاش برای برنده شدن، بهتر است که بدون قضاوت حرف‌های طرف مقابل را بشنوید و آن‌ها را درک کنید.
اگر مکالمه شما این‎گونه پیش رود، نه تنها نتیجه خوبی خواهید گرفت بلکه با طرز فکر طرف مقابلتان نیز بیشتر آشنا خواهید شد.

ه) به جای گوش کردن، به جواب‌های خودتان می‌اندیشید
بسیار از افراد در طول مکالمه، به جای این که به حرف‌های طرف‎مقابل گوش دهند، به فکر آماده کردن جواب‌های خودشان هستند.
در این شرایط، نه تنها حرف‌های طرف مقابل را به خوبی متوجه نمی‌شوند، بلکه امکان این که وسط حرف او بپرند هم زیاد است.
اگرشما هم این رفتار را دارید، به جای این که به فکر آماده کردن جواب‌های خودتان باشید، روی حرف‌های دیگری تمرکز کنید.
شاید شنیدن تمام حرف‌های او، در نهایت نظر شما را نیز تغییر داد.

و) سوالات نابجا می‌کنید
شما در مکالمه باید حد خودتان را بشناسید، یعنی از پرسیدن سوال‌های خصوصی بپرهیزید.
سوالاتی مانند این که «حقوق تو چقدر است؟» یا «چرا بچه دار نمی‌شوی؟» …
سوال‌هایی کاملا شخصی هستند که نباید از طرف مقابلتان بپرسید.
سعی کنید که اگر هم سوالی می‌پرسید، سوال‌های عادی و کلی باشند نه خصوصی.
در غیر این صورت ممکن است با جوابی مواجه شوید که ناراحتتان کند.

ز) خودتان را بی عیب و نقص می‌دانید
ممکن است شما خودتان رفتار‌های آزاردهنده‌ای را که در مکالمه با دیگران دارید تشخیص ندهید، اما این بدین معنی نیست که شما بی‎عیب و نقص هستید.
برای دانستن این موضوع بهتر است که از خانواده یا دوستانتان کمک بگیرید.
از آن‌ها بخواهید که عادت‌های بدتان را به شما متذکر شوند.
از آنجا که آن‌ها زمان زیادی را با شما می‌گذرانند، مطمئنا به رفتار‌ها

با سلام و تشکر از شما برای نقدتان بر بخشی از مطلب، باید به عرض برسانم که محققین و منابعی هم هستند که نمایانکرِ اگر نگوییم گرایش، حداقل تمایلات شدید حاکمان سربداران به تشیع و ترویج آن هستند. متاسفانه در این گروه امکان درج لینک برای ارجاع به مستندات نیست. در هر حال انتخابگر و ناشر اینگونه متون، بر آن نیست که هر متن منتخبی صددرصد درست است و قطعا ممکن است در مواردی قابل مناقشه باشد. مجددا از شما سپاسگزارم برای توجه به موضوع .

🔹محمودی رئیس شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی استان تهران: امروز هر مسؤولی در حوزه حجاب و عفاف کوتاهی کند خائن است. مگر ما مرده باشیم که کسی بخواهد برخلاف وصیت شهدا عمل نماید!

🔻کسی که فقه - ولا اقل تحریر الوسیله را - خوانده باشد می داند که امر به معروف در صورت عدم تأثیر، واجب نیست، و در صورت داشتن مفسده و بدنامی برای دین، اصلاً جایز نیست، مثل برخی دیگر از احکام از قبیل سنگسار و قطع دست دزد.

🔻در این موارد که حکم شرع معلوم است چه جای استناد به وصیت نامه شهدا است؟!

@bazmeghodsian