مكتبة المجلسي ودارالتراث

?گندم نمایانِ جو فروش?

یک آدم کتاب ساز معمولاً شخصی است که با زحمتی کم، گاه خیلی کم تر از کار تألیف یا ترجمۀ جدی و اصیل، می آید و کتابی را سر هم می کند و بعد آن را با ظاهری آراسته گول زننده به چاپ می رساند. منِ خریدار وقتی در کتابفروشی با آن رو به رو می شوم یک لحظه فریب می خورم و فکر می کنم با یک کتاب جدی طرف هستم که اتفاقاً ممکن است به درد من بخورد. اگر دقت کافی نکنم و آن را بخرم. وقتی به منزل می روم و شروع به خواندن آن می کنم، می بینم ای داد بیداد! کتاب آن چیزی که فکر می کردم نیست و احساس غبن می کنم. گرایش به این نوع تقلب در کسب و کار ما از قدیم متأسفانه وجود داشته است. که کاکل ذرت را به جای زعفران، و آب کاه را به جای آبلیمو به مردم قالب می کند و اسم کار خودش را هم نه تقلب بلکه زرنگی می گذارد، از همین قماش است. برای عوامل این نوع کار هم از قدیم اسم های گوناگونی داشته ایم، مثل «خر رنگ کن» یا «گندم نمای جو فروش».

منبع: آذرنگ، عبدالحسین و ایران ناز کاشیان، کریم امامی در گیر و دار کتاب و نشر، ص 185
@Ketabpazhohi

كتاب#رمان قصر
داستان از آنجایی آغاز می‌شود که ک. (K) شباهنگام وارد دهکده‌ای می‌شود که قصر در آن واقع است. به مهمانخانه‌ای پناه می‌برد تا استراحت کند اما می‌خواهند او را از آنجا برانند به این دلیل که می‌گویند هر کس بخواهد وارد دهکده شود یا در آنجا بماند می‌بایست از قصر اجازه گرفته باشد.

ک. مدعی می‌شود که شغلش مسّاحی است و با درخواست خودِ قصر به آنجا آمده‌است. پس از زنگ زدن ابتدا این ادعا تکذیب می‌شود و سپس تأیید می‌گردد و در واقع قصر ک. را به مسّاحی می‌پذیرد.

از فردا صبح که در پی آن است تا هر طور شده به قصر برود و (گویا) شرح وظایفش را بپرسد و مشغول کار شود ولی تا پایان کتاب در این کار کامیاب نمی‌شود.

ک. در روز دوم گرفتار عشق و عشوهٔ فریدا - دختری که در "مهمان خانهٔ آقایان" - می‌شود و با او رابطه برقرار می‌کند و قرار می‌شود که با هم ازدواج کنند. از اینجا به بعد، تک تک فصل‌های رمان این سو و آنسو رفتن‌ها و دویدن‌ها و بحث کردن‌های ک. است تا با اهالی دهکده، برخی آقایان یا سران قصر تا ارتباطی بیابد و از روزنه‌ای به قصر وارد شود.

او در آغاز می‌فهمد که فریدا معشوقهٔ کلام (Klamm) است و اینکه او فریدا را از آن خود کرده به نوعی رقابت با کلام یا روی دست او بلند شدن است حال آنکه همین کلام رئیس دیوان عالی قصر است. ک. یکسره تلاش می‌کند با هر واسطه‌ای شده پیام خود را به کلام برساند یا از او قرار ملاقات بگیرد و یا سر راهش بایستد تا بتواند به نوعی خود را به قصر و سران اصلی آن برساند و یا حتا خود را بر آنها تحمیل کند. مردم دهکده هر چه به او می‌گویند که ادعای او مبنی بر ملاقات با کلام یا ورود به قصر بی اساس و نشدنی است به گوشش نمی‌رود و با منطق و اندیشهٔ او که بسیار با نگاه و منطق اهالی دهکده تفاوت دارد، جور در نمی‌آید.

در چندین فصل هر بار یک نفر می‌خواهد ک. را با دهکده، مردمش، تاریخچه اش، قصر، بزرگان آن، و ... آشنا کند و ک. مدام با آنها مشاجره و اختلاف دارد و به نظرش بسیاری از چیزهایی که آنها می‌گویند و می‌اندیشند به کلی نادرست و بی منطق است.

درنهایت می‌بینیم که گویی خود ک. هم مثل مردم دهکده شده و دارد همان باورهارا نسبت به قصر و آقایانش پیدا می‌کند.
@ketabkhaneh2015

« ادوارد سعید » متفکر و منتقد فلسطینی تبار
که کتابی با عنوان “روشنفکر کیست؟ روشنفکری چیست؟ ” نوشته است
وظیفه روشنفکر را “ نقد نهادهای قدرت ” می داند.
یک اصل مهم که در طول تاریخ در عرض جغرافیا به اثبات رسیده است این است که قدرت بدون نقد فساد می آورد.

اخلاقی ترین آدم ها هم وقتی در بالای پلکان قدرت بنشینند، اگر به طور جدی با نظارت و نقد کنترل نشوند، دچار “خودشیفتگی” می شوند و پس از این به باتلاق “ ایدئوکراسی” فرو می غلتند و پس از آن هرچه بر دیگران مکروه و حرام است، بر “سلطان” مباح می گردد.

به همین دلیل در جامعه، روشنفکر نقد می کند و نقد می کند تا نهادهای قدرت “سالم” بمانند.

یکی از ویژگی هایی که روشنفکر را از “ روشنفکرنما ” یا همان “روشنفکر مآب” جدا می کند این است که روشنفکر مآب “نقد” نمی کند، بلکه “نق می زند”. نقد کردن کار آسانی نیست.

شما برای نقد کردنِ مدیریتِ یک سیستم، لازم است تاریخچه و گردش کار این سیستم را بدانید، آمار و ارقام مربوط به این سیستم را مرور کنید و با فرآیند تجزیه و تحلیل اطلاعات آشنا باشید.
پس نقد کردن تخصص و مهارت و صرف وقت و انرژی می خواهد. اما شما می توانید راجع به هر چیزی نق بزنید بدون این که کمترین وقتی صرف مطالعه و پژوهش آن کرده باشید!

“نق زدن” یک فرایند “هیجان مدار” است. یعنی ما با نق زدن آرام تر می شویم، خشم و غم مان را با دیگران در میان می گذریم و “درد دل” می کنیم، اما “نقد کردن” یک فرایند “مسأله مدار” است، ما هنگام نقد ، خودمان را سبک نمی کنیم، بلکه مساله را “حلّاجی” و زیر و رو می کنیم.

“نق زدن” مخاطب تعریف شده ای ندارد، کافی است گوش مفت بیابی، آن وقت می توانی شروع به نق زدن کنی، ولی نقد کردن، مخاطب تعریف شده ای دارد. مخاطبِ روشنفکر پیش از همه، خود نهادهای قدرت اند و سپس کارشناسان، گروه های ذی نفع، رسانه ها و سایر نقدکنندگان.

نقد کردن علاوه بر نیاز به دانش و مهارت و صرف وقت و انرژی، نیاز به شهامت و شجاعت دارد، شجاعت پرداخت هزینه ! شما می توانید در هر مهمانی که می نشینید و هر تاکسی که سوار می شوید نق بزنید، کسی کاری به کار شما ندارد!

ولی اگر نقد خود را برای نهادهای قدرت و رسانه ها ارسال کنید، باید آمادگی پرداخت هزینه را هم داشته باشید؛ بنابرین یکی دیگر از ویژگی های روشنفکران که آن ها را از روشنفکرمآبان جدا می کند ،“ شجاعت ” است.

البته اینجا لازم است راجع به گروهی از روشنفکران توضیح دهم که کار سخت تری در پیش می گیرند و آن آگاه سازی توده های مردم است.
کسی که قرار است توده های مردم را آگاه نماید، از یک سو باید دارای دانش و مهارت نقد باشد و از سویی باید بتواند با زبان غیر تخصصی سخن بگوید.

این کار شبیه “بند بازی” است. اگر کمی تخصصی تر سخن بگوید، مخاطبانش سخنش را نمی فهمند و اگر کمی عوامانه تر سخن بگوید، به سرعت دچار “پوپولیسم” - عوام زدگی –می شود!

بسیاری از روشنفکران که به این قلمرو پا گذاشتند یا از این طرف یا از آن طرف فرو افتادند. با این حال این قلمرو پر خطر را نباید خالی گذاشت؛ چرا که با خالی گذاشتن این قلمرو، جا را برای “پوپولیست های واقعی” باز می کنیم، کسانی که به جای نوشتن کلمه “مار” ،شکل “مار” را طراحی می کنند.

ویژگی مهم روشنفکران این است که تشکّل و شبکه سازی می کنند، روشنفکر اهل انزوا و در خود فرورفتن نیست.
او از جامعه قهر نمی کند و ناامید نیز نمی شود؛ چرا که از ابتدا هم توقع تغییرات دراماتیک نداشته است. روشنفکرمآب ها ناامید و سرخورده اند.
شاید برخی از آن ها روشنفکرهایی بوده اند که توقع زیادی از مردم و جامعه داشته اند، آن ها به دنبال “اتوپیا” - مدینه فاضل – بوده اند و ناکام مانده اند.

روشنفکر به حرکت دائمی و پله پله اجتماع امیدوار است؛ بنابراین تماسش را با جامعه حفظ می کند و تیم و تشکّل می سازد. منظورم از تشکل، محفل نیست، بلکه نهادهای مدنی است، نهادهای مدنی شناسنامه دار که به طور دائمی رشد می کنند و با جامعه ی بیرون از خود ارتباط برقرار میکنند، اثر می گذارند و اثر می پذیرند.

در مدت معلوم .............. مردانگی
گفتمان کاوی جنسیتی در نقد فیلم

چند روز پیش بر خلاف عادت همیشگی به سینما رفتم. و فیلمی را دیدم که این روزها به عنوان فیلمی ساختارشکن شناخته می شود. «فی المدت المعلوم» یا «در مدت معلوم» در نگاه نخست فیلم به نظر می رسد کنشی است قهرمانانه در ساختار اجتماعی کشور است. ساختاری که مبتنی بر سانسور جنسی است و فیلم خود را در مسیر مبارزه با این ساختار معرفی می کند. نخستین صحنه فیلم حکایت گر جسارت جوانی است که بی پروا از عقده جنسی می گوید و مورد تشویق هم قطاران خود قرار می گیرد. و فیلم با محوریت این عقده پیش می رود تا به پایان برسد.
نگارنده این سطور در پی آن است که با تکیه به نگاه گفتمانی به واکاوی لایه های پنهان این فیلم بپردازد. نخستین نکته ای که به آن می پردازیم. مساله جنسیت است. سوالی که پس از دیدن فیلم پیش می آید. این است که جایگاه جنسیت در این فیلم کجاست؟ و آیا با با قطبهای جنسیتی در این فیلم روبه رو هستیم یاخیر؟ ابتدا به جنس مردانه می پردازیمُ جنسی دارای هژمونی که نمود آن را به وضوح در فیلم مشاهده می کنیم. اگر بخواهیم به نمود این هژمونی در فیلم اشاره کنیم. فعال نشان دادن مردان است گویی این فیلم فقط روایت گر صدای مردانه است. مرد برای معضل جنسیتی کتاب می نویسد و مردان دیگر باید کتاب را تایید کنند. از لحاظ مکانی مردان فیلم بالا سر زنان حضور دارند و گویی این مردان هستند که بر زنان تسلط دارند ۳- این مرد است که مردان دیگر را زیر نظر دارد تا ارتباطی با زنان نداشته باشند. برویم سراغ قطب دیگر جنسیتی یعنی زن. زن که به طوری متبحرانه در فیلم سانسور شده . می توان گفت فیلم زن را موجودی منفعل و بی اختیار نشان داده و موضوع جنسیی و رفتار جنسیتی را به زن نسبت می دهد. یک از دیالوگ های فیلم می گوید: «بزرگ می شی می بینی چر اینقدر زن تو خیابوناست؟!!» . حضور کم رنگی از سه دختر دانشجو می بینیم که در ابتدای فیلم ظهور کرده اند اما در طول روایت فیلم محو می شوند. زن موجودی معرفی می شود که باید در ارتباط با او قفل درونی داشت. و زن کتابی را که مرد نوشته را بدون هیچ اشکالی قبول می کند. و حتی واسطه برای چاپ آن می شود. زن برای اینکه از حرف مردانه مصون باشد باید به دنبال نخود سیاه برود. و سکانس پایانی فیلم که در تیتراژ ترکیب شده است. جوانی را پشت ویترین مغازه نشان می دهد و با حسرت به مانکنی زنانه که فاقد سر است خیره می شود که می توان گفت این صحنه حکایت گر این گزاره است: زن یعنی بدن. و اوج نگاه جنسیتی را در صحنه پایانی فیلم مشاهده می کنیم.
اگر بخواهیم در فضایی بینا متنی گام برداریم می توانیم بگوییم رفتار جنسیتی ازدواج موقت در برابر دیگر رفتار های جنسیتی دیگر مطرح شده مانند ازدواج سفید و رفتارهایی از این دست. و فیلم در پی طبیعی سازی این رفتار اید‍‍یولوژیک است که با تکیه بر توصیف بالا این طبیعی سازی شکلی ناشیانه و از نگاه مردانه بوده است. اشاره کردن به مسایل جنسی با این نگاه مردانه حکایت گر عقده ای است که جامعه مردان این روزگار درگیر آن هستند که نمود آن را در زبان مردانه می توانیم مشاهده کنیم. نگارنده این سطور براین باور است اگر فیلم نگاهی متعادل به دو قطب جنسیتی مرد و زن داشت. شاید در این فرآیند طبیعی سازی بیشتر موفقیت کسب می کرد.

محمد نصراوی
۱۷ دی ماه ۹۴

بیماری سنتگرائی
چند وقتی است که دارم تاریخ صدر اسلام را برای چندمین بار می خوانم. تاریخ صدر اسلام را باید هی خواند. هی خواند. دوحادثه بود که این بار مرا به فکر انداخت. هر دو در بارۀ ازدواج بود. اولی در بارۀ ازدواج پیغمبر (ص) با عایشه. طبری می نویسد که عایشه به روایتی شش سالش بود و به روایتی دیگرهفت سالش. شاید فکر می کردند که شش سال خیلی کم است. بهتر است یک سال به سن این بچه اضافه کنند. غافل از این که شش سال و هفت سال فرقی نمی کند. ازدواج کردن با دختر هفت ساله امروز به منزلۀ کودک آزاری تلقی می شود و جرم است. سنت است که باشد. می گویند در زمان پیغمبر رسم بوده . خوب باشد. امروز چی؟ بعضی ها دلیل می آورند و می گویند که اگر ما در نظر بگیریم که عربها در دورۀ جاهلی چه جانورهائی بودند و چه ظلمی به دختر ها می کردند آنوقت می فهمیم که کاری که پیغمبر کرده نوعی لطف به دختر بچه ها بوده. من نمی دانم که این استدلال تا چه اندازه می تواند این رسم را توجیه کند . گیرم که ما کار پیغمبر را هم در آن روزگار لطف به دخترها دانستیم. امروز چی؟ آیا درست است که بیائیم و ازدواج با دختربچه های نه ساله را قانونی کنیم و بگوییم سنت است؟ آیا درست است که هر کاری که پیغمبر در زمان خودش کرد ما هم امروز انجام دهیم؟ در زمان پیغمبر برده داری هم می کردند. آیا درست است که ما هم امروز بیائیم و مثلا ایزدیها را بگیریم و مردانشان را به گلوله ببندیم و دختران و بچه ها را به عنوان برده بفروشیم؟ نه، امروز این کار ها را نمی توان کرد. و اگر اهل سنت این کار ها را مرتکب می شوند در آن صورت باید گفت یک جای این مذهب می لنگد. شاید هم خیلی جاهاش. در قرون وسطی آمدند و گفتند برای حفظ شریعت و دین هر کاری که پیغمبر کرد به عنوان سنت باید پذیرفت و هر کاری که نکرد به عنوان بدعت رد کرد. گفتند با دختربچه نا بالغ می توان همبستر شد چون سنت است. فقهای اهل سنت فتوا دادند که شما می توانید حتی با بچه های چهار-پنج ساله هم کارهائی بکنید. دخول حق ندارید بکنید ولی ماچ و بوسه و حتی تفخیذ ( به ران مالیدن) جایز است. این اجتهاد شرم آور است. شما کجا دیدید که پیغمبر شب با دختر بچۀ چهار پنج ساله این کارهار را کرده باشد؟ تا آنجا که ما می دانیم علی قبول نداشت. قبول نداشت چون هنوز بیماری سنت گرائی پیدا نشده بود. زمانی که عمر خلیفه شده بود یک روز آمد نزد علی.( و این حادثۀ دوم است که در تاریخ طبری خواندم). گفت : «یا علی، تو دختر بچه ای در خانه داری ، او را بده به من.» علی خوشش نیامد. گفت: «عمر، آن دختر هنوز بچه است، خیلی کوچک است. خدا را خوش نمی آید. » عمر گفت:« علی، آن کاری که تو فکر می کنی من نمی خواهم با او بکنم. » علی پرسید: «پس چی؟» گفت:« راستش من از پیغمبر شنیدم که هر کس که با من نسبت سببی پیدا کند ، من در قیامت از او شفاعت می کنم. من هم می خواهم داماد شما بشوم و شما هم اهل بیتید و من با این وصلت شفاعت پیغمبر را برای خودم می خرم. »

راستش آدم وقتی میان عامه مردم می رود، ضمن این که زیبایی های خاص زندگی را می بیند، نکاتی که واقعا چشم نواز و شیرین طعم است، اما حس می کند، فرهنگ عامه، چنان استواری دارد که اگر به فرض کسی فکر می کند می تواند یک سر سوزن آن را تغییر دهد، آن هم بدون ابزارهای لازم، باید در عقل خود تردید کند. یک بار در باره دوران طفولیتم جایی از مکتب رفتن نوشتم و این که معلمی داشتیم که چوب بدست، ضمن این که به ما تعلیم عم جزء و ابجد هوز می داد، کار دهها زن را که نیاز به نوشتن ادعیه و طلسمات داشتند، سروسامان می داد. کاغذهای دراز که روی آنها کلمات و شکل ها نوشته و کشیده می شد و لوله شده، یا گفته می شد در آب گذاشته شده و نوشیده شود و ... وقتی انقلاب شد، گویی دنیا عوض شده بود و این معلم، دو جوانش را در میدانهای نبرد از دست داد که خدای رحمتشان کند. خودش هم چند سال بعد درگذشت و در امامزاده محله ما دفن شد. من فکر می کردم نسل آن کارها برافتاده یا تقلیل یافته است. این بار شنیدم که نواده آن مرحوم، که از نسوان است که علائق بیشتری به این امور دارند، با گرفتن ویزیت سی هزار تومانی، همان روال را ادامه داده و آن قدر سر او شلوغ و صف اندر صف است که بسیاری کارشان به فردا و فرداها موکول می شود. مردم هم که البته، علاوه بر باورها، آن قدر گرفتاری بویژه خانوادگی دارند که از هر وسیله ای که احتمال موفقیت بدهند، استفاده خواهند کردم. یک قدری فکر کردم که اصلا آن رویه، در ژن این مرد مرحوم بوده است و ما ادریک ما ژن، چه قدر چیز منتقل می کند. اول قدری منفعل شدم، اما سعی کردم به خودم مسلط شوم و بیشتر به فکر سلامتی خودم باشم.
@jafarian1964

تفسیر یک متن پزشکی کهن در باره خواستن فرزند پسر یا دختر و درمان نازایی

خیلی مهم است که ما بدانیم، سبک استدلال و اقامه دلیل در اثبات گزاره های علمی موجود در میراث ما در هر زمینه علمی چگونه است. علوم انسانی یا مهم تر علوم طبیعی. ما می توانیم یک متن قدیمی تاریخی را بخوانیم، و از نوع چینش کلمات، جملات، استدلالهای صریح، نوع شواهد ارائه شده و انواع دقت های دیگر در عبارات، بدانیم نویسنده برای اثبات درستی یا نادرستی گزاره های چگونه استدلال کرده و چه مفروضاتی را اساس کار قرار داده است. همین شیوه در علم کلام و اثبات گزاره های کلامی یا فلسفی هم هست. دانستن طریقه استدلال، نکته مهمی است.
در کتابهای علوم طبیعی هم همین طور است. مثلا در شناخت جهان، شناخت افلاک، این که ما چه اندازه به روش تجربی باور داریم، چه اندازه اعتماد به پیشینیان می کنیم، و مهم تر این که چطور بر اساس شماری پیش فرض استدلال می کنیم، همه اینها بسیار اهمیت دارد. ما در شناخت طبیعت، وقتی به چهار عنصر باد و آب و آتش و خاک اعتقاد داریم، و برای هر کدام طبعی قائلیم، و در ترکیب آنها با یکدیگر روش خاصی را بکار می گیریم یا به آنها باور داریم، روشن است که در شناخت جهان، همان پیش فرض ها را بکار گرفته، و استدلال می کنیم.
در پزشکی سنتی هم همین طور است. در طب سنتی، ما، هم پیش فرضهای خاصی داریم که از فرهنگ های دیگر به ارث برده ایم، هم به نوعی نگرش تجربی ـ عادی طبیعی قائلیم و از آنچه دریافتمان شده استفاده می کنیم. وقتی اینجا تجربه بکار می بریم، مقصود آزمایشگاه امروزی نیست، نوعی نگاه سطحی باز هم بر اساس دریافت های عادی از آنهاست. بخشی هم در باره گرمی و سردی و عمده آنها منبعث از نظریه طبع است. در بسیاری از این موارد از فیزیک یونانی بهره می گیریم.
در جمع، معجونی از عبارات را با زمینه های استدلالی مختلف داریم و سعی می کنیم در پاسخ به سوالات مهم مطالبی را طرح کنیم. البته گاهی درک این روش، به روشنی قابل تعقیب است، اما گاهی، مطالبی که گفته می شود، بسیار دور از آبادی و به عبارتی پرت است و تنها می توان گفت، نویسنده آنها را از جایی گرفته و از روی اعتمادی که داشته، همانها را تکرار کرده است. درست مثل بچه ای که مشتی داستان را که کاملا تخیلی است، واقعی تصور می کند و می پذیرد، و اگر کسی هم انکار کند، حرف او را قبول نخواهد کرد.
اکنون ما باید تمرین کنیم و از متن های قدیمی، «طریقت استدلال» را استخراج کنیم. این تجربه خوبی خوبی خواهد بود که ما مرتب آن را تکرار کنیم و ببینیم در هر علمی، در پاسخ به هر پرسشی سبک و سیاق استدلال چگونه است.
متن طبی که انتخاب کرده ام، از یکی از رساله های محمد بن ایوب محاسب طبری، عالمی از نیمه دوم قرن پنجم هجری است، دانشمندی طبیعی و چند دانشی و اصولا منجم با چندین اثر که از او برجای مانده است. این کتاب چند دانشی او یا به عبارتی جهانشناسانه او، که متن حاضر از آن نقل شده، بخشی هم در پزشکی دارد، و فصلی از آن در باره این مسأله است که اولا از کجا بدانیم، فرزندی که بدنیا می آید، پسر خواهد بود یا دختر. ثانیا این که نابودن فرزند (نازا بودن زن) در هر مورد، تقصیر مرد است یا زن، و ثالثا این که اگر بچه پسر خواستیم چه باید بکنیم.
اینها و سوالات نظایر آن، پرسش های جالبی است که همیشه در پزشکی ذهن آدمی را به خود مشغول می کرده و مردم خواهان پاسخ به آنها بوده اند. روشن است که مفاهیمی که امروزه در این حوزه به لحاظ علمی مطرح است، اسپرم و مسائل آن، در آن روزگار شناسا نبوده است. در واقع، نه دانش آن وجود داشته، و نه ابزارهای فنی برای نگریستن یا آزماییدن دقیق منی آدمی و پی بردن به حقیقت شکل گیری بچه. باید این حال، آنها نیاز داشتند تا پاسخی به این پرسشها بدهند.
نکته ای که به عنوان پیش فرض در این متن مطرح است این که اصولا فرزند محصول آب زن و مرد است. این عادی است و البته قدری هم خوب، که فرزند را نتیجه مشترک بدانند. نکته دیگر این است که برای پسر شدن نیاز است که آب مرد، گرم تر و قوی تر از آب زن باشد. نکته دیگر این است که پس از پاکی از حیض، به هر دلیل، تأثیر آب مرد برای پسر شدن بیشتر است. گویی فرزند وقتی پسر خواهد بد که آب مرد قوی تر باشد و وقتی دختر خواهد شد که آب زن. طبیعی است که آن روزگار چنین فکر کنند. نکته دیگر این که اگر در شهرهایی با هوای سرد یا در فصل زمستان باشد، باز هم امکان پسر شدن بیشتر است. باید پرسید چرا پنین چیزی مطرح شده است؟ شاید به این خاطر که گرمی آب مرد، در هوای سرد، بهتر خود را نشان می دهد! (دنباله دارد)
@jafarian1964

درخواست از موسسات دولتی برای نشر دیجیتالی آثار مکتوب شان

به نظر می رسد، بسیاری از ناشران وابسته به دولت و نهادهایی که به نوعی متکی به اموال عمومی هستند، مناسب است در این شرایط و اساسا در جهت ترویج علم و دانش، آثار منتشره خود را به صورت دیجیتالی در اختیار بگذارند. وزارتخانه های مختلف، و در رأس آن دانشگاهها، می توانند فایل های کتب منتشره خود را که دست کم مربوط به قبل از سال 1390 است، منتشر کنند. طبیعی است که در این زمینه باید حقوق مولفان را حفظ کنند و این بیشتر مربوط به آثاری است که خرید قطعی کرده اند یا با بودجه آنان تألیف شده است.
نکته جالب این است که در طول یک سال، این کتب، به مقدار بسیار اندکی به فروش می رسد، و غالبا به دلیل رفتن آنها به انبارها، حتی در جایی عرضه هم نمی شود.
بسیاری از این آثار حتی در همان ابتدای نشر هم، درست عرضه نمی شود و دلیلش این است که غالبا موسسات مزبور، منفعت مالی خاصی ندارند. بنابر این چه بهتر که فایل را به راحتی در اختیار دیگران بگذارند.
اخیرا برخی از این مراکز، فایل های خود را در اختیار موسساتی قرار می دهند که آنها با این فایل ها تجارت می کنند. این هم کار اشتباهی است. به نظر می رسد، بهتر است، آنها مجانا این آثار را در اختیار عموم بگذارند و ابزار منفعت خواهی دیگران قرار ندهند. طبیعی است که موسسات مربوطه نیز از آنها استفاده خود را خواهند کرد، و البته امید است که ارزش افزوده ای برای آن داشته باشند.
یک نکته این است که آنها فایل ها را کجا نشر دهند؟
این یک مشکل اساسی است و به نظر می رسد، متولی می خواهد. شاید کتابخانه ملی بهترین محل باشد، اما تا کتابخانه ملی به این کارها اقدام کند، بهتر است آنها دست کم، در کانال های رسانه ای خود از تلگرام و ایتا و غیره و غیره، اینها را منتشر کنند و دعای خلق را پشت سر خود در این شرایط کرونایی داشته باشند.
خواهش ما از موسسات مهم تر این است که این را جدی تر بگیرند، و دست کم آثار قدیمی خود را بدون چشم داشتی منتشر کنند. پژوهشگاه علوم انسانی، انجمن مفاخر، موسسه مطالعات تاریخی مستضعفان، و دهها موسسه دیگر مخصوصا آنها که وابسته به وزارت ارشاد و علوم هستند، می توانند این درخواست را عملی کنند. مسلما ما راضی به ضرر آنها نیستیم و ضمن آن که تأکید به حفظ حقوق مولفان داریم، فکر می کنیم حتی بسیاری از مولفان نیز راضی به این امر هستند، و به علاوه، این تأکید مربوط به آثار قدیمی تر است که اغلب از دایره فروش هم خارج شده است.
امید است دانشگاهها نیز پایان نامه های خود را با شرایطی که خود به مصلحت می دانند، و البته بدون ایجاد محدودیت جدی، در اختیار مشتاقین قرار دهند. مسلما اگر در این دانشگاهها تحقیقی شده، برای این است که تحقیقات مزبور دوباره انجام نشود، و اگر کسی می خواهد روی همان موضوعات کار کند، لااقل کارهای قبلی را در اختیار داشته باشد. معلوم نیست، چه افکار عیجبی پشت سر این محدودیت ها وجود دارد که این چنین دانشجویان جوان و پژوهشگران بعدی را از بهره گیری از دانش پیشینیان محروم می کند.
مولفانی هم که حقوق نشر آثار خود را در اختیار دارند و امیدی به انتشار بیشتر کتاب خود به صورت کاغذی ندارند، فایل های آثار خود را در اختیار دیگران قرار دهند. مسلما این یک صدقه جاریه برای آنان خواهد بود.

درخواست از مدیران کتابخانه های بزرگ کشور: تاکنون مردم پیش ما می آمدند، این بار کتابها را به خانه آنها ببریم
کرونا، به بسیاری از مشاغل لطمه زده و زندگی اقتصادی بسیاری از مردم را گرفتار مشکل کرده است. یکی از آسیب های جدی او، به حوزه علم است. از آموزش و پرورش گرفته تا دانشگاه، تا مراکز مستقلی که به تدریس زبان یا آموزش حرفه ها اشتغال دارند. مهم ترین مساله تعطیلی کلاس هاست که جای آنها را کلاس های مجازی گرفته و این البته تا اینجای کار جدی جواب نداده است. کتابخانه ها نیز غالبا تعطیل شده و دسترسی مردم به منابع بسیار مشکل شده است. دانشجویان و علاقه مندان دیگر، به اجبار باید خطر کرده، راهی اینجا و آنجا شوند تا از دوست و آشنا کتابی به دست آورند. بخشی از این مشکل را فایل های دیجیتالی حل کرده و صد رحمت به تلگرام، که هزاران هزار فایل کتاب را ـ حلال یا حرام ـ به راحتی در اختیار متقاضیان قرار داده است. بسیاری از پایگاهها با فراهم کردن امکان اوپن سُرس برای مشتریان، دسترسی به منابعی را آزاد کرده اند. البته همه مردم، راه استفاده از این پایگاهها را نمی دانند، اما به هر حال، می توانند با پرس و جو به بخشی از آنها برسند. در حوزه منابع ایرانی، به دلیل این که کتابهای تازه چاپ شده فایل ندارند، امکان دسترسی بسیاری از مردم آن هم در این شرایط سخت وجود ندارد. به علاوه که ناشران و نویسندگان، اجازه این کار را نمی دهند و حق دارند.
سر جمع، مشکلات حقوقی زیادی در ارتباط با کتاب ها و مقالات وجود دارد که همه را به دردسر انداخته است. حل مشکلات حقوقی این بخش، نیاز به پژوهش از سوی حقوق دانان و فقیهان دارد، نیاز به توجه جدی مسوولان کتاب در کشور دارد، اما این که این تحقیقات صورت گیرد، و شکل قانونی کار کی تصویب شود، معلوم نیست به این زودی ها عملی باشد.
به تازگی ما با مشکل دیگری هم مواجه هستیم. اگر ما فرضا بخواهیم در یک کتابخانه مثل ملی یا مجلس یا دانشگاه، بخش دیجیتال درست کنیم، آیا می توانیم از فایل های موجود در بازار، از کتابهایی که دست کم مشکل حقوقی ندارند استفاده کنیم؟ بسیاری از کتابهای چاپی یک بار که اسکن بشود ـ البته این کار هزینه بر است ـ کافی است، اما آیا کتابخانه های دیگر هم می توانند در بخش دیجیتال خود از آن استفاده کنند؟ ممکن است آن کتابخانه ادعا کند که چون آن کتاب را اسکن کرده، اجازه نمی دهد دیگران از پی دی اف آن به صورت عمومی استفاده کنند. کار مهم در این شرایط این است که دست کم به دیگران هم اجازه بدهند از این اسکن ها استفاده کنند و مزاحمتی برای دیگران فراهم نکنند.
در هر حال، دو راه هست: یکی این که کتابخانه های بزرگ موظف باشند کتابهای خود را اسکن کرده، و هر کسی آنچه را که خود مالک آن است، عرضه کند، که این البته، به تکرار اسکن در بخش زیادی از کتابهای مشترک خواهد انجامید.
دوم این که یک مرکز بزرگ، مثل گوگل بوک در داخل تشکیل شود و همه آثار قدیمی و بدون مشکل حقوقی را یک جا عرضه کند. اگر این دومی باشد، هم کار بقیه آسان تر خواهد بود، و هم هزینه کمتری در کل، بر مملکت تحمیل خواهد شد.
اما این مرکز که بتواند مثل گوگل بوک عمل کند، و همه را یک جا جمع و عرضه کند، کدام مرکز خواهد بود؟ آیا برای این کار، با اسکن کتابهای دیگران، باز هم از مردم هزینه دریافت خواهد کرد یا الزاما آنها را مجانی در اختیار خواهد گذاشت؟ آیا چنین مرکزی امکان تحقق در ایران دارد؟
فقط می توانم عرض کنم که در حال حاضر، اوضاع بلبشو و درهم ریخته ای بر این امر حاکم بوده و هیچ کس تکلیف خود را نمی داند و چنان که یک بار دیگر هم گفتم، بسیاری از ماها، در زمینه استفاده از آثار الکترونیکی دیگران، در حال حرام خواری هستیم.
من فکر می کنم در شرایط موجود و پیش از رسیدن به یک نقطه تعادل در این زمینه، هر کسی در هر کتابخانه که امکان اسکن آثار منحصر خود را دارد، آنها را اسکن کرده و از راهی که ممکن است در اختیار دیگران بگذارد. در حال حاضر، یکی از این ابزارها، تلگرام است که تعداد زیادی به آن دسترسی دارند و تا اندازه ای می شود در آن سرچ کرد.
من از مدیران کتابخانه آستان قدس رضوی، کتابخانه ملی ایران، کتابخانه مرعشی، کتابخانه مجلس، و کتابخانه های کوچکی که آثار چاپی باارزش و منحصر دارند، می خواهم تا آنجا که می توانند این آثار را اسکن کرده و از هر طریق ممکن در اختیار عموم قرار دهند. این کار، در نشر علم، آن هم در شرایطی که کرونا ضربه سنگینی به دانش اندوزی جوانان و پژوهشگران ما زده، بهترین اقدام برای ترویج علم است. طبیعی است که آثار خطی، اسناد، عکسها و نقشه ها نیز باید همین مسیر را برود، اما عجالتا معضل ما کتاب های چاپی است.

@litera9
در آفتاب جنوب پاکستان، کویر چولستان همانند دریای عربستان بر زمینی آهکی در جنب و جوش است. مردمان آزاده و مغرور این سرزمین قبیله نشین از هزاران سال پیش زندگی خود را از راه پرورش شتر می کنند... شهربانو، دختر نوجوان رئیس دلیل عباسی به تنهایی گله‌ی شتر را هدایت و از آن ها مراقبت می کند... اما... بنابر اعتقادات مردم کویر نشین، دختر به سن ازدواج رسیده و پدر می بایست شوهری برای او انتخاب کند. آیا شهربانو که چون بادهای کویر آزادانه پرواز می کند، می پذیرد که آزادی اش را از دست بدهد و یا در برابر قوانین مذهبی و آیین مردمان قبیله ی خود، می شورد؟ ...

La Vita Nuova
Verse by Dante Alighieri

این کتاب نثر و نظم به زبان ایتالیایی سروده شده است. دانته در این کتاب تحت تاثیر یک دوشیزه ایتالیایی به نام بئاتریس اشعار خود را سروده است دانته کتاب زندگانی نو را قبل از کمدی الهی سروده است.
دانته در نه سالگی دلباخته دختری به نام «بئاتریس» شد که نسبت خویشاوندی هم با او داشت. آشنایی آن دو در یک محفل
صورت گرفت. عشق دانته به بئاتریس سال ها ادامه یافت و دانته در ۱۹ سالگی، نخستین اشعار خود را در وصف عشق آسمانی خود سرود و محبوبش بئاتریس را بسان فرشتگان و به پاکی و صفای آنها می دانست. با وجود آنکه بئاتریس از علاقه و محبت دانته نسبت به خود آگاه بود، با شخص دیگری ازدواج کرد.
وی با این کار، آمال و آرزوهای دانته را بر باد داد و روح و قلبش را جریحه دار کرد. دانته حتی در لحظات پایان زندگی نیز این خاطره دردناک را بر زبان می آورد. اما ازدواج بئاتریس چندان دوام نیافت و او در سال 1290 در سن ۲۴ سالگی درگذشت. دانته که هنوز در آتش بی مهری و سست عهدی محبوب می سوخت و اشعاری شورانگیز در این زمینه می سرود، ناگهان با غم مرگ بئاتریس مواجه شد. او که شاعری تازه کار بود، با غم و اندوه تازه اش به دامان شعر و شاعری پناه برد و شاعری شوریده و توانا گشت و اشعار بسیاری درباره بئاتریس زیبا سرود. کتاب زندگانی نو نوشته شده در سال ۱۲۹۵ است.کتاب بیانگر داستان یک عشق با وقار قرن وسطی و محدودیت های یک عشق با وقار است.برای بسیاری از منتقدین این زندگانی نو می تواند به عنوان یک زندگانی نو یا جدید باشد. در این کتاب بئاتریس تجسمی از عشق دانته است.و دانته این کتاب را در سن بیست سالگی با اشتیاف به میل دانته سروده است.
@litera9

درخواست از موسسات دولتی برای نشر دیجیتالی آثار مکتوب شان

به نظر می رسد، بسیاری از ناشران وابسته به دولت و نهادهایی که به نوعی متکی به اموال عمومی هستند، مناسب است در این شرایط و اساسا در جهت ترویج علم و دانش، آثار منتشره خود را به صورت دیجیتالی در اختیار بگذارند. وزارتخانه های مختلف، و در رأس آن دانشگاهها، می توانند فایل های کتب منتشره خود را که دست کم مربوط به قبل از سال 1390 است، منتشر کنند. طبیعی است که در این زمینه باید حقوق مولفان را حفظ کنند و این بیشتر مربوط به آثاری است که خرید قطعی کرده اند یا با بودجه آنان تألیف شده است.
نکته جالب این است که در طول یک سال، این کتب، به مقدار بسیار اندکی به فروش می رسد، و غالبا به دلیل رفتن آنها به انبارها، حتی در جایی عرضه هم نمی شود.
بسیاری از این آثار حتی در همان ابتدای نشر هم، درست عرضه نمی شود و دلیلش این است که غالبا موسسات مزبور، منفعت مالی خاصی ندارند. بنابر این چه بهتر که فایل را به راحتی در اختیار دیگران بگذارند.
اخیرا برخی از این مراکز، فایل های خود را در اختیار موسساتی قرار می دهند که آنها با این فایل ها تجارت می کنند. این هم کار اشتباهی است. به نظر می رسد، بهتر است، آنها مجانا این آثار را در اختیار عموم بگذارند و ابزار منفعت خواهی دیگران قرار ندهند. طبیعی است که موسسات مربوطه نیز از آنها استفاده خود را خواهند کرد، و البته امید است که ارزش افزوده ای برای آن داشته باشند.
یک نکته این است که آنها فایل ها را کجا نشر دهند؟
این یک مشکل اساسی است و به نظر می رسد، متولی می خواهد. شاید کتابخانه ملی بهترین محل باشد، اما تا کتابخانه ملی به این کارها اقدام کند، بهتر است آنها دست کم، در کانال های رسانه ای خود از تلگرام و ایتا و غیره و غیره، اینها را منتشر کنند و دعای خلق را پشت سر خود در این شرایط کرونایی داشته باشند.
خواهش ما از موسسات مهم تر این است که این را جدی تر بگیرند، و دست کم آثار قدیمی خود را بدون چشم داشتی منتشر کنند. پژوهشگاه علوم انسانی، انجمن مفاخر، موسسه مطالعات تاریخی مستضعفان، و دهها موسسه دیگر مخصوصا آنها که وابسته به وزارت ارشاد و علوم هستند، می توانند این درخواست را عملی کنند. مسلما ما راضی به ضرر آنها نیستیم و ضمن آن که تأکید به حفظ حقوق مولفان داریم، فکر می کنیم حتی بسیاری از مولفان نیز راضی به این امر هستند، و به علاوه، این تأکید مربوط به آثار قدیمی تر است که اغلب از دایره فروش هم خارج شده است.
امید است دانشگاهها نیز پایان نامه های خود را با شرایطی که خود به مصلحت می دانند، و البته بدون ایجاد محدودیت جدی، در اختیار مشتاقین قرار دهند. مسلما اگر در این دانشگاهها تحقیقی شده، برای این است که تحقیقات مزبور دوباره انجام نشود، و اگر کسی می خواهد روی همان موضوعات کار کند، لااقل کارهای قبلی را در اختیار داشته باشد. معلوم نیست، چه افکار عیجبی پشت سر این محدودیت ها وجود دارد که این چنین دانشجویان جوان و پژوهشگران بعدی را از بهره گیری از دانش پیشینیان محروم می کند.
مولفانی هم که حقوق نشر آثار خود را در اختیار دارند و امیدی به انتشار بیشتر کتاب خود به صورت کاغذی ندارند، فایل های آثار خود را در اختیار دیگران قرار دهند. مسلما این یک صدقه جاریه برای آنان خواهد بود.

تدبیر سازگار با کسی که می‌خواهد فرزند پسر داشته باشد:
به نظر بقراط، جالینوس و دیگر طبیبان و فلاسفه تولد پسر یا دختر به سرچشمه گرفتن منیِ مرد و زن از بیضۀ راست یا چپ، قوّت یا ضعف آن از نظر حرارت و برودت، رقیق یا غلیظ بودنش و تکوین جنین در طرف راست یا چپ رحم بستگی دارد؛ بنابراین اگر منی از بیضۀ راست مرد و زن سرچشمه گیرد و با قوّت به طرف راست رحم بریزد ناگزیر از آن، پسر متولد می‌شود و اگر منی از بیضۀ چپ مرد و زن سرچشمه گیرد و ضعیف باشد و به طرف چپ رحم بریزد ناگزیر از آن دختر متولد می‌شود. اگر چیزی مابین این دو باشد پسر یا دختر شدنش به این امر بستگی دارد که کدام یک از آن دو بر دیگری غلبه پیدا کند؛ بنابراین اگر منی مرد و زن هر دو قوی باشد از آن، پسری قوی و کامل متولد می‌شود و هرگاه با هم بیامیزند و منیِ مرد قوی و منیِ زن ضعیف و مقدارشان برابر باشد و هیچ‌یک از آن دو به دلیل زیادی‌اش بر دیگری غالب نیاید از آن پسری متولد می‌شود که کمی شبیه به دختر است. اما دلیل این‌که از آن آمیزش پسر متولد می‌شود قوّت منیِ مرد و برتریِ حرارتش بر منیِ زن است؛ چرا که پسر بر طبق ویژگی‌های نوع خود از نظر قوّت بر دختر برتری دارد. اما ضعیف بودنش و شباهتش به دختر به دلیل منیِ زن و کم بودن حرارتش است؛ بنابراین اگر منی مرد به دلیل بیشتر بودنش بر منی زن غالب آید از آن، پسری قوی متولد می‌شود که در مذکر بودنش به نهایت کمال نرسیده است؛ زیرا ضعف منیِ زن با آن آمیخته شده است و اگر منیِ زن به دلیل بیشتر بودنش بر منیِ مرد غالب آید از آن پسری ضعیف و سست متولد می‌شود که بیشتر شبیه دختر است. پس اگر در طرف چپ رحم متولد شود ضعف، سستی و شباهتش به دختر بیشتر است؛ زیرا در طرف چپ، سردی مزاج و حرارت کمی را که از ویژگی‌های این طرف و به خاطر نزدیک بودنش به طحال است، کسب می‌کند و اگر تکوینش در طرف راست رحم باشد ضعف، سستی و شباهتش به دختر کمتر است؛ زیرا در طرف راست، حرارت و برودت کمی را که از ویژگی‌های این طرف و به خاطر مجاورتش با کبد است، کسب می‌کند. اگر منیِ زن سست و ضعیف و منیِ مرد نیز به همین شکل باشد ناگزیر از آن دختر متولد می‌شود؛ حال اگر منی مرد به دلیل بیشتر بودنش بر منیِ زن غالب آید دختری قوی متولد می‌شود که شبیه پسر است و اگر منیِ زن به دلیل بیشتر بودنش بر منیِ مرد غالب آید دختری ضعیف متولد می‌شود؛ حال اگر تکوینش در طرف راست باشد قوی‌تر و اگر در طرف چپ باشد ضعیف‌تر می‌شود؛ زیرا قوّت از ویژگی‌های طرف راست و ضعف از ویژگی‌های طرف چپ است. هرگاه منیِ مرد و زن قوی باشد و منیِ مرد به دلیل قوّتش و بیشتر بودنش بر منیِ زن غالب آید از آن پسری متولد می‌شود که شبیه پدرش است؛ به‌ویژه اگر تولدش در سمت راست رحم باشد. نظر جالینوس در کتاب «منافع الأعضاء» و نیز بقراط و دیگر طبیبان این‌گونه است.
این در حالی است که اگر شما عمیقاً اقسام مني و ترکیب شدن مقداري از آن با دیگری را بررسی کنید و به دنبال آن بروید که اگر دلایل پسر بودن در آن ترکیب بیش از دلایل دختر بودن باشد چه می‌شود به دانشی نیک و والا دست یافته و به رازی از رازهای شگرف خلقت پی می‌برید . هم‌چنین درمی‌یابید که چرا برخی مردها به زنان و برخی زن‌ها به مردان شباهت دارند و دلایل شباهت مردان به زنان و موارد دیگر چیست. اگر از طولانی شدن کتاب بیم نمی‌داشتم و هدف و مقصودم این می‌بود، دربارۀ همۀ آن نظرات سخن می‌گفتم. برای این‌که این کتاب از بیان آن‌ها تهی نباشد من اصول به‌وجود آمدن پسر و دختر را به منظور اطلاع یافتن و آگاهی آورده‌ام تا برای فرد دانشمند قانع‌کننده باشد و یادآوری باشد برای درک کسی که به برکت زیرکی، هوش سرشار و استعدادش مسائل مبهم و علوم پیچیده را به راحتی درمی‌یابد و از مطالبی که من آورده‌ام به تمامی آنچه که آرزو داشتم شرح داده و عمیقاً بررسی کنم، پی می‌برد؛ بنابراین‌روی سخنم با کسی است که این ویژگی‌ها را داراست نه دیگران .

تدبیر سازگار با کسی که می‌خواهد فرزند پسر داشته باشد:
به نظر بقراط، جالینوس و دیگر طبیبان و فلاسفه تولد پسر یا دختر به سرچشمه گرفتن منیِ مرد و زن از بیضۀ راست یا چپ، قوّت یا ضعف آن از نظر حرارت و برودت، رقیق یا غلیظ بودنش و تکوین جنین در طرف راست یا چپ رحم بستگی دارد؛ بنابراین اگر منی از بیضۀ راست مرد و زن سرچشمه گیرد و با قوّت به طرف راست رحم بریزد ناگزیر از آن، پسر متولد می‌شود و اگر منی از بیضۀ چپ مرد و زن سرچشمه گیرد و ضعیف باشد و به طرف چپ رحم بریزد ناگزیر از آن دختر متولد می‌شود. اگر چیزی مابین این دو باشد پسر یا دختر شدنش به این امر بستگی دارد که کدام یک از آن دو بر دیگری غلبه پیدا کند؛ بنابراین اگر منی مرد و زن هر دو قوی باشد از آن، پسری قوی و کامل متولد می‌شود و هرگاه با هم بیامیزند و منیِ مرد قوی و منیِ زن ضعیف و مقدارشان برابر باشد و هیچ‌یک از آن دو به دلیل زیادی‌اش بر دیگری غالب نیاید از آن پسری متولد می‌شود که کمی شبیه به دختر است. اما دلیل این‌که از آن آمیزش پسر متولد می‌شود قوّت منیِ مرد و برتریِ حرارتش بر منیِ زن است؛ چرا که پسر بر طبق ویژگی‌های نوع خود از نظر قوّت بر دختر برتری دارد. اما ضعیف بودنش و شباهتش به دختر به دلیل منیِ زن و کم بودن حرارتش است؛ بنابراین اگر منی مرد به دلیل بیشتر بودنش بر منی زن غالب آید از آن، پسری قوی متولد می‌شود که در مذکر بودنش به نهایت کمال نرسیده است؛ زیرا ضعف منیِ زن با آن آمیخته شده است و اگر منیِ زن به دلیل بیشتر بودنش بر منیِ مرد غالب آید از آن پسری ضعیف و سست متولد می‌شود که بیشتر شبیه دختر است. پس اگر در طرف چپ رحم متولد شود ضعف، سستی و شباهتش به دختر بیشتر است؛ زیرا در طرف چپ، سردی مزاج و حرارت کمی را که از ویژگی‌های این طرف و به خاطر نزدیک بودنش به طحال است، کسب می‌کند و اگر تکوینش در طرف راست رحم باشد ضعف، سستی و شباهتش به دختر کمتر است؛ زیرا در طرف راست، حرارت و برودت کمی را که از ویژگی‌های این طرف و به خاطر مجاورتش با کبد است، کسب می‌کند. اگر منیِ زن سست و ضعیف و منیِ مرد نیز به همین شکل باشد ناگزیر از آن دختر متولد می‌شود؛ حال اگر منی مرد به دلیل بیشتر بودنش بر منیِ زن غالب آید دختری قوی متولد می‌شود که شبیه پسر است و اگر منیِ زن به دلیل بیشتر بودنش بر منیِ مرد غالب آید دختری ضعیف متولد می‌شود؛ حال اگر تکوینش در طرف راست باشد قوی‌تر و اگر در طرف چپ باشد ضعیف‌تر می‌شود؛ زیرا قوّت از ویژگی‌های طرف راست و ضعف از ویژگی‌های طرف چپ است. هرگاه منیِ مرد و زن قوی باشد و منیِ مرد به دلیل قوّتش و بیشتر بودنش بر منیِ زن غالب آید از آن پسری متولد می‌شود که شبیه پدرش است؛ به‌ویژه اگر تولدش در سمت راست رحم باشد. نظر جالینوس در کتاب «منافع الأعضاء» و نیز بقراط و دیگر طبیبان این‌گونه است.
این در حالی است که اگر شما عمیقاً اقسام مني و ترکیب شدن مقداري از آن با دیگری را بررسی کنید و به دنبال آن بروید که اگر دلایل پسر بودن در آن ترکیب بیش از دلایل دختر بودن باشد چه می‌شود به دانشی نیک و والا دست یافته و به رازی از رازهای شگرف خلقت پی می‌برید . هم‌چنین درمی‌یابید که چرا برخی مردها به زنان و برخی زن‌ها به مردان شباهت دارند و دلایل شباهت مردان به زنان و موارد دیگر چیست. اگر از طولانی شدن کتاب بیم نمی‌داشتم و هدف و مقصودم این می‌بود، دربارۀ همۀ آن نظرات سخن می‌گفتم. برای این‌که این کتاب از بیان آن‌ها تهی نباشد من اصول به‌وجود آمدن پسر و دختر را به منظور اطلاع یافتن و آگاهی آورده‌ام تا برای فرد دانشمند قانع‌کننده باشد و یادآوری باشد برای درک کسی که به برکت زیرکی، هوش سرشار و استعدادش مسائل مبهم و علوم پیچیده را به راحتی درمی‌یابد و از مطالبی که من آورده‌ام به تمامی آنچه که آرزو داشتم شرح داده و عمیقاً بررسی کنم، پی می‌برد؛ بنابراین‌روی سخنم با کسی است که این ویژگی‌ها را داراست نه دیگران .

Ayat Peyman:
سلام بر پیامبری که:
اسوه حسنه و الگوی برتر تمام بشر است ، سلام بر خاتم رسل و اشرف خلائق که خداوند او را به خلق عظیم ستوده است زیرا ؛

روزی شتری را دید که زانوهایش بسته شده و هنوز بار سنگینی برروی آن است . گفت به صاحب شتر بگویید خود را برای مواخذه خداوند در روز قیامت آماده کند

کافری را که در جنگ اسیر شده بود، آزاد کرد زیرا اعتقاد داشت که او مرد خوش اخلاقی است که همواره با عفت رفتار می کند

مردی بادیه نشین در زمانی که او در مدینه هم پیامبر و هم حاکم بود، به سراغش آمد و یقه او را گرفت که باید خرماهایی که از من قرض گرفته بودی، برگردانی. اصحاب عصبانی شدند و خواستند با آن مرد برخورد کنند. پیامبر برآشفته شد و گفت شماها باید طرف صاحب حق را بگیرید. من برای همین مبعوث شده ام تا هرکسی بتواند حق خود را از حاکم بدون لرزش صدا بگیرد


گفت اگر در حال کاشتن نهالی بودید و علائم روز قیامت فرا رسید، به کار خود ادامه دهید و نهال را بکارید


گروهی از اصحاب خود را برای تبلیغ اسلام به منطقه ای دیگر فرستاد. قبل از سفر از او پرسیدند تا چگونه این کار را انجام دهند. گفت تعلیمشان دهید و آسان بگیرید. سه بار از او این را پرسیدند و هر بار جواب همین بود

بارها گفت که بر مردم آسان بگیرید زیرا مبعوث نشده ام تا آن ها را به زحمت بیاندازم


گفت مبادا قبل از ذبح گوسفند، در جلوی چشمان گوسفند چاقو را تیز کنید. بدانید که حیوان هم می فهمد ،حق ندارید در دل حیوان غصه بیاندازید


گفت زنی به بهشت رفت و تنها کار خوبش این بود که به گربه ای غذا می داد

روزی مردی را دید که ژولیده است. گفت آیا در خانه ات روغن نبود تا با آن موهای خود را مرتب کنی؟


گفت اسراف همیشه حرام است مگر برای خرید و استفاده از عطر. خودش همیشه عطر گل بنفشه می زد و در سفر هم همواره آن را با خود می برد


می گفت ریش های خود را کوتاه نگه دارید زیرا به تمرکز و حافظه تان می افزاید


در زمانی که قدری با کفار صلح شده بود. به قصد خریدن زمینی در منطقه خوش آب و هوای طائف، عازم انجا شد. چند روز بعد برگشت و گفت که قبلا همه زمین ها را مردم خریده اند... نخواست بعنوان حاکم به زور چیزی را تصاحب کند


در زمانی که دختران سنگسار می شدند،دختران خود را برروی زانو می نشاند و در جلوی دیگران آن ها می بوسید تا محبت را بیاموزند. از او پرسیدند فرزند پسر بهتر است یا دختر؟ گفت هر دو خوبند اما دختر ریحانه است، برگ گل است.

وقتی پسرش ابراهیم در سن خردسالی فوت کرد، بسیار گریست. گفتند چرا اینقدر بی تابی می کنی؟ گفت گریه از رحم است. کسی که رحم ندارد، خدا هم به او رحم نمی کند

هنگام دفن پسرش ابراهیم، کسوف شد. همه مردم این را بدلیل مصیبتی دانستند که به پیامبر وارد شده، حتی کفار هم کم کم داشتند ایمان می آوردند اما او از این موقعیت استفاده نکرد. به بالای منبر رفت و گفت: خورشید نه برای من و نه برای هیچ کس دیگر نمی گیرد و نخواهد گرفت. خورشید گرفتگی نشانه قدرت خداوند است


روزی در حال عبور از حاشیه شهر به گروهی یهودی برخورد که در حال ساز زدن و خواندن بودند، او را به بزم خود دعوت کردند و او پذیرفت. شخصی از اصحاب او را دید و به یهودیان حمله کرد که چرا با این کار به پیامبر خدا اهانت می کنید. پیامبر بر آشفت و به صحابی گفت که آن ها قصد محبت داشته اند و باید از آن ها عذر بخواهد


گل را می بویید و می گفت که این بوی بهشت است و باید به گل ها و درخت ها احترام بگذارید

به او گفتند این که در قرآن آمده است که مسیحیان و یهودیان، کشیشان و احبار (علمای دین یهود) را به جای خدا می پرستند، به چه معنا است؟ گفت همین که حرف های علمای دین خود را به عنوان حرف خدا می پذیرند و تحقیق نمی کنند، یعنی پرستش. به اصحاب گفت که هر چه بر سر یهود و مسیحیت آمده، بر سر امت من هم خواهد آمد و زمانی می رسد که آن ها نیز، علمای دینشان را بجای خدا بپرستند

او پیام آور اسلام بود
رحمة للمومنین، رحمه العالمین بود.
مهم نیست که امروز پیروانش به نام او و مکتب او با نشان دادن چنگ و دندان بر مردمان سخت می گیرند
مهم آن است که او چنین نبود ميلاد پيامبر رحمت بر شما و خانواده محترم مبارك باد