مكتبة المجلسي ودارالتراث

سلام
معمولا اینطوریه که از روی نسخه های دیگه متن را می آورند ولی در پاورقی گزارش میدهند که این تکه ای که از نسخه های دیگر آمده در نسخه اساس افتاده است
اگر هم تک نسخه باشد که در پاورقی عنوان میکنند و در متن ... میگذارند

🍃🌸🌺🌼🌷🌼🌺🌸🍃

🍃🌺الا یا أیها المهدي مُدام الوصل ناولها
🍃🌺 که در دوران هجرانت بسی افتاده مشکلها
🍃🌺 صبا از نکهت کويت نسيمی سوی ما آورد
🍃🌺 ز سوز شعله عشقت چه سوز افتاده در دلها
🍃🌺 چو نور مهر تو تابيد بر دلهای مشتاقان
🍃🌺 ز خود آهنگ حق کردند و بربستند محملها

✅ تبريک و تهنيت باد، ميلاد منجی بشريّت و آخرين اميد دلهای خسته و ساحل آرام غمزدگان مظلوم عالم، مهدی صاحب زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشريف).
🆔 @manuscript

دستنویسی زیبا از خمسه نظامی در موزه والترز به شماره 606 نگهداری می‌شود که آن را محمود موسی مذهّب از 923 تا 924ق تذهیب و کتابت کرده است. اوراقی که مالک و سفارش دهندهء این نسخه نفیس را نشان میداده افتاده است. این نسخه دارای مجالس متعدد و زیبایی است که در حد فاصل سبک تیموری و صفویه نگاشته شده‌اند. در ادامه تصاویر این نسخه نفیس تقدیم میشود.
تصویر جلد
@aaadab1397farhang

صفحه پایانی نسخه از دلائل الخیرات که از نوادر نسخ این کتاب است که غالبا در بلاد مغرب و عربی وجود دارد و این نسخه ای است مترجم. البته این اشعار ربطی به آن ندارد.
@jafarian1964

در میان یک نسخه کهن که حاوی دست کم سه رساله در قراءت و تجوید از قرن هشتم است، این صفحه حاوی معلوماتی است که خواب را از چشم می برد.
@jafarian1964

این هم سایت ebookshia که یک سالی است در کتابخانه تاریخ راه افتاده و قریب شش هزار کتاب و مقاله در حوزه شیعه شناسی دارد.
@jafarian1964

نسخه از الفائق زمخشری که در غریب الحدیث است، از سال 560 و در بغداد کتابت شده. الفائق گنجینه ای از اطلاعات تاریخی است و این صرف نظر از آن است که اثر در لغت است.
@jafarian1964

اهدای نسخه ای از تاریخ بیهقی از سوی عبدالحی حبیبی به سعید نفیسی
استاد عبدالحی حبیبی (1289 ـ 1353ش) از پژوهشگران افغانی به نام است که شماری از آثار وی در باره تاریخ افغانستان شهرت دارد و با فرهیختگان ایرانی معاصر خویش ارتباط نزدیک داشته است.
در میان نسخه های سعید نفیسی که به کتابخانه مرکزی آمده است، نسخه ای نسبتا جدید (از حوالی 1300 قمری) از تاریخ بیهقی هست که اول وآخر آن افتاده، و مفتی صدرالدین تاشکندی آن را از روی نسخه چاپ طهران که به کوشش ادیب پیشاوری آماده شده، تکمیل کرده است.
در دو صفحه نخست کتاب، دو یادداشت از عبدالحی حبیبی آمده است. یکی اهداء نامه او خطاب به سعید نفیسی است که در آن چنین آمده است:
کراچی، 12 مارچ 1956
به حضور حضرت استاد، سرآمد فضلای روزگار، آقای سعید نفیسی، یادگار اقامت منفای کراچی تقدیم شد. عبدالحی حبیبی افغانی
در صفحه مقابل آن، یادداشت دیگری در باره این نسخه آمده است که نکات سودمندی در آن وجود دارد. عبدالحی حبیبی در این یادداشت در باره نسخه و ویژگی های آن توضیح داده و چنین نوشته است:

این نسخه در کابل خریداری شد، از حیث صحت خیلی خوبست، چون با نسخه مطبوع آقای نفیسی مقابلت شد، در برخی عبارات با آن فرق دارد، و حتی با نسخه بدلهای آن متفاوتست، بنابر این نسخه مستقلی شمرده می شود.
در برخی عبارات که با نسخ مطبوع اختلاف موجود است، آنچه درین نسخه آمده، از حیث قیمت ادبی نیز مزیت دارد، اما خط و کاغذ نسخه جدید است، و غالبا در حدود 1300 ه ق در ایران نوشته شده و کاغذ آن هم انگلیسی است.
آغاز و آخر کتاب افتاده بود، و آن را غالبا مرحوم مفتی صدرالدین تاشکندی که در حدود 1317 ش در قندهار مفرور بود و همانجا مرد، و از نوابع علما و سیاسیون قرن حاضر بود، از روی نسخه طهرانیه مطبوعه سید احمد ادیب پیشاوری تکمیل کرده است، و بعد از مرگ او این نسخه به کابل افتاده و من خریدم، روان مفتی شاد باد، که چه مصایبی در راه حق دید و در غربت بمرد. 22 جون 1955منفای مئگمری، عبدالحی حبیبی
این نسخه به شماره 5933 در کتابخانه مرکزی دانشگاه نگهداری می شود.
(جالب این که در فهرست دانشگاه، در باره این نسخه، هیچ اشاره ای به این نکته نشده است!).
@jafarian1964

اهدای نسخه ای از تاریخ بیهقی از سوی عبدالحی حبیبی به سعید نفیسی

استاد عبدالحی حبیبی (1289 ـ 1353ش) از پژوهشگران افغانی به نام است که شماری از آثار وی در باره تاریخ افغانستان شهرت دارد و با فرهیختگان ایرانی معاصر خویش ارتباط نزدیک داشته است.
در میان نسخه های سعید نفیسی که به کتابخانه مرکزی آمده است، نسخه ای نسبتا جدید (از حوالی 1300 قمری) از تاریخ بیهقی هست که اول وآخر آن افتاده، و مفتی صدرالدین تاشکندی آن را از روی نسخه چاپ طهران که به کوشش ادیب پیشاوری آماده شده، تکمیل کرده است.
در دو صفحه نخست کتاب، دو یادداشت از عبدالحی حبیبی آمده است. یکی اهداء نامه او خطاب به سعید نفیسی است که در آن چنین آمده است:
کراچی، 12 مارچ 1956
به حضور حضرت استاد، سرآمد فضلای روزگار، آقای سعید نفیسی، یادگار اقامت منفای کراچی تقدیم شد. عبدالحی حبیبی افغانی
در صفحه مقابل آن، یادداشت دیگری در باره این نسخه آمده است که نکات سودمندی در آن وجود دارد. عبدالحی حبیبی در این یادداشت در باره نسخه و ویژگی های آن توضیح داده و چنین نوشته است:

این نسخه در کابل خریداری شد، از حیث صحت خیلی خوبست، چون با نسخه مطبوع آقای نفیسی مقابلت شد، در برخی عبارات با آن فرق دارد، و حتی با نسخه بدلهای آن متفاوتست، بنابر این نسخه مستقلی شمرده می شود.
در برخی عبارات که با نسخ مطبوع اختلاف موجود است، آنچه درین نسخه آمده، از حیث قیمت ادبی نیز مزیت دارد، اما خط و کاغذ نسخه جدید است، و غالبا در حدود 1300 ه ق در ایران نوشته شده و کاغذ آن هم انگلیسی است.
آغاز و آخر کتاب افتاده بود، و آن را غالبا مرحوم مفتی صدرالدین تاشکندی که در حدود 1317 ش در قندهار مفرور بود و همانجا مرد، و از نوابع علما و سیاسیون قرن حاضر بود، از روی نسخه طهرانیه مطبوعه سید احمد ادیب پیشاوری تکمیل کرده است، و بعد از مرگ او این نسخه به کابل افتاده و من خریدم، روان مفتی شاد باد، که چه مصایبی در راه حق دید و در غربت بمرد. 22 جون 1955منفای مئگمری، عبدالحی حبیبی
این نسخه به شماره 5933 در کتابخانه مرکزی دانشگاه نگهداری می شود.
(جالب این که در فهرست دانشگاه، در باره این نسخه، هیچ اشاره ای به این نکته نشده است!).
goo.gl/T1a5K6

@UT_Central_Library

🍃🌸🌺🌼🌷🌼🌺🌸🍃

🍃🌺الا یا أیها المهدي مُدام الوصل ناولها
🍃🌺 که در دوران هجرانت بسی افتاده مشکلها
🍃🌺 صبا از نکهت کويت نسيمی سوی ما آورد
🍃🌺 ز سوز شعله عشقت چه سوز افتاده در دلها
🍃🌺 چو نور مهر تو تابيد بر دلهای مشتاقان
🍃🌺 ز خود آهنگ حق کردند و بربستند محملها

✅ تبريک و تهنيت باد، ميلاد منجی بشريّت و آخرين اميد دلهای خسته و ساحل آرام غمزدگان مظلوم عالم، مهدی صاحب زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشريف).💐
🆔 @manuscript

ای ساقیِ سرمستِ ز پا افتاده
دنبالِ لبت، آبِ بقا افتاده!

مشک و علم و دست،
سه حرفِ عشق است

افسوس ، ز هم
این سه جدا افتاده...

👤علی انسانی |

🍃🌸🌺🌼🌷🌼🌺🌸🍃

🍃🌺الا یا أیها المهدي مُدام الوصل ناولها
🍃🌺 که در دوران هجرانت بسی افتاده مشکلها
🍃🌺 صبا از نکهت کويت نسيمی سوی ما آورد
🍃🌺 ز سوز شعله عشقت چه سوز افتاده در دلها
🍃🌺 چو نور مهر تو تابيد بر دلهای مشتاقان
🍃🌺 ز خود آهنگ حق کردند و بربستند محملها

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃
🆔 @ihlib

🏴🏴ألسَّلامُ عَلَى الْقَتیلِ الْمَظْلُومِ، أَلسَّلامُ عَلى أَخیهِ الْمَسْمُومِ 🏴🏴

بی تو در بین حرم بانگ عزا افتاده
وای قاسم، عوضِ وا عطشا افتاده

چاره ای كن كه نمانند به رویِ دستم
عمه ات از نفس و نجمه ز پا افتاده

كار، كارِ نظر شومِ حرامی ها بود
اگر این لاله ی انگشت نما افتاده

به دلم ماند عمو نَه، كه بگویی بابا
لبت از زمزمه و خنده چرا افتاده؟

خیز شاید كمكِ لرزش پایم باشی
كارم از رفتن اكبر به عصا افتاده

لشگری قصد طواف تو رسید و رد شد
بدنی حال در این سعی و صفا افتاده

دست در زیرِ تنت برده ام و میپرسم
بین این ساقه چرا این همه تا افتاده؟

قد كشیدی كمی از پا و كمی از سینه
بینِ اندام تو این فاصله ها افتاده

هركجا تاخته اسبی كمی از تو رفته
لخته خونت همه جا در همه جا افتاده

كاكُلَت كنده شد و حرمله در مُشتَش برد
اثر پنجه ی او در سر و پا افتاده

میبرم تا درِ خیمه قد و بالایت را
چند عضوی ز تو ای وای كجا افتاده؟

شیشه یِ عمرِ من آرام نفس كِش بدجور
استخوان هایِ شكسته به صدا افتاده

ای ضریحِ حسنم، زود مُشَبَّك شده ای
در حرم با تو دمِ واحسنا افتاده

🔸 کانال مطالعات یمن

@yemenstudues_ir

🍃🌸🌺🌼🌷🌼🌺🌸🍃

🍃🌺الا یا أیها المهدي مُدام الوصل ناولها
🍃🌺 که در دوران هجرانت بسی افتاده مشکلها
🍃🌺 صبا از نکهت کويت نسيمی سوی ما آورد
🍃🌺 ز سوز شعله عشقت چه سوز افتاده در دلها
🍃🌺 چو نور مهر تو تابيد بر دلهای مشتاقان
🍃🌺 ز خود آهنگ حق کردند و بربستند محملها

✅ تبريک و تهنيت باد، ميلاد منجی بشريّت و آخرين اميد دلهای خسته و ساحل آرام غمزدگان مظلوم عالم، مهدی صاحب زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشريف).💐
🆔 @manuscript

علیکم السلام؛ این نسخه افتادگی دارد و علامت بالای «صلة الرحم» در سطر سوم نشانه ای است که کاتب برای معرّفی افتادگی استفاده نموده است. سنت غالباً این است که کاتبان نسخ پس از استعمال این علامت در قسمتی که افتادگی رخ داده، در کنار همان سطر، کلمه یا کلمات افتاده را کتابت می کنند. اگر در این نسخه آن کلمات افتاده درج نشده، باید از نسخه های دیگر اثر کمک گرفت. احتمالاً عبارت «وإن تطرّقت إلیها ... » نیز با توجه به بخش افتاده معنا پیدا می کند.

قطرهٔ اشکم ز چشم روزگار افتاده ام
شبنمم از دست گل در پای خار افتاده ام
ذرّه ام از آفتاب آسمان گشتم جدا
قطره ام از بحر بی پایان کنار افتاده ام
نالهٔ سردم که از داغ جگر افتد برون
شاخهٔ خشکم که اندر رهگذار افتاده ام
نه فروغ صبحگاهی نه فراغ شامگاه
کوکب صبحم که اندر شام تار افتاده ام
نه امید برگ و باری نه هوای سایه یی
دانهٔ خشکم که اندر شوره زار افتاده ام
نه مرا از کس نه کس را از من امید است و بیم
کُشتهٔ شمعم ه بر لوح مزار افتاده ام
از کنار لاله رویان می روم با کام خشک
سایهٔ ابرم که اندر کوهسار افتاده ام
ای نسیم مهربان دامن کشان بر من گذر
زآنکه در دامان صحرا چون غبار افتاده ام
تا ز رخسار چمن شویم غبار تیرگی
سیل بارانم که از ابر بهار افتاده ام
سایه پرورد بهشت وصل بودم یک زمان
حالیا در دوزخ هجران دچار افتاده ام
پیش این سوداگران کز مکر پُر سرمایه اند
من فقیر و مفلسم از اعتبار افتاده ام
کارگاهی کاندر او علم و هنر بیکارگی است
ساده لوحی بین که من آنجا بکار افتاده ام
من کیم، خطّی گران کز روزگار باستان
در کف خط ناشناسان یادگار افتاده ام
من سنا نسل همایم گر چه با جغدان شوم
اندر این ویرانسرا ناچار یار افتاده ام
این جواب آن غزل باشد که صائب گفته است
«در نمود نقشها بی اختیار افتاده ام»