شعری در باره ناصرالدین، دانش خواهی او و تأسیس دار الفنون و آوردن معلم از اطریش
دیوانی خطی دیدم، اشعاری از دوره قاجاری داشت که از جمله آنها، اشعار زیر بود. شاعر وجه دانش خواهی ناصرالدین شاه را شرح داده و عقیده خود را در این باره بیان و از او ستایش کرده است. البته می دانیم ناصرالدین شاه متجدد بود، اما سلطنت قاجاری هم در شرایط تاریخی اش، نکبت ها و مشکلات خاص خود را داشت. سه بار فرنگ رفت، مسائل زیادی آموخت، قرض هایی هم روی دست ملت گذاشت. قدیمی ها می گفتد، چاه باید خودش آب بدهد، ریختن آب دستی در آن فایده ندارد. تجدد این طور در بین ما آمد، نه آن طور. شعر بدی نیست. به درد تاریخ می خورد.
جهاندار شه ناصرالدین راد
که آراست ایران زمین را بداد
بداد و به دانش جهان زنده کرد
جهان شاد از رای فرخنده کرد
چو بر تخت تاج شاهی گرفت
فروغش ز مه تا به ماهی گرفت
نخست از خرد کار دین کرد راست
ز هر شهر دانشوران را بخواست
به هر کار کار آگهی بر گماشت
فزود آنکه را رای بسیار داشت
ز دانش بپا کرد دارالفنون
چو فرمان یزدان به یک کاف و نون
به یاراستش همچو دیبای روم
به آیین ردای وزیر علوم
بسی دانشی مرد آموزگار
به ایران بیاورد از هر دیار
ز اطریش و آلمان و خاک پروس
ز پاریس و بلژیک و از روم و روس
زهر پیشه ای، ور ز هر دانشی
که هر یک بدند از در بینشی
پس آنگه ز هر تخمه و دوده ای
نژادی خردمند و با بوده ای
گروهی که چندان نبودند خُرد
شهنشه به آموزگاران سپرد
به هر ماهشان در فزایش نمود
به هر سالشان آزمایش نمود
کسی را که دانش بیاموخت زود
ورا جاه از دیگران برفزود
دگر گر فروزند افزودشان
ز هر بهره ای شاد فرمودشان
بسی برنیامد که بسیار کس
بپرورد آن خسرو دادرس
چو بسیار خواندند و دانا شدند
بهر گون سخن ها توانا شدند
شهشنشاه دانای دانش پذیر
بهر کار فرمود از ایشان وزیر
کلیمان و فرزانگان گزین
دبیران و دانشوران مهین
@jafarian1964
دیوانی خطی دیدم، اشعاری از دوره قاجاری داشت که از جمله آنها، اشعار زیر بود. شاعر وجه دانش خواهی ناصرالدین شاه را شرح داده و عقیده خود را در این باره بیان و از او ستایش کرده است. البته می دانیم ناصرالدین شاه متجدد بود، اما سلطنت قاجاری هم در شرایط تاریخی اش، نکبت ها و مشکلات خاص خود را داشت. سه بار فرنگ رفت، مسائل زیادی آموخت، قرض هایی هم روی دست ملت گذاشت. قدیمی ها می گفتد، چاه باید خودش آب بدهد، ریختن آب دستی در آن فایده ندارد. تجدد این طور در بین ما آمد، نه آن طور. شعر بدی نیست. به درد تاریخ می خورد.
جهاندار شه ناصرالدین راد
که آراست ایران زمین را بداد
بداد و به دانش جهان زنده کرد
جهان شاد از رای فرخنده کرد
چو بر تخت تاج شاهی گرفت
فروغش ز مه تا به ماهی گرفت
نخست از خرد کار دین کرد راست
ز هر شهر دانشوران را بخواست
به هر کار کار آگهی بر گماشت
فزود آنکه را رای بسیار داشت
ز دانش بپا کرد دارالفنون
چو فرمان یزدان به یک کاف و نون
به یاراستش همچو دیبای روم
به آیین ردای وزیر علوم
بسی دانشی مرد آموزگار
به ایران بیاورد از هر دیار
ز اطریش و آلمان و خاک پروس
ز پاریس و بلژیک و از روم و روس
زهر پیشه ای، ور ز هر دانشی
که هر یک بدند از در بینشی
پس آنگه ز هر تخمه و دوده ای
نژادی خردمند و با بوده ای
گروهی که چندان نبودند خُرد
شهنشه به آموزگاران سپرد
به هر ماهشان در فزایش نمود
به هر سالشان آزمایش نمود
کسی را که دانش بیاموخت زود
ورا جاه از دیگران برفزود
دگر گر فروزند افزودشان
ز هر بهره ای شاد فرمودشان
بسی برنیامد که بسیار کس
بپرورد آن خسرو دادرس
چو بسیار خواندند و دانا شدند
بهر گون سخن ها توانا شدند
شهشنشاه دانای دانش پذیر
بهر کار فرمود از ایشان وزیر
کلیمان و فرزانگان گزین
دبیران و دانشوران مهین
@jafarian1964
