رسول جعفریان

ابراهیم صفا، یکی از روسای کتابخانۀ ملی است که در سال 1345 به درخواست خود پس از سی‌ودو سال و دو ماه خدمت بازنشسته شد. آخرین یادداشت وی در کتابخانه ملی را در تصویر پیوست مشاهده می‌کنید.
@Ketabpazhohi

یادداشت استاد شفیعی کدکنی پشت نسخه منظومه از سال 1367 در باره این که سی سال قبل آن را خریده اند و نزد چه کسی آن را خوانده اند.

کتاب رجال شیخ طوسی که در سال 886 در حرم امیر المومنین (ع) کتابت شده. گویا سال 1308 محمد القمی که آثارش در کتابخانه آیت الله بروجردی است آن را از نجف خریداری کرده و سال 1360 ق هم ملکیت فرزندش محمد باقر روی آن هست. @jafarian1964

یادداشت پشت نسخه ای جالب. این کتاب سی سال قبل مسروق شده بود و این که بالاخره پیدا شد. سرگذشت خوبی است.
@jafarian1964

کتابچه ای که ایشان در باره مشروطیت نوشت و در آن از شیخ فضل الله دفاع کرد سبب شد تا موقعیت آرام و خوبی پس از انقلاب داشته باشد و الا....
@jafarian1964

این قبیل مجموعه های حِکَمی از اصفهان دوره صفوی بسیار جالب است. آثار از غزالی و فخر رازی و ابن سینا. برای بررسی وضع تفکر در اصفهان باید اینها را دید. کاتب رجب علی سال 1117 و 1118 اصفهان.
@jafarian1964

امروز این نوشته میرزا محمد اخباری را در باره علی قلی جدید الاسلام دیدم. کشیشی پرتغالی که برای دایر کردن دیر به اصفهان آمد، مسلمان شد و چندین کتاب نوشت. قبلا در باره او مقاله ای نوشته ام.
@jafarian1964

این یادداشت روی همان کتاب تلگرافات جالب است. یادی از اسدالله خرقانی و محل دفن وی شده است. من در باره خرقانی کتابی جدا نوشته ام.
@jafarian1964

یادداشتی پشت همان قرآن وقفی خدیجه خانم. این بار در سال 1248 با هزینه حاکم اصفهان تعمیر و برای تلاوت آماده شده و این یادداشت نوشته شده است.
@jafarian1964

[ادامه فرسته بالا در باره خاندان کُتبی] ☝️☝️👇👇
و اما در باره ابوزینب باید عرض کنم که وی در تمام این چهار دهه پس از انقلاب، مشغول کار نشر بود. بسیاری از آثار برجسته در ادب عربی را منتشر کرد و در کنار آن، به نشر آثار شیعی و حتی بسیاری از آثار عربی در مقتل، آثاری که مورد استفاده مجالس عربی روضه خوانی بود، منتشر می کرد. عشق وافر او به کتاب، زبانزد بود و هر بار که به کتابفروشی ایشان می رفتیم، آثار جدیدی را عرضه می کرد. ایشان چند سال قبل گرفتاری خاصی داشت که فشار زیادی روی او ایجاد کرد. مدتی پس از آن دچار سکته مغزی شد، اما به تدریج بهتر شد تا این که این بار نیز با سکته مغزی، در بیمارستان بستری و دو روز پس از آن، به ر حمت خدا رفت. از ایشان دو دختر برجای مانده است.
دوست عزیز ما جناب آقای محمد جواد طریحی کتابی با عنوان شیخ الوراقین در باره محمد کاظم کتبی نوشته و شرحی مفصل از فعالیت های او در عرصه تصحیح و چاپ ارائه داده است. این کتاب در سال 1999 توسط مرحوم ابوزینب در قم منتشر شد. مسلما این اثر در انعکاس اخبار این نشر یک منبع خوبی است، اما همچنان شناخت عمق فعالیت های این نشر، نیاز تحقیقات بهتری است که می باید بخش نجف و ایران آن مورد توجه قرار گیرد
@jafarian1964

احمد اسماعيل - كه از اندكى بعد ، به «احمد الحسن» مشهور شد - ، از شهرك مُدينه از توابع بصره و از طوايف صيامره بود. وى فارغ التحصيل از دانشكده هندسه است. وى خود را «يَمانى» و اندكى بعد، «سفير الإمام المهدى عليه السلام » معرّفى كرد و بعد هم گفت كه فرزند و وصىّ حضرت است. وى ادّعاهاى خود را از سال ۱۴۲۴قمرى شروع كرد.
وى نام خانوادگى خود «كويطع» را حذف و نسبى كه سيادت وى را تأييد كند، ساخته و منتشر كرد. گفته مى‏شود: مدّت كوتاهى در نجف درس خواند؛ امّا به سرعت، مشغول اين قبيل ادّعاها شد و درس را رها كرد. اين شخص كه گروهى را فريفته خويش كرده، يك بار هم به قم آمد و نشريّه‏هايى در باره دعوت يَمانى خود ، انتشار داد و همراه جماعت خود از قم تا جمكران راه‏پيمايى كردند كه نيروهاى انتظامى، آنان را دستگير كردند.
وى يك گروه پانصد نفرى مسلّح را در بصره فراهم كرد و يك بار روز عاشورا، در وسط جمعيت با فرياد «ظهر المهدى»، حركت خود را آغاز كردند كه تيراندازى ميان آنان و پليس بصره آغاز شد. در اين ماجرا، حدود يكصد نفر كشته و عدّه زيادى دستگير شدند. (۱) وى به امارات گريخت و گروه وى هم‏اكنون در بصره و در برخى از مناطق ديگر، فعّال است.
يك مجموعه نُه جلدى از آثار وى منتشر شده و روى جلد كتاب، نام وى «السيّد أحمد الحسن وصى و رسول الإمام المهدى و اليمانى الموعود»، درج شده است.
با توجّه به اطّلاعات مندرج در سايت او، مشاهدات افراد، ادّعاهاى هواداران و فعّاليت‏هاى فرهنگى و سياسى آنها و اطّلاعات موجود در كتاب دجّال البصره‏ (۲) ، اين جريان يكى از بهترين نمونه‏ها براى كشف و تبيين چگونگى رشد جريان‏هاى مهدويت، ابزارهاى فريب و چگونگى استفاده از عقب‏ماندگى جوامع و اوضاع سياسى متلاطم است.

خبرگزاري کتاب ايران/ مردي آمريکايي کتابي را که 49 سال پيش از دانشگاه به امانت برده بود پس از سال‌ها به آنجا باز‌گرداند.

  افرادي که تاريخ تولد دوستشان يادشان مي‌رود يا نوبت دکتر خود را از ياد مي‌برند اغلب خود را پنهان مي‌کنند و سعي مي‌کنند روبه‌روي افراد مربوطه ظاهر نشوند. اگر چيزي را از خاطر برديد اساساً خود را به فراموشي مي‌زنيد و در اين ميان اميدواريد که ديگران نيز آن موضوع را به خاطر نياورند.

اما «جيمز فيليپز» برخلاف اين موضوع عمل کرد. وي که در جواني در دانشگاه «ديتون» در «اوهايو» تحصيل کرد پس از 49 سال کتابي را که از کتابخانه دانشکده به امانت برده بود به دانشگاه برگرداند. وي کتاب «تاريخچه جنگ‌هاي صليبي» را در قفسه کتابخانه يافته بود و به عنوان يک دانشجو عذاب وجدان داشت که چيزي درباره اين جنگ‌ها نمي‌داند بنابراين کتاب را به امانت برد و حالا پس از 49 سال کتاب را به همراه يک برگه عذرخواهي به کتابخانه بازگرداند.

کتابخانه از اين کار او خوشحال شد و جريمه او را بخشيد. طبق سياست سال 1967 براي هر روز ديرکرد بايد 2 سنت پرداخته شود. اگر «فيليپز» را مجبور به جريمه دادن مي‌کردند بايد 350 دلار پرداخت مي‌کرد.

وي در نامه عذرخواهي خود نوشت: «لطفاً عذرخواهي مرا براي نياوردن کتاب ضميمه‌شده بپذيريد. وقتي سال اول دانشگاه بودم کتاب را امانت گرفتم اما تمام اين سال‌ها نتوانستم آن را به شما برگردانم.» وي داستان جالبي را براي توجيه اين کار خود آورد. وي گفت سال اول دانشگاه بودم که کتاب را گرفتم اما پس از آن ترک تحصيل کردم و به نيروي دريايي ايالات متحده پيوستم.

يکي از دوستانش وسايل او را از اتاق خوابگاه جمع مي‌کند و به خانه والدين او مي‌فرستد و کتاب تا سال 1994 که پدر وي و سال 2002 که مادر وي از دنيا رفتند در اين خانه ماند و پس از فوت والدين به خانه برادر وي منتقل شد.

«کيت کلي»، کتابدار اين مجموعه مي‌گويد: «ديدن کتابي که به شکل ديجيتال قرض داده نشده بود و برگه تاريخ امانت و بازگشت پشت برگ آخر کتاب وصل شده بود بسيار جالب است. برگرداندن کتاب توسط آقاي «فيليپز» کار بسيار عاقلانه‌اي بود. هر کسي شهامت انجام چنين کاري را ندارد.»

در، پدربزرگ و جد "داوود رشیدی" کیستند؟

✔ عبدالامیر رشیدی، پدر داوود رشیدی سفیر ایران در افغانستان و تونس و مدتی هم کاردار ایران در لهستان بود. پدربزرگش نیز شیخ محمد حائری مازندرانی معروف به ابن‌الشیخ، روحانی مشروطه خواه بود. جد رشیدی نیز زین‌العابدین حائری مازندرانی از علمای کربلا بود.

👈 ابن الشیخ حائری؛ پدربزرگ رشیدی🔻
نام اصلی ابن الشیخ، محمد بود، ولی به اعتبار پدرش به ابن‌الشیخ معروف شد. در کربلا نزد پدر علم آموخت و پس از مرگ پدر شاگرد میرزا حبیب‌الله رشتی در نجف شد و پس از مرگ او به خواهش مریدان پدرش به هندوستان رفت و چهارده‌سال درآنجا ماند. وی اندکی قبل از آغاز مشروطه به ایران بازگشت و با مشروطه‌خواهان همکاری کرد. پس از به توپ بستن مجلس (۲ تیر ۱۲۸۷) و تسلط دوباره استبداد، به نجف رفت و اقدامات علمای نجف از جمله دو مرجع وقت محمدکاظم خراسانی و عبدالله مازندرانی را تایید و حمایت کرد. وی در بدو ورود به ایران با ظل السلطان نزاعی نمود و به شدت به ستم فراوان وی اعتراض کرد.
وی پس از سقوط محمدعلی شاه و بازگشایی مجلس شورای ملی از طرف دولت ملی به ریاست دیوان کشور منصوب شد و اقدامات او مورد تایید مراجع نجف قرار گرفت. اما چند سال بعد بر اثر اختلافی که با دکتر فرانسیس آدولف پرنی، مشهور به مسیو پرنی پیدا کرد، از دیوان عالی استعفا داد و در سال ۱۳۴۰ هجری قمری به قم رفت و ده سال بعد بر اثر سکته در همانجا درگذشت.

👈 زین العابدین حائری مازندارانی؛ جد رشیدی🔻
زین‌العابدین حائری مازندرانی از مراجع تقلید کربلا بود. وی پس از فوت میرزا محمد هندی جانشینش شد و اغلب مقلدین او از اهالی هند بودند که بنا به وصیت میرزا محمد به وی گرویدند.
او مدتی نزد سید ابراهیم قزوینی به تحصیل فقه و اصول پرداخت که استادش، او را محرر خود کرد و وی موظف بود در جلسه‌های درس گفته‌های استادش را به رشته تحریر کشد. او سپس به نجف رفت و نزد محمدحسن نجفی به تحصیل فقه ادامه داد. او پس از درگذشت استادش، به کربلا بازگشت.
نقل شده، او در زمان بازگشت به کربلا، دارای مقام فقاهت بود و شیخ انصاری شاگردان خود را به مراجعه به وی فرا می‌خواند. معروف است که شیخ انصاری به نشانه احترام و بزرگداشت مقام شیخ، پوستین خود را به او را اهدا کرد. این پوستین تا سال‌ها در خانواده شیخ زین‌العابدین باقی بود. او در کربلا مورد توجه میرزا محمد هندی که از معروفترین علمای اخباری عراق بود، قرار گرفت. میرزا محمد در هندوستان پیروان فراوان داشت و آنان را پس از خود به پیروی از شیخ زین‌العابدین توصیه کرد. پس از درگذشت شیخ انصاری که در زمان خود یگانه مرجع تقلید شیعیان بود، در کربلا شیخ زین‌العابدین به مرجعیت شناخته شد و در جاهای دیگر نیز عده زیادی از شاگردان شیخ انصاری مرجع شدند. در کربلا مجلس درس شیخ در مسجد حسن‌خان تشکیل می‌شد. نماز صبح و مغرب در حرم امام حسین بن علی(ع) به امامت او برگزار می‌شد.

گزارش تصویری از خان الشیلان در نجف اشرف

خان الشیلان از مهم‌ترین کاروانسراهای قدیمی باقی‌مانده در بافت قدیمی شهر نجف است که امروزه در خیابان «خورنق»، در محله «براق» این شهر قرار دارد. این کاروانسرا در فاصله سال‌های 1895 تا 1899 میلادی با هزینه حاج محمد آقا معین‌التجّار بوشهری، به منظور اقامت زائران ساخته شد. اما پیش از آغاز جنگ جهانی اول، حکومت عثمانی آن را تصرف و به یک پادگان نظامی تبدیل کرد؛ و پس از چندی نیز ارتش انگلیس آن را تصرف کرد. در جریان قیام سال 1920 علیه اشغال انگلیس، اهالی نجف آن را بازپس گرفتند و سربازان انگلیسی را در آن زندانی کردند. در چند دهه اخیر این کاروانسرا به محلی متروک و نیمه ویران تبدیل شد تا اینکه در سال 2010 میلادی تحت مدیریت اداره آثار و میراث نجف قرار گرفت و پس از مرمّت و بازسازی، به موزه میراث فرهنگی نجف و قیام 1920 تبدیل شد.
@Ganjineh_channel

از فرزندان ایشان استاد محمود ماهرالنقش استاد پیشکسوت کاشیکاری و معماری ایرانی است. وی در سال 1301ش در اصفهان متولد شد و در اصفهان و تهران تحصیل نمود. او از سال ۱۳۴۸ش، بررسی و تدوین کتاب‌های کاشی‌کاری ایران را آغاز کرد و ۲۵ جلد کتاب در زمینه‌ ساختمان، هنر آجرکاری و کاشی‌کاری ایران را تألیف کرد. از آثارش کتاب های «طرح و اجرای نقش در کاشی کاری ایران»، «معماری مسجد حکیم اصفهان»، «خط بنایی و معماری مسجد سید اصفهان» است. وی در روز سه شنبه24 اسفند1389ش در گذشت و در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.

🔸آیة الله سید محمد تقی حکیم شوشتری (متولد 1305ش) از علمای معاصر تهران است.

🔹نسب او با سه واسطه به عارف شهیر حاج سید علی شوشتری (استاد اخلاق شیخ انصاری) می رسد.

🔸وی در قم و اهواز و نجف اشرف تحصیل کرده و در سال 1330ش از علامه شیخ آقا بزرگ تهرانی اجازه روایت دریافت نمود.

🔹پس از مراجعت از نجف اشرف به مدت ٩ سال در اهواز دروس مقدمات تا شرح لمعه، منطق و شرح منظومه را برای طلاب تدریس کرد و در منزل نیز به تدریس ادبیات عرب، اصول فقه و فلسفه برای دانش آموزان، دبیران و دانشجویان علاقمند اشتغال داشت.

🔸ایشان از سال 1340 در تهران ساکن شده و به تدریس و خدمات دینی و تبلیغی مشغول گردید.

🔹آیة الله حکیم در سال 1375 با اهدای 15 هزار جلد کتاب‌ چاپی، 120 جلد کتاب‌ چاپ سنگی و 150 جلد کتاب‌ خطی از کتابخانه شخصی خود، کتابخانه عمومی حصار بوعلي نياوران را زیر نظر آستان قدس رضوی افتتاح کرد.

🔸در سال 1397 زندگینامه آیة الله حکیم با عنوان «۸۰ سال زندگی با مردم» در فرهنگسرای نیاوران رونمایی شد.

@bazmeghodsian

حجة الاسلام دکتر محمد رضا مشائی استاد پیشکسوت دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی مشهد دار فانی را وداع گفت.

وی در سال 1310 در شهر يزد بدنيا آمد و در سال 1345 دكترای رشته فلسفه اسلامی از دانشگاه تهران دریافت کرد.

او در سال 1350 در دانشگاه فردوسی مشهد به عنوان مربّی استخدام شد و پس از طیّ مراتب علمی به درجه استادی اين دانشكده نائل آمد و در سال 1382 بازنشسته شد.

پدرش شیخ مرتضی مشائی عالمی فاضل بود که در سال 1321ش در اصفهان وفات کرد و در صحن جنوبی مقبره بابا رکن الدین مدفون شد.

دائی او آیة الله میرزا مهدی پویا از علمای برجسته پاکستان بود.

@bazmeghodsian

ابن سینا در اصفهان!

"ابن سینا در همدان مرده و در آنجا دفن شد و پس از آن جنازه‌اش را به اصفهان منتقل کردند".

اطلاعاتی درج شده در نسخه «احوال شیخ الرئیس».
قدیمی‌ترین نسخه باقی‌مانده از این رساله که مؤلف آن گویا مشخص نیست، از سال ۶۹۷ق است.
فهرستگان نسخه‌های خطی ایران (فنخا)، ج۲، ص۳۰۷
ظاهرا این رساله در میراث بهارستان، دفتر اول، ۱۳۸۸ به چاپ رسیده است.

@nosakh_shii