گفتگوهای تراثی (آرشیو)

?آیا پروانه نشر بگیرد، آیا نگیرد

با یکی از اساتید و اهل قلم یک روز در کنگره نظامی بودیم، گفت: آقا من ناراحتم. گفتم چی شده؟ گفت: کتابم را به یک ناشری دادم که به پروانه نداده اند، بیچاره شدم. دو سال است که کتابم... این مؤلف 20-10 کتاب داشت که ناشر با سابقه دیگری چاپ کرده بود. گفتم مگر با ناشرت مسئله ای بهم زدی؟ گفت: نه. گفتم: از او راضی هستی؟ گفت: بله. گفتم: من آمدم سراغ شما که اگر کتابی به ما بدهی چاپ می کنیم و خوشحال می شویم. گفت: بله. گفتم: به ما که کتاب ندادی. گفت: نه. گفتم: چگونه ممکن است ناشری را که 10 سال است با او کار می کنی و از او راضی هستی، گذاشتی و کتابت را به یک آدمی دادی که از دید شما و جامعه فرهنگی ناشناخته بوده و تازه رفته پروانه نشر بگیرد، آیا پروانه نشر بگیرد، آیا نگیرد. بعد می آیی می گویی بیچاره شدم، خوب، حقت است. یک مسئله دیگر هم اینکه یک ناشر خوشنام تر گفت من 14 درصد می دهم، مؤلف فوری می گوید به ناشر 15 درصدی می رسد که چاپش کند. هیچ بهایی هم برای ناشر قائل نیست.

منبع: گفتگو با عبدالکریم جربزه دار در: کریمانه، ص46.
@Ketabpazhohi

به راه: راه منظور راه عرفان و سلوک است و به راه در اینجا کسی که مقامات طریق را درنوردیده است و به اصطلاح به مقام پیری رسیده است.
لزوم متوسل شدن به پیر را میگوید.
دامن را با کسره بخوانیم
دست در دامن شخص به راه بزن که همان پیر است.
در واقع دامن از ملزومات شخص به راه یا همان پیر است که باید برای توشه گرفتن دست در آن زد.
البته جسارت نباشد فقط نظر شخصی خود را گفتم??

دوست جوانی از من پرسید که آیا خشونت را توجیه می کنم؟ گفتم چرا چنین سؤالی می کنی؟ آیا سخنی از من در توجیه خشونت شنیده ای یا خوانده ای؟ گفت نه اما کسی گفته است که کار شما توجیه خشونت حکومت است. گفتم کسی که چنین ادعایی کرده یا اتهامی وارد آورده است لابد باید مورد یا موارد این توجیه را نشان داده باشد. گفت نه. گفتم شما چرا به گفته کسی که به دیگری افترا می بندد و هیچ دلیلی برای گفته و اتهام خود نمی آورد اعتنا می کنید؟ گفت یکی گفته و بسیاری آن را پذیرفته اند. من چگونه از کنار آن بی اعتنا بگذرم. گفتم آنها که پذیرفته اند لابد خود دلیلی بر صحت گفته یافته اند و می توانند به دیگران بگویند. گفت از بعضی از آنها پرسیده ام که دلیلشان چیست ولی آنها هم دلیلی نداشته اند. گفتم اینکه کسی به دیگری بهتان ببندد یک امر عادی است اما اگر جمعی از مردم تهمتی را که به کسی می زنند بدون تحقیق بپذیرند از راه خرد بیرون رفته اند. گفت مگر شایعه باید راست باشد که مردم آن را بپذیرند؟ گفتم شایعه در جو غوغا رشد می کند و آن را با بحث و نظر قیاس نباید کرد. گفت بحث و نظری در کار نیست. می گویند شغل اصلی شما توجیه خشونت است. پرسیدم چه کسانی می گویند و در کجا می گویند. گفت در محافل دانشگاهی و روشنفکری و حتی در مجالس زنانه مذهبی. گفتم اشتباه می کنید. روشنفکران و دانشگاهیان و دینداران سخن بیهوده نمی گویند و اگر چیزی بشنوند تا در مورد آن تحقیق نکنند تصدیق نمی کنند. گفت من همه دانشگاهیان و روشنفکران و دینداران را نمی گویم اما چیزی که گفتم از زبان کسانی شنیده شده است که در این جایگاهها قرار دارند. گفتم باکی نیست. یک روشنفکر می تواند دروغی بگوید و چند تن هم ممکن است آن دروغ را بشنوند و باور کنند پس قضیه مهم نیست. شما هم صرفنظر کنید. گفت دامنه شایعه آنقدر که شما وانمود کردید محدود نیست بلکه این نسبت که شما آن را تهمت می دانید دهان به دهان می گردد و حتی چندان روشن می نماید که گویی دلیلش با خودش است یعنی هیچکس نمی پرسد چرا می گویی و از کجا می گویی. گویی قضیه مسلم است و جای شک ندارد. گفتم کاری که من می توانم بکنم اینست که افسوس بخورم که روشنفکران ما بجای طرح مسائل اساسی جامعه و دفاع از آینده نگران توجیه خشونتند و در کمین نشسته اند که ببینند چه بهانه ای می توان گرفت تا کسانی را که بی اساس بودن مشهورات و حرفهای معمولی و سطحی آنها را نشان می دهند، بدنام کرد. گفت اگر بگویند این که می گوئید تهمت است چه می گوئید؟ گفتم وقتی کسی که در عمرش یک کلمه در توجیه خشونت و در مخالفت با آزادی نگفته است متهم به توجیه خشونت می شود نباید در دفاع از خود چیزی بگوید و اگر بگوید می گویند دیگران را متهم کرده است؟ —-از کتاب فلسفه ، سیاست و خشونت

آن زمان كه بنهادم سر به پای آزادی
دست خود ز جان شستم از برای آزادی

تا مگر به دست آرم دامن وصالش را
می دوم به پای سر در قفای آزادی

با عوامل تكفیر صنف ارتجاعی باز
حمله میكند دایم بر بنای آزادی

در محیط طوفای زای ، ماهرانه در جنگ است
ناخدای استبداد با خدای آزادی

شیخ از آن كند اصرار بر خرابی احرار
چون بقای خود بیند در فنای آزادی

دامن محبت را گر كنی ز خون رنگین
می توان تو را گفتن پیشوای آزادی

فرخی ز جان و دل می كند در این محفل
دل نثار استقلال ، جان فدای آزادی

فرخی یزدی

@honarvazibaee

شعر ماندگار مرحوم زرويي در وصف قمر بني هاشم:

شراره می‌کشدم آتش از قلم در دست
بگو چگونه توان برد سوی دفتر دست؟
قلم که عود نبود،آخر این چه خاصیتی ست
که با نوشتن نامت شود معطر دست؟
حدیث حُسن تو را نور می‌برد بر دوش
شکوه نام تو را حور می‌برد بر دست
چنین به آب زدن، امتحان غیرت بود
وگرنه بود شما را به آب کوثر دست
چو دست برد به تیغ، آسمانیان گفتند:
به ذوالفقار مگر برده است حیدر دست؟
برای آن‌که بیفتد به کار یار، گره
طناب شد فلک و دشت شد سراسر دست
چو فتنه موج زد از هر کران و راهش بست
شد اسب، کشتی و آن دشت، بَحر و لنگر دست
بریده باد دو دستی که با امید امان
به روز واقعه بردارد از برادر دست
فرشته گفت: بینداز دست و دوست بگیر
چنین معامله‌ای داده است کم‌تر دست
صنوبری تو و سروی، به دست حاجت نیست
نزیبد آخر بر قامت صنوبر دست
چو شیر، طعمه به دندان گرفت و دست افتاد
به حمل طعمه نیاید به کار، دیگر دست
گرفت تا که به دندان، ابوالفضایل مشک
به اتفاق به دندان گرفت لشکر دست
هوای ماندن و بردن به خیمه، آبِ زلال
اگر نداشت، چه اندیشه داشت در سر، دست؟
مگر نیامدنِ دست از خجالت بود
که تر نشد لب اطفال خیل و شد تر، دست
به خون چو جعفر طیار بال و پر می‌زد
شنیده بود: شود بال، روز محشر، دست
حکایت تو به ام‌البنین که خواهد گفت
وزین حدیث، چه حالی دهد به مادر دست؟
به همدلی، همه کس دست می‌دهد اول
فدای همت مردی که داد آخر دست
در آن سموم خزان آن‌قدر عجیب نبود
که از وجود گلی چون تو گشت پرپر دست
به پای‌بوس تو آیم به سر، به گوشه‌ی چشم
جواز طوف و زیارت دهد مرا گر دست
نه احتمال صبوری دهد پیاپی پای
نه افتخار زیارت دهد مکرر دست
***
به حکم شاه دل ای خواجه، خشت جان بگذار
ز پیک یار چه سرباز می‌زنی هر دست؟
به دوست هر چه دهد، اهل دل نگیرد باز
حریف عشق چنین می‌دهد به دلبر دست

شب ز اسرار علی آگاه است...


علی آن شیر خدا شاه عرب
الفتي داشته با اين دل شب

شب ز اسرار علي آگاه است
دل شب محرم سرّالله است

شب علي ديد و به نزديكي ديد
گر چه او نيز به تاريكي ديد

شب شنيده ست مناجات علي
جوشش چشمه ي عشق ازلي

شاه را ديده به نوشيني خواب
روي بر سينه ي ديوار خراب

قلعه باني كه به قصر افلاك
سر دهد ناله ي زنداني خاك

اشكباري كه چو شمع بيزار
مي فشاند زر و مي گريد زار

دردمندي كه چو لب بگشايد
در و ديوار به زنهار آيد

كلماتي چو در آويزه ي گوش
مسجد كوفه هنوزش مدهوش

فجر تا سينه ي آفاق شكافت
چشم بيدار علي خفته نيافت

روزه داري كه به مهر اسحار
بشكند نان جوين در افطار

ناشناسي كه به تاريكي شب
مي برد شام يتيمان عرب

پادشاهي كه به شب برقع پوش
مي كشد بار گدايان بر دوش

تا نشد پردگي آن سرّ، جلي
نشد افشا كه علي بود علي

شاهبازي كه به بال و پر راز
مي كند در ابديت پرواز

شهسواري كه به برق شمشير
در دل شب بشكافد دل شير

عشقبازي كه هم آغوش خطر
خفت در خوابگه پيغمبر

آن دم صبح قيامت تأثير
حلقه ي در شد از او دامن گير

دست در دامن مولا زد در
كه علي بگذر و از ما مگذر

شال شه وا شد و دامن به گرو
زينبش دست به دامن كه مرو

شال مي بست و ندايي مبهم
كه كمربند شهادت محكم

پيشوايي كه ز شوق ديدار
مي كند قاتل خود را بيدار

ماه محراب عبوديت حق
سر به محراب عبادت منشق

مي زند پس لب او كاسه ي شير
مي كند چشم اشارت به اسير

چه اسيري كه همان قاتل اوست
تو خدایي مگر اي دشمن دوست

در جهاني همه شور و همه شر
ها علي بشر كيف بشر؟

كفن از گريه غسال خجل
پيرهن از رخ وصال خجل

شبروان، مست ولاي تو علي
جان عالم به فداي تو علي

@safinehyetabriz

🔸حکیم محقق استاد سید جلال الدین آشتیانی راجع به حوزه علمیه مشهد و برخورد با فلسفه و معقول در این حوزه، دلگیر و دلتنگ بودند و می گفتند: برخی مرا خیلی اذیت کرده و می کنند به نحوی که مجبور شده ام هر از چند گاهی، درس و بحث را از مسجدی به مسجد دیگر منتقل کنم.

🔹چون دیدم اینها دست از سرم برنمی دارند قلم را برداشته و در «کیهان اندیشه» به جانشان افتادم.

🔸چند تا مطلب که نوشتم آمدند گفتند: آتش بس! گفتم باشد، دیگر نه شما و نه ما. حالا دیگر ساکت شده اند و ما را به حال خودمان گذاشته اند.

در محضر بزرگان، محسن غرویان ص 26.

@bazmeghodsian

هو

سلطان ابراهیم ادهم قـدس الّلـه تعـالی روحـه، می فرماید که شـبی به خـواب دیـدم کـه فرشـته طومـاری در دسـت، و چیزي می نـوشت، وی را گفتـم این چیست که می نویسی؟
گفت نام دوستان او می نویسم.
گفتم نام من نوشتی؟
گفت نی.
گفتم اگر من نه از ایشانم نه آخر از جمله دوسـتان اویم، و ایشان را دوست می دارم؟!
درین بودم که فرشته در رسید، گفت طومار از سر فراگیر و نام وی را فرا پیش گیر و نام وی بنویس که دوستِ دوستان منست!
ابوالعبـاس عطار نور الّله مضـجعه می گویـد: اگر نتوانی دست در وي زدن دسـت در دامـن دوسـتان او زن، که اگر به درجه ایشان نرسی به شفاعت ایشان مشرف گردی ...

نکته: ای درویش کسی که دوست خدای تعالی را دوست می دارد، لذت بهشتیان می یابد، وکسی که خداي تعالی را بی واسطه دوست دارد ببین که چه دولت و سعادت یابد.

تفسیر حدائق الحقایق
معین الدین هروی
@yarekhaksar

🔺ای کاش سیّدِ قوام زنده بود و به صاحب افادات ذیل، همین تذکر را می داد که مگر شما در علم ذاتی حق شریک هستی؟ در کاری داوری بکن که در حیطه علم ما باشد.👇

برخی از معاصران مشهور به عرفان افاده فرموده اند: مرحوم زرآبادی از همه بالاتر بوده!! از آیة الله قاضی و انصاری همدانی و... از همه اینها بالاتر بوده! هرچه بگویم در مورد ایشان کم گفتم!