گفتگوهای تراثی (آرشیو)

1- از میان چند هزار احادیث موجود در مورد طب درصد کمی از نظر سندیت درست هستند... یک نمونه از آن رساله ذهبیه منسوب به امام رضا علیه السلام است که در مورد سندیت آن با علمای قم مشورت شده و آنها سندیتش را بسیار ضعیف دانسته اند...

2- آن دسته از مواردی که صحیح هستند در بسیاری از موارد مربوط به یک مورد خاص هستند... مثلا فردی به امام مراجعه می کند مشکلش را می گوید و درمان می گیرد.... اینها را به هیچ وجه نمی توان تعمیم داد ... امام با توجه به وضعیت و مزاج شخص درمان تجویز می کردند و این حکم کلی نیست. چون در طب سنتی چیزی که برای یک علامت مثلا سردرد در یک شخص درمان است در شخص دیگری با مزاج متفاوت بیماری را تشدید می کند. بنابراین از میان احادیث صحیح آن دسته از احادیثی که در مورد حفظ الصحه هستند قابل تعمیم هستند... آن هم برای افراد سالم نه در افراد بیمار.

3- امامان معصوم بنا به علم جامعی که داشتند جواب سوالات طبی را می دادند اما خود را به عنوان طبیب به مردم نمی شناساندند و حتی امام علی علیه السلام که ضربت می خورند پزشکی می آورند تا ایشان را معاینه کند.

4- حال عده ای غیر پزشک وجود دارند که بر اساس احادیث و به عنوان طب اسلامی مردم را مداوا می کنند و بسیار شنیده ام که وقتی بیمار بهبود نمی یابد به او می گویند که این ناشی از ضعف ایمان و عدم اعتقاد توست!!

5- طب سنتی و احادیث طبی دو مقوله کاملا جدا از هم هستند.... طب سنتی پیشینه ای طولانی داشته و بر اساس فلسفی استوار است ... بخش زیادی از این طب مثلا در مورد گیاهان و خاصیت های آنها از انبیا الهی بوده است و برخی قسمت ها حاصل تجربیات چندین هزار ساله بشری است....

من نسبت به آقای جعفریان شناختی ندارم و تنها در مورد مطلبی که خواندم نظر دادم.... اگر فقها در مورد تراریخته اظهار نظر می کنند قاعدتا باید از متخصصین امر در مورد چند و چون قضیه توضیح بخواهند و بعد حکم صادر کنند.

درصد بسیار زیادی از مطالب طب سنتی در کتاب فیزیولوژی گایتون وجود دارد!!! تنها با الفاظ مختلف... و فرق طب سنتی با طب جدید هم در این است که طب جدید ریزبین است و طب سنتی کل نگر.... حقیقت بدن یک چیز است و این دو طب از دو زاویه مختلف به آن نگاه می کنند ... ترکیب این دو قطعا باعث پیشرفت های چشمگیری در زمینه طب و درمان بیماری ها خواهد شد

شناخت دانش هایی مثل طب سنتی و تعبیر خواب و غیره از نظر تاریخ علم و آشنایی با شیوه تفکر در میان گذشتگان جای خود را دارد.
اما اگر دوستان توجه فرموده باشند من جلو کلمه علم علامت تعجب گذاشتم، یعنی در علم دانستن اینها شک وجود دارد، بلکه می توان خیلی از آنها را از حیطه علم خارج کرد. علم بشری اگرچه نواقصی برای رفع رنج و مشکلات بشری دارد اما از هر حیث نسبت به دانش های پیشینیان در وضعیت مطلوب قرار دارد.
طب سنتی اگر تجارب مفیدی دارد باید آن را به حوزه پزشکی مدرن انتقال دهد وگرنه نیازی نیست اصرار به حفظ یکپارچگی این دانش داشته باشیم، از این نظر که در واقع فاقد یکپارچگی است و گزاره های متناقض فراوانی دارد و نیز تن به آزمون و خطا نمی دهد. به طور مثال در پزشکی سنتی تاکید می شود که این نسخه از ابن سینا، مومن، قرابادین یا فلان است و هیچ وقت آماری از صحت این نسخه ها نداریم. گرایش ما به طب سنتی یک نوع پاسخ به هجمه فرهنگی غرب است و نمی توان آینده روشنی برای آن تصور کرد.

جناب علوی اولاً لطفاً رعایت کنید و با کنایه صحبت نکنید، گویا برخی از دوستان عادت به این نوع ادبیات کرده اند. دوما خواهش می کنم دوباره متنی را که نوشتم بخوانید. برای من مهم نیست که پزشک یک منطقه قایل به روشهای درمانی سنتی است و با علمی که خوانده است سر ناسازگاری دارد. اگر شما یا هر شخصی در پیدا کردن پزشک متخصص به مشکل برخورده اید ممکن است ایراد از نظام خدمات رسانی امور پزشکی کشور یا خود مراجعه کننده باشد. در ضمن عرض کردم اگر پزشکی سنتی تجربه مهمی دارد می تواند به صورت مشخص و در قالب علمی آن را به علم پزشکی ارائه کند. و نیز اینکه، تجربیات محلی نیز اغلب نه جزو طب اسلامی محسوب می شوند و نه طب سنتی...
حتی برخی اشخاص نیز تجربیات منحصر به فرد درمانی خود را دارند

جسارتا چرا باید طب سنتی داشته های خود را به پزشکی جدید ارائه دهد؟
این کار خود یعنی وادادگی
وگرنه طب سنتی یک روش درمانی است و طب جدید یک روش درمانی و طب سوزنی یک روش درمانی و ....
بنده مشکل منطقه خود را مطرح نکردم عرض کردم که نکته کلامم در گزارش درمان و اثرات داروهاست که فرمودید آزمایش شود که میگویم این گیاهان و روش ها سالیانیست امتحان پس داده اند و این روشهای طب جدید است که چون ریشه در وحی ندارند روز به روز توسط خود پزشکان منسوخ میشوند و به تاریخ میپیوندند و در حقیقت ما انسانهای این دوره وسیله ای برای انجام آزمایشات اثرات دارویی پزشکی جدید شده ایم که امروز میگویند خوب است و فرا میگویند خیر تحقیقات نشان میدهد فلان عوارض را داشته
اگر تحقیقی کوچک در موارد مطرح در طب سنتی مثل بادکش و یا زالو و یا ...بکنید میبینید که چقدر غرب که متاسفانه برخی پزشکان ما جز گفته های آنان را قبول ندارند دارد روی این روشها کار میکند نمونه اش را هم در انجام بادکش در المپیکی که گذشت دیدیم یا میتوانید ببینید که در اروپا چقدر زالو را در بسته بندی شکیل میفروشند یا پقدر در روسیه و المان استخر پرورش زالو احداث کرده اند


نمیدانم کجای پیامم را میفرمایید کنایه داشته شاید اشتباه برداشت کردید و شاید هم حواسم به کلمات نبوده که دو پهلو هستند.شرمنده

نسخه برای رفع گری و کچلی! در تجریش نوشته. سال 1281. پزشکی جدید متوسط سن آدمها رو که تا قرن هیجدهم، 27 بود، رسانده به 67 سال. آن وقت باز هم از صبح تا شام، این سنتی ها، از ضررهاش بحث می کنند. حالا بگند خودشون چی به مردم می دادند؟ جالب که درمان با داروهای گیاهی فعلی رو هم طب سنتی می گویند! اغافل از این که این هم کار پزشکی جدید است که در ضمن منتقد خودش هم هست. ما دوست داریم چشممون رو مثل خروس ببندیم و به جای حرف جدی آواز بخونیم. شاید راه پیشرفت ایران، در توسعه پزشکی نوین و تمرکز روی اون در منطقه باشد.
@historylibrary

به جهت طاعون و وبا [و کرونا] این طلسم را باید با گلاب شست و [خورد؟] .... این طب طلسمات، مثل طب حیوانی، طب جواهرات و سنگها، و... باور مردم بوده است. به نظرم برای این هم، دو واحد درس بگذارند. حالا که این بیچاره دانشجویان پزشکی مجبورند دو واحد طب سنتی بخوانند، لااقل کامل بخوانند.

نسخه برای رفع گری و کچلی! در تجریش نوشته. سال 1281. پزشکی جدید متوسط سن آدمها رو که تا قرن هیجدهم، 27 بود، رسانده به 67 سال. آن وقت باز هم از صبح تا شام، این سنتی ها، از ضررهاش بحث می کنند. اون وقت خودشون چی به مردم می دادند؟ جالب که درمان با داروهای گیاهی فعلی رو هم طب سنتی می گویند! اغافل از این که این هم کار پزشکی جدید است که در ضمن منتقد خودش هم هست. ما دوست داریم چشممون رو مثل خروس ببندیم و به جای حرف جدی آواز بخونیم. شاید راه پیشرفت ایران، در توسعه پزشکی نوین و تمرکز روی اون در منطقه باشد.
@historylibrary

مسؤولیت مدیریت حوزه علمیه در قبال افراد غیر مسوول در امور پزشکی

در شرایط فعلی، به رغم تلاشی که مراکز رسمی دولتی و به طور کل حاکمیتی در مسیر تأمین سلامت مردم بر اساس اصول علمی می کنند، همچنان مداخلاتی از سوی افراد غیر مسوول و از جمله کسانی که خود را حکیم سنتی از میان روحانیون و جز آنها می خواهند، صورت می گیرد.
بسیاری از این مدعیان طب سنتی، با استفاده از شرایط روحی مردم و نیازهای موجود، اظهارات فضل فروشانه اما غیر متخصصانه خود را در شبکه های عمومی بسط می دهند. البته که غالب مردم اینها را به چیزی نمی گیرند، اما در کل، برخی از دعوت های آنها برای ایستادگی در مقابل نهادهای رسمی پزشکی و بهداشتی، می تواند در میان اقشاری از مردم موثر باشد و اتحاد جامعه را در حفظ حریم هایی که لازمه رسیدن به سلامت و کنترل کامل بیماری است، از بین ببرد.
مشکل این است که این قبیل افراد از «دین» سوء استفاده کرده و نتیجه کار آنها در نهایت به ضرر دین و دینداری در جامعه تمام می شود. اینجاست که باید روحانیت به عنوان مدافع دین، موضع گیری و برخورد کند. این برخورد می تواند هم ارشادی و هم قانونی باشد.
به نظر می رسد، مدیریت حوزه می بایست با قدرت و قوت تمام، جلوی اظهار نظرهای پزشکی را از سوی روحانیونی که در دانش روز پزشکی تخصص ندارند بگیرد. مدیریت حوزه باید با استفاده از ابزارهایی که در اختیار دارد، در این زمینه اقدام کند. در واقع، این نوع مداخله بیجا، باید نوعی جرم تلقی شود، امری که مبنای شرعی هم دارد و آن متوجه کردن این افراد نسبت به مسوولیتی است که در قبال سلامت مردم دارند و اگر پیامدهای منفی داشته باشد آنها مسوول هستند.
وقتی دادستانی، علیه شخصی اعلام جرم می کند که بی دلیل از شربتی در صفحه اینستا گرام خود برای جلوگیری از کرونا تبلیغ کرده، در اینجا هم مدیریت حوزه می بایست با همکاری دستگاه قضایی این کار را انجام دهد.
بحث بر سر این است که اگر کسی با توصیه های این چنینی آلوده شده، یا بی توجهی به روند درمانی خود کرد و از بین رفت، مسوولیت آن به عهده این افراد بوده و ضامن هستند. پس چرا نباید از حقوق مردم دفاع کرد. دفاع از حق دین هم امری علاوه است که باز هم نهادهای رسمی دینی، در این زمینه مسوولیت دارند تا اجازه ندهند کسی در این زمینه سوء استفاده کرده و به اسم دین، توصیه های پزشکی کند.
حوزه علمیه باید در زمینه این مسأله و موارد مشابه، همان طور که در باره بلایای دیگر عمل می کند، رسالت عاطفی و اخلاقی و همدلی و همراهی با بیماران را دنبال کند. این کار با عیادت از مریضها ـ در صورت اجازه مسوولان ـ همراهی در توزیع کمکها میان مردم، و نیز تقویت روحی و اخلاقی مردم باید دنبال شود.
متدینین می توانند از ترویج آموزه های کلی برای صبر در برابر شدائد، کمک به همنوعان و رفع مشکلات مردم در این وقت حساس که موجی از فقر و ناداری مردم را خواهد گرفت، استفاده کنند. اما به هیچ روی، و به هیچ روی، نباید وارد عرصه پزشکی، بهداشت و اصول سلامت شوند، امری که به نظر می رسد، غالب متدینین و روحانیون قبول دارند، اما عده ای که بیش از همه طی این سالها، بازاری برای این قبیل کارها یافته اند، همچنان فضا را غبارآلود می کنند و اسباب طنز و تمسخر وطعنه می شوند.

مردم چه نوع کتابهایی با چه سطح علمی می خوانند؟
تا به یاد داریم، در آمارهای کتابخوانی، از این بحث می شود که در روز چند ساعت مطالعه می کنیم؟ دست کم بنده کمتر شنیده ام در این باره بحث شود که چه نوع محتوایی و چه نوع کتابی می خوانیم؟ اینها دو مشکل هم عرض است که باید هر کدام سر جای خود مورد بررسی قرار گیرد. این که کم مطالعه می کنیم، اهمیت خاص خود را دارد. آمارها پایین است؛ و دست کم نسبت به خواندن کتاب کاغذی، جامعه ما رشد چندانی طی چند دهه نداشته است. اما به نظرم سوال دوم، مهم تر است. ما چه کتابی می خوانیم؟ به چه نوع محتوایی علاقه مند هستیم؟ این سوال هم اساسی است. نفس این که مردم بخوانند، خوب است، اما نباید فکر کنیم این سوال بی اهمیت است که مردم چه چیزی را می خوانند.
برای این که بدانیم مردم چه محتوایی را می خوانند، باید سری به بازار کتاب زد، و کتابهایی عرضه شده در پیشخوان کتابفروشی ها را ملاحظه کرد. این مسأله از درصد فروش انواع کتابها در موضوعات متنوع هم معلوم است.
در یک مرحله، دسته بندی موضوعی کتابهایی است که چاپ و منتشر شده و فروخته می شود: کتابهای رمان و قصه، کتابهای تاریخ، آثار علمی، کتابهای کودک، کتابهای دینی، و همین طور موضوعات خاص تر. شناخت درصد نشر و فروش این آثار در طول چند دهه و به صورت تطبیقی، نهایت اهمیت را دارد. در میان کتابفروشی ها، برخی از آنها گرایش های خاص دارند. همین طور در محلات مختلف شهر یا شهرهای مختلف، این وضعیت ممکن است متفاوت باشد.
اما مسأله قدری از این بالاتر است. سطح نگارش این کتابها از نظر ارائه مطالب علمی در رشته و موضوع خود، چه اندازه است و تا کجا علمی است. آثار دینی فراوانی در جامعه منتشر می شود، اما سطح علمی آثار نشر شده و مطالعه شده، چه اندازه است؟ چه این آثار قدر روی موازین علمی نوشته می شود؟ مسلما هر رشته علمی، دوره ای از نظر پیشرفت دارد و انتظار می رود کتابها طی چند دهه، از نظر سطح علمی، رشد داشته باشد.
برای مثال، بارها از انتشار فراوان کتابهای دینی زرد، شامل قصه ها و داستانها و کرامات عجیب و غریب و مانند اینها یاد می شود. این که در حوزه اخلاق، چه آثار درستی نوشته می شود؟ در مسائل کلامی و همین طور تاریخ دینی، کدام آثار دقیق در سی چهل سال اخیر منتشر شده است. اینها مهم است.
در باره پزشکی هم همین طور است. در حال حاضر، چه اندازه کتابهایی در حوزه طب سنتی منتشر می شود و مردم چه اندازه آثار پزشکی علمی روز را که به زبان علمی ساده نوشته می شود می خوانند؟ در باره نجوم یا ریاضیات همین طور. البته مراکز درسی را باید از این حیطه جدا کرد. به نظر می رسد، سطح دانش آثاری که منتشر می شود هم باید مورد ارزیابی قرار گیرد.
به هر روی، در آمارهایی که ارائه می شود، به نظر می رسد، این مسأله هم اهمیت دارد که مردم ما بیشتر چه محتوایی را می خوانند و در چه سطحی از دانش عمومی از زاویه علمی بودن یا خیالاتی و وهمی بودن هستند.
به نظر می رسد، اداره کتاب وزارت ارشاد یا مراکز فرهنگی دیگر که به علم و دانش اهمیت می دهند، در این روزها که هم هفته علم است و هم هفته کتاب آغاز می شود، گزارش دقیقی از سطح علمی کتابهایی که منتشر و مطالعه می شود، ارائه دهند تا بدانیم از نظر علمی، چه تفاوتی در طی این چند دهه کرده ایم.

یادداشت
دکتر رضا منتظر

توصیه جدی به افرادی که تمایل به مطالعه و آشنایی با طب سنتی را دارند:

اگر قصد مطالعه در طب سنتی یا طب اسلامی را دارید باید بگویم متاسفانه راه تحصیل رسمی و دریافت مجوز در این رشته برای غیرپزشکان مسدود است.
دانشکده های طب سنتی فقط پزشکان را پذیرش می کنند.
متاسفانه وزارت بهداشت مسیر آموزش این رشته را از مقطع دیپلم برخلاف سایر کشورهایی که صاحب طب سنتی هستند همچنان مسدود نگاه داشته است.
مدرک دوره های آموزشی که توسط مراکز مختلف دانشگاهی و حوزوی برگزار می شود نیز فعلا در داخل کشور اعتبار ندارد و مراقب تبلیغات کاذبی که برخی مراکز آموزشی در این مورد می کنند باشید.

با توجه به نیاز کشور حتی اگر یک رشته کارشناسی طب سنتی توسط وزارت بهداشت یا وزارت علوم ایجاد شود خوب است.

و اما به غیر پزشکان توصیه اکید می کنیم وارد بحث درمان بیماریها خصوصا امراض مزمن و صعب العلاج نشوند مگر این که بر مباحث پزشکی امروز هم مسلط باشند.
بدون تعارف اگر خواستید جلوتر بروید باید پزشکی رایج را هم بخوانید. در مورد بیماری که یک کیسه دارو مصرف می کند و تعدادی عکس و آزمایش دارد چگونه متوجه می شوید که کدام داروها غیر ضروری است و مصرف کدام یک را باید ادامه دهد و به یکباره آن‌ را قطع نکند؟ چگونه پی می برید که شرایط بیمار اورژانسی است و باید بستری یا جراحی شود یا این اوضاع تحت کنترل است و فرصت برای درمانهای سنتی وجود دارد؟

همه می دانیم که طبیب شدن مستلزم سال‌ها مطالعه و تجربه است و با آموزش دوره های محدود و مطالعه چند جلد کتاب امکان پذیر نمی باشد.

آفت آموزش و مطالعه طب سنتی برای غیر پزشکان، احساس کاذب طبیب شدن و تمایل به نسخه دادن است.
به دفعات طی ۲۰ سال گذشته افرادی را دیده ام که بدون آگاهی به همه جوانب طبابت کرده و به بیماران آسیب جدی زده مدیون آنان شده اند.

طب سنتی و طب اسلامی ضمن این که از ظرفیت بالایی برای خدمت رسانی برخوردار می باشد، عرصه خطرناکی هم هست.
متاسفانه اغلب افرادی که بدون علم و آگاهی و احیانا به خاطر جاذبه های مادی به این صحنه ورود می کنند به تدریج دین خود را به دنیا می فروشند.
و این سقوط چون تدریجی است و انسان همزمان‌ بهبود برخی بیماران‌ را هم می بیند و به وجد می آید، احساس نمی شود.
بعضا دیده میشود فرد که عنوان حکیم و ..... را یدک میکشد در مواجه با خرابکاریهای خود دستمال توجیه را بر دیدگان خود می بندد که این بیمار اگر جای دیگری هم می رفت خوب نمی شد و می مرد. یا خرابکاری و تلفات در طب رایج بیشتر است پس چیزی بر گردن ما نیست چون مادر درمان برخی بیماران موفق بوده ایم و .....
یادمان باشد کلام امیرمومنان علی علیه السلام را که فرمود: طبیب ضامن است

توصیه اکید میکنم که هدف غیر پزشکان از آموختن طب سنتی محدود به سه چیز باشد:

الف) آشنایی با عوامل تهدید کننده سلامت در زندگی امروز و دور کردن خود و خانواده و جامعه از آ‌نها
ب) یادگیری اصول حفظ تندرستی و حاکم کردن آ‌نها در زندگی خود و اطرافیان (تا حد امکان)
ج) یادگیری درمان‌های خانگی و در دسترس برای بیماری‌های ساده و شایع که اورژانسی و خطرساز نیستند.

نکته بسیار مهم این است که در شرایط امروز ما بیشتر به افرادی نیاز داریم که مردم را آگاه کنند. مسیر تغذیه سالم را احیاء کنند. اگر می توانند غذای سالم تولید و توزیع کنند.
درمانگری فرع بر اینهاست.
اگر واقعا دنبال خدمت و انجام تکلیف هستید بسم الله
الان ما مثل تیم فوتبالی شده ایم که دروازه مان خالی مانده و همه می خواهند جلو رفته گل بزنند.
الان یک آشپز که غذای سالم بپزد و بفروشد و آن را ترویج کند بیشتر ارزش دارد تا فردی که توانایی ها و رشته تحصیلی خودش را فراموش کرده و شتاب آلود دست به نسخه نوشتن شده است.

اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا

استاد سید محمد موسوی، یکی از بزرگترین استادان طب سنتی معاصر ما هستند. هر چند در زمینه طب نظری و فلسفه آثاری از ایشان نداریم، اما هیچ عطار یا طبیب موفقی شاید نباشد که یک دوره از آثار ایشان درباره راهبردهای درمانی امراض امروزی را (مجموعه پیک شفا)نداشته باشد یا نخوانده باشد. استاد موسوی از دوستان جناب آقای خیراندیش است. او سالهاست مؤسسه پیک شفا را در اصفهان تأسیس کرده است و موفق شده است شاگردان بسیاری را که اینک برخی از ایشان خود طبیبان شناخته شده ای هستند، در حوزه طب سنتی، تعلیم دهد. استاد موسوی طبیبی چیره دست و در عین حال شخصیتی اخلاقی، متواضع و سلیم النفس هستند.
استاد موسوی و برخی از شاگردان ایشان، اصطلاح طب ایرانی-اسلامی را نیز گاهی بجای طب سنتی بکار برده اند که مدلولی جز همان طب سنتی ندارد. تا کنون از ایشان هیچ مطلبی در رد و نقد طیف موسوم به طب اسلامی(عباس تبریزیان و افراد همگرا به او) منتشر نشده بود. امروز این مطلب، برای اولین بار نشر می شود و به نظر می رسد آقای سید محمد موسوی، علی رغم همه احترامی که به روحانیت قائل است و علی رغم همه تسامحی که سالها در برابر این طیف داشته است، به وضوح دریافته است که جایی برای تسامح و مدارای بیشتر با این گرایش باقی نمانده است. راقم این سطور بارها گفته است که «طب اسلامی» یک اصطلاح دهن پرکن ولی توخالی است و از آن مهمتر این که، امروزه طیف وسیعی از دلالها و شارلاتانها با پنهان شدن پشت این اصطلاح جیب خود را پر کرده اند و سلامت و حتی دین مردم را نیز خدشه دار.
اساتید طب سنتی باید هر چه سریع تر مسامحه را کنار بگذارند و با جدیت و صراحت علیه این طیف نوکیسه، بی دانش و مزور، موضع گیری کنند و حساب خود را از آنان جدا سازند. ایشان باید دقت کنند که هر اشتباه و مشکلی که این طیف سبب می شود، از نظر عامه مردم به حساب همه طب سنتی گذاشته می شود. نگارنده مطالب تکمیلی در این باره دارد که در صورت لزوم منتشر خواهد شد.
@sayyedmahdinazemi
👇👇👇

🔰بیانیه انجمن علمی طب سنتی ایران
در پی سوزاندن نمادین یک کتاب علمی پزشکی توسط آقای تبریزیان



🔸آقای عباس تبریزیان که خود را پدر طب اسلامی معرفی می کند سال هاست با راه اندازی جریانی التقاطی و با سوء استفاده از اعتقادات و باورهای دینی مردم علاوه بر ایجاد انحراف در طب روشمند سنتی و اخلال در عملکرد نظام سلامت، اسباب بدبینی برخی مردم و فرهیختگان جامعه را نسبت به آموزه های دینی فراهم کرده است.

🔹علیرغم تذکر برخی مراجع عظام و تعدادی از بزرگان حوزه علمیه و با وجود آشکار شدن تخلفات متعدد و تشکیل پرونده های قضایی و محکومیت ایشان توسط دادگاه ویژه روحانیت، مع الاسف این جریان سودجو و آسیب رسان به سرمایه اجتماعی، همچنان ادامه حیات داده است.
🔸بازخوردهای اجتماعی این اقدام نابخردانه و افراطی آقای تبریزیان در سوزاندن یک کتاب معتبر علمی نشان می دهد که هر دو نهاد حوزه و دانشگاه از این رفتار جاهلانه نگرانی عمیق دارند. اهتمام اسلام و آموزه های اصیل آن به مقوله علم و کتاب، امری است بدیهی و هیچ عالم دانشگاهی با هیچ مدلی از کتاب سوزی و تقابل خشن با اندیشه ها و تجارب بشری میانه ای ندارد.

🔹اقدام مشمئزکننده کتاب سوزی به بهانه تقابل با سوزاندن کتاب قانون ابن سینا در غرب، در حالی مطرح می شود که ایشان اعتقادی به طب سنتی ایرانی ندارد و به کرات و در اظهارنظرهای رسمی و صریح خود ابن سینا را فردی بی دین که درمان بیماری ها با حرام را تجویز می کند ،معرفی کرده و طب سینایی را همان طب غربی می داند! لذا انجام اینگونه اقدامات سخیف و ریاکارانه، شائبه «نفوذ»، در لباس دین و استفاده ابزاری برای تخریب دین را به ذهن متبادر می سازد.

🔸انجمن علمی طب سنتی ایران به نمایندگی از جریان دانشگاهی طب سنتی ایرانی ، اعلام می دارد که به دلیل اقبال جهانی و ملی و نیاز آحاد مردم و جامعه به خدمات صحیح و تأیید شده طب سنتی و مکمل، هرگونه بی توجهی به توسعه منطقی، روشمند و ادغام یافته طب سنتی، راه را برای رشد این گونه افراطی گری ها هموار می سازد. لذا از مرجعیت دینی، نهاد حوزه علمیه، دستگاه قضایی و دست اندرکاران نظام سلامت کشور انتظار دارد ضمن تبیین مواضع خود در قبال جریان انحرافی، اقدام لازم برای برخورد با این گونه اعمال نابخردانه و سخیف را معمول دارند.

انجمن علمی طب سنتی ایران

🔷لاشخورها
🔶کیانوش جهانپور، سخنگوی وزارت بهداشت فشل ترین دولت تاریخ ایران، همان کسی که مدتی پیش در پاسخ به اعتراض مردم به وضع کرونا، آنها را پفیوز خوانده بود و همان کسی که از غربالگری غیراستاندارد و در واقع صنعت قتل جنین باندهای پزشکی حمایت کرده بود و... بدون توجه به این که سخنگوی وزارتخانه ای است که اداره کل طب ایرانی دارد و زیر نظر آن دانشگاههای متعدد طب سنتی مشغول فعالیت هستند، در ایامی که خانواده مرحوم استاد موسوی در حال عزاداری درباره عزیزشان هستند، خوشحال و خرسند از سببیت احتمالی کرونا در فوت استاد، نیشخند زده است و با تکرار مکررات منسوخ و منقرض باندهای پزشکی و امثال ملک زاده درباره علم، هم به آن مرحوم توهین کرده است و هم به دانش شریف طب سنتی ایران.
🔶ماجرای فوت استاد سید محمد موسوی چه بود؟ ماجرای پیچیده ای ندارد. مرد پیری که بی وقفه کار می کند و استراحت بسیار کم می کند و دچار بیماری زمینه ای دیابت و کم خونی ارثی است، چند سال قبل هم بر اثر سانحه ای بسیار ضعیف شده است، از بیماران خود، احتمالاً(زیرا تستی داده نشده است) کرونا می گیرد و مورد رسیدگی نسبی هم قرار می گیرد، اما در نتیجه اجبار اطرافیان به بیمارستان آورده می شود و آنجا بدون توجه به شرایط بیمار، بیهوش می گردد. در نتیجه بیهوشی، سببیت فوت کامل می شود و ایشان با ایست قلبی، مرحوم می گردند. پس اگر قرار است کسی بازخواست شود، در درجه اول باید پزشکی که مجوز بیهوشی داده است، بازخواست شود.
🔶به هر حال و همچنان که بسیاری از متخصصان عفونی و دیگر پزشکان و کادر درمان بر اثر کرونا جان دادند، احتمالاً استاد موسوی هم به سبب کرونا مرحوم شده باشد. اما به هر حال هر چه که باشد باید دقت شود که منظور از وجود پروتکل درمانی، این نیست که قول صد در صد به کسی برای درمان داده شود. طب سنتی دارای پروتکلهای درمانی درباره بسیاری از بیماریهای داخلی صعب العلاج است که کرونا در بین آنها چندان چیزی محسوب نمی شود. اما این که در مقام عمل، برای هر بیماری، هر پزشکی بتواند درمان را کاملاً محقق کند، چیزی نیست که طب سنتی ادعا کند. هیچ طبی چنین ادعایی ندارد. اما اگر واقعاً و به فرض محال، کیانوش جهانپور و سایر ذی نفعان باندهای صنعت پزشکی در ایران، می خواهند روند درمان موفق کرونا را در مؤسسه پیک شفا یا دیگر مؤسسات معتبر و مستقل طب سنتی بررسی کنند، براحتی می توانند به این مؤسسه مراجعه کنند و پرونده های بیماران را مطالعه کنند. اگر هم نه، می توانند به دروغگویی های خود و تحمیق عوام ادامه دهند.
🔶جهانپور و سایر مدیران وزارت بهداشت، بهتر است در پایان دوره ننگین کاری خود و با یادآوری زمانی که بیمارستانهای تحت امر آنها، دارو که هیچ، دستگاه تنفس که هیچ، حتی غذا نداشتند به کادر درمان و به بیماران بدهند و ادعا شده برخی از بیماران به دلیل ضعف در بیمارستانها جان دادند، با یادآوری موش آزمایشگاهی کردن ایران برای داروهای خارجی، با یادآوری ممانعت از تولید واکسن ایرانی و در نتیجه به تأخیر افتادن فرآیند تولید و بی شمار خیانت دیگر خود، سعی کنند این واپسین روزهای پر از ننگ و عار خود را در سکوت سپری کنند.
😔😊😒