بزم قدسیان

دکترغلامحسین صدری افشار نویسنده، فرهنگ نویس و مترجم نام آشنای ایرانی به سال 1313 شمسی در خانواده ای اصیل از افشارهای اینانلوی 1 اورمیه متولد شده است.

تالیف و ترجمه دهها کتاب مرجع و فرهنگ نویسی در بنیاد فرهنگ ایران نامی آشنا از وی در ذهنها تداعی می کند. وی کار فرهنگ نویسی را از سال 45 با فیش نویسی مخزن الادویه آغاز کرد که تا به امروز در دیگر ساحه های مختلف نیز ادامه دارد. از سال 47 تا 59 مسئولیت انتشارات علمی وزارت علوم را بر عهده داشت.

مطالعه دوازده ساله بر روی تاریخ علم و ترجمه اولیه کتاب تاریخ علم جرج سارتن از سال 1353 تا 1357 و نهایتا ترجمه و چاپ کتاب در شش جلد و بیش ازچهار هزار صفحه در سال 1383 از نکات برجسته فعالیتهای ایشان می باشد. در کنار این اثر گرانسنگ دکتر صدری افشار کتابهای ارزشمندی همچون تاریخ ریاضیات در 2 جلد، انگلیسیان در ایران، معماری ایران، کاکل طاووس، از سنایی تاسعدی، گفتارها در تاریخ علم، داستانهای پهلوانی کوراوغلو و ... را نیز ترجمه کرده اند.

از تالیفات خود دکتر صدری افشار نیز می توان به آثاری مانند کتابنامه علوم ایران، تاریخ ایران، سرگذشت سازمانها و نهادهای علمی و آموزشی در ایران و مجموعه فرهنگهای معاصر با یازده عنوان متفاوت با همکاری خانمها نسرین حکمی و نسترن حکمی اشاره کرد. همچنین کتاب فرهنگ معاصر فارسی ایشان در سال 1377 به عنوان کتاب سال جمهوری اسلامی ایران برگزیده شده است.

جدای از اینها ویرایش و تهیه کتابهایی نظیر دو سند از انقلاب مشروطه، ماثر سلطانیه «تاریخ جنگهای ایران و روس» و دانش برای همه در سیزده جلد بیانگر سختکوشی و همت وافر ایشان می باشد. مجموعه شعرهای وی نیز در سه جلد و تحت عنوان ابرهای سرگردان، آوای جان و نیایش هر سه در دهه سی شمسی به چاپ رسیده است.

استاد غلامحسین صدری افشار در کنار همه این آثاری که از خود به یادگار گذاشته اند از فعالیت های مطبوعاتی نیز غافل نمانده است. وی به همراه زنده یاد دکتر پرویز شهریاری استاد برجسته ریاضی طی سالهای 1345 ـ 1348 ماهنامه سخن علمی را شکوفا می کند. سالهای 1356 ـ 1358 به تنهایی مدیریت فصلنامه آشنایی با دانش دانشگاه آزاد ایران را بر عهده می گیرد فعالیت های حرفه ای خود در مطبوعات را با مدیر مسئولی و سردبیری ماهنامه علمی و فرهنگی هد هد ما بین سالهای 1358 ـ 1361 ادامه می دهد و از سال 1386 به بعد عضو هیئت تحریریه فصلنامه بازتاب می باشند.

مصاحبه با سازندگی (آدینه) (23 / 1 / 1398)
* سابقه آشنایی شما با مرحوم افشار از کجا بود و آیا این سوابق روی توجه شما به حوزه کتابشناسی تأثیر داشت؟
بنده از زمانی که به تاریخ علاقه مند شده و در این حوزه به پژوهش پرداختم، با کارهای مرحوم افشار به خصوص در زمینه تصحیح متونی که در حوزه تاریخ ایران و مشروطه بود، آشنا شدم. این آثار به قدری متنوع بود که شما در هر حوزه ای قدم می گذاشتید، اثری از ایشان می دیدید که از متون کهن تصحیح کرده اند. در سال 68 زمانی که کتاب «تاریخ تشیع در ایران» بنده چاپ شد، مرحوم افشار آن را در مجله آینده معرفی کرد. روشن بود که علاقه ایشان به ایران، زمینه توجه به این اثر شده است. مرحوم افشار به هر آنچه مربوط به ایران بود علاقه مند بود و وجودش را حس و گزارش می کرد. آن زمان از طریق کتابفروشی تاریخ که مرحوم بابک افشار اداره می کرد، با ایشان آشنا شدم. خاطرم هست وقتی کتاب «قانون قزوینی» را که اثری از آثار نقد اجتماعی مهم در آغازین سالهای نیمه دوم قرن سیزدهم بود، تصحیح می کردند، و در مقدمه آن فهرستی از آثار مشابه را آوردند، بنده هم آنچه را از این آثار یافته بودم خدمتشان دادم که در پایان آن را به نام بنده آوردند. کارهای صفوی بنده در اوائل دهه هفتاد هم مورد توجه ایشان بود. از همان وقت، رفت و آمد مختصری آغاز شد که تا این اواخر ادامه یافت. بیشتر این دیدارها در تهران در منزل ایشان بود. در واقع در خانه ایشان به روی محققین باز بود و بنده هم مانند سایرین رفت و آمد داشتم. اغلب با تلفن، سوالات را می پرسیدم، و اگر لازم بود حضورا خدمتشان می رسیدم. صد البته که توجه بنده به کتاب و نسخه خطی، از طریق آثار و توجه ایشان به کتابشناسی و فهرست نویسی جدی تر و بیشتر شد. وجه کتابشناسانه مرحوم افشار، هر کسی را که مشغول کاری در حوزه های ادبی و تاریخی و به طور کلی ایرانشناسی بود، تحت تأثیر قرار می داد. بنده به طور روشن باید عرض کنم که برخی از کارهایم متأثر از کارهای مرحوم افشار است. یکی از روشن ترین موارد انتشار مجموعه «میراث اسلامی ایران» است که بنده با کمک محققان و توسط کتابخانه آیت الله مرعشی منتشر می کردم و دقیقا از لحاظ شکل و ساختار شبیه کار مرحوم افشار با عنوان «فرهنگ ایران زمین» بود. این مجموعه، یعنی «میراث اسلامی ایران»، مورد حمایت مرحوم افشار بود و چندین رساله تصحیح کرده به بنده دادند که در «میراث اسلامی ایران» منتشر شد. این رفت و آمد تا اواخر ادامه داشت. وقتی در کتابخانه مجلس بودم، تصویری از خاطرات تازه یاب مرحوم فروغی را به ایشان دادم که تصحیح کردند و کتابخانه مجلس منتشر کرد. همچنین در نشستی که به مناسبت حضور شماری از فرهیختگان افغانستانی در کتابخانه مجلس داشتیم، تشریف آوردند و سخنرانی کردند. مرحوم افشار سبب آشنایی اشخاص هم با یکدیگر بود. یکی از آنها آشنایی بنده با همایون صنعتی زاده بود که بسیار مغتنم بود. همین طور با مرحوم اصغر مهدوی و احمد اقتداری و دوستان دیگر ایشان......

متن کامل گفتگو را در فایل پی دی اف بالا ملاحظه فرمایید.

@jafarian1964

✍🏻 بحران نهادها و دانشمندان ایران در نسبت با علم 
✅با شیوه‌ای که پیش می‌رویم تا پنجاه سال آینده نیز دستاوردی در علم نخواهیم داشت.
✅عدم کامیابی ما در تحول بخشیدن به علوم انسانی در این بیست سال اخیر، ناشی از عدم فهم دقیق ما از «ماهیت علم»  بود.
✅بسیاری از مراکز و نهادهای ما به این توجه نکردند که آیا دیدگاه تغییر مبادی، خاستگاه و غایت یک علم به سادگی به دست می آید یا نه، واصلا آیا این کار در مرحله ثبوت و حقیقت یک علم امکان پذیر است؟
✅مشکل ما این بود که سرشت ظهور علم را کنکاش نکردیم بسیاری از امور را مفروض گرفتیم.
✅اشکال اصلی این است که ما فکر کردیم اگر علم غربی را بگیریم و آیه و روایتی را کنارش بگذاریم، می‌شود علم اسلامی.
✅دوگانگی علم غربی و اسلامی مربوط به انقلاب اسلامی نیست. قبل از انقلاب هم ما مراکز مهمی در مالزی، در اندونزی، در ریاض و در جده داریم که روی این مسئله کارکرده‌اند.
✅علم مانند موم نیست و به راحتی نمی توان علم را از بسترهایش، حیث تاریخی‌اش و خاستگاه معرفتی‌اش جدا کرد.
✅علم یک حیثیت صلبی در باب حقیقت دارد. از حیث موضوع، از حیث روش، از حیث افراز.
🔰@ghpourhasan_ir

مصاحبه با سازندگی (آدینه) (23 / 1 / 1398)
* سابقه آشنایی شما با مرحوم افشار از کجا بود و آیا این سوابق روی توجه شما به حوزه کتابشناسی تأثیر داشت؟
بنده از زمانی که به تاریخ علاقه مند شده و در این حوزه به پژوهش پرداختم، با کارهای مرحوم افشار به خصوص در زمینه تصحیح متونی که در حوزه تاریخ ایران و مشروطه بود، آشنا شدم. این آثار به قدری متنوع بود که شما در هر حوزه ای قدم می گذاشتید، اثری از ایشان می دیدید که از متون کهن تصحیح کرده اند. در سال 68 زمانی که کتاب «تاریخ تشیع در ایران» بنده چاپ شد، مرحوم افشار آن را در مجله آینده معرفی کرد. روشن بود که علاقه ایشان به ایران، زمینه توجه به این اثر شده است. مرحوم افشار به هر آنچه مربوط به ایران بود علاقه مند بود و وجودش را حس و گزارش می کرد. آن زمان از طریق کتابفروشی تاریخ که مرحوم بابک افشار اداره می کرد، با ایشان آشنا شدم. خاطرم هست وقتی کتاب «قانون قزوینی» را که اثری از آثار نقد اجتماعی مهم در آغازین سالهای نیمه دوم قرن سیزدهم بود، تصحیح می کردند، و در مقدمه آن فهرستی از آثار مشابه را آوردند، بنده هم آنچه را از این آثار یافته بودم خدمتشان دادم که در پایان آن را به نام بنده آوردند. کارهای صفوی بنده در اوائل دهه هفتاد هم مورد توجه ایشان بود. از همان وقت، رفت و آمد مختصری آغاز شد که تا این اواخر ادامه یافت. بیشتر این دیدارها در تهران در منزل ایشان بود. در واقع در خانه ایشان به روی محققین باز بود و بنده هم مانند سایرین رفت و آمد داشتم. اغلب با تلفن، سوالات را می پرسیدم، و اگر لازم بود حضورا خدمتشان می رسیدم. صد البته که توجه بنده به کتاب و نسخه خطی، از طریق آثار و توجه ایشان به کتابشناسی و فهرست نویسی جدی تر و بیشتر شد. وجه کتابشناسانه مرحوم افشار، هر کسی را که مشغول کاری در حوزه های ادبی و تاریخی و به طور کلی ایرانشناسی بود، تحت تأثیر قرار می داد. بنده به طور روشن باید عرض کنم که برخی از کارهایم متأثر از کارهای مرحوم افشار است. یکی از روشن ترین موارد انتشار مجموعه «میراث اسلامی ایران» است که بنده با کمک محققان و توسط کتابخانه آیت الله مرعشی منتشر می کردم و دقیقا از لحاظ شکل و ساختار شبیه کار مرحوم افشار با عنوان «فرهنگ ایران زمین» بود. این مجموعه، یعنی «میراث اسلامی ایران»، مورد حمایت مرحوم افشار بود و چندین رساله تصحیح کرده به بنده دادند که در «میراث اسلامی ایران» منتشر شد. این رفت و آمد تا اواخر ادامه داشت. وقتی در کتابخانه مجلس بودم، تصویری از خاطرات تازه یاب مرحوم فروغی را به ایشان دادم که تصحیح کردند و کتابخانه مجلس منتشر کرد. همچنین در نشستی که به مناسبت حضور شماری از فرهیختگان افغانستانی در کتابخانه مجلس داشتیم، تشریف آوردند و سخنرانی کردند. مرحوم افشار سبب آشنایی اشخاص هم با یکدیگر بود. یکی از آنها آشنایی بنده با همایون صنعتی زاده بود که بسیار مغتنم بود. همین طور با مرحوم اصغر مهدوی و احمد اقتداری و دوستان دیگر ایشان......

متن کامل گفتگو را در فایل پی دی اف بالا ملاحظه فرمایید.

@jafarian1964

جنایت تروریستی در اهواز عزیز را به همه خانواده های داغدار و به همه ملت عزیز ایران و همه کسانی که به ایران عشق می ورزند تسلیت می گویم. آنان که این جنایت را خلق کردند و آنهایی که از این جنایتکاران حمایت مالی و فکری و رسانه ای می کنند بدانند درست است جنایت کردند و مردم ما را داغدار کردند اما بدانند که این نوع جنایت ها تنها وحدت و یکپارچگی ملی را در میان ایرانیان با همه تمایزهای قومی و مذهبی و سیاسی و فکری مستحکمتر از همیشه خواهد کرد و دشمنان ایران را بی آبروتر از همیشه خواهد نمود. امروز اهواز عزیز نماد وحدت ملی و هویت تاریخی ایران و ایرانی است.

آفرین بر درک و فهم شهاب حسینی


هنرمند توانای کشور آقای شهاب حسینی در گفتگوی رسانه ای خود به مناسبت جشنواره فیلم فجر به نکته درستی توجه دادند که نشان از فهم درست و قابل ستایش ایشان دارد: به درستی شهاب حسینی گفت که اگر فیلم خود را در جشنواره ای بین المللی به مردم ایران اهدا کرد و همان فیلم را در ایران به ساحت مقدس امام عصر (ع) تقدیم کرد، در این کار هیچگونه دوگانگی در رفتار وجود ندارد. طبعا هر محیطی اقتضای خودش را دارد. اما او به نکته مهمتری اشاره کرد . اینکه مردم ایران فرهنگشان با فرهنگ دینی و مذهبی شان آمیخته است و اگر از مردم ایران و فرهنگشان سخن می گوییم یعنی اینکه از فرهنگ دینی شان حرف می زنیم. اسلام متعلق به این چهل پنجاه سال اخیر نیست. فرهنگ و سنت هزار و چهارصد ساله این مرز و بوم است. با مهمترین نمادها و الگوهای فرهنگی این کشور آمیخته است. اگر از حافظ و سعدی و فردوسی و عطار و مولانا سخن می رود و آنها را نمایندگان فرهنگ ایران می دانیم باید بدانیم که این نمایندگان از آنجا مهمند و ریشه دار که بخشی از سنت اسلامی و دینی این سرزمین را نمایندگی می کنند. شعر و نثرشان بر دل ما می نشیند چون از خود ما و از تاریخمان و از فرهنگ و دیانتمان حرف می زنند و سخنشان به گوش ما و به وجدان و خودآگاهی تاریخی ما آشناست. پس نمادهای دینی و مذهبی ما از نمادهای ملی و از خود ملت و تاریخشان جدا نیست. سخن بر سر چهل سال و پنجاه سال نیست. سخن چهارده قرن است و سنت زیسته دینی و مذهبی مردم این سرزمین ...

روایتی از دکتر اکبر ایرانی رئیس مرکز پژوهشی میراث مکتوب

نام ایران از منظر دکتر ژاله آموزگار

دکتر ژاله آموزگار استاد تاریخ و فرهنگ و زبانهای باستانی را با آن قامت رعنا کیست که نشناسد؟ فخر بانوان مراکز علمی و دانشگاهی است. دو هفته پیش که در محفل انس ماهانه میراث مکتوب شرکت فرموده بودند لطف نموده کتاب "از گذشته های ایران"مجموعه مقالات چاپ شده خود در سال ۹۶ از سوی انتشارات معین را به مؤسسه میراث مکتوب اهدا فرمودند. در مقاله اول که توفیق مطالعه آن را یافتم، حیفم آمد این عبارت ایشان را درباره ‌‌"ایران" به اشتراک نگذارم و بیشتر از آن روی که یادی از این رادزن فرهنگ ایران نموده و شما را در دعای خیر و آرزوهای بلند برای ایشان سهیم کرده باشم.
ایشان می نویسند:

"واژه ایران برای این سرزمین و همچنین عبارتهای ایرانشهر و شهر ایران،آغازین کاربردسیاسی و اجتماعی خود را از دوره اشکانیان دارد و در دوره ساسانیان اهمیت آن به اوج خود می رسد. اما چرا یونانیان و به تبع آنها غرب با این همه روایت های آریایی این سرزمین را پرسpersa نامیدند؟ در این مورد این چنین می توان استدلال کرد: از آنجا که یونانی ها در آن سده ها بیشترین ارتباط را با ایالت پارس و فرمانروایان آن داشتند، این سرزمین را به نام و مشتق از پارس،پرسه نامیدند و از این راه این نام در زبانهای اروپایی به صورت persa,persia, persian درآمد، همان گونه که ما نیز سرزمین "هلن" را با نام نزدیک ترین استان آن که "ایونیا" Ionia نام داشت. "یونان" نامیده ایم وگرنه از دیرباز ایران، ایران بوده است و قانونی که در سال ۱۳۱۲تصویب شد،برای این بود که در کشورهای دیگر هم به جای پرس، ایران، ایران نامیده شود."

سرافرازباد چنین بانویی که افتخار ایران است.

@safinehyetabriz

ه گزارش پايگاه اطلاع رساني دفتر حضرت آيت الله علوي بروجردي (مدظله العالي) به نقل از خبرگزاری حوزه، آیت‎الله علوی بروجردی، ظهر امروز در دیدار با جمعی از علمای انگلستان با تحسین فعالیت های این علماء در جهت تقریب بین مذاهب اسلامی، گفت: امروز مساله اصلی ما، مشکل بین شیعه سنی نیست، در واقع همه مکاتب در برخی اصول و فروع ممکن است از نظر فکری مشکلاتی با هم داشته باشند.

ايشان فرمودند: در گذشته علمای ما به راحتی با این مسایل برخورد می کردند از جمله آیت الله العظمی بحرالعلوم به مدت چهارسال در مکه فقه اهل سنت تدریس می کردند و بزرگان شیعه و سنی که ارادت خاصی به هم داشتند.

معظم له ادامه داد: نامه نگاری محترمانه آیت الله العظمی بروجردی و مرحوم شیخ شلتوت و به رسمیت شناختن مذهب شیعه از جمله حوادث تاریخی معاصر است که دنیای اسلام باید از آن درس بگیرد.

آيت الله علوي بروجردي بیان کرد: وقتی این فتوا صادر شد، آیت الله العظمی بروجردی این فتوا را بسیار گرانقدر شمردند و ايشان فرمودمد: من دوست دارم اين فتوا در داخل كفن من گذاشته شود، اما براي اينكه اين فتوا حفظ شود آن را به مشهد مقدس فرستادند تا در موزه حرم مطهر رضوي نگهداري شود. وقتی متن فتوا به مشهد رسيد حضرت آیت الله العظمي میلانی با تشريفات خاصي آن را در موزه آستان قدس رضوی قرار دادند تا به نمایش عامه مردم درآيد تا دنیا این وحدت و دوستی و محبت بین علمای اسلامی را به چشم مشاهده کند.

ايشان با اشاره به سابقه استکبار ستیزی به فقه سیاسی اهل سنت و شیعه گفت: علمای شیعه حق محوری و استکبار ستیزی و عدل محوری را دنبال کرده اند و علمای اهل تسنن نیز چنین کردند؛ ولی امروز با پدیده زشتی مواجه هستیم که در آن اسلام به شدت به دست اجانب در حال تخریب است.

متاسفانه امروزه چهره‎ای خشن از اسلام ارایه شده است

آیت الله علوی بروجردی با بیان این که متاسفانه امروزه چهره‎ای خشن از اسلام ارایه شده، گفت: مردم عوام در جامعه جهانی که توان تحلیل دقیق تفکرات داعشی از تفکرات اصیل اسلامی را ندارند و به همین دلیل به رسانه های خود توجه تام دارند و همین مساله باعث شده است که امروز اسلام به مثابه همان تفکر داعشی تلفی می شود.

معظم له با ذکر این مطلب که امروزه چهره اسلام با داعش در دنیا در هم آمیخته است؛ گفت: امروز دشمنان سعی کرده اند که نام پیامبر را که رحمت للعالمین است را با خون و ترور و وحشت و داعش یکسان کنند و نام حضرت عیسی(ع) و حضرت مريم را به نماد محبت و آرامش مبدل نمایند، در حالی که هر دو پیامبر خدا هستند.

ايشان خاطر نشان کرد: عده ای گمان می کنند که این تخریب صرفا برای دیگران است، بلکه این تخریب به جوانان ما نیز ضربه می زند و اجازه درست فکر کردن را به جوانان ما نمی دهد و باعث می شود که اعتقادات آنها نیز دستخوش چالش قرار گیرد.

ریشه همه تندروی‎ها در خارج از مرزهای اسلامی

ايشان با ذکر این مطلب که علما باید این بار سنگین را به دوش بکشند، گفت: ریشه همه این تندروی‎ها در خارج از مرزهای اسلامی و در بین غربیان است؛ دشمنان همیشه به دنبال اختلاف افکنی بوده و هستند و امروز نیز به دنبال تجزیه سوریه و عراق هستند چنانچه روزی این کار را با هند انجام دادند.

آیت الله علوی بروجردی خاطر نشان کرد: خون شیعیان در حالی مباح اعلام شده است که اسلام راضی نیست که حتی یک قطره خون از پای یک غیر مسلمان ساکن در بلاد اسلامی که در کنار ما به صلح زندگی می کند خارج شود.

معظم له با اشاره به فتنه ابن تیمیه در بین جامعه اسلامی بیان کرد: روزی شیخ طنطاوی در بحرین به بنده گفت که راه بزرگانی همچون آیت الله العظمی بروجردی در وحدت بین جهان اسلام ادامه پیدا نکرد؛ ایشان گفت: آیت الله العظمی بروجردی به راستی برای تقریب جهان اسلام تلاش کردند و سعی داشتند که محوریت جهان اهل سنت را به الازهر بدهند، تا این مرکزیت به عربستان منتقل نشود و تفکرات تکفیری از دل آن خارج نشود؛ زیرا الازهر یک نهاد مشروع دینی و علمی بود.

آيت الله علوي بروجردي خاطرنشان کرد: آیت الله العظمی بروجردی عمیقا به همزیستی تقریبی و مسالمت آمیز معتقد بودند؛ ایشان همیشه به علمای اهل سنت احترام می گذاشتند و پیروان سایر ادیان را نیز به شدت مورد لطف قرار می دادند.

آیت الله العظمی بروجردی از اهانت به مرده یهودیان مانع می شود

ايشان گفت: در روزگاری در شهر بروجرد محله یهودیان تا گورستان آنها فاصله داشت و در این فاصله وقتی که جنازه ای تشییع می شد، برخی از مردم ناآگاه به سمت این جنازه و مردم مشیع، سنگ پرانی می کردند؛ آیت الله العظمی بروجردی بارها به شکل زبانی آنها را از این کار منع کردند و در نهایت ایشان برای عدم تکرار چنین حرکتی در کنار این جنازه حرکت می کردند تا مردم به احترام ایشان به یهودیان تعرضی نداشته باشند و به قدری این کار شد که این عادت بد از بین رفت؛ حال با این تاریخ پرشکوه چگونه می توان به مرد

⚡️رویکرد آیت الله سیستانی هم مشکلات عراق را حل کرده و هم قداست روحانیت را حفظ کرد.
⚡️آیت الله سیستانی در امور عراق دخالت نمی کند بلکه نظارت می کند.

✔️سید جواد شهرستانی نماینده آیت الله سیستانی در گفتگو با عصر اندیشه🔻

🔹ما مکتب نجف داریم و مکتب قم و مکتب مشهد که اخیراً بعد از مرحوم میرزای اصفهانی تشکیل شد؛ من معتقدم آیت الله سیستانی شخصیتی است که این سه مکتب را از نزدیک دیده و درباره آنها حرف دارد. انتقادها و عبارتهایی که به عنوان تعریض به ایشان نسبت داده میشود، جزو امتیازات ایشان است. آنها میگویند «مرجعیت ساکت»! بله ساکت است اما با سکوتش توانست آمریکاییها را اخراج کند و این فتوای جهاد را بدهد. مگر ائمه ما چگونه صحبت میکردند؟ مراجع ما ادامه دهنده آن خط هستند. آنها به عنوان تعریض میگویند «ساکت» و می خواهند بگویند آقای سیستانی فقط چند مسئله شرعی میگوید اما این جهاد کفایی را چه کسی اعلام کرد؟ همین مرجعیت ساکت بود و همه آمدند زیر این پرچم.

🔹ما باید ببینیم آیت الله سیستانی در جامعه چه کرده و اثرش چیست؟ ایشان در چند محور، نقش اساسی ایفا کردند. یکی مسئله قانون اساسی عراق بود که اگر ایشان نبود، آمریکایی ها قانون اساسی عراق را نوشته و به خورد مردم داده بودند. اما اولین کاری که ایشان کرد، این بود که گفت: «عراقیها خودشان باید قانون اساسی خودشان را تدوین کنند و هر عراقی یک رأی دارد.» فقط همین مقدار صحبت کردند و البته تبعاتی هم داشت که اخضر ابراهیمی نماینده وقت سازمان ملل در امور عراق آمد که جریانش مفصل است که نتیجۀ همان دو جمله آیت الله سیستانی این شد که آمریکاییها در پروژه خود یعنی تحمیل قانون اساسی به مردم عراق شکست خوردند.

🔹در خصوص فتوای جهاد کفایی هم می فرمودند: یکبار نشسته بودم، احساس کردم همه چیز که ساختیم، از بین رفت. همه کارهایمان از بین رفت. زیرا داعشی ها از موصل حرکت کردند و تا نزدیکیهای بغداد رسیدند. ایشان میفرمودند من متوسل به حضرت ولیعصر (عج) شدم و گفتم از دست من چیزی برنمی آید. آنها در یک هفته رسیده بودند. در عین حال روش آقای سیستانی همان مرجعیت ساکت و صامت است و حتی با آمریکایی ها مبارزه منفی را در پیش گرفتند اما در این قضیه، وارد شدند و آن فتوا را دادند. یا جریان کردها را ملاحظه کنید. ایشان قصه کردها را با یک حرکت حل کردند. همه هم نگران بودند که چه میشود. ایشان دو کلمه فرمودند؛ گفتند هرچه انجام میشود، در چارچوب قانون اساسی باشد. خلاف قانون اساسی مشروعیتی نخواهد داشت.

🔹از نظر سلوک شخصی و جنبه های رفتاری آیت الله سیستانی هم باید عرض کنم که بعید میدانم ایشان از نظر مطالعه در بین مراجع نظیر داشته باشد؛ اگر هم بوده من اطلاع ندارم. از نظر سلوک رفتاری، ایشان همیشه بزرگان را الگوی خود قرار داده است و یکی از مهمترین مسائلی که معتقدم در زندگی مرجعیت در عراق مؤثر بود، همین روش برخورد ایشان با مردم است. یادم می آید یک سال ایشان برای علمای تهران پیام فرستادند. آن پیام خیلی مهم بود. ایشان خطاب به علمای تهران فرموده بودند: «مردم دینشان را از علما گرفته اند. روحانیت بوده که دین و معنویت را در جامعه تحکیم کرده است؛ اما با چه روشی؟ با برخورد و عملکرد شما بوده است. آن عملکردها بوده که تأثیر خود را در جامعه گذاشته و مردم به روحانیت و دین و مذهب علاقه پیدا کرده است. الان من شنیدهام که ماشینهای آخرین سیستم سوار میشوید. در خانه های آنچنانی زندگی می کنید. من نمیگویم از راه حلال نبوده است. شما لابد از راه شرعی آورده اید. نمی خواهم در اینها تشکیک کنم اما روحانی نباید اینطور زندگی کند. روحانی باید وضع عمومی مردم را مراعات کند.» میخواهم بگویم برخوردها و سبک زندگی خیلی مؤثر است. یعنی اگر اکنون شما به خانه ایشان بروید، می ببینید فرش و زندگی ایشان چگونه است و چقدر ساده زندگی می کنند.

🔹امروز آقای سیستانی در امور دخالت نمی کند و درعین حال نظارت دارد. در قانون اساسی عراق هیچ نامی از مرجعیت نیست. در عین حال دولتمردان اگر بخواهند کاری انجام دهند، میآیند خدمت آیت الله سیستانی با ایشان مشورت میکنند و این بر اثر آن معنویتی است که ایشان در دل مردم دارد. مردم به ایشان عشق می ورزند و دولتمردان مجبورند که بیایند و با ایشان هماهنگ باشند. این است که من معتقدم ایشان با این روش توانسته بسیاری از مشکلات و از همه مهمتر قداست روحانیت را حفظ کند و تا این لحظه اسم ایشان و مرجعیت و روحانیت جایگاه خودش را دارد و این برای ما مهم است که کسی بتواند به اسم دین صحبت کند، فردا برگ برندهای داشته باشد و بتواند در وقت حساس حرف خود را بزند و مردم همگی بسیج شوند. در خصوص اهتمام آیت الله سیستانی به مسائل ایران هم باید بگویم ایشان همیشه داعیه وحدت دارند. همیشه صحبتشان این بوده است که اختلاف ایجاد نشود.

@namehayehawzavi
yon.ir/0JrKf

مطهری: بازداشت سیدحسین شیرازی ضرورتی نداشت

نایب رییس مجلس شورای اسلامی عامل اصلی حمله به سفارت ایران در انگلیس را بازداشت "سید حسین شیرازی" عنوان کرد.

علی مطهری در گفت و گو با خبرگزاری خانه ملت، در ارزیابی از حادثه حمله به سفارت ایران در انگلیس عنوان کرد: البته که ورود به سفارت ایران در انگلیس کاری نادرست و غیرقانونی بود و پلیس و دولت انگلیس در قبال این کار مسوولیت دارد اما من معتقدم بازداشت سید حسین شیرازی ضرورتی نداشت، ایشان در جایی درباره ولایت فقیه یک اظهارنظری کرده بود که مسئله خیلی مهمی نبود که بخواهند او را بازداشت کنند و اینها را تحریک کنند.

مطهری افزود: بالاخره عده ای نظراتی برای خود دارند و ممکن است مخالف باشند، نباید به صرف مخالفت، ما بازداشت کنیم؛ بالاخره افرادی داریم که درباره نظام حکومتی نظرات مخالفی دارند و ما به این وسیله بیخود آنها را بزرگ می کنیم.

نماینده تهران در مجلس با تاکید به اینکه این بازداشت ضرورتی نداشت در عین حال اضافه کرد: البته کار آنها هم غلط بوده و این گروه افکار غلطی دارند و مخالف وحدت اسلامی هستند اما ما نباید با کارهای حساب نشده باعث رشد و مطرح شدن اینها شویم و این مشکلات را ایجاد کنیم.

مطهری در پایان اظهار کرد که به نظر من دادگاه ویژه روحانیت بی جهت این اقدام را انجام داد و اصلا ضرورتی نداشت/خانه ملت

asriran.com
@MyAsriran

در چند سال پیش که یونسکو ان سال را سال مولوی نامگذاری کرده بود و در ایران نیز تبلیغات زیادی برای ان شد.کنگره بزرگداشتی نیز در ایران برای او انجام گرفت که ظاهرا با رقص و سماع و ...نیز همراه شده بود.برخی مراجع تقلید به شدت در این رابطه موضع گرفتند مانند حضرات ایات عظام .نوری همدانی و صافی گلپیگانی و...با یکی دونفر از دوستان طلبه خدمت ایت الله العظمی حاج سید عزالدین زنجانی رحمه الله علیه در مسجد ایشان به نام امام صادق علیه السلام در خیابان دانشگاه مشهد رسیدیم.بعد از اتمام نماز نظر ایشان را راجع به مولوی پرسیدیم.ایشان فرمودند حرفهای خوب دارد .حرفهای بد نیز دارد مانند هر شخصی .از بدبختهای مولوی این است که حضرت ابوطالب علیه السلام را کافر معرفی می کند و جهنمی.هم او و هم محی الدین عربی.او نیز حضرت را کافر معرفی کرده و در جهنم می داند.در حالیکه زیارت مطلقه ششم امیرالمومنین علی علیه السلام خطاب به حضرت می گوییم : اشهد انک طهر طاهر مطهر من طهر طاهر مطهر .این تعبیر من طهر طاهر مطهر راجع به حضرت ابوطالب علیه السلام است و به نظر من از این عبارت عصمت بلکه فوق عصمت را می رساند.خداوند متعال ایت الله زنجانی رحمه الله علیه را رحمت نموده و بر درجات بهشتی ایشان بیفزاید و با حضرت ابوطالب علیه السلام و امیرالمومنین علی علیه السلام محشور و سر سفره ایشان میهمان نماید .

الگوی مطلوب تقریب؛ از نظریه تا تطبیق
قسمت اول

برای دستیابی به الگوی تقریب، باید پیشتر یک نظریه عام در تبیین وحدت اسلامی ارائه کرد و سپس در پرتو‌ آن نظریه و متناسب با سطوح و گونه های وحدت، به طراحی الگوهای خاص از وحدت اسلامی اقدام ورزید.
اما برای شناخت نظریه وحدت اسلامی، توجه به محور‌های زیر ضروری است:

1️⃣ اصول حاکم بر نظریه وحدت اسلامی
۱. ارزش وحدت:
وحدت در منطق عقل و وحی، ارزش ذاتی ندارد؛ بدین معنا که وحدت با دیگران به خودی خود یک اصل ارزشمند و ارزش‌آفرین نیست بلکه اعتبار و اهمیت خویش را از ارزش‌های دیگر می گیرد.
«وحدت» به دو رکن نیازمند است که یکی «محور وحدت» و دیگری «غایت وحدت» است و در صورتی که دست کم یکی از این دو رکن، از نظر عقل و شرع، ارزشمند باشد، وحدت نیز ارزشمند خواهد بود.
به بیان دیگر، وحدت در معنای مورد نظر ما، یک «مقوله بُرداری» است و بدون توجه به نقطه مبدأ و جهت، قابل تحقق نیست.

۲.مراتب و گونه‌های وحدت
وحدت یک «مقوله مشکک» نیز هست و متناسب با سه عنصر : اهداف، کنشگران و مخاطبان، سطوح مختلف و گونه‌های گوناگون می پذیرد. بنابراین ارزش و اعتبار وحدت در هر گونه، تنها به ارزشمندی در همان دو رکن (محور و غایت وحدت) بستگی دارد و باید بنای وحدت را بر همان اساس گذاشت و پی‌گرفت.
از این رو، خلط میان گونه‌ها و لایه‌های مختلف وحدت و عدم رعایت حدود و معیارهای هر کدام، به معنای بی‌ارزش کردن وحدت و ناکارآمد ساختن آن است.

۳.فرایندی بودن وحدت:
وحدت در میان جوامع انسانی، یک موضوع بسیار پیچیده و معلول مجموعه‌ای از شرایط معرفتی، سیاسی و تاریخی است و تنها در سایه بسته‌ای از اقدامات هماهنگ و حساب‌شده به صورت تدریجی تحقق خواهد یافت. از این رو، باید بیاد داشت که وحدت همچون اختلاف، یک مقوله فرایندی است که طراحی مراحل و لایه‌های آن، نیازمند پیش بینی است.

۴.اصل حق محوری:
از مهم‌ترین ارزش‌های ذاتی در حیات انسانی، «حقیقت‌‌جوئی» و «حق‌پوئی» است و بسیاری از ارزش‌های دیگر، در پرتو همین نظام حق و باطل، معنا و مفهوم می یابد.
تلاش برای دستیابی به حق و دوری از باطل، یک قاعده اساسی فطری و عقلی است و هیچ ارزش دیگری یارای معارضه با این اصل را ندارد و به هیچ بهانه نمی توان بشر را از پی‌جوئی حقیقت محروم کرد.

۵.اصل تولی حق و تبری از باطل:
حمایت از حقیقت و‌ مخالفت‌ با اندیشه و عمل ناصواب، یک قاعده عقلی و فطری است و در واقع، امتداد و پیامد همان اصل حق‌گرائی است.
این اصل را تنها در صورتی که با یک امر اهم در تزاحم قرار گیرد، می توان چشم پوشی کرد.
پذیرش حق و پرهیز از باطل، البته نشانه‌ها و پیامدهائی دارد که «گرایش و وازنش» و «نصرت و مقاومت» از لوازم آن می باشد. این امور را اصطلاحا «تولی و تبری» می گویند.
به گمان ما، این اصل در بین همه باورمندان به مکاتب الهی و حتی مکاتب بشری امری مقبول و یا دست کم معمول است.

۶.اصل تقیه:
تقیه به معنای «تامین اهداف با کمترین هزینه» یکی از احکام عقلی و شرعی است که از همان آغاز در دستور کار اهل بیت(ع) و پیروان ایشان قرار گرفته است. تقیه بر پایه اصل عقلی «ترجیح اهم و مهم»استوار است و از این رو تنها به صورت موقت و اقتضائی اعمال می گردد، وگرنه به فراموشی و فروپوشی حقیقت و بلکه به فروپاشی جبهه حق خواهد انجامید.
با این وصف روشن می شود که تقیه یک اصل عملی است و معنائی گسترده‌‌تر از تقیه خوفی و مداراتی دارد.

۷.اصل حرمت مسلمان:
حرمت خون، مال و عرض مسلمان از معارف مسلم اسلامی است که در آیات شریفه و روایات متواتر نزد شیعه و سنی بر آن تاکید شده و پایه اساسی همزیستی اسلامی و حفظ کیان امت است. از این روست که هر کس با اعتراف زبانی به ارکان عقیده ، عضوی از جامعه اسلامی به حساب می آید و تکفیر و تهدید او‌ امری ناشایست و نامشروع است، مگر آن که ضروری دین یا رسالت پیامبر(ص) را انکار کرده باشد و یا به باوری که مستلزم انکار رسالت است، تن در دهد.
اجرای عدالت مدنی و رعایت حق شهروندی برای آحاد مسلمانان، یکی از وجوه این اصل اساسی است.

قسمت دوم: t.me/mtsobhani/347

مصاحبه با سازندگی (آدینه) (23 / 1 / 1398)
* سابقه آشنایی شما با مرحوم افشار از کجا بود و آیا این سوابق روی توجه شما به حوزه کتابشناسی تأثیر داشت؟
بنده از زمانی که به تاریخ علاقه مند شده و در این حوزه به پژوهش پرداختم، با کارهای مرحوم افشار به خصوص در زمینه تصحیح متونی که در حوزه تاریخ ایران و مشروطه بود، آشنا شدم. این آثار به قدری متنوع بود که شما در هر حوزه ای قدم می گذاشتید، اثری از ایشان می دیدید که از متون کهن تصحیح کرده اند. در سال 68 زمانی که کتاب «تاریخ تشیع در ایران» بنده چاپ شد، مرحوم افشار آن را در مجله آینده معرفی کرد. روشن بود که علاقه ایشان به ایران، زمینه توجه به این اثر شده است. مرحوم افشار به هر آنچه مربوط به ایران بود علاقه مند بود و وجودش را حس و گزارش می کرد. آن زمان از طریق کتابفروشی تاریخ که مرحوم بابک افشار اداره می کرد، با ایشان آشنا شدم. خاطرم هست وقتی کتاب «قانون قزوینی» را که اثری از آثار نقد اجتماعی مهم در آغازین سالهای نیمه دوم قرن سیزدهم بود، تصحیح می کردند، و در مقدمه آن فهرستی از آثار مشابه را آوردند، بنده هم آنچه را از این آثار یافته بودم خدمتشان دادم که در پایان آن را به نام بنده آوردند. کارهای صفوی بنده در اوائل دهه هفتاد هم مورد توجه ایشان بود. از همان وقت، رفت و آمد مختصری آغاز شد که تا این اواخر ادامه یافت. بیشتر این دیدارها در تهران در منزل ایشان بود. در واقع در خانه ایشان به روی محققین باز بود و بنده هم مانند سایرین رفت و آمد داشتم. اغلب با تلفن، سوالات را می پرسیدم، و اگر لازم بود حضورا خدمتشان می رسیدم. صد البته که توجه بنده به کتاب و نسخه خطی، از طریق آثار و توجه ایشان به کتابشناسی و فهرست نویسی جدی تر و بیشتر شد. وجه کتابشناسانه مرحوم افشار، هر کسی را که مشغول کاری در حوزه های ادبی و تاریخی و به طور کلی ایرانشناسی بود، تحت تأثیر قرار می داد. بنده به طور روشن باید عرض کنم که برخی از کارهایم متأثر از کارهای مرحوم افشار است. یکی از روشن ترین موارد انتشار مجموعه «میراث اسلامی ایران» است که بنده با کمک محققان و توسط کتابخانه آیت الله مرعشی منتشر می کردم و دقیقا از لحاظ شکل و ساختار شبیه کار مرحوم افشار با عنوان «فرهنگ ایران زمین» بود. این مجموعه، یعنی «میراث اسلامی ایران»، مورد حمایت مرحوم افشار بود و چندین رساله تصحیح کرده به بنده دادند که در «میراث اسلامی ایران» منتشر شد. این رفت و آمد تا اواخر ادامه داشت. وقتی در کتابخانه مجلس بودم، تصویری از خاطرات تازه یاب مرحوم فروغی را به ایشان دادم که تصحیح کردند و کتابخانه مجلس منتشر کرد. همچنین در نشستی که به مناسبت حضور شماری از فرهیختگان افغانستانی در کتابخانه مجلس داشتیم، تشریف آوردند و سخنرانی کردند. مرحوم افشار سبب آشنایی اشخاص هم با یکدیگر بود. یکی از آنها آشنایی بنده با همایون صنعتی زاده بود که بسیار مغتنم بود. همین طور با مرحوم اصغر مهدوی و احمد اقتداری و دوستان دیگر ایشان......

متن کامل گفتگو را در فایل پی دی اف بالا ملاحظه فرمایید.

@jafarian1964

🔻خدا به پیامبرش هم اجازه جبّاریت نمی‌دهد؛ جمهوری اسلامی که تکلیفش معلوم است

✍️ آیة الله سید محمدعلی ایازی

📍 نمی‌توان با اجبار، روش‌های خشونت آمیز و مستبدانه مردم را مؤمن کرد؛ چراکه در این صورت نفاق ایجاد می‌شود.

🔸جنس دین با اجبار سازگار نیست، چون ایمان از جنس باور پیدا کردن است، از جنس دوست داشتن است و از قلب است که دین به وجود می آید و چیزی که با قلب، ایمان و باور رابطه داشته باشد با زور و اجبار عملی نخواهد شد.

🔻وقتی خداوند از پیامبرش که از همه کس بر وی عزیزتر و نزدیک تر است، حقّ جبّاری را می گیرد، دیگر ما بقی جهان از مردم دیگر گرفته تا حکومتها تا جمهوری اسلامی نیز تکلیفشان معلوم می شود که قطعاً چنین حقّی ندارند که مردم را در پذیرش دین اجبار کنند.

@bazmeghodsian