✍ اشکان زارعی
🔻پیشینهی پزشکی ایرانیان را باید در ۵۰۰۰ سال پیش جستجو کرد؛ آن هنگام که درشهر سوختهی سیستان برای بانویی ۲۶ تا ۳۰ ساله چشم مصنوعی از قیر و چربی چارپایان ساخته و بخشی از جمجمهی دختری ۱۳ ساله را ترمیم کردند.
🔻اوستا نخستین پزشک آریایی را ثریته میداند که با گیاهان دارویی و جراحی، بیماران را درمان میکرد. نام «پزشک» برآمده از واژهی اوستایی بئسز «baesaza» و زبان پهلوی بجشک، بچشک و بزشک به معنی درمانکننده است.
🔻واژهی «دارو» نیز برگرفته از«داروک» در زبان پهلوی است که از دو بخش دار (درخت) و پسوند «وند» فراهم آمده؛ زیرا در ایران باستان درمان با گیاهان و درختان انجام میشده است. واژه (Drug) انگلیسی و دراگاستور ریشه در زبان فارسی دارد.
🔻یکی از پزشکان نامدار وکارساز دوران کهن در گندی شاپور، علی پسر عباس مجوسی اهوازی است که پس از رازی و پورسینا، از ستارههای درخشان پزشکی ایران و جهان است.