انتشار دیوان اشعار فارسی و ترکی شاهزاده ابراهیم میرزا صفوی
سیدصادق اشکوری
ابراهیم میرزای صفوی (متوفی 984ه.ق) نوه شاه اسماعیل اول و داماد شاه طهماسب، شاهزاده بسيار مستعد و صاحب ذوق و هنرمند صفوی بود. در خط نستعليق، نقاشي، موسيقي و علم ادوار و تصنيف قول (آهنگ سازي) و ... مهارت داشت. امضای وی در پای نگاره هایش «فقیر ابراهیم بن بهرام غفر ذنوبه» و «فقیر ابراهیم» است.
استاد صفا نام وی را در زمرۀ «خریداران سخن در ایران» آورده و چنین می نویسد:
«در مدت حکمرانی خراسان با شاعران و ادیبان مصاحبت داشت و آنان را تربیت و تشویق می کرد، کتابخانۀ عالی و چینی خانه ای ممتاز داشت» (صفا، تاریخ ادبیات در ایران، 1368، ج 1/5 : 499).
وی با ایجاد کتابخانه ای غنی که محل تجمع و آموزش و تعلیم هنرمندان(نقاشان، خوشنویسان، مذهّبان، مصوّران و صحافان)، شاعران و ادیبان بود؛ خدمات ارزنده ای را به فرهنگ و ادب ایران ارائه داد.
خواجه حسین ثنایی مشهدی، مولانا لطفی، میلی هروی، شعوری نیشابوری، کمال شوشتری و ولی دشت بیاضی از مهمترین شاعران دست پرورده دربار او بودند که بعد از وفاتش روی به دربار هند آوردند.
@safinehyetabriz