.:
ناظم حکمت ران (Nazım Hikmet Ran) در سال ۱۹۰۲ در سالونیکا؛ دومین شهر بزرگ یونان امروز که در آن زمان جزو امپراتوری عثمانی بود، به دنیا آمد. او از سن ۱۴ سالگی به سرودن شعر پرداخت و در سن ۱۹ سالگی در سفری که به شوروی داشت (کشوری که خود روشنفکرانش را سرکوب میکرد) از نزدیک با نسل جدید هنرمندان انقلابی (ایدئولوژیک) آشنا شد و جسارتی بیشتر را در ایجاد تحول در شکل و محتوای شعر ترکیه یافت. ناظم حکمت در آناتولی خواست در جنگ استقلال شرکت کند ولی پذیرفته نشد واز نیروی دریایی به خاطر افکار کمونیستی اش اخراج شد. سرانجام به عنوان معلم به یکی از روستاهای آناتولی فرستاده شد. معلّمی در آنجا او را بیشتر به مردم فقیر نزدیک کرد چنانکه محبوبیتش در میان مردم زنگ خطری برای خوان ها و متنفذان محلی محسوب می‌شد و آنان تصمیم به قتل او گرفتند. عرصه به روی او کاملاً تنگ شد و سرانجام ناگزیر به فرار به شوروی گردید. در سال ۱۹۲۵ که دیگر جنگ پایان یافته بود و مصطفی کمال رئیس جمهور ترکیه بود به وطن بازگشت و به انتشار اشعارش در مجله پرداخت. ولی بعد از چندی تحت تعقیب قرار گرفت و ناگزیر زندگی مخفی اختیار کرد. سپس غیاباً به پانزده سال حبس محکوم شد. ناظم دوباره به مسکو پناه برد. دوسال بعد پس از تصویب قانون عفو عمومی به ترکیه آمد. اما به‌محض آنکه قدم در خاک وطنش گذاشت دستگیر شد. این اقدام دولت ترکیه با انتقادهای شدید از داخل و خارج مواجه شد و سرانجام دولت مجبور گردید او را آزاد کند. در جهان شعر معاصر شاعری بود که روزگار زیستن اش را صرف رسیدن به هدفش می کند، او مدعیست که می نویسد برای آزادی و استقلال سرزمین اش. برای حکمت شرایطی مانند کسرایی جور نشد تا طعم تلخ کمونیزم و شوروی و کلاً دل بستن به نظامی ایدئولوژیک را بچشد و سرانجام در ژوئن سال ۱۹۶۳ در اثر سکته قلبی در مسکو جان باخت و در گورستان نووودویچی به خاک سپرده شد.
@litera9
ناظم حکمت ران (Nazım Hikmet Ran) در سال ۱۹۰۲ در سالونیکا؛ دومین شهر بزرگ یونان امروز که در آن زمان جزو امپراتوری عثمانی بود، به دنیا آمد. او از سن ۱۴ سالگی به سرودن شعر پرداخت و در سن ۱۹ سالگی در سفری که به شوروی داشت (کشوری که خود روشنفکرانش را سرکوب میکرد) از نزدیک با نسل جدید هنرمندان انقلابی (ایدئولوژیک) آشنا شد و جسارتی بیشتر را در ایجاد تحول در شکل و محتوای شعر ترکیه یافت. ناظم حکمت در آناتولی خواست در جنگ استقلال شرکت کند ولی پذیرفته نشد واز نیروی دریایی به خاطر افکار کمونیستی اش اخراج شد. سرانجام به عنوان معلم به یکی از روستاهای آناتولی فرستاده شد. معلّمی در آنجا او را بیشتر به مردم فقیر نزدیک کرد چنانکه محبوبیتش در میان مردم زنگ خطری برای خوان ها و متنفذان محلی محسوب می‌شد و آنان تصمیم به قتل او گرفتند. عرصه به روی او کاملاً تنگ شد و سرانجام ناگزیر به فرار به شوروی گردید. در سال ۱۹۲۵ که دیگر جنگ پایان یافته بود و مصطفی کمال رئیس جمهور ترکیه بود به وطن بازگشت و به انتشار اشعارش در مجله پرداخت. ولی بعد از چندی تحت تعقیب قرار گرفت و ناگزیر زندگی مخفی اختیار کرد. سپس غیاباً به پانزده سال حبس محکوم شد. ناظم دوباره به مسکو پناه برد. دوسال بعد پس از تصویب قانون عفو عمومی به ترکیه آمد. اما به‌محض آنکه قدم در خاک وطنش گذاشت دستگیر شد. این اقدام دولت ترکیه با انتقادهای شدید از داخل و خارج مواجه شد و سرانجام دولت مجبور گردید او را آزاد کند. در جهان شعر معاصر شاعری بود که روزگار زیستن اش را صرف رسیدن به هدفش می کند، او مدعیست که می نویسد برای آزادی و استقلال سرزمین اش. برای حکمت شرایطی مانند کسرایی جور نشد تا طعم تلخ کمونیزم و شوروی و کلاً دل بستن به نظامی ایدئولوژیک را بچشد و سرانجام در ژوئن سال ۱۹۶۳ در اثر سکته قلبی در مسکو جان باخت و در گورستان نووودویچی به خاک سپرده شد.
@litera9
