آدرس جدید litera999@

🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸
📚#اولين_پاسپورت_من
اورهان پاموک، نویسنده و رمان نویس اهل کشور ترکیه و برنده جایزه نوبل ادبیات است. او نخستین ترک تباری است که این جایزه را دریافت کرده است.
پاموک در کشور خود نویسنده ای بسیار نامدار است. آثار او پیش از دریافت جایزه نوبل ادبیات به 46 زبان و پس از آن به 56 زبان ترجمه شده است.
اولین رمان او "جودت بیگ و پسران" که حکایت خانواده ای متمول و پرتعداد است را در سال 1982 نوشت که جوایز ملی ارهان کمال و کتاب سال را برایش به ارمغان آورد. پاموک بعد از انتشار رمان "قلعه سفید" ( که تقریبا به همه زبان های اروپایی ترجمه شد.) کرسی تدریس ادبیات داستانی را در دانشگاه کلمبیا پذیرفت و به همراه همسرش از 1985 تا 1988 مقیم نیویورک شد.
اما اوج شهرت پاموک زمانی بود که رمان "نام من سرخ" را در سال 1998 منتشر کرد و انبوهی از جوایز ادبی در کشورهای مختلف را برایش به ارمغان آورد. سال 2002 رمان "برف" را منتشر کرد که خودش آن را نخستین و آخرین رمان سیاسی در کارنامه کاری اش خواند. ضمیمه روزنامه نیویورک تایمز سال 2004 این رمان را یکی از 10 رمان برتر جهان معرفی کرد.
پاموک سال 2003 کتابی با عنوان"استانبول" منتشر کرد که در واقع اتوبیوگرافی نویسنده است. بسیاری این کتاب را یکی از بهترین اتوبیوگرافی های نویسندگان ادبی می دانند. آخرین رمان او "موزه معصومیت" نام دارد که به موضوع عشق های ممنوعه در کشورهای اسلامی می پردازد.
🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸
@ketabkhaneh2015

متولد ۱۱ دی ماه ۱۳۰۳ در شهر کرمانشاه و نویسنده نخستین رمان واقعی به زبان فارسی (شوهر آهو خانم) است. علی محمد افغانی، تحصیلات متوسطه را در همان شهر گذراند و برای ادامه تحصیل به تهران آمد و وارد دانشکده افسری شد. به علت ممتاز بودن، موفق به اخذ بورس تحصیلی برای آمریکا شد و در همان جا بود که با ادبیات و رمان آشنا گردید.افغانی عضو سازمان نظامی حزب توده ایران بوده که در سال ۱۳۳۳ دستگیر شده و در دورهٔ پهلوی ۵ سال را در زندان به سر برده است. در سال 1333 حین بازگشت از آمریکا، دستگیر و به زندان قصر منتقل شد. در زندان نخستین جرقه‌های نگارش رمان «شوهر آهو خانم» که هفت سال از زندگی یک خانواده را به تصویر می‌کشد، زده شد. افغانی رمانی آفرید که هر خواننده‌ای صفحه به صفحه آن را دنبال نمود و بی‌شک «شوهر آهو خانم» در کنار «بوف کور» و «چشم هایش» بخش مهمی از زندگی مردم ایران را در سال‌های 1320-1300 به ثبت رساند.
پس از انتشار این رمان که مورد استقبال قرار گرفت، «انجمن کتاب ایران» این اثر را به عنوان رمان برگزیده سال 1340 انتخاب کرد و منتقدان بسیاری آن را ستایش کردند و در نشریات ادبی نوشتند: «نویسنده در این رمان از زندگی مردم عادی اجتماع ما تراژدی عمیقی پدید آورده و به صحنه هایی پرداخته است که انسان را به یاد آثار بالزاک و تولستوی می‌اندازد»
وی هم اکنون در آمریکا زندگی می‌کند و به دلیل مجوز نگرفتن آثار اخیرش از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سرگرم نگارش به زبان انگلیسی می‌باشد. وی چندی پیش نوشتن زندگینامهٔ خود را به زبان انگلیسی به پایان رسانده است.
@litera9

نجیب مایل هروی، فرزند رضا مایل هروی، به روایت مادرش سال ۱۳۲۱ و به روایت پدرش در سال ۱۳٢٩ خورشیدی، در شهر خمام هرات چشم به‌جهان گشود. او نویسنده، پژوهشگر، نسخه‌شناس، ويراستار و مردم‌شناس افغان مقیم ایران است، که رشته‌ی اصلی‌اش عرفان اسلامی است و يکی از محققان شايسته در نقد و تصحيح متون کلاسيک است که با تأليف، تصحيح و بررسی بيش از سی کتاب ارزشمند و نگارش صدها مقاله، به اين مهم پرداخته است. دورۀ دبستان و دبیرستان (تحصيلات ابتدایی و متوسطه) را در شهر کابل به پايان رساند. چنان‌که خود در اين مورد می‌گويد:
«بنده به روايت مادرم در سال ۱۳٢۱ و به روايت پدرم در سال ۱۳٢٩ شمسی در شهر خمام متولد شدم، مسلماً روايت پدرم ارجح است. آوان کودکی را در هرات گذراندم. شهری از خراسان که در تاريخ فرهنگ فارسی، شهر شناخته‌شده‌ای است. در مکتب‌خانه‌های هرات آموختن را شروع کردم و در پی مهاجرت پدر به پايتخت افغانستان - از سن شش سالگی - بنده هم از هرات منتقل شدم و تحصيل را در مدارس کابل دنبال کردم.»
مايل هروی، پس از اتمام تحصيل، در سال ۱۳۴٩ خورشیدی، در انجمن تاريخ کابل به امور فرهنگی مشغول شد و در آن زمان بيشترين آموزش در نسخه‌شناسی را از محضر پدرش فراگرفت. سپس، در سال ۱۳۵۰، برای ادامه تحصيل عازم ايران گرديد. او می‌گويد:
«بعد به‌خاطر مقاله‌ای که در سال ۵۰ در کابل منتشر کردم، چنين مقدر شد که بنده کار دانشگاهی و تحصيلات خود را در زمينۀ زبان و ادبيات فارسی در ايران دنبال کنم.»
در سال ۱۳۵۰ در دانشگاه فردوسی مشهد به کسب تحصيل پرداخت و از سال ۱۳۵٧ تا ۱۳٦۰ نيز به فهرست‌برداری در کتابخانۀ آستان قدس رضوی اشتغال ورزيد. پس از آن، شروع به کارهای تحقيقاتی برای تهران کرد. اما زمانی که بنياد پژوهش‌های اسلامی تأسيس شد، در سال ۱۳۶۵، به اين بنياد پيوست و به پژوهش در زمينۀ نسخه‌شناسی پرداخت. اين همکاری در زمينۀ نسخه‌شناسی، کتاب‌شناسی و تصحيح متون و تدريس در همين زمينه‌ها سال‌ها ادامه داشت. گفته می‌شود، استاد نجيب مايل هروی، در حدود پانزده سال به‌تدريس، مطالعات و پژوهش‌های ادبی خود در بنياد پژوهش‌های اسلامی ادامه داد و در طی این مدت، ضمن تسلط به ادبیات کلاسیک، از انگشت‌شمار شخصیت‌های پژوهشگر زمان خود بود که به‌طور ژرف، به ادبیات معاصر فارسی و عرفان اسلامی علاقه‌مند شد و مقالات بسیاری در این زمینه نوشت و در حوزه‌ی تصحیح متون و نسخه‌شناسی ده‌ها کتاب منتشر کرد. او خود در مورد کارهای تحقيقاتی‌اش می‌گويد:
«از سال ۵۳ عملاً در ايران مشغول به تحقيق در زمينۀ کتاب‌شناسی شدم. طرحی داشتم به‌نام «کتاب‌شناسی نگاشته‌های عرفانی در زبان فارسی» و اين باعث شد تا تحقيقی در احوال و آثار عارفان گمنام ايرانی و عرفان اسلامی داشته باشم و بر احيای آثار اين عارفان گمنام اهتمام ورزم. نتيجۀ اين اهتمام در ۳ اثر اعم از رساله و کتاب و صدواندی مقالۀ چاپ شده در مجلات ايران و خارج از ايران عرضه شده است.»
استاد مایل هروی، در سال ۱۳۵٧ با بانویی ایرانی ازدواج کرد و صاحب دو فرزند به‌نام شهاب و وهاب است . اکنون وی در تهران زندگی می‌کند. به پاس این خدمات فرهنگی، استاد مایل هروی، شب ۱۲ اردیبهشت ماه ۱۳۸۶ خورشیدی، جایزه ادبی - تاریخی بنیاد دکتر محمود افشار یزدی را در مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی دریافت کرد. این جایزه که برای یک عمر دستاورد برای خدمت به تاریخ و زبان فارسی اهدا می‌گردد، با حضور سیدجعفر شهیدی، سیدمصطفی محقق داماد، سیدمحمدعلی ابهری و سیدکاظم بجنوردی به او اهدا شد.
نجیب مایل بیشترین دوره آموزش وپژوهش خویش را درایران سپری نموده است و هم اکنون به عنوان دانشمند طرازاول درحلقه‌های دانشی وتحقیقاتی ایران معرفی ومورد حرمت است. تاجایی که آثارش در بازارهای کتاب ایران کمیاب است اما با وجود تحقیقات و خدمات زیادی که وی به فرهنگ ایرانی و زبان فارسی کرده، هنوز موفق به دریافت اقامت دائم در ایران نشده است و شرایط اقامتی او تقریباً برابر یک کارگر افغانیست! (که قانونی مشغول بکار است)
@litera9

اريك امانوئل اشميت (متولد 28 مارس 1960) نمايشنامه نويس، رمان نويس و داستان نويس فرانسوي است. نمايشنامه هاي او در بيش از پنجاه كشور به روي صحنه رفته است. وي در ليسه دو پار Lycee du Parc در ليون فرانسه و اكول نرمال سوپريور در پاريس تحصيل و موفق به اخذ دكتراي فلسفه شده است و به مدت سه سال در شربورگ و دانشگاه شمبري Chambery تدريس كرده است. او اهل ايالت آلزاس فرانسه است و تحت نفوذ ديدگاه ملحد والدينش بزرگ شده است. اما بعد از سال¬ها منكر خدا شدن، خود را مسيحي اعلام كرد.
اشميت در ابتدا فيلمنامه نويس بود. اولين كار او «شب والگونس » در سال هاي 1991 و 1992 هم در فرانسه و هم در كشورهاي ديگر به دفعات نمايش داده شد. با دومين فيلمنامه، كار تئاتري او آغاز گرديد. «ملاقات كننده» در سال هاي 1993 و 1994 جايزه مولير Moliere را براي بهترين نويسنده و بهترين اجرا دريافت كرد. سال¬هاي بعد براي او موفقيت¬هاي تئاتري در پي داشت. اشميت تم¬هاي مختلفي را در آثارش بكار گرفته است. در «گلدن جو» (1995) نگاه بدبينانه¬اي نسبت به زندگي افرادي دارد كه به شدت درگير مسائل مالي هستند. در «نواي اسرارآميز» (1996) صداي دو مرد را ارائه مي¬كند كه درباره فلسفه¬شان نسبت به زندگي و عشق بحث مي-كنند و هر دو عاشق يك زن مي¬شوند. «افسار گسيخته» يك نمايش تاريخي درباره زندگي دنيس ديدروت Denis Diderot است كه فيلم آن در سال 2000 اكران شده است.

امانوئل اشميت در سال 2001، جايزه بزرگ تئاتر آكادمي فرانسه را دريافت كرد. نمايشنامه¬هاي او به چهل و سه زبان ترجمه و در بيش از پنجاه كشور اجرا شده است. اين نمايشنامه¬ها تحت تأثير كارهاي ساموئل بكت، ژان آنوي و پاول كلاودل نوشته شده¬اند. علاوه بر نمايشنامه، وي رمان¬ها و داستان كوتاه¬هاي موفقي نيز نوشته است، مثل «اسكار و بانوي گلي¬پوش»، «ميلارپا»، «زندگي من و موتسارت» و «وقتي كه يك اثر هنري بودم».
مذهب در جهان نقش عمده¬اي در آثار اشميت دارد. در «دايره نامعلوم» وي سعي در برقراري هارموني بين مذهب و فرهنگ دارد. «ميلارپا» اولين داستان از اين سري است و به بودائيسم تبتي مي¬پردازد. داستان بعدي «آقا ابراهيم و گلهاي قرآن» به صوفيسم تقديم شده و «اسكار و بانوي گلي¬پوش» محتوايي درباره مسيحيت دارد. «فرزند نوح» نيز در رابطه با مسيحيت و يهوديت است. در سال 2003 فرانسوا دوپيرون فيلمي با اقتباس از «آقا ابراهيم و گلهاي قرآن» ساخت كه عمر شريف ايفاكننده نقش اصلي آن بود و در سال 2004 جايزه سزار بهترين هنرپيشه را براي اين نقش دريافت كرد. اشميت در سال 2010 جايزه گونكورت نو Goncourt de la Nouvelle را براي «كنسرتي براي يادبود يك فرشته» دريافت كرد.
وي از سال 2002 در بلژيك زندگي ميكند و شهروند بلژيكي است.
@litera9

@litera9
گلی ترقی، نویسنده ایرانی معاصر متولد ماه مهر ۱۳۱۸ در تهران است. او فرزند لطف الله ترقی است که مدیر مجله خوشنام ترقی بود که این مجله تا اوایل دهه چهل چاپ می شد. گلی ترقی تحصیلات متوسطه اش را در تهران به اتمام رساند و بعد از آن برای تحصیل در رشته فلسفه به آمریکا مهاجرت نمود. اولین قصه اش به نام میعاد را در همان دوره دانشجویی و در مجله ادبی همان دانشگاه محل تحصیلش به چاپ رساند که این داستان در سال ۱۳۴۴ در مجله اندیشه و هنر در ایران نیز به چاپ رسید. ترقی بعد از اتمام تحصیلاتش به ایران بازگشت و در دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران به تدریس رشته شناخت اساطیر و نمادهای آغازین پرداخت. او دوباره مهاجرت کرد؛ این بار به فرانسه و آن جا ماندگار شد، اما علاقه اش به ایران_ همانطور که نوشته هایش گواه این ادعا نیز هستند_ مانع از آن می شود که او بتواند مدتی طولانی از ایران دور باشد. او تابستان ها به تهران می آید و گویا کارگاه های داستان نویسی نیز برگزار می کند. به گفته خودش او شیفته تهران قبل از مهاجرتش است، شیفته شمیران و سرپل تجریش و کافه نادری و در این سفرهایش به نوعی به دنبال زمان از دست رفته و مکان های گمشده است. اولین اثر ترقی مجموعه داستانی است به نام من هم چه گوارا هستم که در سال ۱۳۴۸ توسط انتشارات مروارید به چاپ رسید. خاطره های پراکنده، عادت های غریب آقای الف، جایی دیگر و فرصت دوباره، از دیگر مجموعه داستان های این نویسنده معاصر هستند. با وجود اینکه بیشتر نوشته های گلی ترقی مجموعه داستان است، اما ایشان دو رمان به نام های خواب زمستانی و اتفاق نیز دارد که آخری اخیرا در ایران و توسط انتشارت نیلوفر به چاپ رسیده است. گفتنی است که فیلم کوتاه بیتا ساخته هژیر داریوش همسر سابق گلی ترقی نوشته این نویسنده بوده است. همچنین فیلم نامه درخت گلابی ساخته داریوش مهرجویی اقتباسی از داستان درخت گلابی ترقی است. قصه بزرگ بانوی روح من از جمله داستان های اوست که به زبان فرانسه نیز ترجمه شده است و در سال ۱۹۸۵ بهترین قصه سال فرانسه معرفی شد. اتوبوس شمیران و خانه ای در آسمان در کنار داستان بزرگ بانوی روح من از جمله نمونه های برجسته ادبیات داستانی معاصر ایران هستند. گلی ترقی از جمله نویسنده هایی است که زبان برایش از اهمیت ویژه ای برخوردار است و به نظرش اثری که زبانش درست نباشد خواننده را شکنجه می دهد. این نویسنده معاصر به گفته خودش از آن نویسنده هایی نیست که با قوه تخیلش داستان هایش را روایت کند بلکه باید اتفاق های داستان هایش را تجربه کرده باشد. گاهی داستانی سراسر واقعی است و گاهی داستانی در پی شخصیت و یا حتی جمله ای شکل می گیرد و روایت می شود.

@litera9

اسماعیل کاداره، متولد سال 1936 در شهر کوهستانی «گی جیروکاستر» در نزدیکی مرزهای یونان، مشهورترین نویسنده و شاعر کشور آلبانی محسوب می‌شود. این نویسنده پس از چاپ کتاب «ژنرال ارتش مرده» در سال 1965 داستان‌ها و رمان‌های فراوانی نوشته که از یک سو چشم‌اندازی تاریخی نسبت به کشورش ارایه می‌کنند و از سویی دیگر به تعمق در تقابل طبیعت انسان با دیکتاتوری می‌پردازند. او که همواره در کشمکش با نظام کمونیستی «انور خوجه» در آلبانی بود، سرانجام در سال 1990 کشورش را ترک کرد و به فرانسه پناهنده شد.
داستان این کتاب ، در مورد یک ژنرال ایتالیایی است که مامور می شود 20 سال پس از جنگ به آلبانی برود و جنازه سربازانی را که در این کشور خاک شده اند به میهن باز گرداند . داستان در مورد تفکرات سرهنگ در بین این ارتش مردگان و تقابلات او با مردم آلبانیست .

ژان كوكتو نويسنده و نقاش معروف فرانسوی در سال ۱۸۹۱ بدنیا آمد. او نابغه معاصر سينما و تئاتر فرانسه، نويسنده و نقاش هنرمند است كه به تئاتر و سينمای فرانسه خدمات شايانی نموده است. درضمن وی يكی از بزرگترين كارگردانان تئاتر و سينمای فرانسه محسوب می‌شود، نبوغ او در تهيه فيلم های عميق و نمايشنامه هايی بود كه مسائل بغرنج زندگی را نمودار می‌سازند و همين ها باعث گرديد كه در بيست سال اخير او را به عنوان يك نويسنده و نماينده عاليقدر هنر تئاتر و سينمای فرانسه به جهانيان بشناساند، ژان كوكتو عضو آكادمی هنر فرانسه نیز بود.
@litera9

ویلیام ترِوِر کاکس سال 1928 در میچلستون ایرلند در خانواده‌ای پروتستان به دنیا آمد. پدرش رئیس بانک بود و به خاطر شغلش مجبور بود همراه خانواده‌اش مرتباً از شهری به شهر دیگر برود. در سال 1946 وارد کالج ترینیتی شد و در رشته‌ی تاریخ تحصیل کرد. در سن بیست و چهارسالگی به خاطر مشکلات مالی به انگلستان مهاجرت کرد. نخستین رمانش را سال 1958 در انگلستان به چاپ رساند. وی تاکنون آثار بسیاری از جمله رمان، داستان کوتاه و نمایشنامه نوشته است. در سال 1977 به خاطر خدماتش به ادبیات، موفق به دریافت CBE (نشان افتخار امپراتوری بریتانیا) شد. در سال 1994 به عنوان یکی از چهره‌های شاخص ادبیات معرفی شد و از او تقدیر به عمل آمد. فرهنگستان بریتانیا در سال 1999 به پاس خدمات ادبی وی، جایزه‌ی David Cohn را به او تقدیم کرد. ترور در سال 2002 به خاطر جایگاه رفیعش در ادبیات لقب سِر دریافت کرد. شخصیت‌های داستان‌های ترِوِر اغلب زنان، کودکان، افراد کهنسال، طبقه‌ی متوسط، انسان‌های تنها، و کسانی هستند که ازدواج‌های شکست خورده یا عشق‌های نافرجام را تجربه کرده‌اند. این افراد در حاشیه‌ی جامعه قرار دارند و با آنها همچون بیگانه رفتار می‌شود. چیره‌دستی و مهارت ویلیام ترور در فرم و تکنیک داستان، سبب شد که با نویسندگانی چون چخوف، دوموپاسان و جیمز جویس مقایسه شود.
داستان های کتاب جنون دونفره ، از میان داستان های کتاب تقلب در کاناستا که عنوان یکی از بهترین کتاب های منتشر شده در ۲۰۰۷ را به خود اختصاص داد، انتخاب شده اند. ضمنا داستان جنون دو نفره وی که در همین مجموعه آمده است، موفق به دریافت جایزه اوهنری ۲۰۰۸ نیز شده است.
«ویلیام ترِوِر» که از او به عنوان یکی از بزرگترین نویسندگان داستان کوتاه در یک قرن اخیر یاد می‌شود در سال 2016 در سن ۸۸ سالگی درگذشت.

@litera9

این کتاب گفت و شنودی است میان فرانسوا میتران و ژرژ مارک بن‌آمو. میتران ، رئیس جمهور سابق فرانسه ، در سال 1916متولد و در سال 1938 به جنگ جهانی فرا خوانده شد. او در جنگ جهانی به اسارت آلمانی‌ها در آمد, اما اندکی بعد موفق به فرار شد و در فرانسه به صفوف مقاومت پیوست .وی در سال 1946نماینده شهر(نیور) شد و از آن به بعد مشاغل مهمی چون نمایندگی مجلس, تصدی وزارتخانه‌های مختلف, تمایندگی فرانسه در قلمرو ماورائ‌بحار این کشور و شهرداری شهر نیور را برعهده داشت .میتران در سال 1981و 1988طی دو دوره متوالی به ریاست جمهوری فرانسه انتخاب شد و چهارده سال عهده‌دار این مقام بود. او عاقبت در اثر بیماری سرطان در سال 1996چشم از جهان فرو بست .

@litera9

مالرو در ۳ نوامبر ۱۹۰۱ در پاریس بدنیا آمد. پدر و مادرش وقتی او خردسال بود جدا شدند و بعد طلاق گرفتند. مالرو نزد مادرش بزرگ شد و به مدرسه رفت. آندره دانش‌آموز خوبی نبود و نتوانست سال آخر دبیرستان را به پایان برساند. به منظور امرار معاش به کار خرید و فروش کتاب‌های نایاب و همکاری با دکه‌های کتابفروشی کنار رود سن روی آورد. در ژوئن ۱۹۲۱ با دختری به نام کلارا گلداشمیت آشنا شد و علی‌رغم موافق نبودن خانواده مرفه یهودی-آلمانی کلارا با هم ازدواج کردند. زوج جوان به خرید و فروش سهام پرداختند و علی‌رغم سود اولیه، با سقوط نرخ سهام ورشکست شدند. پس از این واقعه و در ۲۱ سالگی با همسرش به کامبوج رفت. در مدت اقامتش در هندوچین از سیاست استعماری فرانسه در آن ناحیه آزرده بود و به تأسیس روزنامه‌ای بنام «هندوچین در زنجیر» کمک کرد. پس از بازگشت به فرانسه چند رمان نوشت و برای رمان وضعیت بشری که در مورد قیام کمونیستی شانگهای بود جایزه گنکور را دریافت کرد. در ۱۹۳۰ به گروه باستان‌شناسانی پیوست که در ایران و افغانستان کار می‌کردند، در همین سال پدرش نیز خودکشی کرد که ضربه سختی به او وارد آورد. با شروع جنگ داخلی اسپانیا به نیروهای جمهوری‌خواه پیوست و خلبان شد. دوبار در نبرد برای دفاع از مادرید در برابر حمله فالانژیست‌ها زخمی شد. در جنگ جهانی دوم راننده تانک بود و دستگیر شد، ولی توانست فرار کند و به نیروهای مقاومت فرانسه بپیوندد. در ۱۹۴۴ گشتاپو او را دستگیر کرد، ولی زنده ماند و به کمک نیروهای مقاومت آزاد شد. پس از جنگ از دولت فرانسه مدال مقاومت و صلیب جنگ و از دولت بریتانیا نشان خدمت برجسته را دریافت کرد. شارل دوگل او را به سمت وزیر اطلاع‌رسانی منصوب کرد. در این دوره آثاری در مورد هنر و فرهنگ منتشر کرد. پس از سقوط دولت دوگل به زندگی شخصی بازگشت. از سال ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۴، مالرو کتاب ۳ جلدی موزه خیالی پیکرتراشی جهان را به چاپ سپرد. در سال ۱۹۵۸ هنگامی که دوگل مجدداً قدرت را به دست گرفت مالرو وزیر فرهنگ فرانسه شد. در این سمت او به تأسیس خانه فرهنگ در سراسر فرانسه پرداخت. آندره مالرو در طول عمر ۷۵ ساله خود به کشورهای گوناگونی سفر کرد و جالب اینجاست که در این سفرها، بیش از همه شیفته تمدن کهن ایران و شهر زیبا و دیدنی اصفهان شد. او در مورد اصفهان می‌گوید: "چه کسی می‌تواند ادعا کند زیباترین شهر دنیا را دیده وقتی هنوز اصفهان را ندیده باشد؟"
آندره مالرو در ۲۳ نوامبر ۱۹۷۶ در کرتی نزدیک پاریس درگذشت.

مهاجر
شان تن
ترجمه نیما اشرفی

شان تن (Shaun Tan؛ زادهٔ ۱۹۷۴) یک نویسنده، تصویرگر، و کارگردان فیلم اهل استرالیا است. وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون جایزه آسترید لیندگرن، جایزه اسکار بهترین پویانمایی کوتاه و جایزه دیتمار شده‌است. او در سال ۱۹۹۵ در رشته ی هنرهای زیبا و ادبیات انگلیسی از دانشگاه WA) Western Australia ) دانش آموخته شد و در حال حاضر به عنوان طراح گرافیک، نویسنده و تصویرگر مشغول به کار است. او کار طراحی و نقاشی خود را با کشیدن تصویر برای داستان های ترسناک و علمی تخیلی در یک مجله ی کوچک ویژه نوجوانان آغاز کرد و در حال حاضر بیشتر وقت و انرژی خود را بر روی خلق و طراحی کتاب های تصویری گذاشته است. آثار شان تَن جوایز داخلی و بین المللی بسیاری دریافت کرده است. مهم تر این که او در سال ۲۰۰۸ به عنوان تصویرگر برگزیده ی استرالیا کاندیدای دریافت جایزه ی هانس کریستین اندرسن شد. او در سال ۲۰۱۱ نیز موفق شد جایزه یادبود آسترید لیندگرن، گران ترین جایزه ادبیات کودک جهان را به دست آورد. کتاب های او تا کنون در بسیاری از کشورها شناخته شده و به زبانهای بی شماری ترجمه شده است.

@litera9
حسین مرتضائیان آبکنار در تاریخ ۵ اسفند ۱۳۴۵ در تهران متولد شد. پس از به پایان بردن تحصیلاتش در رشتهٔ هنرهای نمایشی (گرایش طراحی صحنه) به فیلم‌نامه‌نویسی روی آورد. در زمان جنگ ایران و عراق بین سال‌های ۱۳۶۵-۱۳۶۷ به سربازی رفت و حضورش در جبهه‌های جنگ «بر فضای داستان‌هایش تأثیر گذاشت.» در سال ۱۳۶۸ در جلسات عمومی داستان‌خوانی سیروس طاهباز در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شرکت کرد. در سال ۱۳۶۹ با دائر شدن کارگاه داستان‌نویسی گلشیری به جمع شاگردان گلشیری پیوست. آبکنار در سال‌های ۱۳۷۷ و ۱۳۷۹ به دعوت گلشیری عضو هیئت تحریریه ماهنامه کارنامه بود. او هم چنین سابقه تدریس داستان‌نویسی در دانشگاه هنر تهران و همچنین تدریس آزاد داستان‌نویسی را داراست . آبکنار در سال ۲۰۱۳ میلادی موفق به دریافت فلوشیپ از دانشگاه هاروارد شد و در حال حاضر ساکنِ آمریکا است.

این رمان در شمار آثاری ضد جنگی قرار می گیرد که نگاه ویژه و مستقلی نسبت به جنگ دارد. کتاب روایتی متفاوت از جنگ ایران و عراق است. راوی داستان یک سرباز وظیفه است. برخی وقایعی که او ضمن داستان نقل می کند به هیچ وجه در روایات رسمی دیده نمی شوند، با این حال حسین مرتضاییان آبکنار که در آن سال ها به عنوان سرباز وظیفه از نزدیک این رویدادها را تجربه کرده است، در دیباچه کتاب به سندیت تاریخی رمانش اشاره می کند ومی نویسد: صحنه های این رمان واقعی است. این رمان موفق به کسب جوایز متعدد ادبی از جمله بهترین رمان اول دوره هفتم جایزه گلشیری ، بهترین رمان هشتمین دوره جایزه مهرگان ادب و متفاوت ترین رمان از بنیاد واو گردید. این رمان همچنین به فرانسه ترجمه شده است و در بازار کتاب اروپاو آمریکای شمالی عرضه شد.

@litera9
مایکل فرین
نویسنده، نمایشنامه‌نویس و مترجم انگلیسی در سال ۱۹۳۳ در حومه لندن به دنیا آمد. موفقیت نمایشنامه‌هایی همچون «کپنهاگ» و «دمکراسی» و رمان‌هایی مانند «جاسوس‌ها» و «به سوی پایان صبح» او را در جرگه معدود نویسندگانی قرار داده که در هر دو حوزه نویسندگی رمان و نمایشنامه‌نویسی چیره‌دست هستند.

فرین در دوره خدمت نظام، زبان روسی را فراگرفت و هم اکنون او را بهترین مترجم آثار چخوف در بریتانیا می‌دانند. این نویسنده عمدتاً طنزنویس در بین سال‌های ۱۹۶۶ تا ۲۰۰۶ موفق به دریافت نزدیک به بیست جایزه ادبی در بخش های نمایشنامه و رمان شده است که این موضوع نشان دهنده جایگاه ویژه او در ادبیات انگلستان است.

از جمله معروف‌ترین جوایزی که فرین موفق به دریافت آنها شده است، می‌توان به جایزه سامرمست موام (۱۹۶۶) برای رمان «مرد حلبی»، جایزه لارنس اولیویه (۱۹۷۶) در بخش بهترین کمدی برای نمایشنامه «سال‌های خرها»، جوایز حلقه منتقدان تئاتر (۱۹۹۸)، ایونینگ استاندارد لندن (۱۹۹۸)، تونی (۲۰۰۰) و حلقه منتقدان تئاتر نیویورک (۲۰۰۰) برای نمایشنامه «کپنهاگ»، جایزه وایت بِرِد (۲۰۰۲) برای «جاسوس ها»، و جایزه قلم طلایی (۲۰۰۳) به خاطر یک عمر خدمت به ادبیات اشاره کرد.
این اولین رمانی است که به قلم این نویسنده در ایران منتشر می‌شود. از فرین پیش‌تر دو نمایشنامه «کپنهاگ» و «دمکراسی» به فارسی برگردانده شده بود. در میان رمان های این نویسنده رمان جاسوس‌ها که در سال ۲۰۰۲ نوشته شده است، موفق به دریافت دو جایزه ادبی مهم شده است: جایزه وایت بِرِد (۲۰۰۲) و جایزه نویسندگان کشورهای مشترک المنافع (۲۰۰۳)

@litera9
این کتاب جنایت‌های حکومت بعثی عراق از جمله تجاوز به خاک ایران و بمباران‌های شیمیایی توسط این رژیم را در قالب داستانی به تصویر می‌کشد.
این رمان داستان نویسنده‌‌ مشهوری را نقل می‌کند که صدام حسین از او خواسته تا رمانی در مدح او بنویسد و در قالب این داستان،‌ فراز و نشیب‌های این نویسنده و مشاهدات او از جنایات رژیم بعثی عراق به تصویر کشیده شده است. تامس کنیلی، نویسنده استرالیایی،‌ که به تالیف رمان‌هایی با مضمون ظلم ستیزی شناخته شده، از سال ۱۹۶۴ تا به امروز بیست و نه رمان منتشر ساخته که از این میان،‌ رمان‌های «شهر زنبور‌ها»،‌ «فهرست شیندلر» و «رمان دیکتاتور» به فارسی ترجمه شده است. این نویسنده تا به حال چهار بار نامزد دریافت جایزه بوکر بوده و یک بار در سال ۱۹۸۲ به آن دست یافته است.
همچنین استیون اسپیلبرگ فیلمی با نام "فهرست شيندلر"، که بر اساس رمانی از این نویسنده به نام «کشتی شیندلر»،‌ تهیه کرد، موفق به دریافت جایزه اسکار شد.

زنده یاد دکتر مهدی روشن‌ضمیر در سال ۱۲۹۸ هجری‌شمسی در تبریز به‌دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلات مقدماتی، در ۱۶ سالگی دیپلم ریاضی گرفت و برای ادامه تحصیل راهی تهران گردید و در عرض ۳ سال موفق شد لیسانس زبان و ادبیات فرانسه را از دانشگاه تهران اخذ نماید.
پس از چند سال به انگلستان رفت و به تحصیل رشته علوم‌تربیتی در دانشگاه اکسیتر پرداخت.
در سال ۱۳۳۰ هجری‌شمسی روانه فرانسه شد و مدتی نیز در دانشگاه پاریس تحصیل کرد و موفق به اخذ درجه دکترا گردید.
روشن‌ضمیر پس از بازگشت به ایران، مدتی در دبیرستان‌های تبریز و بعد در دانشگاه این شهر به تدریس زبان و ادبیات فرانسه مشغول شد و بعد از بازنشستگی به کرج رفت و ضمن ساکن شدن در آن شهر، به تألیف پرداخت.
از جمله آثار ایشان می‌توان به کتاب‌های زیر اشاره کرد:
مشکلات زبان فرانسه(۳جلد)، معتقدات و آداب ایرانی(۲جلد)، برگزیده‌های ادبی(۲جلد)، فردوسی و حماسه ملی، یاد یاران، دیار خوبان، دو شاعر بزرگ: مولانا و شهریار، بررسی‌های ادبی، تاریخ سیاسی و نظامی دودمان غوری ، و اصطلاحات فرانسه.
ادیب و زبان‌شناس فرهیخته کشور به سال ۱۳۷۸ هجری‌شمسی در شهر کرج به دیار باقی شتافت و پیکرش پس از انتقال به تبریز و تشییع باشکوه، در مقبره‌الشعرا تبریز و در جوار استاد شهریار و خاقانی به خاک سپرده شد.

@safinehyetabriz

آقا سیدعلی میرزا پیرمردی که در جوانی عاشق دختری به نام مریم میشود، ولی هرگز به او نمیرسد، او اهل شهرطبس بود وسالهای زیادی را در ارگ تاریخی طبس به تنهایی و در انتظار عشقش می گذراند ، برخی مردم شهر او را دیوانه خطاب میکردند، به همین خاطر او از مردم شهر تا حدودی دوری می کرد‌.
آقا سید علی میرزا، درسال ۱۳۵۱ در فیلم پ مثل پلیکان به کارگردانی پرویز کیمیاوی ایفای نقش کرد.

او در زلزله ۲۵ شهریور ۱۳۵۷ طبس مفقود شد و ۲۴سال بعد یعنی در سال (۱۳۸۱) درحین کاوش و بازسازی ارگ طبس، جسد کاملا سالم او کشف شد و پس از تشیع باشکوه در همان محل به خاک سپرده شد.

روحش شاد