این کتاب ترجمه دو پژوهش علیرضا شاپور شهبازی، باستانشناس و هخامنششناس ایرانی است. وی با استدلالهای منطقی در مخالفت با تفسیرهای سنّتی درباره نماد بالدار هخامنشی و دادن پاسخهای پذیرفتنی به پژوهندگانی که این دایره بالدر را نماد فروهر و یا اهوره مزدا، خدای بزرگ ایرانیان باستان خواندهاند، ضعفها و کاستیهای چنین تفسیرهایی را نشان داده و عقیده دارد که باید برای همیشه اینگونه تفسیرها و خیالبافیها فراموش بشود. شهبازی با مطالعه الگوهای بازنمایی شده این نماد هخامنشی و مفاهیم ضمنی گوناگون آن و همچنین با ردیابی جانشینهای نماد بالدار تا دوره ساسانیان، تفسیری دیگر را برای مفهوم نماد بالدار هخامنشی پیشنهاده داده است. البته این نتیجه گیریها هم بنظر نمیرسد که چندان کامل باشند.