آدرس جدید litera999@

این عکسی که همه جا با عنوان شاه اسماعیل و یا شاه طهماسب ذکر شده، حتی در ویکیپدیا در قسمت مربوط به شاه طهماسب اومده، عکس شاه طهماسب ثانی فرزند شاه سلطانحسین صفوی هست از Charles Heath که نگاره ای از نادرشاه هم ازو داریم:

این اثر از میرزا یوسف‌خان تبریزی (مستشارالدوله) است که موقع انتشار توجه بسیاری را جلب کرد. چاپ اول آن در ۱۲۸۷ ق و چاپ‌های بعدی در ۱۳۰۵ و ۱۳۲۵ در تهران به شیوه چاپ سنگی تجدید گردید.
@litera9

هانس دیتریش گشنر، وزیر امور خارجه آلمان که با تلاشهای او دیوار برلین فرو ریخت و آلمان متحد شکل گرفت، در سن ۸۹ سالگی درگذشت. آقای گشنر پس از تشکیل آلمان متحد، برای حفظ توازن بین شرق و غرب آلمان تلاش زیادی کرد. او از حامیان ایده اروپای متحد بود. در دوران جنگ ایران و عراق، او که وزیر امور خارجه آلمان بود به ایران سفر کرد و در اظهار نظری نامتعارف از سوی یک دیپلمات غربی تلاش قدرتهای غربی برای منزوی کردن ایران را یکی از «بزرگترین اشتباه های» این کشورها توصیف کرد.
@litera9

@litera9
این کتاب خاطرات ( سینمایی) پرویز دوایی است که در سال ۱۳۷۰ و در حالی که خودش در پراگ ساکن بود منتشر شد.کتاب به بهرام ری پور پسرخاله نویسنده تقدیم شده که قهرمان دوره های گذشته زندگیش بوده و هم او بوده که پیشنهاد نوشتن و منتشر کردن خاطرات را برای اولین بار مطرح کرده است. اینجا هم حکایت دوایی حکایت عاشقی کردن ها با سینماست در دورانی که سرگرمی نوظهور و خالصی به نام سینما به شهر به تهران و آدمهایش هدیه شده است.
پرویز دوایی فارغ التحصیل دانشکده ادبیات دانشگاه تهران در رشته زبان انگلیسی است و همین تسلط به زبان باعث شد که مترجم مقالات مختلف سینمایی و متن گفت وگو برای دوبله فیلمها باشد. با مجلات سینمایی مختلفی همکاری و به عنوان منتقد فیلم شهرت پیدا کرد. از مجلاتی که با آنها همکاری کرد میتوان سپید و سیاه،مجله فردوسی، رودکی، روشنفکر و سینما را نام برد.

@litera9
پرویز دوائی منتقد فیلم، نویسنده و مترجم ایرانی متولد ۱۳۱۴ تهران است. او فارغ التحصیل دانشکده ادبیات دانشگاه تهران در رشته زبان انگلیسی است و همین تسلط به زبان باعث شد که مترجم مقالات مختلف سینمایی و متن گفت وگو برای دوبله فیلم‌ها باشد. با مجلات سینمایی مختلفی همکاری و به عنوان منتقد فیلم شهرت پیدا کرد. از مجلاتی که با آنها همکاری کرد می‌توان به سپید و سیاه،مجله فردوسی، رودکی، روشنفکر و سینما و نگین اشاره کرد. برای ماهنامه سینمایی فیلم هم گاهی بهاریه یا مقاله نوشته‌است. آخرین مقاله‌اش را در ایران در سال ۱۳۵۳ در مجله سپید و سیاه با عنوان خداحافظ رفقا نوشت و برای یک دوره آموزشی به چکسلواکی رفت و خرش را همانجا بست و ساکن پراگ شد.
پرویز دوائی پس از سال‌ها اقامت مداوم در پراگ هنوز با ذهن شفافش چنان خاطره‌های کودکی و نوجوانی را با جزییات حیرت‌انگیزش به یاد می‌آورد که گویی همه چیز، همین دیروز اتفاق افتاده است. او بیش‌تر به عنوان منتقد فیلم شناخته شده و همانگونه که گفته شد ترجمه‌هایی هم در زمینه سینما دارد، نقدها حاصل بیست سال روزنامه‌نگاری مداوم و بی‌وقفه حرفه‌ای، و ترجمه‌ها اغلب مربوط به پس از آن دوره. اما بخشی از نوشته‌های او ثبت لحظه‌های ظریف و گذرا و احساس‌های دوران کودکی و نوجوانی نویسنده، با لحنی تاثیرگذار و آمیخته با دریغ و حسرت، و نثری هوش‌ربا و پرمایه است. پس از مجموعه‌های باغ و سبزپری (که می‌توان بازگشت یکه‌سوار را هم که ثبت خاطره‌های سینمایی اوست در همین رده گنجاند)، ایستگاه آبشار مجموعه دیگری از این شاخه از نوشته‌های دوائی و اوج آن‌هاست.

@litera9
م. ف. فرزانه (متولد ۱۳۰۸، تجریش) از نوجوانی با مطبوعات همکاری می‌کرد. به معرفی دکتر سید صادق گوهرین با صادق هدایت آشنا شد و تا پایان عمر هدایت دوست و مرید او بود. سال اول حقوق را در تهران، روان‌شناسی و مردم‌شناسی را در سوربن گزراند و تحصیل حقوق را تا دکتری حقوق بین الملل در پاریس و تولوز ادامه داد. سپس با بورس دولت فارغ‌التحصیل انستیتوی عالی سینمایی پاریس شد و از آن پس فیلم‌های مستند، بیشتر درباره هنر ایران، ساخت. مدتی به ایران آمد، نخستین آموزشگاه فنی سینمایی را تاسیس کرد و از اولین پایه‌گذاران تلویزیون ملی ایران شد. لیکن محیط کاری به‌قدری برایش ناگوار آمد که از شغل سینمایی دست کشید و به عنوان رئیس بانک صادرات به پاریس بازگشت.

تاریخ_درانیان
اثر: سید_حسین_شیرازی
ترجمه: میر_هاشم_محدث
نادرشاه با فتح قندهار و کابل در سال ۱۱۵۰ ه.ق, تمامی قلمرو افغانستان را ضمیمه خاک ایران کرد, اما بعد از قتل نادر در سال ۱۱۶۰ ه.ق احمدخان, رئیس قبیله ابدالی یا درانی ـ از فرماندهان سپاه نادر ـ خود را پادشاه افغانستان معرفی نمود .احمدخان مقام وزارت را به جمال خان, وارث ریاست قبیله بارکزایی که با قبیله درانی رقابت داشتند واگذاشت و از این تاریخ تا یک قرن بعد, این ترتیب محفوظ بود ;یعنی شاه از قبیله درانی و وزیر از قبیله بارکزایی اختیار می‌شد .احمد شاه درانی تمام افغانستان را مطیع خود کرد و بر هرات و خراسان دست یافت, چند بار به هند حمله برده, دهلی را نیز مدتی به تصرف خود گرفت .نیز کشمیر و سند و قسمتی از پنجاب را به افغانستان ملحق ساخت, اما متصرفات او را در هندوستان به تدریج طایفه سیک مسخر کردند.

نواب نظام‌الملک، معروف به آصف‌جاه ( ۱۱۶۱-۱۰۸۲ه‍.) سیاستمداری زیرک بود از امرای دربار اورنگ‌زیب گورکانی. او از شاعران نزدیک میرزا بیدل بود، سروده‌هایش را برای اصلاح به استادش می‌سپرد و «شاکر» و «آصف» تخلص می‌کرد.
آنگاه که نادرشاه پس از فتح کابل به لاهور و سپس دهلی رسید، محمدشاه رهبری امور جنگ را به آصف‌جاه سپرد. شاعر سیاستمدار به عنوان میانجی برای صلح نزد نادرشاه رفت و توافق کردند که لشکر نادر پس از گرفتن دو کرور روپیه دهلی را ترک کند، ولی چنین نشد. جنگ چهرهٔ شوم و بی‌شرمش را نشان داد و در دهلی جوی خون از تن‌های بی‌گناه راه افتاد. آصف‌جاه که در پی چاره‌ای برای توقف کشتار بود مجدد نزد نادر رفت، به بداهه این بیت را ساخت و برای پادشاه خشمگین خواند:

دگر نمانده کسی تا به تیغ ناز کشی
مگر که زنده کنی مرده را و باز کشی

نادر را این بیت خوش آمد و فرمان به توقف جنگ داد. نمی‌دانم شاعر سیاستمدار، در آن هنگامهٔ خون و جنون چگونه این شعر نرمِ ولرم را گفت و با چه جادوی از دل آن همه صولت و خشونت چنین بیت آبداری بیرون کشید. تو گویی شعر را عاشقی برای شیرین کردن خود نزد محبوب خوش‌ادایش ساخته است.
درود بر سخنگو و سخنش که دل سخت سلطان را نرم کرد و به مردم یک شهر عمر دوباره بخشید.

(آیینه‌گران، سید فیض‌الرحمان رائد قریشی، انتشارات امیری، کابل ۱۳۹۹. خلاصه‌ای از صفحهٔ ۶۸ تا ۷٠)

@atefeh_tayyeh

سه دفتری که خداوند اعمال بندگان را در آن‌ها ثبت می‌کند

✍️پیامبراکرم(ص) فرمود: برای اعمال بندگان سه دفتر هست؛

❶ دفتری که خدا چیزی از آن را نمی آمرزد.
❷ دفتری که خدا به آن اهمیت نمی دهد.
❸ دفتری که خداوند از هیچ چیز آن نمی گذرد.

سپس فرمود: دفتری که خدا چیزی از آن را نمی‌آمرزد، شرک به خدا است.

دفتری که خدا به آن اهمیت نمی‌دهد، ستمی است که بنده میان خود و خدا به خویشتن کرده است. مانند روزه‌ای که خورده یا نمازی که ترک کرده و خداوند اگر بخواهد آنرا می‌بخشد و از آن می گذرد.

و اما دفتری که خداوند از هیچ چیز آن نمی‎گذرد ستمهائی است که بندگان به یکدیگر کرده‌اند که ناچار باید تلافی شود.

📚 نصایح، نوشته مرحوم آیت الله مشکینی
احادیث الطلاب

فرهنگ فارسى (لغت فرس اسدى)قديمى‌ترين فرهنگ فارسى موجود، متکى به شواهد شعري، لغت‌نامه تأليف ابومنصور على‌بن احمد اسدى طوسى است که به ‌نام فرهنگ يا لغت فرس اسدى معروف است و آن را پس از نظم گرشاسب‌نامه، يعنى پس از سال ۴۵۸هـ.ق. تأليف کرده است. اسدى اين لغت‌نامه را بيشتر براى استفاده شاعران تهيه و تدوين نموده است.از لغت‌نامه اسدى چندين نسخه خطى در دست است که از جمله نسخه خطى مورخ نهم محرم ۷۳۳هـ.ق. مضبوط در کتابخانه واتيکان است که پاول هرن از روى آن در شهر گوتينگن آلمان به سال ۱۸۹۷ نسخه‌اى چاپى با مقدمه‌اى سودمند ترتيب داده است. و همچنين به همت دکتر دبيرسياقى در سال‌هاى ۱۳۳۶خ. در تهران انتشار يافت.

نادرشاه افشار (سردودمان فرمانروایی ایرانی) سکه ی خود را به این شعر مزین کرده که در آن خود را شاه ایران مینامد:

« سکه بر زر کرد نام سلطنت را در جهان ، نادر ایران زمین و خسرو گیتی ستان »

نماز میت بر پیکر نادرشاه

جنازه نادرشاه را برای بازسازی آرامگاهش، ۲۱۰ سال پس از مرگش از قبر بیرون آوردند و جای تبر بر جمجمه و سر جدا شده او بر روایت‌های تاریخی قتلش صحه گذاشت.

نادر را یکی از مقتدرترین شاهان ایران دانسته‌اند که در مدت کوتاه حکمرانی، افغان‌ها را از شرق، عثمانی‌ها را از غرب و روس‌ها را از شمال کشور بیرون راند و ایرانی یکپارچه و قدرتمند ایجاد کرد.

روایتی ببینید و بشونید از زبان سنگ‌کار آرامگاه که بقایای پیکر نادرشاه را دیده و بر آن نماز میت خوانده است.

@mehrdadentezari

"به این سفیر(فرستاده نادر به روسیه) دستور داده شده بود که شهرهای دربند و باکو و رشت و تمام نقاط شروان و گیلان و قسمتهای واقع در ساحل دریای خزر را که پطر کبیر به تصرف درآورده بود مطالبه کند و تاتارهای کوه های داغستان را که تسلیم روسها شده اند به ایران‌بازگرداند.
گفته اند که نادر با غرور تمام اظهار داشته بود که اگر روسها عقب نشینی نکنند خود جارویی به دست خواهد گرفت و آنها را از آن نقاط بیرون خواهد ریخت...در نتیجه عهدنامه ای که در این وقت با طهماسب قلی خان(نادرشاه آینده) بسته شد، امپراتریس افسری را مامور کرد که همراه نمایندگان برود و ناظر تخلیه نقاط فوق باشد و مرزهای دوکشور را معیّن کنند".
منبع: زندگی نادرشاه اثر جونس هنوی صفحه ۱۴۷ و ۱۴۸.
@tasavirtarikhi

📙شكست "لطفعلی خان زند" از "آقامحمدخان قاجار". (۱۲۰۹ ه.ق)
📖پس از مرگ "كريم خان زند" بين امرای او اختلاف افتاد تا اين كه در سال ۱۲۰۳ ه.ق، پادشاهی، به "لطفعلی خان زند" رسيد. در سال ۱۲۰۴ ه.ق "آقا محمد خان قاجار" قصد تسخير شيراز، پايتخت زنديه را نمود. "آقا محمد خان" در سال ۱۲۰۶ ه.ق، به دفع "لطفعلی خان" آمد كه وی به كرمان گريخت. پس از سقوط شهر توسط "آقا محمد خان"، خانِ زند به بم رفت و بر اثر خيانت يكی از هوادارنش، به دست "آقامحمدخان قاجار" گرفتار شد. دو چشم خان زند توسط دستان خان قاجار از حدقه بيرون آورده شد و پس از شكنجه‏‌های وحشتناك، او را در ۱۲۰۹ ه.ق در تهران به قتل رساندند.

📙تولد "مير سيد محمد بقاء" شاعر و خوشنويس نامدار قرن چهاردهم. (۱۳۳۱ ه.ق)