کتاب صورالکواکب عبدالرحمان صوفی و تصویرسازی صورفلکی
ابوالحسن عبدالرحمان بن عمر بن محمد بن سهل صوفی رازی (۳۷6-۲۹۱ هجری قمری) در شهر ری دیده به جهان گشود و در سن ۸۳ سالگی در شیراز درگذشت. صوفی در رصدخانه شهر گور فیروزآباد پژوهش¬های ستاره¬شناسی ارزنده¬ای انجام داد تا جایی که به شهرت فراوانی رسید. (ورجاوند، 1385: 73). معروف¬ترین اثر وی صورالکواکب الثابته نام دارد که وی در سال ۳۵۳ هجری قمری به رشته تحریر در آورد. این کتاب که در مورد ستارگان ثابت است ادامه پژوهش¬های ستاره¬شناسی در سده سوم هجری بود و بر پایه آثار کلاسیک و کهن از جمله المجسطی بطلمیوس تدوین شده است. وی در آن بسیاری از رصدهایش را همراه با تصویر تشریح کرده است. در این کتاب او ستارگان را با نام¬های عربی آن¬ها مشخص کرده و جدولی از قدرهای دقیق ستارگان هر صورت فلکی و نمای صورت فلکی ارایه کرده¬است. رصدهای ثبت شده در صورالکواکب صوفی که به گفته جورج سارتون شاهکاری از نجوم رصدی است، به سرعت نه تنها عنوان معتبرترین منبع در این موضوع را در جهان اسلام پیدا کرد بلکه در سراسر قرون وسطی مرجع اصلی طراحی و ساخت کره¬های آسمانی در اروپا شد. توصیف¬های او از ستارگان در این کتاب تا صدها سال به عنوان یک مرجع مهم علمی در جهان شناخته شد و در قرون وسطی به زبانهای گوناگون اروپایی ترجمه شد (ورجاوند، 1385: ۷5). همه نسخه¬های این رساله که صور فلکی را با تصاویر ذهنی نشان می دهند، طی سده¬های متمادی (از سده چهارم تا دوره قاجار) عرصه هنرنمایی نگارگران مسلمان شد. غالبا نگارگران آن را با بهترین تصاویر می آراستند، (همان، ۷۳) تصویرسازی صورت های فلکی در کتاب صورالکواکب صوفی در سده چهارم هجری بر تصویرسازی این نقوش در دیگر کتب علمی و نجومی در سده¬های بعدی تاثیرگذاشت. قدیمی¬ترین نسخه موجود کتاب صورالکواکب اکنون در کتابخانه بودلیان آکسفورد به شماره 144 نگه¬داری می شود.
منبع: (مقاله: راه¬کارهای بصری در مصورسازی و مشروعیت¬بخشی به احکام نجوم در فالنامه¬های مصور دوره صفویه)
@Artsearching
تماشای رازهای آسمان از دریچه «صور الکواکب»
چهاردهمین روز از محرم‌الحرام به روایتی سالروز تولد عبدالرحمن صوفی رازی، ریاضیدان و اخترشناس بزرگ ایرانی در سال 291 هجری قمری است. در این گزارش شمه‌ای از خدمات علمی این دانشمند به علاقه‌مندان عرصه علم معرفی شده است.
🌹 #علامه_نورالدین_مولانا_عبدالرحمان_جامی
🌹 #محمد_اسماعیل_مبلغ
🌹 #تصوف
✅ عرفان جامی
💠 این کتاب دربرگیرنده چهار رساله با عناوین «نقد فلسفه از نگاه جامی»، «جامی و ابن عربی»، «آفرینش نو از نگاه جامی» و «تعلیقهای بر سلامان و ابسال جامی» از استاد فقید محمداسماعیل مبلغ است که به مناسبت برگزاری جشن پانصدوپنجاهمین سال ولادت عبدالرحمان جامی نگاشته و در سال 1343 منتشر شده است. نویسنده به جامی بازگشته است و کوشیده است افکار و اندیشههای او را بازسازی کند. این بازگشت را می‌توان نوعی تأمل در ذات و فهم هستی تاریخی خویشتن نامید. مبلغ در این سلسله نوشتهها به نکتهای توجه خاص داشته و کوشیده است تا نسبت جامی و مکتب ابن عربی را در حد ممکن روشن کند...⬇️⬇️
@erfaneeslami1
نامه نوشتم به . . .
دونالد بارتلمی
@litera9
بارْتِلِمی، دونالد (۱۹۳۱ـ۱۹۸۹)(Barthelme, Donald)
دونالد بارتلمی در سال ۱۹۳۱ در فیلادلفیا به دنیا آمد. دو سال بعد خانوادهٔ او به تگزاس نقل مکان کردند، در آنجا پدر بارتلمی استاد معماری در دانشگاه هوستون شد. در همین دانشگاه بارتلمی در رشتهٔ روزنامه نگاری تحصیل کرد. او در سال ۱۹۵۳ به جنگ کره اعزام گشت و در آن جا در یک روزنامهٔ ارتشی کار می کرد. بعد از بازگشت به آمریکا تحصیلات خود را در رشتهٔ فلسفه دانشگاه هوستون ادامه داد، اما در سال ۱۹۵۷ بدون گرفتن مدرک از ادامهٔ تحصیل منصرف شد.
در سال ۱۹۶۱ اولین داستان کوتاه اش را منتشر ساخت.
داستان‌های کوتاه نوآورانۀ او، که ابتدا غالباً در مجلۀ نیویورکرچاپ می‌شد، نشان دهندۀ ایجازی مینیمالیسـتی و طنـزی آمیـخته به پوچـی و بـی منطقی است که مجموعۀ شصت داستان(۱۹۸۱) از این نمونه است. از آثار او: سفیدبرفی(۱۹۶۷)، پدرِ مُرده(۱۹۷۵)، فردوس(۱۹۸۶) و سلطان(۱۹۹۱). آثار بارتلمی متون بسیار مناسبی برای نقد ادبیِ مبتنی بر ساخت شکنی‌اند.
#تقویم_فرهنگی امروز، ۵ شهریور ۱۳۹۷
امروز، «روز بزرگداشت رازی» است. رازی، دانشمند ایرانی، طبیب بالینی، فیزیکدان و فیلسوف بود. او در اول شعبان ۲۵۱ هجری در ری متولد شد. در جوانی به کارهایی همچون صرافی و زرگری اشتغال داشت. اینها مقدمهای شد برای علاقهی رازی به کیمیا. مدتی با جدیت تمام به کار کیمیا پرداخت تا در اثر این کار، به درد چشم مبتلا شد و به طبیب مراجعه کرد. طبیب برای معالجهی او مبلغ زیادی مطالبه کرد و به او گفت: «جناب رازی! کیمیا کاری است که من میکنم، نه تو!». رازی که در آن زمان حدوداً سی سال داشت، تحت تأثیر این رویداد، به شدت به طب علاقهمند شد و با تلاش و کار سخت تا حدّی در این دانش پیش رفت که او را بزرگترین طبیب تاریخ اسلام نامیدهاند و برخی دیگر به وی بزرگترین پزشک قرون وسطی لقب دادهاند.
رازی در جوانی به فرمان امیر منصور سامانی که امیر ری بود، به ریاست بیمارستان ری منصوب شد. او بعدها کتاب «طبُّالمنصوری» را برای احترام به این امیر سامانی نوشت. رازی نخستین کسی است که تشخیص تفکیکی میان آبله و سرخک را بیان کرده است. وی در کتاب آبله و سرخک، به علت بروز آبله پرداخته و سبب انتقال آن را عامل مخمِّر از راه خون دانسته است و ضمن معرفی آبله و سرخک به عنوان بیماریهای حاد، نشانههایی از بیخطر یا کشنده بودن آنها را بیان میدارد و برای مراقبت از بیمار مبتلا به این بیماریها، روشهایی را توصیه می‌کند؛ از جمله به عنوان نخستین طبیب، استفاده از پنبه را در طب آورده و به منظور زخم نشدن بدن بیماران آبلهای، از آن بهره میبرده و در مراقبت از چشمها و پلک و گلو و بینی این بیماران توصیهی فراوان کرده است. در دوران رازی، تشریح جسد انسان رواج نداشت و این کار را ناپسند و خلاف آموزههای دینی میدانستند. رازی در کتابهای خود از جمله کتاب «الکُنّاشُالمنصوری» از تشریح استخوانها و عضلات، مغز، چشم، گوش، ریه، قلب، معده، کیسهی صفرا و مواردی دیگر سخن گفته و طرز قرار گرفتن ستون فقرات و سوراخها و زائدههای آن و نخاع شوکی را به خوبی شرح داده است. رازی نخستین پزشکی است که برخی از شعبههای اعصاب را در سر و گردن شناخته و پیرامون آنها توضیحاتی دادهاست.
محمد بن زکریای رازی در دوران خلافت المکتفی بالله عباسی، در اواخر سدهی سوم هجری، به بغداد منتقل شد و ریاست بیمارستان آن جا را بر عهده گرفت، ولی پس از مدتی دوباره به ری بازگشت و تا پایان عمر در زادگاه خود به تربیت شاگردان، فعالیت علمی و رسیدگی به بیماران پرداخت. وی به حدّی پرکار بود و در مطالعه جدیت به خرج میداد که چشمانش آب مروارید آورد. وقتی یکی از شاگردانش از طبرستان به عزم معالجهی استاد به ری آمد، رازی گفت که از دیدن جهان خسته شده است و به او اجازهی معالجه نداد. رازی پس از چندی نابینا شد و تا پایان عمر در ۳۱۳ هجری، در همین حالت به سر برد. شهرت اصلی رازی در طب است، اگرچه آثار او افزون بر طب، در طبیعیات، منطق، ریاضیات، نجوم، علم نظری، مابعدُالطبیعه، الهیات، کیمیا و فنون گوناگون طبقهبندی شده است. مهمترین نگاشتههای رازی دربارهی پزشکی است و یکی از ارجمندترین کتابهای تاریخ پزشکی به نام «الحاوی» از این دانشمند برجسته است. این کتاب از قرن ۱۳ میلادی به بعد، به زبان لاتین ترجمه شده و تا قرن ۱۷ میلادی به عنوان منبع درسی دانشگاههای غرب مورد استفاده بود.
محمد بن زکریای رازی مؤلّفی پربار بود و گفتهاند ۱۱۷ کتاب دربارهی پزشکی نگاشته است. او در دانش کیمیا نیز کتاب «سِرُّالاسرار» را نوشته. «سِرُّالاسرار» کتابی است دربارهی کیمیای عملی. می‌توان گفت که رازی در این کتاب آفرینندهی کیمیای نو است، زیرا ظاهراً نخستین کسی است که کیمیای نظری را به شیوهای نو و صرفاً عملی مطرح کرد. برای پزشکی چون رازی که دست در کار طبابت داشت، جنبهی عملی کیمیا که همان شیمی غیر آلی یا داروسازی آن روزگار بود، طبیعتاً بیش از جنبههای دیگر جاذبه داشت، از این رو به پاسداشت مقام دانش داروسازیِ اولیهای که در رازی تبلور یافت، ۵ شهریور ماه ـ سالروز تولد وی ـ به عنوان «روز داروسازی» اعلام گردیده است. ابوریحان بیرونی، اول شعبان ۲۵۱ هجری را روز تولد رازی دانسته که البته برابر است با دهم شهریور ۲۴۴ خورشیدی.
@UT_Central_Library
بازنویسی و تنظیم: #آرش_امجدی
شاهان ایرانی از شاهان دیگر ممالک مالیات می گرفتند تا اینکه نوبت به اسکندر رسید او نپذیرفت و به ایران حمله کرد ... و ارسطو او را برای اداره ایران مشاوره می داد! به نقل از فخر الدین محمد رازی
در این کتاب میرزا جلوه که رحمت و الطاف الهی بر او باد بدستور و تقدیم به فتح علی شاه کتاب پزشکی سنتی رازی را به فارسی ترجمه کرد.
↖️↖️
تصویری که ستاره شناسی نوین را تغییر داد!
Hubble deep field
در سال ۱۹۹۵، تلسکوپ فضایی هابل به نقطه ای تاریک از آسمان نشانه رفت. بعد از چند روز تصویربرداری از این نقطه به ظاهر خالی از آسمان، تصویر هزاران کهکشان مشخص گردید که نور انها از زمانهایی از حدود یک میلیارد سال بعد از انفجار بزرگ تا کنون به هابل رسیده بود.
این تصویر تاریخی Hubble deep field نامیده شد و یکی از بزرگترین دستاوردهای ستاره شناسی نوین است . به دنبال آن در سالهای بعد تلسکوپ هابل تعداد دیگری deep field را تصویر برداری کرد.
فیلم در مورد Hubble ultra deep field است.
آیا شیخ شمس رازی و شمس تبریزی یکی هستند؟
مهدی سالاری نسب*
نکته اوّل:
شیخ حسن بلغاری از عرفای قرن هفتم است که در کتاب مجمل فصیحی گفته شده که خرقه از دست شیخ شمس تبریزی دارد. در صورتی که سراغ نداریم شمس به کسی خرقه داده باشد.
نکته دوّم:
در کتاب «روضات‌الجنان» حافظ حسین کربلایی، که در آن حرف‌های شیخ حسن بلغاری زیاد گفته شده است و در ضمن آنها گفته می‌شود که شیخ شمس‌الدین رازی نامی با شیخ حسن بلغاری دیدار داشته و او را از خود بی‌خود می‌کند که دقیقا شبیه همان رفتارهایی است که شمس تبریزی با مولانا داشته است.
نکته سوّم:
ما اصلا شخصی به نام شیخ شمس‌الدین رازی در آن دوران و آنجا نداریم. به همین خاطر احتمال می‌رود که شمس‌الدین رازی، همان شیخ شمس‌الدین تبریزی باشد.
چیزی که از صددرصد بودن این موضوع می‌کاهد این است که کتاب حافظ حسین کربلایی، او را شمس رازی معرفی کرده است، نه شمس تبریزی؛ ضمن اینکه در همین کتاب درباره شمس تبریزی و رابطه او با مولانا هم سخن گفته شده است. البته از طرفی هم می‌توان احتمال داد که شمس به عمد خود را رازی معرفی کرده، یا اینکه راوی‌ها نام او را اشتباه نقل کرده‌اند.
به هر حال محمدعلی موحّد، که اولین بار به رابطه این دو اشاره کرده، حدس می‌زند که شمس رازی، همان شمس تبریزی است.
*از سخنرانی سالاری نسب در مرکز فرهنگی شهر کتاب
(درس‌گفتارهایی درباره شمس تبریزی)
@safinehyetabriz
آیا شیخ شمس رازی و شمس تبریزی یکی هستند؟
مهدی سالاری نسب*
نکته اوّل:
شیخ حسن بلغاری از عرفای قرن هفتم است که در کتاب مجمل فصیحی گفته شده که خرقه از دست شیخ شمس تبریزی دارد. در صورتی که سراغ نداریم شمس به کسی خرقه داده باشد.
نکته دوّم:
در کتاب «روضات‌الجنان» حافظ حسین کربلایی، که در آن حرف‌های شیخ حسن بلغاری زیاد گفته شده است و در ضمن آنها گفته می‌شود که شیخ شمس‌الدین رازی نامی با شیخ حسن بلغاری دیدار داشته و او را از خود بی‌خود می‌کند که دقیقا شبیه همان رفتارهایی است که شمس تبریزی با مولانا داشته است.
نکته سوّم:
ما اصلا شخصی به نام شیخ شمس‌الدین رازی در آن دوران و آنجا نداریم. به همین خاطر احتمال می‌رود که شمس‌الدین رازی، همان شیخ شمس‌الدین تبریزی باشد.
چیزی که از صددرصد بودن این موضوع می‌کاهد این است که کتاب حافظ حسین کربلایی، او را شمس رازی معرفی کرده است، نه شمس تبریزی؛ ضمن اینکه در همین کتاب درباره شمس تبریزی و رابطه او با مولانا هم سخن گفته شده است. البته از طرفی هم می‌توان احتمال داد که شمس به عمد خود را رازی معرفی کرده، یا اینکه راوی‌ها نام او را اشتباه نقل کرده‌اند.
به هر حال محمدعلی موحّد، که اولین بار به رابطه این دو اشاره کرده، حدس می‌زند که شمس رازی، همان شمس تبریزی است.
*از سخنرانی سالاری نسب در مرکز فرهنگی شهر کتاب
(درس‌گفتارهایی درباره شمس تبریزی)
@safinehyetabriz
مطلب فوق نمی تواند از نظر تاریخی صحیح باشد چون قاسم مؤتمن در سال173به دنیا آمد و در سال 186 هارون کل مملکت را بین سه پسرش تقسیم کرد منطقه ی مرکزی و بغداد و حجاز را به امین سپرد و خراسان و شرق را به مأمون داد و آذربایجان و روم را به قاسم مؤتمن داد.
در سال192 هارون برای آزمایش مؤتمن را به رقه فرستاد و سال193 وقتی هارون مرد امین قاسم مؤتمن را از جزيره عزل کرد و خزیمه بن خارم را به جای او نصب کرد البته منطقه قنسرین را داشت.
در جنگ بین امین و مأمون قاسم طرفدار مأمون بود لذا مأمون سال 197 او را به گرگان فرستاد البته سال198 وقتی مأمون به خلافت رسید قاسم را ار ولايتعدي عزل کرد و ایشان به بغداد برگشت و در سال 208 در سن سی و پنج سالگی در گذشت.
مگر اینکه توجیه کنید آن شخصی که در زمان حيات هارون مرده است قاسم بن منصور عموی هارون بوده است یا اینکه هارون پسر دیگری به نام قاسم داشته است غیر از قاسم مؤتمن
اینکه عده‌ای تاریخ وفات او را پنج سال عقب جلو دانسته‌اند شما نمیتوانیم نتیجه گیری کنید که بعد از پنج سال مدفون بودن در بصره او را به نجف منتقل کرده‌اند
اولش گمان کردم دلیل قطعی برای این سخن دارید.
چنانکه علم الهدی نوه ملاصدرا نوشته است او در سال ۱۰۴۵ در بصره فوت کرد و در نجف دفن شد.
باقی نتیجه‌گیری‌های شما عجیب و غریب است و چنان آن را در کنار مطلب علم الهدی آوردید که فکر کردم خود علم الهدی گفته است که او را پنج سال بعد از دفن به نجف منتقل کرده‌اند.
در کل تشکر🌹
در قرن چهارم هجری، ابوالحسن عبدالرحمن صوفی رازی ستاره شناس بزرگ مسلمان ایرانی کتاب "صور الکواکب الثابته" را نوشت.
او در این کتاب لیستی از ستارگان و صور فلکی را که در زمان او شناخته شده بودند، ارائه داد. این کتاب پر از تصاویر صور فلکی است.
برای اولین بار در تاریخ ستاره شناسی، صوفی رازی، گزارش رصد اجسام آسمانی خارج منظومه شمسی را ارائه داد. این رصد ها شامل کهکشان اندرومدا (تصویر از کتاب اوست و کهکشان اندرومدا به صورت یک لکه در دهان ماهی نشان داده شده است) و ابر ماژلانی بزرگ بود.
او همچنین خوشه ای از ۴۰ ستاره توصیف کرد که امروزه به خوشه الصوفی معروف است.
گوگل به مناسبت ۱۱۱۳ امین زادروز عبدالرحمن صوفی، لوگوی اصلی خود را تغییر داد (تصویر دوم). 👇🏿👇🏿
#نوابغ_علم
عبارتِ «برای اولین بار ... ارائه داد» صحیح نیست؛ زیرا رصد ستارگان 1025گانه در عهد یونان انجام شده بود و بطلمیوس آنها را در «مجسطی» گزارش نمود. کار بسیار مهم عبدالرحمن صوفی این بود که به همراه گروهی از رصدگران در قرن چهارم هجری، دوباره به راستی-آزمایی «گزارش بطلمیوس از آن 1025 ستاره» از طریق رصد پرداخت و در این میان ستارگان دیگری را نیز رصد نمود و گزارش آنها را نیز در کتابش آورد. از جملۀ اجرام مرصودۀ عبدالرحمن، یکی همین «لطخۀ سحابی» [= کهکشان آندرومدا] است که در صورت فلکی آندرومدا [= المرأة المسلسة] قرار دارد. اما اینکه گفته شده این لطخۀ سحابی در دهان ماهی است، این ماهی صورت فلکی جدیدی بود که از اختراعات عرب بود و ستارگان این ماهی بزرگ متشکل از برخی ستارگان همین صورت فلکی آندرومدا و نیز برخی از ستارگان ماهیِ شمالی از دو ماهیِ صورت فلکیِ حوت بوده اند. در تصویر زیر، طراحی این ماهی بزرگ و ستارگان آن را مشاهده می کنید.
سنبله از صور فلکی است
سعد سنبله شاید به معنی طالع نیکو و انجام این کار در وقت مناسب و سعد( در برج سنبله)است
سلام علیکم؛ این یادداشت سودمند را خواندم. علی العجالة دو مطلب را عرض می کنم؛ یکی آنکه بهتر است از بیرجندی به «ریاضیدان» و «منجم» تعبیر کنیم نه «ستاره شناس»، بنده در آثار او (حتی در شرح وی بر زیج الغ بیگ، شرح «التذکرة في الهیئة» و نیز شرح «تحریر المجسطی» که مبسوطترین آثار بیرجندی در علم هیئت محسوب می شوند) شواهدی که دلالت بر رصد مستقیم وی در بررسی صور فلکی و طول و عرض ستارگان و میل و بُعد و نیز قدر آنها داشته باشد نیافتم (گرچه هر سه اثر یادشده مالامال از تحقیق و پژوهش اند). «ستاره شناسی» به این معنی را در اثر صور الکواکب عبدالرحمن صوفی می توان مشاهده نمود. دوم آنکه در قرائت "عبارتی از ملامظفر گنابادی در حاشیۀ یکی از نسخ" دیده ام که چنین آورده اید: «قد وقعت بمطالعة ... في القصب» که باید بدین صورت اصلاح گردد: «قد وفّقتُ ... في القصبة». وفّقک الله وإیّانا لما یحبّ و یرضی.
تصحیحی تازه از دیوان فلکی شروانی
محمد فلکی، شاعر فارسی سرای سدۀ ششم هجری در منطقۀ اران و شهر شروان است که مانند ابوالعلا و خاقانی مدیحه سرای دربار شروانشاه ابوالهیجا فخرالدّین ملک منوچهر بن فریدون بود.
فلکی سخنگویی نغز و نازکخیال است و در حد ممکن از عبارات نامعمول احتراز کرده است. اشعار او تا حدی روان و از تکلفات ادبی برکنار و به رویه مسعود سعد نزدیک است. وفات او به نقل تقیالدین کاشی در ۵۸۷ هجری قمری و به گفته بعضی در ۵۷۷ هجری قمری بوده است.
دیوان ناقص و ناتمامی از وی در سال 1929 میلادی در لندن توسط زنده یاد محمد هادی حسنخان معروف به هادی حسن به چاپ رسیده است. در ایران نیز محمد طاهری شهاب دیوانی از این شاعر را در سال 1345 تصحیح کرده و از سوی انتشارات کتابخانه ابن سینا به چاپ رسانده است. این چاپ دربردارنده تعداد محدودی از قصاید، غزلیات، ترکیببند و رباعیات این شاعر است که مجموعاً شامل 2000 بیت از دیوان این شاعر است؛ در حالی که در تذکرهها و کتب تاریخ ادبیات، دیوان وی را تا هفت هزار بیت نیز نوشته‌اند.
استاد فروزانفر مینویسد:
«فلکی سخن گویی نغزگفتار و نازکخیال است و هر چند معاصرین و اقران وی در سخنگویی در اغلاق و سخن دور از ذهن عموم پیچیدهاند، او در حد امکان از عبارات نامعمول احتراز کرده و افکاری که به تأمل و اندیشۀ بسیار احتیاج دارد، کمتر آورده است. اشعار او تا حدی روان و از تکلّفات ادبی بر کنار و به رویۀ مسعود سعد نزدیک است و گویا فلکی به مسعود معتقد بوده و میخواسته است، روش او را از دست ندهد؛ ولی سلیقۀ ادبی آن زمان با عصر مسعود تفاوت بسیار داشته و فلکی بدین جهت، سبک مسعود را به تمام و کمال تقلید نتوانسته و با همۀ اهتمامی که در سهولت عبارت و روانی سخن خود کرده، باز هم به اقتضای سلیقه و تربیت ادبی عهد خود، از التزام ردیفهای مشکل و پارهای صنایع خودداری نکرده است».
ارزش ادبی دیوان این شاعر به جهت مضامین و معانی تازۀ بسیار است. وی ترکیبات، تعبیرات و کنایات بدیع و تازهای دارد. این دیوان از جهت اشتمال بر لغات کهنه، ترکیبات و صور خیال برای آگاهی از سبک شعری قرن ششم بسیار ارزشمند است.
اکنون تصحیحی تازه از این اشعار به کوشش علیرضا شعبانلو ارائه شده است. کتاب عرضه شده دارای چهار بخش است و بخش نخست آن به ترجمۀ کتاب "فلکی شروانی: زمانه، زندگی و آثارش" به قلم هادی حسن، محقق دانشمند هندی اختصاص یافته است.
بخش دوم حاوی مختصری دربارۀ سبک اشعار فلکی و معرفی نسخهها و روش تصحیح اشعار اوست. بخش سوم متن اشعار فلکی است که نسبت به چاپهای پیشین دیوان فلکی قریب به چهارصد بیت بیشتر دارد و بخش چهارم تعلیقات است که در آن برخی لغات مشکل و اسامی ناشناخته معرفی شدهاند.
این کتاب از سوی انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در 257 صفحه چاپ و منتشر شده است.
https://t.me/Safinehyetabriz
رساله ای نفیس و عربی دربارۀ صور کواکب که در 914ه.ق به نظم نگاشته شده است.
#ارجوزة #صور_الکواکب #قرن_دهم #نجوم #نظم #صورت_فلکی #مذهب
فتبارک الله احسن الخالقین تصویری از «مرداب فضایی» در چهار هزار سال نوری آنسوتر
🔹این خوشه که از هزاران ستاره تشکیل شده در هاله‌ای از غبار فرو رفته و بخش کوچکی از سحابی عظیم و زیبای مرداب را تشکیل می‌دهد.
🔹این خوشه کهکشانی در فاصله ۴۳۵۰ سال نوری از ما در صورت فلکی کمان قرار دارد و ساختارهای متمایز دود مانند این خوشه از ابری از غبار و گاز بین ستاره‌ای تشکیل شده است که شکل‌گیری ستارگان جدید را هدایت می‌کند. منبع : عصر ایران
فتبارک الله احسن الخالقین تصویری از «مرداب فضایی» در چهار هزار سال نوری آنسوتر
🔹این خوشه که از هزاران ستاره تشکیل شده در هاله‌ای از غبار فرو رفته و بخش کوچکی از سحابی عظیم و زیبای مرداب را تشکیل می‌دهد.
🔹این خوشه کهکشانی در فاصله ۴۳۵۰ سال نوری از ما در صورت فلکی کمان قرار دارد و ساختارهای متمایز دود مانند این خوشه از ابری از غبار و گاز بین ستاره‌ای تشکیل شده است که شکل‌گیری ستارگان جدید را هدایت می‌کند. منبع : عصر ایران
الكتب والمواضيع والآراء فيها لا تعبر عن رأي الموقع
تنبيه: جميع المحتويات والكتب في هذا الموقع جمعت من القنوات والمجموعات بواسطة بوتات في تطبيق تلغرام (برنامج Telegram) تلقائيا، فإذا شاهدت مادة مخالفة للعرف أو لقوانين النشر وحقوق المؤلفين فالرجاء إرسال المادة عبر هذا الإيميل حتى يحذف فورا:
alkhazanah.com@gmail.com
All contents and books on this website are collected from Telegram channels and groups by bots automatically. if you detect a post that is culturally inappropriate or violates publishing law or copyright, please send the permanent link of the post to the email below so the message will be deleted immediately:
alkhazanah.com@gmail.com
