کانال کتاب (yortchi) pdf

‍ ? به مناسبت ۱۸ صفر المظفر، سالروز ارتحال مرزبان حريم ولایت، علامه ميرحامد حسين نیشابوری هند
‍
دست خط شریف علامه میر حامد حسین در رنجهای تحقیق علمای شیعه و پرکاری مخالفان


بسم الله الرحمن الرحیم
آنچه ما را به مشقت های فزون از قیاس حاصل شده، شما را به سهولت تمام حاصل است. اگر نبذی از مشقت های ما را در تحصیل یک یک کتاب جزئی در یابید، خون از چشم بارید و قدر این نعمت بدانید.
دنیا گذران و نقش بر آب است و محض خیال و سراب. آنچه مقسوم است خود به خود می رسد، تضییع عمر عزیز در ازا آن نباید کرد و نام خاندان خود از دست نباید داد و مردانه وار پا در مضمار کارزار اشرار باید نهاد. و اهل خلافت جا به جا مجمع ها ساخته اند و در فکر ردّ و نقص اهل حق خود را انداخته، غافل از کار خود نیستند و از این طرف کسی به نظر نمی آید.
و انا الذلیل حامد حسین عفا الله عنه
شایان ذکر است یافتن دست خط، خواندن، تصحیح و تولید پوستر زیر نظر استاد سیری نژاد بوده است.

@hkashani_com

ملزومات تالیف در روزگار ما


در تاریخ نسخه‌پردازی مسلمانان شاهد دستنویس‌هایی هستیم که به خط برخی مولفان و مصنفان و شاعران است (گرچه برخی هم مجعول است). اما نکته اینجاست که چرا ایشان خود به کتابت می‌پرداختند و این دستنویس‌ها چقدر صحت و سُقم دارند و برای ما چقدر اهمیت دارند؟

در سنّت استنساخ کتابها مُستَنسخین سعی می‌کرده‌اند که دستنویسی تهیه کنند نزدیک به خط مولف و یا بررسی‌شده توسط مولف. کاری به روشهای مختلف این امر و نیز نام‌های متعدد آن نزد اهل حدیث و سایر علوم ندارم. سخن این است که آنچه نزدیکتر به مولف بوده و یا خط خود او بوده است قابل‌ اطمینان‌تر بوده است.

اما در روزگار ما کار به جایی رسیده است که همان مقدار تلاشی را هم‌ که کسانی مانند محمد قزوینی و یا سعید نفیسی در استنساخ متن داشتند دیگر نمی‌بینیم!
قدمای ما از صفر تا صد کتاب را گاه خود فراهم می‌آورده‌اند! از تهیه‌ی طبق‌های کاغذ تا کرّاسه‌بندی و مسطربندی و کتابت تا دوخت و صحافی!
اما باید متاسفانه عرض کنم غالب مصححین و مولفین ما امروز از ورد و ایندیزاین و سایر نرم‌افزار‌های آماده‌سازی کتاب هیچ نمی‌دانند! اصلا گاهی تایپ نمی‌دانند و یا حاضر نیستند خود به استنساخ از روی یک دستنویس بپردازند!

شهد الله که آنچه یک آگاه به فن از روی دستنویس تایپ می‌کند هرگز با آنچه یک تایپیست از آن نسخه به صورت رقومی درمی‌آورد نیست!
حتی باید عرض کنم آنچه عالم به فن هم به متن رقومی درمی‌آورد همه‌ی اطلاعات نسخه نیست، ولی چندین پله به آن نزدیک‌تر است.
به نظر این بنده فرض است بر هر یک از مولفین و مصنفین و مصححین که کار با این نرم‌افزارها را بدانند و تا حد ممکن کارشان را خود انجام دهند و در پایان کار آن را به صفحه‌آرایی خوش‌ذوق و اهل بسپارند تا کار درست درآید، البته اگر مراد از تالیف و تصحیح کسب نمره و ارتقا و این حواشی برساخته‌ی روزگار ما نباشد!

دستخط مرحوم علّامه مجاهد "میـــــر حــــامد حســـــین":

بســـــــم اللّه الرحـــــمن الرحـــــیم

آنچــــه ما را به مشقــــت های فزون از قیــــاس حاصــــل شده،شما را به سهــــولت تمام حاصـــــل است.
اگر نبذی از مشقت های ما را در تحصیل یک یک کتاب،جزئی دریابید،خون از چشم بارید و قدر این نعــــمـــت بدانید.
دنـــیا گذران و نقـــش بر آب است و محـــض خیـــال و ســراب.
آنچه مقســـوم است،خود به خود میرسد،تضــیــیــع عمــر عـــزیز در ازاء آن نباید کرد و نام خــاندان خود از دســـت نباید داد و مـــردانه وار پا در مضمار کارزار اشـــرار باید نهاد.
"اهل خلاف" جا به جه مجمع ها ساخته اند و در فکر ردّ و نقض "اهل حق" خود را انداخته،غافل از کار خود نیستند و از این طـــرف کسی به نظر نمی آید...

چند نکته نهایی درباره مکتب معارفی مشهد

بحث های من درباره مکتب تفکیک در اصل حاشیه ای است برای کتابی که از سال ها پیش در دست تألیف دارم درباره آرای شیخ احمد احسایی. در حاشیه آن کتاب علاقمند شدم درباره نسبت آرای شیخیه و میرزای اصفهانی و تشابهات و افتراقات آنها کار کنم. آنچه درباره باورهای میرزای اصفهانی در موضوعات مختلف خداشناسی، خلقت و جبر و اختیار و فعل آدمی است را در حاشیه بحث خود درباره شیخ احسایی بررسی کرده ام. البته انتشار آن کتاب هنوز کار دارد و باید همه مباحث تکمیل شود. در آنجا درباره سرچشمه های اندیشه های شیخ احسایی و هسته های اولیه فکر تنزیهی او تا عصر صفوی و قبل از آن بحث کرده ام. میرزای اصفهانی همچون شیخ احسایی نماینده فکر تنزیهی و الهیات سلبی است. من در آنچه در چند سال گذشته درباره میرزای اصفهانی نوشتم به این بحث ها جز به اشاره نپرداختم. تنها مقصود من این بود تا نشان دهم تعالیم میرزای اصفهانی نوعی تفکر اخباری است که بخشی از آن مبتنی است بر احادیث مکاتب غالیانه شیعی. این گرایش به تفکرات غالیانه در دو جا به ویژه خود را نشان داده است: نخست تکیه بر ارتباط غیبی و خلوص باوری و قبول شیوه های باطنی در تلقی علوم از امامان (موضوع ارتباط میرزا و صاحب علم جمعی با امام عصر) و نکته دوم در قبول بخشی از احادیث سنت های غالیانه. نمونه آن در ابتنای نظریه خلقت آنان بر احادیث عوالم اظله و اشباح و همچنین احادیث خلقت نوری است. عمده احادیث این ابواب ریشه در کتاب های غلات شیعه و مفوضه دارد. خود عقیده ذر در اصل بر اساس باوری است نزد حشویان اهل سنت که بعدها شیعیان غالی آن را گسترش دادند. مهم نیست که میرزای اصفهانی تنها به یک عالم ذر معتقد بوده و یا اینکه عالم ذر را همان ارواح می دانسته است. این مطلب در سنت اسلامی و در تفاسیر این موضوع مکرر گفته شده و تنها یکی از تفاسیر مربوط به عالم ذر است. غالیان در احادیث خود از عوالم ذر سخن می گویند و اینکه ما تنها به یک عالم ذر باور داشته باشیم با بیشتر فرقی در اصل ماجرا نمی کند. خلقت ارواح قبل ابدان هم عقیده ای است که ریشه اش به باورهای نو افلاطونی و البته گنوسی می رسد و بعدها غلات شیعه هم آن را در احادیث خود مطرح کرده اند. من کاری به حق و باطل این عقاید ندارم. من از نقطه نظر تاریخ اندیشه با این مسائل روبرو می شوم. با توجه به آنچه ما از تعالیم میرزا می شناسیم می توانیم به طور قطع بگوییم که ادعای خلوص اندیشی در این مکتب کاملا ادعای نا موجهی است. من آنچه در نوشته های پیشین خود درباره این مکتب نقد کردم صحت و سقم باورهای الهیاتی آنان نبود. ممکن است برخی از تعالیم میرزا اتفاقا با آنچه یک مؤرخ می تواند از احادیث اصیل اهل بیت استنباط کند موافق باشد. من سخنم بر سر ادعای خلوص و غیبی بودن منابع معرفتی آنان است و اینکه با این ادعاها راه را بر نظر ورزی خرد بشری نبندیم. میرزای اصفهانی مشرب اصلی فکرش یک جریان عمومی اهل عرفان در نجف بوده که سرچشمه های آن برای یک مؤرخ ناشناخته نیست. در یک اختلاف فکری میان دو طیف مختلف از اهل عرفان در نجف تعالیمی را در نهایت پذیرفته و برای استحکام مبانی آن تلاش مشکوری کرده است. تفکراتی که در جریان کلی عرفان در نجف مطرح بوده از آبشخورهای متفاوتی همانند هر مکتب و منظومه فکری دیگری ریشه می گرفته است. بخشی از آن ریشه در تعالیم ملاصدرا و برخی ریشه در تعالیم محی الدین و برخی ریشه در تعالیم الهیات تنزیهی رجب علی و اتباع او و حتی قطب الدین نیریزی داشته است. همه آنها هم خود ریشه در اندیشه ها و منظومه های قدیمتر داشته که اتفاقا برخی از آنها نه محصول علمای شیعه که حاصل اندیشه ورزی عالمان اشعری و معتزلی و فلاسفه بوده است. اگر چنین است چرا ما می بایست این منظومه فکری را اگر واقعا منظومه ای فکری است به اهل بیت و علوم آل محمد نسبت دهیم؟ چرا باید مدعی شویم آنچه حاصل نوعی تضارب آرا و تأملات نظری خرد بشری و تأویلات مختلف و مواجهه با نص مقدس در طول تاریخ تفکر اسلامی است علومی الهی است در مقابل عقل بشری دیگران؟ من در این تردید ندارم که ائمه طاهرین منظومه و تعالیم و شیوه های آموزشی و تعلیمی خاص خود را داشته اند. اما ما در مقام مواجهه با احادیث آنان راهی نداریم جز تعاملی نظری و برخاسته از خوانش های متکی بر معرفت های پیشینی نظری مان. (ادامه....)

☘🍁☘🍁☘🍁
🍂🍃🍂🍃
🌿🌱
🌼

🔅راه تهذیب نفس🔅

🌸شایسته است بر تو که از معاشرت های خالی از تعلیم با مردم بکاهی ، به ویژه ثروتمندان و مترفین و دنیا خواهان ، باید آنچه را که آخرت را از یاد تو می برد و میل و رغبت به دنیا را در تو ایجاد می کند ، رها کنی ، و با صالحان و پارسایان و اهل عبادت همراه گردی ؛ زیرا این عمل به طور کلی در تهذیب نفس مؤ ثر است.🌸
علامه حسن زاده


💫💫💫💫💫💫💫

@yortchi_bosjin_pdf

🚩🚩




معرفی کتاب

◾️دو تحریر از یک متن، دو نگاه به یک واقعه:


◾️ مقتل حسین(ع) در تاریخ بلعمی/سید محمد عمادی حائری
یک.

🔸 ملا حسین واعظ کاشفی سبزواری (م 910)، در روضه الشهداء[1] از منظری عرفانی و با زبانی شاعرانه ب شرح واقعة کربلا پرداخت.

🔹تردید نباید کرد ک این کتاب مشهور در دنبالة یک سنت دیرپای شیعی بزبان فارسی پدید آمده،[2]


🔸و البته کاشفی در کتابش آن سنت منثور شیعی را با نگاه صوفیانة رایج در عصر خود درآمیخته است.


🔹 اما پیش از روضه الشهداء کاشفی و بیرون از آن سنت شیعی، شرح قیام امام حسین(ع) را در پاره‌ای متون منثور کهن فارسی - که تا کنون برجای مانده - می‌توان دید.

.[3] ( این مقاله در سایت

کتابخانه مجلس منتشر شده است)

معرفی دو متن یک تحریر

@yortchi_bosjin_pdf

⭕️⭕️



@yortchi_bosjin_pdf


فایل پی‌دی‌اف بالا ویرایش اول گاهشمار سال 1315ش «روزگار صدر» است.

🔹 منظور از روزگار صدر، اخبار خود امام موسی صدر و روزگار اوست.

🔹 در مقام یک ناظر، خود را به امام صدر ضمیمه و همه جا ایشان را همراهی کرده‌ام.

🔹تلاش کرده‌ام هر آنچه را امام صدر می‌بیند و در ذهن او نقش می‌بندد و بر نگاه و زندگی‌اش تأثیر دارد،
در مجموعه‌ی اخبار ثبت کنم.


🔹 به بیان مهندسی، زندگی امام صدر و روزگار او را به گونه‌ی «لاگرانژی» توصیف کرده‌ام. اخبار گاهشمار دوران تحصیل امام صدر در قم را به موضوعات مختلف تقسیم کرده‌ام:

🔹اخبار خود امام صدر، اخبار خاندان صدر، اخبار حوزه‌ی علمیه‌ی قم و روحانیت، اخبار شهری قم، اخبار ایران و اخبار جهان. گاهشمار سال 1315ش روزگار صدر نمونه‌ای از کل کار است. ممنون می‌شوم علاقمندان ملاحظه و راهنمایی کنند.

🔹 آیا ادامه و تکمیل کار مفید است؟ آیا تقسیم‌بندی اخبار هر سال بر حسب موضوعات مفید است؟ یا بهتر است اخبار با هم قاطی و بر اساس ترتیب زمانی پشت‌سر هم چیده شوند؟ ...

🔺🔺

@yortchi_bosjin_pdf

🌲⭕️🌲⭕️🌲⭕️🌲⭕️🌲

متن علمی درمورد ملائکه

🌲🌸🌲🌸🌲🌸🌲🌸🌲🌸🌲




مثلاً جبرئیل و یا دیگر ملائکه برای آنها تمثل پیدا می‌کند و به وسیله این قوه آنها را مشاهده می‌کنند و یا اگر تمثیل آنها را نبینند معانی را که آنها القاء می‌کنند می‌شنوند.

شأن قوه متخیله
مسأله مهمی که در اینجا هست پاسخ به این پرسش است که آیا قوه متخیله که یکی از اقسام قوه متصرفه است هم صور را ادراک می‌کند و هم در آنها تصرف می‌کند؟ یعنی آیا این قوه دارای دو شأن است؟ یکی شأن ادراک و دیگری شأنیت تصرف در آن صوری که ادراک می‌کند، یا خیر، فقط یکی از این وظایف را انجام می‌دهد. البته چنین سؤالی دقیقاً درباره قوه مفکره نیز قابل طرح است. به این صورت که آیا قوه مفکره هم مفاهیم را ادراک می‌کند و هم در آنها تغییر ایجاد می‌کند؟ در جواب باید گفت قوه متصرفه صرفاً در مدرکات تصرف می‌کند و ادراکی نسبت به آنها ندارد و با این حال محذور "حکم کردن بدون ادراک" پیش نمی‌آید. در توضیح این محذور باید گفت که ملاک در تفکیک قوا -مثلاً از دیدگاه ابن سینا- این است که اگر اختلاف و تغایر آثار و افعال، اختلاف نوعی و جنسی باشد، حاکی از تعدد و تغایر نوعی قواست؛ یعنی ما از راه تعدد و تنوعی که در افعال صارده از نفس است به تعدد قوای آن پی می‌بریم. یعنی به تعداد تنوع جنسی و نوعی که در افعال وجود دارد ما قوه مخصوص به آن فعل را داریم. مانند اختلاف جنسی که در افعال تحریک و ادراک وجود دارد و یا اختلاف نوعی که در ادراک رنگ و ادراک طعم و یا ادراک صوت وجود دارد. به همین جهت برای هر کدام از ادراک و تحریک یک سری قوای مخصوص به آنها وجود دارد. چون افعال آنها از دو جنس متفاوت‌اند و مجدداً در میان هر یک از قوای ادراکی و یا تحریکی انواع گوناگونی از افعال وجود دارد؛ مثلاً فعل ادراک اشیاء دیدنی، نوعی غیر از ادراک ملموسات است. به همین جهت برای تحقق این دو نوع فعل به دو قوه مختلف که یکی بینایی و دیگری لامسه است احتیاج است.


@yortchi_bosjin_pdf

♻️بر این مبنا انجام هر یک از این افعال که از نظر نوع یا جنس با یکدیگر متفاوت هستند به عهده قوه‌ای خاص قرار می‌گیرد. اکنون اگر قوه متصرفه و به تبع قوه متخیله هم دارای شأنیت ادراک مدرکات باشند و هم شأنیت ایجاد تغییر در آنها، این ملاک تعدد قوا زیر پا گداشته می‌شود. زیرا طبق این ملاک، فعل ادراک، نوعی از فعل است که مغایر با فعل تغییر و تصرف است؛ یعنی جنس این دو فعل با هم متفاوت است. بنابراین طبق ملاک تقسیم بندی قوای نفس یک قوه نمی‌تواند متکفل هر دوی این افعال باشد بلکه تنها می‌تواند عهده دار یکی دسته از این افعال باشد. در جواب این مشکل باید گفت آنچه که مقتضای تصرف است این است که مدرکات، نزد قوه متصرفه (یا متخیله) حضور داشته باشند اما ادراک آنها از سوی این قوه ضرورتی ندارد. اموری که توسط قوای ادراکی-همچون حس مشترک یا عاقله- درک می‌شوند، در اختیار قوه متصرفه قرار می‌گیرند تا در آنها تصرف کند ولی ضرورتی ندارد که قوه متصرفه نیز امور مزبور را درک کند. بنابراین این قوه تنها شأنیت ایجاد تغییر در این صور را عهده دار است.


@yortchi_bosjin_pdf


تفاوت قوه متخیله با سایر قوای مدرکه
فلاسفه دلیلی که بر مغایرت قوه متخیله با سایر قوای مدرکه آورده‌اند این است که فعل و عمل [تصرفات و تغییرات] غیر از ادراک و نظر است. یعنی این دو دسته فعل از دو جنس متفاوت از افعال‌اند. (این ملاک فلاسفه همان مطلبی است که در بالا توضیح داده شد) ما یقیناً می‌دانیم که طبیعت ما این گونه است که گاه بعضی از صور را با یکدیگر ترکیب می‌کنیم و اَشکال جدیدی می‌سازیم؛ مانند انسان بالدار و گاه بعضی را از بعضی دیگر جدا می‌کنیم. مثلاً یک سر را بصورت جدای از بدن تصور می‌کنیم که البته این گونه صوری که ما از ترکیب یا انفکاک صور مختلف برای خود می‌سازیم در خارج یافت نمی‌شوند و واقعیت خارجی چیز دیگری است. در ضمن ما هیچگاه نمی‌گوییم که چنین اموری که ما در ذهن خود می‌سازیم در خارج وجود دارند و به تعبیری دیگر ادعا نمی‌کنیم که اینچنین صوری را ادراک کرده‌ایم بلکه به صورتی آشکار می‌دانیم که این صور ساخته و پرداخته خود ما هستند.

@yortchi_bosjin_pdf🌲🌈🌲🌈🌲🌈🌲🌈🌲🌈🌲🌈🌲


بنابراین چنین کاری در شأن هیچ یک از قوای ادراکی ما نیست حال که چنین تصرفاتی از سنخ افعال هیچ یک از قوا نیست می‌بایست در ما قوه‌ای وجود داشته باشد که انجام این گونه افعال را عهده دار باشد. این قوه را اگر عقل به کار بگیرد مفکّره و اگر از سوی قوه حیوانی به کار گرفته شود متخیّله نامیده می‌شود.



⭕️🌙⭕️🌙⭕️🌙⭕️🌙⭕️


@yortchi_bosjin_pdf

با کسب اجازه از محضر استاد

می گفت : ما جا مانده ایم ، اما من می گویم :
از چه جا مانده ای ؟
جا ماندن از چه و از که ؟
آن کس که تعلقات زندگی دست و پای او را بسته است جا مانده !
آن کس که با دیدن ده ها دلیل و برهان ، باز هم چنان حیران و واله و سرگردان است جا مانده!
آن کس که هنوز علت خلقت خود را ندانسته و از خدای خود دور مانده ، جا مانده!
آن کس که در پی شناخت خود تلاش نمی کند جا مانده !
آن کس که راز بندگی را در نیافته جا مانده!
و آن کس که امام خود را نشناخته و از او دور افتاده ، جا مانده !
اگر آن روز مردم به حسین بن علی آزموده شدند ، امروز ما به فرزند او امتحان می شویم !
خون پاک قلب آن زینت دوش نبی برای آن بود که به حقانیت امام خود پی برده و راه را گم نکنیم !
نکند از شناخت آن یگانه دوران که فرید و وحید و طرید گشته است ، جا بمانیم !
براستی چه کسی جا مانده ؟!

بسم الله الرحمن الرحيم

آنچه ما را به مشقت هاى فزون از قياس حاصل شده، شما را به سهولت تمام حاصل است. اگر نَبْذى از مشقت هاى ما را در تحصيل يك يك كتاب جزيى دريابيد، خون از چشم باريد و قدر اين نعمت بدانيد. دنيا گذران و نقش بر آب است و محض خيال و سراب. آنچه مقسوم است خود به خود مى رسد، تضييع عمر عزيز در ازاء آن نبايد كرد و نام خاندان خود از دست نبايد داد و مردانه وار پا در مضمار كارزار اشرار بايد نهاد. اهل خلاف جا به جا مجمع ها ساخته اند و در فكر ردّ و نقض اهل حق خود را انداخته اند، غافل از كار خود نيستند و از اين طرف كسى به نظر نمى آيد.

و انا الذليل حامد حسين عفا الله عنه

دستخط ودرد دل علامه مجاهد مدافع حریم امامت و ولایت میرحامدحسین هندی رضوان الله تعالی علیه صاحب عبقات الانوار

بسم الله الرحمن الرحیم
آنچه ما را به مشقت های فزون از قیاس حاصل شده، شمارا به سهولت تمام حاصل است.
اگر نبذی از مشقت های ما را در تحصیل یک یک کتاب جزئی دریابید ، خون از چشم بارید و قدراین نعمت بدانید.
دنیا گذران ونقش بر آب است و محض خیال و سراب.
آنچه مقسوم است خود به خود میرسد ، تضییع عمر عزیز در ازاء آن نباید کرد و نام خاندان خود از دست نباید داد و مردانه وار پا در مضمار کارزار اشرار باید نهاد.
و اهل خلافت ، جابه جا مجمع ها ساخته اند و در فکر رد و نقص اهل حق خود را انداخته ، غافل از کار خود نیستند واز این طرف کسی به نظر نمی آید.
وانا الذلیل حامدحسین عفاالله عنه