کانال کتاب (yortchi) pdf

... جهانگیر منصور که سابقه ی نشر متون کلاسیک را از روزگار ناشری پدرش داشت [شادروان منصور جهانگیر مدیر کتابخانه ادب] ، برای بعضی از ناشران امروز -که ضرورتی ندارد نامشان را بیاورم-کتاب《 تولید 》می کرد.مثلاً دیوان ناصر خسرو ، دیوان مسعود سعد و در مقدمه ی این سلسله متن ها مدعی می شد که این تصحیح از روی نسخه ای است که هیچ کس آن را ندیده و اختصاص به کتابخانه ای شخصی دارد که آن کتابخانه از روزگار صفویه نسل اندر نسل محفوظ مانده و دارندگان کتابخانه از راهِ لطف، به او-که جهانگیرِ منصور است-اجازه داده اند که در تصحیح این متن ها ،از نسخه های قدیمی این آثار -که در آن کتابخانه ی خانوادگی نسل به نسل محفوظ مانده است-استفاده کند.
یک بار نسخه ای از دیوان خاقانی را که به همین شیوه چاپ کرده بود در کتاب فروشیِ آگاه از راهِ لطف به من هدیه کرد.آن نسخه را بر طبق ادعای خودش با نسخه ای از همان کتابخانه موهوم که تاریخی بسیار قدیمی داشت مقابله و تصحیح کرده بود.من تا آن دیوان خاقانی را گشودم شروع کردم به خندیدن بی اختیار.جهانگیر دستپاچه شد و شرمگین ، پرسید که: 《آقای دکتر!چه مشکلی دیدید؟ لطفاً بفرمایید.》من سکوت کردم و چیزی نگفتم.اما دلیل خنده ی بی اختیار من ، در آن لحظه، این بود که در آن دیوان خاقانی چاپ جهانگیر-که او مدعی بود نسخه اساسش در قرن هفتم کتابت شده است،-غزلی از میرزا جلال اسیر شهرستانی(متوفی ۱۴۰۹ق) شاعر عصر صفوی قرن یازدهم با این مطلع چاپ شده بود:
کشد مو بر تنِ نخجیر تیر از شوقِ پیکانش
به دل چون رنگ بر گل می دود زخم نمایانش

و این غزل میرزا جلالِ اسیر شاعر عصر صفوی،ظاهراً از روی نسخه ای از دیوان خاقانی که در هند چاپ شده بود وارد چاپ مرحوم علی عبدالرسولی شده بود و از آن جا وارد چاپ مرحوم دکتر ضیاء الدین سجادی.
خنده ی بی اختیار من ازین بود که در نسخه دیوان خاقانی مورد ادعای جهانگیر منصور-که در قرن هفتم کتابت شده است- شعر شاعر عصرِ صفوی که چهارصد سال بعد متولد شده است چه می کند؟
این نکته را به این دلیل یادآوری کردم که آیندگان بدانند چنان کتابخانه ای و چنان خانواده ای وجود خارجی نداشته است.جهانگیر از روی چاپ عبدالرسولی و دکتر سجادی مونتاژی به دلخواه خودش برای آن ناشرِ بازاری درست کرده بود و مدعی استناد به نسخه ی خطی بسیار قدیمی قرن هفتم آن کتابخانه ی خانوادگی بازمانده از عصرِ صفوی شده بود.
خداوند جهانگیر را در سایه ی بخشایش بیکران خویش آرامش و رحمت جاودانه عنایت فرماید.اگر مسئله زیان به آینده ی میراث ایران و فرهنگ ملی ما نبود هرگز این سخن را به میان نمی آوردم .

از کتاب" حدیث دوست-به یاد حاج محسن بخشی- گفتار دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی با عنوان :محسن آقای بخشی در خاطرات من" - چاپ آگاه -پائیز ۱۳۹۶-صفحات ۵۶ تا ۵۸.
@shafiei1318

دوستان دانشمند
با سلام و ادب و احترام
کتابی در پیوست ملاحظه می فرمایید- ارزشمند ترین تصحیح دیوان امروالقیس کبیر است.
اساس تصحیح بر مبنای معروف ترین و مهم ترین تحریر دیوان- علامه ابوسعید سکری بزرگ است که با همه ی نسخ کهن عالم سنجیده شده و روایات و تحریرهای ابوالحسن علی بن عبدالله بن سنان طوسی معاصر علامه کبیر ابن سکیت و علامه ابوبکر عاصم بن ایوب بطلیوسی و علامه نحاس کبیر تطبیق داده شده است.
این تصحیح نمونه عالی ی تصحیح دانشمندانه متون در سطح جهانی ست.
امروالقیس پسر یکی از فرمان روایان کنده بود و به گفته ی لغویان معروف عرب- امروالقیس به نسل کسانی تعلق داشته که در حدود ۵۵۰میلادی دیگر زنده نبودند...
درباره احوال او تا آنجا که ما جستجو کرده ایم در بین نوشته های پیشاتذکره ای در این کتابها رو پای او یافت خواهد شد: اخبار الشعراء مدائنی/ اخبار الشعراءابن ابی خیثمه/ اخبار الشعراءاحمد بن زهیر نسائی/ اخبار الشعراءابن عبدالله هارون بن علی/ اخبار الشعراءعبدالعزیز جلودی/ اخبار الشعراء ابوسعید کنانی/ اخبار الشعراءمحمدبن یحیی صولی/ اخبار الشعراءمحمد امید الدوله و در تذکره های ادب عرب امثال: یتیمه الدهر ثعالبی وتتمه الیتیمه ثعالبی/ دمیه القصر وعصره اهل العصر باخرزی و...
و در کتابهای بزرگ تاریخ وفرهنگ وتمدن جهان اسلام در طول قرون و اعصار درباره ی او فراوان نوشته شده است.
کتابهایی امثال: تاریخ بغداد علامه کبیر خطیب بغدادی/ تاریخ اسلام علامه کبیر شمس الدین ذهبی/ سیراعلام نبلاء علامه شمس الدین ذهبی/ الوافی بالوفیات علامه کبیر خلیل بن ایبک صفدی که درود خداوند بزرگ بر این ۳دانشمند تکرار نشدنی باد.هزار افسوس که یک جمله ی ارزشمند و به درد بخور و بر اساس قوانین جهانی پژوهش و تحقیق در ایران درباره امروالقیس نوشته نشده است.
تصحیح دانشمندانه ی دیوان آن شاعر دوران ساز عرب را به شما نیک نامان تقدیم می کنیم.

موسسه‌ تاریخ متون (خواجه نصیرالدین طوسی) کانون پژوهش های اسلام شناسی و ایران شناسی
@sibawayhis

علیکم السلام
برای ورود به عرصۀ تصحیح متونِ عربی، صرفِ آشنایی اجمالی ابداً کافی نیست، بلکه به تسلط نیاز است. گرچه تسلط هم مراتبی دارد، لکن سطح معقول و مطلوب از منظر اینجانب بدین مقدار است:
در علم صرف:
- صرف میر، شرح تصریف و شرح نظام
در علم نحو:
- هدایه، صمدیه و شرح سُیوطی بر الفیۀ ابن مالک
- مغنی ابن هشام (در حدّ مغني الأدیب هم تسلط حاصل شود، کافی است).
در علم معانی، بیان و بدیع:
- مختصر تفتازانی (اگر مطوّل نزد استادی ادیب خوانده شود، نورٌ علی نور است. به قول یکی از علما: مطوّل سرِ زلف جانان بُوَد // ولی مختصر خواندن آسان بُوَد).
در لغت شناسی (کتاب های لغت درسی نیستند، بلکه باید مراجعه به آنها برای محقق ممکن و عادت باشد) از باب مثال:
- معجم مقاییس اللغة ابن فارس، صحاح جوهری، لسان العرب ابن منظور، قاموس فیروزآبادی، تاج العروس زَبیدی.

چند نکته:
1- کتب سه دستۀ نخست، همه را یک یا چند دوره تدریس کرده ام و مسلّماً می دانم که تسلط بر این کتب، لااقل سه سال به طول می انجامد. و البته هیچ ایرادی ندارد:
رنج، راحت دان چو مطلب شد بزرگ // خاکِ گلّه توتیای چشم گرگ
اگر چنین نباشد، نتیجه اش ورودِ نسلی جوان و پرانگیزه ولی خام و سطحی به عرصۀ تصحیح متون عربی می شود که متأسفانه در برخی از آثار به چاپ رسیده شاهد آن هستیم و این خطری برای عرصۀ تصحیح متون محسوب می شود.

2- نیازی نیست که پژوهشگر سه سال برای این تسلط وقت بگذارد و پس از آن وارد عرصۀ تصحیح متونِ عربی شود؛ چرا که ورود به عرصۀ تصحیح متون، خود آموزش می طلبد و قوانین و قواعدی دارد، لذا پس از سپری شدن حدود یکسال از آموزش ادبیات عرب، باید آموزش شیوۀ تصحیح متون را هم نزد اهل فن، آغاز کند. از باب مثال، در همین سال تحصیلی، بنده کتاب "تاریخ نسخه پردازی و تصحیح متون انتقادیِ نسخه های خطی" را که اثر جناب نجیب مایل هروی است برای جمعی تدریس می کردم که 42 جلسۀ دو ساعته به طول انجامید. وانگهی ، این کتاب رویکردِ اصلی آن مربوط به حوزۀ تصحیح متون فارسی بود و برای متون عربی هنوز نکات و مطالب دیگر هم باید آموزش داده شود.
پژوهشگر می تواند پس از سپری کردن دورۀ آموزش تصحیح متون، در کنار آموزش ادبیات عرب، کار خود را زیر نظر اساتید در حوزۀ تصحیح نیز با در دست گرفتن رسائل کم حجم و ساده تر آغاز کند تا تمرین عملی برای او محسوب شود.
این را بگذارید کنار حال و هوای برخی از مشتاقانِ تازه کار عرصۀ تصحیح متون که تا دو سه نسخۀ خطی از کتابی به دستشان می رسد به خود جرأت ورود به عرصۀ تصحیح متون را می دهند، آن هم بدون سپری کردن هیچ دورۀ آموزشی.

3- از مرحوم محمد قزوینی (که به حق باید او را از پیشگامان عرصۀ تصحیح انتقادی متون در سدۀ اخیر بر شمرد) کمتر از 10 اثر در حوزۀ تصحیح متون به یادگار مانده است. اما کیفیتِ تصحیح و تعلیقات و تحقیقات و عمق پژوهش های او را پیرامون هر یک از آن آثار مشاهده می کنید؛ آن هم در عصری که نه خبری از رایانه بود و نه از جستجوهای اینترنتی.
اما اکنون، برخی را مشاهده می کنیم که گویا بیماریِ تصحیح متون گرفته اند، خویشتنداریِ بنده مانع از این است که نامی از اینگونه افراد بیاورم. برخی از این آثارِ به اصطلاح تصحیح شده، در حدّ تایپِ خامِ آن اثر هم نیست.

4- در برخی موارد (که متأسفانه تعدادشان کم هم نیست) همۀ تقصیر متوجهِ پژوهشگر نیست، بلکه بخشی از آن سهمِ برخی اساتید و مشاورین است که برای پایان نامه های پژوهشگران، موضوعِ تصحیح متون را بر می گزینند، بدون آنکه این پژوهشگر، دانشی یا تجربه ای یا پیشینه ای در این باب داشته باشد. و حتّی گاه دیده ام که مشاورِ محترمِ پایان نامه خود هم در این زمینه پیشینه ای ندارد، و عده ای هم که پیشینه دارند گاه برای دانشجو وقت نمی گذارند و به او آموزش های ابتدایی را هم بیان نمی کنند. دانشجو می ماند و هزار و یک غصّه، که با این پایان نامه چه کند. البته عکس آن را هم دیده ایم که انصافاً به کارهای فاخری انجامید.
نکات بسیار است؛ اما
شرح این هجران و این خون جگر // این زمان بگذار تا وقت دگر

تصحيح چند بيت از فرخي سيستاني

از دیوان فرخی سیستانی دستنویسهای کهن معتبر در دست نیست.

بهترین چاپی که از دیوان فرخی عرضه شده است از دکتر محمد دبیرسیاقی است که هم بدلیل فقدان نسخه های خوب و هم بکار نبستن دقیق ضوابط تصحیح انتقادی متن و توجه نکردن به ظرایف سبک شاعر کاستیهای بسیار به تصحیح ایشان راه یافته است و با اطمینان میتوان گفت که کار تصحیح انتقادی دیوان این شاعر برجسته هنوز به سامان نرسیده است. در این مقاله چند بیت از دیوان فرخی با توجه به سبک او تصحیح شده و دلایل این تصحیحات هم مفصلاً بیان شده است
@manuscript

@litera9
حسن بن هانیء" ابونواس" در حدود۱۴۰هجری/۷۵۷ میلادی در روستایی نزدیک اهواز زاده شد.
جوانی خود را در بصره و سپس در کوفه گذراند و شاگرد ومصاحب والبه بن حباب شاعر و شاگرد تنی چند از دانشمندان و لغویات بود.گویند قرآن ، حدیث ، نحو و شعر کهن را نیک می شناخته است.دز۱۷۰هجری/۷۸۶میلادی به بغداد رفت و نخست به برمکیان پیوست .پس از سقوط برمکیان ، کوته زمانی به مصر رفت.اوج دوره فعالیت او زمانی فرا رسید که ندیم خلیفه امین شد.در ۱۹۸هجری/۸۱۳میلادی ، مرثیه هایی نیز در سوگ او سرود و اندکی بعد ، در۱۹۹هجری/ ۸۱۴میلادی یا۲۰۰هجری/ ۸۱۵میلادی ، در بغداد- در زندان، یا در خانه یک باده فروش یا در خانه خاندان نوبخت که با او دوستی داشت- درگذشت.
شعرا و لغویان نظری ستایش آمیز نسبت به او داشتند و حتی او را با امروالقیس مقایسه می کردند.معاصران وی در این باره اختلاف نظر داشتند که آیا - در عرصه شعر- ابونواس مهم تر است یا ابوالعتاهیه و در این میان نه فقط عوامل شعری- بلکه علل اخلاقی نقش ایفا کرده است.ابونواس خود را بهترین سراینده ی خمریات می انگاشت؛ ولی گویند جز در این عرصه ، برتری ابوالعتاهیه را که گویند در بدیهه سرایی نیز دستی قوی تر از او داشته، پذیرفته است.یکی از نخستین راویان اخبار و اشعار ابونواس جماز بصری شاعر و ندیم است که ابونواس را شخصا می شناخت و خود منبع ابوهفان ، ابن عمار و دیگران بوده است. اشعار ابونواس از همان زمان حیاتش در دفترها و مجموعه هایی کوچک رواج داشته است. دیوان این شاعر بزرگ ایرانی را به حضور شما خوبان تقدیم می کنیم به تصحیح پروفسور واگنر دانشمند بزرگ آلمانی که۵۰ سال بر روی ابونواس تحقیق و پژوهش کرد و حاصل عمرش در این باره دوکار است تصحیح دانشمندانه ی دیوان این شاعر بزرگ که بر اساس تمام نسخه های ارزشمند عالم بر اساس تمام روایات تصحیح شده و نمونه ی مثال زدنی برای بهترین پژوهش در سطح جهان است و دیگری تک نگاری یی درباره ی ابونواس" abu nuwas.eine studie zur arabischen literatur der fruhen abbasidenzeit" این دو پژوهش بزرگ و ۵۰ساله پروفسور واگنر را در جایگاه بزرگ ترین متخصص ابونواس در سطح جهان قرار داده است .امیدوارم تصحیح آن عالم بزرگ بر دیوان ابونواس - در ایران الگویی باشد برای تصحیح متون، مخصوصا متون منظوم فارسی و بجاست یادی کنیم از دو دانشمند بزرگ ایرانی پروفسور احمد مهدوی دامغانی برای نگارش مقاله ی دوران ساز" ابونواس" در کتاب هفتاد مقاله ارمغان فرهنگی به دکتر غلامحسین صدیقی- د پروفسور آذرتاش آذرنوش برای نگارش مدخل ماندگار " ابونواس" در دایره المعارف بزرگ اسلامی. غیر از این دو پژوهش ماندگار- هیچ تحقیق ارزشمندی درباره این شاعر بزرگ ایرانی- در ایران قلمی نشده است...

@litera9
یکی از دانشمندان برجسته ی جهان اسلام- ابوعثمان عمرو بن بحر"جاحظ" است عالم و دانشمند بزرگ قرن سوم هجری.
درباره تاریخ ولادت او اختلاف نظر است.عده ای، به نقل خود وی، او را هم سن ابونواس(۱۴۶-۱۹۸) و حتی بزرگ تر از او و عده ای او را متولد۱۵۰هجری می دانند.
ابوعبیده و اصمعی و ابوزید انصاری از استادان او بودند درباره ی زندگی او هم در قرون و هم در بین تحقیقات جدید آثار فراوانی را می توان دید
دو اثر شاهکار او"البیان والتبیین"و" الحیوان" را به یاد مصحح دانشمند آثار - علامه عبدالسلام محمد هارون که خدمات بزرگی به فرهنگ جهان اسلام داشته‌اند- به شما خوبان تقدیم می‌کنیم.

نبی‌نامه منظومه‌ای بلند از سده 9ق. در این مقاله (که در شماره اخیر مجله وزین آینه پژوهش به چاپ رسیده) یکی از متون حماسی دینی را که به تازگی کشف کرده‌ام معرفی شده، منبعی جدید برای تصحیح و تحقیق است. این منظومه را پیله‌ور شیرازی در 844ق سروده و پیش از این معرفی و بررسی نشده است.
🔽🔽

ابیاتی نویافته از قطران تبریزی


یادداشتی از:
مسعود جعفری؛ شهره معرفت و تهمینه عطایی

تصحيح ديوان قطران تبریزی؛ از گويندگان بزرگ قرن پنجم و از شاعران معروف آذربايجان و عرضة شعر او به صورتي كه شاعر سروده است، مانند ديوان بسياري از گويندگان پيش از مغول كه نسخة كهني از آنها در دست نيست، كار دشواري است و شايد رسيدن به صورت نهايي آن ممكن نباشد؛ در عين حال هر كوششي در اين كار مي‌تواند قسمتي از اين راه را هموار كند.
ما در گروه تصحيح متون فرهنگستان زبان و ادب فارسي، شماري از دست‌نوشته‌هاي شناخته‌شدة شاعر را به دست آورده‌ايم؛ ازجملة اين مجموعه، گزيده‌اي از ديوان قطران است كه مقارن حكومت شاه عبّاس دوم (1052- 1078ه‍.ق) كتابت شده و به گنجينة بقعة شيخ صفي متعلّق بوده است و اكنون از بد حادثه در كتابخانة سالتيكوف شچدرين سن‌پطرزبورگ روسيه موجود است.
اين گزيده با ضبط‌هاي صحيح و اصيلي كه دارد، در حدّ خود بسياري از مشكلات ديوان قطران را حل مي‌كند.
متن کامل این مقاله ارزشمند را در کانال مجله سفینه تبریز مطالعه فرمایید.
👇👇👇
@safinehyetabriz

ابیاتی نویافته از قطران تبریزی


یادداشتی از:
مسعود جعفری؛ شهره معرفت و تهمینه عطایی

تصحيح ديوان قطران تبریزی؛ از گويندگان بزرگ قرن پنجم و از شاعران معروف آذربايجان و عرضة شعر او به صورتي كه شاعر سروده است، مانند ديوان بسياري از گويندگان پيش از مغول كه نسخة كهني از آنها در دست نيست، كار دشواري است و شايد رسيدن به صورت نهايي آن ممكن نباشد؛ در عين حال هر كوششي در اين كار مي‌تواند قسمتي از اين راه را هموار كند.
ما در گروه تصحيح متون فرهنگستان زبان و ادب فارسي، شماري از دست‌نوشته‌هاي شناخته‌شدة شاعر را به دست آورده‌ايم؛ ازجملة اين مجموعه، گزيده‌اي از ديوان قطران است كه مقارن حكومت شاه عبّاس دوم (1052- 1078ه‍.ق) كتابت شده و به گنجينة بقعة شيخ صفي متعلّق بوده است و اكنون از بد حادثه در كتابخانة سالتيكوف شچدرين سن‌پطرزبورگ روسيه موجود است.
اين گزيده با ضبط‌هاي صحيح و اصيلي كه دارد، در حدّ خود بسياري از مشكلات ديوان قطران را حل مي‌كند.
متن کامل این مقاله ارزشمند را در کانال مجله سفینه تبریز مطالعه فرمایید.
👇👇👇
@safinehyetabriz

... جهانگیر منصور که سابقه ی نشر متون کلاسیک را از روزگار ناشری پدرش داشت [شادروان منصور جهانگیر مدیر کتابخانه ادب] ، برای بعضی از ناشران امروز -که ضرورتی ندارد نامشان را بیاورم-کتاب《 تولید 》می کرد.مثلاً دیوان ناصر خسرو ، دیوان مسعود سعد و در مقدمه ی این سلسله متن ها مدعی می شد که این تصحیح از روی نسخه ای است که هیچ کس آن را ندیده و اختصاص به کتابخانه ای شخصی دارد که آن کتابخانه از روزگار صفویه نسل اندر نسل محفوظ مانده و دارندگان کتابخانه از راهِ لطف، به او-که جهانگیرِ منصور است-اجازه داده اند که در تصحیح این متن ها ،از نسخه های قدیمی این آثار -که در آن کتابخانه ی خانوادگی نسل به نسل محفوظ مانده است-استفاده کند.
یک بار نسخه ای از دیوان خاقانی را که به همین شیوه چاپ کرده بود در کتاب فروشیِ آگاه از راهِ لطف به من هدیه کرد.آن نسخه را بر طبق ادعای خودش با نسخه ای از همان کتابخانه موهوم که تاریخی بسیار قدیمی داشت مقابله و تصحیح کرده بود.من تا آن دیوان خاقانی را گشودم شروع کردم به خندیدن بی اختیار.جهانگیر دستپاچه شد و شرمگین ، پرسید که: 《آقای دکتر!چه مشکلی دیدید؟ لطفاً بفرمایید.》من سکوت کردم و چیزی نگفتم.اما دلیل خنده ی بی اختیار من ، در آن لحظه، این بود که در آن دیوان خاقانی چاپ جهانگیر-که او مدعی بود نسخه اساسش در قرن هفتم کتابت شده است،-غزلی از میرزا جلال اسیر شهرستانی(متوفی ۱۴۰۹ق) شاعر عصر صفوی قرن یازدهم با این مطلع چاپ شده بود:
کشد مو بر تنِ نخجیر تیر از شوقِ پیکانش
به دل چون رنگ بر گل می دود زخم نمایانش

و این غزل میرزا جلالِ اسیر شاعر عصر صفوی،ظاهراً از روی نسخه ای از دیوان خاقانی که در هند چاپ شده بود وارد چاپ مرحوم علی عبدالرسولی شده بود و از آن جا وارد چاپ مرحوم دکتر ضیاء الدین سجادی.
خنده ی بی اختیار من ازین بود که در نسخه دیوان خاقانی مورد ادعای جهانگیر منصور-که در قرن هفتم کتابت شده است- شعر شاعر عصرِ صفوی که چهارصد سال بعد متولد شده است چه می کند؟
این نکته را به این دلیل یادآوری کردم که آیندگان بدانند چنان کتابخانه ای و چنان خانواده ای وجود خارجی نداشته است.جهانگیر از روی چاپ عبدالرسولی و دکتر سجادی مونتاژی به دلخواه خودش برای آن ناشرِ بازاری درست کرده بود و مدعی استناد به نسخه ی خطی بسیار قدیمی قرن هفتم آن کتابخانه ی خانوادگی بازمانده از عصرِ صفوی شده بود.
خداوند جهانگیر را در سایه ی بخشایش بیکران خویش آرامش و رحمت جاودانه عنایت فرماید.اگر مسئله زیان به آینده ی میراث ایران و فرهنگ ملی ما نبود هرگز این سخن را به میان نمی آوردم .

از کتاب" حدیث دوست-به یاد حاج محسن بخشی- گفتار دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی با عنوان :محسن آقای بخشی در خاطرات من" - چاپ آگاه -پائیز ۱۳۹۶-صفحات ۵۶ تا ۵۸.
@shafiei1318

دیوان مولانا همتی انگورانی
مولانا همتی شاعر ترکی سرای از خطه ی زنگان نامی آشنا برای دوستداران تاریخ ادبیات آذربایجان است. این شاعر غزلسرا عاشق دلباخته ی حضرت علی (ع) دارای دیوانهای نتعددی است که این کتاب حاوی اشعار عارفانه و عاشقانه ی همتی است. وی شاعر سده ی دهم هجری است و اشعارش روان، دلنشین و سرشار از آرایه های ادبی است. اشعار این دیوان از نسخه ی خطی موجود در ایلخچی و نزد آقای ویرانی چاپ شده است و نشان از قدرت شاعری و روح شاعرانه ی اوست که اندیشه ها و احساسات پاک شاعرانه را در الفاظی زیبا و فاخر زینت داده و دیوانی پر از رمز و رازهای شاعرانه برای نسلهای بعدی به یادگار نهاده است. در این نسخه ی خطی نام شاعر به وضوح عنوان "مولانا همتی انگورانی" را بر خود دارد. مصحح این دیوان که بخشی از خلاقیت مولانا همتی را نشان می دهد ادیب جوان و پرکار آقای محمدعلی نقدی است. ایشان تا امروز آثار گرانبهایی را تقدیم گنجینه ی ادب آذربایجان کرده است. پیش از این، آثار شاعرانی چون خواجه علی خوارزمی (قصه ی یوسف)، افقر، مسیحی (ورقا و گلشا)، شاعران انگوران و . . . را به زیور طبع آراسته و نشان داده است که همتی والا، دانشی سزاوار و ذوقی عاشقانه دارد. چاپ این اثر که گوشه ی دیگری از ادبیات غنی آذربایجان را بروز می دهد به جامعه ی ادبی تبریک گفته و برای ادیب توانمندمان آقای نقدی موفقیت های بیش از پیش آرزو می کنم. کتاب در قطع وزیری با 164 صفحه به قیمت 30 هزار تومان توسط انتشارات قلم مهر در زنگان منتشر شده است.

✅در آستانه انتشار > دیوان بنایی هروی

🔸دیوان کمال‌الدین شیرعلی بنایی هروی، شاعر سده‌ نهم هجری قمری به همّت انتشارات پژوهش متون در آستانه انتشار است. از این شاعر دوره تیموری، در بسیاری از‌ منابع از جمله تاریخ ادبیات مرحوم ذبیح‌الله صفا به عنوان "اشعر شعرای خراسان" نام برده شده‌ است.
تصحیح این اثر بر عهده استاد سیدعباس رستاخیز بوده است و پس از تصحیح و مقابله هشت نسخه خطی موجود از این کتاب در داخل و خارج از کشور و بهره‌برداری از جُنگ‌ها و تذکره‌های مختلف، سرانجام به زیور طبع آراسته می‌گردد.

لطیف و دقیق فرمودید.

هم از این روست که عرض کردم: هذا شیء عجاب🌷


گاه در حیطه فعالیتِ تصحیحِ متون، مشترک لفظی "تصحیح" در دو عرصه ی معلمی(تصحیحِ اغلاطِ دانش آموز) و بازیابیِ تراثِ فرهنگی باعثِ سوء تفاهم می شود به نحوی که برخی مصححان و شارحان و مفسران بر این گمان می افتند که قرار است اغلاطِ صاحب و خالق اثر(اعم از نویسنده یا شاعر) را تصحیح کنند و این از آسیب های جدی در زمینه بازیابیِ تراثِ فرهنگی است.

مجددا از توضیحات مستدل و مستندتان سپاسگزارم.
🌷🌷🙏🌷🌷

دیوان مولانا همتی انگورانی
مولانا همتی شاعر ترکی سرای از خطه ی زنگان نامی آشنا برای دوستداران تاریخ ادبیات آذربایجان است. این شاعر غزلسرا عاشق دلباخته ی حضرت علی (ع) دارای دیوانهای نتعددی است که این کتاب حاوی اشعار عارفانه و عاشقانه ی همتی است. وی شاعر سده ی دهم هجری است و اشعارش روان، دلنشین و سرشار از آرایه های ادبی است. اشعار این دیوان از نسخه ی خطی موجود در ایلخچی و نزد آقای ویرانی چاپ شده است و نشان از قدرت شاعری و روح شاعرانه ی اوست که اندیشه ها و احساسات پاک شاعرانه را در الفاظی زیبا و فاخر زینت داده و دیوانی پر از رمز و رازهای شاعرانه برای نسلهای بعدی به یادگار نهاده است. در این نسخه ی خطی نام شاعر به وضوح عنوان "مولانا همتی انگورانی" را بر خود دارد. مصحح این دیوان که بخشی از خلاقیت مولانا همتی را نشان می دهد ادیب جوان و پرکار آقای محمدعلی نقدی است. ایشان تا امروز آثار گرانبهایی را تقدیم گنجینه ی ادب آذربایجان کرده است. پیش از این، آثار شاعرانی چون خواجه علی خوارزمی (قصه ی یوسف)، افقر، مسیحی (ورقا و گلشا)، شاعران انگوران و . . . را به زیور طبع آراسته و نشان داده است که همتی والا، دانشی سزاوار و ذوقی عاشقانه دارد. چاپ این اثر که گوشه ی دیگری از ادبیات غنی آذربایجان را بروز می دهد به جامعه ی ادبی تبریک گفته و برای ادیب توانمندمان آقای نقدی موفقیت های بیش از پیش آرزو می کنم. کتاب در قطع وزیری با 164 صفحه به قیمت 30 هزار تومان توسط انتشارات قلم مهر در زنگان منتشر شده است.

نبی‌نامه منظومه‌ای بلند از سده 9ق. در این مقاله (که در شماره اخیر مجله وزین آینه پژوهش به چاپ رسیده) یکی از متون حماسی دینی را که به تازگی کشف کرده‌ام معرفی شده، منبعی جدید برای تصحیح و تحقیق است. این منظومه را پیله‌ور شیرازی در 844ق سروده و پیش از این معرفی و بررسی نشده است.
@aaadab1397farhang