#نسخه_خوانی :
بیچاره گوسفند، بهزاری، نِگر چه گفت
چون بر گلوی خویش ز قصّاب، خورْد ضرب[:]
« من خارِ خشک خوردم [و] این دیدم از جهان
تا خود چه بینی تو، که خوری گُردهگاهِ* چَرب »!
🔸شاعر: نامشخص
📕از یک نسخۀ خطی مجلس
✍️پاورقی
« گرده گاه »
گرده گاه . [ گ ُ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) آنجای که گرده بدانجاست . آنجای از درون انسان یا حیوان که گرده (قلوه ) بدانجاست . قلوه گاه. (دهخدا)
@manuscript_ir
〰️🍃🌺