گفتگوهای تراثی

« چون بِ هَشت آید به فتح از روی باغ » یعنی به جای حرف ب در کلمه باغ، متناظر عدد (8) در ابجد کبیر که حرف « ح » است را می گذاریم و می شود « حاغ ».
مترادف بلبل کلمه « هَزار » است. اگر آن را هِزار (1000) بخوانیم در ابجد کبیر می شود حرف « غ ».
« بلبلش گر کم شود » یعنی به جای حرف غ کلمه « کم » را بگذاریم.
پس به جای غ در حاغ می گذاریم «کم» و می شود «حاکم»

?

کلمه ی "کسری" معرب کلمه ی فارسی خسرو است یا معرب کلمه ی لاتینی Caesar؟ ظاهرا تلفظ Caesar به صورت کایسار است و این همان کلمه ایست که در فرانسوی سزار تلفظ می شود و لقب پادشاهان روم بوده.
اگر دلیل هم بیاورید، ممنون می شوم.

سؤالی هم از اهل ادب دارم.
اگر کلمه ای با الف آغاز شود، می دانم که با توجه به وزن گاهی می توان در خوانش، واج آخر کلمه ی قبل را به کلمه ی آغاز شده با الف متصل کنیم و مثلا "رفت او" را به صورت "رفتو" بخوانیم.
آیا چنین کاری در مورد کلمات آغاز شده با عین هم مجاز است؟
مثلا شاعر می تواند شعری بسراید که در آن برای صحت وزن لازم باشد که "از عشق" را "ازشق" بخوانیم؟

به نظر این علامت + نیست و از ظاهر نسخه پیداست که بعدا اضافه نشده است اگر اشتباه نکنم اصطلاح آن ترقین است و به این معنی است که وقتی کاتب سهوی انجام می داده و حرفی را اشتباه می نوشته روی آن خط می کشیده است که خوانده نشود . در اینجا نیز احتمالا کاتب روی ی در کلمه "شهی" به اشتباه علامت الف مقصوره گذاشته و بعد برای اینکه مانند عیسی کسی آن را "شها" نخواند دست به ترقین زده است

بله. مدعی این بود که نمی توان این اختصار را قرینه قرار داد چون نسبتش به طرفین علی السوا است. اگر نام کتاب «فقیه من لایحضره الفقیه» که از باب انتخاب کلمه اول آن را فقیه خوانده اند. اگر هم نام کتاب «کتاب من یحضره الفیه» بوده از باب اینکه تنها كلمه ای که قابلیت اختصار در این ترکیب را دارد کلمه فقیه می باشد آن را برگزیده اند. گزینش یک کلمه که بتواند شاخص شود و لو کلمه اول نباشد در موارد دیگری نیز دیده میشود که مشهورترین آن اسفار برای الحکمة المتعالیه فی الأسفار الاربعه العقلیه است. در این ترکیب هم کلمه شاخص و مایز همین اسفار است.
پس باید به راه دیگری رفت و آن نامی است که خود مولف برگزیده و جای هیچ سخنی باقی نمی گذارد.

@litera9

روزنامه نگاری علمی به نام جرمی مارش، متخصص اثبات کذب بودن موضوعات ماوراالطبیعه است و استعداد خاصی در زمینه ی مسائل عجیب و غیرعادی دارد. او که شکاکی مادرزاد است، به شهر کوچکی در کارولینای شمالی می رود تا دلیل واقعی دیده شدن اشباحی در گورستان شهر را بیابد. اما جرمی در این سفر با نوه ی پیشگوی شهر، دختری به نام لکسی دارنل، ملاقات می کند و بسیار شیفته و دلباخته ی او می شود. اکنون، اگر جرمی می خواهد که آینده ای در کنار لکسی داشته باشد، باید تصمیم سختی بگیرد. جرمی می تواند به زندگی قبلی خود بازگردد و یا این که دل را به دریا زده و وارد دنیایی از ناشناخته ها شود...

مولا علی صلوات الله و سلام الله علیهم در حال استنشاق فرمودند： خدایا حرام نفرما بر من بوی بهشت را.

رعایت بهداشت استنشاق و بینی، انسان را قابل درک بوی بهشت می فرماید.
همینقدر فاصله هست.
کافی است که بهداشت هر عضوی رعایت شود، به اذن الله تعالی آن عضو تبدیل به جسم بهشتی می شود. ارتباط با بهشت و بهشتیان برقرار می شود... .


هیچ دین و آیین و مذهبی به اندازه ی مذهب شیعه، بهداشت را توصیه و رعایت نکرده است.

🌺بررسی درمانی( صبر زرد )در ایینه روایات و در قلمرو تجربه🌺

🌴صبر زرد عصاره برگ گیاهی است که به فارسی صبر زرد می گویند.
🌴در برگهای صبر عصاره فراوانی وجود دارد که شفاف،چسبنده،سبز رنگ و خیلی تلخ است.
🌴این عصاره به محض اینکه در مجاورت هوا قرار گیرد سفت شده و ماده صمغی قهوه ای رنگی را تشکیل می دهد.
🌴صبر بسیار تلخ به رنگ زعفرانی یا سرخ تیره،صاف،براق و ترد می باشد،در حین شکستن ریز ریز می شود و بوی ان شبیه مر مکی است،خورد شده ان مانند بلور و گرد ان زرد طلایی است.
🌴صبر دارای انواعی بوده و نوع شفاف که به رنگ قرمز یاقوتی است،مرغوب تر از نوع کدر و جگری است.
🌴ضماد صبر با سرکه برای رفع واریس مفید است.
🌴ترکیب سه گانه صبر،مرمکی و کافور را می توان به صورت سرمه جهت تقویت بینایی استفاده نمود.
🌴طبیعت صبر گرم و خشک است.
🌴صبر گیاهی مسهل محسوب می شود.
🌴صبر باز کننده رگها و مجاری بسته کبد است.
🌴برای رفع یرقان مفید است.
🌴جزءگیاهان تقویت کننده معده محسوب می شود.
🌴جزءتقویت کننده های چشم محسوب می شود.
🌴نوعی گیاه خواب اور به حساب می اید.
🌴ضماد ان برای التیام زخم های ناحیه مقعد و همچنین زخم های دیر التیام پذیر به خصوص الات تناسلی مرد و زن مفید است.
🌴اگر صبر زرد با عسل خورده شود برای دفع بلغم مفید است.
🌴اگر صبر زرد با غاریقون خورده شود برای درد مفاصل و تنگی نفس موثر است.
🌴اگر صبر با اب سرد خورده شودبرای قطع خونریزی مفید است.
🌴زیاده روی در خوردن صبر زرد و خوردن بیشتر از حد مجاز ان موجب اسهال خونی می شود.
🌴زنان سال خورده که رحم انها از کار افتاده و زنان حامله و اشخاص مبتلا به سنگ کلیه و اشخاصی که دچار قطع ادرار شده اند نباید از صبر زرد استفاده نمایند.
🌴مصرف ان برای افراد دیابتی مفید است.
🌴ژل برگ صبر هم برای التیام جراحت ها مفید است و هم برای پیشگیری از عفونت زخمهای پوستی موثر است.
🌴اگر کسی با ژل برگ های تازه صبر
پوست را ماساژ بدهد می تواند جایگزین خوبی برای کرم های لطیف کننده پوست به حساب اید.
🌴مصرف صبر می تواند برای رفع خارش پوستی که در تماس با گیاه بوده مفید باشد.
🌴کاربرد داخلی ان به عنوان مسهل و کاربرد بیرونی ان به عنوان التیام بخش زخمها در طول تاریخ معروف بوده است.
🌴ژل صبر سریع خشک شده و مانند یک پانسمان خوب محل را می پوشاند و به این ترتیب در عین حال که موجب التیام زخم می شود از ایجاد عفونت در زخم نیز جلو گیری می کند.
🌴اگر در هر اشپز خانه ای یک گلدان از گیاه صبر در محل مناسبی نگهداری شود،هر وقت که به سبب کار در اشپز خانه بریدگی و یا زخم در دست ایجاد شود،می توان فورا قطعه ای از برگ را بریده و ژل ان را با فشار بر روی موضع بریدگی و زخم ریخت.
🌴برای بهره مندی از خاصیت مسهلی صبر زرد می توان به مقدارکم از 5تا30سانتی گرم در روز استفاده نمود،والبته اثر مسهلی صبر کم کم مشخص می شود.
🌴مصرف ان میل جنسی را زیاد نموده به این ترتیب که احساس حرارت و سنگینی در انتهای روده ایجاد می نماید و الات تناسلی را به هیجان می اورد.
🌴مصرف ان در زنان موجب فزونی ترشحات مهبلی می گردد،وعلایم ان احساس درد و سنگینی در رحم و کلیه و قسمت انتهایی ران ظاهر می شودو موجب ایجاد قولنج های رحمی دردناک در هنگام عادت ماهیانه می شودو ترشح خون عادت ماهیانه را افزایش می دهد.
🌴زنان باردار و شیرده نباید استفاده خوردنی از صبر داشته باشندزیرا ممکن است موجب تحریک و انقباض رحم و در نتیجه سقط جنین گردد و در مورد مادران شیرده نیز ممکن است از طریق شیر وارد بدن طفل شده و موجب اسهال طفل گردد.
🌴برگهای گیاه الوئه ورا(صبر زرد)دو ماده تولید می کنند که شامل ژل و شیره یا لاتکس است.ژل را از قسمت داخلی برگ به دست می اورند که طی قرن ها برای درمان موضعی زخم ها و سوختگی ها کاربرد دارد.شیره یا لاتکس یک مایع تلخ زرد رنگ است که از بخش های ویژه ای از پوسته داخلی برگ استخراج می کنند و معمولا به صورت پودر فروخته می شود و اثرات ملین بسیار قوی دارد.
🌴اثر ضد کرم دارد.
🌴برای رفع ریزش مو،شیره ان را به سر مالیده و موها را با ان ماساژ می دهند.
🌴الوئه ورا (صبر زرد)بهترین کرم مرطوب کننده است.برگ ها را می شکنند و ژله ی ان را به پوست می مالند.
🌴در معالجه ی صرع مفید است.
🌴برای بر طرف کردن خارش ناشی از گزیدگی حشرات شیره ی ان را روی پوست می مالند.
🌴برای شستن چشم و زخم ها شیره ی ان را می توان با اب مخلوط کرده و استفاده نمود.
🌴ژل گیاه صبر زرد را می توان به عنوان خمیر دندان استفاده نمود،زیرا قادر به نابود کردن باکتری ها و میکروب های بیماری زای موجود در دهان است.
🌴برای معالجه اسم مفید است.
🌴سوء هاضمه را بر طرف می کند.

🌺

سلام بر روى خداوند
آخر ذى الحجه، علم و كتل هاى «تكيه» را بر پا مى كنيم. آب و جارو، آماده كردن ظرفها براى ده شب عزادارى. چند روز مانده به محرم بايد شروع كنيم به تمرين تعزيه اى كه هر ساله از شب اول اجرا مى شود. مشكل هم درست از همين نقطه آغاز مى شود. از همين لحظه ى انتخاب «نقش».
شمشير و لباس و كلاهخودِ سبزها را مى ريزند اينطرف. لباس و ادوات قرمزها را هم آنطرف. منتظر انتخاب. در تعزيه ى كربلا، سياهى لشكر يا نقش هاى ميانى اصلاً وجود ندارد. فقط دو جور نقش: «شبيه حسين و شبيه يزيد».اگر اين نشدى يعنى آن يكى هستى.يك دايره است آن وسط. هم همه ايستاده اند به تماشا دور تا دور.
در تعزيه همه چيز شفاف مى شود. پشت صحنه اى نيست. پشت سبزها هم نمى شود قايم شد. وقتى دلت، وقتى لباس روحت قرمز است نور افكن ها كه كار بيفتد، همه مى بينند چه كاره هستى!
در همه ى تاريخ آدم هاى مثل ما زير آبى رفتند. آن پشت و پستوها قايم شدند. جورى كه درست معلوم نشود اهل كدام هستند تا هم از اين ور بخورند هم از آن ور. بعد يكدفعه يك بيابان بى آب و علف پيدا شد كه معادلات همه را ريخت به هم. جاى قايم شدن نداشت. حالا انگار كن مثل «زهير» هى راه قافله ات را كج كنى و از بيراهه ها بروى تا به كاروان امام حسين (علیه السلام)  برخورد نكنى. بالاخره چى؟ بيابان مگر چقدر جاى فرار دارد؟
بالاخره مى فرستند دنبالت: «زهير! تصميم ات را بگير»
انگار كن بروى لاى سياه يزيد و توى خيمه ها قايم شوى، صدايت مى كنند: «حرّ! تصميم ات را بگير.» بدتر از همه آن شب كه چراغها را خاموش مى كنند و در دل تاريكى مى گويند: «اين شب و اين بيابان، تصميم ات را بگير.»
عاشورا اگر اين «تصميم ات را بگير» را نداشت، خيلى خوب بود.
هر چقدر كه مى خواستند ما گريه مى كرديم و به سر و سينه مى زديم. ضجّه وفغان واندوه. ولى موضوع اين است كه از همان صبح عاشورا كه خورشيد در مى آيد، همه ذرات دور و بر آدم داد مى زنند: «تصميم ات را بگير».
حالا انگار كنيم ما لباس سبز و برقع سبز و همه چى را سبز برداشتيم و ايستاديم اين طرف. چى صدايمان كنند؟ «شبيه حسين»؟
اصل گرفتارى، اصل دروغ، همين جاست. كجاى جان ما شبيه حسين است؟ وقتى كه رنگ روح ما قرمز است، حالا حتى نيمه قرمز (اُمَّةً اَسَرَجَتْ وَاَلْجَمَتْ و تَنَقَّبَتْ!)[56] گيريم لباس سبز بپوشيم، نور افكن ها ما را لو خواهند داد.
در زيارتنامه نوشته: حسين (علیه السلام)  صورت خداوند است، وجهُ اللّه. چه شباهتى بين ما و صورت خداوند است؟ «كريم» هستيم يا «رحيم» يا «عليم» يا دست كم كم اش «رَؤفٌ بالعِباد»؟
ما چه جور سنخيتى با آن روح بزرگ داريم؟اين است كه هر سال اين وقت، «آخر ذى الحجه»، همه مى نشينيم و عزا مى گيريم چه كنيم. دور تا دور صحنه ى دايره اى مى نشينيم و خيره به لباسها، گريه مى كنيم.
تا كى؟ تا هلال ماه محرم در مى آيد. بعد يكهو چيزى يادمان مى آيد يا شايد يادمان مى آورند. به ما مى گويند: «عشق هم خيلى كارها مى كند، اين را يادتان رفته؟» به ما مى گويند: «عشق، آدم را شبيه معشوق مى كند، پارسال كه بهتان گفتيم». به ما مى گويند: «محبت، آخر آخرش به سنخيت مى رسد، به شباهت».
به ما مى گويند: خدا نقاشى اش خيلى خوب است. رنگ روحتان را عوض مى كند. رنگتان مى كند «صِبْغَةَ اللّهِ و مَنْ اَحْسَنُ مِنَ اللهِ صبغةً».[57]
يكهو همه چيز يادمان مى آيد. همان طعم پارسالى مى آيد زير زبانمان. گُر مى گيريم، همان جور كه از عشق گُر مى گيرند. لباس هاى سبز را مى پوشيم. مى رويم روى صحنه و داد مى زنيم: «سلام بر روى خداوند».

حکیم ابوعبدالله محمد بن علی ترمذی کتابی دارد به نام الصلاة و مقاصدها. در آن می گوید:
پس با ذکر، دل نرم و تازه می گردد و با شهوت ها، دل سخت و خشک می شود. هنگامی که دل از ذکر خدا به ذکر شهوت ها بپردازد، چونان درختی است که نرمی و شادابی آن از آب باشد و با نرسیدن آب، رگ هایش خشک و شاخه هایش پژمرده گردد و هنگامی که بدان آب نرسد سوز گرما شاخه ها را بخشکاند و اگر شاخه ای از آن را به سوی خود بکشی فرود نمی آید ومی شکند. پس چنین درختی تنها سزاوار آن است که قطع شود و به سوختی برای آتش بدل گردد. دل نیز چنین است هنگامی که از ذکر خدا تهی شود و حرارت نفس و لذت شهوت بدان رسد، ارکان از اطاعت سرپیچی خواهند کرد و هنگامی که آن را به سوی خود بکشی خواهد شکست و تنها سزاوار آن است که سوخت آتش بزرگ گردد.

گل ها نیاز به رسیدگی دارند
برای استفاده از ظاهر زیبا و بوی خوش و ... باید رسیدگی کنیم وگرنه پژمرده میشوند
در چه فاصله زمانی رسیدگی کنیم؟ و آب دهیم؟
شش ماه یکبار یا سالی یکبار مناسب است؟!
طراوت و شادابی وقتی حفظ میشود که به موقع و به جا رسیدگی شود
آب دادن برگ های مرده را جدا کردن خاک را عوض کردن و صرف توجه به گل ها

بذر محبت هم همین طور است در دل ما کاشته میشود و نیاز به رسیدگی دارد
تا سبز شود و شکوفه دهد و ..‌.
در غیر این صورت اگر به آن بی توجهی شود از بین میرود و بی ثمر می ماند

از نعمت های بزرگ خدا به ما این است که محبت برگزیدگانش را در دل ما قرار داده
بذر محبت امام زمان نیز در قلب ماست که باید به آن توجه داشته باشیم...

هر وقت به گلدان ها آب دادیم و رسیدگی کردیم یادمان باشد بذر محبت صاحب الزمان را نیز با ارتباط قلبی با ایشان رشد دهیم...

سلام اول ضمیر را سر جای خود می نشانی،یعنی جهش ضمیر یا به گفته مرحوم استاد فقید وحید دستگردی پرش ضمیر،، را می بینیم در کجا صورت گرفته و ضمیر متعلق به چه کلمه ای است؛ حال اینگونه صورت بیت می شود__
وقتی میآیم که «تو» را ببینم مرا از کوی میرانی/ وقتی میخواهم به سوی«تو» درآیم، در را به روی «من» می بندی.
و مسلم است که((ت))اول "مفعول" و ((ت)) دوم "متمم" و ((ت))سوم "مضاف الیه" است

سلام و رحمت.
به نظر می رسد مفهومی نزدیک یا مطابق با اجازه ی ورود باشد. همان که در رسم عرب به «اذن دخول» مشهور است و در اعتاب مقدسه نیز رعایت می شود که از قضا کلمه ی سلام هم در آنها یا نیست، و یا کمتر هست.
ولله العالم

مقصود، به هم ریختن کلمه ی رشوه است. چون قلب هم در مصراع دوم آمده. پس رشوه ی به هم ریخته، می شود شوهر.
مقصود، تشخیص و تعیین مفهوم ترکیب «شوهریست درم » است.
تصحیف کاتب هم البته محل تأمل است که دژم را درم نوشته.

درود !
۱-در متن "ص" نوشته شده.
۲-"حد اقل تصرف معقول در متن " نکته ی مهمی است که در جبران خطای کاتب باید به آن توجه شود
مگر اینکه دلیل موجهی برای تصرف بیشتر
بتوان یافت.
۳-"به پای زحاف دل "، هم با دو نکته ی بالا
نمی سازد و هم ظاهرا معنای روشنی ندارد(اگر
بی معنایش نخوانیم)
۴-به نظر می رسد گوینده در مقام رفع اتهام و
تقصیر از دل یا صافدل نیست بلکه مرام او یا مرام دل را بیان می-
کند (اعتقاد به تساوی گل و خار و زر وخاک و
فراتر از رد این و قبول آن نشستن )

۵-شما که کلّ دیوان را در اختیار دارید ،بهتر
می توانید قضاوت کنید.

درود!
در مورد مصراع اول، اگر نسخه های دیگری
موجود نباشند، احتمالا به این دو نکته
می توان اندیشید:
۱-برای رفع تهمتِ تکرار قافیه و عدم تناسب معنایی دومصراع بیت،کلمه ی پایانی را
مخففِ "آقازاده"تلقی کنیم !
۲-کاتب را بدون دلیل و سند به خطا در
نگارش متهم کنیم که مثلا کلمه ای نظیرِ
"واداده" یا مشابه آن را به "آزاده "تبدیل کرده است .
البته نوع خفیف و نسبتا قابل قبول تکرار قافیه را درابیات بعد (افتاده/برزمین افتاده)
می بینیم. (؟) 🌻

🔻 اختلاف افق فکری امام خمینی و مرحوم طهرانی

🔹جریان طهرانی او را مشوّق امام خمینی در قیام و تشکیل حکومت اسلامی، و در واقع حضرت امام را دنباله رو او می دانند! (البته آنان به شدت از استعمال لفظ امام برای امام خمینی پرهیز می کنند)

صرف نظر از این ادعای شبه شوخی، اختلاف افق فکری مرحوم طهرانی و حضرت امام به قدری زیاد است که باور آن برای کسانی که اطلاع کافی ندارند مشکل است. در اینجا فقط به یک نمونه اشاره می کنیم.

پیشنهاد (و دستور!) تغییر رنگ عمامه سادات از سیاه به سبز، از آزمان های مرحوم طهرانی در اول انقلاب است.

وی در تعلیقه بر کتاب «وظیفه فرد مسلمان در احیای حکومت اسلامی» می نویسد:

«بر ایشان (امام خمینی) فرض است که عمامه سبز بر سر نهند و حکم قطعی صادر فرمایند تا جمیع سادات [و نه فقط روحانیون از سادات] با این رنگ، سیادت خود را نشان دهند.»

🔻جناب طهرانی، چگونگی این تحول مهم و تمدن ساز(!) را نیز به امام خمینی گوشزد می کند:

در مجلس جشنی که با نام «جشن عودت به شعار سبز علویین» برپا می شود، امام خمینی عمامه سبز بر سر بپیچد، عمامه سیاه خویش را کنار نهد، سایر فقهای درجه اول شیعه را نیز دعوت کند و ایشان را نیز به این کار الزام کند، و در نهایت اعلام کند از امروز عمامه سیاه بر هر سیدی ممنوع است.

وی این تغییر رنگ عمامه سادات را با پشتوانه بحثی تاریخی به عنوان یکی از اساسی ترین وظایف حاکم اسلامی معرفی کرده است!!

@bazmeghodsian