گفتگوهای تراثی

با سلام...
در آذربایجان ما عبارتی است که برخی پدر بزرگها و مادربزرگها به نوه های خود (دشمن دشمنم) می گویند...در زبان محلی می شود:(دشمنیمین دشمنیدی)...
با این فلسفه که فرزند و عیال دشمن انسان هستند..بنابراین نوه هم دشمن دشمن انسان است که می شود دوست انسان...به نظر حقیر بیت به این مساله هم توجه دارد...

بله
لهجه محلى عراقى است.
گ بجای حرف قاف بکار می برند
و چ بجای حرف کاف
مثلاً
اگُلّك :- اقول لك ( كتابى )
چَم:- كَم ( كتابى )
با تشكر

آنچه از این عبارت ، به طور واضح باقی مانده، حرفِ آخِر است، و این حرف به یاء همانندی بیشتری دارد تا به قاف، اگر با سایر موارد کتابت قاف و یاء در همین صفحه مقایسه کنیم.

از کی مرزهای سیاسی مقدم بر دین شده است؟ اگر اسلام و تشیع را قبول ندارید که هیچ، و اگر قبول دارید از منظری دینی بی شک ولایت و برائت دینی مقدم است. فلان شیعه در ژاپن و امریکا برادر ماست، و فلان ملحد ایرانی هم دشمن ما. اینها اولیات دین است. چرا رسانه چنین ذهن ما را شست و شو داده؟
از نظر عقلی هم مرزهای عقیدتی مهم است نه خط کشی جغرافیای حاکمان

@litera9
دشمن آن بیرون نیست. دشمن درون ماست
جورج آگامبن

👌قابل تامل است که دشمن دین، از هر حادثه که برای مردم (و مومنین) رخ دهد، استفاده می نماید و آنرا از زبان خود تفسیر و تبیین می کند و با آن تفسیر با حادثه دیدگان همدردی و همرنگی می کند!! این دشمن، بر خلاف دشمن دیگر، به صراحت، مخالفت و خوشحالی با درد دیدگان را نمایش نمی دهد بلکه همدردی را به ظاهر نمایش می دهد اما در واقع، دنبال چیزی دیگر است! و آن اثبات خود است!! 👌

دل دشمن بفکر کشتن ماست/ دل مظلوم ما، به فکر خداست/ او در این فکر تا بما چه کند/ ما در این فکر تا خدا چه کند

💐💐💐💐💐💐💐
ای دلربا بیا که قدومت مبارک است
میلاد توست شأن نزول تبارک است

تا زین العابدین به دو عالم امام ماست
دنیا و آخرت ز ولایش به کام ماست

💐میلاد امام سجّاد(ع)مبارک

@mosavi114

و علیکم السلام. مزاحم اوقات نمیشوم.
رنگ ماست همیشه سفید است و با تحلیل و نظریه پردازی تغییر نمیکند.

برای اینکه مجلسی دشمن درجه یک فلاسفه و صوفیه و عرفا بوده است

روز و شب قصد دل و دین کند، آن دشمن ماست

بله بنده از نزدیک شاهد بودم و حقیقتاً اینگونه است..... بخشی از مشکل از تناقضات عقیدتی و عملکردی ماست.

"ماست را کیسه کردن" :

وزیری به شاه عباس می گوید: قوت مردم فقیر ماست است و ماست بندها نیز مرتب قیمت ماست را بالا می برند. حکمی بده که قیمت ماست ها زیاد نشود.
پادشاه نیز امر می کند که قیمت ماست نباید از فلان مقدار بیشتر شود.
روزی به پادشاه خبر می دهند که ماست بند های شهر دو نوع ماست می فروشند. ماست شاه عباسی که به قیمت اعلام شده فروش می رود و ماستی که به قیمت بالا فروش می رود.
پادشاه با لباس مبدل به بازار می رود و طلب ماست می کند. ماست بند می گوید : چه ماستی می خواهی؟ پادشاه با تعجب می پرسد : ماست می خواهم دیگر! چه فرقی می کند؟ ماست بند می گوید: گوئی تازه به این مملکت آمدی؟! در این ولایت دو نوع ماست داریم. ماست شاه عباسی که همان دوغی است که در جلوی در است و به قیمت اعلام شده به فروش می رود و ماستی هم پشت دکان داریم که ماستی سفت و آب رفته است و قیمتش بالاتر از قیمت اعلام شده است. حالا از کدام می خواهی؟
پادشاه دستور می دهد که ماست بند را وارونه از در دکان آویزان کنند و کمرش را محکم ببندند و تمام ماست های آب بسته را در پاچه های شلوارش بریزند و بعد پاچه هایش را محکم ببندند و آن قدر در آن حالت بماند تا تمام آب ماست ها کشیده شود.
بعد از این حکم تمام ماست بندها از ترس شاه ماست های خود را در کیسه کردند و مقابل در دکان آویختند.

از آن پس هر کسی که کاری را از روی ترس و اجبار انجام می دهد می گویند که:
"فلانی ماستش را کیسه کرده است"

@hirmirtel

. این نظر که صهبایی ریشه کلمۀ "شبخون" را که مخفف"شبیخون" است؛"خون شب" دانسته :« اصل، "خون شب" است و همین ظاهر است» كه به هیچ¬وجه نمي¬توانى صحيح باشد . چون در لغت¬نامۀ دهخدا در ذیل این واژه چنین آمده:" شبیخون . [ ش َ ] (اِ مرکب ) تاختن به شب هنگام بر دشمن . حمله کردن بر دشمن در شب . در تکلم با لفظ زدن استعمال می شود و در شعر با کردن هم صحیح است . (فرهنگ نظام ). به معنی شبخون است و آن تاخت بردن باشد بر سر دشمن چنانکه غافل و بی خبر باشد. (برهان ). کلمۀ شبیخون با لفظ آوردن و بردن و کردن و زدن و ریختن و خوردن و آمدن و چکیدن مستعمل است .

قطعا با قاف درست است ، ارادت

سلام علیکم

از حیث معنا، حماق می تواند با سیاق متن همخوان باشد اما قافِ حماق در متن (لا اقل در تصویری که در اختیار است) به هیچ روی قابل مشاهده نیست.

اگر چه قافِ مفرده در این تصویر نیست اما مشاهده می شود در کلمه القولنج (احتمالا) و در کلمه یقلب، حرفِ قاف به تمامه و مشخص کتابت شده. لذاست که قدر متیقن، دستکم از حیثِ کتابت (و نه از حیثِ معنا)، حماق نمی تواند باشد. 🌷

فی الواقع قاف نیست و غین است بعد از اندکی تامل مشخص شد

به مختارالسلطنه گفتند که ماست در تهران خیلی گران شده است. فرمان داد تا ارزان کنند. پس از چندی ناشناس به یکی از دکان‌های شهر سر زد و ماست خواست.

ماست فروش که او را نشناخته بود پرسید : چه جور ماستی می‌خواهی ؟ ماست خوب یا ماست مختارالسلطنه !

وی شگفت‌زده از این دو گونه ماست پرسید.
ماست فروش گفت: ماست خوب همان است که از شیر می‌گیرند و بدون آب است و با بهای دلخواه می‌فروشیم. ماست مختارالسلطنه همین تغار دوغ است که در جلوی دکان می‌بینی که یک سوم آن ماست و دو سوم دیگر آن آب است و به بهایی که مختارالسلطنه گفته می‌فروشیم. تو از کدام می‌خواهی؟!
مختارالسلطنه دستور داد ماست فروش را جلوی دکانش وارونه از درختی آویزان کرده و بند تنبانش را دور کمر سفت ببندند. سپس تغار دوغ را از بالا در لنگه‌های تنبانش بریزند و آنقدر آویزان نگهش دارند تا همه آب‌هایی که به ماست افزوده از تنبان بیرون بچکد!
چون دیگر فروشنده‌ها از این داستان آگاه شدند، همگی ماست‌ها را کیسه کردند!
وقتى ميگن فلانى ماستشو كيسه كرده يعنى اين
ولی حیف که دیگر مختارالسلطنه ای نیست!👌

⚡️