Political Ideologies: An Introduction (7th Ed)
Andrew Heywood (2021)

درآمدی بر ایدئولوژی های سیاسی
زبان"انگلیسی

#علوم_اجتماعی
#علوم_سیاسی
#سیاست
#اندیشه_سیاسی

⬇️⬇️

📚 Political Ideologies: An Introduction (7th Ed)
✍🏼 Andrew Heywood (2021)

درآمدی بر ایدئولوژی های سیاسی

#علوم_اجتماعی
#علوم_سیاسی
#سیاست
#اندیشه_سیاسی
کتب فلسفی

⬇️⬇️

#مقاله دوره های مهدویت پژوهی مستشرقان
علی اکبر جعفری، عبدالعلی ورنوسفادرانی

#مهدویت
#مستشرقان
#استعمار
#اندیشه_سیاسی
#نیابت_عام

کانال مدیریت دانش
@dl_islamicdoc_com

📕رساله یک کلمه
✍🏽 نویسنده: میرزا یوسف تبریزی (مستشارلدوله)
💎 به کوشش: باقر مومنی

#اندیشه_سیاسی
#مشروطه
🆔 @Ketabmand

#مقاله معرفی و نقد کتاب نظام سلطانی از دیدگاه اندیشه شیعه ؛ دوره صفویه و قاجاریه
تألیف کتاب سید محسن طباطبایی فر
مقاله دکتر علی همتی

#نظام_سلطانی
#اندیشه_سیاسی
#صفویه
#قاجاریه

@dl_islamicdoc_com

👈 #اخلاق و #سیاست در #اندیشه_سیاسی میرزا علی #ثقة_الاسلام تبریزی
🔸
به بهانه ۱۰ دی سالروز شهادت میرزا و هشت مجاهد تبریزی
🔸

#میرزا_علی_ثقة_الاسلام ، روحانی طرفدار #مشروطه و منتقد زیاده خواهی مشروطه طلبان ، از مشایخ #شیخیه در #تبریز بود که رهبری این فرقه را در دوران مشروطه در تبریز و توابع آن به عهده داشت. #اندیشه_سیاسی او در میانه سنت و تجدد جای گرفته ، در عین دفاع از مشروطه و دقت در بنیاد های اجتماعی–سیاسی ، نقدهای جدی بر رفتار سیاسی و اجتماعی مشروطه خواهان را شامل می شود. وی "فتور ممالک اسلامیه" را ناشی از "عدم اتحاد پولتیک سلاطین و استبداد و اصرار ایشان در منافع شخصیه" می‌داند و از همین رهگذر به نقد و رد استبداد می‌پردازد و اساس مشروطه را "منع اراده‌ شاهانه و لزوم شورا" برمی شمرد. از دیگر سوی میرزا علی ثقة الاسلام " رنگ عوض کردن و #مشروطه_طلب_ظاهری شدن" را "لطمه بر مشروطه" می داند و انحراف مشروطه توسط"ریاست طلبان در دست دگنک و در تن کپنک" را پیش بینی می کند که "شاید برسد روزی که اسمی از آن بماند و همان #استبداد هزار ساله در شکل اولیه خود ادامه یابد" و "دولت به زور ملت و هوای نفس عده ای قانونی مرتب کرده در میان مردم خواهد گذاشت".
#اخلاق_سیاسی ثقة الاسلام منبعث از "#شریعت_اسلامیه" و "#ایرانیت"بوده ، مقصد "پولتیک " مورد نظرش "#شوکت_اسلامیت_و_ایرانیت" است. او ضمن بیان صفات"علم، تقوا، عدالت" به عنوان شروط "احکام ریاست" که علاوه بر "عقل و شرع"اند ، عدم بیان "شرافت نسب و تمول و سایر مزایا" در کنار این شروط را گوشزد و موافقت اسلام با احکام مترقی روزگار خود را متذکر می شود "دین حنیف اسلام ابدا ممانعتی از ترقی ندارد بلکه بذاته باعث و داعی بر ترقی و حاکم بر آن است". او با بیان صفات "بیگانه ستیزی" و "هزار و سیصد سال تربیت و تهذیب ایرانیان" از عقب ماندگی ایران - و نیز جهان اسلام - می نالد و "#خواب_خرگوشی" مسلمین را دوری از "#قرآن عظیم الشأن" می داند که "کلادستون وزیر انگلستان" در ازمیان برداشتن آن سخن گفته و آن را "در پارلمنت به دست گرفته" است.
در حوزه اقتصاد و اجتماع ، او از "#زهد_واجب" سخن می گوید و" امتعه وارده از خارجه به ایران" را بر دو قسم "#ضرورت " و "#تزیین " طبقه بندی می کند و ضمن بیان این که "ما ایرانیان ثروت طبیعی داریم" طرق حصول "ثروت اضافی" را برای انکشاف ایران و ایرانی بر می شمارد.
در نگاهی کلی اخلاق سیاسی میرزا علی ثقة الاسلام بر دو عنصر "عدم ترجیح منافع شخصی بر منافع عمومی" و "صداقت در رفتار سیاسی" استوار است.
ثقة الاشلام #نگاه_عرفی به کلیت سیاست دارد و به شکلی غیر مستقیم اجازه "حجج اسلام" به سلاطین را نیز نقد می کند، اما او سیاستی را اخلاقی می داند که به "استبداد فردی و جمعی " منتهی نشود. او آن سیاست جمعی را که "گوشه گیر آواز خوانی مستبدان مملکت" است و در آن "رأی شاهانه مقدم بر رأی تمامی اهل مشورت" ، به نقد می گیرد و میان دو مقام " تصور" و " به فعلیت در آوردن" فرق می گذارد و ضمن طرفداری جدی از حق رأی باسوادان ، آرائ مأخوذه از"دهات" را "به زور ملّاک و تلقین آنها" می داند و نخستین گام خروج از آن را "تقویت ضعفا" می داند تا در سایه "تحصیل ثروت و علوم نافعه در معاش و علم پولتیک و علم سد باب احتیاج به خارجه" و دقت در بنیادهای اجتماعی و سیاسی" به زور شریعت طاهره"راه بر "وحدت پولتیک مسلمین" باز شود.
میرزا علی ثقة الاسلام در دفاع از تمامیت ارضی ایران در روز عاشورای 1330 قمری به دستور قونسول روسیه تزاری در تبریز به دار آویخته شد .
🔸
* عبارات داخل #گیومه ، عین #عبارات_میرزا است.
🔸
✍ #مهدی_نعلبندی / دارالولایه تبریز/ دی ۹۰

@mehdinalbandie


http://uupload.ir/files/61ty_img_20181230_234231_634.jpg

http://imgurl.ir/

📃 | من از این ایرانیان شگفت دارم، هزاران سال سلطنت کردند و یک ساعت به ما محتاج نشدند، درصورتی‌که ما صد سال است حکومت می‌کنیم و یک ساعت از آنان بی‌نیاز نیستیم!


❃ با شکست ایرانیان از تازیان و پس از آن، از غلامان ترک، این امر روشن شده بود که ایرانیان نیروی پایداری نظامی در برابر مهاجمان بیگانه را از دست داده‌اند، اما از سوی دیگر، تازیان و ترکان در همه‌ی سده‌های فرمانروایی خود، چنان‌که سلیمان بن عبدالملک درباره‌ی عربان گفته بود، حتی یک روز هم از ایرانیان بی‌نیاز نشدند و این امر به‌ویژه در زمان سلجوقیان با خواجه واقعیت پیدا کرد. عمادالدین در این‌باره با اشاره‌ای به سخن سلیمان بن عبدالملک می‌نویسد:

▪️[در اداره‌ی کشور، آن‌چه سلیمان بن عبدالملک درباره‌ی ایرانیان گفته بود، با وجود نظام‌الملک به صدق پیوست. گفته بود: "من از این ایرانیان شگفت دارم. هزاران سال سلطنت کردند و یک ساعت به ما محتاج نشدند، در صورتی که ما صد سال است حکومت می‌کنیم و یک ساعت از آنان بی‌نیاز نیستیم.] (عمادالدین، ص ۵٩؛ ترجمه‌ی فارسی ص ۶۶)

❃ اما نیروی پایداری فرهنگی ایرانیان، چنان‌که از این پس در فصل دوم نیز خواهد آمد، تا یورش مغولان استوار ماند و به عامل عمده‌ی تنش تاریخ فرهنگی و اجتماعی ایران تبدیل شد، تنشی که تا کشتن واپسین وزیر بزرگ ایرانی، امیرکبیر تداوم پیدا کرد. تنش میان نظام قبیله‌ای ترکان و اندیشه‌ی سیاسی ایرانشهری مبتنی بر تمرکز و قدرت مطلق، تنشی نبود که به‌آسانی بتوان راه‌حلی برای آن یافت و به تقریب حدود هزار سال ادامه پیدا کرد. در شرایطی که برتری یکی از آن دو بر دیگری ناممکن بود، در نهایت، هر دو نیرو به‌تدریج به یکسان دست‌خوش زوال و به موجودی بی‌یال و دم و اشکم تبدیل شد که تاریخ دوره‌ی متاخر ایران تا فراهم آمدن مقدمات جنبش مشروطه‌ خواهی عرصه‌ی تاخت‌وتاز آن است.

❃ خواجه نظام‌الملک طوسی و بازپرداخت او از اندیشه‌ی ایرانشهری، از این حیث، نخستین بازتاب اساسی این رویارویی بنیادین و به اعتباری واپسین کوشش جدّی در راه سازش دادن اندیشه‌ی سیاسی ایرانشهری با عمل و نظر غلامان ترکی است که بر ایران‌زمین چیره شدند.

❃ در سیاست‌نامه، خواجه به تمرکز و قدرت مطلق شاه در تعارض آن با قدرت نامتمرکز و قبیله‌ای ترکان اشاره و کوشش می‌کند تا شیوه‌ی فرمانروایی سلجوقیان را به سرمشق ایرانشهری آن و اسوه‌ی «رسم مَلِکانِ عالم عجم» نزدیک کند. (سیاست‌نامه، فصل ۱۱، ص ٩۷ و بعد) تاکید خواجه بر کاردانی و کارایی کارگزاران دولتی و چگونگی بخشیدن القاب، نشان‌دهنده‌ی بهره‌گرفتن نیکو از عُمّال دولتی و حفظ مراتب آنان است و این امر خود مبیّن قدرت و نشان شکوه پادشاه است که خواجه در سیاست‌نامه، به هر مناسبت، اشاره‌ای به آن را مغتنم شمرده است.

❃ البته، خواجه مانند همه‌ی سیاست‌نامه‌ نویسان به این نکته پی برده بود که زمانه‌ی او با وضع مطلوب فاصله‌ی بسیاری دارد و از این‌رو، با تاکید بر این امر که به‌هرحال، برای بهبود بخشیدن به اوضاع و برای بقای فرمانروایی سلجوقیان، وحدت میان ترکان و خراسانیان اهل سنت ضروری است، برخی از نابسامانی‌های زمانه‌ی خود را برجسته می‌کند.

📓 | جواد طباطبایی، خواجه نظام‌الملک طوسی: گفتار در تداوم فرهنگی ایران، تبریز، ستوده، ۱۳٨۴، صصص ۴۷ و ۴۸ و ۴۹

#ایران #ایرانشهر #خواجه_نظام‌الملک
#ایران_بزرگ_فرهنگی #شاهنشاهی_ایران #اندیشه_سیاسی #سیاست‌نامه‌نویسی

🏴@ISLIE