#ریشه_شناسی_واژه
#درود
نيکو تراست تا درباه واژه درود و سلام بیشتر بدانیم:
واژه سلام Š-L-M که در گویش پارسی و برخی زبانهای دیگر کاربرد دارد از نیاسامی šalām شلام است. واژه‌های شَلوم Shalom به عبری: שלום و شْلاماء به سریانی از واژگان سامی، هم‌ریشه وچم (:معنی) آن هستند. این واژه هنگامی که به زبان عربی وارد شده به‌گونه سلام‌علیکم استفاده می شود که ریشه آن سلم، به چمار(معنی) صلح و تسليم می باشد.
اعراب برای جایگزین "درود" پارسی از واژه "مرحبا" استفاده می كنند.
در گویش پارسی به‌جای سلام از این واژه‌ها نیز می توان بهره گرفت:
پرانام prãnãm (سنسکریت: پْرَنامَ)، پرنام
نامْس، نامَس (سنسکریت: نَمَس)، نمس
تارَن (سنسکریت: تارَنَ)، تارن
نَتی (سنسکریت)، نه تی
اِسواگ (سنسکریت: سْواگَمَ)، سواگم.
درود:
واژه درود از ریشه اوستایی "درَوتَه" آمده و گویشی از واژگان پارسی باستان است. گفتن سپاس برای گسترش آرامش و شادی که ایرانی‌ها هنگام رسیدن به یکدیگر می گفتند تا به دور از هرگونه جنگ و بیدادی در کنار هم به درستی زندگی کنند.
این واژه به ریخت "دروته" و "دروس ته" نیز بیان شده است همانکه در گذشته ایرانیان به هنگام احوالپرسی میگفتند:
از درستی تو؟- یا درستی؟ - آیا سلامت و تندرستی تو؟
این واژه در زبان روسی به ریخت "زدرُاست ویَته" здравствуйте درآمده که به هنگام درود و سلام می گویند.
در زبان مردم استونى براى درود واژه‌هاى دِرِه dereh و درويست dervist بکار می رود. واژه dervist در اين زبان نيز به چم(معنی) درست يا تندرستى می باشد.
ما ایرانیان نیزكه خواهان جنگ نبوده و به شادی، آرامش و تندرستی اندیشه داریم پس نیکوتر آن است که به هم بگوییم:
درود برشما
گزینش و نگارش: موبدکورش نیکنام
@zoroaster33
@makhzanenokatenegarshi_virayashi
#درود
نيکو تراست تا درباه واژه درود و سلام بیشتر بدانیم:
واژه سلام Š-L-M که در گویش پارسی و برخی زبانهای دیگر کاربرد دارد از نیاسامی šalām شلام است. واژه‌های شَلوم Shalom به عبری: שלום و شْلاماء به سریانی از واژگان سامی، هم‌ریشه وچم (:معنی) آن هستند. این واژه هنگامی که به زبان عربی وارد شده به‌گونه سلام‌علیکم استفاده می شود که ریشه آن سلم، به چمار(معنی) صلح و تسليم می باشد.
اعراب برای جایگزین "درود" پارسی از واژه "مرحبا" استفاده می كنند.
در گویش پارسی به‌جای سلام از این واژه‌ها نیز می توان بهره گرفت:
پرانام prãnãm (سنسکریت: پْرَنامَ)، پرنام
نامْس، نامَس (سنسکریت: نَمَس)، نمس
تارَن (سنسکریت: تارَنَ)، تارن
نَتی (سنسکریت)، نه تی
اِسواگ (سنسکریت: سْواگَمَ)، سواگم.
درود:
واژه درود از ریشه اوستایی "درَوتَه" آمده و گویشی از واژگان پارسی باستان است. گفتن سپاس برای گسترش آرامش و شادی که ایرانی‌ها هنگام رسیدن به یکدیگر می گفتند تا به دور از هرگونه جنگ و بیدادی در کنار هم به درستی زندگی کنند.
این واژه به ریخت "دروته" و "دروس ته" نیز بیان شده است همانکه در گذشته ایرانیان به هنگام احوالپرسی میگفتند:
از درستی تو؟- یا درستی؟ - آیا سلامت و تندرستی تو؟
این واژه در زبان روسی به ریخت "زدرُاست ویَته" здравствуйте درآمده که به هنگام درود و سلام می گویند.
در زبان مردم استونى براى درود واژه‌هاى دِرِه dereh و درويست dervist بکار می رود. واژه dervist در اين زبان نيز به چم(معنی) درست يا تندرستى می باشد.
ما ایرانیان نیزكه خواهان جنگ نبوده و به شادی، آرامش و تندرستی اندیشه داریم پس نیکوتر آن است که به هم بگوییم:
درود برشما
گزینش و نگارش: موبدکورش نیکنام
@zoroaster33
@makhzanenokatenegarshi_virayashi
