#ریشه_شناسی_واژه
#عاشورا

*ردیه ای بر مطلب عبدالله مسحسن در باره ی عاشورا در کتاب «سفری از عاشورا تا اریعین»

به طور عموم همه چنین می دانند که واژه عاشورا از نام روز دهم محرم برگرفته شده است. چرا که در زبان عربی "عاشر" به معنای دهم است. به تبع آن «تاسوعا» هم از نام عدد عربی «تاسع» به معنای نهم آمده است. اما برخی از جمله عبدالله مسحسن در کتاب «سفری از عاشورا تا اریعین» چنین پنداشته اند که این تصور غلط است و واژه عاشورا از ریشه عِشر آمده است. بنابر نظر وی العاشِر به کسی گفته می‌شود که معاشرت خصلت او باشد. العاشوراء جایی که میل به معاشرت و رفاقت و مصاحبت نمایان می‌شود و افراد میل معاشرت خود را با کسی که مورد نظر است عرضه می‌کنند؛ و عاشورا مبالغه است از میل به معاشرت؛ یعنی روزی که میل معاشرت و رفاقت با امام(علیه السلام ) به شدت بالا می‌رود.
اما باید دانست که طبق منابع تاریخی نظر عبدالله مستحسن نادرست است.بنا به گفته ی ابوریحان بیرونی در التفهیم و آثارالباقیه و دیگر منابع به این نتیجه می رسیم که «عاشوراء» یک واژه عبرانی است.

التفهیم ابوریحان بیرونی:
«کبّور چیست؟‌‎:دهم روز است از تشری و زین جهت گاه گاه او را عاشوراخوانند‌‎؛فامّا نام کبّور اندر زبان عبری از کفاره گناهان است و این یک روز است که بر جهودان روزه داشتن فریضه کرده آمد... و اندازه این روز بیست و پنج ساعت است و ابتدا کنند روز نهم پیش از آفتاب فرو شدن به نیم ساعت و تمام شود چون آفتاب فرو شود در روز دهم و نیم ساعت بگذرد آنگه روزه بگشایند.» ‏(متن التفهیم ص244)

روزه کیپور در روز دهم این ماه(تشری) روزه کیپور است که آنرا عاشوراء میگویند و آن روزه ایست که از میان روزهای دیگر فرض و واجب است...(آثارالباقیه،ابوریحان بیرونی،ص429،ترجمه اکبر دانا سرشت)

🏴عاشورای حسینی بر عاشقان ابا عبدالله الحسین (علیه السلام ) تسلیت باد 🏴

@molavi_asar_o_afkar
@makhzanenokatenegarshi_virayashi

#ریشه_شناسی_واژه
#درود

نيکو تراست تا درباه واژه درود و سلام بیشتر بدانیم:
واژه سلام Š-L-M که در گویش پارسی و برخی زبانهای دیگر کاربرد دارد از نیاسامی šalām شلام است. واژه‌های شَلوم Shalom به عبری: שלום و شْلاماء به سریانی از واژگان سامی، هم‌ریشه وچم (:معنی) آن هستند. این واژه هنگامی که به زبان عربی وارد شده به‌گونه سلام‌علیکم استفاده می شود که ریشه آن سلم، به چمار(معنی) صلح و تسليم می باشد.
اعراب برای جایگزین "درود" پارسی از واژه "مرحبا" استفاده می كنند.
در گویش پارسی به‌جای سلام از این واژه‌ها نیز می توان بهره گرفت:

پرانام prãnãm (سنسکریت: پْرَنامَ)، پرنام
نامْس، نامَس (سنسکریت: نَمَس)، نمس
تارَن (سنسکریت: تارَنَ)، تارن
نَتی (سنسکریت)، نه تی
اِسواگ (سنسکریت: سْواگَمَ)، سواگم.

درود:
واژه درود از ریشه اوستایی "درَوتَه" آمده و گویشی از واژگان پارسی باستان است. گفتن سپاس برای گسترش آرامش و شادی که ایرانی‌ها هنگام رسیدن به یکدیگر می گفتند تا به دور از هرگونه جنگ و بیدادی در کنار هم به درستی زندگی کنند.
این واژه به ریخت "دروته" و "دروس ته" نیز بیان شده است همانکه در گذشته ایرانیان به هنگام احوالپرسی میگفتند:
از درستی تو؟- یا درستی؟ - آیا سلامت و تندرستی تو؟
این واژه در زبان روسی به ریخت "زدرُاست ویَته" здравствуйте درآمده که به هنگام درود و سلام می گویند.
در زبان مردم استونى براى درود واژه‌هاى دِرِه dereh و درويست dervist بکار می رود. واژه dervist در اين زبان نيز به چم(معنی) درست يا تندرستى می باشد.

ما ایرانیان نیزكه خواهان جنگ نبوده و به شادی، آرامش و تندرستی اندیشه داریم پس نیکوتر آن است که به هم بگوییم:
درود برشما

گزینش و نگارش: موبدکورش نیکنام
@zoroaster33
@makhzanenokatenegarshi_virayashi