"زیارت"
ای دمِ افلاکیان، از قدمِ خاکی‌ات
زمزمه‌ی خاکیان نغمه‌ی افلاکی‌ات
هستیِ ما "نیست"ان، آیتِ لولاکی‌ات
باز نظر دوخته بر نفَسِ پاکی‌ات؛
شعرِ به لب آمده؛ بسته به نامت امید:
زائرکَ باسط ذراعَیهَ بَالوصید

ماه: پریده است تا نور بجوید مگر
باد وزیده است تا نافه ببوید مگر
غنچه رسیده است تا با تو بروید مگر
سرمه کشیده است تا شعر بگوید مگر_
این قلمِ موسیاه بر ورقِ روسپید:
زائرکَ باسط ذراعَیهَ بَالوصید

آدم با عشق تو آمده است از عدم
عیسی در مهدِ تو کودکِ نازک‌قدم
با نفست جبرئیل تازه شده دم‌به‌دم
من هم با نام تو شاعر و عاشق شدم
هر کس در عشق تو، مُرد فَماتَ شهید:
زائرکَ باسط ذراعَیهَ بَالوصید

ای همه روی تو نیک! ای همه بوی تو خوش!
سِرّ دو عالم تویی، رازِ مگوی تو خوش
سوره‌ی معراج را سیرت و خوی تو خوش
گل همه گل چهره‌ات، جلوه‌ی روی تو خوش
رضوان بیرونِ خُلد مانده و نامت کلید:
زائرکَ باسط ذراعَیهَ بَالوصید

تشنه‌ی عطشان منم، رود فرات منی
غرقه‌ی طوفان منم نوحِ نجات منی
قالبِ لغزان منم، وزن ثبات منی
مرده‌ی عصیان منم، نحوِ حیاتِ منی
نبض تو را می‌زند این جان با هر ورید:
زائرکَ باسط ذراعَیهَ بَالوصید

انت نبیّ عزیز، انت رسول کریم
انت شفیع امین، انت قویّ بسیم
انت صراطُ الهدی و شارع مستقیم
محبُّکَ فی‌النّعیم، عدوُّکَ فی الجحیم
نحنُ مستضعفون وَ انت کهف سدید
زائرکَ باسط ذراعَیهِ بَالوصید

ای شهِ بطحانژاد، ای مهِ طاهالقب
ای مدنی‌اعتبار، ای گلِ مکّی‌نسب
روی تو بدرالدّجی خوی تو شمس‌العرب
سیرت تو مصطفی، صورت تو منتخَب
لب بگشا سمت ما ای گلِ روی تو عید:
زائرکَ باسط ذراعَیهَ بَالوصید

بنده‌ی دربانِ توست، شاه و وزیر است اگر
چاکرِ فرمان توست، میر و امیر است اگر
تشنه‌ی احسان توست صدر و فقیر است اگر
تازه‌نگهبانِ توست خواجه‌نصیر است اگر
آن یک یارِ کهن این یک عبدِ جدید:
زائرکَ باسط ذراعَیهَ بَالوصید

گرچه در ادراکِ تو اهلِ غلوّ نیستم
بی‌نفسِ پاک تو، هیچم، پس کیستم؟
عمری با مهر تو، زنده شدم، زیستم
اینک بر درگهت، خاضع می‌ایستم
ای همه لطفت وسیع، ای همه صبرت سعید:
زائرکَ باسط ذراعَیهَ بَالوصید

ای جان! در باز کن! نور خدا را ببین
ای دل! در شامِ تار، شمس و ضحا را ببین
شوقِ فلک را ببین رقصِ سما را ببین
اذن بده یا رسول! بر در ما را ببین
روی به درگاه تو، شرم قدم را خمید:
زائرکَ باسط ذراعَیهَ بَالوصید

قبله‌ی حاجات یا سوره‌ی اسراست آن؟
قبّه‌ی فردوس یا گنبد خضراست آن؟
کعبه‌ی آمال یا جان و دلِ ماست آن؟
انس و ملَک معتکف، جمله بر این آستان
در حرمت روزگار خادم و عالم مرید
زائرکَ باسط ذراعَیهَ بَالوصید

گفتم: درمانده‌ام. گفت: بگو مصطفی
گفتم: پایان درد؟ گفت: هم‌او، مصطفی
روزه و حج و نماز غسل و وضو مصطفی
حق همه حق مرتضی هو همه هو مصطفی
شور در آغاز ماند، شعر به آخر رسید
زائرکَ باسط ذراعَیهَ بَالوصید*

#محمد_مرادی
‌
وَ تَحْسَبُهُمْ أَيْقاظاً وَ هُمْ رُقُودٌ وَ نُقَلِّبُهُمْ ذاتَ الْيَمينِ وَ ذاتَ الشِّمالِ وَ كَلْبُهُمْ باسِطٌ ذِراعَيْهِ بِالْوَصيدِ(کهف/۱۸)

@drmomoradi

"غدیریه ای منظوم و پریشان، تقدیم به ساحت مولی الکونین امیرالمومنین علیه السلام"

ای رو به وسعت تو نگونسار آبشار
از کوثرِ نگاه تو سرشار آبشار
سر را به سنگ می زند از شوق روز و شب
تا جانبِ غدیر تو انگار آبشار
لبریز از تموّجِ گل_دست های توست
هر قطره ای که بُرده به جوبار آبشار
تا چاه را رفیق شبِ خویش کرده ای
از شرم می کشد غمِ بسیار آبشار
بیداری تو را به تماشا نشسته است
شب تا به صبح با دلِ تبدار آبشار
آن سو: تو غرقِ زمزمه ی چاه و اشک و نخل
این سو: به شرح آه تو بیدار آبشار
احرام_بسته، رو به صفای قدوم توست_
دارد اگر به هروله اصرار آبشار
یک لحظه بگذر از وسط دشت و گوش کن
می ایستد به شوق تو از کار آبشار
یا مرکز طواف دو عالم شو و ببین
می چرخدت به گردشِ پرگار، آبشار
*
کوهی است کنج سینه ی تو صعب و چشمه خیز
هرگوشه اش شکفته به گفتار آبشار
قل... قل... به لافتایی تو کرده اعتراف
هو... هو... به هل اتایی ات اقرار، آبشار
*
این نام توست یا که صدای عبور آب؟
ابرست؟ یا میانه ی گلزار آبشار؟
این اشک های توست که روییده بر زمین؟
یا تکیه داده است به دیوار، آبشار؟
این همهمه نوای مناجات توست یا
مشق تو را نشسته به تکرار آبشار؟
از عشق تو که مشک به دوشت گرفته ای
سقای دشت گشته علی وار آبشار
در حال اقتدا به رکوع و سجود توست
در باغ اگر خمیده نگونسار آبشار
*
آبی است مثل دامن پاک تو: آسمان
جوشنده، مثل نام تو کرار: آبشار
در سایه ی عبای تو در رقص کائنات
در موکب ولای تو سیّار آبشار
تو: حیدری و چشم به نور تو کهکشان
تو: کوثری و عاشق دیدار: آبشار
عشق تو را به قیمت مهتاب و مشتری
خواهنده آفتاب و خریدار آبشار
*
این سوز قلب ماست که با حبّ تو خوش است
این سیلِ اشک ماست، مپندار آبشار
تمثیل آبشار اگر لایق تو نیست
از تو گرفته ارزش و مقدار آبشار
باران رحمت است محمد اگر، تویی_
در باغِ دینِ احمد مختار، آبشار
با تو غدیر، برکه نه، آغازِ عالم است
با تو مدارِ گنبد دوّار آبشار
#محمد_مرادی
@drmomoradi

"غدیریه ای منظوم و پریشان، تقدیم به ساحت مولی الکونین امیرالمومنین علیه السلام"

ای رو به وسعت تو نگونسار آبشار
از کوثرِ نگاه تو سرشار آبشار
سر را به سنگ می زند از شوق روز و شب
تا جانبِ غدیر تو انگار آبشار
لبریز از تموّجِ گل_دست های توست
هر قطره ای که بُرده به جوبار آبشار
تا چاه را رفیق شبِ خویش کرده ای
از شرم می کشد غمِ بسیار آبشار
بیداری تو را به تماشا نشسته است
شب تا به صبح با دلِ تبدار آبشار
آن سو: تو غرقِ زمزمه ی چاه و اشک و نخل
این سو: به شرح آه تو بیدار آبشار
احرام_بسته، رو به صفای قدوم توست_
دارد اگر به هروله اصرار آبشار
یک لحظه بگذر از وسط دشت و گوش کن
می ایستد به شوق تو از کار آبشار
یا مرکز طواف دو عالم شو و ببین
می چرخدت به گردشِ پرگار، آبشار
*
کوهی است کنج سینه ی تو صعب و چشمه خیز
هرگوشه اش شکفته به گفتار آبشار
قل... قل... به لافتایی تو کرده اعتراف
هو... هو... به هل اتایی ات اقرار، آبشار
*
این نام توست یا که صدای عبور آب؟
ابرست؟ یا میانه ی گلزار آبشار؟
این اشک های توست که روییده بر زمین؟
یا تکیه داده است به دیوار، آبشار؟
این همهمه نوای مناجات توست یا
مشق تو را نشسته به تکرار آبشار؟
از عشق تو که مشک به دوشت گرفته ای
سقای دشت گشته علی وار آبشار
در حال اقتدا به رکوع و سجود توست
در باغ اگر خمیده نگونسار آبشار
*
آبی است مثل دامن پاک تو: آسمان
جوشنده، مثل نام تو کرار: آبشار
در سایه ی عبای تو در رقص کائنات
در موکب ولای تو سیّار آبشار
تو: حیدری و چشم به نور تو کهکشان
تو: کوثری و عاشق دیدار: آبشار
عشق تو را به قیمت مهتاب و مشتری
خواهنده آفتاب و خریدار آبشار
*
این سوز قلب ماست که با حبّ تو خوش است
این سیلِ اشک ماست، مپندار آبشار
تمثیل آبشار اگر لایق تو نیست
از تو گرفته ارزش و مقدار آبشار
باران رحمت است محمد اگر، تویی_
در باغِ دینِ احمد مختار، آبشار
با تو غدیر، برکه نه، آغازِ عالم است
با تو مدارِ گنبد دوّار آبشار
#محمد_مرادی
@drmomiradi

یاهو
به پیشگاه مبارک امیر مومنان، علی علیه السلام که شعر در برابرش تنها مجموعه‏‌ای از واژه‏‌های منظم است که به احترام صف کشیده‌‏اند:

ای آیه‏‌ی فتح دو چشمانت، گل‏دسته‌‏ی ایمان... چه می‌‏گویم؟
ای سیرت تاریخی‌‏ات: لبخند، ای سوره‌‏ی انسان... چه می‏‌گویم؟
ای شرح آیات مبین با تو، معجون شعر و انگبین با تو
ای آبروی مومنین با تو، ای معنی عرفان... چه می‏‌گویم؟
ای قاف عزمت را جهان در سیر، وصفت « وَ لا یَرقی إلیَّ الطّیر»
ای هرچه خوبی، ای سراسر خیر، ای بودِ بی‏‌امکان... چه می‏‌گویم؟
روحت مثالی‏‌خو، بدن انسان، ای جبرئیلِ روح و تن انسان
اصلت بهشتی، ظاهرا انسان، ای باطنا قرآن... چه می‏‌گویم؟
باید که سلمان‌‏ها، ابوذرها، مضمون‏‌سرای خیبرت باشند
ای زائران بیتِ احسانت، شاعرتر از حسّان... چه می‌‏گویم؟
ای صد غزل شعر موکّد: تو، معنای ما کانَ محمّد(ص): تو
ای فضل و دانش را زبان‌زد: تو، ای حکمت لقمان... چه می‌‏گویم؟
بگذار در وصف تو بنویسم، «الیومَ اکملتُ لکم دین» را
ای رودها سمت غدیرت را با من ارادت‌‏خوان... چه می‏‌گویم؟
*
تو صد غزل، مضمون مشروحی، تو جودیای کشتی نوحی
من این سراپا داغ بی‏‌روحی، از ورطه‏‌ی توفان... چه می‏‌گویم؟
#محمد_مرادی
#به_رنگ_درنگ
@drmmoradi

"تقدیم به او که وزن حیات دو عالم است"
ای قطره‌ی گوشه‌ی ابرویت، صد آینه آبروی قمصر
ای سوره‌ی مکی لبخندت یک آیه گل و صدفی گوهر

قرآن لبت همه خوش‌ترتیل، اعجاز سرت هدف تنزیل
معراج تو حسرت جبرائیل، همراز حرای دلت حیدر

یونان: غم فلسفه‌ی خشمت، عرفان: نمِ عاطفه‌ی چشمت
مبهوت پیمبری‌ات کسری، مسحور سخنوری‌ات قیصر

ابیات مرا بشکن از بن، فع‌لن فَعَلن فَعَلن فع‌لن
تقطیع مرا تو دگرگون کن، با وحی‌ات حضرت پیغمبر
*
شعری بگو از غم انسان‌ها، ای علت رحمت دوران‌ها
تا پیر دوپاره کند خرقه، تا شیخ به شعله کشد منبر

بر خیز و مغازله کن دل را، آیات کریم مزمل را
این روح رمیده‌ی بسمل را، جانی بده از نفسی دیگر

برخیز تو ای شرف عالم، ای فخر رسل نبی خاتم
شکرانه ی این نباء اعظم، قُم صلّ لربک قُم وانحر

ای صفوت قلب صفاجویان، عشق تو علاج سیه‌رویان
دیگر چه غم از همه بدگویان، ما شانئک الا الابتر

بخشیده خدا به تو زهرا را، صدیقه‌ی مرضیه حورا را
این صوت خداست که می‌خواند: انا اعطیناک الکوثر

#محمد_مرادی
#شعر_آیینی
#میلاد_فاطمه_سلام_الله_علیها
@drmomoradi

" اشاراتی درباره‌ی چند رباعی نزهه‌المجالس"
در یادداشت حذف‌شده‌ی پیشین، به خوانش مصرعی از یک رباعی موجود در نزهه‌المجالس، تصحیح استاد محمد امین ریاحی اشاره شد. همانگونه که در پاورقی احتمال داده شده بود، پس از مراجعه به مقالات "بررسی نزهه‌المجالس" مجله‌ی معارف، مشاهده شد که جناب میرافضلی، به خوانش صحیح مصرع" هجران تو داد مالشی سخت مرا" اشاره کرده‌اند. مطالعه‌ی مجدد مقاله‌ی یادشده، مجالی فراهم کرد که ضمن نگاهی کلی به برخی از صفحات نسخه‌ی دیجیتال نزهه‌المجالس، اختلاف خوانش استاد با نسخه، در چند نمونه‌ی دیگر استخراج شود؛ مواردی که در مقاله‌ی جناب میرافضلی به آن‌ها اشاره نشده است؛ هرچند ممکن است دیگر عزیزان به آن‌ها پرداخته باشند و پیشاپیش از تکرار احتمالی پوزش می‌طلبم؛ با یادآوری این‌نکته که این موارد، صرفا نمونه‌هایی از اختلافات موجود است و با خوانشی دقیق همچنان می‌توان، به مواردی تازه دست یافت. همچنین به اغلاط محتمل چاپی یا جایگزینی‌های مرسوم اشاره نشده است:

رباعی ۳۹۲۰ از متن مصحح:
اشکی که ز عشق [یار] گلگون باشد
صورت احتمالی نزدیک‌تر به متن نسخه:
اشکی که ز عشق روی گلگون باشد

رباعی ۳۷۹۷؛ متن تصحیح:
ور باز نکردی ... انم آبی
صورت محتمل:
ور باز نکردی به دهانم آبی

رباعی ۱۵۷؛ متن تصحیح:
در حضرت شاهدی و شمعی و شبی
صورت صحیح:
در حسرت شاهدی و شمعی و شبی

رباعی ۱۶۵؛ متن تصحیح:
پروانه چو سوخت شمع بگرفت برو
صورت صحیح:
پروانه چو سوخت شمع بگریست برو

رباعی ۹۸۲؛ صورت تصحیح شده:
آید غم دل مرا ازین بیش که هست
صورت صحیح:
آخر غم دل مرا ازین بیش که هست

همچنین درباره‌ی تصحیح رباعی‌های ۳۹۵۸، ۳۵۹۵، ۱۳۱، ۱۳۵، ۱۴۶، ۳۵۶۱، ۷۰۶، ۳۵۷۳ و ... نیز می‌توان با توجه به صورت مکتوب نسخه به انتخاب یا خوانشی متفاوت با مصحح ارجمند رسید.

#محمد_مرادی
#نزهه_المجالس
@drmomoradi

"یا علی"
ای بِدایت مَدحت، "هل اتی علَی الانسان"
بی تو در خلل خلقت، با تو بی‌بدل انسان
عزمِ خیبری بنما، کاه می‌شود کیهان
کامِ شکّری بگشا، کندویِ عسل: انسان
مادرت که از کعبه، می‌رسید، می‌دیدم
یک فرشته می‌آید، شاد و در بغل: "انسان"
بر جهاز اُشترها ایستادی و گویی
فتح کرده عالم را آن‌سوی قُلل: انسان
ناز می‌کند تاریخ بر جهان که او دیده است
روی دوش پیغمبر بشکند هُبل: انسان
تیغ حیدری بردار تا جدا شود از هم
این‌سوی جَمَل: شیطان، آن‌سوی جمل: انسان
عاشق تو امّت‌ها، زایر تو ملت‌ها
جز به‌تو نشاید کرد فخر بر ملل: انسان
جُمله‌جمله نوکردی آیه‌ی بلاغت را
گاه می‌کند اعجاز با همین جُمل: انسان
*
مدح تو میسّر نیست جز به "لافتی گفتن"
ای نهایت وصفت "هل اتی علی الانسان
#امام_علی
#محمد_مرادی
@drmomoradi

یا هو
می وزد، هم نفس باد، هوایی که تویی
آشنا می زند این نی، به نوایی که تویی
چارده قرن، تو را قافله جُستیم ولی
می رسم روزی از این راه به جایی که تویی
چارده قرن گذشته است ولی گوش دلم
باز هم می تپد از حزن صدایی که تویی
گوش تاریخ کر است ای همه فریاد سکوت
از رسیدن به لبِ بانگ رسایی که تویی
تو همان کشته ی اشکی که دو گوش ملکوت
مانده در حسرت داغِ شنوایی که تویی
دل من، حسّ ِ سوالی است به پهنای فرات
تشنه ی پاسخ بی چون و چرایی که تویی
راه مانده است و کمی شهد بلا می خواهد
زایر قافله ی کرب و بلایی که تویی
نفسم خاک گرفته است و پناه آوردم
از نفس تنگیِ اینک، به هوایی که تویی
#محمد_مرادی
#به_رنگ_درنگ
@drmmoradi

یا هو
تو شعر جاری تاریخی، زبان ملول و قلم: خاموش
تو راز زنده‌ی ایجادی، وجود: هیچ و عدم: خاموش
دو دست را به کرم وا کن، "نمی" ببخش و تماشا کن
که بر نمِ تو سخا عطشان که با کم تو کرم: خاموش
به یاد حنجر معصومت، اصول: سست و جدل: ویران
به سوگ سینه‌ی مظلومت، "حدوث" مات و "قدم" خاموش
تو آن تلاطم آرامی که رو به ساحل توصیفت
سوار موج بلا باید، فقط قدم بزنم: خاموش
تو اوج قله‌ی ادراکی که پیش دامنه‌ی مدحت
نفس به سکسکه می‌افتد: زبان گرفته و دم خاموش
به لحن وحی لبی تر کن، به روی منبر نی تا باز
گزند لب به سکوت اعراب، شوند خیل عجم خاموش
*
دوباره گوش به تاریخم، میان همهمه‌ی میدان
دلم به سوی تو می‌آید: قدم قدم به قدم خاموش
زهیر آمده از سویی، حبیب پر زده از کویی
یکی به دیدن تو خندان، یکی به هیبت غم: خاموش
یکی شتافته شب‌هنگام، به سمت خیمه‌ی تو آرام
یکی به جذبه‌ی آغوشت، سپرده دل به علم: خاموش
*
درست آن طرف میدان، از آن همه لب قرآن‌خوان
یکی به دشنه‌ی زر بسته است، یکی به مهر درم: خاموش
یکی به ذکر و سماع نی، سپرده دل به خراج ری
یکی به فکر زن و فرزند، کشیده چهره به هم: خاموش
*
غم تو می‌کشدم این‌سو، خیال می‌بردم آن‌سو
به شوق بال دلم عطشان، به ذوق مال لبم خاموش
*
جهان سکوتِ سراسر شد، غروب شد... شب آخر شد
من از سپاه تو خواهم رفت؟ [چراغ‌های حرم خاموش...]
#محمد_مرادی
@drmomoradi

♨️ نشست علمی

✳️ سلسه نشست های السنة الشریفه
〽️ "عرضه حدیث بر قرآن"

?دکتر محمد مرادی


? سه‌شنبه، ۳ اردیبهشت ۹۸
⏰ ۱۷:۰۰ الی ۱۹:۰۰

?قم
?میدان جهاد، خیابان 15 خرداد، نبش کوچه 4، ساختمان تقریب، طبقه 4
?ساختمان موسسه مجمع الفکر الاسلامی

? افزودن به تقویم https://v.gd/Cs7KpV

#️⃣ #قرآن #حدیث #عرضه_حدیث #اعتبارسنجی #اعتبار_سنجی #محمد_مرادی


? @Rejal_science