سندی ارزشمند در مورد زبان مردم سلطانیه در ۷۴۰ هجری در کتاب نزهة القلوب نوشته حمدالله مستوفی
#آذربایگان
بر اساس چند نسخه خطی
سلطانیه:از اقلیم چهارم است و شهر اسلامی.طولش از جزایر خالدات "قد"و عرض از خط استوا"لولط" ارغون خان بن ابقای خان بن هلاکوخان مغول بنیاد نهاد. پسرش اولجایتو سلطان باتمام رسانید و به نام خود منسوب کرد. طالع امارتش برج اسد دور باروش که ارغون خان بنیاد کرده بود دوازده هزار گام، و آنکه اولجایتو سلطان میساخت بسبب وفات او تمام ناکرده ماند سی هزار گام. و درو قلعه یست از سنگ تراشیده که خوابگاه الجایتو سلطانست و دیگر عمارت در آنجاست، دور آن قلعه دو هزار گام بود. هوایش بسردی مایلست و آبش از چاه قنواتست و نیک هاضم.و چاه آنجا از دو سه گزی است تا بده گز سردسیر و گرمسیر و در حوالیش بیک روزه راه طارم است و هر چه مردم را بکار آید در آن ولایات بسیار آورند، و علفزارهای بغایت خوب و فراوان دارد و شکارگاههای نیکو و اکنون چندان عمارات عالی که در آن شهرست بعد از تبریز در هیچ شهر دیگر نباشد و مردم آنجا از هر ولایت آمده اند و آنجا ساکن شده اند از همه ملل و مذاهب درو هستند و زبانشان هنوز یک رویه نشده، اما بفارسی ممزوج مایلتر ست.(۱)
تعلیقات :
۱_این قسمت در نسخه دانشگاه بیرمنگام چنین آمده :مرغزارهای بغایت خوب و شکار گاههای نیکو و و مردم از هر ولایت آیند و زبانشان به پارسی بود.
بن مایه ها:
نزهة القلوب_ نسخه خطی کتابخانه مجلس شماره ۱ (برگ.۱۷۴)
نزهة القلوب _نسخه خطی کتابخانه مجلس شماره ۲ (برگ. ۲۱۵)به تاریخ آدینه ۲۳ رمضان ۱۰۵۵ ه.ق
نزهة القلوب _نسخه خطی دانشگاه بیرمنگام:(برگ.۳۲)
نزهة القلوب_نسخه گای لیسترانج تصحیح دبیر سیاقی بخش: در ذکر عراق عجم (ص۵۹_۶۰)/ کانال پژوهشگاه ایران شناسی، ارسال کننده: آقای جواد کلانتری
@Geogeraphykhodabandeh
#آذربایگان
بر اساس چند نسخه خطی
سلطانیه:از اقلیم چهارم است و شهر اسلامی.طولش از جزایر خالدات "قد"و عرض از خط استوا"لولط" ارغون خان بن ابقای خان بن هلاکوخان مغول بنیاد نهاد. پسرش اولجایتو سلطان باتمام رسانید و به نام خود منسوب کرد. طالع امارتش برج اسد دور باروش که ارغون خان بنیاد کرده بود دوازده هزار گام، و آنکه اولجایتو سلطان میساخت بسبب وفات او تمام ناکرده ماند سی هزار گام. و درو قلعه یست از سنگ تراشیده که خوابگاه الجایتو سلطانست و دیگر عمارت در آنجاست، دور آن قلعه دو هزار گام بود. هوایش بسردی مایلست و آبش از چاه قنواتست و نیک هاضم.و چاه آنجا از دو سه گزی است تا بده گز سردسیر و گرمسیر و در حوالیش بیک روزه راه طارم است و هر چه مردم را بکار آید در آن ولایات بسیار آورند، و علفزارهای بغایت خوب و فراوان دارد و شکارگاههای نیکو و اکنون چندان عمارات عالی که در آن شهرست بعد از تبریز در هیچ شهر دیگر نباشد و مردم آنجا از هر ولایت آمده اند و آنجا ساکن شده اند از همه ملل و مذاهب درو هستند و زبانشان هنوز یک رویه نشده، اما بفارسی ممزوج مایلتر ست.(۱)
تعلیقات :
۱_این قسمت در نسخه دانشگاه بیرمنگام چنین آمده :مرغزارهای بغایت خوب و شکار گاههای نیکو و و مردم از هر ولایت آیند و زبانشان به پارسی بود.
بن مایه ها:
نزهة القلوب_ نسخه خطی کتابخانه مجلس شماره ۱ (برگ.۱۷۴)
نزهة القلوب _نسخه خطی کتابخانه مجلس شماره ۲ (برگ. ۲۱۵)به تاریخ آدینه ۲۳ رمضان ۱۰۵۵ ه.ق
نزهة القلوب _نسخه خطی دانشگاه بیرمنگام:(برگ.۳۲)
نزهة القلوب_نسخه گای لیسترانج تصحیح دبیر سیاقی بخش: در ذکر عراق عجم (ص۵۹_۶۰)/ کانال پژوهشگاه ایران شناسی، ارسال کننده: آقای جواد کلانتری
@Geogeraphykhodabandeh
