‍ ☘️ ☘️ برگی از تقویم تاریخ ☘️ ☘️

۲۸ فروردین سالروز درگذشت جابر عناصری

( زاده سال ۱۳۲۴ اردبیل -- درگذشته ۲۸ فروردین ۱۳۹۵ تهران ) شاهنامه‌پژوه، ایران‌شناس، تعزیه‌شناس و دکترای فلسفه از دانشگاه تهران

دکتر جابر عّناصُری در محله معمار اردبیل به دنیا آمد. پدرش کربلایی علی عناصری از شبیه‌خوانان بود. عناصری تحصیلات مقدماتی را در شهر اردبیل و تحصیلات متوسطه را در دارالفنون تهران با کسب مقام اول در رشته ادبی در میان تمامی دانش آموزان ایران به انجام رساند و سپس وارد دانشگاه تهران شد و تا سطح دکتری فلسفه و علوم تربیتی در ایران و کسب تخصص در مردم شناسی در انگلستان (دانشگاه لندن) به تحصیل ادامه داد.
فعالیت‌های علمی :
وی ۴۱ سال در دانشگاههای تهران به عنوان استاد ممتاز به تدریس و تحقیق اشتغال داشت و بیش از چهل کتاب در زمینه فرهنگ ایران به رشته تحریر درآورده و صدها دانشجو تربیت کرد. او از طرف مراکز فرهنگی به خاطر فعالیتهایش در عرصه هنر تعزیه و شبیه‌خوانی لوح ویژه «پدر تعزیه» دانشگاهی ایران را دریافت کرد.

درگذشت :
دکتر جابر عناصری، این مرد مهربان و متواضع و مردمدار که به گفته یکی از دوستان نزدیکش، واپسین سالهای زندگی را با دل‌شکستگی و عزلت گذرانده بود، در ۷۱ سالگی درگذشت و در قطعه‌ای عمومی در بهشت زهرا به خاک سپرده شد. گفته شده است که وی وصیت کرده بود که آیین دفنش به سادگی برگزار شده و مراسم ختمی برای او گرفته نشود و هزینه‌های مربوطه به مرکزی خیریه اهداء شود. آئین خاکسپاری وی نیز تنها با حضور ۹ نفری که در وصیت نامهٔ وی نامشان آورده شده، برگزار شد.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

‍ ☘️ ☘️ برگی از تقویم تاریخ ☘️ ☘️

۲۷ آذر سالروز درگذشت محمدتقی دانش پژوه

( زاده ۳۰ فروردین ۱۲۹۰ آمل -- درگذشته ۲۷ آذر ۱۳۷۵ تهران ) نویسنده، مصحح، موسیقیدان، مترجم و نسخه‌ پژوه

دانش پژوه عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی و پدر علم نسخه‌شناسی بود. وی در سال ۱۳۱۶ عازم تهران شد و چهار سال در مدرسه سپهسالار قدیم به تحصیل پرداخت، سپس دوره دانشکده معقول و منقول را در مدرسه سپهسالار جدید و دانشسرای عالی طی کرد و به دانشکده الهیات دانشگاه تهران رفت و در سال ۱۳۲۰ از این دانشکده لیسانس گرفت. پس از آن به عنوان کمک کتابدار در کتابخانه دانشکده حقوق دانشگاه تهران مشغول به کار شد. لیسانس حقوق دانش‌پژوه به او اجازه داد تا به عنوان رئیس کتابخانه دانشکده ادبیات موقعیت خود را تحکیم بخشد. در سال ۱۳۳۲ به ریاست کتابخانه مرکزی آن دانشگاه منصوب شد و در سال ۱۳۴۳ مشاور فنی کتابخانه مرکزی و در سال ۱۳۲۶ عضو کمیته علمی آنجا شد. وی از سال ۱۳۳۴ در دانشکده الهیات و معارف دانشگاه تهران به تدریس مشغول شد.
او پدر علم نسخه شناسی موسیقی قدیم ایرانی و از بزرگ ترین کتاب شناسان ایران در جهان علم و دانش بود. کتاب«فهرست آثار دانشمندان ایرانی و اسلامی درغنا و موسیقی» و چند مقاله دیگر در این باب از آثار چاپ شده اوست. ورود نامبرده به دانشگاه سرآغاز ورود او به عرصه تحقیق و پژوهش بود. او در همین راستا و به منظور کسب اطلاعات کتاب‌شناسی و نسخه شناسی به دستور دانشگاه تهران به شهرهای بغداد، نجف، کربلا و کاظمین در کشور عراق و شهرهای مدینه و مکه در عربستان سعودی در سال ۱۳۴۵ و به شهرهای مسکو، لنینگراد سابق، تفلیس، دوشنبه، تاشکند، بخارا، سمرقند و باکو در شوروی سابق و شهرهای پاریس و مونیخ، لیون، اترخت و استانبول در اروپا و شهرهای کمبریج، بوستون، بریتسول، آن آربر میشیگان، شیکاگو و نیویورک در آمریکا سفر کرد. یادداشتهایی که در این سفرها برداشت آنچه مربوط به کشورهای عربی بود در نشریه کتابخانه مرکزی چاپ شده است و یادداشت‌هایش درباره نزدیک به شش هزار کتاب در مجلد هشتم نشریه کتابخانه مرکزی به چاپ رسیده است.
دانش پژوه سرانجام در ۸۵ سالگی درگذشت.

‎? @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۷ اسفند سالروز درگذشت علامه "علی اكبر دهخدا"

( زاده ۵ اسفند ۱۲۵۷ تهران -- درگذشته ۷ اسفند ۱۳۳۴ تهران ) شاعر، نویسنده، روزنامه نگار و فرهنگ نویس بزرگ

دهخدا، علوم ابتدايي و سطوح عالي را در ايران گذراند. سپس براي تكميل علوم جديد به اروپا سفر کرد و مدت پنج سال به تحقيق و تفحّص پرداخت. بازگشت دهخدا به ايران مصادف با نخستين طليعه افكار آزاديخواهانه و شروع مبارزات جنبش مشروطيت در ايران بود. دهخدا كه با استبداد و مظالم آن زمان شديداً مخالف بود، به صف مبارزان پيوست و به نگارش مقالات تند و طنزآميز پرداخت. او كه از همكاران روزنامه صوراسرافيل بود، پس از توقيف و تعطيلي آن روزنامه به اروپا تبعيد شد. دهخدا پس از استقرار مشروطيت به ايران بازگشت و در روزنامه هاي مختلف نويسندگي كرد. او در دوران جنگ جهاني اول و مهاجرت آزاديخواهان، در يكي از ايلات بختياري منزوي شد و در آنجا مقدمات تدوين لغتنامه بزرگ خود را پي ريزي کرد، اين اثر مهم علمي و ادبي دهخدا، آنچنان گسترده، دقيق و غني است كه ميتوان آن را يكي از شاهكارهاي بزرگ زبان فارسي در قرن اخير دانست. كارهاي ادبي و انتقادي دهخدا از نظر سبك و سليقه كم نظير است و نوآوري او در طنزنويسي، مكتبي نوين در زبان و ادبيات فارسي به وجود آورده است. در زمينه شعر نيز، آثاري برجسته دارد كه با بياني ساده و دلنشين سروده شده است. دهخدا همچنين با گردآوري كتاب امثال و حكم كه مجموعه اي از بيست و چهار هزار ضرب المثل فارسي است، نخستين فرهنگنامه عرفي و عاميانه را در زبان فارسي تدوين كرد.
علی اکبر دهخدا، سرانجام در ۷۶ سالگي درگذشت و در گورستان ابن بابويه به خاک سپرده شد.

‎? @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۱۹ شهریور سالروز درگذشت محمود طالقانی

( زاده ۱۳ اسفند ۱۲۸۹– درگذشته ۱۹ شهریور ۱۳۵۸ تهران ) روحانی، فعال سیاسی و اجتماعی.

آیت اله طالقانی در دوران نهضت ملی شدن نفت به همراه سید رضا زنجانی به حمایت از دکتر مصدق برخاست و پس از کودتای ۲۸ مرداد که درنتیجه آن دولت مصدق سقوط کرد، به نهضت مقاومت ملی پیوست. وی به همراه مهدی بازرگان، شاپور بختیار و دیگر سیاستمداران ملی‌گرا، در تشکیل جبهه ملی دوم نقش مهمی داشت. در سال ۱۳۴۰ به همراه مهدی بازرگان و یداله سحابی به تأسیس حزب نهضت آزادی ایران اقدام کردند.
محمود طالقانی چندبار به علت فعالیت‌های سیاسی به زندان رفت و یک بار تبعید شد. او از رهبران انقلاب ۵۷ ایران بود و پس از ترور مرتضی مطهری، ریاست شورای انقلاب را پذیرفت.
وی در ۱۶ شهریور ۱۳۵۸ در بهشت زهرای تهران، آخرین نماز جمعه اش را برگزار و در آن اعتراض خود نسبت به وضعیت کشور را بیان کرد. بیش‌ترین تأکید طالقانی در این خطبه‌ها بر مسئلهٔ شورا و عدم توجه به آن‌ در مجلس خبرگان قانون اساسی بود. در بخشی از این خطبه‌ها اظهار داشت :
یعنی گروه‌هایی و افرادی دست اندرکار شاید این‌طور تشخیص بدهند که اگر شورا باشد دیگر ما چه کاره‌ایم؟ شما هیچ! بروید دنبال کارتان! بگذارید مردم مسئولیت پیدا کنند. این مردمند که کشته دادند. این‌هایی که اینجا خوابیده اند از همین توده‌های جنوب شهر بودند.
طالقانی سه روز بعد از این نماز جمعه، در ۶۹ سالگی درگذشت و در بهشت زهرا به خاک سپرده شد.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۱۹ شهریور سالروز درگذشت حسن عمید

( زادهٔ سال ۱۲۸۹ مشهد – درگذشتهٔ ۱۹ شهریور ۱۳۵۸ ) فرهنگ‌نویس، نویسنده و روزنامه‌نگار

حسن عمید نویسندهٔ فرهنگ عمید است که از پرکاربردترین فرهنگ‌های معاصر فارسی شمرده میشود.
او تحصیلات خود را در مشهد گذراند و در جوانی عضو انجمن ادبی شد و کار روزنامه‌نگاری، نویسندگی و فرهنگ‌نویسی را از همان سال‌ها آغاز کرد. او در نشریهٔ خراسان مطلب می‌نوشت. از جمله مهم ترین فعالیت‌های روزنامه‌نگاری حسن عمید در مشهد، سردبیری سالنامهٔ خراسان و روزنامهٔ طوس بود و در سال ۱۳۱۳ چاپ روزنامه طوس را به صورت هفتگی در مشهد آغاز کرد و سال‌ها در خراسان به پیشهٔ روزنامه‌نگاری‌ مشغول بود.
به دنبال اشغال ایران در جنگ جهانی دوم، که طی آن شهر مشهد به دست نیروهای شوروی افتاد، شوروی‌ها عمید را از مشهد اخراج و به تهران تبعید کردند. در پی این اقدام، عمید با دفتر نخست وزیری ایران نامه‌نگاری کرده و خواستار دادن اجازهٔ بازگشت به مشهد به خاطر گرفتاری‌های خانوادگی‌اش شد که اسناد این نامه‌نگاری در کتاب «اسنادی از احزاب سیاسی در ایران (۱۳۲۰‎-۱۳۴۰)» به چاپ رسیده‌است.
حسن عمید چندین دهه از عمر خویش را صرف پژوهش دربارهٔ فرهنگ واژگان و فرهنگ‌نویسی کرد. او در این سال‌ها چندین فرهنگ واژگان فارسی نوشت که پرآوازه‌ترینشان، فرهنگ عمید است. عمید در سال ۱۳۵۵ خورشیدی، بابت واگذاری کلیه حقوق نشر همه فرهنگ‌هایش به عبدالرحیم جعفری، مالک و گردانندهٔ انتشارات امیرکبیر، یکی از بالاترین رقم‌های پرداخته‌شده به یک مؤلف ایرانی به‌عنوان حق تألیف مقطوع را، که برابر با یک میلیون تومان بود، دریافت کرد.
حسن عمید سرانجام در ۶۹ سالگی درگذشت.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

‍ ‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۴ اسفند زادروز پوریا عالمی

(زاده ۴ اسفند ۱۳۶۱ تهران ) نویسنده، طنزنویس و روزنامه‌نگار

پوریا عالمی فعالیت مطبوعاتی خود را، با روزنامه نوروز و روزنامه همشهری و مجله گل‌آقا، از سال ۱۳۷۸ آغاز کرد.
ستون‌های «فال قهوه» و «مادر رجب» در روزنامه اعتماد ملی، ستون «کاناپه» در روزنامه اعتماد، ستون «نشر اکاذیب» در روزنامه قانون، ستون «از هر نظر بی‌ضرر»، «آمبولانس‌چی» و «آچارکشی» در روزنامه شرق، ستون بی‌ضرر در روزنامه نوروز، صفحه طنز شهربازی در روزنامه همشهری، داستان‌های طنز «آسانسورچی» در مجله چلچراغ، از ستون‌های پر خواننده او بوده است.
مجله «نیمکت» ویژه نوجوانان به سردبیری او تا سال ۹۳ منتشر می‌شد که جلوی انتشار آن در خرداد ماه گرفته شد. مجله نیمکت دو سوال از ده سوالی بود که در استیضاح وزیر آموزش و پرورش دولت حسن روحانی، علی‌اصغر فانی، در مجلس شورای اسلامی توسط نمایندگان مخالف دولت از وزیر پرسیده شد. مجله نیمکت دقیقا روز قبل از استیضاح در ۴ خرداد ۱۳۹۴ اعلام کرد که «به دلیل مشکلات مالی منتشر نخواهد شد.»
عالمی در بهمن ماه و اسفند ماه ۱۳۹۱ به‌مدت ۳۲ روز، توسط وزارت اطلاعات، در زندان اوین حبس شد. یکی از آثار او تحت عنوان «پنجره زودتر می‌میرد»، نامزد دریافت جایزه هوشنگ گلشیری و جایزه رمان متفاوت واو شد.
پوریا عالمی سالهاست هر روز در روزنامه شرق می‌نویسد و شخصیت میدون و سوفیا را خلق کرده و «داستان عشقی - سیاسی عجیب میدون و سوفیا» را در این روزنامه منتشر می کند، رادیو گوشه را هم شروع کرده ‌است.

فعالیت‌های دیگر :
عالمی کارگاه‌هایی را با موضوع روزنامه‌نگاری، طنزنویسی، تفکر خلاق در دانشگاه‌های تهران، دانشگاه علامه (اقتصاد)، دانشگاه هنر و بعضی از دبیرستان‌ها برگزار کرده است.
او همچنین کارگاه‌هایی را برای کودکان و نوجوانان برگزار می‌کند.

کتاب‌شناسی :
معاهده‌ی نوشیدن چای، مجموعه شعر، ناشر: گاندو، ۱۳۹۶
کاناپه‌چی، مجموعه طنز سیاسی روزنامه اعتماد در سال ۸۸ و ۸۹، به انتخاب و با مقدمه شمس‌الواعظین، ناشر: مروارید، ۱۳۹۶
آمبولانس‌چی، مجموعه طنز سیاسی روزنامه شرق در سال ۹۰ و ۹۱، ناشر: مروارید، ۱۳۹۶
اکون‌آبادی‌ها، داستان بلند طنز، تصویرگر سلمان طاهری، ناشر: گاندو، ۱۳۹۵
آسانسورچی، مجموعه طنز سیاسی و اجتماعی هفته‌نامه چلچراغ، پوریا عالمی، ناشر: مروارید، ۱۳۹۳
آدم‌های عوضی، مجموعه داستان، پوریا عالمی، ناشر: مروارید، ۱۳۹۳
کتاب غم، پوریا عالمی، ناشر: مشکی، ۱۳۹۳
نیم‌ساعت قبل از ساعت هفت، مجموعه داستان، پوریا عالمی، ناشر: مؤلف، ۱۳۸۴
پنجره زودتر می‌میرد، رمان، پوریا عالمی، ناشر: علم، ۱۳۸۹
فال قهوه، مجموعه طنز منتشرشده در روزنامه اعتماد ملی در سال ۱۳۸۸، پوریا عالمی، ناشر: روزنه
دخترها به راحتی نمی‌توانند درکش کنند، پوریا عالمی، تصویرگر توکا نیستانی، ناشر: روزنه، ۱۳۸۸
تفنگ‌بازی، مجموعه طنز، پوریا عالمی، مهدی کریم زاده (طراح)، ناشر: روزنه، ۱۳۸۹
کتاب کاریکاتور گل‌آقا، همکاری در تألیف پوریا عالمی با بزرگمهر حسین‌پور، ناشر: گل‌آقا، ۱۳۸۰
کتاب از هر نظر، مجموعه‌طنز سیاسی - اجتماعی روزنامه شرق در سال ۹۲ و ۹۳، ناشر: آمه، ۱۳۹۳
کتاب بی‌ضرر، مجموعه‌طنز سیاسی - اجتماعی روزنامه شرق در سال ۹۲ و ۹۳، ناشر: آمه، ۱۳۹۳
کتاب مادر رجب، مجموعه طنز منتشرشذه در روزنامه اعتماد ملی در سال ۸۸ ناشر : روزنه، ۱۳۹۴

@pouriaalami

@radiogousheh

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

‍ ☘☘ برگی از تقویم تاریخ ☘☘

۴ آبان سالروز درگذشت يحيى دولت‌آبادى

( زاده ۱۸ دی ۱۲۴۱ اصفهان -- درگذشته ۴ آبان ۱۳۱۸ تهران) مشروطه‌خواه و نماینده مجلس شورای ملی

دولت‌آبادی در پنج سالگى به‌ همراه خانواده از اصفهان به عتبات مهاجرت كرد و پس از بازگشت به ايران از سال ۱۲۵۱ به اتفاق خانواده به خراسان و تهران سفر كرد و در سال ۱۲۶۰ به اصفهان بازگشت. او در آنجا با ميرزاى کرمانى و احمد روحى ملاقات كرد و دوباره به عراق رفت و در حوزه درس ميرزاى شيرازى و محمدتقى شيرازى شركت كرد و بعد از بازگشت به ايران در اصفهان و تهران، نزد ميرزا ابوالحسن زواره اردستانى، معروف به ميرزاى جلوه به تحصيل پرداخت. او در سال ۱۲۷۶ به استانبول رفت و در آن‌جا با ميرزا حسن‌خان دانش‌اصفهانى و زين‌العابدين مراغه‌اى آشنا شد و در همين شهر با همكارى دهخدا روزنامه فارسى «سروش» را داير كرد. وى در سال ۱۲۸۷ به تهران آمد و در چند دوره به نمايندگى مجلس شوراى ملى انتخاب شد و مسافرت‌هايى هم به كشورهاى اروپايى داشت.
او از پيش‌گامان فرهنگ نوين در ايران و با توجه به تحصيلاتش در مكتب‌خانه‌ها و شناخت آن‌ها از نزدیک، در تأسيس مدارس جديد كوشش فراوان کرد كه تأسيس مدارس، مديريت و نوشتن و نشر كتب درسى ابتدایى از جمله فعالیت‌های اوست.
او از جمله مشهورترين و بزرگ‌ترين رجال سياسى عصر مشروطه و دوران پس از آن تا اوايل حكومت رضاشاه به‌شمار مى‌آيد که پست‌هاى سياسى بسيارى را در مقاطع متعدد تجربه كرد.
وی به همراه ديگر مبارزان در مشروطه و ملى كردن نظام ايران، قدم‌هاى فراوان برداشت و زندگى پر فراز و نشيبى داشت كه در كتاب «حيات يحيى» به قلم آورده است. از جمله ديگر آثار مشهور او مى‌توان به «شهرناز» اشاره كرد كه از جمله نخستين رمان‌هايى فارسى به‌حساب مى‌آيد. وى دايى همايون صنعتى‌زاده نویسنده و كارآفرين ايرانى است. یحیی دولت‌آبادی که خوش‌نويسى زبردست بود و در نستعليق مهارت داشت، در ۷۷ سالگی درگذشت.

آثار:
شجره طيبه
دوره زندگانى يا غضب حق اطفال
تاريخ معاصر يا حيات يحيى
حقيقت راجع به قرارداد مجلس
نهال ادب
ارمغان يحيى
شرح حال ميرزاتقى‌خان امیرکبیر
حيات يحيى
شهرناز

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

‍ ‍ ‍ ‍ ☘️☘️ برگی از تقویم تاریخ ☘️☘️

۱۱ آذر سالروز درگذشت میرزا کوچک‌خان

( زاده سال ۱۲۵۷ رشت -- درگذشته ۱۱ آذر ۱۳۰۰ تالش )

يونس استادسرایی مشهور به میرزا کوچک‌خان جنگلی، فرزند ميرزا بزرگ، از روحانيون رشت بود که تحصيلاتش را در رشت، قزوین و تهران گذراند.
او در تهران با اوضاع و احوال اجتماع آن دوران جامعه بيشتر آشنا شد و پس از بررسی وقايع، احساس کرد که هنگام تلاش است، لذا به رشت بازگشت و در ميان دوستان و آشنايان به تبليغ پرداخت و احساسات مردم را برانگيخت و انجمن «مجمع روحانيان» را تأسيس کرد.
روس‌ها مدتی او را از رشت تبعيد کردند، تا در سال ۱۲۹۳ که تازه از تبعيد آزاد شده بود، تحت تأثير ستم نيروهای روس قرارگرفت و مصمم شد به کمک دوستان مشروطه‌خواه، دوباره دست به قيام بزند اما اين بار علاوه بر مطالبه آرمان‌های آزادی خواهانه مشروطه که آن را بر باد رفته می‌ديد، به دنبال نجات ايران و گيلان از اشغال نيروهای نظامی نيز بود. افکار ميرزا در دل طبقات گوناگون مردم گيلان نفوذ کرد.
افرادی چون دکتر حشمت و ميرزاحسين کسمایی که از چهره‌های تحصيل کرده گيلان بودند، و يا حسن آليانی و شيخ علی شيشه‌بر که از طبقات معمولی جامعه بودند، در ميان طرفداران ميرزا ديده می‌شدند و نیز چندتن از بازرگانان و کسبه معتبر از جمله احمد کسمايی از او حمایت کردند.
وی نخست به مدت دوسال در کسما و سپس چهارسال در رشت و به صورت يک حکومت جمهوری مستقل در کل ايالت گيلان فرماندهی کرد.
دوره دوم، مصادف با نزديکی طرفداران بلشويک‌ها به ميرزا بود.
ميرزا با مشورت دوستان و به اقتضای زمان خود، شيوه مسلحانه را برای ادامه مبارزه برگزيد.
در نهضت مشروطه، آزادی‌خواهان، حاکم گيلان را کشتند و امور را به دست گرفتند. ميرزا نيز با آنان همراه شد و در رأس گروهی در فتح قزوين و تهران شرکت داشت. پس از آن که مشروطه‌خواهان محمدعلی‌شاه را از سلطنت خلع کردند، ميرزا همکاری‌اش را با آنان ادامه داد، ولی شغل دولتی نپذيرفت و به سرپرستی يکی از گروه‌ها، خود را به جبهه رسانيد و در بندرگز مورد حمله قرار گرفت و مجروح شد.

هيئت اتحاد اسلام:
میرزاکوچک هنگامی که در تهران به سر می‌برد، با چند تن از رجال خوش نام وابسته به «گروه اتحاد اسلام» تماس گرفت.
اين سازمان که به زعامت جمال‌الدين اسدآبادی شکل گرفته بود، هدفش متحد ساختن مسلمانان و مبارزه با استعمار و کسب قدرت و ايجاد يک وزنه سياسی برای دنيای اسلام بود.
در ايران افرادی همچون رضا مساوات، حسن مدرس، طاهر تنکابنی و چندتن ديگر، از طرف‌داران اين سازمان بودند.
میرزا بعد از مشورت با اين افراد به اين نتيجه رسيد که کانون ثابتی بر ضد تجاوز و بيدادگری خارجيان و عمال داخلی آنها به‌وجود آورد.

آغاز نهضت میرزا کوچک خان:
ميرزا پس از فراهم شدن زمينه مبارزه‌ علنی با صدور بيانيه‌ای نهضت را آغاز کرد.
در اين بيانيه آمده بود: ما طرفدار استقلال ايران هستيم و با دولت ايران دوستيم و اصلاحات مملکت و رفع فساد، نقطه نظر ماست.
پس از آن که مردم از حرکت او آگاه شدند، بسیاری به او پيوستند.
شماری از افسران برای فنون نظامی استخدام شدند و در سال ۱۲۹۹ کنگره‌ای در کسما تشکيل شد و در اين کنگره مشی آينده را تصويب کردند.

حاکميت تدريجی جنگلی‌ها بر گيلان:
نيروهای جنگل با سرکوب مخالفان بر مناطق مختلف گيلان سيطره پيدا کردند و روز به روز نفوذ جنگلی‌ها گسترش يافت. در گوراب زرميخ مدرسه نظامی تشکيل شد، در کسما مرکز تشکيلات اداری و مالی و در لاهيجان نظام ملی تأسيس شد.

انتشار نشريه جنگل:
يکی از کارهای «هيئت اتحاد اسلام» انتشار نشريه جنگل بود. شماره اول نشريه به مديريت غلامحسين کسمايی در شوّال ۱۳۳۵ انتشار يافت.

انگليس به دنبال حاکميت بر خزر:
در زمانی که نهضت جنگل روز به روز قدرت پيدا می‌کرد، انگليسی‌ها تصميم به حاکميت خود در دريای مازندران و مخازن نفت قفقاز گرفتند.
ژنرال دنسترويل فرمانده قوای انگليس و عامل اجرای اين تصميم در خاطرات خود چنين می‌گويد:
« حاکميت در خزر مقصود و تصميم قطعی ما بود. من يقين داشتم که حقّ نظارت در خزر فقط در درست کسی است که شهر بادکوبه را در تصرف داشته باشد».

بقیه در پست بعدی
‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

‍ ‍ ‍ ‍ ☘️☘️ برگی از تقویم تاریخ ☘️☘️

ادامه میرزا کوچک‌خان

دنيس رايت هدف انگليسی‌ها را چنين توصيف می‌کرد:
«هدف آن بود که مقاومت گرجی‌ها و ارامنه محل در برابر ترکان عثمانی تقويت شود و دشمن از رسيدن به حوزه‌های نفتی باکو محروم باشد».
پس از توافق جنگلی‌ها با روس‌ها، سران نهضت به رشت آمدند و در این شهر اعلام حكومت جمهوری كردند و با «فریاد ملت مظلوم ایران از حلقوم فداییان جنگل» به مفاسد دستگاه حاكمه ایران و جنایات انگلیسی ها اشاره كردند:
جمعیت انقلاب سرخ ایران، اصول سلطنت را ملغی كرده، جمهوری را رسماً اعلام میکند.
حكومت موقت جمهوری، حفاظت جان و مال عموم اهالی را به‌عهده می‌گیرد.
هر نوع معاهده و قراردادی را كه از قدیم و جدید با هر دولتی منعقد شده است، لغو و باطل می‌شناسد.
حكومت موقت جمهوری، همه‌ اقوام بشر را یكی دانسته، تساوی حقوق درباره آنان قائل است و حفظ شعایر اسلامی را از فرایض می‌داند.

شکست مذاکرات و حمله روس‌ها و انگلیسی‌های ضدانقلاب:
پس از اين که مذاکرات انگليسی‌ها با نيروهای جنگل به نتيجه نرسيد، انگليسی‌ها با همکاری قوای ضد انقلابِ روس، تصميم به جنگ و از بين بردن جنگلی‌ها گرفتند.
مبارزان جنگل که شمار آنها به ۳۰۰۰ نفر می‌رسيد، در منجيل موضع گرفتند.
نيروهای روس و انگليسی راه قزوين تا منجيل را بدون مانع طی کردند. جنگ در بالای پل سابق منجيل آغاز شد و با پيروزی بيگانگان و شکست مبارزان ادامه يافت. انگليسی‌ها بر رشت و انزلی مسلط شدند و جنگلی‌ها را تحت فشار قرار دادند.

نفوذ افراد کمونيست و تغيير ماهيت نهضت جنگل:
هيئت اتحاد اسلام با پيوستن افرادی چون احسان‌الدخان و کاسر قربان از کردستان و ايوکف، ترونين، يولوکلين، آقايوف... از روسيه و حيدرکان عواوغلی از قفقاز تغيير ماهيت داد و به يک تشکيلات پيچيده که در آن کمونيست‌ها قدرت بيشتری يافتند مبدل شد.
وثوق‌الدوله بعد از اين که به نخست‌وزيری رسيد، با دادن وعده حکومت گيلان به ميرزاکوچک‌خان از باب مذاکره در آمد، ولی ميرزا قبول نکرد و لذا او تصميم به سرکوب گرفت.

سقوط جنگليان :
جنگليان، خودشان عامل سقوط خود شدند؛ زيرا عده‌ای می‌خواستند به سروری برسند. عده‌ای می‌خواستند جانشين زمين‌داران شوند و معدودی نيز، چپاول پيشه کردند و حرکات آنان با توافق‌های جهانی همراه نشد و به شکست نهضت منتهی شد.
در سال ۱۳۰۰ "تنها چند ماه پس از کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹" عده‌ای از سران جنگل به حضور رضاخان رسيدند و اعلام تسليم و انزجار کردند. وابسته نظامی کنسولگری شوروی نيز به‌عنوان راهنما با رضاخان حرکت می‌کرد.
در آبان سال ۱۳۰۰ جلسه‌ای با حضور عبدالحسين شفايی و محمدعلی خمامی برگزار شد.
ميرزا حاضر به تسليم شد و قرار شد دو روز آتش بس اعلام شود.
بعد از فرار کردن يا تار و مار شدن نيروهای جنگل، ميرزاکوچک با جمع کردن نيروهای خود همه را به تسليم توصيه کرد و لذا نيروهای باقی مانده تسليم شدند.

مرگ میرزا کوچک‌خان:
ميرزا همراه با تنها يار وفادارش، گائوک آلمانی معروف به هوشنگ، برای رفتن به نزد عظمت خانم فولادلو "حاکم خلخال" که هميشه از ميرزا حمايت می‌کرد، به طرف کوه‌های تالش حرکت کردند، ولی گرفتار بوران و طوفان شدند و هر دو در کوهستان جان دادند و پيکر آنان را به خانقاه بردند.
به دستور سالارشجاع، سر ميرزا را از تن جدا کردند و جسد بدون سر ميرزا کوچک‌خان در گورستان دهکده به خاک سپرده شد. سر ميرزا کوچک‌خان در رشت، در معرض تماشا قرار گرفت. بعدها خالو قربان که از ياران سابق ميرزا و از هواداران سردار سپه بود، سر ميرزا را به تهران فرستاد و سرانجام سر ميرزا را به رشت برده و در محلّی موسوم به سليمان داراب به‌خاک سپردند.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

‍ ‍ ‍ ‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۹ مهر اختراع لامپ برق، توسط توماس اديسون

در نيمه دوم قرن نوزدهم ميلادی، علاوه بر اختراعات متعدد، در زمینه‌های گوناگون علمی در استفاده از نيروی برق برای ايجاد روشنايى و حرارت و به‌كار انداختن موتورهای كارخانه‏‌ها و وسايل حمل‌و‌نقل نيز پيشرفت‏‌های بزرگی به دست آمد. البته كشف نيروی برق مربوط به‌قرن شانزدهم و هفدهم است و نخستين وسايل برقی نيز در قرن هجدهم و نيمه اول قرن نوزدهم مورد استفاده قرار می‌گرفت. ولی بهره‌برداری گسترده از نيروی برق و اختراع لامپ الكتريكی به‌صورت امروزی، مربوط به‌مخترع معروف امريكايى توماس آلوا اديسون است كه بسياری از اختراعات ديگر در زمينه تلگراف، تلفن و دستگاه گرامافون و عكاسی و فيلم‏برداری و ...نيز مديون اوست.
اديسون اختراعات زيادی داشت، اما ساختن لامپ برق در ۲۱ اكتبر ۱۸۷۹ بزرگ‏ترين اختراع او به‌شمار مي‏رفت و همين ابداع بود كه اديسون را به اوج شهرت رساند. گرچه او در مدتی متجاوز از نيم قرن، با نهايت كارآمدی و فعاليت مشغول بود، اما هيچ يك از اختراعات و ابداعات ديگرش، تا اين حد مهم و جالب و هيجان‏ انگيز نبود.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘