#تمثیل_مثنوی
📍نپرداختن به #جان_انسان مثل این است که با سرمایه ات بری تو زمین همسایه خونه بسازی وقتی ساخت خونه تموم شد تازه بفهمی!!
@yekmeshkati
یكی از آن تفسیرها و تمثیلهای بسیار عالی كه انصافاً شاهكار است تمثیلی است كه مولوی بیان كرده است- می دانید كه او مطلب را به صورت تمثیل ذكر می كند- در این زمینه كه انسان #خود_عالی خودش را با #خود_دانی اش اشتباه می كند، یا بگویید جنبه ی روحی و معنوی خودش را كه خود واقعی است با جنبه ی نفس و تن اشتباه می كند، یعنی خودش را این خیال می كند. مثل این جور می آورد:
فرض كنید شخصی زمینی دارد. شروع می كند آن زمین را ساختن، مصالح می برد: آجر می برد، گچ و سیمان و خاك می برد، چوب و آهن می برد و یك خانه ی بسیار مجلّل در آن زمین می سازد. فردا می خواهد برود به خانه ی خودش. وقتی می خواهد اسباب كشی كند، می رود آنجا؛ یك وقت متوجّه می شود كه خانه را روی زمین همسایه ساخته، اشتباه كرده، آن زمینی كه مال او بوده آن است، این زمین مال دیگری است و او هر چه ساخته در زمین بیگانه ساخته است. طبق قانون هم حق ندارد از همسایه چیزی بگیرد، چون همسایه می گوید من كه نگفتم بساز، خودت آمدی ساختی، بیا همه را بردار ببر؛ و اگر بخواهد خانه را خراب كند باید پول دیگری خرج كند؛ مجبور است رها كند و برود. مولوی در بیان كردن این لطائف روحی عجیب است؛ می گوید:
در زمین دیگران خانه مكن
كار خود كن كار بیگانه مكن
كیست بیگانه؟ تن خاكیّ تو
كز برای اوست غمناكیّ تو
(می گوید یك عمر داری برای تن و برای نفس كار می كنی و خیال می كنی برای خودت داری كار می كنی.)
تا تو تن را چرب و شیرین می دهی
گوهر جان را نیابی فربهی
گر میان مشك تن را جا شود
وقت مردن گند آن پیدا شود
(می گوید اگر یك عمر تن را در مشك قرار بدهی هنگام مردن گند آن پیدا می شود.)
مشك را بر تن مزن بر جان بمال
مشك چه بود؟ نام پاك ذو الجلال
چنانكه قرآن می فرماید:
«وَ لا تَكُونُوا كَالَّذِینَ نَسُوا اَللّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ. »
مجموعه آثار شهید مطهری . ج3، ص: 552
@yekmeshkati
📍نپرداختن به #جان_انسان مثل این است که با سرمایه ات بری تو زمین همسایه خونه بسازی وقتی ساخت خونه تموم شد تازه بفهمی!!
@yekmeshkati
یكی از آن تفسیرها و تمثیلهای بسیار عالی كه انصافاً شاهكار است تمثیلی است كه مولوی بیان كرده است- می دانید كه او مطلب را به صورت تمثیل ذكر می كند- در این زمینه كه انسان #خود_عالی خودش را با #خود_دانی اش اشتباه می كند، یا بگویید جنبه ی روحی و معنوی خودش را كه خود واقعی است با جنبه ی نفس و تن اشتباه می كند، یعنی خودش را این خیال می كند. مثل این جور می آورد:
فرض كنید شخصی زمینی دارد. شروع می كند آن زمین را ساختن، مصالح می برد: آجر می برد، گچ و سیمان و خاك می برد، چوب و آهن می برد و یك خانه ی بسیار مجلّل در آن زمین می سازد. فردا می خواهد برود به خانه ی خودش. وقتی می خواهد اسباب كشی كند، می رود آنجا؛ یك وقت متوجّه می شود كه خانه را روی زمین همسایه ساخته، اشتباه كرده، آن زمینی كه مال او بوده آن است، این زمین مال دیگری است و او هر چه ساخته در زمین بیگانه ساخته است. طبق قانون هم حق ندارد از همسایه چیزی بگیرد، چون همسایه می گوید من كه نگفتم بساز، خودت آمدی ساختی، بیا همه را بردار ببر؛ و اگر بخواهد خانه را خراب كند باید پول دیگری خرج كند؛ مجبور است رها كند و برود. مولوی در بیان كردن این لطائف روحی عجیب است؛ می گوید:
در زمین دیگران خانه مكن
كار خود كن كار بیگانه مكن
كیست بیگانه؟ تن خاكیّ تو
كز برای اوست غمناكیّ تو
(می گوید یك عمر داری برای تن و برای نفس كار می كنی و خیال می كنی برای خودت داری كار می كنی.)
تا تو تن را چرب و شیرین می دهی
گوهر جان را نیابی فربهی
گر میان مشك تن را جا شود
وقت مردن گند آن پیدا شود
(می گوید اگر یك عمر تن را در مشك قرار بدهی هنگام مردن گند آن پیدا می شود.)
مشك را بر تن مزن بر جان بمال
مشك چه بود؟ نام پاك ذو الجلال
چنانكه قرآن می فرماید:
«وَ لا تَكُونُوا كَالَّذِینَ نَسُوا اَللّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ. »
مجموعه آثار شهید مطهری . ج3، ص: 552
@yekmeshkati
