🍀🍁 *مجلس #یزید لعنه‌الله و جسارت به رأس #اباعبدالله*

👈🏾 عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا علیه السلام يَقُولُ‏ لَمَّا حُمِلَ رَأْسُ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع إِلَى الشَّامِ أَمَرَ يَزِيدُ لَعَنَهُ اللَّهُ فَوُضِعَ وَ نُصِبَتْ عَلَيْهِ مَائِدَةٌ فَأَقْبَلَ هُوَ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ أَصْحَابُهُ يَأْكُلُونَ وَ يَشْرَبُونَ الْفُقَّاعَ فَلَمَّا فَرَغُوا أَمَرَ بِالرَّأْسِ فَوُضِعَ فِي طَسْتٍ تَحْتَ سَرِيرِهِ وَ بُسِطَ عَلَيْهِ رُقْعَةُ الشِّطْرَنْجِ وَ جَلَسَ يَزِيدُ عَلَيْهِ اللَّعْنَةُ يَلْعَبُ بِالشِّطْرَنْجِ وَ يَذْكُرُ الْحُسَيْنَ وَ أَبَاهُ وَ جَدَّهُ ص وَ يَسْتَهْزِئُ بِذِكْرِهِمْ فَمَتَى قَمَرَ صَاحِبَهُ َتنَاوَلَ الْفُقَّاعَ فَشَرِبَهُ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ ثُمَّ صَبَّ فَضْلَتَهُ عَلَى مَا يَلِي الطَّسْتَ مِنَ الْأَرْضِ فَمَنْ كَانَ مِنْ شِيعَتِنَا فَلْيَتَوَرَّعْ عَنْ شُرْبِ الْفُقَّاعِ وَ اللَّعْبِ بِالشِّطْرَنْجِ وَ مَنْ نَظَرَ إِلَى الْفُقَّاعِ أَوْ إِلَى الشِّطْرَنْجِ فَلْيَذْكُرِ الْحُسَيْنَ علیه السلام وَ لْيَلْعَنْ يَزِيدَ وَ آلَ زِيَادٍ يَمْحُو اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِذَلِكَ ذُنُوبَهُ وَ لَوْ كَانَتْ بِعَدَدِ النُّجُومِ.

📝 #امام_رضا علیه السلام فرمودند :
هنگامى كه سر #حضرت_حسین_بن_علی عليهما السّلام را به سوى #شام بردند، #یزید_ملعون دستور داد آن را در كنارى نهادند و سفره غذا را گستردند، و او با يارانش مشغول خوردن غذا و نوشيدن #شراب #آبجو شدند، چون فارغ گشتند، امر كرد #سر_بريده #حضرت_حسین عليه السّلام را در #طشت_طلا به پيش تخت او نهادند و ميز بازى #شطرنج را روى آن #طشت گذارد و با يارانش به بازى شطرنج مشغول شده، و #اباعبدالله و پدرش #امیرالمومنین و جدّش #رسول_خدا علیهم السلام را به #مسخره گى ياد ميكرد، و چون از رقیبش ميبرد #جام_شراب را برگرفته سه بار می نوشيد، آنگاه باقی مانده آن را در كنار طشتى كه سر بريده امام عليه السّلام در آن بود بر زمين ميريخت.
آنگاه
#حضرت_رضا عليه السّلام فرمود: پس هركس از #شیعیان ما می باشد بايد از خوردن شراب و بازى شطرنج #پرهیز کند و هر كس که ديده‏ اش به #شراب_جو يا #صفحه_شطرنج بيفتد و امام حسين عليه السّلام را ياد نمايد و بر يزيد و آل زياد #لعن فرستد، خداوند عزّ و جلّ گناهانش را #محو و نابود سازد، هر چند به عدد ستارگان‏ آسمان باشد.

📚عيون أخبار الرضا عليه السلام ج‏۲ ص۲۳