سلام علیکم
این تصویر را ببینید.
وقتی خورشید در صبحگاهان از جانب مشرق طلوع می کند، کم کم بر روی مدارِ یومی اش در آن روز، ارتفاع می گیرد تا به بیشینه ارتفاع خود در آن روز برسد که این، همان زمان رسیدن به دایرۀ نصف النهار است. و این وقت، ظهرِ شرعی است و ادای فریضۀ ظهر واجب می گردد.
شاعر می گوید:
نور وجود حضرتِ سلطان امام علی بن موسی الرضا (علیهما السلام) همچون نور خورشید (= ضیاءِ شمس) است که وقتی بر آمد چنان ارتفاعی گرفت که بر نور وجود سایر خلایق (که از آن به نور صبحگاهی تعبیر شده، یعنی نور ضعیف) غلبه پیدا کرده و به اقتضای مقام عصمت، این نورِ کمالات وجودیِ حضرت به بیشینۀ ارتفاع خود که شایستۀ انسان کامل است، رسیده و چنین نوری همانند نور خورشید است که وقتی به بیشینۀ ارتفاع خود در هر روز می رسد، نماز ظهر را واجب می گرداند.

بلکه مطلب، به مراتب از این تشبیه شاعر بالاتر است؛ چرا که وی حضرتش را به #شمس تشبیه نموده، لکن حضرتش ملقّب به #شمس_الشموس است.

صلّی الله علیک یا شمسَ الشموس، یا أنیسَ النفوس