#مخالفان_فلسفه
#ميرزا_مهدي_اصفهاني

محمدمهدی غروی اصفهانی (۱۳۰۳ ق – ۱۳۶۵ ق) مشهور به میرزا مهدی اصفهانی از فقهای معاصر شیعه بوده است. نام مکتب تفکیک و یا مکتب معارف خراسان بعدها توسط شاگردان او بر روش تدریسش تعلق گرفت.

✅ایشان با این پیشفرض که فلسفه و عرفان با معارف اهل بیت تغایر دارند، تلاش در جداسازی علوم بشری (فلسفه و عرفان و تصوف) از معارف اهل بیت داشت.
✅ميرزا وحدت وجود را كفر و ضلالت مي دانست و سخت با ان مخالفت مي كرد ؛
✅ميرزاي اصفهاني با ابتكار يك دوره معارف بر اساس آيات و روايات روش جديدي را در طرح معارف ارائه داد؛ وي بدون استفاده از مطالب فلسفه و صوفيه و تنها با استفاده از روايات قواعد و مباني علمي را در معارف بيان كرد كه به جهت استعمال بعضي اصطلاحات خاص كه مشابه با اصطلاحات فلسفي بود _ولي در واقع معناي ديگري مراد ميرزاست كه خود؛ در محلش هر يك را توضيح مي دهد_ برخي برداشت هاي نادرستي از كلمات او كرده اند! مباحث معارفي ميرزا همانند يك دوره علم اصول زنجيره وار به هم مرتبط است كه بدون اطلاع از مقدمات اين مباحث نمي توان به صورت گزينشي از عبارات به مراد او پي برد
✅زندگينامه:
در اوایل ۱۳۰۳ هجری قمری در اصفهان به‌دنیا آمد. پدرش میرزا اسماعیل اصفهانی نام داشت. در ۹ سالگی پدر را از دست داد. مقدمات فقه و اصول را در اصفهان خواند و در ۱۲ سالگی راهی نجف شد.

محمدرضا حکیمی در کتاب خود مکتب تفکیک، به‌نقل از پسر میرزا مهدی، زندگی علمی او را به سه دوره تقسیم کرده.

دورهٔ اول (۱۸ سال) از مهاجرت ایشان به نجف آغاز می‌شود و شامل شرکت در دروس میرزای نائینی می‌شود. در این دوران به سیر و سلوک عرفانی اشتغال دارد و شاگرد سید احمد کربلایی است.
در این دوره در نجف اصول را نزد آخوند خراسانی (صاحب کفایة الاصول) و فقه را نیز نزد سید محمدکاظم یزدی (صاحب عروة الوثقی) خواند. وی همچنین سید اسماعیل صدر ارتباط پیدا می‌کند و به‌راهنمایی او سلوک خود را پیش می‌گیرد. به‌واسطهٔ صدر با شیخ محمد بهاری همدانی، سید علی قاضی و سید جمال گلپایگانی آشنا می‌شود.
هم‌زمان با انقلاب مشروطه در ایران، اولین جلسه درس میرزای نائینی را تشکیل می‌دهند که در آن قریب ۷ نفر از جمله سید جمال‌الدین گلپایگانی، سید محمود حسینی‌شاهرودی شرکت می‌کردند. در این جلسات مطالب مکتب اصول شیخ انصاری مورد بررسی قرار می‌گرفت. این درس نزدیک به ۵ سال طول کشید. در این مدت استاد سلوک میرزا، سید احمد کربلایی بود.
دورهٔ دوم
دورهٔ دوم، مابقیِ زمانی است که وی در نجف به‌سر می‌برد و در این دوره و در حدود سن ۳۰ سالگی به‌دیدار امام عصر نایل می‌شوند. و امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف به ایشان گوشزد می‌کنند که طلب علم تنها از طریق اهل بیت علیهم السّلام امکان پذیر است (نه فلسفه و عرفان). و در این زمان بود که دیدگاه ایشان نسبت به عرفان و فلسفه به‌کلی دگرگون می‌شود. و از این زمان ایشان از مخالفین سرسخت فلسفه و عرفان شناخته می‌شوند.
دورهٔ سوم
دورهٔ سوم (۲۵ سال) از زمان مهاجرت میرزا به مشهد تا زمان ارتحال او است. در این دوره وی علاوه بر تدریس خارج، دروس معارفی را نیز بیان می‌کند. هدف از این دروس تفکیک بین مفاهیم بشری و تأویلات فلسفی و عرفانی از معارف اهل‌بیت است.

✅اجازهٔ اجتهاد ایشان در ۳۵ سالگی به قلم میرزای نائینی و تأیید آقاضیاءالدین عراقی، ابوالحسن اصفهانی، و عبدالکریم حائری یزدی، صادر شد.
✅ شاگردان
حضرات ايات
شيخ مجتبی قزوینی
محمدباقر ملکی میانجی
شیخ کاظم مهدوی دامغانی
شيخ هاشم قزوینی
شيخ محمود حلبی
حسنعلی مروارید
حسین وحید خراسانی
محمد باقر محسنی ملایری
و ...
✅آثار چاپ شده
ابواب الهدی، به مقدمهٔ حسین مفید، انتشارات منیر، تهران: ۱۳۸۷
ترجمه ابواب الهدی، ترجمه و مقدمهٔ حسین مفید، انتشارات منیر، تهران: 1389
رسائل شناخت قرآن، تصحیح و مقدمهٔ حسین مفید، انتشارات منیر، تهران: ۱۳۸۸
ابواب الهدی، به تصحیح و مقدمهٔ حسن جمشیدی، بوستان کتاب، چاپ دوم، قم: ۱۳۸۶، (مصحح در تصحیح این کتاب حتی قوانین اولیه تصحیح را رعایت ننموده است!)
مصباح الهدی،
انوارالهدایة
اصول وسیط
معارف القرآن
غایة المنی

https://telegram.me/modaeeaneerfan