https://t.me/joinchat/AAAAAD_rvJDM5LaScuJ7mQ
درباره‌ی کتاب الموسوعه القرآنیه الکبرى
المعجم فی فقه لغة القرآن و سِرّ بلاغته
با اشراف: استاد محمد واعظ زاده خراسانی
در این کتاب هر واژه‌ی قرآنی در چهار #بخش مورد بررسی قرار می‌گیرد:
اول: «النصوص اللغویة» که نظرات دانشمندان لغت آورده می‌شود.
دوم: «النصوص التفسیریة» که نظرات مفسران قرآن کریم درباره‌ی آن لغت گزارش می‌شود.
سوم: «الاصول اللغویة» که مباحث ادبی و بلاغت لغت می‌آید.
چهارم: «الاستعمال القرآنی» که کاربرد واژه در سوره‌های مختلف قرآن تحلیل می‌شود.
بخشی از یاداشت #رهبری انقلاب:
«این کتاب، کتاب بسیار خوبی است. در مراجعاتی که داشته‌ام، آن را از همه‌ی آنچه در این موضوع دیده‌ام بهتر یافتم. این فقط یک کتاب لغت نیست؛ یک موسوعه و دائرةالمعارف قرآنی است. بلکه در آن اقوال و آراء بسیار -آن هم به تفصیل- نقل شده و در آخر هر بحث هم، تحلیل‌هایی افزوده شده است. اسم معجم برای این کتاب، کوچک است.
این کتاب، کتاب با ارزش و مفیدی است که همانند آن را نداریم. حتی اهل سنت -مخصوصاً مصریها که کارهای زیادی در این زمینه دارند- مانند این را ندارند.»
نظر دکتر #مهدوی_راد درباره این کتاب:
مرحوم حضرت آیت‌الله علّامه شیخ محمد واعظ زاده (رضوان‌الله‌علیه) هدفشان فراتر از تبیین لغت در حوزه‌ی استعمالی قرآن بوده و توجه داشتند که ابعاد بلاغت را هم بیان کنند ولی در عمل «المعجم فی فقه لغة القرآن و سرّ بلاغته» همان‌طور که رهبر انقلاب فرمودند به یک تفسیر گسترده‌ی قرآنی تبدیل شده است. البته شاید برخی این وجه را از وجوه کاستی این کتاب بدانند و بگویند لغت یک چیز است و تفسیر چیزی دیگر، لکن سبک و سیاق کتاب این‌چنین است که بسیار روش‌مند و دقیق و نتیجتاً کارآمد است.
این کتاب تبدیل به یک کتاب تفسیری شده است و فراتر از کتاب لغت است؛ اگرچه آن بخش لغوی در قسمت آخر، خودش را می‌نمایاند. البته در لابه‌لای نقل‌ها گاهی به راز کاربردها توجه می‌شود.
ایشان در این کتاب ابتدا واژه را در کلام میراثِ لغوی پیگیری کرده‌اند و نه میراث تفسیری قرآنی؛ حتی اگر از کتاب تفسیری و قرآنی بهره می‌گیرند، از کتابی استفاده شده است که زاویه‌ی نگاهش ریشه‌یابی لغات است یا اینکه از بخشی از کتاب که فقط به لغت در این باره نگاه کرده است استفاده می‌کنند.
بعد از جمع‌بندی این مرحله که یک واژه‌شناسیِ دقیق است، کاربردهای این واژه در کتاب‌هایی که به واژه‌شناسی می‌پردازند همانند غریب‌القرآن‌ها، معجم‌ها و مفردات بررسی شده است. ایشان در این قسمت فقط نصوص -یعنی عین متن‌ها- را می‌آورند.
در مرحله‌ی سوم، آن واژه را در هر آیه‌ای که به‌کار رفته است و آن آیه را در تفسیرهای گوناگون -از تفسیر «مقاتل بن سلیمان» تا تفاسیر امروزی- مرور کرده‌اند.
وقتی کاربرد واژه در آیه‌های مختلف مشخص شد، آن مرحوم دو کار انجام می‌داد که شاهکار ایشان در این دو مرحله است که یکی «الاصول اللّغویة» و دیگری «الاستعمال القرآنی» است. یعنی در این بخش هم نشان می‌دادند ریشه‌ی اصلی و کاربرد اولیه‌ی عربی اصیل آن واژه چیست و هم اینکه به چه عنایتی معناهای دیگر در آن باب شده است. و نکته‌ی بعدی اینکه این واژه با توجه به این کاربرد اصیل، در حوزه‌ی کاربردی و استعمالی قرآن چه معنایی دارد و در فضای قرآنی چطور به‌کار برده می‌شود. آنچه در بخش دوم و سوم آمده است، گستره‌ی معنایی تفسیری و اصطلاحی قرآن است. پژوهشگر قرآنی در حین مطالعه‌ی این بخش‌ها به مواردی برخورد می‌کند که به راحتی و سهولت حتی با دستگاه‌های الکترونیکی هم به آن دست نمی‌یابد.
@yekmeshkati
درباره‌ی کتاب الموسوعه القرآنیه الکبرى
المعجم فی فقه لغة القرآن و سِرّ بلاغته
با اشراف: استاد محمد واعظ زاده خراسانی
در این کتاب هر واژه‌ی قرآنی در چهار #بخش مورد بررسی قرار می‌گیرد:
اول: «النصوص اللغویة» که نظرات دانشمندان لغت آورده می‌شود.
دوم: «النصوص التفسیریة» که نظرات مفسران قرآن کریم درباره‌ی آن لغت گزارش می‌شود.
سوم: «الاصول اللغویة» که مباحث ادبی و بلاغت لغت می‌آید.
چهارم: «الاستعمال القرآنی» که کاربرد واژه در سوره‌های مختلف قرآن تحلیل می‌شود.
بخشی از یاداشت #رهبری انقلاب:
«این کتاب، کتاب بسیار خوبی است. در مراجعاتی که داشته‌ام، آن را از همه‌ی آنچه در این موضوع دیده‌ام بهتر یافتم. این فقط یک کتاب لغت نیست؛ یک موسوعه و دائرةالمعارف قرآنی است. بلکه در آن اقوال و آراء بسیار -آن هم به تفصیل- نقل شده و در آخر هر بحث هم، تحلیل‌هایی افزوده شده است. اسم معجم برای این کتاب، کوچک است.
این کتاب، کتاب با ارزش و مفیدی است که همانند آن را نداریم. حتی اهل سنت -مخصوصاً مصریها که کارهای زیادی در این زمینه دارند- مانند این را ندارند.»
نظر دکتر #مهدوی_راد درباره این کتاب:
مرحوم حضرت آیت‌الله علّامه شیخ محمد واعظ زاده (رضوان‌الله‌علیه) هدفشان فراتر از تبیین لغت در حوزه‌ی استعمالی قرآن بوده و توجه داشتند که ابعاد بلاغت را هم بیان کنند ولی در عمل «المعجم فی فقه لغة القرآن و سرّ بلاغته» همان‌طور که رهبر انقلاب فرمودند به یک تفسیر گسترده‌ی قرآنی تبدیل شده است. البته شاید برخی این وجه را از وجوه کاستی این کتاب بدانند و بگویند لغت یک چیز است و تفسیر چیزی دیگر، لکن سبک و سیاق کتاب این‌چنین است که بسیار روش‌مند و دقیق و نتیجتاً کارآمد است.
این کتاب تبدیل به یک کتاب تفسیری شده است و فراتر از کتاب لغت است؛ اگرچه آن بخش لغوی در قسمت آخر، خودش را می‌نمایاند. البته در لابه‌لای نقل‌ها گاهی به راز کاربردها توجه می‌شود.
ایشان در این کتاب ابتدا واژه را در کلام میراثِ لغوی پیگیری کرده‌اند و نه میراث تفسیری قرآنی؛ حتی اگر از کتاب تفسیری و قرآنی بهره می‌گیرند، از کتابی استفاده شده است که زاویه‌ی نگاهش ریشه‌یابی لغات است یا اینکه از بخشی از کتاب که فقط به لغت در این باره نگاه کرده است استفاده می‌کنند.
بعد از جمع‌بندی این مرحله که یک واژه‌شناسیِ دقیق است، کاربردهای این واژه در کتاب‌هایی که به واژه‌شناسی می‌پردازند همانند غریب‌القرآن‌ها، معجم‌ها و مفردات بررسی شده است. ایشان در این قسمت فقط نصوص -یعنی عین متن‌ها- را می‌آورند.
در مرحله‌ی سوم، آن واژه را در هر آیه‌ای که به‌کار رفته است و آن آیه را در تفسیرهای گوناگون -از تفسیر «مقاتل بن سلیمان» تا تفاسیر امروزی- مرور کرده‌اند.
وقتی کاربرد واژه در آیه‌های مختلف مشخص شد، آن مرحوم دو کار انجام می‌داد که شاهکار ایشان در این دو مرحله است که یکی «الاصول اللّغویة» و دیگری «الاستعمال القرآنی» است. یعنی در این بخش هم نشان می‌دادند ریشه‌ی اصلی و کاربرد اولیه‌ی عربی اصیل آن واژه چیست و هم اینکه به چه عنایتی معناهای دیگر در آن باب شده است. و نکته‌ی بعدی اینکه این واژه با توجه به این کاربرد اصیل، در حوزه‌ی کاربردی و استعمالی قرآن چه معنایی دارد و در فضای قرآنی چطور به‌کار برده می‌شود. آنچه در بخش دوم و سوم آمده است، گستره‌ی معنایی تفسیری و اصطلاحی قرآن است. پژوهشگر قرآنی در حین مطالعه‌ی این بخش‌ها به مواردی برخورد می‌کند که به راحتی و سهولت حتی با دستگاه‌های الکترونیکی هم به آن دست نمی‌یابد.
@yekmeshkati
