رساله کوتاهی تقدیم می‌شود که در موضوع موسیقی است و در آن به معرفی مقامها، پرده‌ها، گاه‌ها و گوشه‌های موسیقی و آداب خوانندگی به نظم و نثر پرداخته شده است. این رساله در حدود دوره قاجار تالیف شده و نویسنده و نام آن نامعلوم است.
مقاله خوبی میشود از آن استخراج کرد
@aaadab1397farhang

#موسیقی_کهن #رساله_در_موسیقی #قاجاریه #هنر #موسیقی #دستگاه‌_های_موسیقی #پرده_های_موسیقی #گوشه_های_موسیقی #خوانندگی #سه_گاه #چهار_گاه #شور #ابوعطا #دشتی #اصفهان #همایون #راست_پنجگاه #ماهور #نوا #افشاری #بیات_ترک
📜قاسمیان عذرخواهی و گله کرد/ یک بار برای همیشه تک
جواب یکم : اگر کار شما اشتباه نبوده و شیطنت دیگران بوده عذر خواهی بی وجه است .
جواب دوم : با توجه به سابقه شما در خوانندگی حمل بر صحت بی وجه است . مضافا حمل بر صحت در اینجا یعنی چه ؟
جواب سوم : مهم نیست عکس مربوط به کجاست ، مهم نفس عمل است که کاری اشتباه بوده است .
جواب چهارم : طبیعی است که برای مصیبت زدگان چنین رفتاری شود . اگر می خواستید اشعار امید بخش بخوانید چرا با تار و نی ؟ شما که هنرش را دارید بدون این ابزار هم امید بخش باشید .
جواب پنجم : برای جلوگیری از به باد رفتن امید به زندگی این راه را در پیش گرفتن غلط است .
جواب ششم : بی خبر ماندن از حال یتیمان مسئله دیگری است و ارتباطی به این عمل شما ندارد .
جواب هفتم : تکلیف موسیقی مشخص است و هر متدینی طبق فتوای مرجعش عمل می کند . اما در مورد شما بحث بر سر اجرای کنسرت توسط یک روحانی است . شما تکلیف خوتان را مشخص کنید که اگر می خواهید به اینگونه اعمال ادامه دهید از کسوت روحانیت خارج شوید و اگر می خواهید در این کسوت بمانید باید از این امور دست بردارید و خوانندگی را کنار بگذارید .
Forwarded From شاگردان دکتر
#مسولین_مقصرید
#سرود_صوفیه

#تواشیح_اسامی_خدا

ای رسانه ملی بخواب که خفته تو بِه ز بیداری است....


مصیبت بساط عرفانی قبل از اذن است

تواشیح «الاسماء الحسنی» که پیش از اذان پخش می شود و سالها است در میان ما رایج شده؛ نخستین بار توسط شیخ سید #محمد_نقشبندی اجرا شده است.
چنان که از نام این شخص روشن است؛ منتسب به فرقه صوفیه نقشبندیه می باشد. سید نقشبندی قرآن را نزد شیخ احمد خلیل حفظ کرد و نکته جالب این که خوانندگی مذهبی را در حلقات ذکر صوفیه نقشبندیه آموخته است.

پدر سید نقشبندی از مشایخ طریقه نقشبندیه و حافظ اشعار ابن فارض، صوفی مشهور بوده است و جد او نیز سید محمد بهاء الدین نقشبندی می باشد.

شکی نیست که سید نقشبندی تواشیح «الاسماء الحسنی» را به سبک صوفیه اجرا کرده است؛ زیرا اساساً او خوانندگی را نزد صوفیه نقشبندیه آموخته است.

متن این تواشیح چنین است:

«نسئلک یا من هو الله الذی لا إله إلا هو الرحمن الرحیم الملک القدوس السلام المؤمن المهیمن العزیز الجبار المتکبر الخالق البارئ المصور الغفار القهار الوهاب الرزاق الفتاح العلیم القابض الباسط الخافض الرافع المعز المذل السمیع البصیر الحکم العدل اللطیف الخبیر الحلیم العظیم الغفور الشکور العلی الکبیر الحفیظ المقیت الحسیب الجلیل الکریم الرقیب المجیب الواسع الحکیم الودود المجید الباعث الشهید الحق الوکیل القوی المتین الولی الحمید المحصی المبدئ المعید المحیی الممیت الحی القیوم الواجد الماجد الواحد الصمد القادر المقتدر المقدم المؤخر الأول الآخر الظاهر الباطن الوالی المتعالی البر التواب المنتقم العفو الرءوف مالک الملک ذو الجلال والإکرام المقسط الجامع الغنی المغنی المعطی المانع الضار النافع النور الهادی البدیع الباقی الوارث الرشید الصبور الذی لیس کمثله شی ء و هو السمیع البصیر اللهم صلّ افضل صلاة على اسعد مخلوقاتك سيدّنا محمد و على آله و 👈 #صحبه 👉 و سلّم عدد معلوماتك و مداد كلماتك كلّما ذكرك الذاكرون و غفل عن ذكرک الغافلون»

صلواتی که در آخر متن آمده و به رسم سنیان مشتمل بر ذکر صحابه است؛ منتسب به شافعی از ائمه چهارگانه سنیان می باشد.

عدم تناسب این اذکار با شیوه خواندن نقشبندی، با اندک تأملی آشکار می شود. چرا باید اسماء شریف خداوند را به این شیوه قرائت کرد؛ در حالی که کاملاً از معنا دور است؟!

خداوند فرموده است:

-وَ اذْكُرْ رَبَّكَ في‏ نَفْسِكَ تَضَرُّعاً وَ خيفَةً وَ دُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ وَ لا تَكُنْ مِنَ الْغافِلينَ‏ (الأعراف، ۲۰۵)

-ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدينَ‏ (الاعراف، ۵۵)

-أَ لَمْ يَأْنِ لِلَّذينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ (الحدید، ۱۶)

-اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَديثِ كِتاباً مُتَشابِهاً مَثانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلينُ جُلُودُهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ إِلى‏ ذِكْرِ اللَّهِ ذلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدي بِهِ مَنْ يَشاءُ وَ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ هادٍ (زمر۲۳)


نه تنها این شیوه خوانندگی هیچ تناسبی با ذکر خداوند ندارد و خالی از هر گونه خشوع و سازگاری با معنا است؛ بلکه بدون شک غِنا و حرام است. به راستی اگر این گونه خوانندگی غنا و حرام نباشد؛ غنا چیست؟!

طرب و لحن اهل فسق و ترجیع اهل نوح و رهبانیت چیست؛ که در روایات به شدت نهی شده است؟!

پر واضح است که این تواشیح از مصادیق بارز غنا و لحن حرام است که ریشه ای جز در خوانندگی ها و برجستن ها و سماع صوفیه ندارد.
به امید آن که قاریان شیعه به جای تقلید از قاریان فاسد المذهب، فاسق و جاهل مصری به موازین فقه شیعه و روایات اهل بیت علیهم السلام روی آورند و آداب قرائت را از ایشان بیاموزند


@shobahatadyan
و ما ادراک ما کنسرت🔻

🔸 مهدی مسائلی

🔹مخالفت بعضی از علما با برگزاری کنسرت یکی از موضوعات پرحاشیه سال‌های اخیر بوده است که اگرچه در ابتدا نسبت به برگزاری آن در شهرهای مذهبی حساسیت وجود داشت، ولی با موضع‌گیری ائمه جمعه دیگر شهرها ابعاد تازه ای نیز یافته است. زیرا معمولا اینگونه مخالفت‌های کلی برای مردم این مطلب را تداعی می‌کند که مخالفت بی‌قید و شرط علما با برگزاری کنسرت، به دلیل مخالفتِ کلیِ آنها با موسیقی و خوانندگی است و یا این‌که آنها گردآمدن مردم در مکانی شاد و هنری را حرام می‌دانند.

🔹هر چه هست جلوگیری از برگزاری کنسرت شاید با تحکم و اجبار در مقاطعی امکان‌پذیر است، ولی باید علما قبل از هر امر و نهی‌ای مبنای مخالفت خویش را برای مردم تبیین کنند؛ در غیر این صورت رفتار آنها به جای این‌که امر به معروف و نهی از منکر جلوه کند، نوعی دیکتاتوری مذهبی به نظر می‌رسد که موجبات دین‌گریزی مردم را فراهم می‌کند.

🔹نکته دیگر اینکه تفاوتی نمی‌کند که مبنای مخالفت با کنسرت، نوع موسیقی آن باشد و یا نحوه برگزاری آن؛ چه بهتر است که این بزرگواران به جای درخواست تعطیلی مطلق و بی‌قید وشرط کنسرتها، خواستار اصلاح آن از موارد خلاف شرع می شدند تا خیرخواهی آنها در این امر بیشتر برای مردم ملموس شود.

🔹حقیقت اینکه امروز برای بسیاری از مردم مخالفت علما با برگزاری کنسرت، نوعی موضع‌گیری سیاسی و یا قدرتنمایی مذهبی جلوه‌گر می‌نماید.همچنان که برای بسیاری از مردم جای این سوال وجود دارد که چگونه یک سبک موسیقی در جایگاه‌ استفاده سیاسی و مذهبی، حلال و حتی موردپسند می‌شود، ولی دقیقا همان سبک خوانندگی در جایگاهی دیگر که ارتباطی با امور مذهبی و سیاسی نیز ندارد، با حرمت و منع روبرو می شود. برای مردم این سوال وجود دارد که چگونه انواع موسیقی و سبک‌های خوانندگی در عزاداری امام حسین علیه‌السلام مورد استفاده قرار می‌گیرد و در شرایطی که علما متولی هدایت این امور مذهبی هستند، به آن اعتراض فراگیری صورت نمی‌گیرد و یا اینکه حداکثر با محافظه‌کاری برخورد ملایمی با آن می‌شود، ولی بعضی از علما با شدت خاصی به معرکه تعطیلی کنسرتها می‌آیند. اگر موسیقی و خوانندگی حرام و ممنوع است همه جا باید ممنوع باشد بلکه قبح و زشتی انجام آن در برنامه‌های مذهبی بسیار بیشتر از امور غیرمذهبی است.

🔹اگر هم مخالفت این علما با برگزاری کنسرت به خاطر نحوه برپایی آن و تجمع مردم در مکان‌هایی خاص است، باید مشخص شود کجای این تجمعات اشکال دارد و باید اصلاح شود؟ برای مردم پذیرفتنی نیست که در جشن‌های دهه فجر و میلاد ائمه علیهم‌السلام و نیمه شعبان، گردهمایی مردم و گوش دادن به موسیقی های شاد و همخوانی با آن، بدون اشکال باشد ولی همین‌کار در مکان‌ها و زمان‌های دیگر حرام و ممنوع باشد.

🔹به هر حال اگرچه علمای محترم گاهی تأثیرپذیری امر به معروف و نهی از منکر را در حدّت و شدت بخشیدن به آن تصور می‌کنند ولی اگر جامعه نسبت به این اوامر و نواهی توجیه نباشد، این تأکیدات دین گریزی هرچه بیشتر مردم را در پی خواهد داشت🔺
@namehayehawzavi
مسأله: معنی غنا چیست؟
جواب: مراد از غنا خوانندگی و صوت لهوی است که انسان را از خدا و خود غافل می کند، و حقیقت غنا همین است، اگرچه به صورت بد هم بوده باشد، و فرق نیست در این نحو خواندن ما بین قرآن خواندن و دعا و روضه خواندن؛ و داخل است در آن تصنیف خواندن؛ و حرام است اذان گفتن و مناجات کردن، اگر به نحو مذکور بوده باشد، و از این قبیل است زمزمه کردن در وقت دلتنگ شدن، و خواندن مکاری اگر به آن نحو بوده باشد؛ و خارج است از غنا خواندن قرآن و دعا و اشعار موعظه و مصیبت به صورت حزین مثلا، بلکه بسیار ممدوح است تلاوت قرآن به لحن عربی با رقّت و صوت خوش و حزین.

(استفتاءات میرزای شیرازی)
Forwarded From ورجاوند ۲
‍ اولین اذان ضبط شده در تاریخ ایران ،
اذان جناب دماوندی ( ۱۲۴۶ - ۱۳۵۲) مؤذن مظفرالدین شاه بود که در سال ۱۲۹۱ شمسی در آواز بیات ترک روی صفحه گرامافون ضبط شد .
ایشان دراین اذان ترجمه ی به فارسی را هم که عادت موذنان بود انجام داده است.

جناب دماوندی که نام اصلی اش محمد فلاحی بود احتمالا از دوره ناصرالدین شاه با لقب جناب نامیده شد.
او که علاوه بر خوانندگی ردیف مجلسی و منبری خوانی و معاشرت با خاندان فراهانی ، مؤذن مظفرالدین شاه بود بخت این را یافت که صدایش در تهران و تفلیس و پاریس و لندن ضبط شود برای همین صفحاتی قدیمی از او بر جای مانده است.

جناب دماوندی که در آواز بیشتر از سبک خراسانی تاثیر گرفته بود در سال ۱۳۵۲ در سن ۱۰۶ سالگی درگذشت و در احمد آباد دماوند دفن شد . روحش شاد
Forwarded From محمدرضا حکیمی
▪️برخورد پیامبر(ص) با «ساره» آوازه‌خوان جوانان مکه

🔴 دو سال بعد از جنگ بدر، حدود سال چهارم هجری، زنی به نام «ساره» که به خوانندگی اشتغال داشت، از مکه به مدینه پیش پیغمبر اومد.
پیامبر ازش پرسیدن مسلمون شده‌ای؟
گفت نه!
پرسیدن اومدی مسلمون بشی؟
گفت نه!
پیامبر سوال کردن پس چرا به اینجا اومدی؟
ساره گفت: شما همیشه حامی و پشتیبان ما بودید. حالا دیگه من پناه و پشتیبانی ندارم. اومدم بهم کمک کنید. نه لباسی دارم، نه مرکبی و نه پولی که زندگیمو بگذرونم.
پیامبر گفتن: تو مکه که بودی آوازه خوان جوانان مکه بودی... چطور شده که محتاج شدی؟
ساره گفت: بعد از جنگ بدر، کسی برای آوازه خوانی سراغ من نمیاد. همه فراموشم کردن و زندگیم به سختی افتاده.
پیامبر دستور دادند به اون زن کمک کنند. بهش پول و لباس و مرکب داده و به سمت مکه راهی کردند.

منبع روایت: کتاب الحیاة: ج۹، ص۲۳۲

🆔 @mohamadrezahakimi
Forwarded From عکسهاے زیرخاکے
در زمان سلاطین قاجار در تکیه دولت تعزیه خوانی می کرد. ابوالحسن اقبال‌آذر را صاحب یکی از قوی ترین صداها و برخی او را سلطان آواز ایران می‌دانند. اقبال آذر در این ویدئو بیش از ۱۰۰ سال سن دارد!

ابوالحسن قزوینی (۱۲۴۲ الوند قزوین - ۱۳۴۹ تبریز) فرزند ملا موسی معروف به «اقبال‌السلطان» و «اقبال آذر» خواننده موسیقی ایرانی و صاحب یکی از قوی‌ترین صداها در آواز ایرانی بود.
خوانندگی را در آیین تعزیه خوانی آغاز نمود. به همراه گروه تعزیه قزوین برای اجرا بارها در تکیه دولت تهران و نیز در تبریز تعزیه خوانی نمود.
وی در سال ۱۲۷۷ هجری خورشیدی برای کار در شهرداری، از قزوین به تبریز رفت. وی در دستگاه محمدعلی میرزا ولیعهد مظفرالدین شاه و بعد نزد احمدشاه رفت‌وآمد داشت.

تندیس یادبود او در سال‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌۱۳۸۷‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌ابتدای جاده سلامت الوند نصب شد‌‌‌.‌‌‌‌‌‌‌‌
‌‌‌‌‌‌ابوالحسن قزوینی در سال‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌۱۳۴۹‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌و در‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌۱۰۷‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌سالگی از دنیا رفت. تندیس یادبود او در سال‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌۱۳۸۷‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌ابتدای جاده سلامت الوند نصب شد.

عکسهاے زیرخاکے👇

@Axezirkhaki
Forwarded From حجة الاسلام شفتی (ره)
📝سؤال از #حجة_الإسلام #شفتی درباره حكم شرعی غنا :‏

❓ سؤال: چه می ‏فرمايند در اين مسأله شرعيه كه تغنّى كه در شرع حرمت آن وارد شده است، كدام است. وبنا بر تقديرِ حرمت آن، آيا عموماً می ‏باشد يا آنكه در بعضى مواضع استثنا شده است؟ مواضع استثنا را با حقيقت غنا بيان فرمايند؛ آيا غنا در قرآن جايز است يا نه؟

✅ جواب: غنا بنا بر مشهور و معروف بين فقها، ترجيع صوت است مع الطرب.

🔸ترجيع عبارت از تكرير وگردانيدن صوت است در حلق وطرب حالتى است عارضِ انسان می ‏شود كه منشأ سرور بوده باشد يا حزن.

🔸هر صوتى كه جامع اين دو صفت بوده باشد؛ يعنى ترجيع مع الطرب، آن را غنا می ‏گويند وحرمتِ آن از جمله امور مسلّمه است خواه در اشعار بوده باشد يا مراثى يا در غير آن، در قرآن بوده باشد يا در اذكار. در جميع اينها حرام بلكه از جمله كباير است.

🔸استثنايى در آن نشده مگر خوانندگى كه از براى سرعتِ سيرِ ابل می ‏شود؛ اين بنا بر مشهور ما بين فقها مستثنا است وما عداى آن حرام وموجب عقاب است.

 📚 سوال وجواب : نسخه خطی

👉 @smbshafti
Forwarded From ⚫ حسینیه مجازی بُکاء ⚫
#آداب_مداحی

✍🏻 محدث نوری رحمه الله:

برخی عیوب مداحی و وعظ:

➖سخن گفتن بیجا، صدا را بی‌حد بلند کردن، نداشتن اخلاص، دروغ گرفتن و افترا بستن بر خداوند عزوجل و رسول خدا وائمه طاهرین علیهم السلام و علمای اعلام، خوانندگی کردن، بچه های نورسیده را با الحان فسوق پیش از خود به خوانندگی واداشتن، بی اذن بلکه با نهی صریح به خانه غیر در آمدن و بر منبر بالا رفتن، آزردن حاضرین در گریه نکردن به کلمات کنایه که علت گریه نکردن آنها به خاطر حرامزدگی آنهاست❗ترویج باطل در وقت دعا و قبل از آن، ستایشِ کسانی که مستحق ستایش نیستند، اهانت به بزرگان دین، افشای اسرار آل محمد علیهم السلام و برانگیختن فتنه، یاری کردن ستمکاران و مغرور کردن مجرمین، متجری نمودن فاسقين، کوچک نمودن معاصی در نظر مردم، خلط کردن حدیثی به حدیث دیگر، تفسیر آیات شریفه به آرای بی رونق، نقل حدیث با معانی باطل فاسد، فتوا دادن با نداشتن اهلیتِ آن _ چه بحق یا بخلاف آن _؛ کم کردن مقام انبیای عظام و اوصیا کرام علیهم السلام جهت بزرگ کردن و بلند نمودن مقامات ائمه علیهم السلام، انداختن بعضی از فقرات حدیث به جهت منافی بودن آن با غرض فاسد خود، گفتن سخنان متناقض، داخل نمودن قصه در قصه، متوسل شدن برای زینت دادن کلام و رونق گرفتن مجلس به سخنان کفار و حکایات خنده دار، اشعار قبيح و فسق آور و مطالب منکردار، ذكر شبهات در مسائل اصول دین بی بیان رفع آن یا نداشتن قوه آن، خراب کردن پایه اصول دینِ ضعفاء مسلمين، ذكر آنچه منافی عصمت و طهارت اهل بیت نبوت علیهم السلام است، طول دادن سخن به جهت غرض های زیاد فاسد خود، محروم نمودن حاضرین از اوقات فضیلت نماز، و امثال این مفاسد که شمردن آن در قوة امثال حقیر نیست.
👈🏻 پس اصل سرمایه چنین کاسبی از چند جهت حرام و کسب به آن مانند کسب به گوشت خوک و مُرده و مُسكر و غناست، و چون با قصد حرام جمع شود خراب اندر خراب، و آنچه گیرد حرام اندر حرام، و مشغول الذمة صاحب پول واقع می شود.
بلکه اگر فی‌الجمله وجاهت و ریاست در این فن دارد بنحوی که سایر روضه خوانان به او اقتدا کنند و از او یاد گیرند و به روش او سیر نمایند، در تمام مفاسد و خرابی‌های آنها و خرابی کسانی که از آنها یاد گیرند تا روز قیامت شریک و سهیم خواهد بود و در نامه عملش خواهند نوشت هرآنچه را که آنها انجام دهند که از او آموختند، بی آنکه از آن جماعت چیزی بکاهد، بمقتضای احادیث زیادی که در این باره رسیده است.
🔻پس روضه خوانِ اینچنینیِ نادان مسکین، اگر کمی تأمل در حال خود و مفاد آثار اهل بیت علیهم السلام کند، باید محاسن بی شمار روضه خوانی برای انواع مصیبت هایی که با اختیار و شعور برای خود تحصیل نموده تربیت دهد و برای خود بخواند و بگِرید و آه کشد و افسوس خورد که چه نعمتهای زیبایی را از دست داده، با آنکه دیگران را به آنها رسانده و خود محروم مانده، و در چه دفترهای زشتی نام خود را ثبت نموده است، با آنکه با همت و خالص کردن نیت و پاک کردن خود، میتوانست اسم خود را در دفتر یاری دهندگان و ستایش کنندگان و ناشرین آثار اهل بیت علیهم السلام و امثال آنها از اصحاب کتاب عليين درآورد.

📗لؤلؤ و مرجان، نشر بنی الزهرا علیهاالسلام، ص ٨٠_٨٣

@ashkvareh