📝📝📝
✅ شاهنامه ی شاه طهماسبی ۱
شاهنامه طهماسبی یا شاهنامه شاهطهماسب نسخهای نفیس از شاهنامه فردوسی است که متعلق به سده ۱۰ (قمری) است. شاهنامه شاهطهماسب شامل ۲۵۸ صفحه مینیاتور از افسانهها، اساطیر و داستانهای شاهنامه است که با منظومه حماسی در یک هزار و ۲۰۰ صفحه و توسط برجستهترین نقاشان و خوشنویسان عهد صفوی و به خط نستعلیق تهیه شدهاست. تاریخ آغاز شاهنامه تهماسبی به دوره سلطنت شاه شاه اسماعیل اول، مؤسس دودمان صفوی، احتمالاً به سال ۹۲۸ هـ. ق - یعنی دو سال قبل از فوت شاه اسماعیل صفوی (۹۳۰ هـ. ق) - باز میگردد.
مرحوم دکتر حسن حبیبی، رئیس سابق بنیاد ایرانشناسی، در مصاحبهای در ارتباط با تاریخچهٔ این اثر گفته است: «کاغذ این شاهنامه بسیار نازک و شبیه کاغذهای بیبل امروزی و دستساز است. ۱۵ نفر روی این کتاب کار کردهاند که نام ۹ نفرشان معلوم است و بقیه ناشناختهاند. افرادی که نامشان معلوم است، عبارتاند از سلطان محمد میرمصور، آقامیرک، دوست محمد، میرزاعلی، مظفرعلی، شیخ محمد، میرسیدعلی و عبدالصمد و شش تن دیگر نامشان معلوم نیست و در برخی اسناد با حروف لاتین A، B، C، D، F، H نامیده شدهاند... . مسئولیت کار در ابتدا با دوست محمد و پس از وی با میرمصور بوده است و پس از آنها ظاهراً آقامیرک کارها را اداره میکرده است. این کتاب پس از آنکه به پایان میرسد، صحافی میشود. صحافی کتاب عالی بوده و این معنی از جلد سوخته و تذهیب شده آنکه درون و بیرون آن را در بر دارد و هماکنون موجود است، پیداست و پس از پایان کار مهر شاه طهماسب را بر صفحه ۱۶ کتاب نقش کردهاند که آن هم موجود است.»
■■ هدیه ی شاه صفوی به سلطان عثمانی
این شاهنامه پس از تکمیل، در حدود چهل سال در دربار صفوی باقی ماند. در سال ۹۸۳ هـ. ق که سلطان سلیم دوم در دربار عثمانی زمام امور را به دست گرفت به منظور تحکیم روابط و به منظور تبریکِ به تخت نشستن سلطان سلیم دوم، هیأتی از سوی شاه صفوی به دربار عثمانی اعزام شد. به گفته «بوداغ قزوینی» در «جواهر الاخبار» این هیئت به سرپرستی شاهقلی، حاکم ایروان، مرکب از ۳۲۰ نفر از مقامات دربار و ۴۰ نفر بازرگان بوده است که هدایایی با تعداد اغراقآمیز ۱۹ هزار شتر با خود حمل میکردند.
شاهنامه تهماسبی تا اوایل سده نوزدهم در دربار عثمانی باقی ماند، تا این که در سال ۱۹۰۳ در نمایشگاه آثار هنر اسلامی در موزه هنرهای تزئینی پاریس به نمایش گذاشته شد. صاحب کتاب در آن زمان «بارون دو روتشیلد» است. سال ۱۹۵۹ میلادی آرتور هاتِن، بازمانده کارخانههای بلورسازی کورنینگ آن را از نوه بارون روتشیلد خرید و شاهنامه طهماسبی در محافل هنری اروپا به «شاهنامه هاتِن» تغییر نام داد.
او در سال ۱۹۷۰ برای رهایی از بدهی مالیاتی، ۷۸ صفحه از این شاهنامه را به موزه «متروپولیتن» هدیه داد. گفن در اواسط دهه ۱۹۷۰ نامهای به دولت پادشاهی ایران نوشت و پیشنهاد کرد تا باقی نسخ را به قیمت ۲۰ میلیون دلار به ایران بفروشد. اما دولت ایران به دلیل گرانی قیمت پیشنهاد شده اضر به توافق نشد.پس از آن هفت مجلس از نقاشیهای شاهنامه در حراج کریستی لندن به قیمت ۳٫۱ میلیون دلار فروخته شد. چند سال بعد، ۴۱ نقاشی به گالری «اگینو» در لندن فروخته شد و از آن میان تنها یک نسخه برای موزه تازه تأسیس رضا عباسی خریداری شد.
سالها بعد هاتن برگهای باقیمانده از شاهنامه طهماسبی را بهطور امانی به بانک لویدز لندن سپرد و از کریستی خواست تا آنها را هم حراج کند. کریستی هم در طی دو سال ۱۴ برگ از اوراق شاهنامه را به فروش رساند. همزمان با درگذشت هوتن، از ۲۵۸ مجلس نقاشیهای آن نسخه، ۱۱۸ مجلس در مجموعه هاتن باقیمانده بود. از این میان، برگههای باقیمانده به ناصر داوود خلیلی در لندن به قمیت ۷ میلیون دلار پیشنهاد میشوند. در سال ۱۳۷۲، دولت ایران با پیشنهاد فرزند هاتن که بنا به وصیت پدر مأمور فروش شاهنامه شاه طهماسبی شده است، موافقت میکند و با پیگیری حسن حبیبی، معاون اول رئیس جمهوری وقت ایران، برای بازپسگیری باقیمانده این شاهنامه، با تابلوی سه زن اثر ویلم دکونینگ معاوضه میکند و این تعداد نسخه به ایران باز میگردد. به گزارش وال استریت ژورنال، در ابتدا برگها درون صندوقچهای چوبی با یک کشتی حمل پرتقال به اروپا آورده شدند. در آن هنگام، هاتن پسر در کاخ سفید مشغول به کار بوده است. در ۲۷ ژوئیه ۱۹۹۲، این برگها از طریق بانک لویدز به پاریس منتقل میشوند و روز بعد یک مقام عالی رتبه دولت ایران، این برگها را با یک بویینگ ۷۲۷ از پاریس به تهران منتقل میکند.
@islamicartgallery