گنجینه مکتوب

راز درون كعبه

پيامبر در يوم الفتح هنگامى كه به مسجد الحرام قدم نهادند ، دستور دادند كه شيبى ، سدنه كعبه كه در طول تاريخ واز پيش از اسلام كليد كعبه دست اين خاندان بوده وحضرت نيز همچنان در آن هنگام كليد را به آنان باز گردانيد وتاكنون در دست شيبيان قرار دارد، درب كعبه را باز كرده وحضرت به درون كعبه مشرف شده وتنها دو ركعت نماز در ركن يمانى از درون بجاى آوردند.
جالب اينجاست كه در تاريخ از بيان حضرت فاطمه بنت اسد مادر امير المومنين ع چنين روايت مى كند كه هنگامى كه به درون كعبه از ركن يمانى وارد شدم ، در نزديكى آن در درون ، حضرت على را به دنيا آوردم. وزيبا اين است كه پيامبر تنها يك بار به درون كعبه گام نهاده وتنها دو ركعت نماز در آن بجا آورده اند كه دقيقا در مكانى است كه امير المومنين ع بدنيا آمده است !!!
چه زيبا كه حضرت مى دانستند كه اين جايگاه ، چه مكانى در آسمانها دارد.
هم اكنون جاى ياد شده را به عنوان جايگاه نماز پيامبر به شكل خاصى در آورده وهمچونكه در عكس ملاحظه مى كنيد ، به اندازه جاى نماز يك نفر تعبيه شده است.
در دو بارى كه توفيق تشرف به درون كعبه را داشتم در اين مكان نماز خوانده وترديد نداشتم كه نماز حضرت دراين مكان ، خود تفسير وفلسفه خاصى را به همراه داشته است كه حضرت تنها اين مكان را براى نماز خويش انتخاب كردند.
@drhadiansarii

به نظرم رساله مهمی است. تماما در باره این که چه قدر در نماز و خواندن قرآن و نگارش آن و غیره و غیره می شود از زبان فارسی استفاده کرد. همه جا رأی مخالف را تقویت کرده است. می شود گفت رساله ای علیه زبان فارسی و کاربرد آن در دین است. معروف است که فتوای ابوحنیفه جواز خواندن نماز به فارسی بوده و این جا می گوید که از این رأی خود عدول کرده است.

در باره فرقه خودش و تعداد طرفداران اين فرقه پرسيدم. ايشان گفت: نام فرقه مناسب نيست و بيشتر بايد مكتب بكار برد. مكتب هم ديدگاهي خاص است كه فلسفي است و مردم هم البته فلسفه نمي‌دانند كه بخواهند از اين طريقه طرفداري كنند. به علاوه، در بوديسم اعتماد در عقيده به خود فرد است و بودا مي گويد نهايت به «من» اعتماد كنيد، ولي باز هم به خودتان و نه ديگران. به علاوه در اينجا اگر مذهب جنبه جمعي پيدا كند، قدرت سياسي هم پيدا مي كند و عقيده را بر ديگران اجباري مي‌كند كه درست نيست.
گفتم البته در اسلام هم تحميل عقيده بر ديگران نيست، اما بايد باورهاي ديني جامعه ديني را هم كنترل كرد و الا جامعه، مثل همين الان ژاپن رو به بي‌ديني مي رود. او تأييد كرد.
وي گفت كه در حال حاضر حدود 26 مكتب وجود دارد. اما در باور ما هر چهار نفر كه روي باوري متمركز شوند مي‌توانند يك فرقه يا به عبارتي يك مكتب درست كنند. وي گفت كه مكتب ما به دنبال تجلي نور بودايي با معرفت و تمركز است نه آن كه طالب جمع آوري پيروان باشد.
سپس از من پرسيد كه نظر شما در باره انسان چيست و در واقع جايگاه انسان در مكتب شما چه چيز است؟ من گفتم كه در بوديسم چون جايي براي خدا نيست اين سؤال اهميت پيدا مي كند. در اسلام، انسان مثل چيزهاي ديگر پرتوي از وجود خداست و در آن فاني مي شود. در واقع انسان از خداست به خدا بر مي گردد.
ايشان گفت كه شما انسان را در ارتباط با خدا تفسير مي كنيد، اما ديگر انسان‌ها كه به خداي شما باور ندارند چه جايگاهي دارند؟ در واقع گفتگوي تمدنها وقتي طبيعي است كه همه انسانها را در يك صحنه تصوير كنيد.
گفتم كه ديگران براي يك فرد مسلمان، يا برادر ديني هستند يا شريك در خلق و انسانيت. به علاوه خداوند من از ديد من، در دنيا نعمت را براي مؤمن و كافر آفريده و البته آخرت چيز ديگري است. بنابراين همه در اين دنيا حقوق انساني خود را دارند و بنابرين گفتگوي تمدنها با اين نگرش مفهوم پيدا مي كند. البته فلاح و رستگاري اخروي غير از نظام دنيوي است كه همه در آن شريكند.
من سؤآل كردم كه شما بودايي‌ها غير خودتان را چه طور تصور مي كنيد؟ آيا آنان به فلاح و رستگاري مي رسند يا نه.
ايشان گفت كه از نظر من ايمان از هر نوع باشد محترم است و البته فقط افراطي‌ها مثل بانيان جنگهاي صليبي را قبول ندارم. ما در باره زندگي بعد از مرگ هم چيزي نمي دانيم و چيزي را كه درست نمي شناسيم در باره‌اش قضاوت نمي‌كنيم. بودا در مقابل فقيري كه از او پرسيد اين كائنات را چه كسي خلق كرده است گفت بهتر است تو به سؤال همسرت كه مي گويد شب چه بخوريم فكر كني نه به اين پرسشها. وي گفت كه بودا 14 سؤال كه در اين قبيل مسائل است غير قابل پاسخ مي‌داند. در واقع متافيزيك به معنايي كه در اديان الهي مطرح است، در بوديسم تعطيل است.
ايشان گفت كه هر وقت با يك مسلمان به معبد مي روم مي پرسد: آيا اين ها بت نيست كه شما مي پرستيد. من به او توضيح مي دهم كه اين طور نيست. بودا به عنوان يك انسان برتر است كه در نهايت به مردم كمك مي‌كند كه به رستگاري برسند.
من گفتم كه به هر حال، اين همه مجسمه براي موحدين از مسلمان و مسيحي اين تصور را پديد آورده است كه شما بت مي پرستيد و پاك كردن اين از ذهن آنان
دشوار است.
ايشان تأييد كرد و گفت ما بايد مسؤوليت خودمان را در اين زمينه بپذيريم. وقتي قصه باميان اتفاق افتاد من شُكه شدم. اشاره ايشان به همين تصور مسلمانان بود كه اين مجسمه‌ها را مصداق بت پرستي مي‌دانند. توجه داريم كه در آيين هندو و بوديسم هميشه اين نكته مطرح بوده است كه اينها، بت ها را خدا نمي‌دانند. اما اين باور، اختصاص به روشنفكران آنها دارد و توده ها باورشان جز اين است يا جز اين
مي‌نمايد.
پرسيدم: آيا فرقه اي در ميان بودايي‌ها هست كه مخالف با اين مجسمه‌ها باشد؟ مثل پروتستانها كه مخالف با تصاوير و مجسمه هاي درون كليساها بودند؟ گفت چنين چيزي را در ميان فرقه هاي بودايي نمي‌شناسد. ايشان افزود كه البته مجسمه پول مي‌خواهد و خيلي از بودايي ها در خانه مجسمه ندارند.
وي گفت: فرقه‌اي در بودايي ها هستند كه بودا يا نوعي بودا را در حدي مركزيت مي دهند و اتفاقا مي گويند كه ما نزديك ترين فرقه به مسلمانان هستيم! به ايشان گفتم كه تصور ما بر اين است كه چون بودايي‌ها خدا را نمي شناسند، حس دروني آنان را وادار مي كند كه چيزي جاي خدا بگذارند كه همين بوداست.
ايشان گفت يكبار در ايران، مسؤول امور مذهبي گفتگوي تمدنها كه شكر من را بعد از غذا ديد پرسيد: شما چه مي كنيد؟ گفتم شما روزانه سه بار از خدا تشكر مي كنيد و من هم.
من پرسيدم: تشكر از چه كسي؟ ايشان گفت كه ما چون گوشت حيوانات را مي خوريم و در واقع جان آنها را مي‌گيريم از آنها تشكر مي كنيم. چون به هر حال همه موجودات به هم متصل هستند. شما مسلمانان از طريق اعتقاد به خدا همه را به هم متصل مي كنيد.

ناتوان‌ترین حیوانات، آن قدرتمندان قدرت‌پرست هستند که موجودیت خود را بر نفی هستی دیگران استوار می‌کنند. این پدیده، چندان جای شگفتی نیست، زیرا این حیوانات موجودیت خود را فقط با تورم خود طبیعی و افسارگسیختگی مطلق خود تفسیر می‌کنند، و تردیدی در این نیست که برای وصول به تورم‌های نهایی و افسارگسیختگی مطلق، مانند آتشی شعله‌ورند که هر چه را سر راه خود و در مجاورت خود ببینند، می‌سوزانند و خاکستر می‌کنند. این طبیعت تغییرناپذیر «خود»های طبیعی است که جز تورم خویشتن، نه هدفی دارند و نه کسی را می‌پذیرند و نه چیزی را، مگر در حدود وسیله برای تورم هر چه بیشتر «خود»های پلیدشان. جای شگفتی این است که این حیوانات واقعاً خود را قدرتمند می‌بینند، در صورتی که توانایی زیستن با موجودات دیگر را ندارند، مگر اینکه آنان نه اراده‌ای از خویشتن داشته باشند و نه حرکتی. اینکه گفتیم، قاعده‌ای کلی است که از آغاز تاریخ تاکنون جریان داشته است و یک قضیۀ ذوقی نیست که بگوییم: ممکن است کسانی آن را مطابق ذوق خود بدانند و بپذیرند، و ممکن است کسانی هم آن را نپسندند.
جامعه‌ای که شخصیتی مانند امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب(ع) را که همۀ گفتارها و کردارها و اندیشه‌هایش حق بوده است، جدی نگیرد و موجودیت خود را به وسيلۀ تعلیم و تربیت او تکامل نبخشد، بدیهی است که با چه نتایجی مواجه خواهد شد!

عارف و فیلسوف گرانقدر
علامه محمدتقی جعفری
ترجمه و تفسیر نهج‌البلاغه. ج ۷، ص ۷۶. ویراست جدید، سال ۱۳۹۸

پاسخ دکتر سبحانی به شایعه پراکنی های برخی بدین شرح است:

جناب اقاى جعفريان عزيز!
مطلبى در تلگرام خود در مورد همايش دفتر تبليغات در باب تصوف گذاشتيد كه البته اصل آن مايه تعجب نشد! اما نكاتى را مطرح كرديد كه تاحدودى تازگى داشت؟ واقعا نمى دانم چرا شما اصرار داريد همه چيز را از دريچه يكى دو معيار ذهنى خودتان قرائت كنيد و گمان مى كنيد كه تجربه اندوزى شما از دوره صفويه بايد تكليف همه مسائل علمى را روشن سازد؟
١. لطفا يادداشت را خودتان يك بار بخوانيد و ببينيد كه من درست فهميده ام كه چه نوشته ايد؟ شما هزارسال ادبيات انتقادى صوفيان و مخالفان آنها را به " نگرش سياسى به دين" بازگردانده ايد.
آيا در يك بحث تاريخى مى توانيد شواهد كافى بر اين مدعا ارائه كنيد؟ اگر مايل باشيد من شواهد نقض فراوان براى اين مدعا مى آورم.
٢. اين كه فرموده ايد ادعاهاى دو طرف هيچ جا قابل اثبات نيست، حدس من را از نوشته هاى قبلى تان تقويت كرد كه ظاهرا شما گزاره هاى الهياتى و متافيزيكى را اساسا قابل اثبات نمى دانيد. در اين جا تنها دليلى كه آورده ايد اين است كه " اگر قابل اثبات بود به جائى مى رسيد؟" آيا مدعاى خود را با همين استدلال استوار به اثبات مى رسانيد؟ آيا مايليد در مورد اين مدعاى خود بحث كنيد يا همين بحث را هم بيهوده و فرصت سوز مى دانيد؟
٣. البته در اين نوشته معتقد شده ايد كه" انقلاب وحيد عليه اخبارى گرى " را به دليل "تحرك نسبى كه براى رشد فكرى به جامعه مى دهد" ترجيح مى دهيد. مي توانم بپرسم كه چرا انقلاب متكلمان و فقيهان ما در طول تاريخ برعليه صوفيان را استثناء مى كنيد و مايه تحرك نسبى نمى دانيد؟ اگر اعتراض نمى كنيد و بنده را قديمى نمى خوانيد، مى توانم بپرسم كه معيار شما براى اين فرق گذارى چيست؟
و اساسا تحرك نسبى را به چه چيزى مى دانيد؟
٤. به ذوق تاريخى خود از يك همايش دفتر تبليغات، حدس زده ايد كه جمهورى اسلامى در پايان راه است و بايد منتظر لشكر افغان ( البته احتمالا اين بار نه از طرف افغانستان ) بود. بنده اگر مى دانستم كه اين همايش مى تواند چنين نتايج سنگينى را به دنبال داشته باشد، حتما جلويش را مى گرفتم. البته وقتى ديدم كه در پايان فرموده ايد كه "تاريخ هيچ مسير مشخصى ندارد" مقدارى آسوده خاطر شدم وگرنه از وجدان درد تا صبح نمى خوابيدم.
@erfanvatasavof

بزرگوار ممکن است به سوالهایی من پاسخ دهید:

1 - آیا حلال بودن چیزی دلیل موجهی است که در معرفی رسول خدا صلی الله علیه و آله از آن استفاده کنیم؟ مباحات زیادی وجود دارند ولی آیا تمام آنها مناسب مقام حضرت رسول هستند؟

2- این جشنواره به عنوان دینی و به عنوان تبلیغ دین برگزار شده، آیا سراغ دارید یک جا پیامبر و امامان صلوات الله علیهم برای ترویج دین جشنواره موسیقی گرفته باشند، و اگر سراغ ندارید آیا این بدعت گذاری در دین محسوب نمی شود.

3- جالب است همین عمامه هایی که در تصویر می بینید به همین بهانه بسیاری از شعائر دینی را بدعت می خوانند، زیرا معتقدند شعائر دینی توقیفی است، این تناقض آشکار چه تفسیری دارد؟

4- همین عمامه به سرهایی حاضر در تصویر بسیاری از شعائر دینی را که به خودی خود مباح هستند را حرام و از اکبر کبائر می دانند، به این استدلال که موجب هتک و وهن مذهب است. آیا بر پایی جشنواره موسیقی و ساز و دنبک و تار و تنبور که بر فرض مباح بودن هم کار انسان های سبک سر و بی وقار است (به این دلیل که هیچ گاه خود این عمامه به سر حاضر نمی شو دنبک بنوازد و آن را خلاف شان خود می داند)، بر پایی چنین جشنواره سبکسرانه ایی به نام بزرگترین شخصیت عالم وجود و اسم اعظم خدا هتک و وهن آن حضرت نیست؟
این تناقض را چه پاسخ می دهید؟

5- اگر کلام شما را بپذیریم، ولی از آن طرف هم فقیهان بزرگی هستند که چنین موسیقی را حرام می دانند، آیا صحیح است جشن اتحاد با سنی ها را به بر اساس مخالفت با فقیهان زبردست شیعه بنا کنیم؟ اتحاد با عوام سنی به قیمت اختلاف با فقهای بزرگ شیعه!! این تناقض را چگونه حل می کنید؟

ای کاش از همان ابتدا سطح سواد خود را می فرمودید تا دیگران تکلیف خود را بهتر بدانند...

اولا بنده فقط عرض کردم قیاس صورت گرفته مع الفارق است و این نه توجیه است و نه فتوا (امیدوارم دستکم معنای قیاس مع الفارق را بدانید چون در رساله های عملیه چنین چیزی نیامده است)

ثانیا اولی بودن نماز اول وقت، مطلق نیست و کسی که حتی یکبار احادیث دال بر استحباب نماز اول وقت را دیده باشد، متوجه می شود این استحباب مقید است ...

ثالثا اینکه می فرمائید در مورد فلان امر روایت نداریم نشان می دهد که حضرتعالی با ابتدائیات آشنا نیستید و گمان می کنید حکم همه امور باید به صراحت در روایات آمده باشد

رابعا نوع کسانی که بر نماز اول وقت ظهر عاشورا اصرار دارند - با قطع نظر از اینکه چرا چنین اصراری را در روزهای دیگر از آنها نمی بینیم؟! - می خواهند نماز را در کوچه و خیابان برگزار کنند!! با اینکه تاخیر نماز برای رسیدن به امکنه ای که ثواب نماز در آنها مضاعف است و یا رفتن به جایی که انسان حضور قلب بهتری در نماز دارد، از موارد مستثنی شده نماز اول وقت است.

خامسا فقط در مقام رفع استبعاد عرض می کنم (امیدوارم فرق رفع استبعاد را با قیاس بدانید) توجه به مواردی همچون تاخیر نماز اول وقت توسط مکمل نماز شب، کسی که نافله می خواند، شخص روزه دار در موارد خاص خودش و ... در بحث کنونی راهگشاست.

چند منبع برای یک مقاله آکادمیک لازم است؟

🔸 در بسیاری از موارد دانشجویان این سوال را مطرح می کنند که ما حداقل باید چند منبع را در قسمت رفرنس های مقاله ی خود بیاوریم و جوابی که معمولا از دیگران می شنوند این هست که خوب، این سوال رو از استادتون بپرسین چون در آخر آنها هستند که به شما نمره خواهند داد.

🔸به تجربه ثابت شده است تعداد مشخص شده ای برای این سوال وجود ندارد. بلکه نکته ی اصلی ای که باید به آن توجه شود این است که اصلا هدف ذکر منابع چیست؟ پاسخ مشخص این است که تعداد مقالات و منابعی که در بخش رفرنس ها آورده می شوند باید به اندازه ای باشند که هدف از ارائه ی بخش منابع در انتهای مقاله را برآورده سازد.

✳️ هدف از بخش منابع چیست؟

🔹ما در مقالات منابعی را که از آنها استفاده کرده ایم لیست می کنیم تا در برابر سوال ها و ابهام های خواننده دربارهی ایده ها و فرض ها و نکات مهمی که در مقاله ی خود بیان کرده ایم، مقاله ی خود را پشتیبانی کنیم. در حقیقت ما می گوییم که همانطور که فلان دانشمندان نیز در تحقیق خود به فلان نتیجه رسیده اند.... یعنی ما داریم به خواننده می گوییم که این فرض یا جمله ای که بیان کردم در حقیقت از پشتوانه ی علمی برخوردار است.

🔹لذا بهتر است به تعدادی که نیاز است منابع را ذکر کنیم تا به اندازه ی لازم جملات مهم مقاله ی خود را به پشتوانه های علمی محکم کنیم.

👈 یک راه بسیار خوب برای دانستن اینکه آیا با این مقالات و این تعداد رفرنس توانسته ایم پشتوانه لازم را ایجاد کنیم یا خیر این است که به سوالات زیر پاسخ دهید:

1️⃣ آیا در متن علمی من، نکات و جملات مهمی هستند که بدون پشتوانه ی علمی رها شده باشند؟

2️⃣ آیا بیش از حد به یک منبع تکیه نکرده ام؟ آیا برای تحکیم نکات اساسی تحقیقم از 2 یا 3 منبع استفاده کرده ام؟

3️⃣ اگر جملات بدون پشتوانه علمی ای در متن وجود دارد، آیا از منابع موجود می توانم برای آنها نیز استفاده کنم؟

4️⃣ اگر موضوع تحقیق من مسئله ای است که نظرات مخالفی درباره ی آن وجود دارد، آیا از هر دو جنبه ی موضوع منابعی را ذکر کرده ام؟

🔺یکی از مهارت های تحقیق و مقاله نویسی این است که ما بتوانیم خلاء های اطلاعاتی را در کار تحقیقی خود شناسایی کنیم.

🔸خاطرات آیة الله نجومی از علامه امینی:

یاد باد آنکه سر کوی توام منزل بود/ دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود
در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز/ چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

🔸ذکرِ جمیل علامه بزرگوار ما آیة الله امینی که در افواه عوام و خواص افتاده و صیت عظمتش که به شرق و غرب رفته بالاتر و والاتر از آن است که به زبان این بنده کم مایه بازگو شود، اما این خود برای من توفیقی و عنایتی الهی است...

🔹یک روز به من گفتند: آقایی از نجف به کرمانشاه آمده است ودر مسجد معتمد منبر می رود و چنین و چنان است. به زیارتش رفتم و با او نماز ظهر و عصر را خوانده و درمقابل منبرش به استماع نشستم.

🔸چه جمالی و چه کمالی! چه حالی و چه شوری! چه چشمان نافذ و اشکریزی که گویی چشمه فیض خداست!

🔹برای اولین بار می دیدم که کسی از سرتا پا در التهاب و عشق ائمه طاهرین علیهم السلام می سوزد و چشم ها چون کاسه خون اشک خونین می بارد.

🔸برای اولین دیدم که کسی در محضر عالم وعامی بی هیچ پروایی در مظلومیت امیرالمؤمنین ناله می کند و باصدای بلند و غرّای خود گریه سر می دهد.

🔹چنان شیفته حالت او شدم که چند ماهی بعد از رفتنش طاقتم طاق شد و گفتم : هرچه بادا باد، به طور قاچاق هم شده است باید به نجف بروم.

🔸به هنگام رفتنم ، مادرم که چون ابر بهاران بر من می گریست و در فراق من چاره جویی می کرد، فرمود: برو، می دانم گریه های امینی تو را برد.

🔹امینی از کرمانشاه رفت ولی نوجوانی را مسلمان کرد و رفت. به دنبال او رفتم و صد رحمت بر صائب تبریزی فرستادم که گفته است:

این ندا می رسد از رفتن سیلاب به گوش/ که در این خشک نمایند که دریایی هست

🔸مرحوم آیة الله طسوجی میفرمود:

🔹از یک عالم سنّی پرسیدم: اگر رسول اکرم (ص) در روز قیامت از من سوال کند چرا این طور نماز خواندی و ووضو گرفتی؟ در جواب می گویم: به دلیل کلام خودتان که فرمودید: «انی تارک فیکم الثقلین...».

🔸اما شما که از مذاهب اربعه پبروی می کنید اگر پیامبر (ص) بپرسند: چرا با این که سفارش کرده بودم از اهل بیتم پیروی کنید مخالفت کردید و چنین نماز خواندید چه جوابی دارید؟
و آن عالم سر به زیر افکند و پاسخی نداد.

🔹برخی از علمای اهل سنت بعد از گفتگو با ایشان شیعه می شدند اما می گفتند ما در شهر و منطقه خود باید عقیده خود را مخفی کنیم.

🔸برخی از آنان در منزل آقا بعد از گفتگوها به روش شیعیان وضو می گرفتند و نماز را با دست باز می خواندند و طلابی که سرسختی آنان را در روزهای قبل دیده بودند متعجب می شدند.

(ستاره‌ای از آسمان علم و فقاهت، محمد حسین طسوجی).
@bazmeghodsian

🔸پیام ارسالی یکی از عزیزان همراه:

سلام علیکم

یکی از اعتقادات مرحوم طهرانی، اعتقاد به ضال و مضل بودن فردوسی است تا آن جا که وی را خاسر در دنیا می خواند.

از نظر مرحوم طهرانی فردوسی کسی است که برای دینار محمود غزنوی عمر به باد داد تا اوهام وتخیل و افسانه به هم ببافد حال آن که فردوسی حکیم بزرگی است و حکمت او در سرودن شاهنامه تا بدان پایه است که ملاصدرا او را عارفی بزرگ قلمداد می کند.

صدرالمتألهین در جلد دوم کتاب« اسفار» در اواخر بحث «علت و معلول» در ذیل عنوان « تنبیه تقدیسی» مطلبی را بیان می کند و از میان این چهار قسم وجود، دو قسم را مشترک لفظی می خواند و اعتراف می کند که وجود به معنی وجود را از عرفا اخذ کرده و در ادامه نام سه عارف ایرانی را ذکر می کند و می گوید که این سه عارف و حکیم همین معنا را درک کردند که آن سه نفر عطار نیشابوری، عارف قیومی مولانا جلال الدین رومی و فردوسی القدوسی است.

از نگاه ملا صدرا این بیت فردوسی بیان والای وحدت فعال حضرت حق و وجود مطلق است:

جهان را بلندی و پستی تویی/ ندانم چه ای، هرچه هستی تویی

صدرالمتألهین هستی را در این بیت فردوسی همان وجود مطلق به بیان عرفا می داند.

حال آیا طعن چنین حکیمی تا بدان حد رواست؟
.
متاسفانه نوع حوزویان در مورد فردوسی و فرهنگ ایران زمین دچار تنگ نطری هستند و البته مرحوم طهرانی با افراط بیشتری دچار این عارضه اند.

🔹سلام و ادب

بله، یکی از تنگ نظری های مرحوم طهرانی همین است که فرمودید.

مرحوم ابوالحسنی منذر کتابی عالی درباره فردوسی نوشته اند به نام «بوسه بر خاک پی حیدر».

🔸آیا غیر از مرحوم طهرانی شخص دیگری ادعای وصایت باطنی برای مرحوم حداد کرده است؟ یعنی آیا خود مرحوم حداد به دیگران هم چنین مطلبی را اظهار نموده است یا ممکن است این نسبت از ناحیه مرحوم طهرانی رأسا ابداع شده باشد؟

🔹طبق نقل مرحوم آیة الله شیخ محمد غروی از آیة الله قوچانی، خود مرحوم حداد هم چنان ادعایی داشته است.

🔸ضمن تشکر از روشنگریهای جناب عالی، به نظر شما عنصر تأثرپذیری مرحوم طهرانی چه میزان در ادعاها و عمل ایشان موثر بوده است؟ به نظر حقیر می رسد این عنصر در شخصیت ایشان نقش فراوانی داشته است و چه بسا بیش از آن که هوی و هوسی در کار باشد، تأثرپذیری فراوان ایشان سبب این قبیل ادعاها بوده باشد.

🔹بله، مرحوم طهرانی چنانچه آیة الله پهلوانی فرموده انسان سریع التاثری بوده است، و به تعبیر بنده عالمی بسیار صاف و ساده و خوش باور. چنانچه برخی فرزندان او هم همان سادگی را دارند و هکذا برخی از شاگردانشان. توهمات عجیب برخی از عرفا منافاتی با خلوص عقیده آنان ندارد.
سادگی آفت بسیاری از مریدان و مرادان بوده و هست.

غفر الله لنا ولهم!

@bazmeghodsian

🔸نشریه «حریم امام» در شماره اخیر خود «گزارشی از یک نزاع نامبارک» ارائه کرد؛ نزاعی که با افتراء و سخنان قیّم مآبانه و تهدیدآمیز و توهین به برخی از بزرگان نظام و حوزه آغاز شد، و با ناصبوری و پاسخ مفصل یکی از آنان مواجه... و باعث وهن روحانیت گردید.

🔷در پایان این گزارش چنین آمده است:

🔸چه مضحک است توجیه این قبیل نزا عها، و چه رقّت انگیز و تأسف بار است طبیعی خواندن این جنجال نامیمون باسرپوشی به نام «دعوای طلبگی »!

🔷چه پارادوکس مضحک و تلخی است که تسرّع در فتوا را تقبیح کنید و بگویید در مقابل متسرعّین در فتوا می ایستیم، اما در بازار مکاره شایعه و فریب و اختلاف، چنان تسرّع در جواب و موضع گرفتن کنی که به هیچ، نتوان آثار سوءش را سنجه کرد.

🔸خدای بزرگ، امام راحلمان را غرق در نور و سرور کند که خطاب به مسئولان نظام، فرمود:

🔷«دعواهای ما دعوایی نیست که برای خدا باشد. این را همه از گوشتان بیرون کنید. اینها تلبیسات ابلیس است که بر ما غلبه کرده است. این تلبیسات ابلیسی را چنانچه مسامحه کنید شما را به جهنم می فرستد! در همین دنیا هم به تباهی می کشد».

@harim_emam