مكتبة المجلسي ودارالتراث

خدای متعال در قرآن سوره بقره میفرمایند: الم ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فِیهِ هُدیً لِلْمُتَّقِینَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَ یُقِیمُونَ الصَّلاهَ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ. شیخ صدوق (ابن بابویه) در معنای این آیه میفرماید: از حضرت صادق علیه السّلام از معنای «متقین» و «غیب»پرسیده شد٬ حضرت فرمودند: متّقین٬ شیعه ی علی بن ابیطالب صلوات الله و سلام الله علیهم می باشند و غیب٬ حضرت حجّت صلوات الله و سلام الله علیه است! توجه فرمائید شیعه ی علی متقی است! شیعه ی علی یعنی کسی که همراه علی حرکت کند! نه هر کسی که گفت من علی را دوست دارم! همچنین٬ ایمان به غیب که اولین نشانه ی است که متقین و یا شیعیان علی بایستی داشته باشند ٬ ارتباط با مهدی موعود است ارتباطی که با آن نمازشان را می خوانند (یقیمون الصلوة) و زکات و خمسشان را میپردازند (و مما رزقناهم ینفقون)! خدایا ما را شیعه علی بن ابیطالب بفرما از کسانی که ایمان به امام در غیب مانده را دارند و با او نماز می خوانند و زکات و خمس و انفاق خود را می پردازند!

زمانی که بنده ی خدا در آسایش و آرامش به سر می برد و به یاد خداست در مواقع خطر و بلا هم خدا با اوست .برای آن که از فتنه ی آخر الزمان در امان بمانیم قطعا به دستگیره و عروه الوثقایی نیاز است که رشته ی اتصال ما را از او جدا نکند.بهترین وسیله ی محکم و قوی ارتباط با قرآن و کلام وحی و توسل به دامان اهل بیت علیهم السلام است.مطالعه ی روزانه و پیوسته ی آیات قرآن و تدبر در آن ،همچنین دعا و مناجات،حصن حصین و سنگر محکمی برای دوری از بلایا و غرق شدن در آفات است.

به عنوان مثال برای حفظ شدن از بلایای آسمانی (صاعقه)و زمینی(زلزله) قرائت سوره ی شریفه ی زلزال توصیه شده است .خوب است از این لحظه هر شب که به جامه ی خوایب می رویم آن را تلاوت کنیم و ثواب این سوره ی مبارکه را به ارواح انبیا و ائمه ی بزرگوار هدیه کنیم.



خواص قرائت سوره ی زلزله

به سند معتبر از حضرت صادق علیه السلام منقولست که ملال به هم مرسانید از خواندن اذا زلزلت الارض زلزالها. به درستی که هر که در نمازهای نافله این سوره را بخواند هرگز خدا او را به زلزله و به صاعقه و آفتهای عظیم دنیا نمیراند و در وقت جان کندن ملک بزرگواری از جانب پروردگارش بیاید به نزد او و بالای سرش بنشیند و به ملک موت از جانب حق تعالی بگوید به رفق و مدارا سر کن با دوست خدا که خدا به خواندن سوره ی اذا زلزلت بسیار یاد می کرد و آن سوره نیز به ملک موت سفارش کند.پس ملک موت گوید حق تعالی مرا امر کرده است که سخن او را بشنوم و اطاعت او بکنم و تا مرا امر نکند قبض روحش ننمایم .پس ملک موت نزد او باشد تا پرده ای از پیش دیده ی آن مومن برگیرند وجای خود را در بهشت ببیند و بعد از دیدن او را امر نماید که قبض روحم بکن.پس ملک موت در نهایت ملایمت و آسانی قبض روح او را بکند و هفتاد هزار ملک روح او را مشایعت کنند و به زودی به بهشت رسانند.

و به سند معتبر از حضرت امام رضا علیه السلام منقول است که:حضرت رسول صلوات الله علیه وآله فرمود: هرکه چهار مرتبه سوره ی اذا زلزلت بخواند چنان است که تمام قرآن را خوانده است.



آیه ی محفوظ ماندن از تخریب خانه :

به سند معتبر از حضرت امام موسی علیه السلام منقول است که: هر که در وقت خواب این آیه را بخواند خانه بر سرش خراب نشود:



" إِنَّ اللَّهَ یُمْسِکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ أَنْ تَزُولا وَلَئِنْ زَالَتَا إِنْ أَمْسَکَهُمَا مِنْ أَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ إِنَّهُ کَانَ حَلِیمًا غَفُورًا "

(سوره ی فاطر:41)


ترجمه:

محققا خدا آسمانها و زمین را از این که نابود شوند، نگه می داردو اگر رو به زوال نهند گذشته از او هیچ کس آن ها را محفوظ نتواند داشت(وبدانید) که خدا بسیار بردبار و آمرزنده است.

باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین
بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است
این صبح تیره باز دمید از کجا کزو
کار جهان و خلق جهان جمله در هم است
گویا طلوع می‌کند از مغرب آفتاب
کاشوب در تمامی ذرات عالم است
گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست
این رستخیز عام که نامش محرم است
در بارگاه قدس که جای ملال نیست
سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است
جن و ملک بر آدمیان نوحه می‌کنند
گویا عزای اشرف اولاد آدم است


خورشید آسمان و زمین نور مشرقین
پروردهٔ کنار رسول خدا حسین


کشتی شکست خوردهٔ طوفان کربلا
در خاک و خون طپیده میدان کربلا
گر چشم روزگار بر او زار می‌گریست
خون می‌گذشت از سر ایوان کربلا
نگرفت دست دهر گلابی به غیر اشک
زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا
از آب هم مضایقه کردند کوفیان
خوش داشتند حرمت مهمان کربلا
بودند دیو و دد همه سیراب و می‌مکید
خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا
زان تشنگان هنوز به عیوق می‌رسد
فریاد العطش ز بیابان کربلا
آه از دمی که لشگر اعدا نکرد شرم
کردند رو به خیمهٔ سلطان کربلا


آن دم فلک بر آتش غیرت سپند شد
کز خوف خصم در حرم افغان بلند شد


کاش آن زمان سرادق گردون نگون شدی
وین خرگه بلند ستون بی‌ستون شدی
کاش آن زمان درآمدی از کوه تا به کوه
سیل سیه که روی زمین قیرگون شدی
کاش آن زمان ز آه جهان سوز اهل بیت
یک شعلهٔ برق خرمن گردون دون شدی
کاش آن زمان که این حرکت کرد آسمان
سیماب‌وار گوی زمین بی‌سکون شدی
کاش آن زمان که پیکر او شد درون خاک
جان جهانیان همه از تن برون شدی
کاش آن زمان که کشتی آل نبی شکست
عالم تمام غرقه دریای خون شدی
گر انتقام آن نفتادی بروز حشر
با این عمل معاملهٔ دهر چون شدی

آل نبی چو دست تظلم برآورند
ارکان عرش را به تلاطم درآورند


برخوان غم چو عالمیان را صلا زدند
اول صلا به سلسلهٔ انبیا زدند
نوبت به اولیا چو رسید آسمان طپید
زان ضربتی که بر سر شیر خدا زدند
آن در که جبرئیل امین بود خادمش
اهل ستم به پهلوی خیرالنسا زدند
پس آتشی ز اخگر الماس ریزه‌ها
افروختند و در حسن مجتبی زدند
وانگه سرادقی که ملک محرمش نبود
کندند از مدینه و در کربلا زدند
وز تیشهٔ ستیزه در آن دشت کوفیان
بس نخلها ز گلشن آل عبا زدند
پس ضربتی کزان جگر مصطفی درید
بر حلق تشنهٔ خلف مرتضی زدند
اهل حرم دریده گریبان گشوده مو
فریاد بر در حرم کبریا زدند


روح‌الامین نهاده به زانو سر حجاب
تاریک شد ز دیدن آن چشم آفتاب


چون خون ز حلق تشنهٔ او بر زمین رسید
جوش از زمین بذروه عرش برین رسید
نزدیک شد که خانهٔ ایمان شود خراب
از بس شکستها که به ارکان دین رسید
نخل بلند او چو خسان بر زمین زدند
طوفان به آسمان ز غبار زمین رسید
باد آن غبار چون به مزار نبی رساند
گرد از مدینه بر فلک هفتمین رسید
یکباره جامه در خم گردون به نیل زد
چون این خبر به عیسی گردون نشین رسید
پر شد فلک ز غلغله چون نوبت خروش
از انبیا به حضرت روح‌الامین رسید
کرد این خیال وهم غلط کار، کان غبار
تا دامن جلال جهان آفرین رسید


هست از ملال گرچه بری ذات ذوالجلال
او در دلست و هیچ دلی نیست بی‌ملال


ترسم جزای قاتل او چون رقم زنند
یک باره بر جریدهٔ رحمت قلم زنند
ترسم کزین گناه شفیعان روز حشر
دارند شرم کز گنه خلق دم زنند
دست عتاب حق به در آید ز آستین
چون اهل بیت دست در اهل ستم زنند
آه از دمی که با کفن خونچکان ز خاک
آل علی چو شعلهٔ آتش علم زنند
فریاد از آن زمان که جوانان اهل بیت
گلگون کفن به عرصهٔ محشر قدم زنند
جمعی که زد بهم صفشان شور کربلا
در حشر صف زنان صف محشر بهم زنند
از صاحب حرم چه توقع کنند باز
آن ناکسان که تیغ به صید حرم زنند


پس بر سنان کنند سری را که جبرئیل
شوید غبار گیسویش از آب سلسبیل


روزی که شد به نیزه سر آن بزرگوار
خورشید سر برهنه برآمد ز کوهسار
موجی به جنبش آمد و برخاست کوه کوه
ابری به بارش آمد و بگریست زار زار
گفتی تمام زلزله شد خاک مطمئن
گفتی فتاد از حرکت چرخ بی‌قرار
عرش آن زمان به لرزه درآمد که چرخ پیر
افتاد در گمان که قیامت شد آشکار
آن خیمه‌ای که گیسوی حورش طناب بود
شد سرنگون ز باد مخالف حباب وار
جمعی که پاس محملشان داشت جبرئیل
گشتند بی‌عماری و محمل شتر سوار
با آن که سر زد آن عمل از امت نبی
روح‌الامین ز روح نبی گشت شرمسار



وانگه ز کوفه خیل الم رو به شام کرد
نوعی که عقل گفت قیامت قیام کرد



بر حربگاه چون ره آن کاروان فتاد
شور و نشور و واهمه را در گمان فتاد
هم بانگ نوحه غلغله در شش جهت فکند
هم گریه بر ملایک هفت آسمان فتاد
هرجا که بود آهوئی از دشت پا کشید
هرجا که بود طایری از آشیان فتاد
شد وحشتی که شور قیامت ز یاد رفت
چون چشم اهل بیت بر آن کشتگان فتاد
هرچند بر تن شهدا چشم کار کرد
بر زخمهای کاری تیغ و سنان فتاد
ناگاه چشم دختر زهرا در آن میان
بر پیکر شریف امام زمان فتاد
بی‌اختیار نعرهٔ هذا حسین او
سر زد چنانکه آتش از او در جهان فتاد

باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین
بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است
این صبح تیره باز دمید از کجا کزو
کار جهان و خلق جهان جمله در هم است
گویا طلوع می‌کند از مغرب آفتاب
کاشوب در تمامی ذرات عالم است
گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست
این رستخیز عام که نامش محرم است
در بارگاه قدس که جای ملال نیست
سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است
جن و ملک بر آدمیان نوحه می‌کنند
گویا عزای اشرف اولاد آدم است


خورشید آسمان و زمین نور مشرقین
پروردهٔ کنار رسول خدا حسین


کشتی شکست خوردهٔ طوفان کربلا
در خاک و خون طپیده میدان کربلا
گر چشم روزگار بر او زار می‌گریست
خون می‌گذشت از سر ایوان کربلا
نگرفت دست دهر گلابی به غیر اشک
زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا
از آب هم مضایقه کردند کوفیان
خوش داشتند حرمت مهمان کربلا
بودند دیو و دد همه سیراب و می‌مکید
خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا
زان تشنگان هنوز به عیوق می‌رسد
فریاد العطش ز بیابان کربلا
آه از دمی که لشگر اعدا نکرد شرم
کردند رو به خیمهٔ سلطان کربلا


آن دم فلک بر آتش غیرت سپند شد
کز خوف خصم در حرم افغان بلند شد


کاش آن زمان سرادق گردون نگون شدی
وین خرگه بلند ستون بی‌ستون شدی
کاش آن زمان درآمدی از کوه تا به کوه
سیل سیه که روی زمین قیرگون شدی
کاش آن زمان ز آه جهان سوز اهل بیت
یک شعلهٔ برق خرمن گردون دون شدی
کاش آن زمان که این حرکت کرد آسمان
سیماب‌وار گوی زمین بی‌سکون شدی
کاش آن زمان که پیکر او شد درون خاک
جان جهانیان همه از تن برون شدی
کاش آن زمان که کشتی آل نبی شکست
عالم تمام غرقه دریای خون شدی
گر انتقام آن نفتادی بروز حشر
با این عمل معاملهٔ دهر چون شدی

آل نبی چو دست تظلم برآورند
ارکان عرش را به تلاطم درآورند


برخوان غم چو عالمیان را صلا زدند
اول صلا به سلسلهٔ انبیا زدند
نوبت به اولیا چو رسید آسمان طپید
زان ضربتی که بر سر شیر خدا زدند
آن در که جبرئیل امین بود خادمش
اهل ستم به پهلوی خیرالنسا زدند
پس آتشی ز اخگر الماس ریزه‌ها
افروختند و در حسن مجتبی زدند
وانگه سرادقی که ملک محرمش نبود
کندند از مدینه و در کربلا زدند
وز تیشهٔ ستیزه در آن دشت کوفیان
بس نخلها ز گلشن آل عبا زدند
پس ضربتی کزان جگر مصطفی درید
بر حلق تشنهٔ خلف مرتضی زدند
اهل حرم دریده گریبان گشوده مو
فریاد بر در حرم کبریا زدند


روح‌الامین نهاده به زانو سر حجاب
تاریک شد ز دیدن آن چشم آفتاب


چون خون ز حلق تشنهٔ او بر زمین رسید
جوش از زمین بذروه عرش برین رسید
نزدیک شد که خانهٔ ایمان شود خراب
از بس شکستها که به ارکان دین رسید
نخل بلند او چو خسان بر زمین زدند
طوفان به آسمان ز غبار زمین رسید
باد آن غبار چون به مزار نبی رساند
گرد از مدینه بر فلک هفتمین رسید
یکباره جامه در خم گردون به نیل زد
چون این خبر به عیسی گردون نشین رسید
پر شد فلک ز غلغله چون نوبت خروش
از انبیا به حضرت روح‌الامین رسید
کرد این خیال وهم غلط کار، کان غبار
تا دامن جلال جهان آفرین رسید


هست از ملال گرچه بری ذات ذوالجلال
او در دلست و هیچ دلی نیست بی‌ملال


ترسم جزای قاتل او چون رقم زنند
یک باره بر جریدهٔ رحمت قلم زنند
ترسم کزین گناه شفیعان روز حشر
دارند شرم کز گنه خلق دم زنند
دست عتاب حق به در آید ز آستین
چون اهل بیت دست در اهل ستم زنند
آه از دمی که با کفن خونچکان ز خاک
آل علی چو شعلهٔ آتش علم زنند
فریاد از آن زمان که جوانان اهل بیت
گلگون کفن به عرصهٔ محشر قدم زنند
جمعی که زد بهم صفشان شور کربلا
در حشر صف زنان صف محشر بهم زنند
از صاحب حرم چه توقع کنند باز
آن ناکسان که تیغ به صید حرم زنند


پس بر سنان کنند سری را که جبرئیل
شوید غبار گیسویش از آب سلسبیل


روزی که شد به نیزه سر آن بزرگوار
خورشید سر برهنه برآمد ز کوهسار
موجی به جنبش آمد و برخاست کوه کوه
ابری به بارش آمد و بگریست زار زار
گفتی تمام زلزله شد خاک مطمئن
گفتی فتاد از حرکت چرخ بی‌قرار
عرش آن زمان به لرزه درآمد که چرخ پیر
افتاد در گمان که قیامت شد آشکار
آن خیمه‌ای که گیسوی حورش طناب بود
شد سرنگون ز باد مخالف حباب وار
جمعی که پاس محملشان داشت جبرئیل
گشتند بی‌عماری و محمل شتر سوار
با آن که سر زد آن عمل از امت نبی
روح‌الامین ز روح نبی گشت شرمسار



وانگه ز کوفه خیل الم رو به شام کرد
نوعی که عقل گفت قیامت قیام کرد



بر حربگاه چون ره آن کاروان فتاد
شور و نشور و واهمه را در گمان فتاد
هم بانگ نوحه غلغله در شش جهت فکند
هم گریه بر ملایک هفت آسمان فتاد
هرجا که بود آهوئی از دشت پا کشید
هرجا که بود طایری از آشیان فتاد
شد وحشتی که شور قیامت ز یاد رفت
چون چشم اهل بیت بر آن کشتگان فتاد
هرچند بر تن شهدا چشم کار کرد
بر زخمهای کاری تیغ و سنان فتاد
ناگاه چشم دختر زهرا در آن میان
بر پیکر شریف امام زمان فتاد
بی‌اختیار نعرهٔ هذا حسین او
سر زد چنانکه آتش از او در جهان فتاد

آیا میخواهی بدانی اهل بهشتی یا نه؟

عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ:‏ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَعْلَمَ أَنَّهُ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَيَعْرِضُ حُبَّنَا عَلَى قَلْبِهِ، فَإِنْ قَبِلَهُ فَهُوَ مُؤْمِنٌ. وَ مَنْ كَانَ لَنَا مُحِبّاً فَلْيَرْغَبْ فِي زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام. فَمَنْ‏ كَانَ‏ لِلْحُسَيْنِ‏ علیه السلام‏ زَوَّاراً عَرَفْنَاهُ‏ بِالْحُبِّ‏ لَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ وَ كَانَ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ، وَ مَنْ لَمْ يَكُنْ لِلْحُسَيْنِ زَوَّاراً كَانَ نَاقِصَ الْإِيمَان‏.


حضرت باقر عليه السّلام ‏فرمودند: هرکس می خواهد بداند که از اهل بهشت هست یا خیر، پس محبّت به ما اهل بیت را بر قبلش عرضه کند. اگر آن را پذیرفت، او مؤمن است. و هرکس محبّ ما اهل بیت باشد، باید نسبت به زیارت حسین بن علی علیه السلام رغبت داشته باشد. کسی که زیاد حسین بن علی علیه السلام را زیارت میکند، ما او را به عنوان محبّ خود می شناسیم و اهل بهشت خواهد بود، و کسی که حسین بن علی علیه السلام را زیاد زیارت نکرده است، ایمانش ناقص است.

كامل الزيارات، ص193

سلام بر استاد خالقی عزیز

درباره فرمایشِ حضرتعالی که چرا اهل بیت ع ابن ملجم را قصاص کردند، می توان گفت به این دلیل که آن ملعون، وقتی دید که دختر امیرالمؤمنين علي ع گریه می کند، زبان به طعنه گشود و گفت:

"به اندازه ی قیمت آن شمشیر که بر سر پدرت زدم، برای تهیه سمّی که شمشیر را به آن آغشته کردم، پول دادم! برو و رخت عزا بپوش"

نمک به زخم اهل بیت ع می پاشید و آثاری از توبه و پشیمانی در او وجود نداشت؛ بسا که اگر اظهار پشیمانی می کرد، او را عفو می کردند؛ چنانکه امام حسین علیه السلام عاملِ اصلی محاصره ی خویش در کربلا(حر بن یزید) را بعد از پشیمانیِ او عفو کرد.

هنرنمایی خطاط اهل تسنن هند برای امام علی

خطاط ۵۳ ساله از برادران اهل تسنن هند سال هاست سرمایه هنری خود را برای معرفی امام علی (ع) به کار می‌برد.

عبدالقدیر که بیش از نیم قرن تجربه هنری دارد در ۱۲ سال اخیر فعالیت خود در مرکز بین المللی میکروفیلم نور چهار اثر بزرگ و بسیار زیبا با محوریت اسم امیرالمؤمنان و سخنان آن حضرت به رشته تحریر در آورده است.

او در یک اثر، نام علی را در قالب ۱۰۰ گل به صورت متنوع طراحی و ثبت کرده است.

این هنرمند و خوشنویس هند یکصد حدیث از نهج البلاغه حضرت علی (ع) را به شکلی منحصر به فرد ثبت کردم تاکید کرده است و زیباترین اثری که در طول نیم قرن فعالیت هنری‌اش نوشته است و از آن بسیار لذت می‌برد، نوشتن نام علی در قالب گل و پس از آن هنرنمایی با نادعلیا مظهر العجایب است.

مادحِ خورشید مَدّاحِ خود است..
فارغ است از مدح و تعریف آفتاب...

ذکرِ جمیل امام جعفر بن محمد(که درود حق بر او و پدران و فرزندانش) در تذکرة الأولیای عطّار نیشابوری[1]:

آن سلطان ملّت مصطفوى، آن برهانِ حجّت نبوى، آن عالِمِ صِدّيق، آن عالَمِ تحقيق، آن ميوهٔ دل اوليا، آن گوشهٔ جگر انبيا، آن ناقل على، آن وارث نبى، آن عارف عاشق، ابو محمّد جعفر صادق‏-رَضِىَ اللّهُ عَنه-.
گفته بوديم كه اگر ذكرِ اَنبيا و صحابه و اهل بيت كنيم، يك كتاب جداگانه مى‏بايد.
و اين كتاب شرح حال اين قوم خواهد بود، از مشايخ، كه بعد از ايشان بوده‏اند. امّا به سبب تبرّك به صادق-رَضِىَ اللّهُ عَنه-ابتدا كنيم، كه او نيز بعد از ايشان بوده است. و چون از اهل بيت بيشتر سخن طريقت او گفته است، و روايت از او بيش آمده، كلمه‏اى چند از آن حضرت بيارم، كه ايشان همه يكى‏اند. چون ذكر او كرده آمد ذكر همه بود.
نبينى كه قومى كه مذهب او دارند، مذهب دوازده امام دارند؟ يعنى يكى دوازده است و دوازده يكى. اگر تنها صفت او گويم، به زبان عبارت من راست نيايد، كه در جملهٔ علوم، و اشارات و عبارات بى‏تكلّف به‌كمال بود و قُدوهٔ جملهٔ مَشايخ بود، و اعتماد همه بر او بود و مقتداى مُطلَق بود و همهٔ اِلاهيان را شيخ بود، و همهٔ محمّديان را امام بود. هم اهل ذوق را پيش‌رو بود و هم اهل عشق را پيشوا. هم عُبّاد را مقدَّم بود و هم زُهّاد را مُكَرَّم. هم در تصنيف اسرار حقايق، خَطير بود، هم در لطايفِ اَسرارِ تنزيل و تفسير، بى‏نظير... .
آن مى‏دانم كه هر كه به محمّد- صَلَّى اللّهُ عَلَيهِ و آلِه و سَلَّمَ- ايمان دارد و به فرزندان و يارانش ايمان ندارد، او به محمّد- عَلَيهِ الصَّلاةُ و السَّلام- ايمان ندارد. تا به حدّى كه امامِ اَعظم شافعى- رَحمةُ اللّهِ عَلَيه- در دوستى اهل بيت به غايتى بوده است كه به رفضش نسبت كردند و محبوس داشتند. و او در اين معنى شعرى گفته و يك بيت از آن اين است:
لَو كانَ رَفضاً حُبُّ آلِ مُحَمَّدٍ
فَليَشهَدِ الثَّقَلانِ إنّى رافِضُ‏
يعنى اگر دوستى آل محمّد رفض است، گو: جمله جنّ و انس گواهى دهند به رَفضِ من.

@majmaeparishani

💠 اهل تسنن از امام رئوف می گویند!

🔻حافظ ابوحاتم یکی از علماي بزرگ اهل تسنن درباره ی جلالت شان حضرت رضا(علیه السلام)می گوید:

🔰(و قبره بسناباد خارج النوقان، مشهورٌ يزار بجنب قبر الرشيد، قد زرته مراراً كثيرةً، و ما حلّت بي شدة في وقت مُقامي بطوس فزرت قبر علي بن موسى‌ الرضا صلوات اللَّه على جده و عليه و دعوت اللَّه إزالتها عني، إلاّ استجيب لي و زالت عني تلك الشدة، و هذا شي‌ءٌ جربته مراراًفوجدته كذلك، أماتنا اللَّه على محبة المصطفى و أهل بيته صلّى اللَّه عليه و عليهم أجمعين)

🔸ابوحاتم محمد ابن حبان البستی از بزرگان اهل تسنن و از رجالیون عامه است که مرحوم شیخ طوسی(رضوان الله علیه) در کتاب شریف عده اورا از اعلام عامه و از ائمه ی جرح و تعدیل اهل تسنن می نامد.

🔸او در ترجمه ی حضرت امام رضا(علیه السلام) چنین می نویسد:
و قبر او در سناباد خارج از منطقه نوقان مشهور است و مورد زیارت، کنار قبر هارون، من بارها آنجا را زیارت کرده ام، هیچ سختی به من روی نیاورد وقتی در طوس زندگی می کردم پس به زیارت امام رضا صلوات الله علی جده و علیه رفتم و دعا کردم تا خدا آن سختی را برطرف کند الا اینکه دعایم مستجاب شد و آن سختی از من رفع شد و این مطلبی است که بارها آن را تجربه کرده ام وآن را این چنین یافتم ؛ خدا ما را با محبت مصطفی و اهل بیتش بمیراند صلی الله علیه و علیهم اجمعین)

📚ابوحاتم محمد ابن حبان البستی (من اكابر السنة)، الثقات، جلد۸، ص۴۵۶ و ۴۵۷،مطبعة مجلس دائرة المعارف العثمانية

🌔 eitaa.com/drehsanpouresmaeill
🌔 @drehsanpouresmaeill

◼️💠حضرت رقیه سلام الله علیها و رؤیای صادقه 💠◼️

🔷حضرت استاد حاج شیخ محمد مهدی شب زنده دار در درس خارج فقه سال 1394 به مناسبت شهادت حضرت رقیه سلام الله علیها جریانی که برای ایشان رخ داده بود، را بیان کردند که در آن را نقل میکنیم:

✅چند سال پیش به با یکی از دوستانم بودم و به سوریه مسافرت کردیم، به او گفتم من سعادت ندارم چنین کنم اما در مفاتیح گفته شده اگر چند عمل را انجام دهید، میت را در خواب میبینید، کما اینکه نقل شده که مرحوم حائری یزدی نیز در نجف چنین کردند و امیرالمؤمنین علیه السلام را در خواب دیدند و ایشان به آقای حائری فرمود کربلا رفتی به فلان جا نرو که ایشان می‌گوید بعدا فهمیدم آنجا به ضرر من بود.

✅به هر حال، من به دوستم گفتم این دستور را انجام بده که حضرت رقیه علیها السلام را در خواب ببینی،‌ قبل از این مطلب، ما به مقبره ی حضرت سکینه بنت علی علیهما السلام رفتیم، که در بعض از منابع نام ایشان آمده مثل آن وقتی که حضرت امیر علیه السلام حضرت زهرا سلام الله علیها را غسل دادند و بعد صدا زدند که یا حسن یا حسین یا زینب یا سکنیه هلموا تزودا من أمکم.

✅در مقبره ی حضرت سکینه علیها السلام که رفتیم، خادم آنجا گز آورد و از ما پذیرایی کرد که من خوردم ولی دوستم گز را نخورد، او شب اول دستورات خاص را برای دیدن حضرت رقیه علیها السلام در خواب انجام داد اما بعدا از او پرسیدم گفت خوابم برد و ذکر را صحیح نگفتم، اما او شب دوم اعمال را انجام داد و حضرت رقیه علیها السلام را در خواب دید.

✅بعدا از او پرسیدم که چه دیدی؟ گفت صورت حضرت در هاله بود و من به وضوح ایشان را ندیدم، که من در جواب به او گفتم چون تو نامحرم بودی اجازه ی دیدن ایشان به تو داده نشد.
‌
✅اما از او پرسیدم که حضرت به تو چه فرمود؟‌ دوستم گفت که حضرت به من فرمود آن گز را بخور.

@harimeshie

هفدهم ماه رمضان
قتل (هلاکت) عایشه

در شب هفدهم ماه رمضان در سال پنجاه و هشت هـ (1) در مدینه، عایشه دختر ابو بکر به دست معاویه کشته شد، و به سزای اعمالش رسید. (2) دو قول دیگر در این باره 29 رجب (3) و آخر ذی الحجّه (4) است.

پیامبراکرم صلّی الله علیه و آله دوست داشت تا زنده است مرگ و دفن عایشه را ببیند. (5) ابن ابی الحدید می گوید :

اگر خلیفه ی دوّم به جای علی( سلام الله علیه) بود هر آینه عایشه را قطعه قطعه می کرد ولی علی علیه السلام حکیمی برد بار بود. (6)

معاویه چون خواست برای پسرش یزید از مردم بیعت بگیرد، عایشه انکار آن کرد و معاویه را تهدید کرد و گفت :

برادرم محمّد را کُشتی، و برای یزید بیعت می گیری ؟

معاویه ترسید که مبادا او ایجاد فتنه کند. لذا در خانه ی خود چاهی کَند و آن را پُر از آهک کرد و فرشی قیمتی بر روی آن پهن نمود و تختی بر آن نهاد و عایشه را وقت نماز عشا به خانه ی خود خواند.

وقتی عایشه وارد شد، معاویه او را به نشستن بر آن تخت تعارف کرد. همین که روی آن نشست فرو رفت و به چاه افتاد و هلاک شد.

معاویه در چاه چندین نیزه ی مسموم تعبیه کرده بود و هنگامی که عایشه در چاه افتاد فوراً کار او ساخته شد. (7)

عایشه در زمان حیات پیامبر صلّی الله علیه و آله با آن حضرت رفتار نا مناسبی داشت !؟ با امیر المؤمنین علی سلام الله علیه و حضرت صدّیقه سلام الله علیها و همسران پیامبر صلّی الله علیه و آله رفتارهای زشت و کینه توزانه ای روا داشت !؟ واقعه ی جَمَل و کشته شدن حدود بیست هزار نفر از مسلمین به خاطر فتنه ی او از کارهای معروف اوست. (8)

وقتی حضرت زهرا علیها السلام به شهادت رسید، همسران رسول خدا صلّی الله علیه و آله برای سر سلامتی امیر المؤمنین علی علیه السلام آمدند جز عایشه که اظهار مریضی کرد و سخنی گفت که دلالت بر خوشحالی او داشت. (9)

از مشخص ترین نشانه های بغض و کینه او نسبت به امیر المؤمنین علی سلام الله علیه این بود که غلامش را «عبدالرحمن» نام نهاد و گفت :

این نام گذاری را به خاطر محبّتم به قاتل علی بن ابی طالب یعنی عبد الرحمن بن مُلجم انجام دادم. (10) 📚 منابع :

۱_ مستدرک حاکم : ج 4، ص 6.
۲_ فیض العلام : ص 36.
۳_ اختیارات : ص 37.
۴_ الطرائف : ص 503.
۵_ سبعة من السلف : ص 267.
۶_ بحار الأنوار : ج 33، ص 93. شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید : ج 17، ص 254.
۷_ کامل بهائی : ج 2، ص 270.
۸_ مسند احمد، صحیح بخاری، صحیح نسائی، السیرة الحلبیه، صحیح مسلم باب الغیرة من کتاب العشرة.
۹_ شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید : ج 9، ص 198.
۱۰_ الجمل (شیخ مفید) : ص 159.

◼️💠حضرت رقیه سلام الله علیها و رؤیای صادقه 💠◼️

🔷حضرت استاد حاج شیخ محمد مهدی شب زنده دار در درس خارج فقه سال 1394 به مناسبت شهادت حضرت رقیه سلام الله علیها جریانی که برای ایشان رخ داده بود، را بیان کردند که در آن را نقل میکنیم:

✅چند سال پیش به با یکی از دوستانم بودم و به سوریه مسافرت کردیم، به او گفتم من سعادت ندارم چنین کنم اما در مفاتیح گفته شده اگر چند عمل را انجام دهید، میت را در خواب میبینید، کما اینکه نقل شده که مرحوم حائری یزدی نیز در نجف چنین کردند و امیرالمؤمنین علیه السلام را در خواب دیدند و ایشان به آقای حائری فرمود کربلا رفتی به فلان جا نرو که ایشان می‌گوید بعدا فهمیدم آنجا به ضرر من بود.

✅به هر حال، من به دوستم گفتم این دستور را انجام بده که حضرت رقیه علیها السلام را در خواب ببینی،‌ قبل از این مطلب، ما به مقبره ی حضرت سکینه بنت علی علیهما السلام رفتیم، که در بعض از منابع نام ایشان آمده مثل آن وقتی که حضرت امیر علیه السلام حضرت زهرا سلام الله علیها را غسل دادند و بعد صدا زدند که یا حسن یا حسین یا زینب یا سکنیه هلموا تزودا من أمکم.

✅در مقبره ی حضرت سکینه علیها السلام که رفتیم، خادم آنجا گز آورد و از ما پذیرایی کرد که من خوردم ولی دوستم گز را نخورد، او شب اول دستورات خاص را برای دیدن حضرت رقیه علیها السلام در خواب انجام داد اما بعدا از او پرسیدم گفت خوابم برد و ذکر را صحیح نگفتم، اما او شب دوم اعمال را انجام داد و حضرت رقیه علیها السلام را در خواب دید.

✅بعدا از او پرسیدم که چه دیدی؟ گفت صورت حضرت در هاله بود و من به وضوح ایشان را ندیدم، که من در جواب به او گفتم چون تو نامحرم بودی اجازه ی دیدن ایشان به تو داده نشد.
‌
✅اما از او پرسیدم که حضرت به تو چه فرمود؟‌ دوستم گفت که حضرت به من فرمود آن گز را بخور.

@harimeshie

هنرنمایی خطاط اهل تسنن هند برای امام علی

خطاط ۵۳ ساله از برادران اهل تسنن هند سال هاست سرمایه هنری خود را برای معرفی امام علی (ع) به کار می‌برد.

عبدالقدیر که بیش از نیم قرن تجربه هنری دارد در ۱۲ سال اخیر فعالیت خود در مرکز بین المللی میکروفیلم نور چهار اثر بزرگ و بسیار زیبا با محوریت اسم امیرالمؤمنان و سخنان آن حضرت به رشته تحریر در آورده است.

او در یک اثر، نام علی را در قالب ۱۰۰ گل به صورت متنوع طراحی و ثبت کرده است.

این هنرمند و خوشنویس هند یکصد حدیث از نهج البلاغه حضرت علی (ع) را به شکلی منحصر به فرد ثبت کردم تاکید کرده است و زیباترین اثری که در طول نیم قرن فعالیت هنری‌اش نوشته است و از آن بسیار لذت می‌برد، نوشتن نام علی در قالب گل و پس از آن هنرنمایی با نادعلیا مظهر العجایب است.

🔸تصحیح یک اشتباه

🔹در کانال معارف الشیعة متن زیر را به کامل بهائی نسبت داده اند:

🌺 بعد از اینكه أبولؤلؤ رضوان الله تعالی علیه كارش را انجام داد خدمت مولا أمیرالمؤمنین علیه السلام رسید و آن حضرت بر درب خانه نشسته بود بر جای دیگر نشست چون مردم به طلب أبولؤلؤ رفتند مولا فرمود تا من اینجا نشسته ام هیچ كس را ندیده ام ، و آن شب أبولؤلؤ را بر دُلْدُل ( مرْكب مخصوص أمیرالمؤمنین علیه السلام ) نشاند و فرمود هر جا دلدل ایستاد به زمین فرود آی ، و دلدل ابولولو را به كاشان رساند .

📚كامل بهایی ۲ / ۱۰۵ .

🔹اما حقیقت آن است که صاحب کامل بهائی آن مطلب افسانه ای را به عنوان نقلی نادرست در کتاب خود نقل کرده و به صراحت آن را رد نموده و نوشته است: «این روایت صحّتی ندارد». نظر اصلی صاحب کامل بهائی که آن را با صراحت بیان کرده خودکشی ابولؤلؤ در مدینه است.

🔸متن اصلی و تحریف نشده کامل بهائی به شرح زیر است:

🔹 ابولؤلؤ شمشیر را آن‌جا بگذاشت و بگریخت. و گویند: در خانه علی رفت. علی بر در خانه نشسته بود، از آن‌جا برخواست و برجای دیگر نشست، چون مردم در طلب او رفتند علی سوگند یاد کرد که تا من این‌جا نشسته ام هیچ‌کسی ندیده ام! و هم آن شب ابولؤلؤ را بر دُلدُل [اسب حضرت علی(ع)] نشاند و گفت: آن‌جا که دلدل بایستد به زمین فرودآی و هم در آن شب زنی بخواه و نامه به او داد به اهل قم، که در حال وصول او به قم، زنی به عقد نکاح به او بدهند. چون سال تمام شد و مردم به طلب او به قم رسیدند او پسری آورده بود، مردم را معلوم شد که از معجزات علی بوده است. و این روایت صحّتی ندارد. (کامل بهائی ج 2 ص 111).

@bazmeghodsian