مكتبة المجلسي ودارالتراث

علاّمۀ حسينى دربارۀ مرحوم قاضى و رابطه خودش با ايشان مى‌گويد:

«در سنۀ 1347 يا 1348[ه‍. ق]كه من در مدرسۀ قوام بودم. مرحوم ميرزا على آقاى قاضى به مدرسه قوام تشريف آوردند و از متصدى مدرسه خواستند كه حجره‌اى را در اختيار ايشان قرار دهد. متصدى مدرسه با كمال احترام پذيرفت و يك حجرۀ كوچكى از طبقه فوقانى مدرسه را در اختيار ايشان قرار داد. بعد معلوم شد كه مرحوم ميرزا على آقاى قاضى حجره را به عنوان مكان خلوتى براى تهجد و عبادت مى‌خواستند؛چرا كه منزل ايشان كوچك بود و ايشان تصور داشتند شب هنگام كه مى‌خواهند به نماز و تهجد بپردازند، مزاحم بچه‌ها هستند؛به اين جهت اين حجره را تهيه كرده بودند. شب‌ها حدود ساعت دوازده كه معمولا طلبه‌ها به خواب مى‌رفتند تا براى درسهاى فردا استراحتى كرده باشند، شب‌زنده‌دارى و تهجد ايشان در آن حجرۀ كوچك شروع مى‌شد. در آنجا بود كه من شيفته مرحوم ميرزا على آقاى قاضى شدم. حالت دعا و نيايش ايشان، در آن حجرۀ كوچك، خيلى براى من جالب و زيبا بود. چند ماهى از آمدن ايشان به مدرسه مى‌گذشت كه من رفتم خدمت ايشان و تقاضا كردم كه كتاب «جامع السعادات» مرحوم نراقى را براى من بخوانند و ايشان با كمال بزرگوارى پذيرفتند. قرار شد من در كنار درسهاى ديگر در ساعات فراغت خدمت ايشان برسم. با اين قرار من خدمت ايشان مى‌رسيدم و ايشان درس مى‌فرمودند؛ اما چه درسى، واقعا درس عرفانى بود؛يك عرفان وجدانى. شنونده يقين مى‌كرد كه آنچه استاد مى‌گويد، خود به يقين دريافته و در وجود خودش پياده كرده است. هنوز شيرينى و لذت آن مدت كوتاه درس را كه خدمت ايشان بودم احساس مى‌كنم. اقرار مى‌كنم كه مرحوم ميرزا على آقاى قاضى بسيار مرد كم‌نظيرى بود. كلام و رفتار و سلوك ايشان بسيار جذاب و دلنشين بود.»

همایش زندگی، زمانه، کارنامه و خاندان فروغی
پنل سوم

پس از وقت استراحت، پخش فیلم مستند اشغال ایران و فروغی آغاز شد.پس از پایان فیلم جلسه ی پرسش و پاسخ با حضور کارگردان فیلم جناب آقای احسان عمادی و تهیه کننده جناب آقای حسام اسلامی برگزار گردید و فیلم مورد مداقه ی اهل تاریخ قرار گرفت.
پنل سوم با سخنرانی جناب آقای محمد دروگر با عنوان نقش محمدعلی فروغی در مجادلات سیاسی-مذهبی ازلی ها و بهائیان آغاز شد. ایشان در ابتدا با اشاره به نسب فروغی از زبان خودش، به اقوال موجود درباره ی پیشینه ی یهودی فروغی اشاره می کنند و به تاریخ ظهور آیین بابیت و اصول فکری و شاخه های آن می پردازند. سپس اسناد و منابعی را ارائه می کنند که بر طبق آن ها ذکاءالملک فروغی (محمدعلی) ازلی (بابی) بوده است. طبق این اسناد هم محمدعلی فروغی و هم برادرش میرزا ابوالحسن خان از شاگردان شیخ هادی نجم آبادی از سران ازلی بوده و در برخی از این منابع صریحاً اظهار شده که هر دو برادر ازلی هستند. سخنران بعدی این همایش جناب آقای مقداد نبوی رضوی بودند که به موضوع جایگاه خاندان فروغی در نوگرایی و نو اندیشی دینی پرداختند. با بررسی آثار محمدحسین خان فروغی می توان مختصات فکری سید جمال الدین افغانی (اسدآبادی) را در آن ها یافت و همچنین فروغی از ارادتمندان شیخ هادی نجم آبادی که او از چهره های برجسته نو اندیشی دینی بوده است. همچنین محمدحسین خان عضو انجمن باغ سلیمان خان میکده - انجمنی بابی - بوده است. همچنین محمدحسین خان فروغی و فرزندش میرزا محمد علی در نگارش و تدوین کتب درسی هم فعال بوده اند، افکار روشنفکری دینی در آثارشان دیده می شود. دو فرزند محمدحسین خان، یعنی محمدعلی و ابوالحسن فروغی هر دو عضو لژ فراماسونری و به ادعای سخنران بابی بوده اند و از دستگاه فراماسونری برای ضربه زدن به سلطنت قاجار که از اهداف اصلی بابی ها در آن زمان بوده است، استفاده کرده اند. اخرین سخنران این پنل جناب دکتر امید اخوی با موضوع فروغی و مدرسه علوم سیاسی: تربیت نخبگان سیاست و دیپلماسی بودند. ایشان به انجام پژوهشی ۴ ساله در مورد مدرسه علوم سیاسی اشاره کردند که یکی از اولین مدارس تخصصی ایران در عصر قاجار بوده است و مجموعه ی خصوصی جناب استاد بهمن بیانی کمک شایانی به این پژوهش نموده است. هم محمدحسین خان فروغی ذکاءالملک اول و هم محمدعلی خان فروغی ذکاءالملک دوم از مدیران و اساتید مدرسه علوم سیاسی بوده است. جزوه حقوق بین الملل توسط ابوالحسن خان فروغی و تاریخ ملل قدیمه مشرق ترجمه محمدعلی فروغی از مکتوبات خاندان فروغی برای مدرسه علوم سیاسی است. همچنین کتب تاریخی فروغی و جزوه حقوق اساسی فروغی که در سال ۱۳۲۵ قمری با مقدمه ی پدرش چاپ شده بود، در مدرسه علوم تدریس می شد. ایشان در ادامه به فعالیت های فرهنگی و دانشجویی محصلین این مدرسه و نقش خاندان فروغی در ترویج این فعالیت ها و تربیت شاگردان مدرسه علوم سیاسی پرداختند که تامین کننده کادر نیروهای متخصص برای وزارتخانه های مختلف بوده است. سخنران چهارم این پنل جناب آقای شاهین زینعلی با موضوع محافظه کاری فروغی و دولت رضاشاه بودند. ایشان در ابتدا به تغییر رویه مشروطه خواهان (از جمله خاندان فروغی) اشاره کردند که انتظار می رفت به مخالفت با رضاشاه بپردازند، اما به حمایت از او پرداختند. سپس ایشان مختصات و ویژگی های محافظه کاران و نحوه ی عملکرد آن ها در فعالیت های سیاسی را بر شمرده و آن ها را در عملکرد محمدعلی فروغی بررسی کردند. بنا به گفته ی ایشان، فروغی یک محافظه کار ایرانی بود که اوج گرفتن زندگی سیاسی او تقریبا در عصر مشروطه آغاز شد و فعالان سیاسی این دوره متاثر از فضای سیاسی بریتانیا بودند.

استاد جعفريان در پايان به مراودات و جلوس خود با استاد شهيدي‌ اشاره کرد و گفت: بارها خدمت ايشان رسيده بودم. در نشست‌هاي علمي و برخي جلسات، اما بيش از همه در سفر حج با ايشان محشور بودم. ايشان چند بار در بعثه مهمان بودند. در آن سال‌ها ما هم به نوعي در بعثه کار مي‌کرديم. چيزي که به يادم مانده در همان سفر اول من سال 71 وقتي از مدينه به مکه آمديم و اعمال تمام شد، قرار شد بنده دوباره برگردم مدينه. يادم هست آقاي شهيدي گريه افتاد و گفت: من جدم رو خوب زيارت نکردم. دوباره مي‌خواهم برگردم. آقاي قاضي عسکر هم لطف کرد زمينه بازگشت ايشان را به مدينه فراهم آورد و پس از چند روز با هم به ايران برگشتيم. آقاي شهيدي، هم پيش از انقلاب و هم پس از آن براي حج کار کرده بود. مقالاتي هم داشت. يک کتابي هم براي اماکن شريفه حرمين نوشت و بخشي از کارهاي نوشتني ايشان، ترجمه يا تأليف در اين زمينه بود. همچنين ايشان، کتاب در راه خانه خدا عزالدين قلوز که يک اثر تاريخي هنري بود، ترجمه کرد و سال 57 چاپ شد. گمان مي‌کنم ايشان در يادداشت‌هاي يکي از سفرها، نام من را هم آوردند. کتابي خريده بودم بردم خدمت ايشان. شرح آن کتاب را نوشتند. در آن سفر، بارها خاطراتي از زمان اقامت خود در نجف مي‌گفتند. خود ايشان در جايي مي‌گويد که حج واجب را سال 55 به جاي آورده و برخي از يادداشت‌هاي سفر حج ايشان در کتاب از ديروز تا امروز چاپ شده است.

دکتر سروش و مدرسه علوی
آقای دکتر سروش فارغ التحصیل مدرسه علوی است. او چند سالی بعد از انقلاب در دبیرستان علوی سال چهارم بینش دینی درس می داد. متن خود کتاب را هم خود او با همکاری آقای حداد عادل نوشته بود. متن کتاب که مباحث جالب توجهی داشت و سطحش یک سر و گردن از کتاب های سال های قبل بالاتر بود را خود دکتر سروش به ما درس می داد. بنابراین تألیف دکتر سروش را با خود او می خواندیم. طبعاً درس شیرین و قابل استفاده ای بود. در سر درس آدمی جدی بود و شاگردان کلاس هم از او حساب می بردند. خیلی سال بعد آقای سروش آمد به مرکز دائره المعارف و با هم همکار شدیم. در فاصله یکی دو سالی کم و بیش هفته ای یکبار تشریف می آوردند به مرکز و در اتاقشان یک صبح تا بعد از ظهری بودند. فرصتی بود برای گفتگوهای علمی. طبعاً از محضر ایشان می شد خیلی بهره علمی برد. از همه جا سخن به میان می آمد. همراه دوستانی مانند آقای انواری و بهرامیان. اتاق ایشان نزدیک اتاق مرحوم دکتر شرف بود و معمولاً ایشان هم تشریف می آوردند. در پاریس دو سه باری تجدید دیدار حاصل شد. محضر آقای دکتر سروش طبعاً بسیار مغتنم است.
@barrasihayetarikhi

کتابی در تبيين مبانی مکتب اخلاقی مرحوم استاد علامه کرباسچيان، مؤسس مدرسه علوی (و همچنين مرحوم استاد رضا روزبه). نويسنده از شاگردان مرحوم علامه و سال ها استاد اخلاق در دبيرستان علوی بود. من يک سال در درس اخلاق ايشان در مدرسه شرکت می کردم. دو سال ديگر هم در درس های فيزيک و همچنين تعاليم دينی حاضر بودم. بيرون مدرسه هم مدت ها از محضر ايشان در دروس معارف استفاده کردم. اين اثر بايد کتابی خواندنی باشد. محضر آقای رحيميان خيلی مغتنم است. ايشان از شاگردان مرحوم آية الله حاج شيخ محمود حلبی (رحمة الله عليه) در درس های معارف ميرزا مهدی اصفهانی بوده و خود از استادان مبرز مکتب معارفی مشهد در تهران است. آثار متعددی از ايشان در همين زمينه منتشر شده است.

تعطیلی منبر علامه امینی به دستور آیت الله العظمی بروجردی ره

آقای علوی بروجردی نقل می‌کردند که علامه امینی برای خود ایشان فرمودند که در زمانی که آقای بروجردی در قم تشریف داشتند بنده در تهران، جلسات منبری را اختصاص دادم به موضوع اثبات کفر شیخین.
موضوع به سمع آقای بروجردی رسیده بود و ایشان بعد از جلسه دوم، دو نفر از جمله مرحوم کوهپایه ای اصفهانی را فرستادند که آقا فرموده‌اند موضوع منبرتان را تغییر دهید.
آقای امینی به حرف ایشان اعتنایی نکرده، و موضوع بحث را در شب بعد ادامه داد. فردای آن روز دوباره نمایندگان مرحوم آقای بروجردی آمدند، و گفتند: آقا دستور دادند جلسه شما کلاً تعطیل شود و آن جلسه را تعطیل کردند.
من هم با عصبانیت به قم آمدم و خدمت معظم له رسیدم. وقتی علت را از ایشان جویا شدم، ایشان فرمودند آقا شیخ عبدالحسین، همه روایاتی که می خوانید و بحث می‌کنید قطعی الصدور و واضح الدلالة هست، لیکن در زمانی که ما مسأله تقریب را این طور داریم پیش می بریم که الازهر مروج مکتب شیعه شده است، اگر این سخنرانی های شما را آنجا بشنوند، همه چیز به هم می ریزد. الان اهم، این است.
آقای امینی گفتند من قانع از این استدلال نشدم و برگشتم به تهران.
علامه امینی وقتی این قصه را برای من (علوی بروجردی) نقل می‌کردند گریه نموده، و می گفتند حال متوجه شدم که چقدر ایشان آینده نگر و بلند نظر بودند و درست می‌‌فرمودند.

با عرض معذرت.. این‌ متن را ارسال کردم تا پس از آن نکاتی را درباره آن بنویسم که کاری پیش آمد و نسیان هم به همراهش.. ولی اجمالا عرض کنم دوست خوبمان جناب آقای دکتر انصاری تمام آن نکاتی را که در بحث فهرستی از اساسی ترین مباحث آن به شمار می آید را با تعابیر دیگری بیان می کنند و خوشبختانه و کم کم به بحث فهرستی نزدیکتر شده اند.. ولی این مباحث را با نام دیگری در حال مطرح کردن هستند.. البته مباحث ایشان بسیار ناقصتر از آن چیزی است که استاد علامه ی ما پایه گذاری کرده اند است..

✍️ مصطفی ملکیان

🖊 تعلیم و تربیت و شاخه های آن

🔹در هر جامعه ای و تمدن و فرهنگی، افرادی هستند که آگاهانه یا ناآگاهانه، و خواسته یا ناخواسته، در حال تعلیم و تربیت دیگران اند. برخی در قالب وزاررت خانه ها و ادارات اقدام به تعلیم و تربیت می کنند و برخی نیز ناخواسته این کار را انجام می دهند. بنابراین وقتی سخن از تعلیم و تربیت یا همان آموزش و پرورش است، مراد تنها وزارت آموزش و پرورش نیست. همه ی کسانی که از طریق وزارت آموزش و پرورش، وزارت علوم و تحقیقات، وزارت فرهنگ و ارشاد، مطبوعات، رادیو، تلویزیون، خطبه و سخنرانی و ... خواسته و یا ناخواسته به تعلیم و تربیت دیگران می پردازند، مشمول این بحث می شوند.
@sokhanranihaa
🔹در اروپا، تعلیم و تربیت را مجموعا Education می نامند، اما در فارسی واژه ای که هر دو را شامل شود، وجود ندارد. در تعلیم به دیگری، معرفت یا فهم یا حمکت و یا ترکیبی از این سه، منتقل می شود. اما در تربیت، انتقال مهارت صورت می گیرد.

🔹یک استاد شنا، تا زمانی که قواعد شنا کردن را به شاگردان یاد می دهد، در حال تعلیم است، اما وقتی به شاگردان شنا کردن عملی در استخر یاد می دهد، در حال تربیت آنها است. ممکن است در بین اشخاص، تعلیم یکسان باشد، اما تربیت متفاوت باشد. دو فردی که گواهینامه ی رانندگی دارند، تعلیم یکسانی دیده اند، اما ممکن است یکی از آن ها تازه گواهینامه گرفته باشد و دیگری سی سال باشد که رانندگی می کند و طبیعتا مهارت(تربیت) بیشتری دارد.
تعلیم از طریق گفتن و نوشتن صورت می گیرد، اما در تربیت، مُتِرَبّی در فرآیند و حین انجام کار است که می تواند مهارت را از مربی خود بیا موزد.

🔹پنج شاخه ی مهم تعلیم و تربیت عبارتند از:

1️⃣تعلیم و تربیت بدنی:
گاهی موضوع تعلیم و تربیت، بدن و جسم متعلم و متربی است. در این حالت، معلم یا مربی، به شاگرد خود می آموزد که چگونه بدن خود را سالم، نیرومند و زیبا کند.

2️⃣تعلیم و تربیت ذهنی:
انسان علاقه مند است که علاوه بر جسم خود، ذهن خود را نیز مورد تعلیم و تربیت قرار دهد و یک سلسله توانایی ها را از جمله قدرت یادگیری، قدرت یادسپاری، قدرت یادآوری، سرعت انتقال، هوش بهر، قدرت تفکر، قدرت استدلال، قدرت اقناع گری و ... را در خود ایجاد کند.

3️⃣ تعلیم و تربیت روانی:
هدف از این تعلیم و تربیت، این است که انسان زندگی خوشی را از سر بگذراند یا خوش ترین زندگی مقدور را داشته باشد.

4️⃣تعلیم و تربیت اخلاقی:
در تعلیم و تربیت اخلاقی، آموزنده سعی می کند که روش های اخلاقی زیستن را به شاگرد آموزش دهد. به او می آموزد که چگونه خوب و درست و فضیلتمندانه زندگی کند.
به ازای هر ساحتی که در درون هر فردی وجود دارد، یک شاخه از تعلیم و تربیت وجود دارد تا انسان بتواند آن ساحت خود را بهبود بخشد.

5️⃣ تعلیم و تربیت اجتماعی:
این تعلیم و تربیت به انسان می آموزد که در مناسبات اجتماعی، با دیگران نَرم و هموار برخورد کند.
تعلیم و تربیت اخلاقی، یکی از شاخه های مذکور تعلیم و تربیت است که به انسان می آموزد که چگونه خوب و درست و فضیلتمند زندگی کند. در اینجا سخن بر سر تعلیم و تربیت اخلاقی هم نیست، سخن بر سر این است که چطور رفتار کنیم تا خود تعلیم و تربیت(اعم از فیزیکی، ذهنی، روانی، اخلاقی، اجتماعی و ...) اخلاقی باشد.

🔹به طور کلی برای هر کاری، آداب و اخلاق وجود دارد. آداب مجموعه قواعدی است که اگر شخصی آن ها را به کار گیرد، موفق می شود و این موفقیت برای یک زوج که در کنار هم زندگی می کنند، شامل دوام ازدواج، دوری از طلاق، احساس لذت از زندگی، دوری از مشکلات خانوادگی و ... می شود.
اخلاق، به موفقیت کاری ندارد و سعی می کند با ارائه ی مجموعه قوانینی، کاری را، اخلاقی کند و کمال مطلوب برای هر کاری، این است که اخلاقی و موفق باشد. برای مثال در سیاست یا عشق ورزی، کمال مطلوب این است که از طرق اخلاقی، موفقیت کسب کنیم.

◾️سخنرانی اخلاق تعلیم و تربیت ، سال 1397


.
🆑کانال سخنرانی ها
🆔 @sokhanranihaa
🆔 @mostafamalekian
🌹

آیت الله سید موسی شبیری زنجانی از مراجع تقلید معاصر:«آقای محققی یک درسی هم داشت که در آن اطلاعات جدیدی که غالب طلاب به آن احتیاج داشتند - به صورت تلفیقی با دروس حوزه - مطرح می‌کردند. بنده هم در درس ایشان می‌رفتم. در آن درس نیز اتفاقا آقا سید عبدالجواد جبل عاملی که استاد شرح لمعه ما بود، شرکت می‌کردند.» آیت الله سید حسین بدلا:«مرحوم محققی، شخصیتی بود که علاوه بر معلومات، اطلاعات غیرحوزوی ایشان نیز قوی بود و با مسایل فرهنگی روز آشنایی داشت. یادم هست همین آقای محققی، وقتی که با هم در مدرسه رضویه بودیم، به این مسائل توجه داشت. با زحمت‌بسیار، بدون استخدام می‌رفتیم مدارس جدید ملی و می‌خواستیم برای دانش‌آموزان برنامه داشته باشیم.» آیت الله فاضل لنکرانی:«تا مدتی آیت‌الله بروجردی، کسی را که واجد شرایط تبلیغ تشیع در اروپا باشد، نیافته بودند، در این رابطه، با مرحوم پدرم مشورت می‌کنند. پدرم می‌گوید:این موضوع نیاز به تفکر دارد. مرحوم پدرم این قضیه را با من در میان گذاشتند. بنده به پدرم عرض کردم: به نظر من، آقای محققی شایستگی این کار را دارد. ایشان استاد دانشگاه بود و مرد بسیار روشن و آشنا به علوم روز و متدین. علاوه بسیار خوش قیافه و خوش بیان بود. در تهران سکونت داشت وگاه به قم می‌آمد و برای طلبه‌ها درس هیئت می‌گفت.از قبل با هم ارتباطی داشتیم، به تهران رفتم و مسئله را با آقای محققی در میان گذاشتم. خلاصه ایشان را راضی کردم برای رفتن به آلمان.مرحوم پدرم نتیجه را به آقای بروجردی گفتند. ایشان هم خوشحال شدند و فرمودند: من باید آقای محققی را ببینم. آقای محققی خدمت ایشان آمدند و پس از توصیه‌های ایشان، روانه هامبورگ شدند و بسیار هم موفق بودند. مسجد هامبورگ به دستور آیت‌الله بروجردی و به دست ایشان تاسیس شد و هم اکنون از مراکز مهم اسلامی است.»

🔺در مقامات نامه خودنوشت آقای یعقوبی (ص 706) آمده است که یکی از شاگردان علامه طباطبائی علاقمند به شرکت در جلسات ایشان شده، و آقای یعقوبی به او گفته از استادت اجازه بگیر. سپس از طریق معنی توجهی به علامه کرده تا علامه با او آشنا بشود. آن شاگرد بعدا گفته است که علامه طباطبائی فرمودند: لازم است که به جلسات ایشان بروید. بلکه الزم است! شاید من هم به واسطه شما بتوانم به آنجا راه پیدا کنم!!

🔺به نظر می رسد شنیع ترین افترائی که تاکنون به علامه طباطبائی زده شده همین است که علامه جامع علم و عرفان، صاحب المیزان و شاگرد آیة الله قاضی را آرزومند شرکت در جلسات شخصی درس ناخوانده و استاد ندیده که خود را تربیت یافته امام زمان (عج) معرفی می نمود قلمداد نمایند!.

و از این ادعاها در کرامات نامه خودنوشت مزبور بسیار است.

🔹حضرت آیة الله امجد درباره آیة الله العظمی بهجت می فرماید: بزرگترین کرامت او این بود که کراماتش رابپوشاند. او رفت و همه چیز را با خودش برد؛ حالا بعضی ها کرامات خود را مینویسند!

@bazmeghodsian

🔸آقای قاضی در اواخر عمر به این نتیجه رسید و گفت: «ترک معصیت و نماز اول وقت برای رسیدن به مقامات عالیه کافی است». من این نظریه استاد را جرأت نکردم برای هم کلاسی‌ های خودم نقل کنم؛ به دلیل اینکه با برنامه‌ های سی چهل ساله استاد منافات داشت. چیزی نگفتم تا اینکه حرف خود به خود پراکنده شد و من نیز گفتم: بله من این موضوع را از ایشان شنیدم. دوبار هم شنیدم.

(عارف کامل آیة الله العظمی بهجت)

@bazmeghodsian

🔸عارف کامل آیة الله العظمی بهجت می فرمود:

🔹آقای قاضی در اواخر عمر به این نتیجه رسید و گفت:
«ترک معصیت و نماز اول وقت برای رسیدن به مقامات عالیه کافی است».

🔸من این نظریه استاد را جرأت نکردم برای هم کلاسی‌ های خودم نقل کنم؛ به دلیل اینکه با برنامه‌ های سی چهل ساله استاد منافات داشت. چیزی نگفتم تا اینکه حرف خود به خود پراکنده شد و من نیز گفتم: بله من این موضوع را از ایشان شنیدم. دوبار هم شنیدم.

(حجةالاسلام حاج شیخ علی بهجت)

@bazmeghodsian

🔸آقای قاضی در اواخر عمر به این نتیجه رسید و گفت: «ترک معصیت و نماز اول وقت برای رسیدن به مقامات عالیه کافی است». من این نظریه استاد را جرأت نکردم برای هم کلاسی‌ های خودم نقل کنم؛ به دلیل اینکه با برنامه‌ های سی چهل ساله استاد منافات داشت. چیزی نگفتم تا اینکه حرف خود به خود پراکنده شد و من نیز گفتم: بله من این موضوع را از ایشان شنیدم. دوبار هم شنیدم.

(عارف کامل آیة الله العظمی بهجت)

@bazmeghodsian