قناة

کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران

کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران
15.7k
عددالاعضاء
2,281
Links
1,756
Files
84
Videos
3,703
Photo
وصف القناة
وب سايت کتابخانه مرکزی: Library.ut.ac.ir آدرس: خیابان انقلاب، خیابان ۱۶ آذر، داخل پردیس مرکزی دانشگاه تهران، کتابخانه مرکزی، مرکز اسناد و تامین منابع علمی.
Forwarded From اتچ بات
#تقویم_فرهنگی امروز، ۱۳ اسفند ۱۳۹۶

۶۶۸ سال پیش در چنین روزی در سال ۷۷۱ هجری، محمد بن حسن حِلّی ـ محقق کبیر ـ رحلت کرد.
فخرالمحققّین محمد بن حسن حلّی، در سال ۶۸۲ هجری در شهر حلّه‌ی عراق به دنیا آمد. علوم متداول عصر از قبیل؛ فلسفه، کلام، منطق، فقه، اصول و حدیث را نزد پدر بزرگوارش علامه‌ حلّی فراگرفت و پیش از آن‌که به سن بلوغ برسد، در انواع علوم ورزیده شد، تا جایی که می‌گویند در ۱۶سالگی مجتهد مسلّم بوده است.
فخرالمحققین تمام رشته‌های علوم و فنون را در خدمت پدر والامقامش ـ علّامه حلّی ـ تکمیل نمود و جز وی استادی ندید. شهید اول ـ شیخ احمد بحرانی ـ از شاگردان مشهور او بوده است. تألیفات فخرالمحققین مانند: «شرح مبادیُ‌الاصول»، «شرح تهذیب‌الاصول» و «المسائلُ‌الحیدریه»، از کتاب‌های ارجمند شیعه به شمار می‌روند. محقق کبیر، فخرالمحققین، محمد بن حسن حلّی، در ۱۵ جمادی‌الثانی ۷۷۱ هجری در ۸۹ سالگی به دیدار معبود شتافت و در نجف اشرف در خاک آرمید.

گردآوری و تنظیم: #آرش_امجدی

@UT_Central_Library
فایل کتاب ارزشمند «خاطرات رصدخانه ملی ایران»
نوشته دکتر رضا منصوری
کتاب اول - بخش اول
(اسفند ۱۳۸۵ تا آخر اسفند ۱۳۸۶)
Forwarded From اتچ بات
#تقویم_فرهنگی امروز، ۱۴ اسفند ۱۳۹۶

۵۱ سال پیش در چنین روزی در سال ۱۳۴۵، دکتر محمد مصدق ـ نخست‌وزیر ایران در دوره‌ی محمدرضا پهلوی ـ درگذشت.
محمد مصدق در سال ۱۲۶۱ در روستای احمدآباد در اطراف تهران به دنیا آمد. پدرش ـ میرزا هدایت‌الله آشتیانی ـ وزیر دفتر دربار ناصرالدین شاه قاجار بود که در زمان حیاتش پسر خود محمد را در ردیف مستوفیان حقوق‌بگیر قرار داد. پس از مرگ میرزا هدایت‌الله آشتیانی، از سوی ناصرالدین ‌شاه لقب مصدق‌السلطنه به فرزندش محمد داده شد که بعدها نام خانوادگی مصدق را از این لقب گرفت. مصدق‌ در زمان مظفرالدین شاه، فرمان استیفای خراسان را گرفت. در پی گذراندن دروس معمول در مکتبخانه و مطالعات شخصی زیر نظر استادانی چون؛ شیخ محمدعلی کاشانی، میرزا عبدالرزاق خان بغایری، میرزا غلامحسین‌خان رهنما و میرزا جواد خان قریب (دیپلم مدرسه‌ی سیاسی و ناظم مدرسه‌ی آلمانی)، در سال ۱۲۸۷، در اواخر پادشاهی محمدعلی شاه، همراه با زن و فرزندان برای ادامه‌ی تحصیل به فرانسه رفت. پس از پایان یافتن تحصیل علوم مالیه در مدرسه‌ی علوم سیاسی پاریس، به سویس رفت و دوره‌های کارشناسی و دکتری در رشته‌ی حقوق را در دانشگاه نوشاتل گذراند. موضوع رساله‌ی دکتری مصدق در مورد «وصیت در فقه اسلام و مذهب شیعه» بود. گفته می‌شود محمد مصدق نخستین ایرانی است که در رشته‌ی حقوق مدرک دکتری دریافت کرده است. او در مقاطع کوتاهی در دوره‌ی احمد شاه قاجار و نخست‌وزیری حسن پیرنیا و احمد قوام، وزیر خارجه و معاون وزیر مالیه بود. مدتی نیز والیگری ولایات آذربایجان و فارس را در دست داشت. در دوره‌ی پهلوی اول و دوم ۸ دوره به نمایندگی مردم تهران در مجلس شورای ملی و در زمان پهلوی دوم ۲ دوره به نخست‌وزیری رسید.
دکتر مصدق در دوره‌های چهاردهم و شانزدهم مجلس شورای ملی، برای ملی کردن صنعت نفت ایران تلاش بسیار کرد. سرانجام در ۲۹ اسفند ۱۳۲۹ موفق شد «قانون ملی شدن صنعت نفت ایران» را با حمایت جریان‌های اسلامی به رهبری آیت‌الله کاشانی و گروه‌های ملی در مجلس، به تصویب مجلس شورای ملی و مجلس سنا برساند. در همین راستا، مصدق در اُردی‌بهشت ۱۳۳۰، برای اجرای این قانون و خلع ید از شرکت نفت انگلیس، نخست‌وزیر ایران شد، اما یک سال بعد به دلیل درخواست به دست گرفتن وزارت جنگ و عدم پذیرش آن توسط محمدرضا شاه پهلوی، از مقام خود استعفا کرد. شاه نیز بلافاصله احمد قوام را به نخست‌وزیری برگزید. این رویداد، موجب تحریک نیروهای مردمی به رهبری آیت‌الله سید ابوالقاسم کاشانی گردید و در نهایت با اخطار آیت‌الله کاشانی به احمد قوام برای کنار رفتن از قدرت، قیام مردمی ۳۰ تیر ۱۳۳۱ شکل گرفت. دکتر مصدق پس از این واقعه، دوباره روی کار آمد، اما دولت مستعجلش تنها تا ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ دوام آورد، زیرا در این روز فضل‌الله زاهدی به دستور شاه که به اروپا فرار کرده بود، با حمایت آمریکا و انگلیس علیه دولت دکتر مصدق کودتا کرد و او و یارانش را دستگیر نمود. دکتر مصدق محاکمه گردید و به ۳ سال زندان محکوم شد. با پایان یافتن دوران محکومیت، به زادگاهش روستای احمدآباد در غرب تهران تبعید گردید و پس از چند سال زندگی در تبعید، در ۱۴ اسفند ۱۳۴۵ در ۸۴ سالگی در بیمارستان نجمیه‌ی تهران درگذشت و در زادگاه خود ـ احمدآباد مصدق ـ به خاک سپرده شد.
دکتر مصدق مقالات و کتاب‌هایی نیز نوشته و تألیف کرده است، از آن میان کتاب‌های: «کاپیتولاسیون و ایران»، «دستور در محاکم حقوقی»، «شرکت‌های سهامی در اروپا» و «اصول قواعد و قوانین مالیه در ممالک خارجه و ایران قبل از مشروطیت و دوره‌ی مشروطه».

گردآوری و تنظیم: #آرش_امجدی

@UT_Central_Library
آموزش پایگاه‌های الزویر توسط مدرس ارشدالزویر، ۱۶ اسفند ماه ۱۳۹۶ از ساعت ۹ الی ۱۱ در محل کتابخانه مرکزی - تالار جانبی ، طبقه منفی یک - همراه با ارائه گواهی ، برگزار می گردد.
@UT_Central_Library
🔶 جایگاه مد‌یریت د‌انش د‌ربرنامه ‌ريزی راهبرد‌ی کتابخانه‌های د‌انشگاهی
@UT_Central_Library
Forwarded From اتچ بات
#تقویم_فرهنگی امروز، ۱۴ اسفند ۱۳۹۶

۷ سال پیش در چنین روزی در سال ۱۳۸۹، آلینوش طَریان ـ مادر نجوم و بانوی اخترفیزیک ایران ـ درگذشت.
آلینوش طریان در سال ۱۲۹۱، در تهران از پدر و مادری ارمنی متولد شد. پس از گذراندن دوره‌های ابتدایی و متوسطه، تحصیلات خود را در رشته‌ی فیزیک در دانشگاه تهران دنبال کرد و دانشنامه‌ی لیسانس گرفت. بانو طریان پس از فارغ‌التحصیلی، به عنوان کارمند آزمایشگاه فیزیک دانشکده‌ی علوم دانشگاه تهران به کار پرداخت و در شمار دستیاران دکتر محمدباقر محمودیان درآمد. پس از ۶ سال به فرانسه رفت و در ۱۳۳۶ از دانشگاه سوربن موفق به گرفتن دانشنامه‌ی دکتری فیزیک شد. او در آن جا یک سال با ایرن کوری دختر ماری کوری همکاری کرد، سپس به ایران بازگشت و با مرتبه‌ی دانشیاری، در گروه فیزیک دانشکده‌ی علوم تهران به تدریس پرداخت.
دکتر آلینوش طریان پس از راه‌اندازی «مؤسسه‌ی ژئوفیزیک دانشگاه تهران»، سرپرستی «رصدخانه‌ی فیزیک خورشیدی» را بر عهده گرفت و در این جا بود که برای نخستین بار درس فیزیک خورشیدی و اخترفیزیک ستارگانی را ارائه کرد. دکتر طریان در سال ۱۳۴۳ به درجه‌ی استادی رسید. وی به پاس سال‌ها فعالیت علمی و پژوهشی، «بانوی اخترفیزیک و مادر ستاره‌شناسی نوین ایران» نام گرفته است. این بانوی فیزیکدان ایرانی در شهریور ۱۳۵۸ پس از ۳۲ سال فعالیت آموزشی و پژوهشی بازنشسته شد.
استاد دکتر آلینوش طریان ـ بانوی اخترفیزیک و مادر ستاره‌شناسی نوین ایران ـ در ۱۴ اسفند ۱۳۸۹ در ۹۸ سالگی در تهران شمع وجودش خاموش گشت.

گردآوری و تنظیم: #آرش_امجدی

@UT_Central_Library
چنته پابرهنه
روزنامه ی مصور هفتگی در طهران به مدیریت میرزا محمود خان افشار معروف به محمود پابرهنه در سال 1329 ق.(1290 ش.) منتشر شده است. این روزنامه در 4 صفحه به قطع وزیری بزرگ با چاپ سنگی و خط نستعلیق ریز چاپ شده و صفحه چهارم آن مخصوص کاریکاتور است. کاریکاتورهای روزنامه به قلم علیرضا ترسیم شده است.
مندرجات روزنامه مقالات فکاهیست و به صورت قصه و حکایت نوشته شده است و اشعاری نیز با عنوان "ادبیات بابا احمد" نظر خواننده را به خود جلب می نماید.
موجودی این روزنامه در بخش نشریات ادواری: 1329ق.(سال اول)(2-5و8و10-24و26-29و33-35و37و39)
در ذيل دو تصوير از اين روزنامه را مشاهده فرماييد:
@UT_Central_Library
تصويری از روزنامه چنته پابرهنه
@UT_Central_Library
تصويری از روزنامه چنته پابرهنه
@UT_Central_Library
🔶نقش متخصصان اطلاع رسانی در استقرار مد‌یریت د‌انش د‌ر د‌انشگاه ها
@UT_Central_Library