کتابخانه امام حسین عليه السلام

⚑از "قیام" تا "قیمه"؛ واقعا" هیات منا الذله؟

✍ احسان محمدی

🏴 محرم و عاشورا در مغز استخوان ایرانیان خانه کرده است. آنچنان که حتی در یک آب خوردن ساده هم رد آن پیداست؛ "سلام بر حسین تشنه لب، لعنت بر یزید!"

یعنی حتی بعد از نوشیدن یک جرعه آب هم بسیاری از ما آگاه یا ناخودآگاه نسبت به آن موضع می گیریم اما آیا ما پیرو راه "حسین بن علی" هستیم و آنچه در دهه محرم برگزار می کنیم نسبتی با مرام او دارد یا اسیر فرهنگ غالب شده ایم؟

🏴 آنچه در تاریخ آمده این است که امام حسین(ع) به عنوان یک آزادمرد مقابل ظلم سر خم نکرد و جان بر سر این ایمان نهاد. فریاد زد: هیهات منا الذله!(خواری و ذلت از ما دور باد) ... ندا داد: اگر دین ندارید، لااقل آزاده باشید!

اما آنچه در این دهه روایت می شود دعوت مردم به ایستادگی در مقابل ظلم، دفاع از مظلوم، رعایت کرامت انسان و ترویج آزادگی است یا هرسال احساس می شود از هسته "قیام" دورتر می شویم و به پوسته "قیمه" نزدیک تر؟

🏴 هیچ متری وجود ندارد که این ادعا را ثابت کند اما از نشانه ها می توان یافت که هرسال دهه محرم؛ طبل ها بزرگتر، دسته ها منظم تر، مداحی ها پر"شورتر"، آرایش ها غلیظ تر، نذری ها چرب تر، لباس ها و صحنه آرایی ها شیک تر و ...می شود اما آیا به همان اندازه که این "پوسته" رشد می کند "هسته" و جانمایه قیام حسینی هم برای مردم معرفی می شود؟

یعنی اگر امروز امام حسین به میان ما بیاید گله می کند چرا به جای عدس پلو، قیمه نداده ایم، صدای طبل و بلندگویمان کم بوده و چرا شاخه های علامت هایمان کم است یا شِکوه می کند چرا در مقابل ظلم و ریا و تزویر در جامعه از ترس سکوت کرده ایم و سر در لاک خودمان بُرده ایم؟ چرا اهل کوفه را سرزنش می کنیم که در طمع فرمانداری ری و شام و کیسه های زر وسوسه شدند اما خودمان آبروی همدیگر را بر باد می دهیم و برای به دست آوردن یک صندلی چاپلوسی می کنیم و حرمت انسانی مان را خوار و ذلیل و پَست می کنیم؟

🏴 در طول سالها برخی تلاش کردند تا تنها از زخم های کربلا بگویند اما داعش کاری کرد که شمر و خولی و عمر بن سعد شرمسار شدند!

اگر در کربلا خیمه آتش زدند، داعش آدم ها را در قفس زنده زنده آتش زد، اگر یزیدیان به گلوی طفل سه ساله تیر زدند، داعشی ها کودک یک ساله ایزدی را کُشتند، گوشتش را پختند و به خورد مادرش دادند و ... نگوییم اینها فرق می کنند و آنجا اهل بیت بودند. در درگاه خدا همه انسان هستند و امام حسین(ع) برای کرامت "انسان" جانش را فدا کرد و نگفت تنها ما اهل بیت ژن خوب هستیم. حتی آغوش برای حُر هم گشود و او را پذیرفت.

🏴 می گویند لشکریان یزید هر روز در فُرات غسل می کردند چون باور داشتند که اینطور کُشتن حسین ابن علی ثواب بیشتری دارد. داعش هم با پرچم و نام الله سلاخی می کند. آیا در این دهه محرم به فرزندان ما می آموزند که فریب تزویر را نخورند و آدم ها را به "کردار" آزمون کنند نه به "گفتار" چرا که ممکن است آن که ریشش انبوه تر، زانو و پیشانی اش پرپینه تر و ادعای خداپرستی اش بیشتر است اتفاقا" دشمن ترین، دشمن خدا باشد؟

🏴 فریاد زدن نام "حسین" در این زمانه آسان است اما رفتن به راه او تاوان دارد برای همین بسیاری از ما ترجیح می دهیم به "پوسته" محرم مشغول شویم. کربلا را چند بار شخم زده اند و بر آن اسب تاخته اند تا نشانی از حسین بن علی و یارانش نمانَد. اما اتفاقا" نام و نشان کسانی که این کار را کردند در روزگار گُم شد چرا که هیچ قدرتی قادر به خاموش کردن شعله های آزادی، شجاعت و جوانمردی نیست.

⛔️ اگر از ترس در مقابل ظلم لال می شویم و اجازه می دهیم مظلوم قربانی شود و برای منفعت دو روزه دنیا مقابل ظالم سر خم می کنیم یا برایش سوت و کف می زنیم، ما چیزی از قیام فداکارانه امام حسین(ع) نیاموخته ایم، تنها مُحرمی دیگر را به عنوان یک نذری چشنده حرفه ای هدر داده ایم.

🔰 هر روز عاشوراست و هر جا کربلا... یا حسین.
🖋 @ehsanmohammadi95

اثر ماندگار محتشم کاشانی را این روزها باید زمزمه کرد


باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین

بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است

این صبح تیره باز دمید از کجا کزو

کار جهان و خلق جهان جمله درهم است

گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب

کاشوب در تمامی ذرات عالم است

گرخوانمش قیامت دنیا بعید نیست

این رستخیز عام که نامش محرم است

در بارگاه قدس که جای ملال نیست

سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است

جن و ملک بر آدمیان نوحه می کنند

گویا عزای اشرف اولاد آدم است

خورشید آسمان و زمین، نور مشرقین

پرورده ی کنار رسول خدا، حسین

کشتی شکست خورده ی طوفان کربلا

در خاک و خون طپیده میدان کربلا

گر چشم روزگار به رو زار می گریست

خون می گذشت از سر ایوان کربلا

نگرفت دست دهر گلابی به غیر اشک

زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا ...

اثر ماندگار محتشم کاشانی را این روزها باید زمزمه کرد


باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین

بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است

این صبح تیره باز دمید از کجا کزو

کار جهان و خلق جهان جمله درهم است

گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب

کاشوب در تمامی ذرات عالم است

گرخوانمش قیامت دنیا بعید نیست

این رستخیز عام که نامش محرم است

در بارگاه قدس که جای ملال نیست

سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است

جن و ملک بر آدمیان نوحه می کنند

گویا عزای اشرف اولاد آدم است

خورشید آسمان و زمین، نور مشرقین

پرورده ی کنار رسول خدا، حسین

کشتی شکست خورده ی طوفان کربلا

در خاک و خون طپیده میدان کربلا

گر چشم روزگار به رو زار می گریست

خون می گذشت از سر ایوان کربلا

نگرفت دست دهر گلابی به غیر اشک

زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا ...

اثر ماندگار محتشم کاشانی را این روزها باید زمزمه کرد


باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین

بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است

این صبح تیره باز دمید از کجا کزو

کار جهان و خلق جهان جمله درهم است

گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب

کاشوب در تمامی ذرات عالم است

گرخوانمش قیامت دنیا بعید نیست

این رستخیز عام که نامش محرم است

در بارگاه قدس که جای ملال نیست

سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است

جن و ملک بر آدمیان نوحه می کنند

گویا عزای اشرف اولاد آدم است

خورشید آسمان و زمین، نور مشرقین

پرورده ی کنار رسول خدا، حسین

کشتی شکست خورده ی طوفان کربلا

در خاک و خون طپیده میدان کربلا

گر چشم روزگار به رو زار می گریست

خون می گذشت از سر ایوان کربلا

نگرفت دست دهر گلابی به غیر اشک

زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا ...

اثر ماندگار محتشم کاشانی را این روزها باید زمزمه کرد


باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین

بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است

این صبح تیره باز دمید از کجا کزو

کار جهان و خلق جهان جمله درهم است

گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب

کاشوب در تمامی ذرات عالم است

گرخوانمش قیامت دنیا بعید نیست

این رستخیز عام که نامش محرم است

در بارگاه قدس که جای ملال نیست

سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است

جن و ملک بر آدمیان نوحه می کنند

گویا عزای اشرف اولاد آدم است

خورشید آسمان و زمین، نور مشرقین

پرورده ی کنار رسول خدا، حسین

کشتی شکست خورده ی طوفان کربلا

در خاک و خون طپیده میدان کربلا

گر چشم روزگار به رو زار می گریست

خون می گذشت از سر ایوان کربلا

نگرفت دست دهر گلابی به غیر اشک

زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا ...

✅ ابتدای کربلا!
 
ابتدای کربلا مدینه نیست،ابتدای کربلا غدیر بود
ابرهای خون فشان کربلا،اشکهای حضرت امیر بود
علیرضا قزوه

ابتدای کربلا غدیرنیست،کربلا زلحظه وجود بود

ابرهای خون فشان  نینوا،اشکهای حضرت ودود بود

قبل از مسیح و نوح و دانیال، این حکایتی است دور،کربلا

آن سپیده دم که کینه ها،بر برادران دهان گشود، بود

 گر چه ماتم است و آتش و عطش،این همه پلی برای گریه نیست

از شعر و عاشقی در این جهان،کربلا هر آنچه هست و بود، بود

کربلا خجالتی است پر گناه، در شبی که ما هیچ ،ما نگاه

در شبی که از دریغ و خشم وشرم، صورت ستارگان کبود بود

سیلی همیشه ای است کربلا ،تازیانه ای عمیق و دردناک

آن چه را که آن زمانه پلشت،در وجود آدمی نبود ،بود

کربلا پس از هبوط آدمی،  زآن دیار نازنین به این مغاک

فرصت دوباره مراجعت، بخت با شکوه یک صعود بود

... بعد ازآن همیشه روح کودکی، در شبانه فرات دیده شد

این همان کبوتری که با حسین علیه السلام ،تیر در گلو به خون غنود بود

بعد از آن،در آن دیار بی صفت، عقده و حقارت و رکود بود

معنی سپیدها سیاهی و،معنی فرازها فرود بود

ابتدای کربلا غدیر نیست،ابتدا همان شروع خلقت است

کربلا ستیز با خود و جهان،کربلا هر آن چه هست و بود ،بود
محمد حسین جعفریان
با سپاس از جناب آقای دکتر افتخاری🙏💐

 🆔 @ihlib

اثر ماندگار محتشم کاشانی را این روزها باید زمزمه کرد


باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین

بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است

این صبح تیره باز دمید از کجا کزو

کار جهان و خلق جهان جمله درهم است

گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب

کاشوب در تمامی ذرات عالم است

گرخوانمش قیامت دنیا بعید نیست

این رستخیز عام که نامش محرم است

در بارگاه قدس که جای ملال نیست

سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است

جن و ملک بر آدمیان نوحه می کنند

گویا عزای اشرف اولاد آدم است

خورشید آسمان و زمین، نور مشرقین

پرورده ی کنار رسول خدا، حسین

کشتی شکست خورده ی طوفان کربلا

در خاک و خون طپیده میدان کربلا

گر چشم روزگار به رو زار می گریست

خون می گذشت از سر ایوان کربلا

نگرفت دست دهر گلابی به غیر اشک

زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا ...

⚑از "قیام" تا "قیمه"؛ واقعا" هیات منا الذله؟

✍ احسان محمدی

🏴 محرم و عاشورا در مغز استخوان ایرانیان خانه کرده است. آنچنان که حتی در یک آب خوردن ساده هم رد آن پیداست؛ "سلام بر حسین تشنه لب، لعنت بر یزید!"

یعنی حتی بعد از نوشیدن یک جرعه آب هم بسیاری از ما آگاه یا ناخودآگاه نسبت به آن موضع می گیریم اما آیا ما پیرو راه "حسین بن علی" هستیم و آنچه در دهه محرم برگزار می کنیم نسبتی با مرام او دارد یا اسیر فرهنگ غالب شده ایم؟

🏴 آنچه در تاریخ آمده این است که امام حسین(ع) به عنوان یک آزادمرد مقابل ظلم سر خم نکرد و جان بر سر این ایمان نهاد. فریاد زد: هیهات منا الذله!(خواری و ذلت از ما دور باد) ... ندا داد: اگر دین ندارید، لااقل آزاده باشید!

اما آنچه در این دهه روایت می شود دعوت مردم به ایستادگی در مقابل ظلم، دفاع از مظلوم، رعایت کرامت انسان و ترویج آزادگی است یا هرسال احساس می شود از هسته "قیام" دورتر می شویم و به پوسته "قیمه" نزدیک تر؟

🏴 هیچ متری وجود ندارد که این ادعا را ثابت کند اما از نشانه ها می توان یافت که هرسال دهه محرم؛ طبل ها بزرگتر، دسته ها منظم تر، مداحی ها پر"شورتر"، آرایش ها غلیظ تر، نذری ها چرب تر، لباس ها و صحنه آرایی ها شیک تر و ...می شود اما آیا به همان اندازه که این "پوسته" رشد می کند "هسته" و جانمایه قیام حسینی هم برای مردم معرفی می شود؟

یعنی اگر امروز امام حسین به میان ما بیاید گله می کند چرا به جای عدس پلو، قیمه نداده ایم، صدای طبل و بلندگویمان کم بوده و چرا شاخه های علامت هایمان کم است یا شِکوه می کند چرا در مقابل ظلم و ریا و تزویر در جامعه از ترس سکوت کرده ایم و سر در لاک خودمان بُرده ایم؟ چرا اهل کوفه را سرزنش می کنیم که در طمع فرمانداری ری و شام و کیسه های زر وسوسه شدند اما خودمان آبروی همدیگر را بر باد می دهیم و برای به دست آوردن یک صندلی چاپلوسی می کنیم و حرمت انسانی مان را خوار و ذلیل و پَست می کنیم؟

🏴 در طول سالها برخی تلاش کردند تا تنها از زخم های کربلا بگویند اما داعش کاری کرد که شمر و خولی و عمر بن سعد شرمسار شدند!

اگر در کربلا خیمه آتش زدند، داعش آدم ها را در قفس زنده زنده آتش زد، اگر یزیدیان به گلوی طفل سه ساله تیر زدند، داعشی ها کودک یک ساله ایزدی را کُشتند، گوشتش را پختند و به خورد مادرش دادند و ... نگوییم اینها فرق می کنند و آنجا اهل بیت بودند. در درگاه خدا همه انسان هستند و امام حسین(ع) برای کرامت "انسان" جانش را فدا کرد و نگفت تنها ما اهل بیت ژن خوب هستیم. حتی آغوش برای حُر هم گشود و او را پذیرفت.

🏴 می گویند لشکریان یزید هر روز در فُرات غسل می کردند چون باور داشتند که اینطور کُشتن حسین ابن علی ثواب بیشتری دارد. داعش هم با پرچم و نام الله سلاخی می کند. آیا در این دهه محرم به فرزندان ما می آموزند که فریب تزویر را نخورند و آدم ها را به "کردار" آزمون کنند نه به "گفتار" چرا که ممکن است آن که ریشش انبوه تر، زانو و پیشانی اش پرپینه تر و ادعای خداپرستی اش بیشتر است اتفاقا" دشمن ترین، دشمن خدا باشد؟

🏴 فریاد زدن نام "حسین" در این زمانه آسان است اما رفتن به راه او تاوان دارد برای همین بسیاری از ما ترجیح می دهیم به "پوسته" محرم مشغول شویم. کربلا را چند بار شخم زده اند و بر آن اسب تاخته اند تا نشانی از حسین بن علی و یارانش نمانَد. اما اتفاقا" نام و نشان کسانی که این کار را کردند در روزگار گُم شد چرا که هیچ قدرتی قادر به خاموش کردن شعله های آزادی، شجاعت و جوانمردی نیست.

⛔️ اگر از ترس در مقابل ظلم لال می شویم و اجازه می دهیم مظلوم قربانی شود و برای منفعت دو روزه دنیا مقابل ظالم سر خم می کنیم یا برایش سوت و کف می زنیم، ما چیزی از قیام فداکارانه امام حسین(ع) نیاموخته ایم، تنها مُحرمی دیگر را به عنوان یک نذری چشنده حرفه ای هدر داده ایم.

🔰 هر روز عاشوراست و هر جا کربلا... یا حسین.
🖋 @ehsanmohammadi95

یک اربعین عاشقی/ ۱۸
همه جا صدای نوحه و مرثیه و روضه و عزا و ماتم به گوش می رسد. روضه هایی از جنس کاروان اسرا و اربعین و غم های حضرت زینب(س) و قصه پر غصه خرابه شام و رقیه.
یتیمی احساس ناخوشایندی است که رنج آن ما را هم آزار می دهد، چه برسد به رقیه و کودکان کربلا. این جا چشمان همه را اشکبار می بینی. کسی نیست که از نسیم روضه ای بی بهره باشد. این جا و در همه جای این سرزمین همه در حزن و اندوه بسر می برند و نشانه اش همین کودکانی هستند که در فاصله های نه چندان دور از هم بسته دستمالی را به دست گرفته اند تا اشک ها را با آن پاک کرد.
این جا هر کسی گریه کند احساس آرامش و سبکبالی می کند و انگار به بهشت برین راه یافته است چرا که امام حسین(ع) بر این گریه ها عنایت دارد. اهل گریه را می شناسد و بهتر از دیگران با زائران خود آشنایی دارد. نام آنان و پدرانشان را می داند و بر آنان صلوات و رحمت می فرستد.
به راستی مگر نه این است که آسمان چهل روز بر حسین(ع) خون گریه کرد.
زمین چهل روز به سیاهی گریست. خورشید چهل روز به کسوف و سرخی گریه کرد. کوه ها قطعه قطعه شدند و از هم پاشیدند. دریاها خروشیدند ون فرشتگان چهل روز بر امام حسین(ع) گریستند.
اربعین که بیش از چهارده تکرار می شود به خاطر مصایب روز عاشورا و به اسارت رفتن خاندان رسالت است. تکرار اربعین تنها سزاوار قصه کربلا، شهیدان و غم جانسوز حادثه آن است. اندوه عاشورا و کربلا برای عراقی ها قصه جانسوز ی است که با دل و جان پذیرای میلیون ها زائر می شوند. یکی از خادمین می گفت: ما در طول سال بخشی از درآمد خود را برای برپایی موکب اختصاص می دهیم و امام حسین(ع) را شریک زندگی خود می دانیم...
انان در ادب و احترام به زائرین سرآمدند. به رفتارشان که دقت می کنم ادب را در پذیرایی آنان می بینم. برای سلامتی زائران و عزاداران دعا می کنند و خود را شرمنده آنان می دانند.
محمد خامه یار

داستان اشک / احساسات خانم وزیر اهل سنت درباره فاجعه کربلا

حادثه کربلا و وجود مقدس امام حسین(ع)، تنها متعلق به شیعیان جهان نیست؛ بلکه عموم مسلمانان جهان که حبّ اهل بیت(ع) را در وجود خویش دارند در اندوه آن مصائب اندوهگین هستند. این اندوه سترگ حتی از پیروان اسلام نیز فراتر رفته و اهل ادیان دیگر را نیز در بر می گیرد.

✅✅ خانم «زرتاج گل» یک وزیر اهل سنت دولت پاکستان است که در ایام محرم امسال (1441 ق. ــ 1398 ش.) یادداشتی احساسی درباره فاجعه کربلا نوشته و "داستان اشک" خود را با عنوان "کربلا و برنامه درسی ما" در رسانه های اردوزبان منتشر نموده است.

ترجمه متن زیبای وزیر محیط زیست پاکستان را بخوانید:

✅ بچه که بودیم محرم که می شد در محله ما انواع شربت ها تهیه می شد؛ مادرم تمام ده روز محرم را در یک ظرف بزرگ انواع شربت درست می کرد و ما همراه با پدر در سرتاسر محله آن را توزیع می کردیم؛ روز دهم محرم حلیم درست می کردند. این تنها راهپیمایی بود که ما را از شرکت در آن باز می داشتند؛ ما فقط یک "نام" را می شناختیم : "شیعه"؛ و از همان زمان هم از شیعه و این "نام" می ترسیدیم و همین باعث می شد که ما را از ورود به این دسته ها(ی عزاداری) منع می کردند. از پوشیدن لباس سیاه در محرم پرهیز می شد که این رنگ در آن روزها فقط مختص به شیعه است و شیعه بدان شناخته می شود!!

ما سنی هستیم و آنها شیعه، ما همین را می دانستیم، ولی کاملا بی خبر بودیم که چرا ما سنی هستیم و آنها شیعه هستند؟

بعد از انتقال از مدرسه ابتدائی اولین بار با دانش آموزان شیعه روبرو شدم، در ایام محرم مشخص شد که بهترین معلم ما یک خانم شیعه است، بهترین دوست من که در نیمکت پشتی می نشست، یک دختر شیعه است. مجلس (عزاداری) چیست؟ آنجا شیعیان چه می کنند، همه اینها را در کلاس ششم فهمیدم. شروع کردم به روزه داری تاسوعا و عاشورا، دو سال گذشت و سال سوم کنجکاویهایم از حد گذشت، و رفتم از مادرم در مورد شیعه پرسیدم اما مادر بیسواد من فقط با گفتن یک کلمه "کافر" مرا ساکت کرد. از بابا در مورد محرم پرسیدم او گفت: "امام حسین(ع) نوه پیامبر صلی الله علیه و آله، را در این روزها همراه با خانواده به شهادت رسانده بودند".

اصولا کربلا چیست؟ این را زمانی فهمیدم که در کلاس هشتم دو روز تاسوعا و عاشورا تعطیل عمومی شد. روز دهم محرم در منزل ما تلویزیون را خاموش می کردند زیرا در این روز فقط شیعیان در صفحه تلویزیون دیده می شدند. ساعت 10 روز دهم محرم بود که به طور اتفاقی رادیو اف ام 101 را روشن کردم و صدایی از آن به گوشم خورد که میخکوب شدم؛ موضوع سخن "حادثۀ کربلا" بود و در آن ساعت متوجه شدم که یزید کی بود، ابن زیاد کی بود، چرا آب را بستند و چرا تا این حد بستند؟ علی اصغر کی بود، بی بی سکینه کی بود؟ نفرین بی زینب چه بود و چرا بود؟

آن روز و آن لحظه همه چیز متوقف شده بود، اشکها مانند جریان سیل از چشم جاری بود و در دامن لباسم جذب می شد.

سخن، سخنران از "ظلم" آغاز شده بود و به "شهادت" ختم شد.

از رادیو اف ام صدای هق هق گریه مجری می آمد... سخن از حادثۀ کربلا بود... ظلم تا این حد، که حدی نداشت! و صبر تا این حد، که هیچ حدی ندارد. آن روز برای اولین بار منتظر افطار نشدم، چشمم که به آب افتاد، با صدای بلند گریستم، شام غریبان چندین روز مرا به خود مشغول کرد، تمام مناظر خود به خود در جلوی چشمم رسم می شد: تشنگی علی اصغر، نماز امام حسین(ع)، بازار کوفه، حضور بی بی زینب در دربار یزد، سرهای شهدای کربلا!!

حرف من سینه زدن و ماتم برگزار کردن نیست، حرف من حرف اشک است. همانگونه که گاهی یکی از نیروهای ارتش ما به شهادت می رسد کسانی که بر سر پیکرش حاضر می شوند در ابتدا با اشک می آیند و سپس صبر می کنند بر شهادت.

نوه پیامبر صلی الله علیه و آله، کسی که نبی مکرم ما گذاشت بر پشتش سوار باشد و سجده را طولانی کرد، او را به این شکل به شهادت رساندند. خداوند قادر متعال اگر می خواست آیا نمی توانست یزید و اعوان و انصارش را نیست و نابود کند؟ آیا این کار برای خدا غیر ممکن بود؟

در صبر امام حسین(ع) برای ما درس صبر و استقامت قرار داده شده بود، اما ما باید بچه هایمان را پیر کنیم و آنگاه به آنها بگوییم که در کربلا چه گذشت؟

در برنامه درسی ما چرا حادثۀ کربلا گنجانده نشده است؟ ما چرا بچه هایمان را از این عظمت شأن صبر دور نگاه داشته ایم؟ روز گذشته از بچه هایم، که از کلاس تقویتی به خانه برگشته بودند، در مورد حادثه کربلا پرسیدم [آیا معلم چیزی در این مورد گفت] اما آنها هم فقط نگاه هایشان را از من دزدیدند. ما در مدارس هر نوع فعالیت درسی و غیر درسی داریم اما چرا الگوی ین صبر عظیم الشأن دین خود، را به آنها معرفی نمی کنیم؟

من تحت برنامه درسی هیئت آموزشی فدرال تحصیل کرده ام، آنجا تا کلاس ششم حادثۀ کربلا وجود نداشت، در اینجا در هیئت آموزشی ایالتی پنجاب هم من خودم دیده ام که تا کلاس

❓یک نفر بود می گفت اربعین قیامت است،ازدحام است،نمی شود زیارت بکنی...

🤔و من با خود فکر می کردم کسانی که قیامت به سمت حسین(ع) می روند بی گمان اهل بهشتند
اگر قیامت هم به ما اجازه بدهند به سمت حسین(ع)حرکت کنیم بهشت را حسینیه می کنیم
🌹کاش قیامتمان اربعین باشد و اربعینمان قیامت🌹

❓یک نفر بود می گفت اربعین را به یک پیاده روی زنانه تبدیل نکنید،شکوه اربعین به یک حرکت مردانه است

🤔و من با خود فکر می کردم حرکت اربعین به دست زنانی جاری شد که مردانه حرکت کردند و مردانه شکوه حسین را در دل اربعین برافراشتند
🌹اربعین حرکت انسان به سمت انسان است فارغ از جنسیت و سن و رنگ و...🌹

❓یک نفر بود می گفت اربعین همین جاست اربعین در خانه های فقراست بروید آنجا موکب بزنید

🤔و من با خود فکر می کردم فقرا خانه هایشان را به عشق حسین رها می کنند و می روند کربلا تا پرچم اربعین را به پا کنند چگونه اربعین درخانه های فقراست؟

❓یک نفر می گفت اسرای کربلا با اسب به کربلا بازگشتند پیاده نروید ، عصر تکنولوژی ست!

🤔و من با خود فکر می کردم یا از کربلا پیاده می روی تا حسین (ع) را در کوفه و شام زنده کنی یا باید پیاده به کربلا برگردی تا حسین (ع) را درقلبت زنده کنی ،با این پیاده رفتن هاست که گستره حسین(ع) قدم قدم عالم را فرامی گیرد
برای ما که سوار دنیا شده ایم و از حسین (ع)فاصله گرفته ایم لازم است تا پیاده شویم و قدم به قدم به اصل خویش باز گردیم
🌹عشق حسین قلب هارا آرام فتح می کند🌹

❓یک نفر می گفت عراق یک روز دشمن ما بود نروید خون شهیدان پایمال نشود

🤔و من با خود فکر می کنم خون کدام شهید پایمال می شود همان که پشت لباسش می نوشت اللهم الرزقنا کربلا؟ما را به عراق چه کار؟ما در این خاک یک عزیز دردانه گذاشته ایم و به عشق او پا و دست و سر می دهیم و می رویم تا جگر گوشه مان را ببینیم

❓یک نفر بود می گفت عراق یک کشور در حال جنگ است و ضعیف است و این هزینه ها برای یک کشور جنگ زده روا نیست...

🤔من با خود فکر می کنم چه کسی این کشور جنگ زده را مجبور می کند هزینه کند ؟
عراق از اربعین قدرت می گیرد عراق با نیروی حسین است که هرسال قوی تر می درخشد عراقی ها فهمیده اند حسین(ع) یک قدمشان را هزار قدم جبران می کند
🌹حسین(ع)زیر دِین هیچ کس نمی ماند🌹

❓یک نفر می گفت پیاده روی اربعین را حکومتی ها ساختند...

🤔و من با خود فکر می کنم زینب(س)به کدام حکومت متصل بود که از شام تا کربلا را پیاده آمد
جابر بن عبدالله انصاری اهل کدام حکومت بود که پیرمرد مجبور بود پیاده به سمت حسین بشتابد
علمای بزرگ شیعه،مردانی که اسمشان کافیست برای استناد،وابسته به کدام حکومت بودند که راه می افتادند پیاده،شبانه،از نخلستان ها پنهانی خود را به حسین (ع)می رساندند
راست می گویند اربعین یک حرکت حکومتی ست و آن هم حکومت حسین (ع)است که زن و مرد و پیر و جوان را از سرتاسر دنیا جمع می کند و به کربلا می رساند

خیلی ها خیلی چیز ها می گویند ...
بگذار بگویند این ها یا نمک گیر نشده اند یا اهل نمک خوردن و نمک دان شکستن هستند ...
🌹تا مقصدتان اباعبدالله است در راهتان شک نکنید🌹
@A3mannevesht

⚡️عزاداری محرم به هیچ وجه نباید تعطیل شود
⚡️مسایل بهداشتی رعایت شود

✔️آیت الله سیدعلی میلانی🔻

🔹ما الآن در آستانۀ ایّام محرم هستیم، یکی از مواردی که دشمنان کار می‌کنند که قبلاً اشاره کرده‌ام، برای محو این امور، تضعیف این امور، تخریب این امور، امر سیدالشهدا است، این یدلّ بر اینکه امر سیدالشهداء علیه السلام در بقاء این مذهب و قوّت این مذهب نقش دارد.

🔹عرض می‌کنم به‌طور اجمال و از قول من این حرف منتشر شود، وقتی به داستان کربلا نگاه می‌کنیم از نظر کلامی و از نظر تاریخی، و از نظر حدیثی، و از نظر ولایتی و برائتی، یعنی از نظر عاطفی که جزو وظایف ماست که هل الدین إلّا الحبّ والبغض، از این نظرها وقتی به واقعۀ کربلا نگاه می‌کنیم می‌بینیم، حفظ کربلا، مراسم سیدالشهداء، ایّام عاشورا، محرّم و صفر، حفظ این مراسم واجب است، با توجه به آنچه که عرض کردم.

🔹بعضی‌ها غافلند از این اموری را که بنده مطّلع هستم، مطالعاتی را که بنده داشتم بعضی‌ها ندارند، نمی‌دانند حادثۀ کربلا چه تأثیری در تشیّع و بقاء این مذهب دارد، نمی‌دانند، بنده به‌صراحت عرض می‌کنم، کار نکرده‌اند، لذاست که باید مراسم سیدالشهداء محرّم و صفر به احسن وجه اقامه شود.مسئلۀ کرونا عذر نشود برای تعطیلی، کرونا را باید همان جوری که مقامات معیّن کردند، لحاظ کرد، باید مواظبت کرد، اما واجب است اقامۀ شعائر سیدالشهداء علیه السلام، هرگز نباید تعطیل شود.

🔹بنده در مباحثی که راجع به سیدالشهدا در همین مکان داشتم و به‌عنوان ناگفته‌هایی از حقایق عاشورا منتشر شد، آنجا راه‌هایی را که مخالفین داشتند در مبارزه با سیدالشهداء و حوادث کربلا و مراسم سیدالشهداء راه‌هایی را با ذکر نمونه آنجا گفته‌ام، حتماً مطالعه کردید، مسئله کرونا نشود یکی از آن راه‌های مبارزه با داستان کربلا و سیدالشهداء، کمک به فقرا و ارامل و ایتام عذر نشود برای تعطیلی این مراسم، این مراسم باید با قوّت و قدرت برگزار شود، والّا مایۀ خوشحالی و سرور بنی امیه خواهد شد، می‌بینید در زیارت عاشورا، می‌بینید که دارد که آنهایی که خوشحال شدند، لعن آنهایی که کردند و کردند و کردند و خوشحال شدند، و فرحوا بذلك، مایۀ سرور بنی امیه نشود، مایۀ سرور وهابی‌ها نشود، توصیۀ بنده این است که یا باید مجالس را اقامه کنیم یا در مجالس شرکت کنیم، این وظیفه است، وظیفۀ هرکسی که می‌تواند مجلس برگزار کند، برنامه داشته است سال‌های قبل، وظیفۀ کسانی که برنامه نداشتند قبلاً یا امسال ندارند در مجالس شرکت کنند البته با حفظ این مقرراتی که عجالتاً این مقررات باید رعایت شود.

@namehayehawzavi

اثر ماندگار محتشم کاشانی را این روزها باید زمزمه کرد


باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین

بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است

این صبح تیره باز دمید از کجا کزو

کار جهان و خلق جهان جمله درهم است

گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب

کاشوب در تمامی ذرات عالم است

گرخوانمش قیامت دنیا بعید نیست

این رستخیز عام که نامش محرم است

در بارگاه قدس که جای ملال نیست

سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است

جن و ملک بر آدمیان نوحه می کنند

گویا عزای اشرف اولاد آدم است

خورشید آسمان و زمین، نور مشرقین

پرورده ی کنار رسول خدا، حسین

کشتی شکست خورده ی طوفان کربلا

در خاک و خون طپیده میدان کربلا

گر چشم روزگار به رو زار می گریست

خون می گذشت از سر ایوان کربلا

نگرفت دست دهر گلابی به غیر اشک

زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا ...

وحشی بافقی نیز از شاعران غزل‌سرایی است که قصایدی نیز در نقبت امامان شیعه سروده است. وی در یک ترکیب‌ بند به شرح واقعه‌ کربلا پرداخته است که از مهم‌ترین ویژگی آن می‌توان به بیان و قدرت کلام و آهنگین بودن آن اشاره کرد:

روزی است این که حادثه کوس بلا زده است
کـــوس بـلا بــه معرکه کربـلا زده اســت

روزی است این که دسـت ستـم پـیشه جــفا
بر پــای گلبن چمن مـصطفـی زده اســــت

روزی است این که خشک شد از تاب تشنگی
آن چشمه‌ای که خنده بر آب بـقا زده است

روزی اســـت ایـــن کـــشته بــــیداد کـربلا
زانـــــوی داد در حـــرم کـبریا زده اســت

امــروز مــاتـمی است که زهرا گشاده مـوی
بر سـر زده زحسـرت و واحــسرتا زده است

یـــعنی مــحرم آمـــد روز نــدامــت اســت
روز نــــدامت چـــه، که روز قیامت اسـت

ایـن مـاتـم بــزرگ نـــگنجد در ایـن جـهان آری
در آن جــــهان دگـر نیز این عزاسـت

اثر ماندگار محتشم کاشانی را این روزها باید زمزمه کرد


باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین

بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است

این صبح تیره باز دمید از کجا کزو

کار جهان و خلق جهان جمله درهم است

گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب

کاشوب در تمامی ذرات عالم است

گرخوانمش قیامت دنیا بعید نیست

این رستخیز عام که نامش محرم است

در بارگاه قدس که جای ملال نیست

سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است

جن و ملک بر آدمیان نوحه می کنند

گویا عزای اشرف اولاد آدم است

خورشید آسمان و زمین، نور مشرقین

پرورده ی کنار رسول خدا، حسین

کشتی شکست خورده ی طوفان کربلا

در خاک و خون طپیده میدان کربلا

گر چشم روزگار به رو زار می گریست

خون می گذشت از سر ایوان کربلا

نگرفت دست دهر گلابی به غیر اشک

زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا ...

🔸خاطرات آیة الله نجومی از علامه امینی:

یاد باد آنکه سر کوی توام منزل بود/ دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود
در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز/ چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

🔸ذکرِ جمیل علامه بزرگوار ما آیة الله امینی که در افواه عوام و خواص افتاده و صیت عظمتش که به شرق و غرب رفته بالاتر و والاتر از آن است که به زبان این بنده کم مایه بازگو شود، اما این خود برای من توفیقی و عنایتی الهی است...

🔹یک روز به من گفتند: آقایی از نجف به کرمانشاه آمده است ودر مسجد معتمد منبر می رود و چنین و چنان است. به زیارتش رفتم و با او نماز ظهر و عصر را خوانده و درمقابل منبرش به استماع نشستم.

🔸چه جمالی و چه کمالی! چه حالی و چه شوری! چه چشمان نافذ و اشکریزی که گویی چشمه فیض خداست!

🔹برای اولین بار می دیدم که کسی از سرتا پا در التهاب و عشق ائمه طاهرین علیهم السلام می سوزد و چشم ها چون کاسه خون اشک خونین می بارد.

🔸برای اولین دیدم که کسی در محضر عالم وعامی بی هیچ پروایی در مظلومیت امیرالمؤمنین ناله می کند و باصدای بلند و غرّای خود گریه سر می دهد.

🔹چنان شیفته حالت او شدم که چند ماهی بعد از رفتنش طاقتم طاق شد و گفتم : هرچه بادا باد، به طور قاچاق هم شده است باید به نجف بروم.

🔸به هنگام رفتنم ، مادرم که چون ابر بهاران بر من می گریست و در فراق من چاره جویی می کرد، فرمود: برو، می دانم گریه های امینی تو را برد.

🔹امینی از کرمانشاه رفت ولی نوجوانی را مسلمان کرد و رفت. به دنبال او رفتم و صد رحمت بر صائب تبریزی فرستادم که گفته است:

این ندا می رسد از رفتن سیلاب به گوش/ که در این خشک نمایند که دریایی هست