کتابخانه امام حسین عليه السلام

مجموعه مقالات اربعین» تألیف جمعی از نویسندگان، در پژوهشکده حج و زیارت تهیه شده و از سوی  نشر مشعر منتشر شد. این کتاب شامل مجموعه مهمترین مقالات نوشته شده درباره اربعین حسینی به زبان فارسی در نشریات کشور است. این کتاب در دو بخش تنظیم شده است.

بخش اول: مقالات پژوهشی

در بخش نخست هجده مقاله از مجلات آورده شده و در بخش دوم بیست و دو مقاله مرتبط با اربعین از روزنامه ها انتخاب و منتشر شده است. همچنین «کتابشناسی توصیفی اربعین حسینی» به صورت مستقل در این مجموعه منتشر شده است.  بخش اول  این کتاب شامل  مقالات پژوهشی است که عناوین این مقالات عبارت است از: ضرورت بحث اربعین، دلیل بزرگداشت اربعین چیست؟، فلسفه بزرگداشت اربعین حسینی چیست؟، نگاهی به زیارت اربعین سالارشهیدان، مطاف دلها (به مناسبت اربعین حسینی)، پژوهشی در اربعین حسینی، تحقیقی درباره اربعین حسینی، پیام اربعین در زیارت اربعین، ویژگی های امام حسین علیه السلام در زیارت اربعین، اربعین در فرهنگ اهل بیت علیه السلام، تحلیل مبنای تاریخی اربعین حسینی، کل یوم عاشورا، نگاهی به آموز ه های دعای اربعین، از عاشورا تا اربعین، بررسی دنباله قیام حسینی در شام و اربعین، اربعین های خونین، مأخذشناسی اربعین و کتاب شناسی توصیفی اربعین حسینی.


بخش دوم: مقالات روزنامه ها

در بخش دوم این کتاب شامل مقالات روزنامه ها است که شامل این مقالات می شود: گزیده بیانات رهبر انقلاب درباره اربعین حسینی، وقایع نگاری زائر پیاده حسینی از نجف تا کربلا؛ همنوایی با کاروان اسرا، چرا اربعین اهمیت دارد؟، منزلت اربعین حسینی، سرآغاز سنت اربعین حسینی، جایگاه اربعین در فرهنگ شیعی، چرا «اربعین» فقط برای امام حسین علیه السلام است؟ فلسفه قیام عاشورا در زیارت اربعین امام حسین  علیه السلام، حسین علیه السلام ، تجسم «عشق عقلانی»، زینب علیه السلام  سر عظیم اربعین حسینی، اهمیت زیارت اربعین در نگاه دکتر حشمت الله قنبری؛ انقلاب جابر، روایت چهل روزگی ماتم مردم در عزای سیدالشهداء علیه السلام ؛ اربعین اشک، گلواژه های حسینی؛ تا اربعین، اربعین حسینی و چون جابر به کربلا آمدن، اربعین؛ کمال عاشوراست، سرّ قداست اربعین حسینی، اربعین و راه پیش روی ما، همراه با زیارت اربعین، نگاهی تحلیلی به زیارت اربعین، اربعین نور (اربعین حسینی) و اربعین امام حسین علیه السلام.

گفتنی است،کتاب «مجموعه مقالات اربعین» در 520 صفحه و در قطع وزیری در پژوهشکده حج و زیارت تهیه شده و در تیر ماه 1394 از سوی نشر معارف منتشر شده است.

کارهای بیشتری که در باره عاشورا می توان کرد
حادثه عاشورا برای شیعه به طور خاص و برای بسیاری از اهل سنت در طول تاریخ، از قداستی ویژه برخوردار بوده و هست. لازمه این نوع نگاه به عاشورا، مسائل زیادی است که در حاشیه این واقعه عظیم از نظر تاریخی و گزارشی، ادبی و هنری، اجتماعی و فرهنگی و نیز جنبه های تربیتی پدید آمده است. علاوه بر آنها، جنبه مذهبی عاشورا هم نهایت اهمیت را داشته و دارد، به این معنا که روی برداشت تشیع از اسلام تأثیر ویژه داشته و صرف نظر از این که کدام دیدگاه درست باشد، از جنبه های مختلف روی نگاه مذهبی و تاریخی شیعیان تأثیر گذاشته است.
در زمینه تاریخ عاشورا کارهای زیادی از قدیم و جدید صورت گرفته و در ادوار مختلف تاریخ از قرن اول تاکنون، هزاران کتاب و رساله و مقاله نوشته شده است. این کتاب ها اغلب، شامل بخشی تاریخی و بخشی تحلیلی یا ادبی است که مورد استفاده مردم بوده و تاکنون نیز بسیاری از آنها به عنوان منبع و مرجع یا اثری عمومی مورد مطالعه قرار می گیرد. در دو دهه اخیر هم مجموعه های بزرگی در قم و تهران در گردآوری اخبار این نهضت انجام شده که گاه تا چندین مجلد تدوین و ارائه شده است.
عاشورا از جنبه های دیگری هم مورد توجه بوده که به طور خاص می توان از جنبه ادبی یاد کرد. کتابهای زیادی در گردآوری اشعار مربوط به عاشورا نوشته شده و این علاوه بر دواوینی است که قصاید زیادی در آنها در باره کربلا و امام حسین سروده شده است. به هر حال کما بیش روی جنبه های ادبی کار شده است.
اینها عمده زمینه های کار روی عاشورا بوده و در کنار آن ها در باره تعزیه، تحقیقات مختصری هرچند سودمند انجام شده و نشان داده شده است که تعزیه به عنوان نوعی نمایشی که ایرانیان مبدع آن بوده اند، نقش مهمی در نمایاندن جنبه های مختلف نهضت عاشورا بر عهده داشته ضمن آن که به هر حال جنبه های منفی نیز داشته است. عاشورا از نظر رسانه ای از دیگر موضوعات جالبی است که دوست پژوهشگر ما آقای حسام مظاهری به آن پرداخته و در این باره به تفصیل نوشته و مسلما در آینده هم کارهای خوبی خواهد کرد. تاریخ عزاداری هم زمینه ای جدی است که مکرر به آن پرداخته شده و علاوه بر یک کتاب چند جلدی در باره تاریخ عزاداری سنتی، در باره برخی از ادوار معاصر از تاریخ عزاداری هم مقالاتی منتشر شده است. در این زمینه همچنان زمینه کار بیشتر وجود دارد.
به نظر می رسد، تاکنون، مراکز عاشورا پژوهی ما، یا افرادی که به این کار علاقه مند هستند، اغلب درگیر همین زمینه های تاریخی، تحلیلی، ادبی و تعزیه ای هستند، اما از آثار اجتماعی و سیاسی عاشورا جز پراکنده کاری انجام نگرفته و اغلب سخن دقیق و مفصل گفته نشده است.
برای مثال، نقش عاشورا در تحولات سیاسی مشروطه، یا رخدادهای دوره رضاشاه، و همین استفاده بهره های سیاسی که از آن در تحولات سیاسی دوره های بعد تا انقلاب و جنگ و تاکنون صورت گرفته، کمتر به صورت علمی بحث شده است. یادم هست یک بار همایش مفصلی در ایران در باره عاشورا و نهضت امام خمینی برگزار شد که در آن به برخی از جنبه های این بحث پرداخته شد، اما همچنان نیازمند کارهای بیشتر و بیشتری است.
در ادامه ماجرای نقش مداحان و استفاده از مفاهیم عاشورایی در تحولات سیاسی سالهای 83 و بعد از آن و مسائل مشابه، مثل آنچه چند سال بعد رخ داد، موضوعات بسیار خوبی برای پژوهش هستند.
صرف نظر از دوره کاملا معاصر ما، در دوره قاجار، عاشورا و ایام محرم از نظر اجتماعی و سیاسی همواره منبعی برای تأثیر گذاری بوده و با مرور در منابع آن دوره، می توان در این زمینه به پژوهش پرداخت، مسأله ای که کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
در اینجا به خصوص تأکید بنده روی تاثیر عاشورا در اوضاع اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ما در دو قرن اخیر است که از زوایای مختلف اهمیت داشته و در ساختن تاریخ امروز ما نقش مهمی را ایفا کرده است. پژوهشگران ما فارغ از این که بخواهند موضع خاصی داشته باشند، باید به طور شفاف در این باره تحقیق کرده و آنچه را از لحاظ علمی در باره رابطه میان عاشورا و اوضاع اجتماعی و سیاسی و فرهنگی ماست، تبیین کنند. این مسأله می تواند کمک بزرگی به فهم ما از هویت مذهبی و ملی ما، تأثیر عاشورا در عمق جامعه ما و روحیات مردم، رابطه میان تصور تاریخی و معقول از عاشورا با آنچه در جامعه خود را نشان داده، و نیز مسیری که استفاده های درست یا غلط از عاشورا بوده، به ما نشان دهد. ما نیازمند آن هستم که در کنار کارهای مذهبی و با رعایت جنبه های تقدس در این نهضت، کارهای پژوهشی مستقلی هم داشته باشیم تا ما را در جهت شناخت دقیق تر در این زمینه کمک کند.
@jafarian1964

حالا هرچه بود، اکنون که مع الاسف ناتوانی ظاهری این این جریان در تولید علوم انسانی اسلامی، آن هم به صورت دستوری، به این نقطه رسیده و به باور شماری، ناتوان در حل مشکلات جامعه ای شده، آن گونه که بدنه جوان و فکری آن کمتر به سراغ آن نوع نگاهها می رود، دامنه بحث به اصل مسأله اسلامی شدن علوم انسانی و امکان و عدم امکان آن کشیده شده است. به عبارت دیگر، یک مشکل اجتماعی و سیاسی، ما را مجبور کرده تا در مبانی خود تجدید نظر کنیم و برخی این تجدید نظر را انجام داده و سوء فهم هایی که از مطالب گفته شده توسط آنها بوده را به صراحت بیان کرده اند.
با این حال باید گفت داستان حل ناشده باقی مانده و یکی از عوامل اصلی آن که از قبل هم بوده، سیاسی بودن بحث یا دستوری بودن این رویه بوده که در حال حاضر نیز ادامه دارد.
مهم این است که در این فضا، ضمن این که بحث های سودمندی می شود، اما باز هم سیاست، گره در کار فکر می اندازد. عوض آن که عالمان بنشینند و در ین باره بیندیشند، به هدف تولید جبری علوم انسانی اسلامی، بودجه های رسمی و حمایت های سیاسی صورت می گیرد. کار علم را خود علم باید حل کند. این چیزی است که در میان ما نیست و شاید شرایط، چنین وضعی را بر ما تحمیل کرده است.
به نظر می رسد، هنوز جنبه های بحث، نیاز به تأمل بیشتر دارد و لازم است تا در این زمینه، تنقیح مناط بیشتری صورت گرفته، جنبه های بحث کاملا از یک دیگر تفکیک شود.
@jafarian1964

یک کسی عاشورا را از دست ما نجات دهد
این روزها، به وفور شاهد تحلیل های اجتماعی سیاسی متفاوت از عاشورا هستیم و می دانیم، سالهاست، هر کسی با استناد به جمله ای از امام حسین (ع) یا رفتاری از آن حضرت، یک تفسیر سیاسی خاصی ارائه می کند. این در حالی است که غالب این عبارات یا گزارشها، هنوز از نظر تاریخی، نقادی نشده است. اما صرف نظر از آن، هیچ گاه رویه فقها این نبوده است که این چنین به گزارش های تاریخی برای استفاده در گزاره های حقوقی استناد کنند و از آن نتایج فقهی بگیرند. این کارها، از زمانی هم که باب شده، اغلب کار منبری ها بوده و الا زیر تیغ فقیهان استخوان دار و اصیل، این قبیل کارها، محل اعتنا نبوده است.
نکته ای که در باره تحلیل های عاشورایی این چنینی محل توجه است، این است که ما تا چه وقت و با چه دامنه و اصولی حق داریم، در هر دوره، تفسیری متفاوت از عاشورا داشته باشیم؟ آیا بر این باوریم که از این رویداد، می شود تفسیرهای متفاوت ارائه داد و هر روز یک اصل حقوقی از آن استخراج کرد، یا این که محدودیت وجود دارد و مثلا ما قواعدی داریم که در استنباط فقهی از تاریخ، باید تابع آنها باشیم؟
اگر یک نگاهی به منابع عاشورایی در این صد سال بیندازید، خواهید دید، تفسیرهای حماسه ای که در این قرن باب شده، در متون کهن جایی نداشته و برای مثال، کتابهای قاجاری که همه روی اشک و آه بنا شده است. کدام یک از این دو نگاه، درست است؟ اگر نگاهی در روزگار ما غلبه دارد، معنایش این است که اگر هزار سال هم به آن توجه نشده، حتما درست است؟ با چه اصولی؟ مورد دیگر این است که در دوره اخیر، در باره امر به معروف و نهی از منکر از عاشورا، برداشت های زیادی می شود، در حالی که در هیچ کتاب فقهی قدیمی، دست کم تا اواسط دوره قاجاری، چنین رویه مطرح نبوده، و به عکس در باره این نکند عاشورا مصداق «ولاتلقوا بایدیکم الی التهلکه» باشد، بحث کرده اند.
سوال این است: کدام معیارها وجود دارد که دست ما را از تفسیرهای من درآوری با عبارت پردازی های عجیب و غریب و تحلیل های ذهنی و منبعث از شرایط سیاسی ایران و شیعه در قرن اخیر، نجات دهد و به ما بیاموزد که ما یک تفسیر معمول و معقول مبتنی بر نصوص تاریخی و اخبار امامتی، آن مقدار که صحیح است و داستانی و اسرائیلی نیست، داشته باشیم؟
تنها در طول یک دهه از سال 47 تا 57 دهها کتاب در باره امام حسین علیه الصلاة و السلام نوشته شد که هر کدام یک سمت و سویی داشت. صالحی نجف آبادی یک طرف، شریعتی طرف دیگر، و هاشمی نژآد هم و دیگران... تازه، آنها، سعی می کرد ند با دادن ارجاعات تاریخی، مبتنی بر برخی از متون تاریخی و حدیثی باشند، اما به هر حال، شیفته اوضاع سیاسی روز و غرق در آن بودند.
در یکی دو دهه اخیر هم، فلسفه عاشورایی که از زبان مداحان می شنویم ، و به تازگی یاد گرفته اند که عبارات عربی را هم در آن بیاورند تا مردم مطمئن شودند که راست می گویند! و با نقل شعری از این و آن در متن روضه، و یا آوردن اسم شیخ جعفر شوشتری و کمپانی و امثال آن، مخاطبان را شیفته برداشت های شگفت شبه عرفانی خود کنند و جوانان را مسحور عبارات مبهم و لفاظی های همراه با موسیقی عجیب و من درآوردی سازند. البته که این فضا، دیگر فضای حماسه سازی از کربلا نیست، چنان که «مصیبت» گرایی قاجاری هم نیست، خودش یک سبک جدید در کنار عرفان های تازه است.
همین که شاهدیم، هر وقت اوضاع سیاسی کشور در هم پیچیده می شود، و فشارها بیشتر، و نیاز هست که ما در جایی، نشانی از ایثار و فداکاری داشته باشیم، بلافاصله به تحلیل های حماسی از عاشورا روی می آوریم، خودش در این که ما چطور با این رویداد، به طور دلخواه رفتار می کنیم، شاهدی استوار است.
برخی هم تلاش می کنند، از عاشورا، دمکراسی استخراج کنند و آن را حرکتی علیه حکومت های استبدادی تفسیر نمایند. معلوم است که امام با ظلم در افتاده، اما تفسیر اینها بسیار متفاوت است. می توان احتمال داد که این چند روز از جنبش مبارزه با فساد در نهضت عاشورا هم سخن گفته شود.
سوال فقیر این است: دامنه این استنباطهای مذهبی و سیاسی از یک رویداد تاریخی تا کجاست و ما چه اندازه حق داریم از این جنبش الهی این همه برداشت های سیاسی و اجتماعی و عرفانی ساختگی داشته باشیم؟ یک کسی باید عاشورا را از دست ما نجات دهد، و اجازه ندهد عظمت حسین بن علی علیه السلام، زیر سایه این تفسیرهای غلط قرار گیرد.
@jafarian1964

‍ مجموعه مقالات اربعین» تألیف جمعی از نویسندگان، در پژوهشکده حج و زیارت تهیه شده و از سوی  نشر مشعر منتشر شد. این کتاب شامل مجموعه مهمترین مقالات نوشته شده درباره اربعین حسینی به زبان فارسی در نشریات کشور است. این کتاب در دو بخش تنظیم شده است.

بخش اول: مقالات پژوهشی
در بخش نخست هجده مقاله از مجلات آورده شده و در بخش دوم بیست و دو مقاله مرتبط با اربعین از روزنامه ها انتخاب و منتشر شده است. همچنین «کتابشناسی توصیفی اربعین حسینی» به صورت مستقل در این مجموعه منتشر شده است.  بخش اول  این کتاب شامل  مقالات پژوهشی است که عناوین این مقالات عبارت است از: ضرورت بحث اربعین، دلیل بزرگداشت اربعین چیست؟، فلسفه بزرگداشت اربعین حسینی چیست؟، نگاهی به زیارت اربعین سالارشهیدان، مطاف دلها (به مناسبت اربعین حسینی)، پژوهشی در اربعین حسینی، تحقیقی درباره اربعین حسینی، پیام اربعین در زیارت اربعین، ویژگی های امام حسین علیه السلام در زیارت اربعین، اربعین در فرهنگ اهل بیت علیه السلام، تحلیل مبنای تاریخی اربعین حسینی، کل یوم عاشورا، نگاهی به آموز ه های دعای اربعین، از عاشورا تا اربعین، بررسی دنباله قیام حسینی در شام و اربعین، اربعین های خونین، مأخذشناسی اربعین و کتاب شناسی توصیفی اربعین حسینی.

بخش دوم: مقالات روزنامه ها

در بخش دوم این کتاب شامل مقالات روزنامه ها است که شامل این مقالات می شود: گزیده بیانات رهبر انقلاب درباره اربعین حسینی، وقایع نگاری زائر پیاده حسینی از نجف تا کربلا؛ همنوایی با کاروان اسرا، چرا اربعین اهمیت دارد؟، منزلت اربعین حسینی، سرآغاز سنت اربعین حسینی، جایگاه اربعین در فرهنگ شیعی، چرا «اربعین» فقط برای امام حسین علیه السلام است؟ فلسفه قیام عاشورا در زیارت اربعین امام حسین  علیه السلام، حسین علیه السلام ، تجسم «عشق عقلانی»، زینب علیه السلام  سر عظیم اربعین حسینی، اهمیت زیارت اربعین در نگاه دکتر حشمت الله قنبری؛ انقلاب جابر، روایت چهل روزگی ماتم مردم در عزای سیدالشهداء علیه السلام ؛ اربعین اشک، گلواژه های حسینی؛ تا اربعین، اربعین حسینی و چون جابر به کربلا آمدن، اربعین؛ کمال عاشوراست، سرّ قداست اربعین حسینی، اربعین و راه پیش روی ما، همراه با زیارت اربعین، نگاهی تحلیلی به زیارت اربعین، اربعین نور (اربعین حسینی) و اربعین امام حسین علیه السلام.

گفتنی است،کتاب «مجموعه مقالات اربعین» در 520 صفحه و در قطع وزیری در پژوهشکده حج و زیارت تهیه شده و در تیر ماه 1394 از سوی نشر معارف منتشر شده است.

کارهای بیشتری که در باره عاشورا می توان کرد
حادثه عاشورا برای شیعه به طور خاص و برای بسیاری از اهل سنت در طول تاریخ، از قداستی ویژه برخوردار بوده و هست. لازمه این نوع نگاه به عاشورا، مسائل زیادی است که در حاشیه این واقعه عظیم از نظر تاریخی و گزارشی، ادبی و هنری، اجتماعی و فرهنگی و نیز جنبه های تربیتی پدید آمده است. علاوه بر آنها، جنبه مذهبی عاشورا هم نهایت اهمیت را داشته و دارد، به این معنا که روی برداشت تشیع از اسلام تأثیر ویژه داشته و صرف نظر از این که کدام دیدگاه درست باشد، از جنبه های مختلف روی نگاه مذهبی و تاریخی شیعیان تأثیر گذاشته است.
در زمینه تاریخ عاشورا کارهای زیادی از قدیم و جدید صورت گرفته و در ادوار مختلف تاریخ از قرن اول تاکنون، هزاران کتاب و رساله و مقاله نوشته شده است. این کتاب ها اغلب، شامل بخشی تاریخی و بخشی تحلیلی یا ادبی است که مورد استفاده مردم بوده و تاکنون نیز بسیاری از آنها به عنوان منبع و مرجع یا اثری عمومی مورد مطالعه قرار می گیرد. در دو دهه اخیر هم مجموعه های بزرگی در قم و تهران در گردآوری اخبار این نهضت انجام شده که گاه تا چندین مجلد تدوین و ارائه شده است.
عاشورا از جنبه های دیگری هم مورد توجه بوده که به طور خاص می توان از جنبه ادبی یاد کرد. کتابهای زیادی در گردآوری اشعار مربوط به عاشورا نوشته شده و این علاوه بر دواوینی است که قصاید زیادی در آنها در باره کربلا و امام حسین سروده شده است. به هر حال کما بیش روی جنبه های ادبی کار شده است.
اینها عمده زمینه های کار روی عاشورا بوده و در کنار آن ها در باره تعزیه، تحقیقات مختصری هرچند سودمند انجام شده و نشان داده شده است که تعزیه به عنوان نوعی نمایشی که ایرانیان مبدع آن بوده اند، نقش مهمی در نمایاندن جنبه های مختلف نهضت عاشورا بر عهده داشته ضمن آن که به هر حال جنبه های منفی نیز داشته است. عاشورا از نظر رسانه ای از دیگر موضوعات جالبی است که دوست پژوهشگر ما آقای حسام مظاهری به آن پرداخته و در این باره به تفصیل نوشته و مسلما در آینده هم کارهای خوبی خواهد کرد.
به نظر می رسد، تاکنون، مراکز عاشورا پژوهی ما، یا افرادی که به این کار علاقه مند هستند، اغلب درگیر همین زمینه های تاریخی، تحلیلی، ادبی و تعزیه ای هستند، اما از آثار اجتماعی و سیاسی عاشورا جز پراکنده کاری انجام نگرفته و اغلب سخن دقیق و مفصل گفته نشده است.
برای مثال، نقش عاشورا در تحولات سیاسی مشروطه، یا رخدادهای دوره رضاشاه، و همین استفاده بهره های سیاسی که از آن در تحولات سیاسی دوره های بعد تا انقلاب و جنگ و تاکنون صورت گرفته، کمتر به صورت علمی بحث شده است. یادم هست یک بار همایش مفصلی در ایران در باره عاشورا و نهضت امام خمینی برگزار شد که در آن به برخی از جنبه های این بحث پرداخته شد، اما همچنان نیازمند کارهای بیشتر و بیشتری است.
در ادامه ماجرای نقش مداحان و استفاده از مفاهیم عاشورایی در تحولات سیاسی سالهای 83 و بعد از آن و مسائل مشابه، مثل آنچه چند سال بعد رخ داد، موضوعات بسیار خوبی برای پژوهش هستند.
صرف نظر از دوره کاملا معاصر ما، در دوره قاجار، عاشورا و ایام محرم از نظر اجتماعی و سیاسی همواره منبعی برای تأثیر گذاری بوده و با مرور در منابع آن دوره، می توان در این زمینه به پژوهش پرداخت، مسأله ای که کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
در اینجا به خصوص تأکید بنده روی تاثیر عاشورا در اوضاع اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ما در دو قرن اخیر است که از زوایای مختلف اهمیت داشته و در ساختن تاریخ امروز ما نقش مهمی را ایفا کرده است. پژوهشگران ما فارغ از این که بخواهند موضع خاصی داشته باشند، باید به طور شفاف در این باره تحقیق کرده و آنچه را از لحاظ علمی در باره رابطه میان عاشورا و اوضاع اجتماعی و سیاسی و فرهنگی ماست، تبیین کنند. این مسأله می تواند کمک بزرگی به فهم ما از هویت مذهبی و ملی ما، تأثیر عاشورا در عمق جامعه ما و روحیات مردم، رابطه میان تصور تاریخی و معقول از عاشورا با آنچه در جامعه خود را نشان داده، و نیز مسیری که استفاده های درست یا غلط از عاشورا بوده، به ما نشان دهد. ما نیازمند آن هستم که در کنار کارهای مذهبی و با رعایت جنبه های تقدس در این نهضت، کارهای پژوهشی مستقلی هم داشته باشیم تا ما را در جهت شناخت دقیق تر در این زمینه کمک کند.
@jafarian1964

کارهای بیشتری که در باره عاشورا می توان کرد
حادثه عاشورا برای شیعه به طور خاص و برای بسیاری از اهل سنت در طول تاریخ، از قداستی ویژه برخوردار بوده و هست. لازمه این نوع نگاه به عاشورا، مسائل زیادی است که در حاشیه این واقعه عظیم از نظر تاریخی و گزارشی، ادبی و هنری، اجتماعی و فرهنگی و نیز جنبه های تربیتی پدید آمده است. علاوه بر آنها، جنبه مذهبی عاشورا هم نهایت اهمیت را داشته و دارد، به این معنا که روی برداشت تشیع از اسلام تأثیر ویژه داشته و صرف نظر از این که کدام دیدگاه درست باشد، از جنبه های مختلف روی نگاه مذهبی و تاریخی شیعیان تأثیر گذاشته است.
در زمینه تاریخ عاشورا کارهای زیادی از قدیم و جدید صورت گرفته و در ادوار مختلف تاریخ از قرن اول تاکنون، هزاران کتاب و رساله و مقاله نوشته شده است. این کتاب ها اغلب، شامل بخشی تاریخی و بخشی تحلیلی یا ادبی است که مورد استفاده مردم بوده و تاکنون نیز بسیاری از آنها به عنوان منبع و مرجع یا اثری عمومی مورد مطالعه قرار می گیرد. در دو دهه اخیر هم مجموعه های بزرگی در قم و تهران در گردآوری اخبار این نهضت انجام شده که گاه تا چندین مجلد تدوین و ارائه شده است.
عاشورا از جنبه های دیگری هم مورد توجه بوده که به طور خاص می توان از جنبه ادبی یاد کرد. کتابهای زیادی در گردآوری اشعار مربوط به عاشورا نوشته شده و این علاوه بر دواوینی است که قصاید زیادی در آنها در باره کربلا و امام حسین سروده شده است. به هر حال کما بیش روی جنبه های ادبی کار شده است.
اینها عمده زمینه های کار روی عاشورا بوده و در کنار آن ها در باره تعزیه، تحقیقات مختصری هرچند سودمند انجام شده و نشان داده شده است که تعزیه به عنوان نوعی نمایشی که ایرانیان مبدع آن بوده اند، نقش مهمی در نمایاندن جنبه های مختلف نهضت عاشورا بر عهده داشته ضمن آن که به هر حال جنبه های منفی نیز داشته است. عاشورا از نظر رسانه ای از دیگر موضوعات جالبی است که دوست پژوهشگر ما آقای حسام مظاهری به آن پرداخته و در این باره به تفصیل نوشته و مسلما در آینده هم کارهای خوبی خواهد کرد. تاریخ عزاداری هم زمینه ای جدی است که مکرر به آن پرداخته شده و علاوه بر یک کتاب چند جلدی در باره تاریخ عزاداری سنتی، در باره برخی از ادوار معاصر از تاریخ عزاداری هم مقالاتی منتشر شده است. در این زمینه همچنان زمینه کار بیشتر وجود دارد.
به نظر می رسد، تاکنون، مراکز عاشورا پژوهی ما، یا افرادی که به این کار علاقه مند هستند، اغلب درگیر همین زمینه های تاریخی، تحلیلی، ادبی و تعزیه ای هستند، اما از آثار اجتماعی و سیاسی عاشورا جز پراکنده کاری انجام نگرفته و اغلب سخن دقیق و مفصل گفته نشده است.
برای مثال، نقش عاشورا در تحولات سیاسی مشروطه، یا رخدادهای دوره رضاشاه، و همین استفاده بهره های سیاسی که از آن در تحولات سیاسی دوره های بعد تا انقلاب و جنگ و تاکنون صورت گرفته، کمتر به صورت علمی بحث شده است. یادم هست یک بار همایش مفصلی در ایران در باره عاشورا و نهضت امام خمینی برگزار شد که در آن به برخی از جنبه های این بحث پرداخته شد، اما همچنان نیازمند کارهای بیشتر و بیشتری است.
در ادامه ماجرای نقش مداحان و استفاده از مفاهیم عاشورایی در تحولات سیاسی سالهای 83 و بعد از آن و مسائل مشابه، مثل آنچه چند سال بعد رخ داد، موضوعات بسیار خوبی برای پژوهش هستند.
صرف نظر از دوره کاملا معاصر ما، در دوره قاجار، عاشورا و ایام محرم از نظر اجتماعی و سیاسی همواره منبعی برای تأثیر گذاری بوده و با مرور در منابع آن دوره، می توان در این زمینه به پژوهش پرداخت، مسأله ای که کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
در اینجا به خصوص تأکید بنده روی تاثیر عاشورا در اوضاع اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ما در دو قرن اخیر است که از زوایای مختلف اهمیت داشته و در ساختن تاریخ امروز ما نقش مهمی را ایفا کرده است. پژوهشگران ما فارغ از این که بخواهند موضع خاصی داشته باشند، باید به طور شفاف در این باره تحقیق کرده و آنچه را از لحاظ علمی در باره رابطه میان عاشورا و اوضاع اجتماعی و سیاسی و فرهنگی ماست، تبیین کنند. این مسأله می تواند کمک بزرگی به فهم ما از هویت مذهبی و ملی ما، تأثیر عاشورا در عمق جامعه ما و روحیات مردم، رابطه میان تصور تاریخی و معقول از عاشورا با آنچه در جامعه خود را نشان داده، و نیز مسیری که استفاده های درست یا غلط از عاشورا بوده، به ما نشان دهد. ما نیازمند آن هستم که در کنار کارهای مذهبی و با رعایت جنبه های تقدس در این نهضت، کارهای پژوهشی مستقلی هم داشته باشیم تا ما را در جهت شناخت دقیق تر در این زمینه کمک کند.
@jafarian1964

کارهای بیشتری که در باره عاشورا می توان کرد
حادثه عاشورا برای شیعه به طور خاص و برای بسیاری از اهل سنت در طول تاریخ، از قداستی ویژه برخوردار بوده و هست. لازمه این نوع نگاه به عاشورا، مسائل زیادی است که در حاشیه این واقعه عظیم از نظر تاریخی و گزارشی، ادبی و هنری، اجتماعی و فرهنگی و نیز جنبه های تربیتی پدید آمده است. علاوه بر آنها، جنبه مذهبی عاشورا هم نهایت اهمیت را داشته و دارد، به این معنا که روی برداشت تشیع از اسلام تأثیر ویژه داشته و صرف نظر از این که کدام دیدگاه درست باشد، از جنبه های مختلف روی نگاه مذهبی و تاریخی شیعیان تأثیر گذاشته است.
در زمینه تاریخ عاشورا کارهای زیادی از قدیم و جدید صورت گرفته و در ادوار مختلف تاریخ از قرن اول تاکنون، هزاران کتاب و رساله و مقاله نوشته شده است. این کتاب ها اغلب، شامل بخشی تاریخی و بخشی تحلیلی یا ادبی است که مورد استفاده مردم بوده و تاکنون نیز بسیاری از آنها به عنوان منبع و مرجع یا اثری عمومی مورد مطالعه قرار می گیرد. در دو دهه اخیر هم مجموعه های بزرگی در قم و تهران در گردآوری اخبار این نهضت انجام شده که گاه تا چندین مجلد تدوین و ارائه شده است.
عاشورا از جنبه های دیگری هم مورد توجه بوده که به طور خاص می توان از جنبه ادبی یاد کرد. کتابهای زیادی در گردآوری اشعار مربوط به عاشورا نوشته شده و این علاوه بر دواوینی است که قصاید زیادی در آنها در باره کربلا و امام حسین سروده شده است. به هر حال کما بیش روی جنبه های ادبی کار شده است.
اینها عمده زمینه های کار روی عاشورا بوده و در کنار آن ها در باره تعزیه، تحقیقات مختصری هرچند سودمند انجام شده و نشان داده شده است که تعزیه به عنوان نوعی نمایشی که ایرانیان مبدع آن بوده اند، نقش مهمی در نمایاندن جنبه های مختلف نهضت عاشورا بر عهده داشته ضمن آن که به هر حال جنبه های منفی نیز داشته است. عاشورا از نظر رسانه ای از دیگر موضوعات جالبی است که دوست پژوهشگر ما آقای حسام مظاهری به آن پرداخته و در این باره به تفصیل نوشته و مسلما در آینده هم کارهای خوبی خواهد کرد. تاریخ عزاداری هم زمینه ای جدی است که مکرر به آن پرداخته شده و علاوه بر یک کتاب چند جلدی در باره تاریخ عزاداری سنتی، در باره برخی از ادوار معاصر از تاریخ عزاداری هم مقالاتی منتشر شده است. در این زمینه همچنان زمینه کار بیشتر وجود دارد.
به نظر می رسد، تاکنون، مراکز عاشورا پژوهی ما، یا افرادی که به این کار علاقه مند هستند، اغلب درگیر همین زمینه های تاریخی، تحلیلی، ادبی و تعزیه ای هستند، اما از آثار اجتماعی و سیاسی عاشورا جز پراکنده کاری انجام نگرفته و اغلب سخن دقیق و مفصل گفته نشده است.
برای مثال، نقش عاشورا در تحولات سیاسی مشروطه، یا رخدادهای دوره رضاشاه، و همین استفاده بهره های سیاسی که از آن در تحولات سیاسی دوره های بعد تا انقلاب و جنگ و تاکنون صورت گرفته، کمتر به صورت علمی بحث شده است. یادم هست یک بار همایش مفصلی در ایران در باره عاشورا و نهضت امام خمینی برگزار شد که در آن به برخی از جنبه های این بحث پرداخته شد، اما همچنان نیازمند کارهای بیشتر و بیشتری است.
در ادامه ماجرای نقش مداحان و استفاده از مفاهیم عاشورایی در تحولات سیاسی سالهای 83 و بعد از آن و مسائل مشابه، مثل آنچه چند سال بعد رخ داد، موضوعات بسیار خوبی برای پژوهش هستند.
صرف نظر از دوره کاملا معاصر ما، در دوره قاجار، عاشورا و ایام محرم از نظر اجتماعی و سیاسی همواره منبعی برای تأثیر گذاری بوده و با مرور در منابع آن دوره، می توان در این زمینه به پژوهش پرداخت، مسأله ای که کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
در اینجا به خصوص تأکید بنده روی تاثیر عاشورا در اوضاع اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ما در دو قرن اخیر است که از زوایای مختلف اهمیت داشته و در ساختن تاریخ امروز ما نقش مهمی را ایفا کرده است. پژوهشگران ما فارغ از این که بخواهند موضع خاصی داشته باشند، باید به طور شفاف در این باره تحقیق کرده و آنچه را از لحاظ علمی در باره رابطه میان عاشورا و اوضاع اجتماعی و سیاسی و فرهنگی ماست، تبیین کنند. این مسأله می تواند کمک بزرگی به فهم ما از هویت مذهبی و ملی ما، تأثیر عاشورا در عمق جامعه ما و روحیات مردم، رابطه میان تصور تاریخی و معقول از عاشورا با آنچه در جامعه خود را نشان داده، و نیز مسیری که استفاده های درست یا غلط از عاشورا بوده، به ما نشان دهد. ما نیازمند آن هستم که در کنار کارهای مذهبی و با رعایت جنبه های تقدس در این نهضت، کارهای پژوهشی مستقلی هم داشته باشیم تا ما را در جهت شناخت دقیق تر در این زمینه کمک کند.
@jafarian1964

✔# اطلاعات_اربعين

🚏فاصله مسیرهای تردد زائران عتبات عالیات، عراق:

مرز: 🚧
نجف: 🔶
كربلا: 🚩
كاظمين: 🔷
سامرا: 💠
طفلان مسلم: 🔵
سيد محمد: ❇


🚧 مرز مهران

⬅مهران تا کوت : 82 کیلومتر
⬅مهران تا دیوانیه : 227 کیلومتر
⬅مهران تا حله : 238 کیلومتر
⬅مهران تا بغداد : 255 کیلومتر
⬅مهران تا 🔶نجف : 303 کیلومتر
⬅مهران تا 🚩کربلا: 279 کیلومتر
⬅ مهران تا 🔷کاظمین : 283 کیلومتر
⬅مهران تا 💠سامراء : 444 کیلومتر
⬅مهران تا ❇سیدمحمد: 409 کیلومتر
⬅مهران تا 🔵طفلان مسلم : 272 کیلومتر

🚧مرز خسروی

👈🏻خسروی تا کوت: 341 کیلومتر
👈🏻خسروی تا دیوانیه : 395 کیلومتر
👈🏻خسروی تا حله: 305 کیلومتر
👈🏻 خسروی تا بغداد : 190کیلومتر
👈🏻خسروی تا 🔶نجف : 380 کیلومتر
👈🏻خسروی تا خانقین: 10 کیلومتر
👈🏻خسروی تامقدادیه: 102 کیلومتر
👈🏻خسروی تا بعقوبه : 130 کیلومتر
👈🏻خسروی تا🚩کربلا: 315 کیلومتر
👈🏻خسروی تا 🔷کاظمین : 203 کیلومتر
👈🏻خسروی تا 💠سامراء: 326 کیلومتر
👈🏻خسروی تا ❇سیدمحمد:291 کیلومتر
👈🏻خسروی تا 🔵طفلان مسلم: 281 کیلومتر

🚧 مرز شلمچه

⬅شلمچه تا بصره: 20 کیلومتر
⬅شلمچه تا 🔶نجف 460 کیلومتر
⬅شلمچه تا 🚩کربلاء 549 کیلومتر
⬅شلمچه تا 🔷کاظمین دارای دو مسیر 575 و 621 کیلومتر

🕌نجف تاشهرهای مختلف

🔸نجف تا 🚩کربلا: 78 کیلومتر
🔸نجف تابغداد: 161 کیلومتر
🔸نجف تابصره: 467 کیلومتر
🔸نجف تاحله : 61 کیلومتر
🔸نجف تارمادی :271 کیلومتر
🔸نجف تا بعقوبه : 227 کیلومتر
🔸نجف تا دیوانیه : 75 کیلومتر
🔸نجف تا 🔷کاظمین: 180 کیلومتر
🔸نجف تا 💠سامراء: 287 کیلومتر
🔸نجف تا ❇سیدمحمد: 249 کیلومتر
🔸 نجف تا 🔵طفلان مسلم: 116 کیلومتر

🕌کربلا تا شهرهای مختلف

🚩کربلا تابغداد: 108 کیلومتر
🚩کربلا تاکوت :197 کیلومتر
🚩کربلا تاحله :42 کیلومتر
🚩کربلا تا رمادی: 218 کیلومتر
🚩 کربلا تابعقوبه : 184 کیلومتر
🚩کربلا تادیوانیه :144 کیلومتر
🚩کربلا تابصره: 524 کیلومتر
🚩کربلا تا 🔷کاظمین : 115 کیلومتر
🚩کربلا تا💠 سامراء: 220 کیلومتر
🚩کربلا تا ❇سیدمحمد:184 کیلومتر
🚩کربلا تا 🔵طفلان مسلم :38 کیلومتر

💠سامراء تا بغداد : 110 كيلومتر
💠سامراء تا ❇سیدمحمد: 53 كيلومتر....التماس دعا..
. صلوات برای اموات
@chahardatagolesorkh
کانال چهارده تا گل سرخ 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

‍ مجموعه مقالات اربعین» تألیف جمعی از نویسندگان، در پژوهشکده حج و زیارت تهیه شده و از سوی  نشر مشعر منتشر شد. این کتاب شامل مجموعه مهمترین مقالات نوشته شده درباره اربعین حسینی به زبان فارسی در نشریات کشور است. این کتاب در دو بخش تنظیم شده است.

بخش اول: مقالات پژوهشی
در بخش نخست هجده مقاله از مجلات آورده شده و در بخش دوم بیست و دو مقاله مرتبط با اربعین از روزنامه ها انتخاب و منتشر شده است. همچنین «کتابشناسی توصیفی اربعین حسینی» به صورت مستقل در این مجموعه منتشر شده است.  بخش اول  این کتاب شامل  مقالات پژوهشی است که عناوین این مقالات عبارت است از: ضرورت بحث اربعین، دلیل بزرگداشت اربعین چیست؟، فلسفه بزرگداشت اربعین حسینی چیست؟، نگاهی به زیارت اربعین سالارشهیدان، مطاف دلها (به مناسبت اربعین حسینی)، پژوهشی در اربعین حسینی، تحقیقی درباره اربعین حسینی، پیام اربعین در زیارت اربعین، ویژگی های امام حسین علیه السلام در زیارت اربعین، اربعین در فرهنگ اهل بیت علیه السلام، تحلیل مبنای تاریخی اربعین حسینی، کل یوم عاشورا، نگاهی به آموز ه های دعای اربعین، از عاشورا تا اربعین، بررسی دنباله قیام حسینی در شام و اربعین، اربعین های خونین، مأخذشناسی اربعین و کتاب شناسی توصیفی اربعین حسینی.

بخش دوم: مقالات روزنامه ها

در بخش دوم این کتاب شامل مقالات روزنامه ها است که شامل این مقالات می شود: گزیده بیانات رهبر انقلاب درباره اربعین حسینی، وقایع نگاری زائر پیاده حسینی از نجف تا کربلا؛ همنوایی با کاروان اسرا، چرا اربعین اهمیت دارد؟، منزلت اربعین حسینی، سرآغاز سنت اربعین حسینی، جایگاه اربعین در فرهنگ شیعی، چرا «اربعین» فقط برای امام حسین علیه السلام است؟ فلسفه قیام عاشورا در زیارت اربعین امام حسین  علیه السلام، حسین علیه السلام ، تجسم «عشق عقلانی»، زینب علیه السلام  سر عظیم اربعین حسینی، اهمیت زیارت اربعین در نگاه دکتر حشمت الله قنبری؛ انقلاب جابر، روایت چهل روزگی ماتم مردم در عزای سیدالشهداء علیه السلام ؛ اربعین اشک، گلواژه های حسینی؛ تا اربعین، اربعین حسینی و چون جابر به کربلا آمدن، اربعین؛ کمال عاشوراست، سرّ قداست اربعین حسینی، اربعین و راه پیش روی ما، همراه با زیارت اربعین، نگاهی تحلیلی به زیارت اربعین، اربعین نور (اربعین حسینی) و اربعین امام حسین علیه السلام.

گفتنی است،کتاب «مجموعه مقالات اربعین» در 520 صفحه و در قطع وزیری در پژوهشکده حج و زیارت تهیه شده و در تیر ماه 1394 از سوی نشر معارف منتشر شده است.

@bookmekyal

یک کسی عاشورا را از دست ما نجات دهد
این روزها، به وفور شاهد تحلیل های اجتماعی سیاسی متفاوت از عاشورا هستیم و می دانیم، سالهاست، هر کسی با استناد به جمله ای از امام حسین (ع) یا رفتاری از آن حضرت، یک تفسیر سیاسی خاصی ارائه می کند. این در حالی است که غالب این عبارات یا گزارشها، هنوز از نظر تاریخی، نقادی نشده است. اما صرف نظر از آن، هیچ گاه رویه فقها این نبوده است که این چنین به گزارش های تاریخی برای استفاده در گزاره های حقوقی استناد کنند و از آن نتایج فقهی بگیرند. این کارها، از زمانی هم که باب شده، اغلب کار منبری ها بوده و الا زیر تیغ فقیهان استخوان دار و اصیل، این قبیل کارها، محل اعتنا نبوده است.
نکته ای که در باره تحلیل های عاشورایی این چنینی محل توجه است، این است که ما تا چه وقت و با چه دامنه و اصولی حق داریم، در هر دوره، تفسیری متفاوت از عاشورا داشته باشیم؟ آیا بر این باوریم که از این رویداد، می شود تفسیرهای متفاوت ارائه داد و هر روز یک اصل حقوقی از آن استخراج کرد، یا این که محدودیت وجود دارد و مثلا ما قواعدی داریم که در استنباط فقهی از تاریخ، باید تابع آنها باشیم؟
اگر یک نگاهی به منابع عاشورایی در این صد سال بیندازید، خواهید دید، تفسیرهای حماسه ای که در این قرن باب شده، در متون کهن جایی نداشته و برای مثال، کتابهای قاجاری که همه روی اشک و آه بنا شده است. کدام یک از این دو نگاه، درست است؟ اگر نگاهی در روزگار ما غلبه دارد، معنایش این است که اگر هزار سال هم به آن توجه نشده، حتما درست است؟ با چه اصولی؟ مورد دیگر این است که در دوره اخیر، در باره امر به معروف و نهی از منکر از عاشورا، برداشت های زیادی می شود، در حالی که در هیچ کتاب فقهی قدیمی، دست کم تا اواسط دوره قاجاری، چنین رویه مطرح نبوده، و به عکس در باره این نکند عاشورا مصداق «ولاتلقوا بایدیکم الی التهلکه» باشد، بحث کرده اند.
سوال این است: کدام معیارها وجود دارد که دست ما را از تفسیرهای من درآوری با عبارت پردازی های عجیب و غریب و تحلیل های ذهنی و منبعث از شرایط سیاسی ایران و شیعه در قرن اخیر، نجات دهد و به ما بیاموزد که ما یک تفسیر معمول و معقول مبتنی بر نصوص تاریخی و اخبار امامتی، آن مقدار که صحیح است و داستانی و اسرائیلی نیست، داشته باشیم؟
تنها در طول یک دهه از سال 47 تا 57 دهها کتاب در باره امام حسین علیه الصلاة و السلام نوشته شد که هر کدام یک سمت و سویی داشت. صالحی نجف آبادی یک طرف، شریعتی طرف دیگر، و هاشمی نژآد هم و دیگران... تازه، آنها، سعی می کرد ند با دادن ارجاعات تاریخی، مبتنی بر برخی از متون تاریخی و حدیثی باشند، اما به هر حال، شیفته اوضاع سیاسی روز و غرق در آن بودند.
در یکی دو دهه اخیر هم، فلسفه عاشورایی که از زبان مداحان می شنویم ، و به تازگی یاد گرفته اند که عبارات عربی را هم در آن بیاورند تا مردم مطمئن شودند که راست می گویند! و با نقل شعری از این و آن در متن روضه، و یا آوردن اسم شیخ جعفر شوشتری و کمپانی و امثال آن، مخاطبان را شیفته برداشت های شگفت شبه عرفانی خود کنند و جوانان را مسحور عبارات مبهم و لفاظی های همراه با موسیقی عجیب و من درآوردی سازند. البته که این فضا، دیگر فضای حماسه سازی از کربلا نیست، چنان که «مصیبت» گرایی قاجاری هم نیست، خودش یک سبک جدید در کنار عرفان های تازه است.
همین که شاهدیم، هر وقت اوضاع سیاسی کشور در هم پیچیده می شود، و فشارها بیشتر، و نیاز هست که ما در جایی، نشانی از ایثار و فداکاری داشته باشیم، بلافاصله به تحلیل های حماسی از عاشورا روی می آوریم، خودش در این که ما چطور با این رویداد، به طور دلخواه رفتار می کنیم، شاهدی استوار است.
برخی هم تلاش می کنند، از عاشورا، دمکراسی استخراج کنند و آن را حرکتی علیه حکومت های استبدادی تفسیر نمایند. معلوم است که امام با ظلم در افتاده، اما تفسیر اینها بسیار متفاوت است. می توان احتمال داد که این چند روز از جنبش مبارزه با فساد در نهضت عاشورا هم سخن گفته شود.
سوال فقیر این است: دامنه این استنباطهای مذهبی و سیاسی از یک رویداد تاریخی تا کجاست و ما چه اندازه حق داریم از این جنبش الهی این همه برداشت های سیاسی و اجتماعی و عرفانی ساختگی داشته باشم؟ یک کسی باید عاشورا را از دست ما نجات دهد، و اجازه ندهد عظمت حسین بن علی علیه السلام، زیر سایه این تفسیرهای غلط قرار گیرد.
@jafarian1964

📌رحمانی فضلی : پیش بینی می شود امسال سه میلیون زائر در مراسم اربعين حضور داشته باشند

وزیر کشور :
🔹حضور زائران کربلا در پنج روز اخیر نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۲۰۰ درصد افزایش نشان میدهد، روز گذشته (پنجشنبه) از طریق مرز مهران ۱۵ هزار نفر عازم کربلا و نجف شده اند.
🔹براساس پیش بینی استاندار کرمانشاه احتمال میرود حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار نفر از زائران اربعین امسال از مرز خسروی عازم کربلا شوند.
@eghtesadonline

📌مرز خسروی بازگشایی شد

🔹با حضور وزیر کشور، مرز خسروی در مراسمی بازگشایی شد.
🔹مرز خسروی نزدیکترین نقطه از کشور ایران به بغداد، کربلا، کاظمین و سامراست، این مرز تا بغداد، پایتخت کشور عراق ۱۹۰، نجف ۳۸۰، کربلا ۳۰۰، کاظمین ۲۰۳ و تا سامرا نیز ۳۲۶ کیلومتر فاصله دارد./ایسنا
@eghtesadonline

⭕️ وزیر کشور :

‼️احتمال حضور سه میلیون زائر در مراسم اربعين را می‌توان پیش‌بینی کرد

🔹حضور زائران کربلا در پنج روز اخیر نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۲۰۰ درصد افزایش نشان میدهد، روز گذشته (پنجشنبه) از طریق مرز مهران ۱۵ هزار نفر عازم کربلا و نجف شده اند.   

🔹براساس پیش بینی استاندار کرمانشاه احتمال میرود حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار نفر از زائران اربعین امسال از مرز خسروی عازم کربلا شوند.

@iran_times

یک کسی عاشورا را از دست ما نجات دهد

این روزها، به وفور شاهد تحلیل های اجتماعی سیاسی متفاوت از عاشورا هستیم و می دانیم، سالهاست، هر کسی با استناد به جمله ای از امام حسین (ع) یا رفتاری از آن حضرت، یک تفسیر سیاسی خاصی ارائه می کند. این در حالی است که غالب این عبارات یا گزارشها، هنوز از نظر تاریخی، نقادی نشده است. اما صرف نظر از آن، هیچ گاه رویه فقها این نبوده است که این چنین به گزارش های تاریخی برای استفاده در گزاره های حقوقی استناد کنند و از آن نتایج فقهی بگیرند. این کارها، از زمانی هم که باب شده، اغلب کار منبری ها بوده و الا زیر تیغ فقیهان استخوان دار و اصیل، این قبیل کارها، محل اعتنا نبوده است.
نکته ای که در باره تحلیل های عاشورایی این چنینی محل توجه است، این است که ما تا چه وقت و با چه دامنه و اصولی حق داریم، در هر دوره، تفسیری متفاوت از عاشورا داشته باشیم؟ آیا بر این باوریم که از این رویداد، می شود تفسیرهای متفاوت ارائه داد و هر روز یک اصل حقوقی از آن استخراج کرد، یا این که محدودیت وجود دارد و مثلا ما قواعدی داریم که در استنباط فقهی از تاریخ، باید تابع آنها باشیم؟
اگر یک نگاهی به منابع عاشورایی در این صد سال بیندازید، خواهید دید، تفسیرهای حماسه ای که در این قرن باب شده، در متون کهن جایی نداشته و برای مثال، کتابهای قاجاری که همه روی اشک و آه بنا شده است. کدام یک از این دو نگاه، درست است؟ اگر نگاهی در روزگار ما غلبه دارد، معنایش این است که اگر هزار سال هم به آن توجه نشده، حتما درست است؟ با چه اصولی؟ مورد دیگر این است که در دوره اخیر، در باره امر به معروف و نهی از منکر از عاشورا، برداشت های زیادی می شود، در حالی که در هیچ کتاب فقهی قدیمی، دست کم تا اواسط دوره قاجاری، چنین رویه مطرح نبوده، و به عکس در باره این نکند عاشورا مصداق «ولاتلقوا بایدیکم الی التهلکه» باشد، بحث کرده اند.
سوال این است: کدام معیارها وجود دارد که دست ما را از تفسیرهای من درآوری با عبارت پردازی های عجیب و غریب و تحلیل های ذهنی و منبعث از شرایط سیاسی ایران و شیعه در قرن اخیر، نجات دهد و به ما بیاموزد که ما یک تفسیر معمول و معقول مبتنی بر نصوص تاریخی و اخبار امامتی، آن مقدار که صحیح است و داستانی و اسرائیلی نیست، داشته باشیم؟
تنها در طول یک دهه از سال ۴۷ تا ۵۷ دهها کتاب در باره امام حسین علیه الصلاة و السلام نوشته شد که هر کدام یک سمت و سویی داشت. صالحی نجف آبادی یک طرف، شریعتی طرف دیگر، و هاشمی نژآد هم و دیگران... تازه، آنها، سعی می کرد ند با دادن ارجاعات تاریخی، مبتنی بر برخی از متون تاریخی و حدیثی باشند، اما به هر حال، شیفته اوضاع سیاسی روز و غرق در آن بودند.
در یکی دو دهه اخیر هم، فلسفه عاشورایی که از زبان مداحان می شنویم ، و به تازگی یاد گرفته اند که عبارات عربی را هم در آن بیاورند تا مردم مطمئن شودند که راست می گویند! و با نقل شعری از این و آن در متن روضه، و یا آوردن اسم شیخ جعفر شوشتری و کمپانی و امثال آن، مخاطبان را شیفته برداشت های شگفت شبه عرفانی خود کنند و جوانان را مسحور عبارات مبهم و لفاظی های همراه با موسیقی عجیب و من درآوردی سازند. البته که این فضا، دیگر فضای حماسه سازی از کربلا نیست، چنان که «مصیبت» گرایی قاجاری هم نیست، خودش یک سبک جدید در کنار عرفان های تازه است.
همین که شاهدیم، هر وقت اوضاع سیاسی کشور در هم پیچیده می شود، و فشارها بیشتر، و نیاز هست که ما در جایی، نشانی از ایثار و فداکاری داشته باشیم، بلافاصله به تحلیل های حماسی از عاشورا روی می آوریم، خودش در این که ما چطور با این رویداد، به طور دلخواه رفتار می کنیم، شاهدی استوار است.
برخی هم تلاش می کنند، از عاشورا، دمکراسی استخراج کنند و آن را حرکتی علیه حکومت های استبدادی تفسیر نمایند. معلوم است که امام با ظلم در افتاده، اما تفسیر اینها بسیار متفاوت است. می توان احتمال داد که این چند روز از جنبش مبارزه با فساد در نهضت عاشورا هم سخن گفته شود.
سوال فقیر این است: دامنه این استنباطهای مذهبی و سیاسی از یک رویداد تاریخی تا کجاست و ما چه اندازه حق داریم از این جنبش الهی این همه برداشت های سیاسی و اجتماعی و عرفانی ساختگی داشته باشم؟ یک کسی باید عاشورا را از دست ما نجات دهد.

رسول جعفریان

kherad.org