دروس قانون ابن سینا طب سنتی ، دانیال شفاء

دعوای یک دکاندار با حاکم اصفهان به روایت مالکم خان:
حاجى ابراهيم خان كه در اين اواخر وزير ايران بود حكايت كرد كه:
وقتى برادرش بيگلربيگى اصفهان بود، و قسطى برخلاف معمول بر كسبه شهر معين كرد، شخص سبزى‏فروشى در وقتى كه بيگلربيگى در ديوان نشسته بود، خود را به اندرون انداخته عرض كرد كه ممكن نيست كه از عهده اين قسط تواند برآيد. بيگلربيگى گفت: اگر مى‏توانى بده و، الا ازين شهر برو. سبزى فروش گفت: دادن قسط محال است و، جائى را هم نمى‏دانم كه بروم. حاكم گفت:
برو به شيراز يا كاشان، اگر دلت مى‏خواهد. مرد گفت: برادرت در يكى ازين شهرها حكمران است و برادرزاده‏ات در ديگرى. رفتن اينجاها چه فايده‏اى براى من خواهد داشت. والى گفت: اگر مى‏خواهى برو به طهران و به شاه عرض كن كه:
من ظلم مى‏كنم. بيچاره گفت: آنجا هم برادرت حاجى ابراهيم خان وزير است.
حاكم به غضب رفته گفت: پس به جهنم برو و مرا بيش ازاين عذاب مده:
دكاندار گفت: آنجا هم شايد حاجى مرحوم پدرت تشريف داشته باشد.
حضار مجلس نتوانستند خود را از خنده ضبط كنند. بيگلربيگى نيز با ديگران شريك شده سبزى‏فروش را وعده كرد كه كارش را درست كند.
@historylibrary

Naser Avani:
📢📢📢📢آنچه کمتر از علی (ع) شنیده ایم:

💫*گفتند: فردی در خانه اش به لهو و لعب و گناه و فحشا مشغول است. نگفت به این مرکز فساد حمله کنید و شلاقشان بزنید...
گفت خانه و حریم شخصی خودش است. به شما ربطی ندارد با چشمان بسته وارد شد و بعد از خارج شد ن از منزل دوباره چشمانش را باز کرد و گفت من چیزی ندیدم.

💫* وقتی مردم، بعد از قتل عثمان، با اصرار شدید و بیسابقه از او خواستند که حاکم شود گفت :" مرا رها کنید و سراغ کس دیگری روید." اینطور نبود که حکومت را حق خداداد خود بداند و تشکیل آن را تکلیف شرعی خود بشمارد و از هر فرصتی استفاده کند...

*💫 اول کسی بود که با رای قاطع مردم حاکم شد. بعد از انتخاب شدن به مردم نگفت به خانه روید و مطیع باشید. گفت " در صحنه بمانید و اظهار نظر و انتقاد کنید که من ایمن از خطا نیستم مگر اینکه خدا نگاهم دارد”.

بارها در سخنانش انتقاد از حاکم را تکلیف شرعی مردم دانست...

💫* سعد ابن ابی وقاص، مشروعیت دولتش را نپذیرفت و بیعت نکرد، نه خانه را بر سرش خراب کرد، نه در خانه حبس اش کرد و نه حتی علیه او سخن گفت.

💫*طلحه و زبیر پیش او آمدند و از او پست و مقام خواستند، نپذیرفت. چند روز بعد مدینه را به قصد مکه و تدارک نمودن جنگ جمل ( بر علیه علی) ترک کردند. علی به آن ها گفت کجا می روید؟ دروغ گفتند. علی گفت می دانم برای جنگ با من می روید. با این وجود آن ها را زندانی نکرد. زندانی سیاسی برای علی معنا نداشت.

*💫 روز جمل، اول سپاه مقابل تیراندازی کردند و یک سرباز او را کشتند. یارانش گفتند شروع کنیم. او گفت نه و سر به آسمان بلند کرد و گفت : “اللهم اشهد” (خدایا شاهد باش). سپاه مقابل دومین تیر را انداختند و دومین سرباز او را کشتند. یاران گفتند شروع کنیم. او باز مخالفت کرد و سر به آسمان بلند کرد و گفت “اللهم اشهد”. تیر سوم را که انداختند و سومین سرباز او را که کشتند، سر به آسمان بلند کرد و گفت “خدایا شاهد باش که ما شروع نکردیم” آنگاه شمشیر کشید. ماجراجو و جنگ طلب نبود.

💫*بعد از جنگ جمل، بر پیکر طلحه گریست و خطاب به او گفت “کاش بیست سال پیش از این مرده بودم و کشته ترا افتاده بر زمین و زیر آسمان نمی دیدم”. حتی حرمت سابقه جهاد دشمنش را هم نگه داشت.
سپس به دیدن عایشه رفت و حرفهای درشت او را تحمل کرد و حالش را پرسید، سپس با ۴۰ زن مسلح روپوشیده (شبیه مردان جنگجو!) اسکورتش کرد و به وطنش برش گرداند. با زنان، حتی مجرمانی که اقدام مسلحانه علیه امنیت ملی کرده بودند، اینطور بود.

💫*کسانیکه با او جنگیدند را “محارب و منافق و فتنه گر” نخواند، گفت:“برادران مسلمان مایند که در حق ما ظلم کردند!”.

💫*در زمان خلافت تمامی خزانه داری های سرزمین پهناور اسلام را به دست ایرانیان سپرد، گفت ایرانیان قبل از اسلام هم مردمان پاک دستی بودند.

💫* هنگامی که خلیفه شده بود و برای سرکشی به یکی از شهرها رفته بود، مردمانی را که به دنبال اسب او با پای پیاده راه افتاده بودند و او را مشایعت می کردند، با فریاد آن ها را از این کار بر حذر داشت، گفت من هم انسانی مانند شما هستم، بروید به کار و زندگی خود برسید و فقط در برابر خدا تعظیم کنید.

💫*وقتی خلیفه یکی از بزرگترین امپراطوری های جهان در آن عصر بود، با یک فرد مسیحی اختلاف پیدا کرد و کار به قاضی سپرده شد. نخواست به زور حرف خود را به کرسی بنشاند. در دادگاه از این که قاضی او را محترمانه صدا کرده و بیشتر به او نگاه می کرد، خشمگین شد و گفت که من و فرد مسیحی برای تو نباید فرقی داشته باشیم، از خدا بترس و عدالت را رعایت کن... از آنجایی که علی شاهدی برای ادعای خود نداشت، قاضی به نفع مسیحی حکمداد و علی این حکم را پذیرفت.

💫* فردی نابینا را دید که گدایی می کند. گفت چرا به او نمی رسید و کمکش نمی کنید؟ گفتند مسیحی است. گفت آن زمان که بینا بود و برایتان کار می کرد، از دینش نمی گفتید، حالا او مسیحی شده؟ ... مقرر کرد که از بیت المال مسلمین هر ماه به او پول بدهند تا مجبور به گدایی نباشد...

علی را باید به عملکردش شناخت نه با وهن و خرافات. علی به عدل اش علی بود......


❤️بروزترین کانال تلگرام❤️
@tak_download

پاسخ：
جناب ابوطالب در مکه نفوذ زیادی داشت. او به امر پیامبر(ص) ایمان خودش را آشکار نمی‌کرد. این‌که می‌گویند ابوطالب مشرک از دنیا رفت، سخن باطلی است. ابوطالب اصلا مشرک نبوده است که با شرک از دنیا برود.
اگر اختلاف‌نظری هم هست، در این مورد است که آیا ابوطالب، نبوت پیامبر اکرم(ص) را قبول کرد یا خیر؟
اما این‌که ابوطالب و پدرانش بت‌پرست نبوده‌اند، امر مسلّمی است. آن‌ها پیرو دین جدشان، اسماعیل(ع) بودند.
🔹اما علت این‌که ابوطالب ایمانش به پیامبر(ص) را علنی نکرد، این بود که در آن موقع، پیامبر اسلام(ص) نیرویی غیر از قبیله خود، بنی‌هاشم نداشت و رئیس آن قبیله هم ابوطالب بود؛ حال اگر او ایمان خود را علنی می‌کرد، از ریاست برکنار می‌شد و این مسؤولیت به دست ابولهب می‌افتاد، و در این صورت، توسط خود بنی‌هاشم، پیامبر(ص) را می‌کشتند.
ابوطالب با عدم ابراز ایمانش توانست مدافع سرسخت پیامبر اسلام(ص) باشد. 🔹نمونه‌ای از حمایت‌های او از ساحت پیامبر بزرگوار را نقل می‌کنیم:
در آن زمان در خانه خدا،هم بت‌پرستان قربانی می‌کردند و هم مسلمانان. گوشت‌های قربانی را می‌بردند، اما شکمبه‌های آن را باقی می‌گذاشتند. روزی پیامبر اکرم(ص) در خانه خدا مشغول نماز بود و ابوجهل هم به همراه عده‌ای آن‌جا نشسته بود. ابوجهل به شکمبه گوسفندی اشاره کرد و گفت: هر کس آن را روی سر محمد خالی کند، من به او مالی خواهم بخشید. فردی قبول کرد که این اقدام را انجام دهد. در این موقع، جناب ابوطالب سر رسید و صحنه را دید.
شمشیرش را درآورده و آن‌ها را تهدید کرد که کسی حق ندارد از این‌جا برود. سپس به شخصی که شکمبه به روی پیامبر(ص) ریخته بود، گفت: آن شکمبه را بیاور و به سِبیل تمام این‌ها بمال. کسی از جایش تکان نخورد و او هم این کار را انجام داد. سپس ابوطالب گفت: از این به بعد، اگر بخواهید عملی را علیه محمد انجام دهید، با شمشیر من و بنی‌هاشم روبه‌رو خواهد شد.
بنابراین تا موقعی که ابوطالب زنده بود، مشرکان نمی‌توانستند اقدامی علیه پیامبر(ص) انجام دهند. این‌که شنیدیم پیامبر(ص) در مکه مورد اذیت و آزار قرار می‌گرفت، مربوط به بعد از وفات جناب ابوطالب است.
📚منبع：
برگرفته از دروس تاریخ تطبیقی استاد مهدی طائب
@TarikhEslam

.

ما معنى كلمات ( أبجد هوز )
المستخدمة في الترتيب الهجائي للحروف العربية؟
( أبجد ) (هوز ) ( حطي ) ( كلمن ) ( سعفص ) ( قرشت )
إن الكلمات الست الأولى وهي ( أبجد ) (هوز ) ( حطي ) ( كلمن ) ( سعفص ) ( قرشت ) أسماء ملوك مَدين ،
و ( كلمن ) رئيسهم ، وقد هلكوا جميعاً يوم الظُّلة مع قوم شعيب عليه السلام .
ويوم الظُّلة هو الذي ذكره الله تعالى في كتابه العزيز بقوله:
﴿ فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴾
والظُّلة : سحابة كانت معها ريح باردة ، خرج إليها قوم شعيب ليستظلّوا بها من شدة الحر الذي سلطه الله عليهم في بيوتهم انتقاماً منهم ، فلما اجتمعوا تحتها ألهبها الله عليهم ناراً فاحترقوا كما يحترق الجراد في المقلى .
و هؤلاء الملوك أول من وضع الكتابة العربية بعدد حروف أسمائها بترتيبها عند الساميين .. ثم وجد بعدهم ستة حروف (ث خ ذ ض ظ غ ) فألحقوها بها وسموها ( الروادف ) ، وهذه الحروف أصبحت أبجدية اللغة العربية مجموعها 28 حرفاً، بهذا الترتيب النهائي ( أبجد. هوز. حطي. كلمن. سعفص. قرشت. ثخذ. ضظغ) وهي الحروف التي نزل بها القرآن الكريم، لكن تنقيط الحروف جاء فيما بعد، وقد اختلف المؤرخون فيمن أول من وضع النقاط على الحروف فقيل واضعها هو عليّ بن أبي طالب كرم الله وجهه، والبعض يقول: بأنَّه أبو الأسود الدؤلي، ويراه آخرون بأنه نصر بن عاصم الليثي. - المرجع: (الدرر المبثثة في الغرر المثلثة)
للفيروز أباد صاحب القاموس العربي الشهير .


.

متن داستان خرابه شام از نسخه خطی کهن کامل بهائی (نسخه کتابخانه ملّی):

«و عورات اصحاب حسین، اطفال خویش را وعده ها می دادند که پدر شما به فلان جای رفته است، درین چند روزه بازآید، کودکی طلب پدر خود کرد و گفت: یا مادر، من این ساعت پدر خود را به خواب دیدم. زنان و کودکان همه در گریه افتادند فغانی از میان ایشان برآمد. در آن زمان يزيد لعین خفته بود، بدان آواز بیدار شد و گفت چه شده است اینجا؟ حاجبان آمدند و تفحص کردند و احوال با یزید بگفتند؛ یزید بفرمود تا سر پدر او بیاوردند و در کنار او نهادند. آن کودک چهار ساله چون سر پدر خود را بدید پرسید که این چیست؟ لعینی گفت که سر پدرتو. کودک بترسيد و فریاد برآورد و رنجور شد و در آن چند روزه جان به حق تسلیم کرد».

@bazmeghodsian

نسخه ای متاخر از کامل بهائی (موجود در کتابخانه ملّی) که با متن کهن متفاوت است. عبارات این نسخه با نسخه متاخر قبل تفاوت هایی دارد اما نامی از پدر دخترک چهارساله در آن ذکر نشده است.

در حاویه آمد که زنان خاندان حال پدران بر کودکان پوشیده می داشتند و وعده ها می دادند که پدر تو به فلان سفر رفته است باز آید. تا که چون ایشان را به سرای یزید آوردند دخترکی بود چهار ساله گرمگاهی از خواب بیدار شد و گفت: پدر من کجاست که من این ساعت او را به خواب دیدم سخت عجب. زنان و کودکان جمله در گریه افتادند و فغانی از میان ایشان برخاست. لعین یزید خفته بود، از خواب بیدار شد پرسید که اینجا چه افتاد؟ حاجبی آمد و تفحص کرد. خبر کردند که چنین حالی بود. لعین در حال حکم کرد که بروید و سر پدر او را بیاورید و در کنارش نهید. ملاعین سر پدر او را بیاوردند و در کنار او نهادند. کودک چهارساله آن بدید بترسید و گفت: این چی است؟ لعینی گفت: سر پدرت. کودک فریاد برآورد و رنجور شد و بدان چند روز جان بحق تسلیم کرد.

@bazmeghodsian

چند روز قبل، حدیثی با این عنوان که سنت برخی از پیامبران در ماجرای امام زمان علیه السلام تکرار خواهد شد قرار دادم که یکی از موارد آن، سنت موسی علیه السلام بود که (خائفا یترقب) یعنی ترسان به پشت سر نگاه می کرد.
یکی از دوستان گروه پرسیدند که منظور از آن چیست؟
در پاسخ عرض می‌کنم: همان طور که در سوره قصص آیات ۱۵ تا ۲۱ آمده است، موسی علیه السلام زمانی که بخاطر یکی از شیعیانش با یکی از دشمنانش از فرعونیان درگیر شد و او را کشت، بزرگان قوم جمع شدند و نقشه قتل او را کشیدند و شخصی با عجله و شتاب این خبر را به او داد و گفت: از این شهر خارج شو و موسی علیه السلام با حالت (خائفا یترقب) از آنجا بیرون رفت؛ یعنی حالت کسی که در حال رفتن با ترس و نگرانی از رسیدن دشمنان پیوسته به پشت سر خود نگاه می کرد.
در روایات هم آمده است که در جنگها و لشکر کشی های آخر الزمان که دشمن از وجود امام زمان علیه السلام در مدینه با خبر می‌شود و بدنبال او می‌روند، امام نیز با همین حالت از مدینه بیرون رفته و خود را به مکه می‌رساند تا دعوتش را آشکار کند.
و این همان سنت است که دوباره تکرار خواهد شد.

Ayat Peyman:
سلام بر پیامبری که:
اسوه حسنه و الگوی برتر تمام بشر است ، سلام بر خاتم رسل و اشرف خلائق که خداوند او را به خلق عظیم ستوده است زیرا ؛

روزی شتری را دید که زانوهایش بسته شده و هنوز بار سنگینی برروی آن است . گفت به صاحب شتر بگویید خود را برای مواخذه خداوند در روز قیامت آماده کند

کافری را که در جنگ اسیر شده بود، آزاد کرد زیرا اعتقاد داشت که او مرد خوش اخلاقی است که همواره با عفت رفتار می کند

مردی بادیه نشین در زمانی که او در مدینه هم پیامبر و هم حاکم بود، به سراغش آمد و یقه او را گرفت که باید خرماهایی که از من قرض گرفته بودی، برگردانی. اصحاب عصبانی شدند و خواستند با آن مرد برخورد کنند. پیامبر برآشفته شد و گفت شماها باید طرف صاحب حق را بگیرید. من برای همین مبعوث شده ام تا هرکسی بتواند حق خود را از حاکم بدون لرزش صدا بگیرد


گفت اگر در حال کاشتن نهالی بودید و علائم روز قیامت فرا رسید، به کار خود ادامه دهید و نهال را بکارید


گروهی از اصحاب خود را برای تبلیغ اسلام به منطقه ای دیگر فرستاد. قبل از سفر از او پرسیدند تا چگونه این کار را انجام دهند. گفت تعلیمشان دهید و آسان بگیرید. سه بار از او این را پرسیدند و هر بار جواب همین بود

بارها گفت که بر مردم آسان بگیرید زیرا مبعوث نشده ام تا آن ها را به زحمت بیاندازم


گفت مبادا قبل از ذبح گوسفند، در جلوی چشمان گوسفند چاقو را تیز کنید. بدانید که حیوان هم می فهمد ،حق ندارید در دل حیوان غصه بیاندازید


گفت زنی به بهشت رفت و تنها کار خوبش این بود که به گربه ای غذا می داد

روزی مردی را دید که ژولیده است. گفت آیا در خانه ات روغن نبود تا با آن موهای خود را مرتب کنی؟


گفت اسراف همیشه حرام است مگر برای خرید و استفاده از عطر. خودش همیشه عطر گل بنفشه می زد و در سفر هم همواره آن را با خود می برد


می گفت ریش های خود را کوتاه نگه دارید زیرا به تمرکز و حافظه تان می افزاید


در زمانی که قدری با کفار صلح شده بود. به قصد خریدن زمینی در منطقه خوش آب و هوای طائف، عازم انجا شد. چند روز بعد برگشت و گفت که قبلا همه زمین ها را مردم خریده اند... نخواست بعنوان حاکم به زور چیزی را تصاحب کند


در زمانی که دختران سنگسار می شدند،دختران خود را برروی زانو می نشاند و در جلوی دیگران آن ها می بوسید تا محبت را بیاموزند. از او پرسیدند فرزند پسر بهتر است یا دختر؟ گفت هر دو خوبند اما دختر ریحانه است، برگ گل است.

وقتی پسرش ابراهیم در سن خردسالی فوت کرد، بسیار گریست. گفتند چرا اینقدر بی تابی می کنی؟ گفت گریه از رحم است. کسی که رحم ندارد، خدا هم به او رحم نمی کند

هنگام دفن پسرش ابراهیم، کسوف شد. همه مردم این را بدلیل مصیبتی دانستند که به پیامبر وارد شده، حتی کفار هم کم کم داشتند ایمان می آوردند اما او از این موقعیت استفاده نکرد. به بالای منبر رفت و گفت: خورشید نه برای من و نه برای هیچ کس دیگر نمی گیرد و نخواهد گرفت. خورشید گرفتگی نشانه قدرت خداوند است


روزی در حال عبور از حاشیه شهر به گروهی یهودی برخورد که در حال ساز زدن و خواندن بودند، او را به بزم خود دعوت کردند و او پذیرفت. شخصی از اصحاب او را دید و به یهودیان حمله کرد که چرا با این کار به پیامبر خدا اهانت می کنید. پیامبر بر آشفت و به صحابی گفت که آن ها قصد محبت داشته اند و باید از آن ها عذر بخواهد


گل را می بویید و می گفت که این بوی بهشت است و باید به گل ها و درخت ها احترام بگذارید

به او گفتند این که در قرآن آمده است که مسیحیان و یهودیان، کشیشان و احبار (علمای دین یهود) را به جای خدا می پرستند، به چه معنا است؟ گفت همین که حرف های علمای دین خود را به عنوان حرف خدا می پذیرند و تحقیق نمی کنند، یعنی پرستش. به اصحاب گفت که هر چه بر سر یهود و مسیحیت آمده، بر سر امت من هم خواهد آمد و زمانی می رسد که آن ها نیز، علمای دینشان را بجای خدا بپرستند

او پیام آور اسلام بود
رحمة للمومنین، رحمه العالمین بود.
مهم نیست که امروز پیروانش به نام او و مکتب او با نشان دادن چنگ و دندان بر مردمان سخت می گیرند
مهم آن است که او چنین نبود ميلاد پيامبر رحمت بر شما و خانواده محترم مبارك باد

در باب سرصفحه ها دو نکته دارم:
1. نکته ای از مرحوم آیة الله شیخ محمد تقی آملی. از مرحوم شیخ عبدالرحیم فلاحی که از علمای تهران بود و از شاگردان مرحوم آملی که در کار چاپ شرح عروة الوثقی آقای آملی کمک کرده بود، شنیدم که می گفت: آقای آملی تمام سر صفحه ها را مزین کرده بود به استمداد و توسل به حضرت بقیة الله ارواحنا فداه. (عبارت خاص آن را نیز گفتند که متأسفانه فراموش کرده ام. قاعدتا از نسخه دستنویس مؤلف باید دید).
2. شیخ محمد حسین اصفهانی نجفی تمام صفحات دستنویس تفسیر مجدالبیان خود را با توسلی به خمسه طیبه مزین فرموده است. در نخستین چاپ آن که بنیاد بعثت حدود 30 سال پیش چاپ کرد، عبارت توسل عینا در تمام صفحات آمده است.

متن داستان خرابه شام از نسخه خطی کهن کامل بهائی (نسخه کتابخانه ملّی):

«و عورات اصحاب حسین، اطفال خویش را وعده ها می دادند که پدر شما به فلان جای رفته است، درین چند روزه بازآید، کودکی طلب پدر خود کرد و گفت: یا مادر، من این ساعت پدر خود را به خواب دیدم. زنان و کودکان همه در گریه افتادند فغانی از میان ایشان برآمد. در آن زمان يزيد لعین خفته بود، بدان آواز بیدار شد و گفت چه شده است اینجا؟ حاجبان آمدند و تفحص کردند و احوال با یزید بگفتند؛ یزید بفرمود تا سر پدر او بیاوردند و در کنار او نهادند. آن کودک چهار ساله چون سر پدر خود را بدید پرسید که این چیست؟ لعینی گفت که سر پدرتو. کودک بترسيد و فریاد برآورد و رنجور شد و در آن چند روزه جان به حق تسلیم کرد».

@bazmeghodsian

🔸متن تحریف نشده داستان خرابه شام از نسخه خطی کهن کامل بهائی (کتابخانه ملّی):

«و عورات اصحاب حسین، اطفال خویش را وعده ها می دادند که پدر شما به فلان جای رفته است، درین چند روزه بازآید، کودکی طلب پدر خود کرد و گفت: یا مادر، من این ساعت پدر خود را به خواب دیدم. زنان و کودکان همه در گریه افتادند فغانی از میان ایشان برآمد. در آن زمان يزيد لعین خفته بود، بدان آواز بیدار شد و گفت چه شده است اینجا؟ حاجبان آمدند و تفحص کردند و احوال با یزید بگفتند؛ یزید بفرمود تا سر پدر او بیاوردند و در کنار او نهادند. آن کودک چهار ساله چون سر پدر خود را بدید پرسید که این چیست؟ لعینی گفت که سر پدرتو. کودک بترسيد و فریاد برآورد و رنجور شد و در آن چند روزه جان به حق تسلیم کرد».

@bazmeghodsian

🔸نسخه ای متاخر از کامل بهائی (موجود در کتابخانه ملّی) که با متن کهن متفاوت است. عبارات این نسخه با نسخه متاخر قبل تفاوت هایی دارد اما نامی از پدر دخترک چهارساله در آن ذکر نشده است.

در حاویه آمد که زنان خاندان حال پدران بر کودکان پوشیده می داشتند و وعده ها می دادند که پدر تو به فلان سفر رفته است باز آید. تا که چون ایشان را به سرای یزید آوردند دخترکی بود چهار ساله گرمگاهی از خواب بیدار شد و گفت: پدر من کجاست که من این ساعت او را به خواب دیدم سخت عجب. زنان و کودکان جمله در گریه افتادند و فغانی از میان ایشان برخاست. لعین یزید خفته بود، از خواب بیدار شد پرسید که اینجا چه افتاد؟ حاجبی آمد و تفحص کرد. خبر کردند که چنین حالی بود. لعین در حال حکم کرد که بروید و سر پدر او را بیاورید و در کنارش نهید. ملاعین سر پدر او را بیاوردند و در کنار او نهادند. کودک چهارساله آن بدید بترسید و گفت: این چی است؟ لعینی گفت: سر پدرت. کودک فریاد برآورد و رنجور شد و بدان چند روز جان بحق تسلیم کرد.

@bazmeghodsian

🔻تاوان غرور (داستانی عبرت آمیز)

🔹رسول اكرم (ص) شتری داشت كه به دوندگی معروف بود، با هر شتری كه مسابقه داده بود برنده شده بود.

🔸كم كم این فكر در برخی ساده لوحان پیدا شد كه شاید این شتر از آن جهت كه به رسول اكرم تعلق دارد از همه جلو می زند. بنابراین ممكن نیست در دنیا شتری پیدا شود كه با این شتر برابری كند.

🔹تا آنكه روزی یك اعرابی بادیه نشین با شترش به مدینه آمد و مدعی شد حاضرم با شتر پیغمبر مسابقه بدهم.

🔸اصحاب پیغمبر با اطمینان كامل برای تماشای این مسابقه جالب، مخصوصا از آن جهت كه رسول اكرم شخصا متعهد سواری شتر خویش شد، ازشهر بیرون دویدند.

🔹رسول اكرم و اعرابی روانه شدند و از نقطه ای كه قرار بود مسابقه از آنجا شروع شود شتران را به طرف تماشاچیان به حركت درآوردند.

🔸هیجان عجیبی در تماشاچیان پیدا شده بود. اما برخلاف انتظار مردم شتر اعرابی شتر پیغمبر را پشت سر گذاشت.

🔹آن دسته از مسلمانان كه درباره شتر پیغمبر عقاید خاصی پیدا كرده بودند، از این پیشامد بسیار ناراحت شدند؛ خیلی خلاف انتظارشان بود. قیافه هاشان درهم شد.

🔸رسول اكرم به آنها فرمود: «اینكه ناراحتی ندارد، شتر من از همه شتران جلو می افتاد، به خود بالید و مغرور شد، پیش خود گفت من بالادست ندارم. اما سنت الهی است كه روی هر دستی دستی دیگر پیدا شود، و پس از هر فرازی نشیبی برسد، و هر غروری درهم شكسته شود».

(داستان راستان، شهید مطهری)

@bazmeghodsian

🔸متن داستان خرابه شام از نسخه خطی کهن کامل بهائی (نسخه کتابخانه ملّی):

«و عورات اصحاب حسین، اطفال خویش را وعده ها می دادند که پدر شما به فلان جای رفته است، درین چند روزه بازآید، کودکی طلب پدر خود کرد و گفت: یا مادر، من این ساعت پدر خود را به خواب دیدم. زنان و کودکان همه در گریه افتادند فغانی از میان ایشان برآمد. در آن زمان يزيد لعین خفته بود، بدان آواز بیدار شد و گفت چه شده است اینجا؟ حاجبان آمدند و تفحص کردند و احوال با یزید بگفتند؛ یزید بفرمود تا سر پدر او بیاوردند و در کنار او نهادند. آن کودک چهار ساله چون سر پدر خود را بدید پرسید که این چیست؟ لعینی گفت که سر پدرتو. کودک بترسيد و فریاد برآورد و رنجور شد و در آن چند روزه جان به حق تسلیم کرد».

@bazmeghodsian

آن یار کز او خانه ما جای پری بود
سر تا قدمش چون پری از عیب بری بود

دل گفت فروکش کنم این شهر به بویش
بیچاره ندانست که یارش سفری بود

تنها نه ز راز دل من پرده برافتاد
تا بود فلک شیوه او پرده دری بود

منظور خردمند من آن ماه که او را
با حسن ادب شیوه صاحب نظری بود

از چنگ منش اختر بدمهر به در برد
آری چه کنم دولت دور قمری بود

عذری بنه ای دل که تو درویشی و او را
در مملکت حُسن سرِ تاجوری بود

اوقات خوش آن بود که با دوست به سر رفت
باقی همه بی‌حاصلی و بی‌خبری بود

خوش بود لب آب و گل و سبزه و نسرین
افسوس که آن گنج روان رهگذری بود

خود را بکش ای بلبل از این رشک که گل را
با باد صبا وقت سحر جلوه گری بود

هر گنج سعادت که خدا داد به حافظ
از یمن دعای شب و ورد سحری بود

@bazmeghodsian

🔻آن غیرت و این غیرت!

"گويند در ميان اصحابش نشسته بود. زنى خوبروى بگذشت. اصحاب چشم بر او دوختند. امام فرمود: اين نرينگان چه آزمندانه مى‌نگرند! اين گونه نگريستن مايه هيجان شهوت است؛ هرگاه يكى از شما چشمش به زنى افتد كه او را خوش آيد، با زن خود همبستر شود كه او نيز زنى است همانند آن زن ديگر.

يكى از خوارج گفت: خدا اين كافر را بكشد چه نیک مى‌فهمد!

مردم برخاستند تا آن مرد را بكشند.

امام فرمود: آرام گيريد. دشنام را پاداش دشنام است يا بخشيدن گناه."

(نهج البلاغه، حکمت 420)

حالا فرض کنید این اتفاق در زمان ما و نزدِ یکی از مدعیان غیرت دینی اتفاق افتاده بود چه می‌شد؟! [با آن زن، و با مردان چشم چران، و با کسی که به حاکم دینی چنان جسارتی کرد چه می کردند؟]

@ahmadzeidabad

🔸متن تحریف نشده داستان خرابه شام از نسخه خطی کهن کامل بهائی (کتابخانه ملّی):

«و عورات اصحاب حسین، اطفال خویش را وعده ها می دادند که پدر شما به فلان جای رفته است، درین چند روزه بازآید، کودکی طلب پدر خود کرد و گفت: یا مادر، من این ساعت پدر خود را به خواب دیدم. زنان و کودکان همه در گریه افتادند فغانی از میان ایشان برآمد. در آن زمان يزيد لعین خفته بود، بدان آواز بیدار شد و گفت چه شده است اینجا؟ حاجبان آمدند و تفحص کردند و احوال با یزید بگفتند؛ یزید بفرمود تا سر پدر او بیاوردند و در کنار او نهادند. آن کودک چهار ساله چون سر پدر خود را بدید پرسید که این چیست؟ لعینی گفت که سر پدرتو. کودک بترسيد و فریاد برآورد و رنجور شد و در آن چند روزه جان به حق تسلیم کرد».

@bazmeghodsian

🔻تاوان غرور (داستانی عبرت آمیز)

🔹رسول اكرم (ص) شتری داشت كه به دوندگی معروف بود، با هر شتری كه مسابقه داده بود برنده شده بود.

🔸كم كم این فكر در برخی ساده لوحان پیدا شد كه شاید این شتر از آن جهت كه به رسول اكرم تعلق دارد از همه جلو می زند. بنابراین ممكن نیست در دنیا شتری پیدا شود كه با این شتر برابری كند.

🔹تا آنكه روزی یك اعرابی بادیه نشین با شترش به مدینه آمد و مدعی شد حاضرم با شتر پیغمبر مسابقه بدهم.

🔸اصحاب پیغمبر با اطمینان كامل برای تماشای این مسابقه جالب، مخصوصا از آن جهت كه رسول اكرم شخصا متعهد سواری شتر خویش شد، ازشهر بیرون دویدند.

🔹رسول اكرم و اعرابی روانه شدند و از نقطه ای كه قرار بود مسابقه از آنجا شروع شود شتران را به طرف تماشاچیان به حركت درآوردند.

🔸هیجان عجیبی در تماشاچیان پیدا شده بود. اما برخلاف انتظار مردم شتر اعرابی شتر پیغمبر را پشت سر گذاشت.

🔹آن دسته از مسلمانان كه درباره شتر پیغمبر عقاید خاصی پیدا كرده بودند، از این پیشامد بسیار ناراحت شدند؛ خیلی خلاف انتظارشان بود. قیافه هاشان درهم شد.

🔸رسول اكرم به آنها فرمود: «اینكه ناراحتی ندارد، شتر من از همه شتران جلو می افتاد، به خود بالید و مغرور شد، پیش خود گفت من بالادست ندارم. اما سنت الهی است كه روی هر دستی دستی دیگر پیدا شود، و پس از هر فرازی نشیبی برسد، و هر غروری درهم شكسته شود».

(داستان راستان، شهید مطهری)

@bazmeghodsian