کانال کتاب (yortchi) pdf

کتاب انتخابات
تالیف: دوکتور عبدالقدوس راجی
تعداد صفحات: ۵۲
در بارهِ این کتاب:
ﺑﯿﺎﻥ ﺭﻭﺵ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺣﺎﮐﻢ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺷﯿﻮﻩﻫﺎﯼ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻏﺮﺑﯽ ﺍﺳﺖ . ﻫﺪﻑ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﺍﯾﻦ ﺍﺛﺮ، ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺑﺨﺸﯽ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻔﺎﺳﺪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﯿﮏ ﻭ ﻣﺮﺩﻣﺴﺎﻻﺭﺍﻧﺔ ﻏﺮﺑﯽ، ﺟﻠﻮﮔﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﺷﯿﻮﻉ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺳﻨﺖ ﺍﺻﯿﻞ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﯿﻢ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﺻﺤﺎﺑﺔ ﮐﺮﺍﻡ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏِ ﺍﺻﻠﺢ ﺍﺳﺖ . ﻭﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﭘﮋﻭﻫﺶ، ﮔﻮﺷﻪﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﻧﺎﺭﺳﺎﯾﯽﻫﺎ، ﺗﻀﺎﺩﻫﺎ ﻭ ﮐﺎﺳﺘﯽﻫﺎ ‏« ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺑﻪ ﺷﯿﻮﻩ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﯿﮏ ‏» ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﺼﻮﺹ ﺻﺮﯾﺢ ﺷﺮﻋﯽ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮﯼ ﺁﯾﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﯾﺚ ﺻﺤﯿﺢ ﻧﺒﻮﯼ ﻧﻤﺎﯾﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﻮﻩ، ﺑﺎ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺁﻥ، ﺳﺎﺯﮔﺎﺭﯼ ﻭ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﻧﺪﺍﺭﺩ . ﻭﯼ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ، ﺷﯿﻮﻩ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺣﺎﮐﻢ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻌﺎﻟﯿﻢ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺑﺎﺯﮔﻮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺭﺍﯾﺞ ﻏﺮﺑﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺷﯿﻮﻩ ﻏﺮﺏ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺣﺮﺹ ﻭ ﺁﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺍﮐﺜﺮﯾﺖ ﺟﺎﻫﻞ ﺑﺮ ﺍﻗﻠﯿﺖ ﺧﺮﺩﻣﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﻫﯿﺨﺘﺔ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ . ﺑﯿﺎﻥ ﻭﻇﺎﯾﻒ ﺍﺻﻠﯽ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ، ﺣﮑﻢ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﯼ ﻭ ﻋﻀﻮﯾﺖ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﻮﺭﯼ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﻭ ﺳﯿﺎﺳﯽ، ﻣﻔﺎﺳﺪ ﺍﺋﺘﻼﻑ ﺑﺎ ﮔﺮﻭه ها....

◼️◼️◼️◼️◼️◼️◼️◼️◼️◼️◼️◼️
🏴3 رجب🏴

1 ـ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﻫﺎﺩﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ

ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻨﻘﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 254 هـ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺩﺭ ﺳﻦ 41 ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. (1)

ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻛُﻠﻴﻨﻰ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ 26 ﺟﻤﺎﺩﻯ الآﺧﺮ ﻧﻘﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. (2) و قول 25 جمادی الآخر هم نقل شده است. (3)

ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ 6 ﻳﺎ 8 ﺳﺎﻝ ﻭ 5 ﻣﺎﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺟﻮﺍﺩ ﺍﻟﺎﺋﻤﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ، ﻭ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻪ ﻣﻨﺼﺐ ﻛﺒﺮﺍﻯ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﻭ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ، ﻭ ﻣﺪّﺕ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺁﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺷﺮﻳﻒ 33 ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩ. (4)

ﺍﻳّﺎﻡ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﻫﺎﺩﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻣﺼﺎﺩﻑ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺑﻨﺎﺣﻖ ﻣﺄﻣﻮﻥ، ﻣﻌﺘﺼﻢ، ﻭﺍﺛﻖ، ﻣﺘﻮﻛﻞ، ﻣﻨﺘﺼﺮ، ﻣﺴﺘﻌﻴﻦ، ﻣﻌﺘﺰ ﻟﻌﻨﺔ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻬﻢ؛ ﻭ ﺁﺧﺮ الأﻣﺮ ﻣُﻌﺘَﺰ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺯﻫﺮ ﺷﻬﻴﺪ ﻛﺮﺩ. ﻣﺪّﺕ ﻋﻤﺮ ﻣﺒﺎﺭک ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ 41 ﺳﺎﻝ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﺑﻮﺩ.

13 ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻘﻴّﻪ ﺍﻳّﺎﻡ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺟﺒﺎﺭ ﻣﺘﻮﻛّﻞ ﺩﺭ ﺳﺎﻣّﺮﺍ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺣﺎﻛﻢ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺑﻪ ﻣﺘﻮﻛّﻞ ﻧﻮﺷﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻜّﻪ ﻭ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺣﺎﺟﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻋﻠﻰ ﺑﻦ ﻣﺤﻤّﺪ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺎﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑِﺒَﺮ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻣﻄﻴﻊ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ.

ﺩﺭ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺍﺫﻳّﺖ ﻭ ﺍﺿﺮﺍﺭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﺘﻮﻛّﻞ ﺯﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺎﻣّﺮﺍ ﺑُﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﺴﺎﺭت ها ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻌﺘﺰ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺷﻬﻴﺪ ﻛﺮﺩ.

ﺍﻣﺎﻡ ﻋﺴﻜﺮﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻏﺴﻞ ﻭ ﻛﻔﻦ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ، ﻭ ﺑﻌﺪﺍً ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﻳﻦ ﺍمورات ﺗﻮﺳّﻂ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻧﺠﺎم ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻜﺎﻥ ﻓﻌﻠﻰ ﺣﺮﻡ ﻣﻄﻬّﺮ ﺩﻓﻦ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. (5)

📚 منابع:

1. ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﻟﻤﻘﺎﺻﺪ : ﺹ 16. و ... .
2. ﺍﺻﻮﻝ ﻛﺎﻓﻰ : ﺝ 2، ﺹ 497. و ... .
3. تاریخ الأئمة علیهم السلام : ص 13. کشف الغمة : ج 2، ص 357.
4. ﺍﺭﺷﺎﺩ : ﺝ 2، ﺹ 297.
5. همان : ﺝ 2، ﺹ 297، 309. و

🔷 ﺍﻧﺪﺭ ﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺩﺍﻍ ﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻋﻠﺎﺝ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺩﺍﻍ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮﺩ 🔷

ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺩﺍﻍ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﺪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﺍﻣﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﺍﻡ‌ﻫﺎ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮔﺮﺩ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻣﺰﺍﺝ ﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﺁﻥ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺗﺒﺎﻩ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻋﻠّﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﺪ ﺭﺍ ﻣﺪﺩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻃﺒﻴﺐ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﭘﺎﻙ ﻛﻨﺪ، ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﺳﺘﻔﺮﺍﻍ‌ﻫﺎ ﻭ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺑﻪ ﭘﺎﻙ ﻛﺮﺩﻥ ﺁﻥ ﻭﻓﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﻛﺮﺩ. ﺩﺍﻍ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﻨﻔﺬﻫﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺪﺩ ﺁﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻨﻔﺬﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﻡ‌ﻫﺎ ﺭﺳﺪ ﺑﺒﻨﺪﺩ ﻭ ﺳﺨﺖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻋﻠﺎﺝ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺩﺍﻍ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮﺩ، ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ: ﻳﻜﻰ: ﺩﺭﺩ ﭼﺸﻢ ﻛﻬﻦ ﺍﺳﺖ ﺳﺒﺐ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻧُﺰﻟَﻪ ﺩﻣﺎﻏﻰ ﺑﻮﺩ. ﺩﻭﻡ: ﺿﻴﻖ ﺍﻟﻨﻔﺲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﺁﻥ ﻧﺰﻟﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻮﺩ. ﺳﻮﻡ: ﺟﺬﺍﻡ ﺍﺳﺖ. ﭼﻬﺎﺭﻡ: ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻣﺪﻥ ﺁﺏ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻭ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺁﻥ ﺗﺎ ﻓﺮﻭﺩ ﻧﻴﺎﻳﺪ. ﭘﻨﺠﻢ: ﺑﺮ ﺁﻣﺪﻥ ﻣﻮﻯ ﻓﺰﻭﻧﻰ ﺑﺮ ﭘﻠﻚ ﭼﺸﻢ. ﺷﺸﻢ: ﻧﺎﺻﻮﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﻯ ﭼﺸﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺯﻯ «ﻏَﺮَﺏ» ﮔﻮﻳﻨﺪ. ﻫﻔﺘﻢ: ﺧﺮﺍﺝ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺷﻮﺻﻪ ﺗﻮﻟّﺪ ﻛﻨﺪ. ﻫﺸﺘﻢ: ﺧﺮﺍﺝ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺭﻳﻢ ﺍﻧﺪﺭ ﻏﺸﺎﺀ ﺟﮕﺮ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﺿﻤﺎﺩ ﻭ ﺷﺮﺑﺖ ﺳﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻧﻬﻢ: ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺳﭙﺮﺯ. ﺩﻫﻢ: ﻋﻠّﺖ ﺍﺳﺘﺴﻘﺎ. ﻳﺎﺯﺩﻫﻢ: ﺩﺭﺩ ﻭ ﺿﻌﻴﻔﻰ ﻣﻌﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻧﺰﻟﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺗﻮﻟّﺪ ﻛﻨﺪ. ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻢ: ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻥ ﻣﻬﺮﻩ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺑﺎﺯﻭ ﻭ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻛﺘﻒ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺯﺧﻤﻰ ﻭ ﺁﺳﻴﺒﻰ. ﺳﻴﺰﺩﻫﻢ: ﺳﺴﺘﻰ ﺑﻨﺪﮔﺎﻩ ﺳﺮﻳﻦ. ﭼﻬﺎﺭﺩﻫﻢ: ﻋِﺮﻕ ﺍﻟﻨﺴﺎ. ﭘﺎﻧﺰﺩﻫﻢ: ﻋﻠّﺖ ﻓﺘﻖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺯﻯ «ﻗﻴﻠﺔُ ﺍﻟﻤﺎﺀ» ﮔﻮﻳﻨﺪ. ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ: ﻋﻠّﺖ ﻓﺘﻖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻐﻮﻟﻪ ﻯ ﺭﺍﻥ ﺍﻓﺘﺪ.

دانیال شفاء گیاهان دارویی:

🔷 ﺍﻧﺪﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻫﺎﻯ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﻫﺎ 🔷


ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺩﺭﺍﺯﺍ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﭘﻬﻨﺎ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺧﺮﺩ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺠﺒﺮﺍﻥ ﻫﺮ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﺍ ﻧﺎﻣﻰ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﺍﻣﺎ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﺍﺯﺍ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺎﺯﻯ «ﺻﺪﻉ» ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺩﺭﺍﺯﻯ ﻟﺨﺘﻰ ﺍﺯ ﭘﻬﻨﺎ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ «ﻫﻠﺎﻟﻰ» ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺍﺯ ﭘﻬﻨﺎ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻛﻪ ﮔﺮﺩ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ، ﺁﻥ ﺭﺍ «ﻗﺜﻮﻯ» ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ «ﻓﺤﻠﻰ» ﻧﻴﺰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻟﺨﺘﻰ ﺩﺭﺍﺯﻯ ﺩﺍﺭﺩ ﭼﻮﻥ ﻗﻠﻢ، ﺁﻥ ﺭﺍ «ﻣﺸﻄﺐ» ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺷﻜﺴﺘﮕﻰ ﺷﺎﺥ ﺷﺎﺥ ﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ «ﻣﺘﺸﻌﺚ» ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ «ﻣﺘﺸﻈﻰ» ﻧﻴﺰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺭﻳﺰﻩ ﺷﻮﺩ، ﺁﻥ ﺭﺍ «ﺭﺽ» ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺳﺨﺖ ﺭﻳﺰﻩ ﺑﻮﺩ «ﺳﻮﻳﻘﻰ» ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ «ﺟﺮﻳﺸﻰ» ﻧﻴﺰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ «ﺧﺸﺨﺎﺷﻰ» ﻧﻴﺰ ﮔﻮﻳﻨﺪ. ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ. ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺷﻜﺴﺘﮕﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﻴﻮﻓﺘﺪ ﻭ ﻏﺸﺎ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻮﺷﺖ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺣﻮﺍﻟﻰ ﺍﻭﺳﺖ ﺑﺨﻠﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﺳﺒﺐ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺁﻣﺎﺱ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﺮﺩ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ، ﺩﻳﺮ ﺩﺭﺳﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻫﺮ ﻋﻀﻮﻯ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺍﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺩﻭ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﺩ. ﺑﻘﺮﺍﻁ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﻴﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻮ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﻞ ﺳﻮﻯ ﺯﻧﺪﺭﻭﻥ ﻛﻨﺪ. ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻋﺼﺐ‌ﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺷﻜﺴﺘﮕﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎﻩ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﻟﺐ ﻣﻐﺎﻛﻰ‌ﻫﺎ ﻛﻪ ﺳﺮ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﺪﺭ ﻭﻯ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﺑﺸﻜﻨﺪ. ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻛﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﺑﻨﺪﮔﺎﻩ ﺻﻠﺐ ﺑﻮﺩ. ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﺷﺒﺪﻯ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺣﺮﻛﺖ ﺁﻥ ﻋﻀﻮ ﺑﺪﺍﻥ ﺳﺒﺐ ﺩﺷﺨﻮﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﺪﺗﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻧﺮﻡ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺷﻜﺴﺘﮕﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻨﺪﮔﺎﻩ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﻫﺎﻯ ﻛﻮﭼﻚ ﺍﻓﺘﺪ، ﺻﻠﺐ ﺗﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺑﻨﺪﮔﺎﻫﻰ ﺍﻓﺘﺪ ﻛﻪ ﻣﺠﺎﻭﺭﺕ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ‌ﻫﺎ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﺸﺎﺩﮔﻰ ﻭ ﺗﻬﻴﺌﻰ ﻛﻤﺘﺮ، ﭼﻮﻥ ﺑﻨﺪﮔﺎﻩ ﺷﺘﺎﻟﻨﮓ. ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻛﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﺻﻠﺐ ﺗﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺻﻌﺐ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﻜﺴﺘﮕﻰ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﮔﺮﺩ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﻳﺮﺗﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻧﻰ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺁﻣﺎﺳﻰ ﮔﺮ ﺍﺯ ﺟﺮﺍﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺭﻭﺩ ﮔﻮﺷﺖ ﻛﻪ ﺣﻮﺍﻟﻰ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺑﻮﺩ، ﻛﻮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ. ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻋﻠﺎﺝ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻛﻮﻓﺘﮕﻰ ﮔﻮﺷﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺁﺯَﺩ ﺗﺎ ﻟﺨﺘﻰ ﺧﻮﻥ ﺍﺯ ﻭﻯ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺍﻟّﺎ ﻣﺘﺎﻛّﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺗﺒﺎﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﻫﺎﻯ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺟﺰ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺑﺎﺯ ﻧﺮﻭﻳﺪ. ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻗﻮّﺕ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺍﻧﺪﺭ ﺗﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺮﺍﻥ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻧﺮﻭﻳﺪ. ﻟﻜﻦ ﻟﺤﺎﻣﻰ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻏﻀﺮﻭﻑ ﺑﺮ ﺣﻮﺍﻟﻰ ﺁﻥ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺷﻜﺴﺘﮕﻰ ﺭﺍ ﺳﺨﺖ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻛﻔﺸﻴﺰ ﺭﻭﻯ ﮔﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﻯ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺤﻜﻢ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﻫﺎﻯ ﺗﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺑﺎﺯﻭ ﺩﺷﺨﻮﺍﺭﺗﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ. ﭘﺲ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺳﺎﻋﺪ ﭘﺲ ﺗﺮﻗﻮﻩ ﻛﻪ ﺷﻜﺴﺘﮕﻰ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﺭﻭﻥ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺳﺎﻕ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺪّﺕ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻫﺮ ﻋﻀﻮﻯ ﭘﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ. ﺑﻴﻨﻰ ﺍﻧﺪﺭ ﻣﺪّﺕ ﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ. ﻭ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﭘﻬﻠﻮ ﺍﻧﺪﺭ ﺑﻴﺴﺖ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺳﺎﻋﺪ ﺍﻧﺪﺭ ﺳﻰ ﺭﻭﺯ ﺗﺎ ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻥ ﺍﻧﺪﺭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺭﻭﺯ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺳﻪ ﻣﺎﻩ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﺎﻩ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺳﺒﺐ‌ﻫﺎ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﺳﺒﺐ‌ﻫﺎ ﺩﻳﺮﺗﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ، ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻮﻉ ﺍﺳﺖ: ﻳﻜﻰ ﺁﺏ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺮ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺭﻳﺨﺘﻦ. ﺩﻭﻡ ﺑﻨﺪ ﺁﻥ ﺯﻭﺩ ﮔﺸﺎﺩﻥ. ﺳﻮﻡ: ﺷﺘﺎﺏ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻧﺪﺭ ﺣﺮﻛﺖ ﻫﺎ. ﭼﻬﺎﺭﻡ، ﻃﻌﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﻟﻄﻴﻒ ﻛﻪ ﺧﻮﻥ ﺭﺍ ﻟﻄﻴﻒ ﻛﻨﺪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺻﻔﺮﺍﻳﻰ ﻭ ﺧﺸﻚ ﻣﺰﺍﺝ ﺩﻳﺮﺗﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ. ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺧﻮﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻟﺰﺝ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﻃﻌﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﻏﻠﻴﻆ ﻭ ﻟﺰﺝ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ، ﭼﻮﻥ ﻫﺮﻳﺴﻪ ﻭ ﭘﺎﻳﭽﻪ ﻭ ﻛﻌﻚ ﻭ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﺎﻧﺪ. ﻭ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ: ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻧﮓ ﺧﻮﻥ ﺑﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﭘﻮﺳﺖ ﺁﻥ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺎﺩﻩ ﻛﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺩﻓﻊ ﻛﻨﺪ.

ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﻃﻞ ﺷﺪﻥ ﻣﻮﻯ ( ریزش مو)ﺩﻭ ﻧﻮﻉ ﺍﺳﺖ:


ﻳﻜﻰ ﺍﻧﺪﺭ ﻣﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﺪﺭ ﭘﻮﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻧﺪﺭ ﻣﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺳﻪ ﺍﺳﺖ: ﻳﻜﻰ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺨﺎﺭ ﺩﺧﺎﻧﻰ ﻛﻤﺘﺮ ﺑﻮﺩ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺨﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗَﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻗﻴﻖ. ﺑﺪﺍﻥ ﺳﺒﺐ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻮﻯ ﺭﻭﻯ ﻧﺮﻭﻳﺪ. ﺩﻭﻡ ﺳﺒﺒﻰ ﺑﻮﺩ ﻋﺎﺭﺿﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﻓﺘﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﺩﺭﺍﺯ ﻛﺸﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺎﺩﻩ ﺍﻯ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻏﺬﺍﻯ ﻣﻮﻯ ﮔﺮﺩﺩ، ﺑﺪﺍﻥ ﺳﺒﺐ ﻣﻮﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻴﻔﺘﺪ ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﺮ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺪﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺩﻕ ﻭ ﺳﻞ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺧﺎﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻓﺘﺪ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺳﺮﺩﻯ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻣﻨﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺘﺮﺍﻛﻢ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﺩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺳﺮﺩﻯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﻫﺎﻯ ﺷﺮﻳﻒ ﺑﺎﺯ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻗﻮّﺕ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﺑﺎﺯ ﺁﻳﺪ. ﺑﺪﺍﻥ ﺳﺒﺐ ﺑﺨﺎﺭ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺧﺎﻧﻰ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻧﺪﻙ ﻭ ﺭﻗﻴﻖ ﺑﻮﺩ ﻣﺎﺩﻩ ﻯ ﻣﻮﻯ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﺍﻓﺘﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﺏ ﺣﺎﺟﺖ ﻣﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺁﺏ ﻧﻴﺎﺑﺪ، ﺧﺸﻚ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﻳﺰﺩ ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﺮ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﻓﺘﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﮔﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺨﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﺳﺒﺐ ﺭﻗﻴﻖ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺩﻓﻊ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻡ ﻫﻴﭻ ﻧﻴﺎﻳﺪ. ﺳﻮﻡ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻣﺎﺩﻩ ﻯ ﻣﻮﻯ ﻭ ﻏﺬﺍﻯ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻭﻯ ﺑﺎﺯ ﺍﻓﺘﺪ. ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﻣﺎﻍ ﻓﺮﻭﺗﺮ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﻭ ﻣﻠﺎﻗﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻗﺤﻒ ﺩﻣﺎﻍ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻃﻞ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻥ ﺳﺒﺐ ﻣﻮﻯ ﺭﺍ ﻏﺬﺍ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺍﺩ. ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﻗﺖ ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻯ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺍﺻﻠﻌﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻣﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪﻙ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺒﺐ‌ﻫﺎ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻮﺩ ﺑﺮ ﺳﻪ ﻭﺟﻪ ﺍﺳﺖ. ﻳﻜﻰ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻣﺴﺎﻡ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻳﺎ ﻣﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﻭﻯ ﮔﺬﺭ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﻭ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺴﺘﮕﻰ ﻣﺴﺎﻡ ﺍﻭ ﺍﺻﻠﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﻮﺳﺖ ﺍﻭ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗَﺮ، ﺯﻳﺮ ﺩﺍﺭﺩ، ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻛﺎﻏﺬ ﻛﻪ ﺧﺸﻜﻰ ﺑﺮ ﻭﻯ ﻏﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩ. ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺤﺮﻭﺭ ﺯﻭﺩ ﺍﺻﻠﻊ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺧﺸﻜﻰ ﺑﺮ ﻭﻯ ﻏﺎﻟﺐ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺣﺎﻝ‌ﻫﺎ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺍﺻﻠﻊ ﺷﻮﺩ، ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﻣﻮﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﮔﺮﻣﻰ ﻣﺰﺍﺝ. ﺩﻭﻡ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻣﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪﺭ ﻣﺴﺎﻡ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﮕﺬﺭﺩ. ﻟﻜﻦ ﺩﺭ ﻭﻯ ﻧﭙﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﻨﻌﻘﺪﻧﺸﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺗﺨﻠﺨﻞ ﭘﻮﺳﺖ ﻭ ﻓﺮﺍﺧﻰ ﻣﺴﺎﻡ. ﺳﻮﻡ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻣﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﭘﻮﺳﺖ ﺗﺒﺎﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﺘﻐﻴﺮ ﺷﻮﺩ ﺗﻐﻴﺮﻯ ﻛﻪ ﻣﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﺎﻝ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﻮﻟّﺪ ﻣﻮﻯ ﺭﺍ ﺷﺎﻳﺪ. ﻭ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﺗﺒﺎﻩ ﺷﺪﻥ ﻣﺎﺩﻩ ﻯ ﻣﻮﻯ: ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺨﺴﺖ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺷﻜﻞ ﻭ ﻗﻮّﺕ ﻣﻮﻯ ﺑﮕﺮﺩﺩ ﭘﺲ ﻓﺮﻭ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺳﺮﺥ ﻳﺎ ﺯﺭﺩ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﮔﺎﻩ ﻣﻰ ﮔﺴﻠﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﺦ ﻣﻰ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻛﻪ ﺟﻌﺪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺟﻌﺪﻯ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺻﻠﻌﻰ ﺭﺍ ﻋﻠﺎﺝ ﻧﻴﺴﺖ. ﻟﻜﻦ ﺗﻮﻟّﺪ ﺁﻥ ﺑﺎﺯ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺗﻮﺍﻥ ﻛﺮﺩ. ﻭ ﺑﻘﺮﺍﻁ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺻﻠﻊ ﺭﺍ ﻋﻠّﺖ ﺩﻭﺍﻟﻰ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪ، ﻣﻮﻯ ﺳﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﺁﻳﺪ، ﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻠّﺖ ﺭﺍ «ﺩﺍﺀ ﺍﻟﺜﻌﻠﺐ» ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ. ﻭ ﻣﻮﻯ ﭘﻠﻚ ﭼﺸﻢ ﻭ ﻣﻮﻯ ﺍﺑﺮﻭ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻰ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﺸﻮﺩ. ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺑﻴﺦ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻏﻀﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺒﺸﻰ ﻭ ﺯﻧﮕﻰ ﺭﺍ ﺍﺻﻠﻌﻰ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﻓﺘﺪ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﺳﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺻﻠﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺴﺎﻡ ﺗﻨﮓ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﻳﻚ ﺑﻮﺩ، ﻟﻜﻦ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺤﻜﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﺷﺨﻮﺍﺭ ﺍﺯ ﺑﻴﺦ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻟﺜﻎ ﺍﺻﻠﻊ ﻧﺸﻮﺩ، ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﻣﺎﻍ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗَﺮ ﺑﻮﺩ. ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻣﺪﺩ ﻏﺬﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺗَﺮﻯ ﺩﻣﺎﻍ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺰﻟﻪ ﻭ ﺫﺭﺏ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻮﺩ. ﺑﺎﺏ ﺩﻭﻡ ﺍﻧﺪﺭ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻣﻮﻯ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭﺩ. ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻗﻮّﺕ ﻣﻮﻯ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭﺩ، ﭼﻬﺎﺭ ﻗﻮّﺕ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ: ﻳﻜﻰ ﺣﺮﺍﺭﺗﻰ ﻟﻄﻴﻒ، ﺩﻳﮕﺮ ﻗﻮّﺕ ﺟﺬﺏ، ﺳﻮﻡ ﻗﻮّﺕ ﻗﺎﺑﻀﻪ، ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﻯ ﻭ ﺁﻥ ﺷﻘﺎﻳﻖ ﻧﻌﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﭼﻬﺎﺭ ﺟﺰﻭ ﺍﻛﻤﻴﻞ ﺍﻟﻤﻠﻚ ﺑﺎ ﺑﻴﺦ ﺍﻭ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺩﺭﺧﺖ ﺍﻧﺠﻴﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻳﻚ، ﻳﻚ ﺟﺰﺀ، ﻟﺎﺩﻥ ﺳﻪ ﺟﺰﺀ، ﭘﺮ ﺳﻴﺎﻭﺷﺎﻥ ﺩﻭ ﺟﺰﺀ، ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎ ﺑﺴﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺭﻭﻏﻦ ﻣﺼﻄﻜﻰ ﺑﻜﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ.

ﺧﻀﺎﺏ‌ﻫﺎ ﺳﻪ ﻧﻮﻉ ﺍﺳﺖ ﺳﻴﺎﻩ ﻛﻨﻨﺪﻩ، ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺷﻘﺮ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺳﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﭙﻴﺪ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﻣﺎ ﺧﻀﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﻩ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻧﺨﺴﺖ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﻢ. ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺍﺑﻮ ﻋﻠﻰ ﺳﻴﻨﺎ ﺭﺣﻤﻪ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ: ﺍﻧﺪﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﻃﺐ ﻧﺴﺨﺖ ﺭﻭﻏﻦ‌ﻫﺎ ﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﺑﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﻮﻯ ﺭﺍ ﺳﻴﺎﻩ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻭﻏﻦ ﻗﻮّﺕ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻮﻯ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺣﺎﻳﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻣﻴﺎﻥ ﻗﻮّﺕ ﺩﺍﺭﻭ ﻭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻮﻯ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻭﻯ ﺍﺛﺮ ﻛﻨﺪ، ﻣﮕﺮ ﻛﻪ ﻗﻮّﺕ ﺩﺍﺭﻭﻳﻰ ﺳﺨﺖ ﻗﻮﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺧﺎﺻﻴّﺘﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺭﻭﻳﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺭﻧﮓ ﺁﻥ ﻗﻮﻯ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺗَﺮ ﭼﻮﻥ ﺯﻧﮕﺎﺭ ﺁﻫﻦ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻋﺼﺎﺭﻩ ﻯ ﭘﻮﺳﺖ ﮔُﻮﺯ ﺗَﺮ. ﭘﺲ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻗﻮّﺕ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺑﻪ ﺭﻭﻏﻦ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻧﺠﻰ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﻗﻪ ﻛﻨﺪ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻫﺪ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﻛﻪ ﻳﺎ ﺧﻤﺮ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺑﻬﺎﺭ ﺑﻴﺦ ﺩﺭﺧﺖ ﮔﻮﺯ ﺩﺭ ﺷﻴﺸﻪ ﻯ ﺭﻭﻏﻦ ﻧﻬﻨﺪ ﺷﻴﺸﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺭﻭﻏﻦ ﻭ ﺑﻴﺦ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭﺧﺖ ﺁﻥ ﺭﻭﻏﻦ ﺭﺍ ﺑﻜﺸﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺗﻴﺮ ﻣﺎﻩ ﻛﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﺁﺏ ﺑﻪ ﺑﻴﺦ ﺑﺎﺯ ﺩﻫﺪ ﺁﻥ ﺭﻭﻏﻦ ﺑﻪ ﺷﻴﺸﻪ ﺑﺎﺯ ﺁﻳﺪ. ﺧﻀﺎﺑﻰ ﺑﻮﺩ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﻭ ﺳﻴﺎﻩ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺭﻭﻏﻦ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺑﻜﻨﻨﺪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺻﻞ ﺧﻀﺎﺏ‌ﻫﺎ ﺣﻨﺎ ﻭ ﻭﺳﻤﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﺳﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺨﺴﺖ ﺣﻨﺎ ﺑﺮ ﻧﻬﻨﺪ ﻭ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﻳﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺲ ﺑﺸﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﻭﺳﻤﻪ ﺑﺮ ﻧﻬﻨﺪ ﻭ ﻫﻢ ﭼﻨﺪ ﺁﻥ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﺪ. ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺣﻨﺎ ﻭ ﻭﺳﻤﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﺮ ﻧﻬﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻭﺳﻤﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ ﻧﻬﻨﺪ ﻭ ﺭﻧﮓ ﺍﻭ ﻃﺎﻭﻭﺳﻰ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺭﻧﮓ ﻭﺳﻤﻪ ﻯ ﻫﻨﺪﻯ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﺮ ﺁﻳﺪ. ﻟﻜﻦ ﻃﺎﻭﻭﺳﻰ ﺗﺮ ﺑﻮﺩ ﻭﺳﻤﻪ ﻯ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ﻛﻤﺘﺮ ﻭ ﺩﻳﺮﺗﺮ ﮔﻴﺮﺩ، ﻟﻜﻦ ﺳﻴﺎﻩ ﺗﺮ ﺑﻮﺩ، ﺗﻄﻮﻳﺲ ﺁﻥ ﻛﻤﺘﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﻭﺳﻤﻪ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺭﻧﮓ ﻣﻮﻯ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﭘﺲ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺭﻧﮓ ﻣﻮﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﺳﻤﻪ ﺷﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﻨﺎ ﺑﺮ ﻧﻬﻨﺪ ﻭ ﺯﻭﺩ ﺑﺸﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺣﻨﺎ ﻭ ﻭﺳﻤﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺏ ﺳﻤﺎﻕ ﻭ ﺁﺏ ﺍﻧﺎﺭ ﺗَﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻟﺨﺘﻰ ﺗﺮﻑ ﺑﺎ ﻭﻯ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺼﺎﺭﻩ ﻯ ﭘﻮﺳﺖ ﮔﻮﺯ ﺗﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺁﻫﻚ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﺳﻨﮓ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺑﭙﺰﻧﺪ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﻨﻬﻨﺪ ﻭ ﭘﺸﻢ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺯﻣﺎﻳﻨﺪ ﺑﺪﺍﻥ، ﺗﺎ ﺳﻴﺎﻩ ﺷﻮﺩ. ﭘﺲ ﻭﺳﻤﻪ ﻭ ﺣﻨﺎ ﺑﺪﺍﻥ ﺁﺏ ﺗَﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻜﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻳﻚ ﺩﺭﻣﺴﻨﮓ ﻗﺮﻧﻔﻞ ﻛﻮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﻴﺨﺘﻪ ﺍﻧﺪﺭ ﺧﻀﺎﺏ ﻛﻨﻨﺪ، ﻣﻮﻯ ﺳﻴﺎﻩ ﺗﺮ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻣﻀﺮّﺕ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺩﻣﺎﻍ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﺴﺨﻪ ﺧﻀﺎﺑﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﻯ ﺣﻨﺎ ﻭ ﻭﺳﻤﻪ ﻧﻴﺴﺖ: ﻣﺎﺯﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﻏﻦ ﺯﻳﺖ ﭼﺮﺏ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﻰ ﻣﻄﻴﻦﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺴﻮﺯﻧﺪ. ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺳﻴﺎﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺳﻮﺩﻩ ﺷﻮﺩ. ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺯﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﺩﺭﻣﺴﻨﮓ، ﺭﻭﻯ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﺼﺮﻯ ﺩﻩ ﺩﺭﻣﺴﻨﮓ، ﺷﺐ ﻳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻭ ﺩﺭﻣﺴﻨﮓ، ﻧﻤﻚ ﺍﻧﺪﺭﺍﻧﻰ ﻳﻚ ﺩﺭﻣﺴﻨﮓ، ﺭﻧﮕﻰ ﻛﻨﺪ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ. ﻧﺴﺨﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ: ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻣﺎﺯﻭﻯ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻪ ﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺁﻣﺪ ﻳﻚ ﺭﻃﻞ ﺑﻐﺪﺍﺩﻯ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﺷﺐ ﻳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻛﺘﻴﺮﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻳﻚ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺩﺭﻣﺴﻨﮓ، ﻧﻤﻚ ﻫﻔﺖ ﺩﺭﻣﺴﻨﮓ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺏ ﮔﺮﻡ ﺑﺴﺮﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻣﻮﻯ ﻧﻬﻨﺪ ﻭ ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻨﺪ، ﭘﺲ ﺑﺸﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻭﺳﻤﻪ ﻭ ﺣﻨﺎ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﺳﻨﮓ ﺳﻮﺩﻩ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﻣﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻧﺪ. ﻧﺴﺨﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ: ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭﺳﻤﻪ ﻭ ﺣﻨﺎ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﺳﻨﮓ ﺳﻮﺩﻩ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﻣﻪ ﻭ ﺁﻫﻚ ﻭ ﻣﺎﺯﻭﻯ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﺷِﺐ ﻭ ﻛﺘﻴﺮﺍ ﻭ ﻗﺮﻧﻔﻞ ﻭ ﮔِﻞ ﺳﺮﺷﻮﻯ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻳﻜﻰ ﺭﺍﺳﺘﺎﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﺧﻀﺎﺏ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺷﺶ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﮒ ﭼﻐﻨﺪﺭ ﺑﺮ ﻭﻯ ﭘﻮﺷﻨﺪ ﻭ ﻧﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﺸﻚ ﺷﻮﺩ. ﭘﺲ ﺑﺸﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻭﺳﻤﻪ ﻭ ﺣﻨﺎ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻧﻬﻨﺪ ﺗﺎ ﺁﺏ ﺭﻧﮓ ﺁﻥ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺧﻀﺎﺏ‌ﻫﺎ ﺑﺪﺍﻥ ﺁﺏ ﺑﺴﺮﺷﻨﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺑﺠﻮﺷﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﭙﺎﻟﺎﻳﻨﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻧﻬﺎﺩﻩ. ﻧﺴﺨﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ: ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭﺳﻤﻪ ﺩﻭ ﺟﺰﺀ، ﺣﻨﺎ ﻳﻚ ﺟﺰﺀ، ﺭﻭﻯ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﺷﺐ ﻭ ﻧﻤﻚ ﻭ ﻣﺎﺯﻭﻯ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﺧﺒﺚ ﺍﻟﺤﺪﻳﺪ ﺭﺍﺳﺘﺎﺭﺍﺳﺖ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺮﻛﻪ ﺑﺴﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻜﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺳﺮﻛﻪ ﺗﺮﺷﻰ ﺗﺮﻧﺞ ﺑﻮﺩ ﻳﺎ ﺗﺮﺷﻰ ﻧﺎﺭﻧﺞ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﮒ ﻟﺎﻟﻪ ﻯ ﻛﻮﻫﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ «ﺷﻘﺎﻳﻖ ﺍﻟﻨﻌﻤﺎﻥ» ﮔﻮﻳﻨﺪ، ﺍﻧﺪﺭ ﺧﻨﺒﺮﻩ ﺁﺑﮕﻴﻨﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﺷﺐ ﻳﻤﺎﻧﻰ ﻳﻚ ﺗﻮ، ﺑﺮﮒ ﻟﺎﻟﻪ ﻳﻚ ﺗﻮ، ﺷﺐ ﺳﻮﺩﻩ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻳﻚ ﺭﻃﻞ ﺑﻐﺪﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﺑﺮﮒ ﻟﺎﻟﻪ ﻳﻚ ﻭﻗﻴﻪ ﺷﺐ ﺑﻮﺩ، ﭘﺲ ﺧﻨﺒﺮﻩ ﺭﺍ ﺳﺮ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺮﮔﻴﻦ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﻨﻨﺪ، ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﮒ ﻟﺎﻟﻪ ﺣﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺧﻀﺎﺑﻰ ﺑﻮﺩ ﻧﻴﻜﻮ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﺒﺎﺕ ﺟﻮ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺧﻮﺷﻪ ﻛﻨﺪ ﺑﺎ ﻧﻴﻢ ﻭﺯﻥ ﺁﻥ ﺷﺐ ﻳﻤﺎﻧﻰ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺧﻨﺒﺮﻩ ﺁﺑﮕﻴﻨﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺳﺮﮔﻴﻦ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﻭﻯ ﺧﻀﺎﺑﻰ ﺧﻮﺏ ﺁﻳﺪ ﺳﻴﺎﻩ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮﻛﺪﻭﻯ ﺗَﺮ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻭ ﻟﺨﺘﻰ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻟﺨﺘﻰ ﻧﻤﻚ ﻭ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﺧﺒﺚ ﺍﻟﺤﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻭ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﭘﻮﺳﺖ ﺍﻭ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺑﺎﺯ ﻧﻬﻨﺪ ﻭ ﻛﺪﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻞ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﭼﻮﻥ ﺑﮕﺸﺎﻳﻨﺪ ﺧﻀﺎﺑﻰ ﻭ ﻣﺪﺍﺩﻯ ﺳﻴﺎﻩ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﮒ ﻛﺒﺮ ﺑﺴﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺷﻴﺮ ﺑﭙﺰﻧﺪ، ﺧﺎﺻّﻪ ﺷﻴﺮ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺷﺐ ﺑﺮ ﻣﻮﻯ ﻧﻬﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﺧﻀﺎﺑﻰ ﺑﻮﺩ ﻧﻴﻜﻮ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺷﻜﻮﻓﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﮔﻮﺯ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻋﻨﺎﻗﻴﺪ ﺁﻭﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺭﻭﻏﻦ ﺯﻳﺖ ﺑﺴﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﻓﻘﺮﻳﺮ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻧﺪ، ﺳﻴﺎﻩ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺻﻔﺖ ﻏﺎﻟﻴﻪ ﺳﻴﺎﻩ ﻛﻨﻨﺪﻩ: ﺁﻣﻠﻪ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺩﺭﻣﺴﻨﮓ، ﺁﺏ ﻣﻮﺭﺩ ﺗَﺮ ﻳﻚ ﺭﻃﻞ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺑﻐﺪﺍﺩﻯ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭ ﺭﻃﻞ ﺁﺏ ﺑﭙﺰﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻧﻴﻤﻪ ﺑﺎﺯ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺩﺭﻣﺴﻨﮓ ﺧﻄﻤﻰ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺩﺭﻣﺴﻨﮓ ﺣﻨﺎ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺩﺭﻣﺴﻨﮓ ﻭﺳﻤﻪ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﻋﺪﺩ ﻣﺎﺯﻭ ﺑﺮﻳﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﻩ ﺩﺭﻣﺴﻨﮓ ﻣﺎﺯﻭ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺩﺭﻣﺴﻨﮓ ﺻﻤﻎ ﻫﻤ

ﻪ ﺭﺍ ﺑﻜﻮﺑﻨﺪ ﻧﺮﻡ ﻭ ﺑﺒﻴ

ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﺮﺩﻯ ﺑُﻮﺩ ﺳﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.

ﺳﻴﺴﺎﻟﻴﻮﺱ: ﺍﻧﮕﺪﺍﻥ ﺭﻭﻣﻰ ﺍﺳﺖ. ﺍﻧﺪﻛﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﮕﺪﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭﺍﺯﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﭙﻴﺪ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﻯ ﺩﻭﻡ ﻟﻄﻴﻒ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻛﻨﻨﺪﻩ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺻﺮﻉ ﺭﺍ ﺳﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻠﻐﻢ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﺑﮕﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﺍﻧﺪﺭ ﺷﺮﺍﺏ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ. ﻣﻀﺮﺕ ﺳﺮﻣﺎﻫﺎ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺳﻔﺮﻫﺎ، ﻭ ﺩﺭﺩ ﭘﺸﺖ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﺩ.

ﺍﺻﻞ ﻓﺎﻭﺍﻧﻴﺎ: ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺭﻭ ﺭﺍ «ﻋﻮﺩ ﺻﻠﻴﺐ» ﮔﻮﻳﻨﺪ. ﺩﻭ ﻧﻮﻉ ﺍﺳﺖ ﻧﺮ ﻭ ﻣﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺨﻰ ﺍﺳﺖ ﺳﭙﻴﺪ ﺑﻪ ﺳﻄﺒﺮﻯ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻃﻌﻢ ﺁﻥ ﻗﺒﻀﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﭼﻪ ﻣﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭ ﻓﺮﻉ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﺎﺥ‌ﻫﺎ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺳﺖ. ﺳﺨﺖ ﮔﺮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻟﻜﻦ ﺑﻪ ﮔﺮﻣﻰ ﻭﺻﻒ ﻛﻨﻨﺪ. ﺩﺭ ﻭﻯ ﻗﻮّﺕ‌ﻫﺎ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺧﺸﻚ

ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﺒﺾ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺳﺪﻩ ﮔﺸﺎﻳﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺧﻠﻂ ﻏﻠﻴﻆ ﺭﺍ ﻟﻄﻴﻒ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺗﻘﻄﻴﻊ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺯﺩﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺨﺎﻳﻨﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺗﻴﺰﻯ ﻭ ﻗﺒﺾ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪ، ﻣﺼﺮﻭﻉ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺑﺮ ﺑﺴﺘﻦ ﺳﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺻﺮﻉ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ، ﺁﺯﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻣﺼﺮﻭﻉ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﺻﺮﻉ ﺯﺍﻳﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﮕﺸﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺻﺮﻉ ﺑﺎﺯ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺑﻮﻋﻠﻰ ﺳﻴﻨﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻓﺎﻭﻳﻨﺎﻯ ﺭﻭﻣﻰ ﭼﻪ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﺁﺭﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﻧﻴﺴﺖ. ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ: ﺛﻤﺮﻩ ﻯ ﺁﻥ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﺍﻓﻜﻨﻨﺪ، ﺩﻭﺩ ﺁﻥ ﻣﺼﺮﻭﻉ ﺭﺍ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻮﺵ ﺑﺎﺯ ﺁﺭﺩ.

ﺍﺳﻘﻴﻞ ﻣﺸﻮﻯ: «ﺍﺳﻘﻴﻞ» ﺭﺍ «ﺑﺼﻞ ﺍﻟﻔﺄﺭ» ﮔﻮﻳﻨﺪ. ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻣﻮﺵ ﺭﺍ ﺑﻜﺸﺪ ﻭ ﻃﻌﻢ ﺍﻭ ﺑﺪ ﺍﺳﺖ. ﭘﺨﺘﻦ ﻭ ﺑﺮﻳﺎﻥ ﻛﺮﺩﻥ ﻟﺨﺘﻰ ﻗﻮّﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺸﻜﻨﺪ. ﻭ ﻧﻮﻋﻰ ﺍﺯ ﻭﻯ ﺯﻫﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻛﺸﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻧﮓ ﺍﻭ ﺩﺭﻓﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﻫﻢ ﭼﻮﻥ ﻟﻮﻥ ﺳﺮﻭﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻃﻌﻢ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺗﻴﺰﻯ ﻭ ﻃﻠﺨﻰ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﺑﻮﺩ ﮔﺮﻡ ﺍﺳﺖ، ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺳﻮﻡ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺩﻭﻡ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺻﺮﻉ ﻭ ﻣﺎﻟﻴﺨﻮﻟﻴﺎ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭﺟﺎﻉ ﻣﻔﺎﺻﻞ ﻭ ﻓﺎﻟﺞ ﻭ ﻋﺮﻕ ﺍﻟﻨﺴﺎ ﺭﺍ ﺳﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.

ﺣﺐ ﺍﻟﺒﻠﺴﺎﻥ: ﮔﺮﻡ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻋﻮﺩ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻮﺩ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺩﻭﻡ ﻭ ﺭﻭﻏﻦ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻭ ﮔﺮﻡ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻭﻝ ﺩﺭﺟﻪ ﺳﻮﻡ. ﺑﺪﺍﻥ ﮔﺮﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﮔﻤﺎﻥ ﺑﺮﻧﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻋﻮﺩ ﺭﻳﺶ‌ﻫﺎ ﻭ ﺳﺮ ﭘﺎﻙ ﻛﻨﺪ.

ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﺩﻝ(قلب) ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﻣﻌﺘﺪﻝ ﻛﻪ ﺩﻝ ﺭﺍ ﻗﻮّﺕ ﺩﻫﺪ:
ﻳﺎﻗﻮﺕ، ﺑﻴﺠﺎﺩﻩ، ﭘﻴﺮﻭﺯﻩ، ﻟﻌﻞ، ﺯﺭ، ﺳﻴﻢ، ﮔﻞ ﻣﺨﺘﻮﻡ، ﺣﺠﺮ ﺍﺭﻣﻨﻰ، ﻟﺎﮊﻭﺭﺩ. ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﺩ: ﻛﺎﻓﻮﺭ، ﺻﻨﺪﻝ، ﻃﺒﺎﺷﻴﺮ، ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪ، ﺑﺴّﺪ، ﺳﻴﻢ، ﮔﺸﻨﻴﺰ ﺗَﺮ، ﺗﺮﺷﻰ، ﺗﺮﻧﺞ

ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﮔﺮﻡ: ﺩﺭﻭﻧﺞ، ﺟﺪﻭﺍﺭ، ﻣﺸﻚ، ﻋﻨﺒﺮ، ﻋﻮﺩ، ﺯﺭﻧﺒﺎﺩ، ﺍﺑﺮﻳﺸﻢ، ﺯﻋﻔﺮﺍﻥ، ﺑﻬﻤﻦ ﺳﺮﺥ ﻭ ﺳﭙﻴﺪ، ﻗﺮﻧﻔﻞ، ﺑﺎﺩﺭﻧﺞ ﺑﻮﻳﻪ، ﺑﺎﺯﺭﻭﺝ ﻭ ﺗﺨﻢ ﺁﻥ، ﺷﺎﻫﺴﻔﺮﻡ ﻭ ﺗﺨﻢ ﺁﻥ، ﻗﺎﻗﻠﻪ ﻛﺒﺎﺭ، ﻛﺒﺎﺑﻪ، ﺳﺎﺫﺝ ﻫﻨﺪﻯ، ﺭﺍﺳﻦ، ﻗﻬﺮﺑﺎ، ﺳﻮﺳﻦ ﺁﺯﺍﺩ.

ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻳﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻏﺮﺽ ﻭ ﻓﻌﻞ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺳﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ:

ﺍﻓﺘﻴﻤﻮﻥ، ﺍﺳﻄﻮﺧﻮﺩﻭﺱ، ﺁﻣﻠﻪ، ﺁﺫﺭﻳﻮﻥ، ﺍﻧﻔﺤﻪ، ﺑﺴﻔﺎﻳﺞ ﺧﻴﺮﺑﻮﺍ، ﺩﺍﺭﭼﻴﻨﻰ، ﺯﺭﻧﺐ، ﺳﻠﻴﺨﻪ، ﺳﻨﺒﻞ، ﺳﻚ، ﺳﻌﺪ، ﺳﻨﺪﺭﻭﺱ، ﺷﺐ، ﻃﻠﺤﺴﻘﻮﻕ، ﻏﺎﺭﻳﻘﻮﻥ، ﻛﻨﺪﺭ، ﻣﻮﻣﻴﺎ، ﻓﺴﺘﻖ، ﺧﺮﻣﺎﻯ ﻫﻨﺪﻯ، ﻧﻴﻠﻮﻓﺮ، ﻧﻌﻨﻊ، ﻧﻤﺎﻡ

ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﺩﻝ ﻛﻪ ﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺳﻬﺎﻝ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺳﻬﺎﻝ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻟﻄﻴﻒ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻏﻠﻴﻆ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﻗﻮﺍﻡ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺎﺯﻯ «ﻟﺰﺝ» ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﺳﺘﻔﺮﺍﻍ ﮔﻴﺮﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺎﺯﻯ «ﻣﻐﺮﻯ» ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﮔﺸﺎﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺎﺯﻯ «ﻣﺤﻠّﻞ» ﮔﻮﻳﻨﺪ، ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺍ «ﻣﻔﺘﺢ» ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺎﺩﺗﻬﺎ ﺑﺎﺯﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺎﺯﻯ «ﺭﺍﺩﻉ» ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺧﻴﺮﻩ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺎﺯﻯ «ﻣﺨﺪّﺭ» ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﺮﻕ ﺁﺭﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺩﺭﺍﺭ ﺑﻮﻝ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﻃﻮﺑﺖ‌ﻫﺎ ﺭﺍ ﻛﻤﺘﺮ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺎﺯﻯ «ﻧﺎﺷﻒ» ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ «ﻣﺠﻔّﻒ» ﻧﻴﺰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﻓﻘﺮﻯ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ.

ﺍﻣﺎ ﺩﺍﺭﻭﻯ ﻣﺴﻬﻞ ﻛﻪ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺳﻮﺩﻣﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻭﺝ ﺯﻳﺎﻥ ﻛﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﻮﺩﻣﻨﺪﻯ ﻳﻜﻰ، ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻠﻂ ﺑﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺗﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻮﺍﻟﻰ ﺩﻝ ﻭ ﺩﻣﺎﻍ ﭘﺎﻙ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺭﻭﺡ ﺩﻝ ﻭ ﺩﻣﺎﻍ ﺻﺎﻓﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﻝ ﻗﻮﻯ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎ ﭼﻮﻥ ﺍﻓﺘﻴﻤﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺳﻄﻮﺧﻮﺩﻭﺱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻭﻡ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺍﻧﺪﻙ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻣﻔﺮﺡ‌ﻫﺎ ﺍﻓﻜﻨﻨﺪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺻﺎﻓﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﺩﻩ ﻯ ﺑﺪ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺩﻭﺭ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﻥ ﺩﻝ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﻝ ﻗﻮﻯ ﻭ ﺷﺎﺩﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎ ﭼﻮﻥ ﺣﺠﺮ ﺍﺭﻣﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺠﺮ ﻟﺎﮊﻭﺭﺩ ﻭ ﺯﻳﺎﻥ ﻛﺎﺭ ﻳﻜﻰ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﻭﻯ ﻣﺴﻬﻞ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﺧﻠﺎﻁ ﺑﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻦ ﺑﻴﺎﺭﺩ، ﻟﺨﺘﻰ ﺍﺧﻠﺎﻁ ﻧﻴﻚ ﺭﺍ ﺑﺠﻨﺒﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺁﻥ ﺑﻴﺎﺭﺩ. ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺿﻌﻒ ﺗﻮﻟﺪ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﻡ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻗﻬﺮ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﻭﻯ ﺑﺴﺘﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﻬﺎﻝ ﺩﻓﻊ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻛﺎﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺧﻠﺎﻁ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻦ ﺑﻪ ﻣَﻘَﺮّ ﺧﻮﻳﺶ ﺟﺬﺏ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺧﻠﻄﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﺭﮔﺎﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻛﺎﺭ ﺩﺍﺭﻭﻯ ﻣﺴﻬﻞ ﺑﺮ ﺧﻠﺎﻑ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺎ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺭﺍ ﻋﺎﺟﺰ ﻧﻜﻨﺪ ﺑﺮ ﻭﻯ ﭼﻴﺮﻩ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺩﺭﻣﺴﻨﮓ ﺍﺳﻬﺎﻝ ﻧﻜﻨﺪ، ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺿﻌﻒ ﺁﺭﺩ. ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﻭﻯ ﻣﺴﻬﻞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻔﻊ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺿﻌﻒ ﺩﻝ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻧﻮﺧﺲ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺿﻌﻒ ﻗﻮّﺕ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ.

ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﻗﺎﺑﺾ ﻭ ﻗﻮﻯ ﻭ ﻣﻐﺮﻯ: ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﻣﺨﺘﻮﻡ ﻭ ﺑﻬﻤﻦ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ، ﮔﻮﻫﺮِ ﺩﻝ ﺭﺍ ﻭ ﻗﻮّﺕ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻟﺰﻭﺟﺖ ﻭ ﺑﻘﺮﺏ ﻗﺒﺾ ﻏﻠﻴﻆ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻗﻮﺍﻡ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﮔﻮﻫﺮ ﺭﻭﺡ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺳﺒﺒﻰ ﻣﻨﻔﻌﻞ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻧﭙﺬﻳﺮﺩ ﻭ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺗﻮﺣﺶ ﺭﺍ ﻛﻤﺘﺮ ﺑﻮﺩ. ﻟﻜﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺁﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺿﻌﻒ ﻗﻮّﺕ ﺭﺍ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﻮﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﻗﻴﻖ ﺑﻮﺩ.

ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﻟﻄﻴﻒ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﭼﻮﻥ ﻏﻠﻴﻈﺘﺮ ﺷﻮﺩ ﻟﻄﻴﻒ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺗﻴﺮﮔﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﻥ ﺟﺪﺍ ﻛﻨﺪ، ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺗﻮﺣﺶ ﺭﺍ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺁﻥ ﻓﺰﻭﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺿﻌﻒ ﻗﻮّﺕ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﻋﺮﻕ ﺁﺭﻧﺪﻩ ﻭ ﺍﺩﺭﺍﺭ ﺑﻮﻝ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺧﻮﻥ ﺭﺍ ﻏﻠﻴﻆ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺗﻴﺮﻩ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻣﺎﺩﻩ ﻯ ﻟﻄﻴﻒ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﻥ ﺟﺪﺍ ﻛﻨﺪ ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺁﻥ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺧﻮﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﻗﻴﻖ ﻭ ﺁﺏ ﻧﺎﻛﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺗﻮﺣﺶ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺧﻮﻥ ﻫﻤﻪ ﻯ ﺗﻦ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺩﻝ ﻏﻠﻴﻈﺘﺮ ﻭ ﺗﻴﺮﻩ ﺗﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺧﺸﻜﻰ ﺯﻳﺎﺩﺕ ﺗﺮ ﺷﻮﺩ. ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﮔﺸﺎﻳﻨﺪﻩ: ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺯﻯ «ﻣﻔﺘﺢ» ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺳﺪﻩ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺁﻥ، ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﻔﺬ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﺩﻝ، ﺑﻪ ﺩﻝ ﺭﺳﺪ.

ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﻣﺤﻠّﻞ: ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺗﻮﺣﺶ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﺗﻮﺣﺶ ﺳﺮﺩﻯ ﻭ ﻏﻠﻴﻈﻰ ﺧﻮﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﺭﺍﺩﻉ: ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﻮﺀ ﺍﻟﻤﺰﺍﺝ ﮔﺮﻡ ﺭﺍ ﺳﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ
ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﻣﺨﺪﺭ ﻗﻮّﺕ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﻭ ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺪﺍﻥ ﺭﺳﺪ ﻗﻮّﺕ ﺩﺍﺭﻭ ﺑﺴﺘﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﮕﻰ ﻗﻮّﺕ ﺩﺍﺭﻭ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻝ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﺛﺮ ﻭ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ.
ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﺗﺮﻳﺎﻗﻰ: ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺧﻴﺰﺩ. ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻫﻤﻪ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﺗﺮﻳﺎﻗﻰ ﺩﻝ ﺭﺍ ﻗﻮّﺕ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺷﺎﺩ ﺩﺍﺭﺩ

ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﻯ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﻧﻔﺎﺥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺗﻮﺣﺶ ﺭﺍ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺿﻌﻒ ﻗﻮّﺕ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ. ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺨﺎﺭﻯ ﻧﺎﻣﻠﺎﻳﻢ ﺑﺎ ﺭﻭﺡ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺁﻥ ﺑﺨﺎﺭ ﺑﺎ ﺭﻭﺡ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺧﻠﻂ ﻓﺰﻭﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﻧﺪﺍﻡ‌ﻫﺎ ﭘﺲ ﺭﻭﺡ ﺑﺪﺍﻥ ﺳﺒﺐ ﺗﻴﺮﻩ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻓﻌﺎل خویﺶ ﻛﺴﻠﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺿﻌﻒ ﺗﻮﺣﺶ ﺯﻳﺎﺩﺕ ﮔﺮﺩﺩ.

ﻳﺎﻗﻮﺕ: ﻣﻌﺘﺪﻝ ﺍﺳﺖ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﻭ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺷﺎﺩﻯ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺭﺍ ﻗﻮّﺕ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻀﺮّﺕ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﺯﻫﺮﻧﺎﻙ ﺿﺪﻯ ﻛﺮﺩﻥ. ﺧﺎﺻﻴﺘﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﻮّﺕ ﻳﺎﻗﻮﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺏ ﺑﻪ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻭ ﺟِﺮﻡ ﻳﺎﻗﻮﺕ ﻧﻴﺴﺖ ﻟﻜﻦ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﻣﺤﺾ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﻣﻘﻨﺎﻃﻴﺲ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﺮﻡ ﻳﺎﻗﻮﺕ ﺩﺭ ﺷﺮﺑﺖ‌ﻫﺎ ﺍﻓﺘﺪ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺗﻦ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺭﺳﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺮﻡ ﺁﻥ ﻫﻀﻢ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺴﺘﺤﻴﻞ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﺳﺘﺤﺎﻟﺖ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮد که از تن مردم

ﮔﺮﻡ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﭘﺲ ﮔﺮﻡ ﺷﺪﻥ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﺁﻥ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪ. ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻛﻬﺮﺑﺎ ﻛﻪ ﻧﺨﺴﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻤﺎﻟﻨﺪ ﻭ ﮔﺮﻡ ﻛﻨﻨﺪ، ﺗﺎ ﻛﺎﻩ ﺭﺍ ﺯﻭﺩ ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻧﻔﻌﺎﻝ ﺍﺳﺘﺤﺎﻟﺖ ﻳﺎﻗﻮﺕ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﮔﺮﻡ ﺷﺪﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻳﺎﻗﻮﺕ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﻝ ﺭﺍ ﻗﻮّﺕ ﺩﻫﺪ. ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﻥ ﮔﺮﻡ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﺁﻥ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪ.
ﺑﻴﺠﺎﺩﻩ: ﮔﻮﺭ ﺑﻴﺠﺎﺩﻩ ﮔﻮﻫﺮﻯ ﻧﻮﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭﻓﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻳﺎﻗﻮﺕ. ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺩﻝ ﺷﺎﺩ ﻛﻨﺪ.
ﻓﻴﺮﻭﺯﻩ: ﺑﻪ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﺷﺎﺩ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻭﻯ ﻗﺒﻀﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻮّﺕ ﻗﺒﺾ ﺩﻝ ﺭﺍ ﻗﻮّﺕ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻗﻮّﺕ ﺭﻭﺡ ﺯﻳﺎﺩﺕ ﺷﻮﺩ.
ﻟﻌﻞ: ﮔﻮﻫﺮ ﻟﻌﻞ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺷﺎﺩ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻛﻨﺪ.
ﺯَﺭ: ﻣﻌﺘﺪﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﻭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴّﺖ. ﺩﻝ ﺭﺍ ﻗﻮّﺕ ﺩﻫﺪ.
ﺳﻴﻢ: ﻣﻌﺘﺪﻝ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﺳﺮﺩﻯ ﺩﺍﺭﺩ، ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﺍﻭ ﺿﻌﻴﻒ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﺯﺭّ ﺍﺳﺖ.
ﮔﻞ ﻣﺨﺘﻮﻡ: ﺩﺭ ﺳﺮﺩﻯ ﻭ ﮔﺮﻣﻰ ﻣﻌﺘﺪﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺸﻜﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻏﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ و
ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺧﺸﻜﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻫﺴﺖ ﺗﺮﻛﻴﺒﻰ ﻣﺤﻜﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻟﺰﺝ ﻧﺸﻒ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺧﺸﻜﻰ ﻏﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻗﻮّﺕ ﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﺷﺎﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﻝ ﺧﺎﺻﻴﺘﻰ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺪﻯ ﻛﻪ ﭘﺎﺩﺯﻫﺮ ﺍﺳﺖ.

ﺣﺠﺮ ﺍﺭﻣﻨﻰ: ﻣﻔﺮﺡ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻭﺟﻪ. ﻳﻜﻰ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﻝ ﻭ ﺩﻣﺎﻍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺨﺎﺭ ﺗﻴﺮﻩ ﺩُﺧﺎﻧﻰ ﭘﺎﻙ ﻛﻨﺪ.

ﻟﺎﮊﻭﺭﺩ: ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﻭ ﻗﻮّﺕ ﻟﺎﮊﻭﺭﺩ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﺣﺠﺮ ﺍﺭﻣﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﻟﻜﻦ ﻟﺨﺘﻰ ﺿﻌﻴﻒ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ.

ﻛﺎﻓﻮﺭ: ﺳﺮﺩ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺳﻮﻡ ﻟﻜﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﺑﺎ ﮔﻮﻫﺮ ﺭﻭﺡ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﺳﺮﺩﻯ ﺑﺮ ﻃﺒﻊ ﺁﻥ ﻏﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ. ﺧﺎﺻﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﻌﺘﺪﻝ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﺩﻝ ﮔﺮﻡ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺻﻨﺪﻝ: ﺳﺮﺩ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺩﻭﻡ ﻭ ﺳﺮﺩﻯ ﺑﺮﻭﻯ ﻏﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺩﺭﺟﻪ ﺳﻮﻡ، ﻣﻔﺮﺣﻰ ﻗﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻮّﺕ ﻋﻄﺮﻳﺖ ﻭ ﺗﻠﻄﻴﻒ ﻭ ﻗﺒﺾ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺳﺖ ﻳﺎﺭﻯ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻗﻮّﺕ ﺗﻔﺮﻳﺢ ﺭﺍ.

ﻃﺒﺎﺷﻴﺮ: ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻔﻘﺎﻥ ﻭ ﻏﺸﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﮔﺮﻣﻰ ﺑﻮﺩ ﺳﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻗﻮّﺕ ﻗﺒﺾ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﻯ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻬﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺰﺍﺝ ﺳﺮﺩ ﺑﺎ ﺯﻋﻔﺮﺍﻥ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻛﻨﻨﺪ، ﻣﻌﺘﺪﻝ ﺷﻮﺩ.

ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪ: ﻃﺒﻊ ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﻬﺮﺑﺎ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﺳﺖ ﻟﻜﻦ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺗﻔﺮﻳﺢ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ.

ﺑﺴﺬ: ﺳﺮﺩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺩﻭﻡ ﺑﻪ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮّﺕ ﻧﺸﻒ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻨﻮﻳﺮ ﺩﻝ ﺭﺍ ﻗﻮّﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﺎﺩ ﻛﻨﻨﺪﻩ.

ﺗﺮﺷﻰ ﺗﺮﻧﺞ: ﺩﻝ ﮔﺮﻡ ﺭﺍ ﻗﻮّﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻄﺮﻳﺖ ﺩﻝ ﺭﺍ
ﻗﻮّﺕ ﺩﻫﺪ.

ﺯﺭﻧﻴﺦ: ﮔﺮﻡ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻭﻝ ﺩﺭﺟﻪ ﺳﻮﻡ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺗﻔﺮﻳﺢ ﻭ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺩﻝ ﻗﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻭﻯ ﻗﻮّﺗﻰ ﻗﺒﺾ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺪﻳﻦ ﻗﻮّﺕ ﺗﺮﻳﺎﻕ ﻫﻤﻪ ﻯ ﺯﻫﺮﻫﺎ ﺍﺳﺖ. ﻣﻀﺮﺕ ﺯﻫﺮﻫﺎ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﮔﺮﻡ ﺍﺳﺖ، ﮔﺮﻣﻰ ﻃﺒﻊ ﺍﻭ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﺷﺎﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﻛﺎﻓﻮﺭ ﺑﺎ ﻭﻯ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻧﺪ، ﮔﺮﻣﻰ ﺍﻭ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﺷﺎﺩﻯ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻤﺎﻧﺪ.

ﺟﺪﻭﺍﺭ: ﭼﻮﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺯﺭﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎ ﺑﻴﺶ ﺭﻭﻳﺪ. ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺿﻌﻴﻒ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺷﺎﺥ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺯﺩ. ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻗﻮﻯ ﺗﺮﻳﻦ ﭘﺎﺩﺯﻫﺮﻫﺎﻯ ﺑﻴﺶ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﺩﺯﻫﺮ ﮔﺰﻳﺪﻥ ﺍﻓﻌﻰ ﺍﺳﺖ. ﮔﺮﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﺮﻣﻰ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﻁ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻗﻮّﺕ ﭘﺎﺩﺯﻫﺮ ﻭﻯ ﻣﻔﺮﺣﻰ ﻗﻮﻯ ﺍﺳﺖ.

ﺯﺭﻧﺒﺎﺩ: ﮔﺮﻡ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺩﻭﻡ. ﺩﺭ ﻭﻯ ﻗﻮّﺗﻰ ﻗﺒﺾ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻮّﺗﻰ ﻛﻪ ﻟﻄﻴﻒ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺧﺎﺻﻴﺘﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺷﺎﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﻝ ﻭ ﺍﻧﺪﺭ ﺗﺮﻳﺎﻕ ﻫﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻓﺘﺪ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺑﺎ ﮔﻮﻫﺮ ﺭﻭﺡ ﺳﺨﺖ ﻣﻠﺎﻳﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﮕﺮ ﺍﺳﺖ ﻫﻢ ﺳﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﻓﺮﺑﻪ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

ﻣﺸﻚ: ﮔﺮﻡ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺳﻮﻡ. ﺩﺭ ﻭﻯ ﺧﺎﺻﻴﺘﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻗﻮّﺕ ﺩﺍﺩﻥ ﮔﻮﻫﺮ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺎﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﻝ ﻭ ﭘﺎﺩﺯﻫﺮﻯ ﻗﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﺧﺎﺻﻪ ﻣﻀﺮّﺕ ﻗﺮﻭﻥ ﺳﻨﺒﻞ ﺭﺍ ﻭ ﻣﻀﺮﺕ ﺑﻴﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﺣﺎﺟﺖ ﺁﻳﺪ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻛﺎﻓﻮﺭ ﻣﻌﺘﺪﻝ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﺸﻜﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﻏﻦ ﺑﻨﻔﺶ ﻭ ﺭﻭﻏﻦ ﮔﻞ ﻣﻌﺘﺪﻝ ﻛﻨﺪ.

ﻋﻨﺒﺮ: ﮔﺮﻡ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺩﻭﻡ. ﻟﻄﻴﻒ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻭﻯ ﺧﺎﺻﻴﺘﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻗﻮّﺕ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻭﺟﻪ. ﻳﻜﻰ ﻋﻄﺮﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﻟﺰﻭﺟﺖ ﻭ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﻋﻄﺮﻳﺖ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻭ ﻟﺰﻭﺟﺖ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺏ ﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻋﻮﺩ ﻓﻌﻞ ﻭ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﻋﻨﺒﺮ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺪﺍﻡ‌ﻫﺎ ﺭﺍ ﻗﻮّﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻟﻜﻦ ﻋﻨﺒﺮ ﻗﻮﻯ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻋﻮﺩ ﺍﺳﺖ.

ﺍﺑﺮﻳﺸﻢ: ﮔﺮﻡ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻭﻝ. ﻟﻄﻴﻒ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺸﻒ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺭﺍ ﻭ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻗﻮّﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﺯﻋﻔﺮﺍﻥ: ﮔﺮﻡ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻭﻝ. ﻗﺎﺑﺾ ﻭ ﻣﺤﻠّﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻄﺮﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻗﻮّﺕ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﻯ ﺩﻫﺪ. ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻗﻮّﺕ ﺩﺍﺩﻥ ﮔﻮﻫﺮ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺷﺎﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﻝ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ.

ﺑﻬﻤﻦ ﺳﺮﺥ ﻭ ﺳﭙﻴﺪ: ﺳﭙﻴﺪ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻭﻝ ﺳﺮﺥ ﻟﺨﺘﻰ ﮔﺮﻡ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻗﻮّﺕ ﻗﺒﺾ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻮّﺕ ﻟﻄﻴﻒ ﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﺳﺪﻩ ﮔﺸﺎﺩﻥ.

ﻗﺮﻧﻔﻞ: ﮔﺮﻡ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺳﻮﻡ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺩﻭﻡ. ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﻣﻌﺪﻩ ﻭ ﺟﮕﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻄﺮﻳﺖ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺳﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.

ﺑﺎﺩﺭﻧﺞ ﺑﻮﻳﻪ: ﮔﺮﻡ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺩﻭﻡ. ﺑﺨﺎﺭ ﺳﻮﺩﺍﻳﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺩﻝ ﺩﻭﺭ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮّﺕ ﻋﻄﺮﻳﺖ ﻭ ﺗﻠﻄﻴﻒ ﻭ ﻗﺒﺾ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﻯ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺏ ﻳﺎﺭﻯ ﺩﻫﺪ.

ﺷﺎﻫﺴﻔﺮﻡ: ﻣﻌﺘﺪﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻄﺮﻳﺖ ﺩﻝ ﺭﺍ ﻗﻮّﺕ ﺩﻫﺪ.

ﻓﻠﻨﺠﻤﺸﻚ: ﻣﻌﺘﺪﻝ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﺯﻧﮕﻮﺵ ﺍﺳﺖ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻔﻘﺎﻥ ﺑﻠﻐﻤﻰ ﻭ ﺳﻮﺩﺍﻳﻰ ﺭﺍ ﺳﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺑﺮﮒ ﺗﺮﻧﺞ: ﺗﺨﻢ ﺁﻥ ﻭ ﭘﻮﺳﺖ ﺁﻥ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻯ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﺗﺮﻳﺎﻗﻰ ﺍﺳﺖ.

قاقلهﻛﺒﺎﺭ: ﮔﺮﻡ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﺧﺮ

درجه ﺩﻭﻡ ﺷﺎﺩ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻄﺮﻳﺖ ﻭ ﺗﻠﻄﻴﻒ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﻗﻮّﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﺒﻀﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﻯ ﺍﺳﺖ.

ﻛﺒﺎﺑﻪ: ﺑﻪ ﻗﻮّﺕ ﺗﻔﺘﻴﺢ ﻭ ﺗﻠﻄﻴﻒ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻄﺮﻳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮّﺕ ﺍﺩﺭﺍﺭ ﻭ ﭘﺎﻙ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﺠﺎﺭﻯ ﺑﻮﻝ ﺭﺍ ﻭ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺳﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.

ﺷﺎﺩﻧﺞ ﻫﻨﺪﻯ: ﺑﻪ ﻗﻮّﺕ ﺍﺩﺭﺍﺭ ﺑﻮﻝ ﺗﻮﺣﺶ ﺯﺍﻳﻞ ﻛﻨﺪ. ﺩﻝ ﻣﺮﻃﻮﺏ ﺭﺍ ﺳﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.

ﺭﺍﺳﻦ: ﻟﻄﻴﻒ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻔﺮﺣﻰ ﻗﻮﻯ ﺍﺳﺖ.

ﻛﻬﺮﺑﺎ: ﮔﺮﻡ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺩﻭﻡ ﺑﻪ ﻋﻄﺮﻳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﺻﻴّﺖ ﺧﻔﻘﺎﻥ ﺯﺍﻳﻞ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺩﻝ ﺷﺎﺩ ﻛﻨﺪ.

ﺳﻮﺳﻦ ﺁﺯﺍﺩ: ﻗﻮّﺕ ﺳﻮﺳﻦ ﺑﻪ ﻗﻮّﺕ ﺯﻋﻔﺮﺍﻥ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻔﺮﻳﺢ ﻭ ﻗﻮّﺕ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﻝ، ﺳﻮﺳﻦ ﻗﻮﻯ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺯﻋﻔﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻗﻮّﺕ ﺗﻔﺮﻳﺢ ﻗﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﺍﻧﺒﺴﺎﻁ ﺁﺭﺩ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻃﺒﻊ ﺁﻥ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻮﺳﻦ ﺑﺎ ﻗﻮّﺕ ﺗﻔﺮﻳﺢ ﻗﻮّﺕ ﺍﻣﺴﺎﻙ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ. ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻛﻪ ﺯﻋﻔﺮﺍﻥ ﺍﻧﺪﺭ ﺣﺎﻝ ﻏﺸﻰ ﺯﻳﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ.

۲۷ رجب

ﺑﻌﺜﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ)

ﻣﺒﻌﺚ ﻣﺒﺎﺭک ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ) ﺩﺭ سن ۴۰ ﺳﺎﻟﮕﻰ ﻭ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﺰﻭﻝ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ) ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. (1)

ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ أﻋﻴﺎﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ (ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ) ﺑﻪ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻣﺒﻌﻮﺙ شدند ﻭ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ (ﻋﻠﻴﻪ‌ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ) ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ.

ﻏﻴﺮﺷﻴﻌﻪ ﻣﺒﻌﺚ ﺭﺍ ﺩﺭ ۱۷ ﻳﺎ ۱۸ ﻳﺎ ۲۴ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﺭ ۱۲ ﺭﺑﻴﻊﺍلأﻭّﻝ ﻣﻰﺩﺍﻧﻨﺪ.

ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ) ﻭ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ (علیهم‌السلام) ﻭ ﻧﻴﺰ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ (ﻋﻠﻴﻪﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ) ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. (2)

ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﻌﺜﺖ أﻧﺒﻴﺎﺀ (ﻋﻠﻴﻬﻢﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ) ﻣﻰﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻗﻮﻡ ﻭ ﻗﺒﻴﻠﻪﺍﻯ ﺑﺎ ﻋﻘﻴﺪﻩﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺧﻮﺩ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺠﺎﺯ ﻭ ﻣﻜّﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺑُﺖ ﻣﻰﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻧﺪ:

ﺑُﺖ ﺳﻨﮕﻰ، ﻓﻠﺰﻯ، ﭼﻮﺑﻰ، ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺧﺮﻣﺎ. ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﮔﻮﺭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ.

ﺍﻛﺜﺮ ﻗﺒﺎﻳﻞ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺩﻧﻴﺎ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻭ ﺿﻠﺎﻟﺖ ﺑﻮﺩ. ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ۴۰ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻭﻟﺎﺩﺕ ﺑﺎ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺍﺷﺮﻑ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻛﺎﺋﻨﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤّﺪ ﺑﻦ ﻋﺒﺪالله (ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ) ﮔﺬﺷﺖ.

ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﻭ ﻭﺣﻰﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﺩﺍﺏ ﻭ ﻣﺮﺍﺳﻤﻰ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺭﻭﺍﺋﻰ ﺑﺎ ﺳﻨﺪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

ﻃﺒﻖ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ (3) ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺯ ﻛﻮﻩ ﺣﺮﺍ ﺑﺮ ﻣﻰﮔﺸﺘﻨﺪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺟﻠﺎﻝ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ، به حدّی ﺑﻮﺩ ﻛﻪ هیچ‌کس ﺭﺍ ﻳﺎﺭﺍﻯ ﺁﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﺪ.

ﺍﺯ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﻭ ﮔﻴﺎﻩ ﻭ ﺳﻨﮓ ﻛﻪ ﻣﻰﮔﺬﺷﺖ، ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﻢ ﻣﻰﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺼﻴﺢ ﻣﻰﮔﻔﺘﻨﺪ:
«ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ علیک ﻳﺎ ﻧﺒﻰالله، ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ علیک ﻳﺎ ﺭﺳﻮﻝالله».

ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺍﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﺪﻳﺠﻪ (ﻋﻠﻴﻬﺎالسلام) ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺷﻌﺎﻉ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺟﻤﺎﻝ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻨﻮّﺭ ﺷﺪ.

ﺧﺪﻳﺠﻪ (ﻋﻠﻴﻬﺎالسلام) ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: ﺍﻯ ﻣﺤﻤّﺪ، ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻰﻛﻨﻢ؟

ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺍﺳﺖ. ﺳﭙﺲ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﺪﻳﺠﻪ (ﻋﻠﻴﻬﺎالسلام) ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﺑﮕﻮ :

«ﻟﺎ ﺍﻟﻪ إﻟﺎ الله، ﻣﺤﻤّﺪ ﺭﺳﻮﻝالله».

ﺧﺪﻳﺠﻪ (ﻋﻠﻴﻬﺎالسلام) ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: ﺳﺎل‌هاست ﻣﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻰﺩﺍﻧﻢ. ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴّﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ) ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩ.

ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
«ﺍﻯ ﺧﺪﻳﺠﻪ! ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺳﺮﻣﺎ ﻣﻰﻛﻨﻢ. ﺟﺎﻣﻪﺍﻯ ﺑﺮ ﻣﻦ بیانداز.»

ﺣﻀﺮﺕ ﺟﺎﻣﻪ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻛﺸﻴﺪند ﻭ ﺧﻮابیدند. ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ حق تعالی ﻧﺪﺍ ﺭﺳﻴﺪ:

«ﻳﺎ أﻳُّﻬَﺎ ﺍﻟﻤُﺪَّﺛِّﺮ، ﻗُﻢ ﻓَﺎَﻧﺬِﺭ ﻭَ رَبَّکَ ﻓَﻜَﺒِّﺮ ...» (4)

«ﺍﻯ ﺟﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ، ﺑﺮ ﺧﻴﺰ ﻭ ﺑﺘﺮﺳﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺧﻮﺩ، ﻭ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﺑﮕﻮ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻳﺎﺩ ﻛﻦ».

ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖند ﻭ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻣﺒﺎﺭک ﺩﺭ ﮔﻮﺵ ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺍشتند ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩند:

«الله ﺍﻛﺒﺮ، الله ﺍﻛﺒﺮ» ﭘﺲ ﺻﺪﺍﻯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ. (5)

ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ) ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻳﻜﺘﺎ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻰﻓﺮﻣﻮﺩند ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ:

«ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ.»

ﺳﭙﺲ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺯ ﻛﻮﻩ ﺻﻔﺎ ﺑﺎﻟﺎ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ إﻧﺬﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﻠﻨﻰ کردند. (6)

📚 منابع

1. کافی : ج 4، ص 149.

2. ﺯﺍﺩ ﺍﻟﻤﻌﺎﺩ : ﺹ 36. بحار الأنوار : ج 97، ص 168، 377.

3. ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺍلأﻣﺎﻝ : ﺝ 1، ﺹ 47.

4. ﺳﻮﺭﻩ ﻣﺪّﺛﺮ ض: ﺁﻳﻪ 3 _ 1.

5. بحار الأنوار : ج 18، ص 197، 196.

6. همان : ﺝ 18، ﺹ 186 _ 174.

@varesoon

😳 ﺗﻠﻪ ‌ﭘﺎﺗﯽ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﻓﻨﯽ
ﻣﺎﻫﯿﺖ ﺍﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ‌ﻫﺎﯼ ﻣﻐﺰ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺳﯿﮕﻨﺎﻝ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﺳﯿﮕﻨﺎﻝ‌ﻫﺎﯼ ﺍﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﯾﺎﻓﺘﻪ‌ﻫﺎﯼ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻥ ﻓﺮﺁﯾﻨﺪ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻭ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺍﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻏﯿﺮ ﻣﻬﺎﺟﻢ ﻭ ﺁﺳﯿﺐ ﺯﻧﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺗﺤﺮﯾﮏ ﻣﻐﻨﺎﻃﯿﺴﯽ ﻧﺎﺣﯿﻪ‌ﺍﯼ ﺍﺯ ﻣﻐﺰ ﯾﺎ TMS ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ.
ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ TMS‌ ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻥ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ ﺍﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺟﻤﺠﻪ‌ﯼ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺍﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ ﺩﺭ ﻣﻐﺰ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ. ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﯿﻢ‌ﭘﯿﭻ‌ﻫﺎﯼ TMS‌ﺭﻭﯼ ﻧﺎﺣﯿﻪ‌ﺍﯼ ﺍﺯ ﻣﻐﺰ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ‌ﮔﯿﺮﻧﺪ، ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺍﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ ﺩﺭ ﻣﻐﺰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ. ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺵ ﻓﺮﮐﺎﻧﺲ‌ﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ‌ﯼ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﺳﻮﺍﺭﯼ ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩﻩ‌ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ‌ﯼ ﺁﻥ ﺗﮑﺎﻥ‌ﻫﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ، ﭘﺎ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺩﺭﺻﺪﺩ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﻧﻮﯾﺰ‌ﻫﺎﯼ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻣﻐﺰﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻃﺮﯾﻖ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺳﯿﮕﻨﺎﻝ‌ﻫﺎﯼ ﺧﺎﺻﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﯼ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ ﺫﻫﻨﯽ ﺑﯿﻦ ﺣﯿﻮﺍﻧﺎﺕ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ.

ﺩﺭ ﯾﮏ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺫﻫﻨﯽ، ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺩﻡ ﻣﻮﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮﺩ
ﺍﻭﻟﯿﻦ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺳﺎﺯﯼ ﺍﺯ ﭼﻨﯿﻦ ﺳﯿﺴﺘﻤﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۳ ﻣﯿﻼﺩﯼ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻣﻮﺵ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪ. ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﻣﻮﺵ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﻐﺰ ﺑﻪ ﻣﻐﺰ ﯾﺎ BBI ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﯾﮏ ﻭﻇﯿﻔﻪ‌ﯼ ﺭﻓﺘﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ. ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﺵ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﯽ‌ﺷﺪ ﺗﺎ ﻭﻇﯿﻔﻪ‌ﯼ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﺟﺎﯾﺰﻩ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽ‌ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﯾﮏ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺫﻫﻨﯽ ﺑﯿﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﻣﻮﺵ، ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺩﻡ ﻣﻮﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮﺩ.

ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﯿﻦ ﺩﻭ ﻣﻐﺰ، ﻣﯿﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ‌ﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﭘﺬﯾﺮ ﺍﺳﺖ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺩﻭ ﺳﯿﺴﺘﻢ EEG ﻭ TMS، ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﻟﻘﺎﯼ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺍﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ ﻣﻐﺰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ. ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻩ‌ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﯿﮕﻨﺎﻝ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺳﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻓﺮﺩ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﻫﻨﺪ.


😢 ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺍﻓﮑﺎﺭ
ﺩﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻪ ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻗﺪﻡ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺩﺭ ﺭﺍﺳﺘﺎﯼ ﺩﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻓﮑﺮﻫﺎ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺫﻫﻦ ﺑﻪ ﺫﻫﻦ ﺩﯾﮕﺮ ﺧﻮﺍﻧﺪ، ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺯﻣﺎﯾﺸﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻩ ﺁﮔﻮﺳﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪ، ﮐﺴﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﯾﮏ ﻓﮑﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﻫﻨﺪ.

ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺑﺎ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺍﯾﻨﺘﺮﻧﺖ، EEG ﻭ TMS ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻃﯽ ﺁﻥ ﺗﯿﻤﯽ ﺍﺯ ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻓﮑﺮ ﯾﮏ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﺫﻫﻦ ﻓﺮﺩ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺪﻫﺎﯼ ﺑﺎﯾﻨﺮﯼ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﯿﺴﺘﻢ EEG ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻣﻐﺰﯼ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺑﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ TMS‌ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﯾﮏ ﺭﻭﺑﺎﺕ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﻣﯽ‌ﺷﺪ، ﺑﻪ ﻣﻐﺰ ﻓﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻣﻐﺰﯼ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽ‌ﮐﺮﺩ، ﺍﻟﻘﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ.

ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗیکه ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﺫﻫﻨﯽ ﯾﺎ ﺗﻠﻪ‌ﭘﺎﺗﯽ ﺑﺎ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ، ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺼﻮﺭﺕ ﺍﯾﻦ ﻓﻨﺎﻭﺭﯼ ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺗﺤﻮﻝ ﺷﮕﺮﻑ ﺩﺭ ﺭﻭﺵ‌ﻫﺎﯼ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ‌ﻫﺎ ﺩﺍﺭﺩ. ﺣﺘﯽ ﺍﯾﻦ ﻓﻨﺎﻭﺭﯼ ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻥ ﺭﻭﺵ‌ﻫﺎﯼ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﯿﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺣﯿﻮﺍﻥ‌ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﻦ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻓﻨﺎﻭﺭﯼ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﺑﺮﺩ.

ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺵ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﯽ ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻥ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ‌ﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪﯼ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩ  ﭘﻨﺠﺮﻩ‌ﯼ ﺟﺪﯾﺪﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻣﻼﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ. ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﭼﯿﺴﺖ؟ ﺁﯾﺎ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺁﺗﯽ ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻥ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﻐﺰﯼ ﯾﺎ ﺗﻠﻪ‌ﭘﺎﺗﯽ ﺑﯿﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻮﺩ؟ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ‌ﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻓﻨﺎﻭﺭﯼ ﮐﺮﺩ؟

آیا می توان به یافته های ذهنی (تله پاتی) اطمینان کرد؟

ﺗﻠﻪ ﭘﺎﺗﯽ ﭘﺪﯾﺪﻩ ﻭ ﻗﺎﺑﻠﯿﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻫﺴﺘﯿﺪ، ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻟﯿﻞ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﯾﻜﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﯿﺪ ﻛﻪ ﻣﺪﺕ ﻫﺎﺳﺖ ﻧﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﯾﺪ ﻭ ﻧﻪ ﻣﻄﻠﺒﯽ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻭ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺍﯾﺪ.

ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺯﻧﮓِ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺯﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﯽ ﻛﻨﯿﺪ... ﯾﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺯﻧﮓ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ، ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺍﯾﻦ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻧﺰﺩﯾﻚ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﺪ ﺑﺎ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻛﺎﻣﻞ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﻛﻨﯿﺪ ﻛﻪ «ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯿﺪ» ﭼﻪ ﻛﺴﯽ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﯾﺎ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺩﺭ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻗﺪﻡ ﺯﺩﻥ ﻫﺴﺘﯿﺪ، ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﻫﺮ ﺩﻭﯼ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﯾﺎ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﯾﻚ ﺁﻫﻨﮓ ﯾﺎ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻣﯽ ﻛﻨﯿﺪ...

‌‌‌ﭘﺪﯾﺪﻩ ﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺍﺩﺭﺍﻛﺎﺕ ﻓﺮﺍﺣﺴﯽ ﺍﻧﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﻭﺯﻣﺮﻩ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ، ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﺪﺭﺕ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺣﻀﻮﺭ ﻓﻌﺎﻝ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ.
‌‌‌ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺼﺎﺩﯾﻖ ﻭ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩﻫﺎﯼ ﺗﻠﻪ ﭘﺎﺗﯽ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ. ﺍﯾﻦ ﺭﺍﻫﻜﺎﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﯽ، ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺑﺰﺍﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻛﺴﺐ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎﺷﺪ. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺗﺄﺛﯿﺮﮔﺬﺍﺭﯼ ﻓﺮﺍﺭﻭﺍﻧﯽ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﻠﻪ ‌ﭘﺎﺗﯽ ﯾﻜﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ‌ ﻫﺎﯼ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩﯼ ﺩﺭ ﺗﻜﻨﻮﻟﻮﮊﯼ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺩﻭﺭ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﯽ‌ ﺷﻮﺩ.
‌‌‌ﻛﻠﻤﻪ «ﺗﻠﻪ ﭘﺎﺗﯽ» ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺗﻮﺳﻂ «ﻓﺮﺩﺭﯾﻚ ﻣﺎﯾﺮﺯ» ﯾﻜﯽ ﺍﺯ ﭘﺎﯾﻪ ﮔﺬﺍﺭﺍﻥ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻟﻔﻆ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﻣﺸﺘﻖ ﺷﺪﻩ ﯾﻜﯽ “tele” ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺩﻭﺭ، ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ “paths” ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻛﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﺎً «ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ» ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽ‌ ﺩﻫﺪ.

‌‌‌ﺗﻠﻪ ﭘﺎﺗﯽ، ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺳﺎﺩﻩ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻣﺨﺎﺑﺮﻩ ﭘﯿﺎﻡ ﯾﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﺍﺯ ﺫﻫﻦ ﺑﻪ ﺫﻫﻦ ﻓﺮﺩ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﯾﻞ ﺣﺴﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻋﻼﺋﻢ ﯾﺎ ﺣﺮﻛﺎﺕ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦ ﭘﺪﯾﺪﻩ ﺍﺯ ﯾﻚ ﺩﯾﺪﮔﺎﻩ ﯾﻜﯽ ﺍﺯ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼ ESP (ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻓﺮﺍﺣﺴﯽ) ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﯽ‌ ﺷﻮﺩ. ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ESP ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﺪﮔﺎﻩ ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ ﺗﻠﻪ ﭘﺎﺗﯽ، ﺭﻭﺷﻦ ﺑﯿﻨﯽ ﻭ ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ. ﻭﻟﯽ ﺩﺭﺗﻌﺮﯾﻔﯽ ﺩﯾﮕﺮ، ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭘﺪﯾﺪﻩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ‌ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﻭﺷﯽ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺭﻭﺍﻥ ﻓﺮﺩﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ، ﯾﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺟﺰﺀ ﻣﻀﺎﻣﯿﻦ PK (ﺭﻭﺍﻥ ﺟﻨﺒﺸﯽ) ﻭ ﯾﺎ «ﺗﻠﻪ ﻛﯿﻨﻪ‌ ﺳﯿﺲ» ﻧﯿﺰ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪﯼ ﻛﺮﺩ.

👍ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺩﻭﺭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﯿﺎﻓﺘﺪ؟
‌‌‌ﺍﻛﺜﺮ ﻣﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﺩﺭﯾﺎﻓﺘﯽ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﯾﻢ ﻛﻪ ﭘﺪﯾﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ ﯾﺎ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ، ﺷﺎﺩﯼ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ، ﻟﺬﺕ ﻭ ﺩﺭﺩ ﻭ ...
ﺩﺭ ﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻫﯽ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﺄﺛﯿﺮﺍﺗﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ‌ ﺟﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﯾﺎ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﯾﺪ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﯾﮕﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﺧﺎﺻﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂ ﺍﻃﺮﺍﻑ‌ ﻣﺎﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﺆﺛﺮ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﺪﯾﺪﻩ «ﺳﻨﺘﻮﻧﯽ» ﯾﺎ «ﺗﻮﺍﺗﺮ ﻧﻮﺳﺎﻥ ﺩﺍﺭ» ﺍﻃﻼﻕ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺭﻙ ﺑﻬﺘﺮ ﺗﺼﻮﺭ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﻛﻪ ﺭﺍﺩﯾﻮﯾﯽ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﯾﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﺩﯾﻮ ﺗﺎ ﺭﻭﯼ ﻃﻮﻝ ﻣﻮﺝ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺨﺶ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ.

‌‌‌ﺫﻫﻦ ﯾﺎ ﻣﻐﺰ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻧﯿﺰ ﺭﻭﯼ ﻃﻮﻝ ﻣﻮﺝ ﺧﺎﺻﯽ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﯿﻦ ﺩﻭ ﻓﻜﺮ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺗﻠﻪ ﭘﺎﺗﯿﻜﯽ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﻣﻮﺝ ﺑﺮﺍﺑﺮﯼ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺍﯾﻦ ﺳﻨﺘﻮﻧﯽ ﯾﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻋﻤﺪﺗﺎً ﺩﺭ ﺣﺎﻻﺗﯽ ﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﻛﻪ ﺑﯿﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺷﺪﯾﺪﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺑﻪ ﺑﯿﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻭﺟﻮﺩ ﺳﻤﭙﺎﺗﯽ ﻭ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ﺷﺪﯾﺪ، ﺑﯿﻦ ﺫﻫﻦ ﯾﺎ ﺩﺭﻭﻥ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺗﻠﻪ ﭘﺎﺗﯿﻜﯽ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ‌ ﮔﺮﺩﺩ. ﺍﻣﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﯼ ﭼﻨﯿﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻢ ﻓﺮﻛﺎﻧﺴﯽ ﻭ ﻃﻮﻝ ﻣﻮﺝ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﯿﻦ ﺩﻭ ﺫﻫﻦ ﻭ ﯾﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺭﻭﻧﯽ ﻋﻤﯿﻖ ﺑﯿﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﻧﯿﺰ، ﺑﺎﻋﺚ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺗﻠﻪ ﭘﺎﺗﯿﻜﯽ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ.

ﻟﯿﻜﻦ ﺩﺭ ﺳﺎﯾﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﯾﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﯽ ‌ﺷﻮﺩ ﻭ ﯾﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﯽ ﻛﻪ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ‌ ﺷﻮﺩ، ﺳﺴﺖ ﻭ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺭﺩﯾﺎﺑﯽ ﭘﺪﯾﺪﻩ ﺗﻠﻪ ﭘﺎﺗﯽ ﺩﺭ ﺣﯿﻄﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ‌‌‌ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺯﻭﺝ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ، ﺩﻭﻗﻠﻮ ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻭﯾﮋﻩ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﺩﻭﻗﻠﻮ ﻫﺎﯼ ﺗﻚ ﺗﺨﻤﻜﯽ ﯾﺎ ﻣﻮﻧﻮ ﺯﯾﮕﻮﺕ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺗﻠﻪ ﭘﺎﺗﯿﻚ ﯾﻚ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻋﺎﺩﯼ ﻭ ﺗﻜﺮﺍﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﺯﯾﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﻗﻠﻮ ﻫﺎ ﺗﺎ ﺣﺪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﻭﺍﺣﺪﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻛﺮﻭﻣﻮﺯﻭﻣﯽ ﻧﯿﺰ ﺷﺒﯿﻪ ﻭ ﯾﻜﺴﺎﻥ ﺍﻧﺪ.

‌‌‌ﺩﺭ ﻛﺸﻒ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻋﻤﻠﯽ ﻭ ﻓﻨﯽ ﻫﻢ ﻧﻮﻋﯽ ﺗﻠﻪ ﭘﺎﺗﯽ ﺑﺎ ﻭﺿﻮﺡ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺷﮕﺮﻓﯽ ﺧﻮﺩﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﻛﻨﺪ. ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﺮﺍﻋﺎﺕ ﻭ ﻧﻈﺮﯾﺎﺕ ﺑﺪﯾﻊ ﻋﻠﻤﯽ ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺭ ﯾﻚ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻟﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﺩﻭ ﻓﺮﺩ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ، ﺻﻮﺭﺕ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.

‌‌‌ﺍﺯ ﺩﯾﺪ ﻋﺮﻓﺎﻧﯽ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﯽ، ﺭﻭﺡ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ‌ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻣﻨﺒﻊ ﺧﺎﺻﯽ ﻧﺸﺄﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺴﻮﯼ ﻫﺪﻑ ﻣﺸﺨﺼﯽ ﺭﺟﻌﺖ ﻣﯽ ﻛﻨﺪ. ﺩﺭ ﻫﺮ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﺭﻭﺡ ﺍﺯﻟﯽ ﻭ ﺍﺑﺪﯼ ﯾﺎ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﻛﯿﻬﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﭘﻬﻨﻪ ﮔﯿﺘﯽ ﻭ ﻛﺎﺋﻨﺎﺕ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ ﻋﻈﯿﻢ ﻭ ﺑﯽ ﻛﺮﺍﻧﻬﺎﯼ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ‌ﻫﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻣﻮﺍﺟﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺴﺘﺮ ﻋﻈﯿﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽ‌ ﺷﻮﺩ. ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻣﻮﺝ ﻣﯽ‌ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺴﻂ ﭘﯿﺪﺍ ﻛﻨﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻛﻪ ﯾﻚ ﻛﺸﻒ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺑﻪ‌ﺻﻮﺭﺕ ﯾﻚ ﻣﻮﺝ ﻋﻈﯿﻢ ﺩﺭ ﯾﻚ ﻧﻘﻄﻪ ﻇﺎﻫﺮ می شود، ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻭﯾﮋﮔﯽ‌ ﻫﺎﯼ ﻧﻮﺳﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻣﺸﺎﺑﻬﺖ ﺩﺍﺭﺩ، ﺑﻪ ﻧﻮﺳﺎﻥ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ.