در عرضه کشفیات در زمینه آثار اسلامی در ترکیه، غور بیشتری لازم است. فهرستی که مرحوم استاد عبدالعزیز طباطبایی نگاشتند و از قرار معلوم مهیای نشر است و نیز میراثی که مینوی ها و افشارها در قالب عکس و میکروفیلم به ایران وارد کردند باید دقیق بررسی شود. گویا بخش اصلی میراث معنوی مرحوم مینوی، نه قلمیات او، که آورده های او به کتابخانه مرکزی دانشگاه بوده. این بخش، ارزشش از تحقیقات او نه کمتر، که شاید بیشتر هم باشد. از سال ۸۳ حدودا که بحمدالله به گنجینه خطی و عکسی دانشگاه دسترسی یافتم در هر مراجعه مطلب تازه یافت شده است که اغلب مرهون دقت نظر و حسن انتخاب افشارها و مینوی ها و دانش پژوه ها در سفارش میکروفیلم از سراسر دنیای آن روز بوده است. تا آن میراث را ندیده و با آن زندگی نکرده باشیم ظاهرا حرف تازه زدن دشوار است. اخیرا یادداشتهای مینوی ج۲ را مجددا میدیدم. دریایی است از مطلب تازه و حرف جدید در زمان خودش.لازم است همیشه به این میراث ناظر باشیم. با اعتذار از محضر گرامیان
الازهر في مواجهة الفکر الارهابي، باعتناء و تقديم احمد الطيب، قاهره، مشيخة الازهر الشريف، 2016.
@hajvaziyarat
