جستاری در مباحث روش‌شناسی

raweshshenasi

✅ شهر هوشمند، زندگی بشر را تغییر می‌دهد!
https://www.instagram.com/tv/CgwAOLqlTsa/?igshid=MDJmNzVkMjY=

🆔 @raweshshenasi

Forwarded From کانال خبر ویژه 💯

جستاری در مباحث روش‌شناسی

raweshshenasi

🔺استیو جابز: ندای قلبتو دنبال کن...

#خبر_ویژه
@khabare_vije

Forwarded From کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران

جستاری در مباحث روش‌شناسی

raweshshenasi

https://utdlib.ut.ac.ir/

Forwarded From گفتگوهای تراثی

جستاری در مباحث روش‌شناسی

raweshshenasi

🍃🌷🍃🌷🍃

Forwarded From seyedhesam

جستاری در مباحث روش‌شناسی

raweshshenasi

دزفول، گنجينه‌ي پارسيِ دري

سیدصدرا حسینی @sadrahosseyni
[در شیوهٔ دستورخطی نویسنده تغییری نداده‌ایم.]

شايد براي شما هم عجيب باشد اگر بشنويد كه در نقطه اي از ايرانِ پهناورمان، مردماني هستند كه همين الآن از بزرگ تا كوچكشان دارند از فعلهاي دعايي همچون «كناد» و «ميراد» استفاده مي‌كنند، يا با صيغه‌ي شرطيِ «رفتمي» و «گفتمي» مفهوم مي‌رسانند. اما نگارنده (سيدصدرا حسيني) بنا بر آنكه زبانِ مادري‌اش دزفولي است، گواهي مي‌دهد كه چنين چيزي حقيقت دارد.

ممكن است در برخي از نواحيِ ديگرِ كشور نيز چنين كاربردهايي بر زبانِ كهنسالان جاري باشد (كه البته ترديد دارم) اما در دزفول و گويشِ دزفولي، ساخت‌هايي از پارسيِ دري، ميانه، و حتا باستان زنده و جاري است كه هنوز، از طفلِ صغير تا شيخِ كبير به آنها سخن مي‌گويند، و حال آنكه حتا در ادبياتِ ما قرنهاست كه منسوخ شده اند.

شايد ناآشنايان گويشِ دزفولي را غريب و نامفهوم بخوانند، اين را نمي‌دانم. اما مي‌دانم كه دستِ كم به گوشِ نياكانِ ما به مراتب مفهوم‌تر و مأنوس‌تر از فارسيِ امروزين بوده است.
در زير تنها به چند نمونه از اين ساخت‌ها، به همان ريخت كه در زبانِ كنونيِ اين مردم به كار مي‌رود، اشاره شده است:

الف) صيغه‌ي دعايي:
روزي خودت كنا(د)؛
دشمنت ميرا(د)؛
صِدقِه سرت بام (فداي سرت بشوم الهي)

و چند نفرين:
دلت شيوا (حالت بهم بخورد)؛
سرت رُوا (سرت برود الهي!)؛
تيه ت (= چشمت) مبينا (كور بشوي)

ب) تلفظ‌هاي كهن: حتماً شما هم اگر ادبياتِ‌ فارسي خوانده باشيد شنيده ايد كه واژه هايي مثلِ «خوردن» و «خوش» در گذشته به گونه اي ديگر تلفظ مي‌شده اند. درست شنيده ايد. براي گوش فرا دادن به تلفظِ اصيل و زنده‌ي آنها كافي است يك دزفولي پيدا كنيد. آنها مي‌گويند:‌ «خْوَش»، «خْوَردُم».

از آن جالبتر، تلفظِ «شير» است:
كارِ پاكان را قياس از خود مگير،
گرچه باشد در نوشتن شير شير.
بله،‌ در نوشتن يكي است، اما در تلفظ متفاوت بوده، و هست! دزفولي ها به آن كه در باديه است «شِير» مي‌گويند، البته به صورتِ كشيده. و به آني كه در باطيه است «شير» گويند، هماني كه ما به هردويشان مي‌گوييم.

ج) فعلِ‌ نهي با «مَ»: در پارسيِ دري بينِ فعلِ نفي با فعلِ نهي تفاوت وجود داشته. اكنون اين ديگرگوني از ميان رفته است. اكنون هر دو را با «نَ» مي‌آوريم:
نرو/ نرفتم.
حال آنكه در دزفولي، بر سرِ فعلِ نهي همواره «مَ» مي‌آيد و شما هيچ دزفولي‌ئي را نمي‌توانيد يافت كه بگويد: «نرو». او مي‌گويد: «مرو، مزن، مكن،‌ مبيا (=نيا)» و همين طور.
و «نَ» را فقط بر سرِ فعلِ نفي مي‌آورد: «نرفتُم، نديدُم، نخْوَردُم».

د) فعلِ امر بدونِ «بِ»: اين كاركرد را نيز در ادبياتِ كهن فراوان سراغ داريم:
قضا گفت گير و قدر گفت ده
فلك گفت احسنت و مه گفت زه!
مردمِ دزفول هم تقريباً هميشه فعلِ امر را بدونِ «بِ» به كار مي‌برند، و فقط ستاكِ فعل را مي‌گويند: رو (برو)،‌ خْوَر (بخور)،‌ گو (بگو).

ه) افعالِ‌ دزفولي هم براي خود دنيايي دارد: انجنيدن،‌ وارستن، هل/هشتنن.
و جمله‌ي مشهوري هست در اين گويش كه مي‌گويد:‌
هلُم تا هِلُمِت،
ار نهليم نَمهِلُمِت
(يعني رهايم كن تا رهايت كنم.
اگر ولم نكني ولت نمي‌كنم).

و) فعلِ شرطي: اين مورد را نيز تا قرنِ هفتم و هشتم هنوز مي‌توان در ادبياتِ پارسي سراغ گرفت:
به دوران دو كس را اگر ديدمي
به گردِ سرِ هر دو گرديدمي

و اين جاي شگفتي دارد كه گويشي در جنوبِ غربيِ كشور هنوز اين ساختار را زنده نگاه داشته است:

ار ديدمي بخريدم
(اگر مي‌ديدم مي‌خريدم)؛
ار رفتُمي بازار بگفتمت
(اگر بازار مي‌رفتم به تو مي‌گفتم).
@virastaran #لهجه #زبان #حساسی

Forwarded From ادب و فرهنگ📙📘📕📒📓

جستاری در مباحث روش‌شناسی

raweshshenasi

ماده تاریخ درگذشت استاد امیر هوشنگ ابتهاج که امروز پای از دایره هستی بیرون نهاد تقدیم می‌شود:

دو روز از بعد عاشورا چهارم شنبه از هفته
از این باغ فناپرور گذر کرد و گلی را چید
غزل در ابتهاج آمد به قطعه گفت تاریخش
«الف» گیر و کتابت کن به سنگش «سایه در خورشید»

«سایه در خورشید» به حساب ابجد برابر با 1400 می ‌شود و با اضافه کردن الف که معادل عدد یک است، تاریخ درگذشت استاد به دست می‌آید که برابر با سال 1401 ش است.

جستاری در مباحث روش‌شناسی

raweshshenasi

✅ خیال از دیدگاه مولانا، با اشاره‌ای به عدم همراهی با دونان! دکتر عبدالکریم سروش
🆔 @raweshshenasi

Forwarded From بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار

جستاری در مباحث روش‌شناسی

raweshshenasi

⁠⁣هو الباقی بعد فناء کل شیئ

امیرهوشنگ ابتهاج متخلص به سایه را می‌توان نامدارترین شاعر باقیمانده از نسل بزرگان شعر معاصر دانست که برخی اشعار او به تعبیر استاد شفیعی کدکنی آبروی شعر امروز است. او با وجود آگاهی و شناخت ژرفی که از ادبیات گرانسنگ کهن و میراث شعر عرفانی داشت، علاوه بر سخن‌سرایی در قالب‌های کهن، به‌ویژه غزل، از حال و هوای جهان معاصر هم اثر پذیرفته بود و در قالب‌های نو نیز طبع‌آزمایی می‌کرد. ازهمین‌رو سخنان او هم از دید سنتگرایان پسندیده بود و هم در چشم امروزیانی که گرایشی متعادل به طرح مضامین جدید داشتند مطبوع می‌نمود. سایه از طریق همین هنر سخنوری خود به ارتقای سطح فرهنگی نسل شاعران و شعردوستان پس از خود یاری رسانده است و این جداست از خدمتی که با تصحیح دیوان حافظ به این متن ارزشمند و محبوب ایرانیان نموده و نیز خدمات مفیدی که به هنر اصیل ایرانی و جلوگیری از هرگونه ابتذال آن کرده است.ابتهاج در برخی قطعاتش بیانگر درددل جامعۀ زمان خود بود و از این رهگذر تعهد ملی خویش را ایفا می‌نمود:

درین سرای بی‌کسی، کسی به در نمی‌زند
به دشت پُرمَلال ما پرنده پر نمی‌زند

یکی ز شب‌گرفتگان چراغ برنمی‌کُنَد
کسی به کوچه‌سارِ شب، درِ سحر نمی‌زند

نشسته‌ام در انتظار این غبار بی‌سوار
دریغ کز شبی چنین، سپیده سر نمی‌زند

گذرگهی‌ست پُرسِتَم که اندرو به‌غیر غم
یکی صلای آشنا، به رهگذر نمی‌زند

ابتهاج به سیدالشهداء (ع) عشق می‌ورزید ‌و او را خون همواره‌جوشان توصیف کرده و خطاب به آن بزرگوار چنین سروده بود:

«یا حسین بن علی!
خون گرم تو هنوز
از زمین می‌جوشد
هرکجا باغ گل سرخی هست
آب ازین چشمۀ خون می‌نوشد
کربلایی‌ست دلم»

و سرانجام ارادۀ حق متعال بر آن تعلق گرفت که در ایام عزای مولایش همراه امید به شفاعت او دعوت حق را لبیک گوید. اللهم ارزقنا شفاعة الحسین (ع) یوم الورود.
اینجانب فقدان غمبار این ادیب بزرگ را به بازماندگان سوگوار و نیز به کلیۀ ارباب ادب و فضیلت تسلیت عرض می‌کنم و برای همگان صبر جمیل و اجر جزیل خواهانم.

سید مصطفی محقق داماد، ۱۹ مرداد ۱۴۰۱

Forwarded From فراخوان ها و اطلاع رسانی های علوم قرآن و حدیث

جستاری در مباحث روش‌شناسی

raweshshenasi

مجله پژوهش‌های حدیثی_کلامی در دانشگاه اراک آغاز به‌کار کرد
به گزارش روابط عمومی دانشگاه اراک، مجله علمی پژوهش‌های حدیثی_ کلامی با هدف انتشار مقالات تخصصی در حوزه‌هایی نظیر علم حدیث و کلام و به‌صورت دسترسی آزاد آغاز بکار کرده است.
این مجله درحال حاضر آماده دریافت بروزترین و تازه‌ترین نتایج پژوهش‌ها و تحقیق‌های صورت گرفته در این حوزه است.
لازم به ذکر است که تسریع فرآیند داوری و مشخص‌شدن تکلیف مقالات در حداقل زمان ممکن از سیاست‌های اصلی این مجله است، لذا این مجله از تمامی اساتید، دانشجویان، پژوهشگران و فعالین این حوزه جهت ارسال پژوهش‌های بنیادین، نتایج تحقیقات جدید و ایده‌های تازه خود در مباحث ذکر شده، دعوت به عمل آورده است.
این مجله جهت جلوگیری از سرقت ادبی، مقالات دریافت شده از طریق سامانه همانندجو ایران داک مشابهت یابی می شوند.
دکتر علی حسن بیگی عضو هیات علمی گروه الهیات، مدیرمسئول و دکتر علی احمد ناصح سردبیر این مجله هستند.
جهت ارسال مقالات و دریافت اطلاعات بیشتر و دسترسی به این مجله لینک زیر را لمس نمایید:
http://thr.araku.ac.ir/

Forwarded From فراخوان ها و اطلاع رسانی های علوم قرآن و حدیث

جستاری در مباحث روش‌شناسی

raweshshenasi

مجله
"نوآوری های تفسیری"
به صاحب امتیازی دانشگاه اراک آماده پذیرش مقالات پژوهشگران می باشد.
این مجله پس از انتشار چند شماره به وزارت علوم جهت ارزیابی ارسال خواهد شد و هر رتبه ای که دریافت شود شامل مقالات منتشر شده هم می شود لذا از همه اساتید و پژوهشگرانی که تمایل به ارسال مقاله به این مجله دارند درخواست می شود مقالاتشان را از طریق سامانه ارسال کنند.

http://iij.araku.ac.ir/