سخنی از استاد محمدعلی موحد
خاستگاه من، آذربایجان به لحاظ فولکلور بسیار غنی است. شاید بگویم غنیترینِ قسمتهای ایران است. فولکلور در معنی عام که شامل موسیقی و رقص و ترانه و بیاتی و ضربالمثلها و امثال و قصص و مراثی و غیره است و البته این فولکلور به زبان ترکی است.
این ترکی که زبان مادری من است با آن ترکی که مثلاً در روزنامهها و تلویزیونهای استانبول و آنقره به کار میرود فقط از جهت نام اشتراک دارد. تفهیم و تفهم میان یک آدم معمولی اهل مراغه با یک آدم معمولی از اهالی استانبول همان قدر مشکل دارد که تفهیم و تفهم میان یک فرد ترکمن در یک آبادی کردنشین.
وقتی از فولکلور آذربایجانی سخن میگویم آثار و دواوین میرزا علیاکبر صابر، عظیم شیروانی، شکوهی مراغی، لعلی، سید مهدی اعتماد، علی فطرت، مهرعلی خویی، حکیم هیدجی، صافی، راجی، معجز شبستری و شهریار را یاد میکنم. کتاب امثال و حِکَم ملا علیقلی دهخوارقانی و کتاب امثال و حکم محمدعلی مدرس را یاد میکنم. مثنوی داستانیِ ثعلبیه ملا محمدباقر خلخالی را یاد میکنم.
این زبان و فولکلور برای من گرامی است و به آن افتخار می کنم.
سپاس از حسین مختاری
@safinehyetabriz