گفتگوهای تراثی

#کلمه_الله
#قاسم_کاکایی
انجیل یوحنا عیسی را کلمه می‌خواند و معتقد است عیسی در ابتدا کلمه بود و عیسی را کلمة الله می‌داند و دقیقا قرآن نیز عیسی را کلمة الله می‌داند گر چه همه پیامبران کلمه الهی هستند، اما قرآن عیسی را کلمه خطاب کرده است. کلمه در واقع ریشه در باطن  دارد و باطن را آشکار می‌کند و عیسی تجلی باطن خداست و باطن خداوند را به منصه ظهور رسانده است.
هم قرآن و هم مسیحیان این ظهور و برزو را در عنوان کلمه یاد کرده‌اند و برخی دیگر عیسی را به عنوان سر خداوند که ضرب المثل نیز شده است یاد می‌کنند.
عیسی فرزند سر و باطن پدر است، لذا کسانی که  تعبیر پدر و پسر را به کار می‌بردند به غفلت این موضوع را طرح می‌کنند که عیسی پسر خداست؛ مراد و منظور از این سخن به نظر من این است که عیسی سر خداست که باطن را ظاهر کرده است و این مورد نیز در قرآن تائید شده است.
دکتر قاسم کاکایی
مصاحبه با خبرگزاری ایکنا
24 مرداد 94
@apmkadeh

@litera9
#موزه_یک_کارخانه_است
گرداوری و ترجمه: #ایمان_گنجی و #کیوان_مهتدی

#مانیفست_هنر_جمعی

۱. هنر همیشه هنر سیاسی و در شرایط حال حاضر، هنر قدرت برسازنده است.

۲. تنها در شرایط گشوده‌ی سیاسی، هنر می‌تواند مفهوم خود را باز یابد و در همین شرایط، باید موتور هنر را به کار انداخت تا در جریان سازمانده‌ی قدرت برسازنده مشارکت کند و به آن وفادار بماند. از این رو، مساله بر سر مکرر بودن فلسفه‌ورزی‌ها درباره‌ی هنر نیست؛ مساله بر سر قاب گرفتن هنر در وضعیت کنونی سیاست واقعی است.

۳. نخستین قدم پذیرفتن ناتوانی هنر است. اما نه هم صدا با ناله های رقت باری چون «پایان هنر» یا «بحران هنر» . هنر ناتوان است و شاهد ان، همه ی تلاش‌های بی‌وقفه‌ی «هنرمندان» برای خلق شیوه‌ها و فرم‌‌های جدید هنری: پرفورمانس، لیو آرت، کانسپچوآل، مینیمال، بادی آرت، کامپیوتر آرت و .... اما اتخاذ این زاویه دید بدردنخور است و آن را باید چنین شیفت داد: همه‌ی اعصار شکوفایی هنری، مقارن بوده‌اند با اعصار گشودگی سیاسی.

۴. اینکه هنر جایگاهی نداشته باشد، ما را مضطرب و مستاصل نخواهد ساخت. هنر، مانند هر نام مشترک دیگری، «همواره چیزی است که ما آن را با نگاه به کارآمدی نیروی توصیفی‌اش می‌شناسیم. امور کلی‌ای که بتوان از آسمان گلچین شان کرد و روی زمین به کارشان برد، وجود ندارند. ما ناگزیر از ساختن اسامی مشترکیم تا به واسطه‌ی آنها چگونگی عملکرد واقعیت را بفهمیم».

۵. باید از شر هرگونه حفظ خائنانه‌ی سنت‌ها رها گشت. انقلاب حقیقی نه کشاندن گذشته به حال، که ختم ریشه‌ای گذشته است؛ چراکه « ستم دیدگان، ستم دیده اند». به همین دلیل هنر تلفیقی، فرم سیاسی عصر ما نیست.

۶. هنر مبتذل - که دیگر برای شناسایی آن نیازی به تخصص و استعداد نیست ، غرقه در ماخولیای مقدس خویش، ناتوان از مشاهده‌ی گشودگی سیاست، فضاهای جدید آزادی و خطوط جدید اتحاد است. هر هنری که قدرت برسازنده‌ی سوبژکتیویته‌ی جمعی (با نام های مختلف آن: مالتیتود، مردم، خلق) را نادیده بگذارد مبتذل است و ناگزیر به گسترش نیهیلیستی مرزهای رویت پذیری نظم موجود تن می‌دهد. «هنرمند کسی است که بجای تمام آنانی که قادر به سخن گفتن نیستند، سخن می‌گوید». 👇

@litera9
در جستجوی ریشهٔ کلمهٔ یونانی «دیالکتیک» به کلمه ای بر میخوریم که دیالکتیک از آن مشتق شده است و دو معنی اصلی آن «سخن» با «گفتار» و استدلال است. این دو معنی در کلمهٔ دیالکتیک با هم ترکیب شکل نازل پیشوند «دیا» در اینجا مفهوم دو طرفی بودن و مبادله را می رساند: دیالکتیک یعنی مبادلهٔ گفتار و استدلال، و اسمی که از آن مشتق میشود یعنی مباحثه و گفتگو و تبادل نظر. صفتی که از آن مشتق می شود یعنی آنچه مربوط به مباحثه است و مخصوصاً مباحثه از طریق گفتار: و باز اسمی دیگر که از آن گرفته می شود یعنی هنر مباحثه کردن.
بدینگونه، از نظر لغوی، دیالکتیک را میتوان چنین تلقی کرد: نخست هنر گفتار، نه گفتاری که تحت تأثیر قرار می دهد و به دل مینشیند (این موضوع معانی و بیان است) بلکه گفتاری که می فهماند و متقاعد می کند؛ و سپس هنر مباحثه کردن. در این معنی دیالکتیک شامل هنر اثبات کردن و هنر رد کردن است. دیالکتیک دان بلد است که معرفت خود را در یک دستگاه منسجم سازمان دهدو بخصوصی شالوده ای منطقی برای عقاید، خود بیابد.
#دیالکتیک
#پل_فولکیه
ترجمه‌ی : #مصطفی_رحیمی

@literature9
■ #حافظ‌خوانی احمد شاملو و نگین کیانفر
مدرسهٔ ایرانی هنر و ادبیات [ماها] به‌تازگی این ویدئو را منتشر کرده است.

💠مرقع نفیس هند و ایرانی، میراثی مشترک از هنرمندان دو تمدن ایران و هند، منتشر شد
 
🔸مؤسسه «متن» فرهنگستان هنر کتاب مرقع هند و ایرانی را منتشر کرد.

🔸نسخه مرقع هند و ایرانی از گنجینه نسخ خطی کاخ‌موزه گلستان است که در سال 1349 به ثبت رسیده است و از جمله اسناد ارزشمندی محسوب می‌شود که بیانگر مناسبات فرهنگی و هنری دو تمدن بزرگ شرق است. این اثر فاخر مجموعه‌ای از آفرینش‌های هنری بسیار زیبای عصر صفوی و گورکانی را به نمایش گذاشته و به گفته کارشناسان، چینش و تدوین این اثر در ایران صورت گرفته است و چنان‌که سنّت جاری در فرهنگ اسلامی است، با مدح و ثنای الهی آغاز می‌شود. این نسخه شامل مجموعه‌ای مرکّب از خوش‌نویسی استادان بنام ایرانی، همچون میرعماد حسنی، و نگارگران بزرگی همچون فرخ‌بیگ، بشنداس، بالچند و منصور نادرالعصر است.

🔸ناگفته نماند که این نسخه به همراه ضمیمه‌ای به دو زبان فارسی و انگلیسی منتشر شده است که «سرآغاز» این ضمیمه نفیس را بهمن نامورمطلق، رئیس فرهنگستان هنر، به رشته تحریر درآورده است. «درآمد» آن را نیز آفرین امامی، مدیر مجموعه میراث جهانی کاخ گلستان، نوشته است و در ادامه، سه یادداشت با عناوین «طربخانه خط و نقش» (از یعقوب آژند، استاد دانشگاه تهران)؛ «پیوستاری از تقریب هنر و معنا در دو تمدن» (از حسن بلخاری، استاد دانشگاه تهران)؛ «در شناخت مرقع هند و ایرانی» (از میلو کلیولند بیچ، مدیر سابق نگارخانه‌های آرتور سکلر و هنر فریر و موزه هنر هند)؛ منتشر شده است.
کتاب مرقع هند و ایرانی را مؤسسه متنِ فرهنگستان هنر با شمارگان هزار نسخه، در قطع رحلی، منتشر کرده است.

🔸علاقه‌مندان برای تهیه این کتاب می‌توانند به نشانی خیابان ولیعصر، پایین‌تر از چهارراه طالقانی، شماره 1550، کتاب‌فروشی فرهنگستان هنر، یا به وبگاه مؤسسه متن، به نشانی www.matnpub.ir، مراجعه کنند.
#فرهنگستان_هنر
#مرقع_ایران_هند
#هنر
#کتاب
#کتاب_نفیس
#artacademy
#art
🌱 @artacademy 🌱

@literature9
■ #حافظ‌خوانی احمد شاملو و نگین کیانفر
مدرسهٔ ایرانی هنر و ادبیات [ماها] به‌تازگی این ویدئو را منتشر کرده است.