"اشاره‌ای درباره‌ی وزنی کم‌کاربرد"
برخی پژوهشگران، سرودن در وزن "فاعلاتُ فع فاعلاتُ فع فاعلاتُ فع فاعلاتُ فع(فاع)" را ابداع قاآنی شیرازی می‌دانند (بنگرید به چشم‌انداز شعر معاصر ایران، مهدی زرقانی). مرجع استناد آنان، غزل مشهور قصیده‌سرای شیرازی با مطلع زیر است:
یارکی مراست، رند و بذله‌گو، شوخ و دلربا، خوب و خوش‌سرشت
طره‌اش عبیر، پیکرش حریر، عارضش بهار، طلعتش بهشت

چنانکه به روایت متون و دیوان‌ها می‌توان بررسی کرد؛ این وزن دست کم چندسده پیش از قاآنی در غزل فارسی استفاده شده؛ هرچند نمی‌توان به قطع اولین نمود آن را در شعر فارسی مشخص کرد.‌ برای مثال فیض کاشانی، روحانی، عارف، فیلسوف و شاعر قرن یازدهم؛ در غزلی مناجاتی این وزن را به کاربرده است:
بر درِ تو من، رو به خاک عجز ناله می‌کنم، کای اله من
جرم کرده‌ام، ظلم کرده‌ام، پرده‌ای بپوش، بر گناه من
هرچند نوع ۲۰هجایی این وزن در غزل چندان نمونه ندارد، در نوجویی‌های شعر معاصر، سرایش غزل با مصراع‌های ساخته شده از دوبار "فاعلاتُ فع" رواجی نسبی یافته و نمونه‌هایی از آن را در مجموعه اشعار سیمین بهبهانی می‌توان دید.
#وزن_غزل
#نوآوری
#فیض_کاشانی
#قاآنی
@persian_metres